Uddhava Gita - Chapter-03

உத்தவ கீதை
அத்தியாயம்-3

ஸ்வாமி குருபரானந்தாவின் உபதேச விளக்கம்

திருத்தம் செய்யப்பட்டது-19-02-2022

ஶ்ரீப்3ராஹ்மண உவாச

பரிக்3ரஹோ ஹி து3:கா2ய யத்3யத்ப்ரியதமம் ந்ருணாம் |

அனந்தம் ஸுக2மாப்னோதி தத்3வித்3 வான்யஸ்த்வகிஞ்சன: || 1 ||

பரிக்3ரஹம் – தேவைக்கு மேல் வைத்துக் கொள்வது, இன்பத்தை தரும் பொருட்கள் அதிகமாக வைத்திருத்தல். 

இந்தக் குணம் பயத்தைக் கொடுக்கும், அடிமைப்படுத்தி விடும், அவைகளை பராமரிப்பதற்கு காலமும், சக்தியும் செலவிட வேண்டியதாக இருக்கும்.  யாருமே நம்மை நேசிப்பதில்லை. நம்மிடம் இருக்கும் அதிக செல்வத்தைக் கண்டோ, பதவி, புகழ், திறமை இவைகள் காரணமாகத்தான் நட்பு பாராட்டுவார்கள், புகழ்வார்கள்.  இவைகள் சென்றுவிட்டால் அவர்களும் சென்றுவிடுவார்கள். பரிக்ரஹம் என்ற குணம் துன்பத்தைத்தான் கொடுக்கும் என்று கூறுகிறார்கள் இதை அறிந்தவர்கள்.

ந்ருணாம் யத் யதிப்ரியதமம் – மனிதர்கள் எதையெல்லாம் விரும்பி  அதிகமாக சேர்த்துக் கொள்வகிறார்களோ, அவைகளிலிருந்து  துன்பம்தான் உண்டாகிறது.

பொருளே இல்லாத, அல்லது தேவைப்படும் அளவுக்கு குறைவாக வைத்துக் கொண்டிருக்கும் அறிவாளி எல்லையில்லாத இன்பத்தைப் பெறுகிறான்.

ஸாமிஷம் குரரம் ஜக்3னுர்ப3லினோSன்யே நிராமிஷா: |

ததா3மிஷம் பரித்யஜ்ய ஸ ஸுக2ம் ஸமவிந்த3த || 2 ||

குரரம் என்ற பறவை ஒரு மாமிசத்துண்டை தன் வாயில் வைத்துக் கொண்டிருந்தது. அதைக் கண்ட மற்ற பறவைகள் அதைத் துரத்திக் கொண்டிருந்தன. அந்தப்பறவை மாமிசத் துண்டை கீழே போட்டதும், துரத்திய பறவைகள் கீழே போடப்பட்ட மாமிசத்துண்டை நோக்கி சென்று விட்டன.  இந்தப் பறவை சுகத்தை, நிம்மதியை  அடைந்தது.  இதிலிருந்து நாம் அறிந்து கொள்ள  வேண்டிய கருத்து  பொருட்களை அதிகமாக சேர்த்து வைத்துக் கொள்வது துன்பங்களுக்கு வேர் என்பதுதான்.

ந மே மானாபமானௌ ஸ்தோ ந சிந்தா கே3ஹபுத்ரிணாம் |

ஆத்மக்ரீத3 ஆத்மரதிர்விசராமீஹ பா3லவத் || 3 ||

கூர்ந்து கவனிக்கும் திறமையானது அறிவைக் கொடுக்கும். முடிவு பண்ணும் திறமையானது அறிவை வளர்க்காது.  ஞானியும், குழந்தைகளும் எப்பொழுதுமே நிகழ்காலத்தில்தான் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பார்கள்.

ந மே மானாபமானௌ ஸ்தஹ – ஞானிக்கு மான-அவமானம் என்ற பேத புத்தி கிடையாது

ந சிந்தா கே3ஹபுத்ரிணாம் – வீடு, மக்கள் இவர்களிடம் பற்றற்று இருப்பவர்களுக்கு கவலைகள் எதுவும் இருக்காது. இவர்கள் 

பா3லவத் – குழந்தையைப் போல

விசாரம் இஹ – இங்கே வாழ்ந்து கொண்டிருப்பார்கள்

ஆத்மக்ரீட3 – ஞானி தன்னிடத்திலே விளையாடிக் கொண்டிருப்பான்;

ஆர்மரதி – தன்னிடத்திலே மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பான், முழுமனநிறைவுடன் இருப்பான்.

த்3வாவேவ சிந்தயா முக்தௌ பரமானந்த3 ஆப்லுதௌ |

யோ விமுக்3தோ4 ஜடோ3 பா3லோ யோ கு3ணேப்4ய: பரம் க3த: || 4 ||

த்வௌ ஏவ சிந்தயா முக்தௌ – இரண்டு பேர்தான் மனதிற்குள் வரும் துயரங்களில் இருந்து விடுபட்டவர்கள்

பரமானந்த3 ஆப்லுதௌ – அதேபோல பரமானந்தத்தில் மூழ்கியிருப்பார்கள்

விமுக்3த4ஹ – சூதுவாது அறியாத

ஜடஹ – எதையும் திட்டமிட்டு செயல்படாமல், தன்னிச்சையாக செயல்படும்

பா4லஹ – குழந்தையைப் போல இருக்கும் ஞானி

யஹ கு3ணேப்4யஹ பரம் க3த: - குணங்களையெல்லாம் கடந்து விட்டு மேலான நிலையை அடைந்துள்ளார்.

க்வசித்குமாரீ த்வாத்மானம் வ்ருணானான்கு3ஹமாக3தான் |

ஸ்வயம் தானர்ஹயாமாஸ க்வாபி யோதேஷு ப3ந்து4ஷு || 5 ||

இதில் தனிமையி்ன் அவசியத்தைப் பற்றி விளக்கப்படுகிறது.

ஒரு கன்னிகையைப் பெண் பார்ப்பதற்காக சிலர் அவள் விட்டுக்கு வந்தார்கள். அந்த சமயத்தில் வீட்டிலிருக்கும் பெற்றொர் வெளியே சென்றிருப்பதால் தானே விருந்தாளிகளை வரவேற்று உபசரித்தாள்.

தேஷாமப்4யவஹாரார்த2ம் ஶாலீப்3ரஹஸி பார்தி2வ |

அவக்3னந்த்யா: ப்ரகோஷ்த2ஸ்தா2ஶ்சக்ரு: ஶங்கா2: ஸனம் மஹத் || 6 ||

அவர்களுக்கு உணவளிப்பதற்காக வீட்டில் தனியே ஓரிடத்தில் நெல்லைக் குத்தும்போது, கைகளில் அணிந்திருந்த சங்கு வளையல்கள் பெரிய ஒலியை எழுப்பின.

ஸா தஜ்ஜுகு3ப்ஸிதம் மத்வா மஹதீ வ்ருர்ட3டிதா தத: |

ப3ப4ஞ்ஜைகைகஶ: ஶங்கா2ந்தவௌ த்3வௌ பாண்யோரஶேஶயத் || 7 ||

அதனால் வெட்கமடைந்த அவள் மிகவும் வருந்தினாள்.  எனவே கைகளில் இரண்டு இரண்டு வளையல்களை மட்டுமே வைத்துக் கொண்டு மற்றவைகளை உடைத்துப் போட்டாள்

உப4யோரப்யபூ4த்3கோ4ஷோ ஹயவக்3னந்த்யா: ஸ்வஶங்க2யோ: |

த்த்ராப்யேகம் நிரபி4த3 தேகஸ்மான்னாப4வத்3த்4வனி: || 8 ||

பின் அவள் மறுபடியும் நெல் குத்த தொடங்கியதும், இரண்டு வளையல்களின் உரசலினால் சத்தம் உண்டாயிற்று.  ஒரு வளையலைக் கழற்றிப் போட்டாள். மீதமிருந்த ஒரு வளையலிருந்து சத்தம் எதுவும் வரவில்லை

அன்வஶிக்ஶமிமம் தஸ்யா உபதே3ஶமரிந்தம் |

லோகான்னுசரன்னேதான்லோகத த்த்வ்விவித்ஸயா || 9 ||

அந்தப் பெண்ணிடமிருந்து இந்தப் பாடத்தைக் கற்றுக் கொண்டேன் அரசே! இந்த உலகத்தில் சஞ்சரித்துக் கொண்டு, உலகம் நடைமுறைகளை அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற விருப்பத்தால் மக்களிடையே சுற்றி வந்தபோது இது நடந்தது.

வாஸே ப3ஹூனாம் கலஹோ ப4வேத்3வார்தா த்3வயோரபி |

ஏக ஏவ வஸேத்தஸ்மாத்குமார்யா இவ கங்கண: || 10 ||

பல பேர்களுடன் சேர்ந்து வசித்தால் சண்டை-சச்சரவு ஏற்படும். இரண்டு பேர் இருந்தால் வீண் பேச்சு வரலாம். ஆகவே பெண்ணின் கைக்கங்கணத்தைப் போல தனியாக இருக்க வேண்டும்.;

தனிமையைப் பற்றிய விசாரம்

• மக்கள் கூட்டம் இல்லாத இடமாக இருக்க வேண்டும்
• தெரிந்த ஆட்கள் இல்லாத இடமாக இருக்க வேண்டும்
• தூய்மையான இடமாக இருக்க வேண்டும்
• பயமற்ற இடமாக இருக்க வேண்டும்
• தனிமையாக இருக்கும் போது சில நற்பண்புகளை அடையலாம்.  பற்றின்மை, சுதந்திரமாக இருத்தல், ஆகியவை முக்கியமான பண்புகளாகும்
• நம்மையே நமக்கு அறிமுகப்படுத்தும் இந்தச் சூழ்நிலை. நம் மனதின் உண்மை நிலையக் காட்டிக் கொடுக்கும். இதனால் நம்முடைய பலம், பலவீனத்தை அறிந்து கொள்ளலாம்.
• விவேக, வைராக்கியம் வளர்த்துக் கொள்ளலாம்
• ஞான நிஷ்டைக்காக தனிமைய நாடலாம்

மன ஏகத்ர ஸம்யுஞ்ஜ்யாஜ்ஜிதஶ்வாஸோ ஜிதாஸன: |

வைராக்3யாப்4யாஸயோகே3ன த்4ரியமாணமதந்த்ரித: || 11 ||

ஏகத்ர – எடுத்துக் கொண்ட விஷயத்தில்

மன: ஸம்யுஜ்யாத் – மனதை பொருத்த வேண்டும்

ஜிதாஸன – ஆஸனத்தில் வெற்றியடைய வேண்டும். குறிப்பிட்ட நேரம் தியான காலத்தில் ஒரே நிலையில் அசையாமல் அமர்ந்து பழக வேண்டும். உடலிலிருந்து மனதுக்கு எந்த தொந்தரவும் வரக்கூடாது

ஜிதஶ்வாஸஹ – சுவாசத்தில் வெற்றியடைய வேண்டும். மூச்சுக்காற்றின் அமைதி மனதை அமைதியாக இருக்க வைக்கும். பிராணன சீராக வைத்திருத்தல்

ஜிதேந்த்ரியஹ – புலன்களை வென்றிட வேண்டும் அவைகளை அமைதியாக இருக்குமாறு பழக்கியிருக்க வேண்டும்

வைராக்கியம்  - மனதை ஒரு இடத்தில் நிறுத்தி பழக்க வேண்டுமென்றால், விஷயங்களில் வைராக்கியத்தை அடைய வேண்டும்.  சித்தத்திலிருந்து எண்ணங்களை எடுத்துக் கொண்டு மனம் அலை பாய்ந்து கொண்டிருக்கும்.

அப்4யாஸம் – இடைவிடாமல் பயிற்சி செய்து மனதை ஒரு இடத்தில் நிறுத்த முயற்சிக்க வேண்டும். மனதை ஒரு இடத்தில் இருக்குமாறு பயிற்சி செய்து பழக வேண்டும்.  ஜபம் என்பது ஒரு முக்கியமான சாதனமாக இதற்கு கருதப்படுகிறது.

பக்தி – வைராக்கியம், அப்யாஸம் சித்3தி4க்க பகவான் மீது பக்தி செலுத்தி கொண்டிருக்க வேண்டும்.

த்4ரியமாணம் – இவ்விதமாக பயிற்சி கொடுத்து மனதை ஒரிடத்தில் நிலைநிறுத்தி பழக வேண்டும்.

அதந்த்ரிதஹ – சோம்பலற்றவனாகவும் இருக்க வேண்டும்.  தமோ குணத்திலிருந்து நீங்கியவனாக இருக்க வேண்டும்.

யஸ்மின்மனோ லப்3த4பத3ம் யதே3தச்ச2னை: ஶனைர்முஞ்சதி கர்மரேணூன் |

ஸத்த்வேன வ்ருத்3தே4ன ரஜஸ்தமஶ்ச விதூ4ய நிர்வாணமுபைத்ய நிந்த4னம் || 12 ||

யஸ்மின் – நிர்குண பிரம்மனிடத்தில், பரமாத்மாவிடத்தில்

ஶனைஹி ஶனைஹி – கொஞ்ச கொஞ்சமாக

யதே3தத் மனோலப்3த4பத3ம் – எந்த மனமானது நிலைபெற்றுவிட்டதோ

கர்மரேணூன் விமுஞ்சதி – கர்மவாசனைத் துகள்கள் அவனைவிட்டு நீங்குகின்றன.  நான் கர்த்தாவாக இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் நீங்கும்.  நான் இதைத்தான் செய்ய வேண்டும் என்ற நிர்பந்தம் கிடையாது

ஸத்த்வேன வ்ருத்3தே4ன – சத்துவ குணம் மேலோங்கியிருந்தால்தான் இவ்வாறு இருக்க முடியும்.

ரஜஸ் தமஹ ச விதூ4ய – ரஜோ, தமோ குணங்களுடைய ஆதிக்கத்தை நீக்கி விட வேண்டும்.

நிர்வாணம் உபைதி – முடிவில்லா முழுமையான மன அமைதியை அடைகிறான். ஜீவன் முக்தியை அடைகிறான்.

அநிந்த4னம் – அக்னி எரிவதற்கு மரக்கட்டை இல்லாததால் அமைதி அடைவதுபோல இது இருக்கின்றது.

மன ஒருமுகப்பாட்டினாலும், சத்துவ குணத்தினாலும், ஞானம் அடையப்படுகின்றது.  விறகு உள்ளவரைதான் அக்னியும் இருக்கும், கர்மவாஸனை உள்ளவரை மனம் கொந்தளிப்பாக இருக்கும், விறகு இல்லாத அக்னி தானாக அடங்கி விடுவதைப் போல மனமும் தானாக அமைதி அடைந்து விடும்.

குறிப்பு:

மனதை ஒருமுகப்படுத்துவதில் வெற்றிக் கண்டால் சமாதி நிலையை அடையலாம். அதனால் ஆனந்தத்தை அடையலாம். மேலும் சில சித்திகளை அடையலாம்.  ஆனால் இவைகள் நம்முடைய லட்சியமில்லை என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும். மன ஆரோக்கியம்தான் நம்முடைய தேவையான லட்சியமாக இருக்க வேண்டும்.

ததை3வமாத்மன்யவருத்3த4சித்தோ ந வேத3 கிஞ்சித்3 ப3ஹிரந்தரம் வா |

யதே2ஶுகாரோ ந்ருபதிம் வ்ரஜந்தமிஷௌ க3தாத்மா ந த3த3ர்ஶ பார்ஶ்வ || 13 ||

யதா2 இஷுகாரோ – எவ்வாறு அம்பை செய்து கொண்டிருப்பவன்

ந்ருபதிம் வ்ரஜந்தமிஶௌ – தன்னை மறந்து வேலையில் ஈடுபட்டிருக்கும் போது

க3தாத்மா ந த3த3ர்ஶ பார்ஶ்வே – அரசன் பரிவாரங்களுடன் தன்னருகே சென்றதைக் கூட அறியாமல் இருப்பானோ

அவ்வாறே ஆத்மாவிலேயே நன்றாக மனதை ஒருமுகப்படுத்தியுள்ளவன், வெளியேயும், உள்ளேயும் உள்ள எதையும் அறியமாட்டான்.  இவைகள் எல்லாம் அநித்யம், மித்யா என்பதை அறிந்திருப்பான், நிலையற்றது என்பதையும் புரிந்து கொண்டிருப்பான்.  அவைகளால் பாதிக்கப்படமாட்டான்.

ஏகசார்யனிகேத: ஸ்யாதப்ரமத்தோ கு3ஹாஶய: |

அலக்ஷ்யமாண ஆசாரைர் முனிரேகோSல்ப்பா4ஷண: || 14 ||

பாம்பிடமிருந்து சந்நியாசி, சாதகன் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய ஏழு பாடங்களைக் கூறுகிறார்.

பாம்பிடம் உள்ள குணங்கள்

1. ஏகசாரி       – தனித்திருக்கும்
2. அனிகேத:     - சொந்தமான இருப்பிடம் கிடையாது
3. அப்ரமத்தஹ – மிக கவனமாக இருக்கும்
4. கு3ஹாஶய:   - மலைக்குகை, மரப்பொந்தில் வசிக்கும், தான் இருக்கும் இடத்தை வசிக்கும் இருப்பிடமாக வைத்துக் கொள்ளும்
5. அலக்ஷ்யமாண ஆசாரை – தன்னை மறைத்துக் கொள்ளும்
6. ஏகஹ – அனைத்தையும் தானே செய்து கொள்ளும், தன்னைத்தானே பாதுகாத்துக் கொள்ளும்
7. அல்ப பா4ஷண – எந்த சப்தத்தையும் உருவாக்காது. அல்ப – பயனற்ற, சிறிது

சாதகன், சந்நியாசியிடம் இருக்கும் பாம்பின் குணங்களை பொருத்தி பார்க்கலாம்

1. தனித்தே சென்று வருபவன், தனித்தே வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவன்
2. குடியிருக்கும் வீட்டின் மீது பற்றில்லாமல் வசித்துக் கொண்டிருப்பான்
3. எச்சரிக்கையாக இருத்தல். தான் கொண்டிருக்கும் லட்சியத்திற்கு வரும் தடைகளால் பாதிக்காமல் மிகவும் கவனமாக இருப்பான்
4. கிடைப்பதில் மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பான், திருப்தியுடன் இருப்பான்
5. தன்னை மறைத்துக் கொள்வான். புகழுக்காக எதையும் செய்ய மாட்டான். தன்னை யாருமே கண்டு கொள்ளாமல் இருக்கும்படி நடந்து கொள்வான். விதவிதமான தவங்களை செய்து கொண்டிருக்கின்றோம் என்பதை வெளிக்காட்டிக் கொள்ள மாட்டான்
6. தேவையில்லாமல் மற்றவர்கள் உதவியை நாட மாட்டான்
7. அளவுடன் பேசுவான்

க்3ருஹாரம்போ4 ஹி து3:கா2ய விப2லஶ்சாத்4ருவாத்மன: |

ஸர்ப: பரக்ருதம் வேஶ்ம ப்ரவிஶ்ய ஸுக2மேத4தே || 15 ||

அதிக காலம் வாழாத இந்த உடலுக்காக இருக்க வீடு கட்டுவது என்பது வெகு சிரமமானது, துன்பத்தைக் கொடுப்பது, பயனற்றது. எப்படி பாம்பானது வேறொன்றினால் கட்டப்பட்ட வீட்டில் புகுந்து கொண்டு சுகமாக இருக்கின்றதோ அதுபோல கிடைத்த இடத்தை இருப்பிடமாக கொண்டு சுகித்துக் கொண்டிருப்பான் ஞானி

ஏகோ நாராயணோ தே3வ: பூர்வஸ்ருஷ்டம் ஸ்வமாயயா |

ஸம்ஹ்ருத்ய காலகலயா கல்பாந்த இத3மீஶ்வர: || 16 ||

ஈஸ்வரனை மாயையுடன் சேர்ந்து பார்க்கும்போது அது சகுண ஸ்வரூபம் என்றும், மாயையை நீக்கி பார்க்கும் ஸ்வரூபம் பிரம்மம் என்றும் இருவகையாக ஈஸ்வரனை எடுத்துக் காட்டுகிறார். இந்த ஸ்லோகத்தில் அவர் லயத்திற்கு காரணம் என்றும், லயஸ்தானமாகவும் இருக்கிறார் என்றும் கூறுகிறார்.

ஏகோ நாராயணஹ - மனிதனுடைய இறுதி லட்சியமான ஈஸ்வரன் ஒருவராகத்தான் இருக்கிறார். தன்னுடைய ஸ்ருஷ்டி, ஸ்திதி, லயம் இவைகளுக்கு யாருடைய உதவியும் அவருக்கு தேவையில்லை.

தே3வ: - சைதன்ய ஸ்வரூபமானவர், உணர்வு பூர்வமானவர்

கல்பாந்த – கல்பத்தின் முடிவில்

ஸ்வமாயயா - தன்னிடத்திலுள்ள, தன்னைச் சார்ந்துள்ள மாயா சக்தியினால்

பூர்வஸ்ருஷ்டம் இத3ம் – படைக்கப்பட்ட இந்த பிரபஞ்சத்தை

காலகலயா – கால சக்தியினல்

ஸம்ஹ்ருத்ய – தனக்குள் இழுத்துக் கொள்ளப் போகிறார்

ஏக ஏவாத்3விதீயோSபூ4தா3த்மாதா4ரோSகி2லாஶ்ரய: |

காலேனாத்மானுபா4வேன ஸாம்யம் நீதாஸு ஶக்திஷு |

ஸத்த்வாதி3ஶ்வாதி3புருஷ: ப்ரதா4னபுருஷேஶ்வர: || 17 ||

ஏக ஏவ அத்3விதீய அபூ4த் – தான் மட்டும் இரண்டற்றதாக இருக்கின்றார்.

ஆத்மாதா4ரஹ – தனக்குத்தானே ஆதாரமாக இருப்பவர்

அகி2லாஶ்ரயஹ – அனைத்துக்கும் ஆதாரமாக இருக்கின்றார்

ப்ரதா4ன புருஷ ஈஶ்வரஹ – மாயையாகவும், புருஷனாகவும் இருக்கின்ற ஈஸ்வரன்

ஆதி3புருஷ: - என்றும் இருப்பவர்

காலேன ஆத்மானுபா4வேன – தனக்கு வேறில்லாத காலத்தின் துணைக்கொண்டு

ஸத்த்வாதி4ஷு – சத்துவம், ரஜஸ், தமஸ் என்கின்ற சக்திகள்

ஸாம்யம் நீதாஸு – சமநிலையை அடையும் போது பிரளயகாலம் ஏற்படுவதால் அனைத்தையும் இழுத்துக் கொள்கிறார். பிறகு இரண்டற்றவராக தான் மட்டும் ஒருவராகவும் இருக்கிறார். 

பிரளயம் மூன்று சக்திகளும் சமநிலை அடையும் போது ஏற்படுகின்றது. தன்னிடத்தினின்று வேறில்லாத கால சக்தியின் துணைக் கொண்டு பிரளயம் ஏற்படுகின்றது. அப்போது அனைத்தும் அவருக்குள் ஒடுங்கி விட்ட நிலையில் அவர் மட்டும் இருக்கிறார்.

பராவராணாம் பரம ஆஸ்தே கைவலஸஞ்ஜித: |

கேவலானுப4வானந்த3 ஸந்தோ3ஹோ நிருபாதி4க: || 18 ||

இதில் ஈஸ்வர ஸ்வரூபத்தை விளக்குகிறார்.

பரவராணாம் – மேலான ஜீவர்கள், கீழான ஜீவர்கள் என்பது சரீரத்தின் அடிப்படையில் கூறப்படுகிறது

பரமஹ ஆஸ்தே – இந்த ஜீவர்களை காட்டிலும் மேலானவராக இருக்கிறார் ஈஸ்வரன்

கைவல்ய ஸஞ்ஜிதஹ – மோட்சம் அல்லது முக்தி என்ற பெயரால் அழைக்கப்படுகின்றார்.

பிரம்மத்தை அடைதலும், மோட்சத்தை அடைதலும் ஒன்றுதான். ஈஸ்வரனே மோட்ச ஸ்வரூபமாக இருக்கின்றார்.

கேவல அனுப4வ ஆனந்த3 - தூய்மையான ஆனந்த ஸ்வரூபமாகவும்

ஸந்தோ3ஹ – சைதன்ய ஸ்வரூபமாகவும் சேர்ந்து இருப்பவர்

நிருபாதி4கஹ – உண்மையில் மாயை என்கின்ற உபாதிகளையும் அற்றவராக இருக்கிறார்

கேவலாத்மானுபா4வேன ஸ்வமாயாம் த்ரிகு3ணாத்மிகாம் |

ஸங்க்ஷோப4யன்ஸ்ருஜத்யாதௌ தயா ஸூத்ரமரிந்தம் || 19 ||

அரிந்த3ம் – ஓ அரசே!

கேவலாத்மானுபா4வேன – தன்னுடைய சக்தியினால் மட்டுமே

ஸ்வமாயாம் த்ரிகு3ணாத்மிகாம் – தன்னிடத்திலுள்ள மூன்று குணங்களையுடைய மாயையில் உள்ள

ஸங்க்ஷோப4யன் – குணங்களிடையே மாற்றத்தை ஏற்படுத்தி

ஆதௌ - முதலில்

ஸூத்ர – சூத்ராத்மாவான ஹிரண்யகர்ப்பனை

ஸ்ருஜத்ய - தோற்றுவித்தார்

தாமாஹுஸ்திகு3ணவ்யக்திம் ஸ்ருஜந்தீம் விஶ்வதோமுக2ம் |

யஸ்மின்ப்ரொதமித3ம் விஶ்வம் யேன ஸம்ஸரதே புமான் || 20 ||

தாம் ஆஹு த்ரிகுணவ்யக்திம் – ஹிரண்யகர்ப்பன் மூன்று குணத்தையுடைய மாயையிலிருந்து வந்தவர் என்றும்

விஶ்வதோமுக2ம் ஸ்ருஜந்தீம் – இந்த ஸ்தூல உலகத்தையும் படைத்தவர் என்றும் கூறுகிறார்கள்

யஸ்மின் – இந்த சூத்ராத்மாவான ஹிரண்யகர்ப்பனோடு

ப்ரோதமிதம் விஶ்வம் – இந்த ஸ்தூல உலகம் கோர்க்கப்பட்டுள்ளது

புமான் யேன ஸம்ஸ்ரதே – இந்த உலகத்தில் ஜீவர்கள் வாழ்ந்து வருகிறார்கள்

யதோ3ர்ணனாபி4ர்ஹ்ருத3யாதூர்ண ஸந்தத்ய வக்த்ரத: |

தயா ஹிஹ்ருத்ய பூ4யஸ்தாம் க்3ரஸத்யேவம் மஹேஶ்வர: || 21 ||

எவ்வாறு சிலந்தி பூச்சியானது தன் உடலிலிருந்து வாய் வழியாக நூலைக் கொண்டு வந்து வலையை பின்னுகின்றது. அதிலேயே வாழ்கிறது. பிறகு அதை தனக்குள் இழுத்துக் கொள்கிறது.  அது போல மஹேஸ்வரன் தானே உபாதான காரணமாகவும், நிமித்த காரணமாகவும் இருந்து இந்த உலகத்தை ஸ்ருஷ்டித்து, லீலைகள் புரிந்து, கல்ப முடிவில் தன்னுள் இழுத்துக் கொள்கிறார்.

யத்ர யத்ர மனோ தே3ஹீ தா4ரயேத்ஸகலம் தி4யா |

ஸ்னெஹாத்3 த3வேஷாத்3 ப4யாத்3வாபி யாதி தத்தத்ஸ்வ ரூபதாம் || 22 ||

தே3ஹி – ஜீவாத்மாவான நாம்

யத்ர யத்ர மனோ தா4ரயேத் – எந்தெந்த இடத்தை மனதில் தொடர்ந்து

ஸகலம் தி4யா – முழுமையாக, அறிவுடன் நினைத்துக் கொண்டிருக்கின்றோமோ

தத்தத் ஸ்வரூபதாம் – அதையே அடைகின்றான். அந்த தன்மையை அடைகின்றான்

ஸ்னேஹாத், த3வேஷாத், ப4யாத் – அன்பினால், வெறுப்பினால், பயத்தினால் நமக்குள் இருக்கும் மூன்று சக்தியின் உணர்வுகளின் தூண்டுதலினால் இவ்வாறு தொடர்ந்து ஒன்றையே நினைக்க வைக்கின்றது. அவைகள் பற்று போன்ற ஏதோ ஒரு குணத்தினாலோ, வெறுப்பினாலோ, பயத்தினாலோ ஒன்றையே தொடர்ந்து நினைத்துக் கொண்டிருக்க வைக்கும்.

கீட: பேஶஸ்க்ருதம் த்4யாயன்குட்3யாம் தேன ப்ரவேஶித: |

யாதி த்த்ஸாத்மதாம் ராஜன் பூர்வரூபமஸந்தயஜன் || 23 ||

அரசே! கூட்டினுள் அடைக்கப்பட்ட புழுவானது வண்டையே நினைத்துக் கொண்டிருந்தது. அதன் விளைவாக தன் சரீரத்தை விடாமலே தானும் வண்டாகி மாறிவிடுகிறது. வண்டின் குணத்தை அடைந்து விடுகிறது.

ஏவம் க்3ருப்4ய ஏதேப்4ய ஏஷா மே ஶிக்ஷிதா மதி: |

ஸ்வாத்மோபஶிக்ஷிதாம் பு3த்3தி4ம் ஶ்ருணு மே வத3த: ப்ரபோ4 || 24 ||

அரசே! இவ்விதம் மேற்சொன்னபடி இந்த குருமார்களிடமிருந்து என் அறிவைக் கொண்டு அந்தந்த பாடங்களை கற்றுக் கொண்டேன்.  நான் என்னுடைய சரீரத்திலிருந்து கற்றுக் கொண்ட படிப்பினையைக் கேட்பாயாக.

தே3ஹோ கு3ருர்மம விரக்திவிவேகஹேதுர்

        பி3ப்4ரத்ஸ்ய ஸத்த்வநித4னம் ஸத்தார்த்யுதர்கம் |

தத்த்வான்யனேன விம்ருஶாமி யதா2 ததா2பி

        பாரக்யமித்யவஸிதோ விசராம்யஸங்க3: || 25 ||

இந்த தேகமும் எனக்கு குருவாகின்றது. இது வைராக்கியத்தை அடைவதற்கும், விவேகத்தை அடைவதற்கும் காரணமாக இருக்கின்றது.  இந்த உடல் அடிக்கடி துன்பத்தை தரக்கூடியது. இதனால் வைராக்கியத்தை அடைய வேண்டுமேயொழிய, வெறுப்பையோ, பயத்தையோ அடையக் கூடாது.  பாவம் செய்ய தூண்டுவதிலிருந்து நீங்கி இருக்க வேண்டும். இந்த உடல் பிறப்பு-இறப்பு தன்மையை உடையது. இந்த காரணங்களினால் நான் வைராக்கியத்தை அடைந்தேன். இந்த உடலின் துணைக் கொண்டுதான் தத்துவ விசாரம் செய்கின்றேன். இருந்தாலும் இந்த உடல் பிறர்க்கு உரியது என்று முடிவு செய்து இந்த உடலின் மீது பற்று இல்லாதவனால் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருக்கின்றேன்.

ஜாயாத்மதார்த2பஶுப்4ருத்யக்3ருஹாப்தவர்கா3ன்

        புஷ்னாதி யத்ப்ரியசிகீர்ஶயா விதன்வன் |

ஸ்வாந்தே ஸக்ருச்ச்3ரமவருத்3த4 த4ன: ஸ தே3ஹ:

        ஸ்ருஷ்த்வாஸ்ய பீ3ஜமவஸீத3தி வ்ருக்ஷ த4ர்ம: || 26 ||

இந்த உடலைக் கொண்டு மனிதன் மனைவி, மக்கள், செல்வம், வீடு, நிலம், பசு, பணியாள், நண்பர்கள், உறவினர்கள் ஆகியோரிடமிருந்து சுகத்தை எதிர்பார்த்து இவைகளை கஷ்டப்பட்டு பெருக்கி பராமரித்துப் போஷிக்கிறான். சந்தோஷத்தை அடைந்தானா என்று கேட்டால் இல்லைதான் என்பான். இவன் அனுபவித்த கஷ்டங்கள் என்னவாகின்றன. கடைசியில் இந்த தேகமானது அடுத்த பிறவிக்கு விதையை விதைத்துவிட்டு இறந்து போகின்றது. இந்த உடலுக்கு சுகத்தை கொடுக்க வேண்டும் என்ற விவகாரத்தில் பாவங்கள்தான் சேர்த்து வைக்கப்படுகின்றது.  எப்படி ஒரு மரம் விதையை உற்பத்தி செய்தபின், அழிந்து விடுகிறதோ அதுபோலதான் இந்த சரீரமும் இருக்கின்றது.

ஜிஹவைகதோSமுமபகர்ஷதி கர்ஹி தர்ஷா     

        ஶிஶ்னோSன்யதஸ்த்வகு3த4ரம் ஶ்ரவணம் குதஶ்சித் |

க்4ரானோSன்யதஶ்சபலத்3 த3க்க்வ ச கர்மஶக்திர்

        ப3ஹவ்ய: ஸ்பத்ன்ய இவ க்ஹபதிம் லுனந்தி || 27 ||

இந்த புருஷன் கண், காது, நாக்கு, தோல், மூக்கு ஆகிய ஞானேந்திரியங்களும், ஐந்து கர்மேந்திரியங்களும் நாலாபக்கமும் இழுத்து துன்புறுத்தப்படுகின்றான்.  எப்படி ஒருவனுக்கு பல மனைவிகள் இருந்தால் ஒவ்வொருவரும் அவனை தன்னிடத்து இழுக்க முயற்சி செய்து அவனை அலைக்கழிக்கின்றார்களோ அதுபோல இந்தப் புலன்கள் மனிதனை அலைகழிக்கும்.

ஸ்ருஷ்ட்வா புராணி விவிதா3ன்ய ஜயாத்மஶக்த்யா

        வ்ரிக்ஷான்ஸரீஸ்ருப்பஶூன்க2 க3த3ந்த3 ஶூகான் |

தைஸ்தைரதுஷ்டஹ்ருதய: புருஷம் விதா4ய

        ப்3ரஹ்மாவலோகதி4ஷணம் முத3மாப தேவ: || 28 ||

பகவான் தன்னுடைய மாயாசக்தியின் துணைக் கொண்டு விதவிதமான உடல்களைப் படைத்தார்.  அவைகள் மரங்கள், ஊர்வன, விலங்குகள், பறவைகள், கொசுக்கள், நீரில் வாழ்பவைகள் ஆகியவைகளை தோற்றுவித்தார். இந்தப் படைப்புக்களால் அவர் மனதில் திருப்தி ஏற்படவில்லை. எனவே பிரம்மத்தை புரிந்து கொள்கின்ற புத்தியுடைய மனிதனை படைத்து மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.

லப்3த்4வா ஸுது3ர்லப4மிதம் ப3ஹுஸம்ப4வாந்தே

        மானுஷ்யமர்த2 த3மநித்யமபீஹ தீ4ர: |

தூர்ணம் யதேத ந பதேத3னும்ருத்யு யாவன்

        நி:ஶ்ரேயஸாய விஷய: க2லு ஸர்வத: ஸ்யாத் || 29 ||

இந்த கிடைத்தற்கரிய இந்த மனித உடல் பல பிறவிகளுக்கு பிறகுதான் கிடைக்கும்.  இது நிலையற்றதாக இருந்தாலும் இதைக் கொண்டுதான் இப்பிறவியிலேயே புருஷார்த்தங்களைப் பெற முடியும் என்பதை அறிவாளி (தீர புருஷன்) உணர வேண்டும். எனவே உடல் சக்தியை இழப்பதற்கு முன் விரைவில் பகவத் பிராப்தி என்கின்ற மகத்தான பேரின்பத்தை அடைய முயல வேண்டும். ஏனென்றால் மற்ற இன்பங்கள் எந்த ஜந்துவாக பிறந்தாலும் கிடைக்கும். பேரின்பத்தை மனித உடலால் மட்டுமே அடைய முடியும்.  விலை மதிக்க முடியாத மனிதப் பிறவியை வீணாக்க கூடாது.

ஏவம் ஸஞ்தாதவைராக்3யோ விக்3ஞானாலோக ஆத்மனி |

விசராமி மஹீமேதாம் முக்தஸங்கோ3Sனஹங்க்ருத: || 30 ||

இவ்வாறு நான் வைராக்கியம் அடைந்தவனாக இருக்கின்றேன்.  ஆத்ம ஞானத்தை ஓளியாக கொண்டு என்னிடத்திலே வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கின்றேன். எதனிடத்திலும் பற்றில்லாதவனாகவும், அகங்காரமற்றவனாகவும், கர்வமற்றவனாகவும் இருக்கின்றேன்.  இந்த உலகத்திலே கவலையில்லாமல் பரம சாந்தமாய் சுற்றிக் கொண்டிருக்கின்றேன்.

ந ஹயேகஸ்மாத்3 கு3ரோர்ஞானம் ஸுஸ்தி2ரம் ஸ்யத்ஸுபுஷ்கலம் |

ப்3ரஹ்மைத3த்3விதீயம் வை கீ3யதே ப3ஹுதா3ர்ஷிபி4: || 31 ||

ஒரே ஒரு ஆசாரியரிடமிருந்து முழுமையாக நிலையானதைப் பெற முடியாது.  இரண்டற்றதான, ஒன்றாகவே இருக்கின்ற பிரம்மத்தை பல விதத்தில் ரிஷிகள் விளக்கி இருக்கிறார்கள்

ஶ்ரீப4கவான் உவாச

இத்யுக்த்வா ஸ யது3ம் விப்ரஸ்தமாமந்த்ரய க3பீ4ரதீ4: |

வந்தி3த: ஸ்வர்சிதோ ராஜா ய்யௌ ப்ரீதோ யதா2 க3தம் || 32 ||

ஶ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.

இவ்விதம் ஆழ்ந்த அறிவுடைய ஆத்ம ஞானத்தையுடைய அவதூத அந்தணர் யது மன்னருக்கு உபதேசித்தார்.  மன்னரால் மிகவும் கௌரவிக்கப்பட்ட அவர் தான் வந்தபடியே மகிழ்ச்சியுடன் திரும்பிச் சென்றார்.

அவதூ4தவச: ஶ்ருதா பூர்வேஷாம் ந: ஸ பூர்வஜ: |

ஸர்வஸங்க3வினிர்முக்த: ஸ்வசித்தோ ப3பூ4வ ஹ || 33 ||

இந்த அவதூதருடைய உபதேசத்தை கேட்டு நம்முடைய முன்னோர்கள் எல்லா பற்றுக்களையும் நீக்கிவிட்டு மன ஒருமைப்பட்டை, மன அமைதியை அடைந்தார்கள்

ஓம் தத் ஸத்

Uddhava Gita - Chapter-02

உத்தவ கீதை
அத்தியாயம்-2
ஸ்வாமி குருபரானந்தரின் உபதேச விளக்கம்

திருத்தம் செய்யப்பட்டது - 18-02-2022

ஸுக2மைந்த்3ரியகம் ராஜன் ஸ்வர்கே3 நரக ஏவ ச |

தே3ஹினாம் யத்3யதா2 து3:க2ம் தஸ்மான்னேச்சே2த தத3 பு3த4: || 1 ||

• காலத்தையும், சக்தியையும் வீணாக்க கூடாது. தேவையில்லாதவற்றில் நம்முடைய காலத்தையும், சக்தியையும் விரயம் செய்யக்கூடாது
• பிராரப்தத்தின் உண்மையை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்
• பிராரப்தத்தின் வசத்தால் பிறந்த ஜீவனுக்கு தேவையான உணவும், நீரும் கிடைக்கும்படியாக படைக்கப்பட்டிருக்கும், எனவே பிராரப்தத்தினால் ஏற்கனவே கிடைக்கப்பெற்ற உணவுக்காக முயற்சி செய்து காலத்தையும், சக்தியையும் வீணாக்கக் கூடாது
• எது நமக்கு கிடைக்கின்றதோ அதை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். போக்தாவாக இருக்கும்போதுதான் இதைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்,
• பிராரப்தத்திடம் சரணடைந்து விடு, செய்த செயலின் பலன் நம்முடைய முயற்சியினாலும், பிராரப்தத்தின் நியதிப்படித்தான் கிடைக்கும்.

ஸ்லோக விளக்கம்

முயற்சியின்றி இன்பத்தை அடைவதைப்போல துன்பமும் வந்து சேரும் என்ற உண்மையை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.  எனவே எதையும் முயற்சி செய்துதான் அடைய வேண்டும் என்ற நிலையில்தான் காலத்தை, சக்தியையும் பயன்படுத்த வேண்டும்.

ஹே! ராஜன் எப்படி துன்பமானது மனிதர்களுக்கு முயற்சியின்றி வருகின்றதோ அதைப்போல இன்பமும் வருகிறது.  புலன்கள் வழியாக அடையப்படும் இன்ப-துன்பங்கள் சுவர்க்கத்தில் கிடைப்பது போல நரகத்திலும் கிடைக்கின்றன.  பிராரப்தம் இவைகளை இயற்கையாக கொடுத்து விடுகின்றது.  ஆகவே சாதகன், விவேகியானவன் அனாத்ம சுகங்களை நோக்கி செயல்பட்டு காலத்தையும், சக்தியையும் வீணாக்கக் கூடாது. 

க்3ராஸம் ஸும்ருஷ்டம் விரஸம் மஹாந்தம் ஸ்தோகமேவ வா |

யத்3ருச்ச2யைவாபதிதம் க்3ரஸேதா3ஜக3ரோSக்ரிய: || 2 ||

ஸும்ருஷ்டம் – பார்ப்பதற்கு உண்ண வேண்டும் என்ற வகையில் இருப்பது, சுவையாக இருக்கின்ற உணவு

விரஸம் – சுவையில்லாததாக, விரும்பத்தகாத வாசனையுடைய உணவு

க்3ராஸம் – அன்னம் போன்று அனுபவிக்கப்படும் மற்றவைகளும்

மஹாந்தம் – நிறையவோ 

ஸ்தோகம் யத்3ருச்ச2யா – குறைவாகவோ, தானாக எது கிடைக்கிறதோ

ஆபதிதம் - கிடைத்ததை 

அஜக3ரஹ – மலைப்பாம்புப் போல

அக்ரியஹ – விருப்பு-வெறுப்பு இல்லாமல், சஞ்சலமில்லாமல் உண்டு வாழ வேண்டும்.

தானாக எது கிடைக்கிறதோ அதையே புசித்து யோகியானவன், சாதகன் திருப்தியுடன் இருக்க வேண்டும்.  கிடைத்த உணவில் சுவை இருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும் நிறையவோ, குறைவாகவோ கிடைத்தாலும், மலைப்பாம்பு தன் இடத்தில் அசையாமலிருந்தவாறே, தனக்கு கிடைக்கும் உணவை உண்டு வாழ்வதைப் போல வாழ வேண்டும்

ஶயீதாஹானி பூ4ரீணீ நிராஹாரோSனுபக்ரம: |

யதி3 நோபனயேத்3 க்3ராஸோ மஹாஹிரிவ தி3ஷ்டபு4க் || 3 ||

தொடர்ந்து பல நாட்கள் உணவு கிடைக்காவிட்டாலும் கிடைக்கும் வரையில் பொறுமையாக இருக்க வேண்டும், தேவையானது தேவையான நேரத்தில் கிடைக்காமல் போகலாம், ஆனால்  நிச்சயம் நேரம் வரும்போது கிடைக்காமல் போகாது. அதுவரையில் பொறுமையாக இருக்க வேண்டும்.  பிராரப்தத்தை அனுபவித்துக் கொண்டு உதாசீனத்தோடு, மன சஞ்சலம் இல்லாமல் மலைப்பாம்பு போல இருக்க வேண்டும்.

ஓஜ:ஸஹோப3லயுதம் பி3ப்4ரத்3 தே3ஹமகர்மகம் |

ஶயானோ வீதனித்3ரஶ்ச நேஹேதேந்த்4ரியவானபி || 4 ||

நம் உடலில் தேவையான சக்தியிருந்தாலும் காத்திருந்து பழக வேண்டும். இந்தி3ரிய சக்தி, மனோபலம், உடல் பலம் ஆகிய இவை மூன்றும் ஒருவனுக்கு சேர்ந்திருந்தாலும் கூட  எந்த செயலும் செய்யாமல் பொறுமையாக காத்திருக்க வேண்டும். மலைப்பாம்பு உறங்காமல் காத்துக் கொண்டிருப்பதை போல அனைத்து இந்தி3ரிய சக்திகள் இருக்கும் போதும் மனோபலம், இந்திரிய பலம், சரீர பலம் ஆகியவைகள் பெற்றிருந்தாலும் அத்துடன் செயல்படுவதற்கான சாமர்த்தியம் இந்திரியங்களுக்கு இருந்தாலும் எப்போதும் உறங்கிக் கொண்டிருப்பவனைப் போல செயலற்று இருக்க வேண்டும்.

முனி: ப்ரஸன்னக3ம்பீ4ரோ து3ர்விகா3ஹயோ து3ரத்யய: |

அனந்தபாரோ ஹயக்ஷோப்4ய: ஸ்திமிதோத3 இவார்ணவ: || 5 ||

இதில் கடலை ஞானிக்கு ஒப்பிடுகின்றார். இதில் ஏழு குணங்களை ஞானிக்கும் இருப்பதாக எடுத்துக் காட்டுகின்றார். இது ஞானப்பலன்களாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். கடலின் ஏழு குணங்கள் இதில் கூறப்பட்டிருக்கிறது.

முனி – ஜீவன் முக்தன்

அர்ணவ இவ – கடலைப் போல இருக்கிறாள்

பிரஸன்னஹ – தெளிந்த, அமைதியான, எளிமையான

க3ம்பீ4ரஹ – ஆழ்ந்த, கம்பீரமாகவும்

து3ர்விகா3ஹயோ – உண்மையான தன்மையை அறிந்து கொள்ள முடியாது

து4ரத்யம் – கடலை கடக்க முடியாது

அனந்தபாரம் - கரையற்றதாகவும்

அக்ஷோப்4ய – விகாரபடுத்த முடியாது

ஸ்திமித உத3ஹ – அசைவற்ற நீருடன் இருப்பது

இந்தக் குணங்களை ஞானியின் குணங்களுடன் ஒப்பிடப்படுகிறது:

1. அமைதியான, தெளிந்த மனதுடையவன், எளிதில் மகிழ்ச்சியடைகின்றவன், ஞானத்தை அடைந்திருந்தும் அதனால் கர்வப்படாமல் பணிவுடன் இருப்பான். மிகவும் எளிமையாக காட்சியளிப்பான்
2. கம்பீரமாகவும் இருப்பான், வணங்கத்தக்கவனாக காட்சியளிப்பான், ஆழ்ந்து சிந்தித்து செயல்படுவான்.
3. ஞானியையும் சுலபமாக புரிந்து கொள்ள முடியாது. நீ மற்றவர்களைப்பற்றி என்ன சொல்லுகிறாயோ அது மாதிரித்தான் நீ இருக்கின்றாய். இதுவரை கூறப்பட்ட குணங்கள் அவனிடம் வெளிப்படையாக தெரியாது.
4. அடைந்த அறிவில் உறுதியாக இருப்பான். அவனது அறிவில் எந்த சந்தேகமும் கிடையாது. அதை யாராலும் மாற்ற முடியாது. அறிவுக்கு எதிராக யார் வேறு கருத்து சொன்னாலும் அவர் அறிவிலிருந்து மாறமாட்டார். இவருடைய அறிவு பாறையைப் போன்றது.
5. எல்லையற்றது, காலத்திற்குட்படாதது, கரையற்றது,  காலத்தையும், தேசத்தையும் கடந்து இருப்பது. இது ஆத்மாவின் லட்சணம். இப்படிபட்ட லட்சணத்தை உடைய ஆத்மாவாக நான் இருக்கின்றேன் என்ற உணர்வுடன் இருப்பவள். மரணபயமற்றவன்
6. இவனை உணர்ச்சியினால் துயரப்படமாட்டாள். உறுதியான உணர்வுகளையுடையவன். நம்முடைய உணர்ச்சிகளின் வெளிப்பாடு சுற்றியிருப்பவர்களின் உணர்ச்சிகளைப் பொறுத்து அமைகின்றது. இதுபோல ஞானியின் உணர்ச்சி நிலை எந்த நிலையிலும் மாறுபடாது, உணர்ச்சி வசப்படமாட்டான். எதனாலும் நிலைகுலையாமல் இருப்பான்.
7. பூரணமான மனதையுடையவன், நிறைவான மனதையுடையவன்

ஸம்ருத்3த4காமோ ஹீனோ வா நாராயணபரோ முனி: |

நோத்ஸர்பேத ந ஶுஷ்யேத ஸரித்3பி4ரிவ ஸாக3ர: || 6 ||

ஸரித்3பி4ஹி ஸாக3ர – பலவிதமான நதிகள் கடலில் வந்து கலப்பதாலும்

ந ஸர்பேத – நீர் பெருகி விடுவதில்லை

ந ஶுஷ்யேத – நீர் குறைந்தும் விடுவதில்லை. அதேபோல பகவான்  நாராயணனை பரம்பொருளாக கொண்டுள்ள ஞானி;

காமஹ – தனக்கு இன்பத்தைக் கொடுக்கின்ற பொருட்கள் 

ஸம்ருத்3த4 – தேவைக்கும் அதிகமாக  இருக்கின்ற நிலை 

ஹீனஹ – அடிப்படை தேவையான பொருட்கள் இல்லாத நிலை

இந்த இரண்டு நிலைகளிலும் மனநிலை சமமாக இருக்கும். இவனது மனநிலை வெளிச்சூழலைப் பொறுத்து இருக்காது. ஞானிக்கு ஆசைகள் நிறைவேறினால் மகிழ்ச்சியடையவோ, நிறைவேறாதபோது கலக்கம் அடையவோ மாட்டான். இருமைகளை கடந்தவான் என்று புரிந்து கொள்ளலாம்.

த்3ருஷ்ட்வா ஸ்த்ரியம் தேவமாயாம் தத்3ப4வைர ஜிதேந்த்ரிய: |

ப்ரலோபி4த: பதத்யந்தே4 தமஸ்யக்3னௌ பதங்க3வத் || 7 ||

இதில் புலனடக்கத்தின் அவசியத்தை, தேவையை எடுத்துக் காட்டுகின்றார். நம்மிடத்திலுள்ள ஞானேந்திரியங்களை அளவுடன் பயன்படுத்தினால் அறிவை அடைகின்றோம். சுகத்தையும் அனுபவிக்கின்றோம், அதற்கு அடிமையாகி அளவுக்கு மீறி பயன்படுத்தினால் துன்பத்தை அனுபவிப்போம். சரீர-மன-புத்தி இவைகளை பலவீனப்படுத்தும் விஷயங்களிலிருந்து நீங்கியிருத்தல் என்பது த3மஹ என்று அழைப்படும்.

புலன்களை வெற்றி கொள்ளாதவன் மாயை வடிவமுடைய பெண்ணுடலால் கவரப்பட்டு பயங்கரமான இருளில்(துன்பத்தில்),தீயில் வீழ்ந்து மாய்ந்து போகும் விட்டில் பூச்சியைப் போல  மோகத்தில் விழுந்து விடுகிறான். 

யோஷித்3தி4ரண்யாப4ரணாம்ப3ராதி3 த்3ரவ்யேஷு மாயாரசிதேஷு மூட4: |

ப்ரலோபி4தாத்மா ஹ்யுபபோ4க3பு3த்3த்4யா பதங்க3வன்னஶ்யதி நஷ்ட த்3ருஷ்டி: || 8 ||

கண்ணுக்கு இன்பம் தருவது போல காட்சியளிக்கும் எந்த பொருட்களையும் அடைய விரும்பி அடிமையாகிவிட்டால் அதனால் அழிவை அடைவோம். மாயையால் உண்டாக்கப்பட்ட பெண், பொன், ஆபரணங்கள், ஆடை முதலிய பொருட்களால் வசீகரிக்கப்பட்டு அக்ஞானி ( அவைகளை அனுபவித்து இன்பம் காணும் நோக்கத்துடன் ) தன் அறிவை இழந்து அவைகளை அனுபவிக்க ஈடுபட்டு விட்டில் பூச்சியைப் போல அழிந்து போகிறான்.

ஸ்தோகம் ஸ்தோகம் க்3ரஸேத்3க்3ராஸம் தே3ஹோ வர்தேத யாவதா |

க்3ருஹானஹிம்ஸன்னதிஷ்டே2த்3வ்ருத்திம் மாது4கரீம் முனி: || 9 ||

1. மற்றவர்கள கஷ்டத்திற்குள்ளாக்கி எதையும் அவர்களிடமிருந்து பெறக்கூடாது.  எப்படி தேனீ மலரை நாசம் செய்யாமல் தேனெடுக்கின்றதோ அது போல இருக்க வேண்டும்,
2. தேனீயைப் போல சுறுசுறுப்பாக இருக்க வேண்டும்.
3. தேனி தூய்மையான மலரின் மட்டும்தான் அமரும் அதேபோல ஞானியும் எப்போதும் சாத்விகமான எண்ணங்களுடன்தான் இருப்பான்.  ஆனால் அக்ஞானியோ ஈயைப்போல நல்லது, கெட்டது இரண்டிலும் அமர்வதைப்போல நல்லது-கெட்டதுமான செயல்களில் ஈடுபடுவான்.

க்3ராஸம் ஸ்தோகம் ஸ்தோகம் – உணவை சிறிது சிறிதாக

க்3ரஸேதி - ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்

யாவதா – எவ்வளவு எடுத்துக் கொண்டால்

தேஹோ வர்தேத – சரீரத்தை காப்பாற்றி வைத்துக் கொள்ள முடியுமோ

சந்நியாஸியானவன் பிக்ஷை போடுபவர்களுக்கு துன்பம் கொடுக்காமல் உணவை பெற வேண்டும்.  எவ்வாறு தேனி மலர்களை நாசம் செய்யாமல் தேனெடுக்கின்றதோ அதுபோல இருக்க வேண்டும்.

அணுப்4யஶ்ச மஹத்3ப்4யஶ்ச ஶாஸ்த்ரேப்4ய: குஶலோ நர: |

ஸர்வத: ஸாரமாத3த்3யாத்புஷ்பேப்4ய இவ ஷட்பத3: || 10 ||

யாரிடமிருந்தும் அறிவை பெறுவதில் ஆர்வமாக இருக்க வேண்டும். அறிவை பெற விரும்பும் மனிதன் அது எங்கிருந்து கிடைத்தாலும், எதனிடமிருந்து கிடைத்தாலும், யாரிடமிருந்து கிடைத்தாலும் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.  எவ்வாறு தேனீ கொஞ்ச கொஞ்சமாக வெவ்வேறு  மலர்களிடமிருந்து தேனை எடுக்கின்றதோ அதுபோல அறிவை அடைய வேண்டும்.

ஸாயந்தனம் ஶ்வஸ்தனம் வா ந ஸங்க்3ருணீத ஹி4க்ஷிதம் |

பாணிபாத்ரோத3ராமத்ரோ மக்ஷிகேவ ந ஸங்க்3ரஹீ || 11 ||

தேவைக்கு மேல் பொருட்களை வைத்திருக்கக்கூடாது.  தேனீ தேனை சேர்த்து வைத்திருப்பதால் தானும் அழிந்து கஷ்டபட்டு சேர்த்து வைத்த தேனையும் இழந்து விடுகிறது.  எனவே தேவைக்கு அதிகமாக வைத்திருக்க கூடாது.  சந்நியாசி பிச்சையெடுத்து வந்த ஆகாரத்தை அடுத்த வேளைக்கு, நாளைக்கு என்று சேர்த்து வைக்கக்கூடாது. இல்லறத்தில் இருப்பவர்கள் தேவையற்ற பொருட்களை சேர்த்து வைத்துக் கொள்ளக்கூடாது.  சந்நியாசிக்கு கைகளே பிச்சை பாத்திரமாக இருக்கின்றது.  அதனை வைக்குமிடம் வயிறாக இருக்கின்றது. வயிறு நிறையும் வரைதான் பிச்சை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.

தர்மமான முறையில் புலன்களின் சுகத்தை அனுபவிக்கும் போது நாம் அதற்கு அடிமையாகவில்லை என்று புரிந்து கொள்ளலாம்.  புலன்களின் இன்பத்திற்கு அடிமையாகி விடக்கூடாது.

ஸாயந்தனம் ஶ்வஸ்தனம் வா ந ஸங்க்3ருஹணீத பி4க்ஷுக: |

மக்ஷிகா இவ ஸங்க்3ருஹணன்ஸஹ தேன வினஶ்யதி || 12 ||

துறவி தனக்கு கிடைத்த அன்னத்தை அடுத்த வேளைக்கோ, நாளைக்கோ என்று சேர்த்து வைத்துக் கொள்ளக் கூடாது.  தான் சேகரித்ததை சேர்த்து வைத்துக் கொள்ளும் தேனீ, தானும் அதனுடன் சேர்ந்து அழிந்து விடுவதைப் போல அன்னத்தை சேர்த்து வைத்துக் கொள்ளும் துறவியும் அழிந்து விடுவான்

யதா3பி யுவதீம் பி4க்ஷுர் ந ஸ்ப்ருஶேத்3 தா3ரவீமபி |

ஸ்ப்ருஶன் கரீவ ப3த்4யேத கரிண்யா அங்க3ஸங்க3த: || 13 ||

சந்நியாசி சரீர சுகத்தை நாடக்கூடாது. அப்படி நாடினால் ஆண்யானைப் போல சம்சாரத்தில் விழுந்து விடுவான்.  பெண் யானையை கண்டு மோகித்து செல்லும் ஆண் யானையானது தன்னை பிடிப்பதற்காக வெட்டியுள்ள குழியில் விழுந்து விடுவது போல துறவியும் பெண் மோகத்தால் சம்சாரத்தில் விழுந்துவிடுவான்.

நாதி4க3ச்சே2த் ஸ்த்ரியம் ப்ராஞ: கர்ஹிசின் ம்ருத்யுமாத்மன: |

ப3லாதி4கை: ஸ ஹன்யேத க3ஜைரன்யைர் க3ஜோ யதா2 || 14 |\

பெண் யானையின் உறவுக்கு ஆசைப்பட்டு அதனருகே செல்லும் யானையானது, அதே பெண் யானையிடம் மோகம் கொண்ட வேறொரு பலசாலியான ஆண்யானையினால் கொல்லப்படுவது போல நல்லறிவு படைத்தவன் தனக்கு ஒரு காலத்தில் எமனாக மாறக் கூடிய பெண்ணின் சரீர சுகத்திற்கு நாடிச் செல்லக்கூடாது.

ந தே3யம் நோப்போ4க்3யம் ச லுப்3தை4ர்ய து3:க2ஸஞ்சிதம் |

பு4ங்க்தே தத3பி தச்சான்யோ மது4ஹேவார்தா2வின்மது4 || 15 ||

லுப்3தை4ர்ய - லோபியானவன்

து3:க2ஸஞ்சிதம் – கஷ்டப்பட்டு சம்பாதித்த செல்வத்தை

ந தே3யம் – பிறருக்கும் கொடுப்பதில்லை

நோப்போ4க்3யம் ச  - தானும் அனுபவிப்பதில்லை

தச்சான்யோ  - வேறொருவன்

தத3பி  - அதை

பு4ங்க்தே  - அனுபவிக்கின்றான்.

மது4ஹேவார்தா2வின்மது4 – எவ்விதம் தேனெடுப்பவனிடமிருந்து தேனை வாங்கி வேறொருவன் அனுபவிக்கின்றானோ அதுபோல இருக்கின்றது.

லோபியாக இருக்கக்கூடாது என்ற பாடத்தை இந்தக் குருவிடமிருந்து கற்றுக் கொண்டேன். சம்பாதித்த பணத்தைக் கொண்டு சுகத்தை தர்மப்படியும், அளவுடனும் அனுபவித்துக் கொள்ள வேண்டும்.  பிறருக்கு பகிர்ந்து கொடுக்கவும் வேண்டும்.  இல்லையென்றால் நாம் உழைத்து சேர்த்த பணத்தை வேறு யாரோ அனுபவிக்குமாறு ஆகிவிடும். எப்படி தேனெடுப்பவனிடம் இருந்து தேனை வேறொருவன் வாங்கி அனுபவிக்கின்றானோ அதுபோல ஆகிவிடும்.  எதை அனுபவிக்க வேண்டுமோ அதன் மீது உரிமைக் கொண்டாடாமல் இருந்தால் அனுபவிக்கலாம்.

ஸுது3:கோ2பார்ஜிதைர் வித்தைராஶாஸானாம் க்3ருஹாஶிஷ: |

மது3ஹேவாக்3ரதோ பு4ங்க்தே யதிர் வை க்3ருஹமேதி4னாம் || 16 ||

வைராக்கியம் உடையவன் உலகத்தை நன்கு அனுபவிப்பான்.  மிகவும் கஷ்டப்பட்டு சேர்த்த செல்வத்தினால், விதவிதமான ஆசைகளுடன் இல்லறத்தில் இருப்பவர்கள் எப்படி தேனை எடுப்பவன் முதலிலனுபவிக்கின்றானோ அதுபோல இல்லறத்தில் இருப்பவர்களின் செல்வத்தை முதலில் அதன் மீதுள்ள வைராக்கியத்தை உடைய துறவிக்கு கொடுத்துவிட்டு நன்கு அனுபவிக்கின்றான்.  நாம் சேர்த்த செல்வத்தின் மீது அதிக பற்றிருந்தால் அதை முழுமையாக அனுபவிக்க முடியாது.

க்3ராம்யகீ3தம் ந ஶ்ருணுயாத்3 யதிர்வனசர: க்வசித் |

ஶிக்ஷேத ஹரிணாத் ப3த்3தா4ன் ம்ருக3யோர்கீ3த மோஹிதாத் || 17 ||

காதுக்கு அடிமையாகி விடக்கூடாது.

காட்டில் வாழும் துறவியானவன் ஒருபொழுதும் உலக இன்ப சம்பந்தமான பாடல்களைக் கேட்க கூடாது.  வேடனின் இசையில் மயங்கி வலையில் சிக்கிக் கொள்ளும் மானிடமிருந்து இந்த பாடத்தைக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். அதாவது ரஜோ, தமோ குண அடிப்படையில் இருக்கும் பாடல்களை இசையை கேட்கக்கூடாது.

ந்ருத்யவாதி3த்ரகீ3தானி ஜுஷன் த்3ராம்யாணி யோஷிதாம் |

ஆஸாம் க்ரீட3னகோ வஶ்ய ருஷ்யஶ்ருங்கோ3 ம்ருகீ3ஸுத: || 18 ||

ரிஷ்யஸ்ருங்கர் என்ற தபஸ்வியானவர் இசைக்கு மயங்கியிருப்பவர். பெண்களின் மோகத்தை கொடுக்கின்ற உலகாயுத ஆட்டம், பாட்டங்களில் மனம் வசப்பட்டுவிட்டதால் அவர்கள் வசத்துக்கு ஆளாகி கைப்பாவையாக ஆனார். அதனால் அவரது தவ வாழ்க்கையே அழிந்து விட்டது

ஜிஹ்வயாதிப்ரமாதி2ன்யா ஜனோ ரஸவிமோஹித: |

ம்ருத்யு ம்ருச்ச2த்ய ஸத்3பு3த்3தி4ர் மீனஸ்து ப3டி3ஶைர் யதா2 || 19 ||

ஜனஹ  - மனிதர்கள்

ஜிஹ்வயா – நாக்கினால்

அதிப்ரமாதி2ன்யா – மிகவும் கெடுதலை கொடுக்கக்கூடிய

ரஸவிமோஹிதஹ – சுவையென்ற சுகத்தில் மோகம் அடைந்து இருக்கிறார்கள், சுவைக்கு அடிமையாகி இருக்கிறார்கள். அதனால்

ம்ருதியும் இச்சதி – நோயினால் பீடிக்கப்பட்டு மரணத்தை அடைகிறார்கள்.

அஸத் புத்தி – இவர்கள் அறிவில்லாதவர்கள்; உண்மையை உணராதவர்கள்

மீனானது தூண்டிலில் இருக்கும் உணவுக்கு ஆசைப்பட்டு உயிரிழப்பதை போல இது இருக்கிறது.

இந்த்3ரியாணி ஜயந்த்யாஶு நிராஹாரா மனீஷிண: |

வர்ஜயித்வா து ரஸனம் தன்னிரன்னஸ்ய வர்த4ர்தே || 20 ||

புலன்களால் அடையும் இன்பத்தை விட, அதை வசப்படுத்தினாலடையும் இன்பம் மிகவும் மேலானது, அதிகமானதாகவும் இருக்கிறது. இந்த உண்மையை அறிந்து கொண்டவன் புலனடக்கத்தை பயிற்சி செய்கின்றான். இது மோட்சத்திற்கு தகுதியும் ஏற்படுத்துகின்றது.

ஒருவன் மற்ற புலன்களை கட்டுபடுத்தும் போது மனதில் ஏற்படும் வெற்றிடத்தை நாக்கின் மூலமாக வெளிபட்டு அதற்கு அடிமையாகி விடுகிறான். வயதாகி விட்ட பிறகு மற்ற கர்மேந்திரியங்கள், ஞானேந்திரியங்கள் பலம் இழந்து இருக்கும் போது அப்போது ஏற்படும் ஏக்கம் நாவின் மூலமாகத்தான் தீர்த்துக் கொள்ள வேட்கை ஏற்படும்.

மனீஷிணஹ – அறிவாளிகள், விவேகிகள்

நிராஹார – மற்ற இந்திரியங்களுக்கு உணவு கொடுக்காமல்

வர்ஜயித்வா து ரஸனம் – நாக்கை மட்டும் விட்டுவிட்டு

இந்திரியாணி ஜயந்தி – எளிதில் புலன்களை வென்று விடுகிறார்கள்

தத்3 நிரன்னஸ்ய வர்த்தே – இந்த நாவின் மீதுள்ள பற்றானது மேலும் பலமான வேட்கையை உண்டு பண்ணுகிறது.

தாவஜ்ஜிதேந்த்ரியோ ந ஸ்யாத்விஜிதான்யேந்த்ரிய: புமான் |

ந ஜயேத்3 ரஸனம் யாவ்ஜ்ஜிதம் ஸ்ர்வம் ஜிதே ரஸே || 21 ||

ஜிதே ரஸே – நாக்கை வென்று விட்டால்

ஸர்வம் இதம் – அனைத்து புலன்களையும் வென்று விடலாம்

நாக்கைத் தவிர மற்ற எல்லா இந்திரியங்களையும் வென்று விடலாம்.  நாக்கை  அடக்காத வரையில் எவனொருவனும் எல்லா புலன்களையெல்லாம் வென்றவனாக கருதப்பட மாட்டான் ஆனால் நாக்கை மட்டுமே கட்டுப்படுத்திவிட்டவன், மற்ற இந்திரியங்களையும் கட்டுப்படுத்திவிட்டவனாக எண்ணத்தக்கவன்.

பிங்கலா நாம வேஶ்யாஸீத்3 விதேஹ நக3ரே புரா |

தஸ்யா மே ஶிக்ஷிதம் கிஞ்சின்னிபோ3த4 ந்ருப நந்தன || 22 ||

அரசே! முன்பு ஒரு காலத்தில் விதேக நகரில் பிங்களா என்கின்ற வேசி வாழ்ந்து வந்தாள்.  அவளிடமிருந்தும் நான் ஒரு சிறுபாடம் கற்றுக் கொண்டேன். அதைக் கேள்!

இதிலிருந்து அறிந்து கொள்ள வேண்டியது எவ்வளவு கீழ்நிலையிலிருந்தாலும் பாவ வாழ்க்கை வாழ்ந்திருந்தாலும் ஞானத்தை அடையமுடியும் என்ற கருத்து.  வைராக்கியத்தை அடைந்தால் தான் உண்மையான ஆனந்தத்தை அடைய முடியும்.  உன்னை நீயேதான் உயர்த்திக் கொள்ள வேண்டும்.  யார் மீதும் குறை சொல்லக் கூடாது.

ஸா ஸ்வைரிண்யேக்தா3 காந்தம் ஸத்கேத உபனேஷ்யதீ |

அபூ4த்காலே ப3ஹிர் த்3வாரே பி3ப்4ரதீ ரூபமுத்தமம் || 23 ||

வேசியான அவள் ஒரு நாள் தன்மனதிற்கு பிடித்த நாயகனை படுக்கையறைக்கு அழைத்துப் போக விருப்பங்கொண்டவளாய் சிறந்த அலங்காரத்தை செய்து கொண்டவளாய் இரவு வேளையில் வெளியில் வாயிற்படியில் நின்றாள்.

மார்க3 ஆகச்ச2தோ வீக்ஷ்ய புருஷான் புருஷர்ஶப4 |

ஹான்ஶுல்கதான்வித்தவத: காந்தான்மேனேSர்த2காமுகி || 24 ||

பணத்தில் ஆசைகொண்ட அவள் வழியில் வருகின்ற புருஷர்களைப் பார்த்து செல்வந்தர்களும், தனக்கு வேண்டிய பொருட்களை கொடுப்பவர்களுமான அவர்களையே போகத்திற்குரியவர்கள் என்று எண்ணினாள்

ஆகதேஷ்வபயாதேஷு ஸட்3கெதோபஜீவினி |

அப்யன்யோ வித்தவான்கோSபி மாம்பைஷ்யதி பூ4ரித3: || 25 ||

ஏவம் துராஶயா த்4வஸ்த நித்3ரா த்3வார்யவலம்ப3தீ |

நிர்க3ச்ச2ந்தீ ப்ரவிஶதீ நிஶீத2ம் ஸமபத்3யத || 26 ||

வந்தவர்கள் எல்லோரும் போனபொழுது ரகசியமாக பரபுருஷர்களிடத்தில் கிரீடை செய்து அதனால்  கிடைத்த பணத்தைக் கொண்டு ஜீவனம் நடத்தும் அவள் பணமுள்ளவனும் அதனால் அதிகம் பொருளை கொடுப்பவனுமான எவனாவது ஒருவன் என்னை அடையமாட்டானா என்ற கெட்ட எண்ணத்தினால் நித்திரையிழந்தவளாய் வாயிற்படியில் நிற்கின்றவளாயும் உள்ளுக்கும், வெளியேயும் போய் வந்து கொண்டு இருந்ததில் நடுஇரவை அடைந்து விட்டது

தஸ்யா வித்தாஶயா ஶுஷ்யத்3 வக்த்ராயா தீ3னசேதஸ: |

நிர்வேத3: பரமோ ஜக்ஞே சிந்தாஹேது: ஸுக2வஹ: || 27 ||

பணத்திலாசையினால் வாடின முகமுடையவளும், வருத்தமுற்ற மனமுடையவளுமான அவளுக்கு விசாரத்திற்கு காரணமானதும் சுகத்தை தருவதுமான மேலான வைராக்கியம் உண்டாயிற்று

பணத்தையே லட்சியமாக கொண்டு வாழ்ந்த அவருடைய முகம் வாடிப் போயிற்று, மிகவும் கவலை கொண்டாள். மேலான உண்மையான, நிலையான உண்மையான பரம் பொருளை நாடுவதற்கான வைராக்கியத்தை அடைந்தாள்.  போகத்தில் இருக்கும் நிலையாமை, துயரத்தை தரக்கூடியது என்று ஆராய்ந்தறிவதால், மனதை நிறைக்க முடியாது என்று நினைத்ததினால் வைராக்கியத்தை அடைந்தாள்.

தஸ்யா நிர்விண்ணசித்தாயா கீ3தம் ஶ்ருணு யதா2 மம |

நிர்வேத3 ஆஶாபாஶானாம் புருஷஸ்ய யதா2 ஹயஸி: || 28 ||

வைராக்கியம் அடைந்த மனமுடையவளான அவளுடைய வார்த்தையை உள்ளபடி என்னிடமிருந்து கேட்பாயாக, ஏனென்றால் மனிதனுடைய ஆசாபாசங்களுக்கு வைராக்கியமானது கத்திபோல் நாசகரமாகிறது

புருஷஸ்ய  - மனிதர்களின்

ஆஶாபாஶானாம் – மனதிலுள்ள அனைத்து ஆசைகளை வெட்டுவதற்கான

நிர்வேத3 ஹ்யஸி – வைராக்கியம் என்பது பெரிய கத்தியாக அமைகிறது

ஆஶா – சோபான அத்யாசம்; பாஶம் - போகப்பொருட்களின் மீதுள்ள அதிகப்பற்று

ந ஹயங்கா3ஜாத நிர்வேதோ3 தே3ஹப3ந்த4ம் ஜிஹாஸதி |

யதா2 விக்ஞானரஹிதோ மனுஜீ மமதாம் ந்ருப || 29 ||

ஓ அரசே! ஆத்ம ஞானமில்லாத மனிதன் எவ்விதம் மமகாரத்தை விடமுடியாதவனாக இருக்கிறானோ அவ்விதமே வைராக்கியம் இல்லாதவனால் தேகத்தின் மீதுள்ள அபிமானத்தை விட விரும்ப மாட்டான். வைராக்கியம்தான் பஞ்ச கோசத்திலிருக்கும் அபிமானத்தை நம்மிடமிருந்து விடவைக்கும்.

அஜாத நிர்வேத – வைராக்கியம் அடையாதவனால்

தேஹபந்தம் – தேகத்திலுள்ள அபிமானத்தை

ந ஜிஹாஸதி – விடமுடியாது.

வேசி பிங்க3லா உவாச

அஹோ மே மோஹவிததிம் பஶ்யதாவிஜிதாத்மன: |

யா காந்தாத3ஸத: காமம் காம்யே யேன பா3லிஶா || 30 ||

பிங்களா கூறினாள்.

அஹோ! ஆகா 

அவிஜிதாத்மனஹ – மனம், புலன்களை வெற்றிக் கொள்ளாத 

மே மோஹவிததிம் பஶ்யத - என்னுடைய அதிக மோகத்தின் விளைவைப் பாருங்கள்.

காந்தாத3ஸத: - ஒழுக்கமில்லாத மனிதர்களிடமிருந்து

பா3லிஶா - சிறுபிள்ளைத்தனமாக 

காமம் காம்யே யேன - காமத்தை அடைய விரும்பினேன்.

ஸந்தம் ஸமீபே ரமணம் ரதிப்ரத3ம் வித்தப்ரத3ம் நித்யமிமம் விஹாய |

அகாமத3ம் து3:க2 ப4யாதி4ஶோக மோஹப்ரத3ம் துச்ச2மஹம் ப4ஜேSஞா || 31 ||

எப்பொழுதும் உடனிருப்பவர், நல்ல மனிதர், ஆனந்த வடிவினர் உண்மையான இன்பம் வழங்குபவர்; தேவையான நேரத்தில் செல்வம் அளிப்பவர்; ஆகியோர்களை அறிவில்லாமல் நான் விட்டு விட்டேன்.

அகாமதம்  - உண்மையான இன்பத்தை கொடுக்காதவர்கள்

துக்கம், பயம், மன உளைச்சல், உடல்நோய், துயரம், மனமயக்கம் இவைகளைக் கொடுக்கின்ற இழிந்த செயலில் மதியில்லாதவளான நான் ஈடுபட்டிருந்தேனே!

அஹோ மயாத்மா பரிதாபிதோ வ்ருதா2

        ஸாங்கேத்ய வ்ருத்த்யாதி விக3ஹர்யவார்தயா |

ஸ்த்ரைணான்னராத்3யார்த2 த்ருஷோSனுஶோச்யாத்

        க்ரீதேன வித்தம் ரதிமாத்மனேச்ச2தீ || 32 ||

அந்தோ! நான் என்னையே துயரப்படுத்திக் கொண்டேன், இதனால் எந்தப் பயனுமில்லை. என்னுடைய மனதையும், உடலையும் வீணாக நானே வருத்திக் கொண்டேன். சரீரத்திலுள்ள இன்பத்தை மட்டுமே பார்ப்பவர்கள், அனுபவிக்க விரும்புபவர்கள், வெறும் பணத்தை மட்டும் லட்சியமாக கொண்டவர்கள், துயரத்தை தானும் அனுபவித்துக் கொண்டு மற்றவர்களுக்கு துயரத்தை கொடுக்கும் மட்டமான மனிதர்களிடம் உறவு கொண்டேன். இந்தக் உடலைக் கொண்டு செல்வம் சேர்க்கவும், இன்பம் அனுபவிக்கவும் மிகவும் இகழ்ச்சிக்குரிய வேசித் தொழிலை மேற்கொண்டேனே!

யத3ஸ்தி2வி4ர் நிர்மிதவம்ஶவம்ஸ்ய

        ஸ்தூ2ணம் த்வசா ரோமனகை2: பினத3த4ம் |

க்ஷரன்னவத்3வாரமகா3ரமேதத்3

        விண்மூத்ரபூர்ண மது3பைதி கான்யா || 33 ||

குறுக்கும் நெடுக்குமாக மூங்கில்கள் போன்ற எலும்புகள் தூண்களாக  கொண்டு இந்த உடல் பின்னப்பட்டு உள்ளது.  இந்த உடல் தோல், ரோமம், நகங்கள் முதலியவைகளால் மூடப்பட்டுள்ளது.  உடலாகிற வீட்டில் ஒன்பது வாயில்களும், உள்ளே மலஜலம் நிரம்பியுள்ளது.  மோகம் வரும் போது இவ்வாறாக எண்ணிக் கொள்ள வேண்டும்.  இவ்வளவு மோசமான உடலின் மீது மோகம் கொள்ளக் கூடாது.

விதே3ஹானாம் புரே ஹ்யஸ்மின்னஹமேகைவ மூட4தீ4: |

யான்யமிச்ச2ந்த்யஸத்யஸ்மாதா3த்மதா3த்காம மச்யுதாத் || 34 ||

இந்த விதேக நகரத்தில் நான் ஒருத்திதான் அதிமுட்டாள்.  என்னையே எனக்கு திருப்பிக் கொடுக்கின்ற பகவான் கொடுக்கும் இன்பத்தை விட்டுவிட்டு வெளியேயுள்ள மனிதர்களிடம் விருப்பம் கொண்டேனே வேறொரு கீழான இன்பத்தை நாடிச் சென்றுவிட்டேன்.  நல்ல புத்தியில்லாதவளாக இருந்ததால் இப்படி செய்துவிட்டேன்.

ஸுஹ்ருத்ப்ரேஷ்ட2தமோ நாத2 ஆத்மா சாயம் ஶரீரிணாம் |

விக்ரியாத்மனைவாஹம் ரமேSனேன யதா2 ரமா || 35 ||

ஸுஹ்ருத் – நண்பன், நம் நன்மைக்காக உதவும் குணமுடையவன். பகவான் நண்பனாக இருந்து கொண்டு வேதங்கள், சாஸ்திரங்கள் மூலம் நம்முடைய நன்மைக்காக உபதேசம் செய்திருக்கிறார்.

ப்ரேஷ்த2தமஹ – நாம் அன்பு செலுத்துவதற்கு உயர்ந்தவர், நம் நலனை விரும்புபவர்

நாத2 – தலைவர், கர்ம பலனை தருபவர்

யதா2 ரமா – எவ்வாறு லட்சுமிதேவி பகவானிடத்தில் இருக்கின்றாளோ அது போல

ஆத்மா ச அயம் ஶரீரிணாம் – ஆத்மாவாகவும், மேலும் இந்த விஷ்ணுபகவான் எல்லா உடல்களிலும் வீற்றிருக்கிறார்

விக்ரியாத் ஆத்மனா அஹம் – என்னையே அவருக்கு சமர்ப்பணம் செய்து  சுகித்திருப்பேன்.

கியத்ப்ரியம் தே வ்யப4ஜன்காமா யே காமதா3 நரா: |

ஆத்3யந்தவந்தோ பா4ர்யாயா தே3வா வா காலவித்3ருதா: || 36 |\

ஆத்யந்தவந்தஹ – தொடக்கமும் முடிவும் உடைய

பா4ர்யாயா – பெண்ணான எனக்கு

கியத் ப்ரியம் தே வ்யப4ஜன் காமா யே – இன்பத்தைத் தரும் பொருட்களால் எவ்வளவு இன்பத்தைத்தான் எனக்கு கொடுத்து விட முடியும்.

காலவித்3ருதா: - காலத்திற்கு உட்பட்ட

காமதா3 நரா: தே3வா வா- மனிதர்களாலும்,தேவர்களாலும்  எவ்வளவு சுகத்தை கொடுக்க முடியும்?

நூனம் மே ப4கவான் ப்ரிதோ விஷ்ணு: கேனாபி கர்மணா |

நிர்வெதோ3Sயம் து3ராஶாயா யன்மே ஜாத: ஸுகா2வஹ: || 37 ||

என்னிடத்தில் பகவான் விஷ்ணு மகிழ்ச்சி அடைந்திருக்க வேண்டும். எனக்கு தெரியாத ஏதோவொரு புண்ணீய பலனாகத்தான்  பகவானின் கருணை பெற்று இருக்கிறேன். அவரது கருணையால்தான்

துராஶயா – துர்நடத்தையுள்ளவளான எனக்கு

நிர்வேதோSயம் மே ஜாதஹ ஸுகா2வஹ: – எனக்கு இந்த உண்மையான சுகத்தைக் கொடுக்கக்கூடிய  வைராக்கியம் வந்தது.

மைவம் ஸ்யுர்மந்த3பா4க்3யாயா: க்லேஶா நிர்வேத3ஹேதவ: |

யேனானுப3ந்த4ம் நிர்ஹ்ருத்ய புருஷ: ஶமம்ருச்ச2தி || 38 ||

க்லேஶா நிர்வேத3 ஹேதவ: - மனத்துயரங்கள் காரணமாக அடைந்த வைராக்கியத்தினால் 

மைவம் ஸ்யுஹ மந்த3ப4க்3யாயா: இவ்விதம் துர்பாக்கியசாலியான என்னிடத்தில் மாற்றம் நடந்திருக்கிறது.

யேன – இந்த வைராக்கியம்

அனுபந்த3ம் – அனைத்து பொருட்களிடத்தில் இருக்கும் பந்தத்தில் இருந்து

நிர்ஹ்ருத்ய – விடுவிக்கின்றது. அதனால்

புருஷ: ஶமம்ருச்ச2தி – மனிதன் மன அமைதியை அடைகின்றான்.

தேனோபக்ருதமாதா3ய ஶிரஸா க்3ராம்யஸங்க3தா: |

த்யக்த்வா துராஶா: ஶரணம் வ்ரஜமி தமதீ4ஶ்வரம் || 39 ||

தேன உபக்ருதம் ஶிரஸா ஆதா3ய – இறைவனால் வழங்கப்பட்ட நல்ல புத்தியை  தலை வணங்கி மனப்பூர்வமாக ஏற்றுக் கொண்டு

க்3ராம்ய ஸங்க3தா: - இதுவரை வாழ்ந்து வந்த அதர்மமான வாழ்க்கை முறையையும்

து3ராஶா: - தீய எண்ணங்களையும்

த்யக்த்வா - விட்டுவிட்டு

தம் அதீ4ஶ்வரம் – அந்த உலகநாயகனை

ஶரணம் வ்ரஜாமி – சரணடைகின்றேன்.

ஸந்துஷ்டா ஶ்ரத்3த3 த4த்யேதத்3யதா2லாபே4ன ஜீவதீ |

விஹராம்யமுனைவாஹமாத்மனா ரமணேன வை || 40 ||

ஸந்துஷ்டா யதாலாபேன – எனக்கு கிடைப்பதைக் கொண்டு திருப்தியடைந்து

ஜீவதி – வாழ்ந்து கொண்டிருப்பேன்.

ஶ்ரத்த3தி4  - சிரத்தையுடையவளாகவும்

என்னுடைய வாழ்க்கையை ஆத்மாவாகிய இறைவனுடன் மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்வேன்.

ஸம்ஸாரகூபே பதிதம் விஷயைர்முஷிதேக்ஷணம் |

க்3ரஸ்தம் காலாஹினாத்மானம் கோSன்யஸ்த்ராதுமதீ4ஶ்வர: || 41 ||

ஜீவர்கள் சம்சாரம் (அறியாமை, மோகம்) என்ற கிணற்றில் விழுந்திருக்கிறார்கள். புலன்களுக்கு போகம் தரும் உலகவிஷயங்களால் எல்லா புலன்களும் களவாடப்பட்டு விட்டது.

க்3ரஸ்தம் காலாஹினா – காலம் என்ற மலைப்பாம்பின் பிடியில் இருக்கின்றார்கள். இந்த நிலையிருக்கும். ஜீவர்கள் பகவானைத் தவிர வேறு யாரால் காப்பாற்ற முடியும்.

ஆத்மைவ ஹயாத்மனோ கோ3ப்தா நிர்வித்3யேத யதா3கி2லாத |

அப்ரமத்த இத3ம் பஶ்யேத்3 க்3ரஸ்தம் காலாஹினா ஜக3த் || 42 ||

உன்னை நீயேதான் காப்பாற்றிக் கொள்ள வேண்டும். கவனமாக இருக்க வேண்டும். சத்துவ குணத்தில் மனதை வைத்திருக்க வேண்டும்.

யதா2 காலாஹினா ஜகத் – காலம் என்ற பாம்பினால் இந்த உலகம் பீடிக்கப்பட்டு இருக்கின்றது. இது உலகத்தின நிலையாமையை குறிக்கின்றது.

அகி2லாத் நிர்வேத்3யேத – எல்லாவித உலக இன்பங்களிலிருந்து வைராக்கியம் அடைய வேண்டும்

ஶ்ரீப்3ரஹ்மணா உவாச

ஏவம் வ்யவஸிதமதிர்து3ராஶாம் காந்த தர்ஶஜாம் |

சி2த்த்வோபஶமமாஸ்தா2ய ஶய்யாமுபவிவேஶ ஸா || 43 ||

ஶ்ரீபகவான் கூறினார்.

இவ்வாறு நிச்சயம் செய்து கொண்ட மன உறுதியடைந்த அவள் தீய எண்ணங்களையும், உலகத்தில் உள்ள இன்பங்களையும் வெட்டி தள்ளி விட்டு மன அமைதியை அடைந்து, தன்னுடைய இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தாள்

ஆஶா ஹி பரமம் து3:க2ம் நைராஶ்யம் பரமம் ஸுக2ம் |

யதா2 ஸஞ்சி2த்3ய காந்தாஶாம் ஸுக2ம் ஸுஷ்வாப பிங்க3லா || 44 ||

 

மனதிலுள்ள பேராசைகளே பெருந்துக்கம் பற்றற்ற மனநிலையே மேலான சுகம் என்ற உண்மையை உணர்ந்து விட்டாள். இவ்வாறு அவள் அனைத்து உலக இன்பங்களையும் துறந்துவிட்டு நிம்மதியாக உறங்கினாள்.

ஆஶா  - 

1. எதிர்பார்ப்பு (ப்ரதிக்ஷா) à துயரத்திற்குக் காரணமாக அமையும், 

2. விருப்பம், வேண்டும் à இதுவும் துயரத்திற்கு காரணமாக அமையும், 

3. நம்பிக்கை – அனாத்மா பொருட்களின் மீதுள்ள நம்பிக்கை அவைகள் எனக்கு திருப்தியை, சுகத்தைக் கொடுக்கும் என்ற நம்பிக்கை..

தொகுப்புரை

*       அனாத்மா சுகத்திற்காக காலத்தையும், சக்தியையும் வீணாக்கக்கூடாது. நம் பிராரப்தத்தினால் இன்பமும், துன்பமும் நாம் விரும்பினாலும், விரும்பாவிட்டாலும் அனுபவித்துத்தான் தீர வேண்டும். எனவே வைராக்கியத்தையும், ஆத்ம ஞானத்தையும் அடைவதற்கு முயற்சி செய்ய வேண்டும்.

*       புலன்களினால் கிடைக்கும் இன்பத்தில் கவனமாக இருக்க வேண்டும்.

*       மற்றவர்களுக்கு ஹிம்சை கொடுக்காமல் அவர்களிடமிருந்து பொருட்களை, உணவையோ பெற்றுக் கொள்ளலாம்.  தேவைக்கு மேல் சேர்த்து வைப்பதால் நாமும் அனுபவிக்காமல் அவைகள் அழிந்துபோகும் மற்றவர்களால் களவாடப்படும்

*       இந்திரிய சுகத்தை நாடக்கூடாது

*       உலக இன்பத்தை தருகின்ற ராஜஸ, தாமஸ இசையில் மயங்கி விடக்கூடாது.

*       உணவு சுவைக்கு அடிமையாகக் கூடாது. இந்த சுவையுணர்வை வென்றுவிட்டால் மற்ற அனைத்து புலன்களையும் வென்றுவிடலாம்.

*       எவ்வளவு பாவங்களை செய்திருந்தாலும் நாம் திருந்தி வைராக்கியத்தை அடையலாம், இறைவன் மீது பக்தியை ஏற்பட்டு அவன் சரணடைந்து பாவங்களை நீக்கி கொள்ள முடியும்

*       இந்த விஷயத்தில் நம்மை நாமே உயர்த்திக் கொள்ள வேண்டும்.

ஓம் தத் ஸத்