Vichara Sagaram - Chapter-2-Rev-01

அத்தியாயம்-2

(அனுபந்த விசேஷ நிருபணம்)

 
இந்த அத்தியாயத்தில் அனுபந்தமானது விரிவாக விளக்கப்படுகிறது.
பூர்வபக்ஷி: காரண சகித ஜகத் நிவிர்த்தியின் இச்சை பொருந்தாது!
பதில்:
நான்கு சாதனங்களோடு கூடியவன் அதிகாரி என்று கூறப்பட்டது. அந்த நான்கு சாதனங்களுள் முமுட்சுத்துவம் என்பது மோட்ச இச்சையாகும் . காரண சகித ஜகத்தின் நிவிருத்தியும் பிரம்மத்தின் பிராப்தியும் மோட்சம் எனப்படும்.  காரண சகித ஜகத்தின் நிவிர்த்தி ரூபமாகிய மோட்சத்தினது அம்சத்தை ஒருவரும் இச்சிக்கவில்லையென்று பூர்வபட்சி சந்தேகத்தை எழுப்புகிறான்.
 
மேலும் மூல அவித்யாவோடு ஜகத்தின் நிவிருத்தியை ஒருவரும் விரும்பவில்லை  வியாதி, பசி முதலியவற்றால் வரும் துக்கம் அத்யாத்ம துக்கம் ஆகும். விலங்குகள், பாம்புகளால் வருகின்ற துக்கம் அதிபூத துக்கம் எனப்படும். இயற்கையிலிருந்து வருகின்ற துக்கங்கள் அதிதைவ துக்கம் எனப்படும். இந்த மூவகையான துக்க நாசத்தையே அனைவரும் விரும்புவார்கள். ஆனால் இவைகளில்லாத வேறெதிலிருந்தும் வரும் நாசத்தை விவேகிகள் விரும்பமாட்டார்கள். ஆதலால் அக்ஞான சகித ஜகத்தினது நிவிருத்தியின இச்சை யாருக்கும் பொருந்தாது.
 
மேலும். எல்லா மனிதர்களும் துக்க நிவிருத்தியை விரும்பா விட்டாலும் அக்ஞானத்தோடு ஜகத்தின் நிவிருத்தியின்றி துக்க நிவிருத்தி உண்டாகாது. ஆதலால் துக்க நிவிர்த்தியின் நிமித்தம் அக்ஞானத்தோடு ஜகத்தின் நிவிருத்தியையும் விரும்பாதிருக்கின்றனர் என்று கூறப்படுகிறது.
 
அது பொருந்தாதென்றால், ஆயுர்வேதத்தில் கூறிய மருந்துகளால் வியாதியால் ஏற்படுகின்ற துக்கமும், சாப்பிடுவதால் பசியினால் உண்டாகிய துக்கமும் நீங்குகிறது. இவ்வாறே தத்தம் உபாயங்களால் சர்வ துக்கமும் நீங்கிவிடும். ஆதலால் அக்ஞானத்தோடு ஜகத்தின் நிவிருத்தியுடன் துக்க நிவிருத்தியும் பொருந்தும். துக்கங்களின் நிவிருத்தி நிமித்தம் அக்ஞானத்தோடு ஜகத்தின் நிவிருத்தியின்றியும் துக்க நிவிருத்தி பொருந்தும். துக்கங்களின் நிவிருத்தி நிமித்தம் அக்ஞானத்தோடு ஜகத்தினது நிவிருத்தியின் இச்சை பொருந்தாது.
 
காரண சகித ஜகத்தின் நிவிருத்தியும், பிரம்மத்தின் பிராப்தியும் மோட்சம் எனப்படும். அதன்கண் காரண சகித ஜகத்தின் நிவிருத்தி ரூப மோட்சத்தின் முதலம்சத்திலும் இச்சை ஒருவருக்கும் பொருந்தாது என்று முன்பு கூறப்பட்டது. பிரம்ம பிராப்தி ரூப மோட்சத்தின் இரண்டாவது அம்சத்திலும் இச்சை ஒருவருக்கும் பொருந்தாதென்னும் வார்த்தையை பூர்வபட்சி கேட்கின்றான்.
 
எந்த வஸ்துவின் அறிவு உண்டாயிருக்கின்றதோ அதை அடைய வேண்டும் என்ற ஆசை உண்டாகின்றது. தெரியாத வஸ்தினை அடைய வேண்டும் என்ற ஆசை யாருக்கும் உண்டாகாது. அதிகாரியாக இருக்கின்ற சாதகனுக்கு பிரம்மத்தைப் பற்றிய ஞானமில்லை. யாருக்கு பிரம்மஞானமுண்டோ அவர்களதிகாரிகளாகார்  முக்தர்களுக்கு பிரம்மப்பிராப்தியின் இச்சை பொருந்தாது. ஆதலால் வேதாந்த சிரவணத்திற்கு முன்னர் அக்ஞானமாக எந்த பிரம்மம் உண்டோ அதன் பிராப்தியின் இச்சை பொருந்தாது. இந்த வகையில் அக்ஞான சகித ஜகத்தின் நிவிருத்தியும் பிரம்மத்தின் பிராப்தியும் ஆகிய மோட்சத்தில் இச்சை யாருக்கும் பொருந்தாது. ஆதலால் முமுட்சு என்பவர் இருக்க முடியாது.
 
முமுட்சத்துவம் பொருந்தாமையால் வைராக்கியம் போன்றவைகளும் பொருந்தாது என்று கூறினால், வேறுவிதத்தில் அதிகாரியின் அபாவத்தை பூர்வபட்சி விவாதம் செய்கிறான்.
 
சகல மனிதரும் விஷய சுகத்தையே விரும்புகின்றனர். வேறு சிலர் எல்லா விஷயங்களையும் தியாகம் செய்து தவம் செய்வதில் ஆர்வமுடையவர்களாக இருக்கிறார்கள்  அவர்களும் பரலோகத்தின்கண் உள்ள உத்தம போகங்களின் இச்சையினால் அனைத்து கிலேசங்களைச் சகிக்காதிருக்கின்றனர். ஆதலால் இகலோகம் அல்லது பரலோகத்தினது விஷய சுகத்தையே சகலரும் இச்சிக்கின்றனர். அந்த விஷய சுகமோ மோட்சததின்கண் இல்லை. ஆதலால் மோட்ச சாதனத்தை ஒருவரும் இச்சிக்கவில்லை. இதனால் மோட்சத்தினது இச்சா ரூபமான முமுட்சுத்துவம் பொருந்தாது. சகல மனிதர்களுக்கும் விஷய சுகத்தின்கண் இச்சை இருத்தலால் வைராக்கிய, சம, தம, உபரதியும் ஒருவரிடத்தும் பொருந்தாது. ஆதலின் சாதன சதுஷ்டய சகித அதிகாரி இன்மையினால் கிரந்தத்தின் ஆரம்பம் நிஷ்பலமாம்.
 
முன்பு ஜீவ-பிரம்மத்தின் ஐக்கியம் இந்த கிரந்தத்திற்கு விஷயம் என்று கூறபட்டது, அது பொருந்தாது, ஏனென்றால் பிரம்மமானது, அவித்யா, அஸ்மிதை, ராக, துவேஷங்கள், அபிநிவேஷம், என்கின்ற ஐந்து கிலேச ரகிதமாக உள்ளதும், எங்கும் வியாபித்திருப்பதும், ஒன்றாகவும், சஜாதீய பேத ரகிதமாக இருக்கிறது என்று பூர்வபட்சி கூறுகிறான். எதனாலென்றால் பிரம்மத்திற்கு சஜாதீயமாய் மற்றொரு பிரம்மமில்லை. ஜீவனிடத்துச் சர்வக்கிலேசங்களும் உள்ளது. சகல சரீரங்களிலும் ஜீவன் ஒருவனேயாயின் ஒரு சரீரத்தின்கண் சுகம் அல்லது துக்கமுண்டாயின், சர்வ சரீரத்தின்கண்ணும் சுக-துக்கம் உண்டாதல் வேண்டும்.
 
சுகம் முதலியன அந்தக்கரண தர்மங்களாகும்  அவ்வந்தக்கரணம் பலவிதமாக இருப்பதால் ஒருவன் சுகி, துக்கியாவதால் அனைவரும் சுகி, துக்கிகளாகார். சாட்சி சைதன்யம் சுக-துக்க ரகிதமும், ஏகமும், சர்வக்கிலேச ரகிதமுமாக இருக்கிறது  அதற்குப் பிரம்மத்தோடு ஏகத்துவம் பொருந்துமென்று வேதாந்தி கூறினால் அது பொருந்தாது என்று பூர்வபட்சி கூறுகிறான்.
 
ஏனெனில், கர்த்தா போக்தாவாகிய ஜீவனினும் வேறாகவும் உள்ள சாட்சி மலடி புத்திரனுக்கு சமானமாகும். மற்றும் சாட்சியை அங்கீகாரம் செய்யினும், அது ஏகமாகாது. பலவிதமான சாட்சியை அங்கீகரிக்க நேரிடும். எதனாலெனின், இது வேதாந்தத்தின்  சித்தாந்தமாம். அந்தக்கரணமும், சுகதுக்காதி அந்தக்கரண தர்மமும், இந்திரியத்திற்கும் அந்தக்கரணத்திற்கும் விஷயமாகாது, ஆனால் சாட்சிக்கு விஷயமாகும். எதனாலெனின் இந்திரியங்களோ பஞ்சீகிருத பூதங்களை விஷயம் செய்கின்றன. இதன்கண் இத்துணைப் பேதம் உள்ளது. கண்கள் பார்க்கும் விஷயத்தின் ரூபத்தையும், ரூபத்தின் ஆசிரயத்தையும் விஷயம் செய்கிறது. நீல பீதாதிகளையுடைய கடத்தினது ரூபங்களையும், அந்த ரூபங்களின் ஆசிரயமாகிய கடத்தையும் கண் இந்திரியம் விஷயம் செய்கிறது. அதேபோல தோல் இந்திரியமும் ஸ்பரிசத்தையும் அதனது ஆசிரயத்தையும் விஷயம் செய்கிறது. சுவை, கிராணம், சிரவணம் என்னும் இந்த மூன்றுமோ, ரச,கந்த,சப்த தன்மைகளை விஷயம் செய்கிறது. அவற்றின் ஆசிரயங்களை விஷயம் செய்யாது. ஆதலால் இம்மூன்று இந்திரியங்களாலும் அந்தக்கரண ஞானம் பொருந்தாது.
 
கண்ணாலும், தோலாலும் அந்தக் கரணத்தைப் பற்றிய அறிவு ஏற்படாது. ஏனெனின் பஞ்சீகிருத பூதங்கள் அல்லது பஞ்சீகிருத் பூதகாரியங்கள் ரூபமுடையவை அல்லது ஸ்பரிசமுடையனவாயிருப்பனவைகள் கண், தோல் இவைகளுக்கு விஷயமாகும். அந்தக்கரணம் அபஞ்சீகிருத பூதங்களின் காரியமாதலின் கண், தோல் இவைகளுக்கு விஷயமாகாது. இந்தக் காரணத்தால் அபஞ்சீகிருத பூதகாரியமாகிய கண்கள், கண்களுக்கே விஷயமாகாது. வெளியேயுள்ள பொருட்கள் இந்திரியத்திற்கு விஷயமாம். அந்தக்கரணம் இந்திரியங்களுக்கு விஷயமன்று. மற்றும், அந்தக்கரணத்தின் விருத்திக்கும், அந்தக்கரணம் விஷயமன்றாம். எதனாலெனின், அந்தக்கரணம் விருத்தியினது ஆசிரயமாதலால் அந்தக்கரணம் தன் விருத்திக்கு விஷயமாகாது. எங்ஙனம் அக்னி உஷ்ணத்திற்கு ஆசிரயமாம்  உஷ்ணத்திற்கு விஷயம் ஆகாது. பின்னையோ அக்னியினும் வேறாகிய மரக்கட்டை முதலிய வஸ்துக்கள் எரிப்பதற்கு விஷயமாம். அங்ஙனமே வேறு வஸ்துக்கள்தான் அந்தக்கரண ஜன்னிய விருத்திக்கு விஷயமாம், அந்தக்கரணம் அன்றாம்.
 
அங்ஙனமே அந்தக்கரணத்தின் தர்மமும் அந்தக்கரணத்தின் விருத்திக்கு விஷயமன்றாம். ஏனெனின் அந்தக்கரணத்தை விஷயம் செய்தல் பொருட்டு அந்தக்கரணத்தின் விருத்தி உண்டாகுமாயின், அந்தக்கரண தர்மமாகிய சுகம், துக்கம் முதலியவற்றையும் விஷயம் செய்யும். அவ்வந்தக்கரணத்தை விஷயம் செய்யும் விருத்தி அந்தக்கரணத்தின் தன்மையாகாது. ஆதலால் அந்தக்கரணத்தின் தர்மமும் அந்தக்கரணத்தின் விருத்திக்கு விஷயமாகவில்லை.
 
இது நியமமாம் விருத்தியினது ஆசிரயத்தின் சிறிது தூரத்திலிருக்கும் வஸ்து விருத்திக்கு விஷயமாம். எந்த வஸ்து விருத்தியின் ஆசிரயத்தின் மிக அருகிலிருக்கின்றதோ அது விருத்திக்கு விஷயமாகாது. அந்தக்கரணத்திற்கு மிக அருகிலிருக்கின்ற சுக,துக்கம் முதலிய தர்மங்கள் அந்தக்கரணத்தின் விருத்திக்கு விஷயமாகமாட்டாது. இவ்வாற்றால் தர்மசகித அந்தக்கரணத்தின் இருத்தல் இந்திரியங்களுக்கு விஷயமாக இருக்கிறது என்பது பொருந்தாது, ஆனால் சாட்சிக்கு விஷயமாகும்.
 
அச்சாட்சி ஏகமென்று அங்கீகாரம் செய்யின், எவ்வாறு அந்தக்கரணத்தின் சுகதுக்கங்கள் சாட்சியினால் உணரமுடியாமல் இருக்கின்றதோ, அவ்வாறே எல்லோருடைய சுகதுக்கங்களும் உணரமுடிய வேண்டும். ஆதலால் சாட்சி பலவாம். எப்போது பலவாக சாட்சி அங்கீகாரம் செய்யப்படுகிறதோ அப்போது தோஷம் எதுவுமில்லை. எதனாலெனின், எந்த சாட்சிக்கு உபாதியாக எந்த அந்தக்கரணம் உள்ளதோ, அந்த சாட்சியால் தன்னுடைய உபாதியின் தர்மங்கள் உணரமுடியும். ஆதலால் எல்லோருடைய சுக துக்கங்களும் தெரிவதில்லை. இவ்வாறு பலவாகிய சாட்சிக்கு ஏகமாகிய பிரம்மத்தோடு ஏகத்துவம் பொருந்தாது.
 
மித்யாவான பந்தத்தின் சாமக்கிரியின்மையால் அதன் நிவிருத்தி பொருந்தாது என்று பூர்வபட்சி சந்தேகம் எழுப்பினான்.
 
அகங்கார முதலிய அனாத்ம வஸ்துக்கள் பந்தமெனப்படும். அப்பந்தம் அத்யாஸ ரூபமாயின், ஞானத்தால் நிவிருத்தியாகாது. எதனாலெனின், ஞானத்தினது சுபாவமிதுவாம், எந்த வஸ்துவினது ஞானமுண்டாகின்றதோ அவ்வஸ்துவில்  தோன்றும் அத்யாஸ அக்ஞானங்களை அந்த ஞானம் நிவிருத்தி பண்ணிவிடும். கயிற்றின் ஞானம் கயிற்றில் தோன்றும் பாம்பு அத்யாஸத்தையும் கயிற்றின் அக்ஞானத்தையும் நிவிருத்தி செய்கின்றது. பிராந்தி ஞானத்திற்கு விஷயமாகிய மித்யா வஸ்துவிற்கும் பிராந்தி ஞானத்திற்கும் அத்யாஸமென்று நாமமாம். எதன்கண் எந்த வஸ்து மித்யாவாக இல்லாமல் சத்தியமாவுள்ளதோ அது ஞானத்தால் நிவிருத்தியாகாது. அங்ஙனமே, ஆத்மாவின்கண் அகங்கார முதலிய பந்தமானது மித்யாவாக இருப்பதால், ஞானத்தால் நிவிருத்தியாம். ஆத்மாவின்கண் மித்யா பந்தத்தின் சாமக்கிரி இல்லை. மற்றும் பந்தம் அனுபவிக்கப்படுவதால், அது  சத்தியமாகும். இந்த சத்தியமான பந்தமானது ஞானத்தால் நிவிருத்தியாகும் என்பது நடக்காத ஒன்றாகும்.
 
அத்யாஸ சாமக்கிரி நிரூபணம்
சத்தியவஸ்துவின் ஞான ஜன்னிய சம்ஸ்காரமும், பிரமாதா தோஷம், பிரமாண தோஷம், பிரமேய தோஷம் என்னும் இம்மூவகைத் தோஷங்களும், அதிஷ்டானத்தின் விசேஷரூப அக்ஞானமும், சாமான்ய வடிவ ஞானமுமாகிய இவை அத்யாஸத்திற்குச் காரணங்களாகும். இவைகளின்றி அத்யாஸம் உண்டாகாது. உதாரணமாக சிப்பியின்றி வெள்ளியும், கயிற்றில்லாமல் பாம்பும் அத்யாஸமாகாது. அவைகளை யார் சத்தியமான வெள்ளியையும், பாம்பையும் பார்த்திருக்கின்றானோ, அவனுக்கே அத்யாஸம் ஏற்படுகின்றது. சத்தியமாகிய வெள்ளி, பாம்பு ஞானம் யாருக்கில்லையோ அவனுக்கு அத்யாஸம் ஏற்படாது. ஆதலால் சத்தியவஸ்துவின் அறிவு இருந்தால்தான் அத்யாஸம் ஏற்பட முடியும்.
 
மற்றும், சிப்பியின்கண் பாம்பும், கயிற்றின்கண் வெள்ளியும் அத்யாஸமாவது இல்லை. ஆதலால் பிரமேயத்தின்கண் சாதிருஷ்ய தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஏதுவாம். இவ்வாறே பிரமாதாவின்கண் உள்ள காம,க்ரோத போன்ற தோஷங்களும், கண் என்கின்ற பிரமாணத்தின்கண் பித்தகாமாலை முதலிய தோஷங்களும் அத்தியாஸத்திற்கு ஏதுவாம். மற்றும் சிப்பியினது ரூபமாகச் சாமான்ய ஞானமுண்டாகி, இது சிப்பியென்னும் விசேஷரூப ஞானம் உண்டாகாதபோது அத்யாஸ ஞானம் உண்டாகுமாயின், அப்போது அத்யாஸம் உண்டாகாது. மற்றும், சாமான்ய ரூபமாக ஞானம் உண்டாகாமல் இருப்பினும், அத்யாஸம் உண்டாகாது. ஆதலின் அதிஷ்டானத்தினது விசேஷரூப அக்ஞானமும் சாமான்யரூப ஞானமும் அத்தியாசத்திற்கு ஏதுவாம்.
 
இவ்வளவும் அத்தியாசத்திற்குச் சாமக்கிரிகளாம். இவற்றுள் ஏதேனும் ஒன்று இல்லையாயினும் அத்யாசம் ஏற்படாது. குயவன், சக்கரம், தண்டம், களிமண் என்பன கடத்தின் சாமக்கிரிகளாகும். இவற்றுள் ஏதேனும் ஒன்று இல்லையேல் கடம் உண்டாகாது. அங்ஙனமே அத்யாஸமும் எல்லா சாமக்கிரிகளும் இருந்தால்தான் உண்டாகும்.
 
பந்த அத்தியாசத்தின்கண் சத்திய வஸ்துவின் ஞான ஜன்ய சம்ஸ்காரம் என்ற கேள்வி:
பந்த அத்யாசத்தில் ஒரு காரணமும் இல்லை. எங்கேனும் பந்தம் சத்தியமாக இருக்குமாயின் அதன் ஞான ஜன்ய சம்ஸ்காரத்தால் ஆத்மாவின்கண் பந்தம் மித்யாவாகப் உணரப்படும். ஆனால் சித்தாந்தத்தில் ஆத்மாவிற்குப் வேறாக ஒரு சத்திய வஸ்துவுமில்லை. ஆதலால் சத்திய பந்தத்தின் ஞான ஜன்ய சம்ஸ்காரம் இல்லாததால், ஆத்மாவின்கண் பந்த அத்தியாசம் ஏற்படாது.
 
பந்தத்தின் அத்தியாசத்தில் பிரமேய தோஷம் சித்தியாகாது என்ற விளக்கம்.
அங்ஙனமே ஆத்மாவிற்கும் பந்தத்திற்கும் சாதிருசியமுமில்லை. முரணாகத் தமப்பிரகாசங்கள் போல விபரீத சுபாவமுள்ளது. ஆத்மா பிரத்தியக்காம், பந்தம் பராக்காம். பிரத்தியக்கு எனும் நாமம் அகத்திற்காம். பராக்கு எனும் நாமம் புறத்திற்காம். ஆத்மா விஷயியும், பந்தம் விஷயமுமாம். பிரகாரம் செய்வது எதுவோ அது விஷயி எனப்படும். பிரகாரம் செய்யப்படுவது எதுவோ அது விஷயம் எனப்படும். பிரத்தியக்கினிடத்துப் பராக்கிற்கும், பராக்கினிடத்துப் பிரத்தியக்கிற்கும் அத்தியாசம் உண்டாகாது. எங்ஙனம் புத்திராதிகளின் அபேட்சையால் தேகம் பிரத்தியக்காம். அதன்கண் புத்திராதிகட்கும், புத்திராதிகளின்கண் தேகத்திற்கும் அத்தியாசம் உண்டாவதில்லை.
 
மற்றும் விஷயத்தினிடத்து விஷயியினதும், விஷயியிடத்து விஷயத்தினதும் அத்தியாசம் உண்டாதலில்லை. விஷயமான கடாதிகளிடத்து விஷயியாய தீபத்தினதும், தீபத்தினிடத்து கடாதிகளினதும் அத்தியாசம் உண்டாவதில்லை. அதுபோல,  சாதிரசயத்தின் அபாவத்தால் பிரத்தியக்கு விஷயிரூப ஆத்மாவின்கண் பராக்குவிஷயரூபப் பந்தத்தினது அத்தியாசம் பொருந்தாது. பிரத்தியக்கிற்கும் பராக்கிற்கும் விரோதமுண்டு  விஷயத்திற்கும் விஷயிக்கும் விரோதமுண்டு  சாதிருசியமில்லை. ஆதலால் பந்தத்தினது அத்தியாசம் ஆத்மாவின்கண் பொருந்தாது.
 
பந்தத்தின் அத்தியாசத்தில் பிரமாதாதி தோஷங்களின் அசித்தி
அங்ஙனமே பிரமாதா தோஷமும், பிரமாண தோஷமும் இல்லை. எதனாலெனின் பிரமாதா முதலிய சர்வப்பிரபஞ்சங்களும் அத்தியாச ரூபங்களாம்  அவையே பந்தமாம். இது வேதாந்தத்தினது சித்தாந்தமாம். இந்த ரீதியினால் பந்த அத்தியாசத்திற்குப் பூர்வம் பிரமாதா பிரமாண ஸ்வரூபங்கள் சித்தித்ததில்லை  அவற்றின் தோஷங்களும் சித்தித்ததில்லை. ஆதலால் பந்தத்தினது அத்தியாசம் பொருந்தாது.
 
பந்தத்தின் அதிஷ்டானப் பிரம்மத்தின் விசேஷரூப அக்ஞானம் பொருந்தாது என்று விளக்குதல்.
அதிஷ்டானத்தினது விசேஷரூப அக்ஞானமும் பொருந்தாது  எதனால் எனின் பந்தத்தின் அதிஷ்டானப் பிரம்மம் எதுவோ அது சுயம்பிரகாச ஞானரூபமாம். அச்சுயம்பிரகாச ஞானரூபப் பிரம்மத்தின்கண் சூரியனிடத்தில் இருள் போல அக்ஞானம் பொருந்தாது. எங்ஙனம் பிரகாசரூப சூரியனோடு இருளிற்கு விரோதமோ அங்ஙனமே சேதனப்பிரகாசத்திற்கும் அக்ஞானத்திற்கும் பரஸ்பர விரோதமாகும்.
 
அதிஷ்டானத்தினது அக்ஞானம் அங்கீகாரம் செய்யினும், பந்த அத்தியாசம் பொருந்தாது. எதனாலெனின் அக்ஞானத்தின் கண்ணும், ஞானத்தின்கண்ணும் அத்தியாசம் உண்டாகாது. பின்னையோ விசேஷரூபமாக அக்ஞாதமாயும், சாமான்யரூபமாக ஞாதமாயும் உள்ளதன்கண் உண்டாகலாம். மற்றும் பிரம்மம் சாமான்ய விசேஷபாவ ரகிதமும் நிர்விசேஷமுமாம் என்பது சித்தாந்தமாம். ஆதலின் பிரம்மம் விசேஷரூபமாக அக்ஞாதமும், சாமான்ய ரூபமாக ஞாதமும் அன்றாம்.
 
அத்தியாசத்தின் லோபத்தால் பிரம்மத்தின்கண் சாமான்ய விசேஷ பாவம் அங்கீகாரம் செய்யின், சித்தாந்தத்திற்கு இழுக்கு வரும். இவ்வாற்றான் நிர்விசேஷப் பிரகாசரூபப் பிரம்மம் எதுவோ அதனது விசேஷரூபமாக அக்ஞானமும், சாமான்யரூபமாக ஞானமும் பொருந்தாமையால், அதன்கண் அத்தியாசம் பொருந்தாது. ஆதலால் ஞானத்தின் வாயிலாக மோட்ச ரூபப் பிரயோஜனம் கிரந்தத்திற்குப் பொருந்தாது. மற்றும் ஞானத்தால் மோட்சப் பிரதிபாதகமாயுள்ள சித்தாந்தம் எதுவோ அது நன்றன்று  பின்பு கர்மத்தால் மோட்சம் உண்டாகாது. இக்கூற்று ஏகபவிகவாதியின் ரீதியால் பிரதிபாதனம் செய்யப்படுகின்றது.
 
கேவல கர்மத்தால் மோட்சத்தின் சித்தி சம்பவிக்கும் என்ற (ஏகபவிக வாதம்) வாதத்தை நீக்குதல். சத்திய பந்தத்திற்கு ஞானத்தால் நிவிருத்தியை அங்கீகரித்தல் யுக்தியோடு கூடினதன்றாம். ஆதலால் முக்தனாக வேண்டுமானால் அவன் நிரந்தரம் நித்திய கர்மம் செய்க. கர்மம் இருவகையானது. ஓன்று விகிதம், மற்றொன்று நிஷித்தமாம்.
 
புருஷனது பிரவிருத்தியின் நிமித்தம் எதனது ஸ்வரூபத்தை வேதம் போதிக்கின்றதோ அது விகித கர்மமெனப்படும். புருஷனது நிவிருத்தி எதனால் போதிக்கப்படுகின்றதோ அது நிஷித்த கர்மமெனப்படும்.
 
மற்றும் சுபாவசித்தமாகிய கிரியைகள் யாவையோ அவைகள் கர்மமன்றாம். எதனாலெனின், வேதங்கள் பிரவிருத்தி அல்லது நிவிருத்தி நிமித்தம் போதனை செய்தது யாதோ அது கர்மமெனப்படும்  உதாசீனக்கிரியை கர்மமன்றோம். ஆதலால் கர்மம் இருவகையினதாம் மூவகையினவன்றாம்.
 
விகித கர்மம் - நித்தியம், நைமித்திகம், காமியம், பிராயசித்தம் என் நான்கு வகையாக இருக்கிறது. பாபநாசத்தின் பொருட்டு விதிக்கப்பட்ட கர்மம் பிராயசித்தம் எனப்படும். சந்நியாசிக்குப் பிரமாதத்தால் திரவியத்தின் கிரகண ஜன்யபாபம் எதுவோ அதன் நாசத்தின் நிமித்தம் திரவியத்தினது தியாகமும் மூன்று உபவாசமுமாம். பாவத்தின் நிமித்தம் விதானம் செய்த கர்மம் எதுவோ, அது காமியம் எனப்படும். மழை வேண்டியவனுக்குக் காரிரியாகமும், சுவர்க்க காமனுக்கு அக்னிஹோத்திர, சோமயாகம் முதலியனவுமாம்.
 
எந்த கர்மம் செய்யாமையால் பாவமுண்டாமோ, செய்வதனால் புண்ணிய பாவ ரூபமாகிய பலனுண்டாகாதோ, சதா எதனது விதானமில்லையோ, ஒரு நிமித்தத்தினால் விதிக்கப்பட்டுளதோ, அக்கருமம் நைமித்திகம் எனப்படும். கிரகண சிராத்தங்களும், அவஸ்தாவிருத்தர், ஜாதிவிருத்தர், ஆச்சிரம விருத்தர், வித்தியாவிருத்தர், தரும விருத்தர், ஞானவிருத்தர் இவர்கள் வருங்காலத்தில் எழுந்து நிற்றலாகிய கர்மமுமாம். வித்யா சப்தத்தினால் சாஸ்திர ஞானத்தையும், ஞான சப்தத்தினால் அபரோக்ஷ ஞானத்தையும் கொள்க. எதனைச் செய்யாமையால் பாவமுண்டாமோ, செய்வதனால் பலனுண்டாகாதோ, சதா எதனது விதானமோ அது நித்திய கர்மம் எனப்படும்.
 
இவ்வாறு நான்கு வகையான விகித கர்மங்களும், நிஷித்த கர்மமும் சேர்ந்து கர்மங்கள் ஐந்துவகையாக இருக்கிறது.
 
மோட்சத்தில் இச்சையுடையோன் காமிய நிஷித்த கர்மங்களைச் செய்தல் ஆகாது  எதனாலெனின் காமிய கர்மத்தால் உத்தம லோகம் அடையப்படும்  நிஷித்தத்தால் நீசலோகம் அடையப்படும். ஆகையால் அவ்விரண்டையும் தியாகம் செய்து நித்திய கர்மத்தைச் செய்து கொண்டிருக்க வேண்டும். நைமித்திகத்திற்கு நிமித்தம் எப்பொழுது உண்டாமோ அப்பொழுது நைமித்திகத்தையும் செய்க. எதனாலெனின் நித்திய நைமித்திக கர்மங்கள் செய்யாவிடின், பாவம் உண்டாகும். அப்பாவத்தால் நீசயோனி அடையப்படும். ஆதலால் பாவத்தை விலக்கும் பொருட்டு நித்திய நைமித்திக கர்மங்களைச் செய்க. நித்திய நைமித்திக கர்மங்கட்கு வேறு பலனில்லை. அவற்றைச் செய்யாமையால் எந்தப் பாவமுண்டாமோ அவற்றை செய்வதனால் உண்டாகாது. இதுவே பலனாகும். ஆதலான், முமுட்சு நித்திய நைமித்திக கர்மங்களை அவசியம் செய்ய வேண்டும்.
 
தோஷ நிவிருத்திக்காக பிராயசித்த கர்மம் செய்ய வேண்டும். சகாமன் பிராயசித்த கர்மம் செய்யட்டும். முமுட்சுவிற்கு தேவையில்லை. பிராயசித்த கர்மத்தால் மோட்சம் உண்டாகாது. நித்திய நைமித்திக கர்மத்தை செய்து கொண்டிருந்தாலும் மோட்சம் கிடைக்காது.
 
பந்த நிவிருத்தி ஞானத்தின் முலமாக அடைதல்
எந்த வஸ்து வேறொன்றால் உண்டாகவில்லையோ, அது முக்கியப் பிரயோஜனமாம். பொருளின் உருவம் கண்ணால்தான் அறியப்படுகிறது. அதுபோல பந்த நிவிருத்தி ஆத்மஞானத்தினாலன்றி கர்மத்தால் உண்டாகாது. ஆதலால் பந்தத்தின் நிவிருத்தி ஆத்மஞானத்தின் பலனாகும்.
 
சம்பந்த கண்டனம் (பூர்வ பக்ஷம்)
அதிகாரியாதிகளின் அபாவத்தால் சம்பந்தமும் பொருந்தாது. விஷயம் இன்மையால் கிரந்தத்திற்கும் விஷயத்திற்கும் பிரதிபாத்யப், பிரதிபாதகபாவ சம்பந்தம் பொருந்தாது. அதிகாரியும் பலனுமின்மையால் பிராப்யப் பிரபாகபாவ சம்பந்தமும் பொருந்தாது. அதிகாரியின் அபாவத்தால் அதிகாரிக்கும் விசாரத்திற்கும் கர்த்துரு கர்த்தவ்யபாவ சம்பந்தம் பொருந்தாது. ஞானத்திற்கு நிஷ்பலத்துவம் இன்மையால் கிரந்தத்திற்கும் ஞானத்திற்கும் ஜன்னிய ஜனகபாவ சம்பந்தம் பொருந்தாது. மேலும் ஞானத்தின் ஸ்பரூபமும் அபாவமாம். இதனாலும் ஞானத்திற்கும் கிரந்தத்திற்கும் சம்பந்தம் பொருந்தாது. எதனால் என்றால் ஜீவப்பிரம்மங்களின் அபேத நிச்சயத்திற்குச் சித்தாந்தத்தில் ஞானம் என்று பெயராம். அவ்வபேத நிச்சயம் பொருந்தாது. ஜீவப் பிரம்மங்களின் அபேதமில்லையென்னும் வார்த்தை விஷய நிராகரணததில் பூர்வம் பிரதிபாதனம் செய்யப்பட்டது. ஆதலால், அபேத நிச்சயரூப ஞானம் பொருந்தாது. இவைகளால் அதிகாரி முதலிய அனுபந்தங்களின் அபாவத்தினால் கிரந்தத்தின் ஆரம்பம் பொருந்தாது.
 
பூர்வபட்சியின் கேள்விகளுக்கான பதில்கள்
ஒருவருக்கும் மோட்சத்தை அடைய வேண்டும் என்ற இச்சை பொருந்தாது என்ற கேள்வி எழுந்தது. ஏனெனின் மோட்சத்தின்கண் இரண்டு அம்சங்கள் உண்டு. ஒன்று காரணசகித ஜகத்தின் நிவிருத்தி, இரண்டாவது அம்சம் பிரம்மத்தின் பிராப்தி ரூபமாகும். இவற்றுள் காரண சகித ஜகத்தின் நிவிருத்திரூப மோட்சத்தின் முதல் அம்சத்தின் இச்சை ஒருவருக்குமில்லை. மூவகையான துக்க நிவிருத்தியின் இச்சையே யாவருக்கும் உள்ளது. அவ்விதத் துக்க நிவிருத்தி தத்தம் உபாயங்களால் உண்டாகிவிடும். ஆதலால் மூல சகித ஜகத்தின் நிவிருத்தியினது இச்சை உடைய முமுட்சு அதிகாரி என்று கூறுவது பொருந்தாது.
 
அதற்கு பதில் முதலில் கூறப்படுகின்றது.
ஜகத் காரணமாகிய அக்ஞானசகித ஜகத்து நாசமாகாமல் மூவகையாயுள்ள துக்கங்கள் ஏனைய உபாயங்களால் நாசமாகாது. மற்றும் மூலாவித்யாவின் நாசத்தால் சர்வ துக்கங்களும், அவற்றிற்குக் காரணங்களாகிய ரோகாதிகளும், ரோகாதிகளுக்கு ஆசிரயங்களாயுள்ள சரீராதிகளும் நாசமாகாமலிருக்கும். ஆதலால் மூவகையாகிய துக்க நாச நிமித்தம் காரண சகித ஜகத்தின் நிவிருத்தி ரூபமாகிய மோட்சத்தினது பிரதம அம்சத்தை சகல மனிதரும் ஆசைபடாமலிருக்கின்றனர்.
 
யார் சகல ஓளஷதாதி உபாயம் செய்வதில் சமர்த்தரோ, அவருக்கும் துக்கம் நியமமாக நிவிருத்தியாவதில்லை. ஒரு மனிதனுக்கு ரோகாதிகளால் தோன்றிய துக்கம் மருந்துகளால் நாசமாகின்றது. மற்றொருவனுடைய துக்கம் மருந்து முதலிய உபாயங்களால் நாசமாவதில்லை. ஆதலால் மருந்து முதலிய உபாயங்களால் ரோகாதி ஜன்னிய துக்கங்கள் நியமமாக நீங்குவதில்லை. மேலும் யாருக்கு மருந்து முதலிய உபாயங்களால் துக்கநிவிருத்தி உண்டாகிறதோ, அவனுக்கும் துக்கத்தின் உற்பத்தி மீண்டும் உண்டாகின்றது. ஆதலால் மருந்து முதலிய உபாயங்களால் துக்கம் நிரந்தரமாக நீங்குவது கிடையாது. எது நிவிருத்தியாகி மீண்டும் தோன்றுவது இல்லையோ அது அத்தியந்த நிவிருத்தி எனப்படும். துக்கங்களினது சகல சாதனங்களும் நாசமானால், சகல துக்கங்களும் நியமமாக நிவிருத்தியாகிவிடும். துக்க சாதனங்கள் நாசமாகுமாயின், மீண்டும் துக்கங்களுண்டாகாது. ஆதலால் துக்க நிவிருத்தியின் நிமித்தம் துக்க சாதன நிவிருத்தியினிச்சை அனைவர்க்கும் உண்டாம்.
 
அந்த துக்கநாசம் அக்ஞானமும் அதன் காரியமான பிரபஞ்சமுமாகும். இந்த வார்த்தை சாந்தோக்கிய உபநிஷத்தில் பூமாவித்யாவை பற்றி விளக்கும் போது இவ்வாறு கூறப்பட்டிக்கிறது. ஒரு சமயம் நாரதர் சனத்குமாரரிடம் சென்று கேட்டார். ஏ பகவன்! ஆத்மஞானி யார்? அவனுக்குச் சோகமுண்டாவதில்லை, நான்  சோகத்துடன் இருக்கிறேன். ஆதலால் நான் அக்ஞானியாக இருக்கிறேன். எதனால் என்னுடைய அக்ஞானம் நிவிருத்தியாகுமோ அதை எனக்கு உபதேசிக்குமாறு வேண்டினார்.
 
சனத்குமாரர் நாரதரைப் பார்த்துக் கூறுகின்றார். ஏ நாரதா! பூமா சர்வசோக ரகிதமாயும், சுகரூபமாயும் இருக்கின்றது. பூமாவிற்கு வேறாக உள்ள அனைத்தும் துக்கமாயும் துக்கத்திற்குச் சாதனமாயும் இருக்கின்றன. இதிலிருந்து பிரம்மத்திற்கு வேறாக உள்ள அனைத்திலிருந்தும் துக்கமே அடைகின்றோம். அக்ஞானமும் அதன் காரியமான பிரபஞ்சமும், பிரம்மத்திற்கு வேறாகும். ஆதலால் துக்கத்தினது சாதனங்களாகும். அவை நிவிருத்தியானால் சர்வ துக்கங்களும் நியமமாக நிரந்தரமாக நிவிருத்தியாகின்றன. எனவே சகல துக்க நிவிருத்தியின் நிமித்தம் அக்ஞான சகிதப் பிரபஞ்சத்தின் நிவிருத்திரூப மோட்சத்தின் முதல் அம்சத்தின் இச்சை பொருந்தும்.
 
பூர்வ பட்சியின் கேள்விளுக்கான பதில்
மேலும் எந்த வஸ்து அனுபவிக்கப்பட்டுள்ளதோ அதனை அடைய வேண்டும் என்கின்ற ஆசை உண்டாகிறது. பிரம்மத்தின் அனுபவம் ஒருவருக்கும் இல்லை. எனவே பிரம்மத்தின் பிராப்திரூபமாகிய மோட்சத்தின் இரண்டாவது அம்சத்தினது இச்சை ஒருவருக்கும் உண்டாவதில்லை என்று பூர்வபட்சியால் கூறப்பட்டது. அதற்கு பதில் இனி கூறப்படுகிறது.
 
சுகல மனிதர்களும் சுகத்தை அனுபவித்து உள்ளனர். எனவே சுகத்தினது இச்சை அனைவருக்கும் உண்டு. பிரம்மமானது நித்திய சுகஸ்வரூபம் என்று சாஸ்திரத்தில் கூறப்பட்டிருப்பதால், உத்தம விவேகிகள் சுகஸ்வரூப பிரம்மத்தின் பிராப்தியை விரும்புவர்.
 
சகல மனிதரும் விஷயத்திலிருந்து வருகின்ற சுகத்தை விரும்புகின்றனர். இவ்விஷய ஜன்ய சுகமானது மோட்சத்தினால் பிராப்தமாவதில்லை. பின்னர் எதனால் பிராப்தியாகிறதென்றால் , ஜகத்தின்கண் பிராப்தியாகின்றது. எனவே மோட்ச இச்சையுடைய அதிகாரி இன்மையால். கிரந்தத்தினால் பலனில்லை என்று கூறிய பூர்வபட்சிகளிடம் இவ்வாறு கேட்கப்படுகிறது. கிரந்தத்தினால் பலனில்லை என்று கூறுவதற்கு காரணம் முமுட்சுக்கள்  இல்லாமையினலா? அல்லது அவர்களுக்கு கிரந்தத்தின்கண் பிரவிருத்தி உண்டாகாமையினாலா?
 
முமுட்சுவே இல்லாமையினால் என்று கூறினால், அது பொருந்தாது. எதனால் என்றால் எல்லோரும் சர்வ துக்கத்தினது நாசத்தையும், நித்திய சுகத்தினது பிராப்தியையும் விரும்புகின்றனர். அந்தச் சர்வ துக்க நாசமும், சுகபிராப்தி ரூபமும் மோட்சமாகும். எனவே எல்லா மனிதர்களும் முமுட்சுவாம்.
 
மேலும் விஷய ஜன்ய சுகத்தையே யாவரும் விரும்பவில்லை. விஷய ஜன்ய சுகத்தில் விருப்பம் உண்டாவதில்லை. சகல மனிதருக்கும் குறைந்த அல்லது மிகுந்த விஷய சுகம் கிடைத்துக் கொண்டேதான் இருக்கிறது. ஆயினும் எந்த சுகம் ஒருகாலும் நாசமாகாதோ அந்த சுகம்தான் நான் அடைய வேண்டுமென்ற ஆசை எப்பொழுதும் இருந்து கொண்டிருக்கிறது. இத்தன்மையான சுகம், ஆத்ம ஸ்வரூபமாகிய மோட்சமாதலால், சகல புருஷரும் முமுட்சுவாவர். முமுட்சு என்று ஒருவரும் இல்லை என்ற வாதம் நீக்கப்படுகிறது.
 
முமுட்சுவின் சித்தியால் கிரந்தாரம்பத்தின் சபலத்தன்மை
முமுட்சு இருந்தும் அவனுக்குக் கிரந்தத்தில் பிரவிருத்தி உண்டாகாது. ஆதலால் கிரந்தத்தினால்  பலனில்லை என்று கூறினால், அவர்களைப் பார்த்து இவ்வாறு கேட்கப்படுகிறது.
 
கிரந்தம் மோட்ச சாதனமாகாமையினால் கிரந்தத்தின்கண் பிரவிருத்தி உண்டாகவில்லையா? அல்லது கிரந்தத்தின் வேறாகவும் சில சாதனங்கள் உள்ளன. அவற்றின்கண் பிரவிருத்தி உண்டாமையால் கிரந்தத்தின்கண் பிரவிருத்தி உண்டாகவில்லையா? அல்லது சம, தமம் போன்றவைகளால் கிரந்தத்தில் அதிகாரம் சொல்லப்பட்டதோ அவைகளையுடைய அதிகாரி ஒருவரும் இல்லாமையினால் கிரந்தத்தில் பிரவிருத்தி உண்டாகவில்லையா?
 
கிரந்தம் மோட்ச சாதனமல்ல என்றால், அவ்வார்த்தை பொருந்தாது. ஏனெனின் மோட்சம் ஞானத்தால் நியமமாக உண்டாகின்றது. அந்த ஞானம் சிரவணத்தால் உண்டாகின்றது.
 
சிரவணம் இருவகையாக இருக்கிறது. ஒன்று வேதாந்த வாக்கியத்திற்கும் அதை உபதேசிக்கும் குருவிற்குமுள்ள சையோக ரூபமாம். மற்றொன்று வேதாந்த வாக்கியத்தினது விசாரரூபமாம். ஞானத்திற்கு பிரதம சிரவணமே சரியானதாகும். அவாந்தர வாக்கியத்தின் சிரவணம் பரோக்ஷ ஞானத்திற்கு உதவிசெய்யும். மகாவாக்கியத்தின் சிரவணம் அபரோக்ஷ ஞானத்திற்கு உதவிடும். இவ்வார்த்தை முன்னால் பிரதிபாதனம் செய்யப்பட்டுள்ளது.  யாருக்கு ஞானம் உண்டானாலும் அசம்பாவனை, விபரீத பாவனைகள் இருக்கின்றனவோ, அவன் இரண்டாவது சிரவணத்தையும், மனன, நிதித்யாசனங்களையும் செய்ய வேண்டும்.
 
வேதாந்த வாக்கியத்தின் விசாரரூப சிரவணத்தால் அதனால் மனதில் எழும் சந்தேகங்கள்(அசம்பாவனை) விசாரத்தால் நிவிருத்தியாகின்றது. மற்றும் மனனத்தால் பிரமேயத்தின் அசம்பாவனை நிவிருத்தியாம். ஜீவ-பிரம்மத்தின் ஏகத்துவம் வேதாந்தத்தினது பிரமேயம் எனப்படும். இந்த ஏகத்துவம் சத்தியமா? அல்லது ஜீவ பிரம்மத்தின் இடையேயுள்ள வேறுபாடு சத்தியமா? என்கின்ற சந்தேகம் பிரமேயத்தினது அசம்பாவனை எனப்படும். அது மனனத்தால் நிவிருத்தியாகும். விபரீத பாவனை நிதித்யாசனத்தால் நிவிருத்தியாகும்.
 
இந்த வகையில் பிரதம சிரவணமோ ஞானத்தின வாயிலாக மோட்சத்திற்கு ஏதுவாம். விசாரரூப சிரவண மனன, நிதித்யாசனம் அசம்பாவனை விபரீத பாவனைகளை நிவிருத்தி செய்யும் வாயிலாக மோட்சத்திற்கு ஏதுவாம். இதன் சிரவணத்தாலும் ஞானம் உண்டாகின்றது. இந்தக் கிரந்தம் விசாரரூபமாயும், மனனரூபமாயும் இருத்தலால் அசம்பாவனாதி தோஷங்களின் நிவிருத்தி வாயிலாக மோட்சத்திற்கு ஏதுவாம். ஆதலால் கிரந்தத்தால் மோட்சம் உண்டாகாதென்று கூறுவது தவறு.
 
கிரந்தத்தால் மோட்சம் உண்டாம்  ஆயினும் வேறு சாதனங்களாலும் மோட்சம் உண்டாகின்றது. ஆதலால் கிரந்தத்தின் ஆரம்பம் நிஷ்பலமாம் எனின் அவனை இவ்வாறு கேட்போம்.
 
வேறு சாதனம் எது? எதனால் மோட்சம் உண்டாகும்?
உபநிஷத், சூத்திர பாஷ்யாதி சம்ஸ்கிருத கிரந்தங்கள் ஜீவ-பிரம்ம ஐக்கியத்தை பிரதிபாதிப்பவைகளாய் உள்ளன. அவற்றாலும் ஞானத்துவாரா மோட்சம் உண்டாகின்றது. இதற்கு வேறே அதிகாரிகள் இல்லை. ஆதலால் இந்தக் கிரந்தம் நிஷ்பலமாமென்று கூறினால், இவ்வார்த்தை சத்தியமாக இருப்பினும் அவற்றின் அர்த்தங்களைக் கிரகணம் செய்வதில் புத்தி சமர்த்து இல்லாத முமுட்சுக்களுக்கு அவற்றால் ஞானம் உண்டாகாது. ஆதலால் மந்த புத்தியை உடைய முமுட்சுக்களுக்கு அவற்றில் பிரவிருத்தி உண்டாகாது,  இந்தக் கிரந்தத்தினிடத்தேயும் பிரவிருத்தி உண்டாகாது.
 
விவேக, வைராக்கிய, சம, தமாதிகளை உடைய அதிகாரி துர்லபம் ஆதலால் தம்மிடத்துச் சாதனம் இல்லாமையைப் பார்த்துக் கிரந்தத்தில் பிரவிருத்திக்கமாட்டார்கள் எனின் அவர்களிடம் இவ்வாறு கேட்கவேண்டும். அனேக அதிகாரிகள் இல்லையா? அல்லது ஒருவருமே இல்லையா? அனேக அதிகாரிகள் இல்லையென்றால் அதனை நாமும் அங்கீகரிக்கின்றோம்.
 
ஞானத்திற்கு யோக்கியமான அதிகாரிகள் ஒருவரும் இல்லையெனின், அந்த வார்த்தை பொருந்தாது. எதனாலென்றால் அந்தக்கரணத்தின்கண் மூவகைத் தோஷங்கள் உள்ளன. அவைகள் அசுத்தம், விக்ஷேபம், ஆவரணம் என்பனவாம். அசுத்தம் என்பது பாவத்திற்காம், விட்சேபம் என்பது சஞ்சலத்துவத்திற்காம், ஆவரணம் என்பது அக்ஞானத்திற்காம். தர்ம காரியம் செய்வதால் அசுத்தம் நீங்கிடும். உபாசனையால் விக்ஷேப தோஷம் நீங்கிடும். ஆத்மஞானத்தால் ஆவரண தோஷம் நீங்கிடும். யாருடைய அந்தக்கரணத்தில் இந்த தோஷங்கள் இருக்கின்றனவோ அவர்கள் அதிகாரியல்ல. ஆயினும் இந்த ஜன்மத்தின்கண் அல்லது பூர்வ ஜன்மத்தின்கண் செய்த சுபகர்ம உபாசன அனுஷ்டானத்தால் யாருடைய மல, விக்ஷேப தோஷங்கள் நீங்கி விட்டதோ அந்தக்கணமே ஞானயோகத்திற்கு அதிகாரியாகிறான். அவனுக்கு இந்தக் கிரந்தத்தில் பிரவிருத்தி உண்டாகும்.
 
பாமர விஷயி புருஷர்களின் லட்சணம்
எல்லோருக்கும் விஷய சுகத்தின்கண்ணே போதுமென்ற புத்தி உள்ளது. நித்திய சுகத்தை ஒருவரும் விரும்புவதில்லை என்று முன்பு கூறப்பட்டுள்ளது. அது பொருந்தாது ஏனென்றால் பாமரன், விஷயி, ஜிக்ஞாஸு, முக்தன் எனப் புருஷர் நான்கு வகையினாராக இருக்கின்றனர்.
 
இந்த உலகத்தில் நிஷித்தமாயும், விகிதமாயும் உள்ள போகத்தின்கண் ஆசக்தி உடையவராய் சாஸ்திர சம்ஸ்கார ரகிதமாயுள்ள புருஷனே பாமரன் எனப்படுவர். சாஸ்திர அனுசாரமாய் விஷயங்களைப் போகிக்கின்றவர்களாய், பரலோகம் அல்லது இகலோகங்களிலுள்ள போக நிமித்தம் கர்மங்களைச் செய்யகின்றோரை விஷயி எனப்படுவர்.
 
ஜிக்ஞாஸுவின் லட்சணம்.
எந்தப் புருஷன் உத்தம சம்ஸ்காரத்தால் ஸத் சாஸ்திரங்களைச் சிரவணம் செய்கின்றானோ அந்தப் புருஷன் ஜிக்ஞாஸு எனப்படுவான். அந்த உத்தமனுக்கு இப்படிப்பட்ட விவேகம் உதிக்கிறது. விஷயசுகம் அநித்தியமாம். எத்தனை காலம் விஷய சுகம் இருக்குமோ அத்தணைக் காலமும் ஏதாவதொரு துக்கம் அவசியமிருக்கும். பரிணாமத்தின்கண் நாசமுடையதாகிய சுகம் துக்கத்திற்கு ஏதுவாம். வர்த்தமான காலத்திலும் சுகம் நசித்து விடுமென்றும் பயமே துக்கத்திற்கு ஏதுவாம். இவ்வாறு விஷயசுகம் துக்கத்தால் கவரப்பட்டதாம், ஆதலால் துக்க ரூபமாம்.
 
மற்றும் துக்க நிவிருத்தி லௌகிக உபாயங்களாலுண்டாகாது. அப்படி என்றால் யார் லௌகிக உபாயம் செய்கின்றனரோ அவர்களுக்கு எல்லாத் துக்கமும் நீங்குவதில்லை  நிவிருத்தியாயினும் மீண்டும் உண்டாகின்றது. எவ்வளவு காலம் சரீரமிருக்குமோ அதுவரை துக்க நிவிருத்தி சம்பவிப்பதே இல்லை.
 
அப்படியென்றால் சரீரங்கள் எவ்வளவோ அவ்வளவும் புண்ணிய பாவங்களாக இருக்கின்றன. தேவசரீரம் கேவலம் புண்ணியத்தின் பயனாகுமாயின், தம்மிலும் அதிகமாக உள்ள அன்னிய தேவதைகளின் பெருமையை பார்த்துக் தேவதைகளுக்கு தாபம் உண்டாகின்றது. அவ்வாறு உண்டாகுதல் கூடாது. அனைத்து தேவதைகளில் பிரதானமாகிய இந்திரனுக்கும் அனேக தைத்தியர், தானவர்களின் பயம் கலந்த துக்கம் சாஸ்திரத்தின்கண் கூறப்பட்டுள்ளது. தேவசரீரம் கேவலம் புண்ணியத்தினது பலனேயாம் என்றால் தேவதைகளுக்கு துக்கம் உண்டாகுதல் கூடாது. ஆதலால் தேவசரீரமும் புண்ணிய பாவம் இரண்டினது பலனேயாகும். கர்மத்திற்கு அதிகாரம் கேவல மனித சரீரத்திற்கு மட்டும் உள்ளது. ஆதலால் தேவசரீரத்தின்கண் செய்யப்பட்ட சுப, அசுப கர்மங்களின் பயன் தேவதைகளுக்கு உண்டாவதில்லை. தேவசரீரத்திற்குப் பூர்வ சரீரத்தின்கண் செய்யப்பட்ட சுப அசுபங்களின் பயன் தேவ சரீரத்திலும் உண்டாகின்றது.
 
ஆகவே அனைத்து சரீரங்களும் பாவ-புண்ணியத்தால் செய்யப்பட்டவை. அவை தேவ சரீரங்களாம். தத்தம் புண்ணியங்களாலேயே சர்வ தேவதைகளிடத்தும் பாவம் குறைவாக இருக்கின்றது. ஆதலால் சிறிது பாவம் இருந்தாலும், அதிக புண்ணியத்தினாலும் செய்யப்பட்டன தேவ சரீரங்கள் எனப்படும். இந்த அபிப்பிராயத்தினாலே சாஸ்திரத்தில் புண்ணியத்தினது பலன் தேவ சரீரமென்று சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. பிராமணர் அதிகமாக வசிக்கும் கிராமம் பிராமணக் கிராமம் எனப்படுவது போல அதிக புண்ணியத்தினது பலனாகையால் தேவசரீரம் புண்ணியத்தின் பலன் என்று கூறப்படுகிறது. பறவைகள், விலங்குகள் சரீரங்கள் அதிக பாவம், சிறிது புண்ணியத்தின் பலனாகவும் கிடைக்கப்பெற்றிருக்கின்றன.
 
உத்தம மனிதர்களின் தேகம் தேவசரீரத்திற்குச் சமானமாம்  தீய மனிதர்களின் தேகங்கள் பாம்பு போன்றவற்றின் தேகங்களுக்கு சமமாகும். இந்த வகையில் அனைத்து தேகங்களும் புண்ணிய பாவங்களால் உருவாக்கப்பட்டனவாம். பாவத்தின் பலன் துக்கமாதலால் சரீரம் இருக்கும்வரை துக்கம் நீங்காது.
 
இந்தப் பாவ புண்ணியங்கள் ராக துவேஷங்கள் நாசமடையாமல் நீங்காது. வர்த்தமான புண்ணிய பாவங்கள் போகத்தால் நிவிருத்தியாயினும், ராகத் துவேஷங்களால் பின்னும் புண்ணிய பாவங்களுளவாகிறது. ஆதலால் ராக துவேஷங்களின் நிவிருத்தியின்றிப் புண்ணிய பாவங்கள் நிவிருத்தியாகாது.
 
ராக துவேஷங்கள் அனுகூல பிரதிகூல ஞானங்களால் உண்டாகின்றது. எதன்கண் அனுகூல ஞானமுள்ளதோ அதன்கண் ராகம் உளதாம். எதன்கண் பிரதிகூல ஞானமுள்ளதாமோ அதன்கண் துவேஷமுள்ளதாம். ஆதலால் அனுகூல, பிரதிகூல ஞானங்களின் நிவிருத்தியின்றி ராகத் துவேஷங்கள் நிவிருத்தியாகா. அவ்வனுகூல பிரதிகூல ஞானங்கள் பேதஞானத்தாலுளவாகின்றது. எதனால் என்றால் எந்த வஸ்து தன் சொரூபத்தினும் வேறாக அறியப்பட்டதோ அதன்கண் அனுகூல ஞானம் அல்லாத பிரதிகூல ஞானமுடையதாம். தனது சொரூபத்தில் அனுகூல பிரதிகூல ஞானங்கள் உளவாகாது. சுக சாதனத்திற்கு அனுகூலம் என்றும், துக்க சாதனத்திற்கு பிரதிகூலம் என்றும் பெயராம்.
 
தனது சொரூபம் சுகத்திற்காவது துக்கத்திற்காவது சாதனமாகவில்லை. சுபரூபமாக இருப்பினும் அது சுகத்திற்கு சாதனமாகவில்லை. ஆதலால் சொரூபத்தினும் வேறாக எந்த வஸ்து அறியப்படுகின்றதோ அதன்கண் அனுகூல பிரதிகூல ஞானங்கள் உளவாகாது. இந்த வகையில் பதார்த்தங்களிடத்து உள்ளதாம். தன்னினும் வேறென்னும் ஞானம் எதுவோ, அது அனுகூல பிரதிகூல ஞானத்திற்கு ஏதுவாம். அப்பேத ஞானத்தின் நிவிருத்தியின்றி அனுகூல பிரதிகூல ஞானங்கள் நிவிருத்தியாகாது.
 
அப்பேதஞானம் அவித்யா ஜன்யமாம். எதனாலெனின் சர்வப் பிரபஞ்சமும் அவற்றின் ஞானங்களும் சொரூபத்தின் அக்ஞான காலத்தில் உள்ளன. இதை சர்வ வேத சாஸ்திரங்கள் பறைசாற்றுகிறது. இந்த வகையில் அனைத்து துக்கத்திற்கும் காரணம் சொரூபத்தினது அக்ஞானமாம். அச்சொரூபத்தினது அக்ஞானம் சொரூப ஞானமின்றி நிவிருத்தியாகாது. எதனாலெனின் எந்த வஸ்துவின் அக்ஞானம் இருக்கின்றதோ அந்த அக்ஞானம் அந்த வஸ்துவை அறிவதனால் நிவிருத்தியாகிவிடும். கயிற்றின் அக்ஞானம் அறிவு வந்ததும் சென்றுவிடும். வேறெதனாலும் செல்லாது. ஆதலால் சொரூப ஞானமே அக்ஞான நிவிருத்தி மூலம் துக்க நிவிருத்திக்கு காரணமாகும்.
 
சொரூப ஞானத்தால் பிரம்மப்பிராப்தி உண்டாகின்றது. அப்பிரம்மம் நித்தியமாகவும், ஆனந்த சொரூபமாகவும், துக்க சம்பந்த ரகிதமாகவும் இருக்கின்றது. ஆதலால் சொரூப ஞானத்தால் நித்தியமும், துக்க சம்பந்த ரகிதமுமான பிரம்ம சொரூபானந்தப் பிராப்தியும் உண்டாகும். இதனால் துக்க நிவிருத்தி பரமானந்தப் பிராப்திக்கு ஏதுவாக இருப்பது சொரூப ஞானமாம்.  ஆதலால் சொரூபம் அறிவதற்கு யோக்கியமாக உள்ளது. இவ்வாறு யாருக்கு விவேகம் உண்டாகுமோ அவன் ஜிக்ஞாஸு என்று சொல்லப்படுவான். ஸ்தூல, சூட்சும, சாரண சரீரத்திற்கும் வேறாகிய தனது சொரூபத்தைப் பிரம்ம ஸ்வரூபமாக அபரோக்ஷமாக அறிந்துள்ளரோ, அவரே முக்தனாவார்.
 
நான்குவகை புருஷர்களில் பாமர, விஷயிகளுக்கு விஷய சுகத்தில் திருப்தியுள்ளது. வேறு சில விஷயிகட்குப் பரமசுகத்தின் இச்சையும் உண்டாகின்றது. ஆயினும் அவர்கள் அதனை அடைவதற்கு உபாயம் தெரியாததனால் அதற்கான சாதனத்தை அடைந்து பிரவிருத்திக்காமல் இருக்கின்றனர். இந்த உபாய ஞானமானது ஸத்சங்கம், ஸத்சாஸ்திர சிரவணங்களால் உண்டாகின்றது. அவை அவர்களுக்கு இல்லாததால் பாமரர்களுக்கும் விஷயிகளுக்கும் சுகப்பிராப்தியின் நிமித்தம் கிரந்தத்தில் பிரவிருத்தி உண்டாகாது. துக்கநிவிருத்தி நிமித்தமும் அவ்விருவரும் வேறு வழிகளில் பிரவிருத்திப்பார்கள்.  அந்நிமித்தத்தாலும் கிரந்தத்தில் பிரவிருத்தி உண்டாகாது. ஆதலால் துக்கநிவிருத்தி, சுகப்பிராப்தி பொருட்டு விஷயிகளுக்கும், பாமரர்களுக்கும் கிரந்தத்தில் பிரவிருத்தி உண்டாகாது.
 
அதேபோல முக்தனுக்கும் கிரந்தத்தில் பிரவிருத்தியுண்டாகாது. ஏனென்றால் அவன் ஞானத்தை அடைந்திருப்பான். அவன் கிருதகிருத்தியன். அவனுக்கு செய்ய வேண்டிய செயல் எதுவும் கிடையாது. ஆதலால் முக்தனும் இந்த கிரந்தத்தில் பிரவிருத்திக்க மாட்டான். ஆயினும் ஜிக்ஞாஸுக்கு விஷய சுகத்தின்கண் மனதிருப்தியுண்டாகாது. அவனுக்குப் பரமசுகத்திலும், துக்கத்தின் அத்தியந்த நிவிருத்தியிலும் இச்சை உள்ளது. அப்பரமசுகத்தின் பிராப்தியும், துக்கத்தின் அத்தியந்த நிவிருத்தியும் ஞானத்தாலன்றி உண்டாகாது என்று ஸத்சங்கத்தால் விவேகமுண்டானவனுக்குக் கிரந்தத்தில் பிரவிருத்தி உண்டாகும். இதிலிருந்து மோட்ச இச்சையுடைய அதிகாரி என்று பொருந்துகின்றது.
 
பூர்வபட்சியின் சந்தேகம்
கேள்வி: ஜீவன் ராகாதி கிலேச சகிதம், பிரம்மம் கிலேச ரகிதம். ஆதலால் ஜீவ பிரம்ம ஐக்கியம் கிரந்தத்திற்கு விஷயமெனக் கூறியது பொருந்தாது என்று கூறுகிறான்.
பதில்  இவ்வார்த்தை சத்தியமாயினும் ராகத் துவேஷ ரகிதமாகிய சாட்சி எதுவோ அதற்குப் பிரம்மத்தோடு ஏகத்துவம் பொருந்தும்.
 
கேள்வி கர்த்தா போக்தாவிற்கு வேறாகிய சாட்சி மலடி மகனுக்கு சமானமான அஸத்தாகிறது என்று கூறுகிறான்.
பதில்  அது பொருந்தாது. ஏனென்றால் கர்த்தா போக்தாவாக இருக்கின்ற ஜீவனே சம்சாரியாவான். அவனது விசேஷ பாகத்திற்கு சாட்சி சைதன்யமென்று பெயராம். சாட்சியை நிஷேதம் செய்யின் சம்சாரியின் விசேஷமான பாகத்தினது நிஷேதமாவதால், கர்த்தா போக்தாவாக இருக்கின்ற சம்சாரிக்கே நிஷேதமுண்டாகும். ஒரே சைதன்யத்தினல் சாட்சி பாவத்திற்கு அந்தக்கரணம் உபாதியாகவும், கர்த்தா போக்தா தன்மைக்கு விசேஷணமாயும் உள்ளது. விசேஷணத்தோடு கூடியது விசிஷ்டமெனப்படும். உபாதியுடையது உபஹிதம் எனப்படும். அந்தக்கரணத்திலிருக்கும் சேதனமே சாட்சி சைதன்யம் எனப்படும்.
 
தன்னோடு கூடிய வஸ்துவை எது காட்டிக் கொடுக் கின்றதோ அது விசேஷணம் எனப்படும். குண்டலம் அணிந்திருக்கும் மனிதனுக்கு குண்டலம் அவனுக்கு விசேஷணமாம்.. நீலவர்ண  கடத்திற்கு நீலவர்ணம் விசேஷணமாகும். அதேபோல் கர்த்தா போக்தாவாகிய ஜீவனுக்கு அந்தக்கரணம் விசேஷணமாம். எதனால் என்றால் அந்தக்கரண சகித சேதனத்தைக் கர்த்தா போக்தாரூபமாக அந்தக்கரணம் காட்டிக் கொடுக்கின்றது. ஆதலால் சம்சாரிக்கு அந்தக்கரணம் விசேஷணமாகும். இதிலிருந்து தெரிந்துக் கொள்வது, அந்தக்கரணத்தில் உள்ள சேதனமும் அந்தக்கரணமும் சம்சாரி எனப்படும். இவ்வர்த்தத்தை விரிவாக காணலாம்.
 
இராகத் துவேஷ முதலிய கிலேசம் சம்சாரியினிடத்தில் உள்ளது. சாட்சியினிடத்து இல்லை. சம்சாரியிடத்திலுள்ள விசேஷணமாகிய அந்தக்கரணத்தில் இருக்கின்றது. விசேஷியமாகிய சைதன்யத்தின்கண் இல்லை. எதனாலென்றால் சம்சாரியினது விசேஷியமாகிய சைதன்ய பாகத்திற்குச் சாட்சியோடு பேதமில்லை. அந்தக்கரணத்தை உபாதியாக உடைய சைதன்யமே சம்சாரியெனப்படுகிறது. அந்தக்கரண பாகத்தை விட்டுவிட்டால் சாட்சியெனப்படுகிறது.
 
ஆதலால் சாட்சிக்கும் சம்சாரியின் விசேஷிய பாகத்திற்கும் பேதமில்லை. விசேஷிய பாகத்தில் கிலேசத்தை அங்கீகாரம் செய்யின், சாட்சியினிடத்தும் கிலேத்தை அங்கீகாரம் செய்தல் வேண்டும். சாட்சி சர்வக்கிலேச ரகிதமென்பது வேதத்தின் சித்தாந்தமாதலால் சம்சாரியின் விசேஷிய பாகத்தில் கிலேசமில்லை. ஆனால் எதனிடத்து உள்ளதென்றால் விசேஷண மாத்திர அந்தக்கரணத்தின்கண் உள்ளது. இந்த அபிப்பிராயத்தினால்தான் ராகத்துவேஷங்கள் புத்தியின் தர்மங்கள் என்றும், ஜீவனது தர்மங்கள் என்றும் கூறப்படுகின்றது. இந்த வகையில் அந்தக்கரண விசிஷ்டனுக்குப் பிரம்மத்தோடு ஐக்கியம் பொருந்தாது ஆயினும் அந்தக்கரணத்தோடு உள்ள சாட்சிக்குப் பிரம்மத்தோடு ஏகத்துவம் பொருந்தும்.
 
மற்றும் சாட்சி பலவிதமாக இருக்கிறது  பிரம்மம் ஏகமாம். ஆதலால் பலவிதமான சாட்சிக்கு ஏகத்துவம் பொருந்தாது. மேலும், வியாபகமாகிய ஏகப் பிரம்மத்தோடு சாட்சிக்கு அபேதத்தை அங்கீகரித்தால் சாட்சியும் சர்வ சரீரங்களிலும் வியாபகமாகவும் ஒன்றாகவும் இருக்கிறது. ஆதலால் சர்வ சரீரங்களின் சுக துக்கமும் உணர வேண்டுமென்று முன்பு சொல்லப்பட்டது. இந்த சந்தேகம் பொருந்தாது. எதனாலெனின் ஈஸ்வரசாட்சி ஏகமாம்  ஜீவ சாட்சி பலவிதமானதும், பரிச்சின்னமுமாக இருக்கிறது. ஆயினும் வியாபாகமாகிய பிரம்மத்தோடு வேறானது. எங்ஙனம் கடாகாசம் பலவாகவும், பரிச்சின்னமுமாகவும், மகாகாசத்தோடு வேறாகவும் இருக்கின்றது. ஆனால் மகாகாசரூபமே கடாகாசமாம். அங்ஙனமே பலவாகவும், வரையறுக்கப் பட்டதாகவும் உள்ள சாட்சியும் பிரம்மரூபமேயாகும்.
 
சுகதுக்கங்கள் அந்தக்கரண விருத்திக்கு விஷயமென்று சொல்லப்பட்டது. எதனாலெனின், சுகதுக்கங்கள் சாட்சி பாஸ்யமாம். அச்சாட்சி பலவாம். அங்ஙனமாயினும் எப்போது அந்தக்கரணத்தின் பரிணாமம், சுகரூபம் அல்லது துக்கரூபமாகின்றதோ, அதேசமயத்தில் அந்தக்கரணத்தின் ஞானரூப விருத்தி சுகதுக்கங்களை விஷயம் செய்வதாயுண்டாகின்றது. அந்த விருத்தியில் ஆரூடமாகிய சாட்சி அவற்றை பிரகாசிக்கின்றது. இந்த ரீதியில் கிரந்தக்காரார் சுகதுக்கங்கள் சாட்சிக்கு விஷயமென்றார்.  விருத்தியின்றிக் கேவல சாட்சிக்கு விஷயமன்றாம். இவ்விடத்தில் இது இரகசியமாம். ஆகாயத்தில் கடாகாசமென்னும் நாமமும், ஜலங்கொணர்தல் ரூபமாகிய காரியமும் பிரதீதியாகின்றன. அவை கடரூப உபாதியின் திருஷ்டியினால் பிரதீதியாகின்றன. கடரூப உபாதியின் திருஷ்டியின்றி கடாகாசமென்னும் நாமமும், ஜலங்கொணர்தல் ரூபமாகிய காரியமும் பிரதீதியாகாது. பின்னையோ ஆகாசமாத்திரமே பிரதீதியாகின்றது. ஆதலால் கடாகாசமும் மகாகாச ரூபமாம்.
 
அங்ஙனமே, சேதனத்தின்கண் சாட்சியெனும் நாமமும் தர்ம சகித அந்தக்கரணத்தினது பிரகாசரூபமாகிய காரியமும் அந்தக்கரணரூப உபாதியின் திருஷ்டியினால் பிரதீதியாகின்றன. அந்தக்கரணரூப உபாதியின் திருஷ்டியின்றிச் சாட்சியெனும் நாமமும், தர்மசகித அந்தக்கரணத்தினது பிரகாசரூப காரியமும் பிரதீதியாகாது  பின்னையோ பிரம்மமே பிரதீதியாகின்றது. ஆதலால் சாட்சி பிரம்மமாம்.
 
இதிலிருந்து சாட்சி ஏகமென்று உறுதியாகின்றது. உபாதியின் திருஷ்டியின்றி சாட்சியின் பலவாக இருப்பதும், வரையறுக்கப்பட்டதாக இருப்பதும் பிரதீதியாகாது.  அந்த சாட்சி ஜீவபதத்தின் லட்சியமாம். இதிலிருந்து ஜீவ பிரம்ம ஐக்கியம்தான் கிரந்தத்தின் விஷயமென்று தெரிகிறது.
 
பந்தம் சத்தியமாக இருந்தால், ஞானத்தால் அதனது நிவிருத்தி பொருந்தாது. ஞானத்தால் மித்யா வஸ்துவின் நிவிருத்தி பொருந்தும்.  பந்தம் மித்யாவாக இருப்பதால் ஞானம் வந்தவுடன் அது சென்றுவிடும்.
 
மற்றும் வஸ்துவினது ஞானம் சம்ஸ்காரவாயிலாய் அத்யாஸத்திற்கு ஏதுவாம். எங்ஙனம் சத்திய பாம்பின் ஞானம் சம்ஸ்காரத்தினால் பாம்பு அத்யாஸத்திற்கு காரணமாகின்றதோ அங்ஙனமே சத்திய பந்தம் உளதாயின், அதைப் பற்றிய அறிவு இருக்கிறது. சித்தாந்தத்தில் அனாத்ம வஸ்துக்கள் எவையும் சத்தியம் அன்றாம். ஆதலால் சத்திய வஸ்துவின் ஞானம் அதன் வாசனைகளினால் அத்யாஸத்திற்கு சாமக்கிரியாம். அது இல்லாததால் பந்தம் அத்யாஸ ரூபமாகாது. பின்னையோ சத்தியமே என்று சொல்லப்பட்டது. இந்த சந்தேகம் தவறானது. அத்யாஸத்தில் வாசனைகள் மூலமாக சத்திய வஸ்துவின் அறிவு இல்லை வஸ்துவின் அறிவு இருக்கிறது. அந்த வஸ்து சத்தியமாக இருக்கலாம் அல்லது மித்யாவாக இருக்கலாம். சத்திய வஸ்துவின் ஞானமே அத்யாஸத்தின்கண் ஏதுவாமாயின், ஒரு புருஷன் சத்தியமாகிய சிறிய ஈச்ச மரத்தினைப் பாராதவனாக வித்தையாடி கற்பித்த மித்யாவாகிய அந்த ஈச்ச மரத்தை பலமுறை பார்த்தும். இதைப் பற்றி முன்பே அறிந்துள்ளானோ, பேரீச்ச மரத்தை எப்போதோ பார்த்திருந்தாலோ அல்லது கேட்டிருந்தாலோ இந்த சிறிய ஈச்ச மரத்தினது அத்யாஸம் உண்டாகின்றது என்று கூறினால் அவ்வாறு நடக்காது என்று அறிந்துகொள். எப்படியென்றால் சத்தியமாகிய சிறிய ஈச்ச மரத்தின் ஞானம் அவனுக்கு இல்லை. மற்றும் எம்முடைய ரீதியினாலோ, மாயாஜாலத்தினால் காண்பிக்கப்பட்ட மித்யாவான சிறிய ஈச்ச மரத்தினது ஞானம் உள்ளதால் அத்யாஸம் பொருந்தும். ஆதலால் சஜாதீய வஸ்துவின் ஞானஜன்ய வாசனையே அத்யாஸத்திற்கு ஏதுவாம்.
 
அந்த வாசனையை உண்டாக்கும் ஞானமும் அதனது விஷயமும் மித்யாவாக அல்லது சத்தியமாக இருக்கட்டும். வாசனை வாயிலாக ஞானம் ஏதுவாம். மற்றும் ஞானஜன்ய வாசனை ஏதுவென்று சொல்வதில் அர்த்தபேதமில்லை  ஒரே அர்த்தம் மட்டும்தான் இருக்கிறது. வாசனை வாயிலாக ஞானம் ஏதுவாம் என்பதற்கு அர்த்தம் இதுவாம். ஞானம் வாசனைக்கு ஏதுவாகவும், வாசனை அத்யாஸத்திற்கு ஏதுவாகவும் இருக்கிறது.. ஆதலால் வாசனை வாயிலாக ஞானத்திற்கு ஹேதுத்துவம் கூறினும் ஞானஜன்ய வாசனைக்கே அத்யாஸத்தின்கண் ஹேதுத்துவம் சித்தமாயிற்று.
 
மற்றும் கேவல வஸ்துவின் ஞானத்திற்கே அத்யாஸத்தின்கண் ஹேது என்று கூறின், அது பொருந்தாது. எதனாலெனின், இது நியமமாம். எது ஹேதுவாமோ அது காரியத்திற்கு அவ்வியவகித பூர்வகாலத்தில் இருக்க வேண்டும். எங்ஙனம் கடத்திற்து ஏதுவாகிய தடி கடத்திற்கு அவ்வியவகித பூர்வ காலத்தில் உள்ளதோ அங்ஙனமே அத்யாஸத்திற்கு ஹேது ஞானம் என்று அங்கீகாரஞ் செய்யின், அதுவும் அத்யாஸத்திற்கு அவ்வியவகித பூர்வ காலத்திலிருக்க வேண்டும் என்று கூறினால் அது சரியல்ல. எதனாலெனின் எந்த புருஷனுக்கு சர்ப்பஞானம் உண்டாமோ, அவனுக்கு ஞானம் அடைந்த ஒரு மாதத்திற்குப் பின் கயிற்றின்கண் சர்ப்பத்தின் அத்யாஸம் உண்டாகாமல் இருக்கிறது. ஏனெனில் கயிற்றின்கண் சர்ப்ப அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாகிய சர்ப்பத்தின் ஞானம் நாசமாய் விட்டது. ஆதலால் அவ்வியவகித பூர்வ காலத்திலில்லை  பூர்வகாலத்தில் இருப்பினும்  அவ்வியவகித பூர்வகாலத்தில் இல்லை. அவ்வியவகிதம் என்பது அந்தராய ரஹிதமாம். வியவகிதம் என்பது அந்தராய சகிதமாம். அவ்வியவகிதம் என்பது மறையக்கூடியது,  இல்லாதது என்றுமாம்.
 
மேலும் காரியத்திற்குப் பூர்வகாலத்தில் ஹேது இருத்தல் வேண்டும்  வியவகித பூர்வகாலத்தில் இருக்கட்டும். அல்லது அவ்வியவகித பூர்வ காலத்தில் இருக்கவேண்டும். காரியத்திற்கு அவ்வியவகித பூர்வகாலத்தின் கண்ணே ஹேது இருக்கவேண்டுமென்று இங்ஙனம் நியமம் அங்கீகரித்தால், விகிதகர்மம் சொர்க்கப் பிராப்திக்கு ஹேது, நிஷித்தகர்மம் நரகப்பிராப்திக்கு ஹேது என்கின்ற சாஸ்திர வசனம் அப்பிரமாணமாகிவிடும். எதனாலெனின் காயிக, வாசிக, மானசீக கிரியைகளுக்குக் கர்மம் என்று பெயராம். அக்கிரியைகள் அனுஷ்டான காலத்திற்கனந்தரம் நாசமாகின்றன. சுவர்க்க நரகங்கள் காலாந்தரத்தில் உண்டாகின்றன. ஆதலால், சுவர்க்க நரகப் பிராப்திக்கு அவ்வியவகித பூர்வகாலத்தில் விகித நிஷித்த கருமங்கள் இல்லை. எங்ஙனம் வியவகித பூர்வகாலத்தில் சுப-அசுப கர்மங்கள் சுவர்க்க நரகப் பிராப்திக்கு ஹேதுவாக உள்ளனவோ, அங்ஙனமே வியவகித பூர்வ காலத்திலுள்ள சர்ப்ப ஞானமும், கயிற்றின்கண் சர்ப்ப அத்யாஸத்திற்கு ஏதுவாம் என்று கூறினால் அது தவறு. எங்ஙனம் நஷ்ட ஞானத்தானும், நஷ்ட கர்மத்தானும் அத்யாஸமும், சுவர்க்க நரகப் பிராப்தியும் அங்கீகாரஞ் செய்யப்படுகின்றனவோ  அங்ஙனமே, குலாலனாலும், நஷ்டமான தடியாலும் பானை உண்டாகவேண்டும். எதனாலெனின், எங்ஙனம் கயிற்றின்கண் சர்ப்ப அத்யாஸத்திற்கு வியவகித பூர்வ காலத்தில் சர்ப்ப ஞானமும் சுவர்க்க நரகப் பிராப்திக்கு வியவகித பூர்வகாலத்தில் சுப-அசுப கர்மங்களும் உள்ளனவோ, அங்ஙனம் கடத்திற்கு வியவகித பூர்வ காலத்தில் நஷ்ட தடி உள்ளது, குயவனும் இருக்கின்றான். அந்த நஷ்ட தடியாலும், களிமண், குயவனாலும் பானை உண்டாக வேண்டும்  அப்படி உண்டாவதில்லை. ஆதலால் வியவகித பூர்வ காலத்திலுள்ள வஸ்து ஹேவாகின்றதில்லை  பின்னையோ, அவ்வியவகித பூர்வ காலத்திலுள்ள வஸ்து ஹேதுவாகிறது.
 
மற்றும் சுப-அசுப கர்மங்களும் காலாந்தரத்தில் வருவதாயுள்ள சுவர்க்க நரகப் பிராப்திக்கு ஹேதுவன்று. பிறகு எது ஹேதுவாக உள்ளதென்றால், சுபகர்மமோ தனது அவ்வியவகித உத்தர காலத்தில் தர்மோற்பத்தியைச் செய்கின்றது, அசுப கர்மம் அதர்மோற்பத்தியைச் செய்கின்றது. அந்தத் தர்மாதர்மங்கள் அந்தக்கரணத்தின்கண்ணே உள்ளன. அவற்றால் காலாந்தரத்தில் சுவர்க்க நரகப் பிராப்தி உளவாகின்றன  அவற்றினனந்தரம் தர்மாதர்மங்களும் நாசமாகின்றன. இவ்வபிப்பிராயத்தாலேயே சாஸ்திரங்களில் சுபாசுப கர்மங்கள் அபூர்வத்துவாரா பலத்தில் ஹேது எனப்படுகின்றது. சாக்ஷாத் ஏதுவன்றாம். தர்மாதர்மத்திற்கு அபூர்வமென்றும், அதிருஷ்டமென்றும் புண்ணிய பாவம் என்றும் அழைப்பர். ஓரிடத்தில் தர்மாதர்மாங்களை உற்பத்தி செய்யும் சுபாசுபக் கிரியைகளையும் தர்மாதர்மமென்று சொல்வர். ஒருவன் சுபக்கிரியை செய்வானேல் அவனை மக்கள் இவன் தர்மம் செய்கின்றான் என்று கூறுகின்றனர்  மற்றும் அசுபக்கிரியை செய்யாதவனை அதர்மம் செய்யாதவன் என்று சொல்கின்றனர். அந்த சுபாசுபக் கிரியைக்குத் தர்மாதர்மமென்று நாமம் இல்லை. பின்னையோ சுபாசுபக்கிரியைகள் தர்மாதர்மங்களுக்கு ஜனகமாம். ஆதலால் கிரியைகளைத் தர்மாதர்மமென்றனர். இந்த ரீதியினால் அவ்வியவகித பூர்வ காலத்தில் ஏதுவானது உளதாகாமல் இருக்கிறது.
 
கயிற்றின்கண் சர்ப்ப அத்யாஸத்திற்கு அவ்வியவகித பூர்வகாலத்தில் சர்ப்ப ஞானமில்லை. சர்ப்ப ஞானமானது கயிற்றின்கண் சர்ப்ப அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவன்று  பின்னையோ, சர்ப்ப ஞானஜன்ய வாசனையே கயிற்றினகண் சர்ப்ப அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாம். அங்ஙனமே. சிப்பியின்கண் வெள்ளி அத்யாஸத்திற்கு ஹேது வெள்ளி ஞானஜன்ய வாசனையே ஆகும். இவ்வாறே சகல வாசனைகளும் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுக்களாம்.
 
மற்றும் வஸ்துவினது ஞானம் வாசனைக்கு ஹேதுவாம். எங்ஙனம் சுபாசுப கர்ம ஜன்ய தர்மாதர்மங்கள் அந்தக்கரணத்தின்கண் உளவோ அங்ஙனமே வஸ்துவின் ஞானஜன்ய வாசனைகளும் அந்தக்கரணத்தின்கண் உள்ளது. எந்தப் புருஷனுக்குப் பூர்வம் சர்ப்பத்தினது ஞானம் உண்டாகவில்லையோ அவனுக்கு கயிற்றின்கண் சர்ப்ப அத்யாஸம் உண்டாகாது. எந்த வஸ்துவினது அத்யாஸம் உண்டாமோ அதன் சஜாதீய வஸ்துவின் ஞான வாசனை அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாம். விஜாதீய ஞானத்தின் வாசனை ஹேதுவாகாது. சர்ப்பத்தின் சஜாதீயம் சர்ப்பமாகும் வேறில்லை. யாருக்குப் பூர்வம் சர்ப்ப ஞானம் இல்லை, ஆனால் அன்னிய வஸ்துவின் ஞானமுண்டு, அவனுக்கு சஜாதீய வஸ்துவின் ஞானஜன்ய வாசனை இல்லை. ஆதலால் கயிற்றின்கண் சர்ப்ப அத்யாஸமுண்டாகாது.
 
சூட்சுமாவஸ்தையினது நாமம் சம்ஸ்காரமாம். இவ்விதத்தினால் அத்யாஸத்திற்கு பூர்வம் சஜாதீய வஸ்துவின் ஞானம் எதுவோ அதுவே சம்ஸ்காரம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாம்.
 
சத்திய வஸ்துவின் ஞான வாசனை அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாம்  மித்யா வஸ்துவின் ஞான சம்ஸ்காரம் ஹேது இது சரியல்ல. அப்படி சரியென்றால் எங்ஙனம் நஷ்ட ஞானத்தானும், நஷ்டகர்மத்தானும் அத்யாஸமும், சுவர்க்க நரகப் பிராப்தியும் அங்கீகாரம் செய்யப்படுகின்றன  அங்ஙனமே குயவனாலும், நஷ்டமான தடியினாலும் பானை உண்டாகவேண்டும். எதனாலெனின் எங்ஙனம் கயிற்றின்கண் சர்ப்ப அத்யாஸத்திற்கு வியவகித பூர்வ காலத்தில் சர்ப்ப ஞானமும் சுவர்க்க நரகப் பிராப்திக்கு வியவகித பூர்வகாலத்தில் சுபாசுபகர்மங்களும் உளவோ, அங்ஙனம் கடத்திற்கு வியவகித பூர்வ காலத்தில் நஷ்ட தடி உள்ளது, குயவனும் இருக்கின்றான். அந்த நஷ்ட தடியாலும் குயவனாலும் கடம் உண்டாதல் வேண்டும். அவ்வாறு உண்டாவதில்லை. ஆதலால் வியவகித பூர்வ காலத்திலுள்ள வஸ்து ஹேதுவாகின்றதில்லை  பின்னையோ அவ்வியவகித பூர்வ காலத்திலுள்ள வஸ்து ஹேதுவாகாமல் இருக்கும்.
 
சத்திய வஸ்துவின் ஞான சம்ஸ்காரமே அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாம். மித்யா வஸ்துவின் ஞான சம்ஸ்காரம் ஹேதுவன்று என்னும் நியமமில்லை. இந்த வார்த்தை ஈச்ச மரத்தின் உதாரணத்தில் பிரதிபாதம் செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. ஆதலால் மித்யா வஸ்துவின் ஞான ஜன்ய சம்ஸ்காரமும் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாம்.

 
இது பந்த அத்யாஸத்திலும் பொருந்தும். எதனாலெனின் அகங்கார முதலிய அனாத்ம வஸ்துக்களும் அவற்றின் ஞானங்களும் பந்தமெனப்படும். அந்த அனாத்மா வஸ்துக்கள் கயிறு-சர்ப்பம் போல எப்போது பிரதீதியாகின்றனவோ, அப்போதே உள்ளன. பிரதீதியாகவில்லையேல், அப்போதில்லை. இது எம்முடைய வேதசம்மத சித்தாந்தமாம். இந்தக் காரணத்தாலேயே சுஷுப்தியின்கண் சர்வப் பிரபஞ்ச அபாவம் பிரதிபாதனம் செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. சுஷுப்தியின்கண் ஒரு பதார்த்தமும் தோன்றுவதில்லை. ஆதலால், சர்வப் பிரபஞ்சங்களும் சுஷுப்தியின்கண் லயமாகின்றன. இதற்குச் சாஸ்திரங்களில் திருஷ்டிவாதமென்று அழைக்கப்படும்.
 
இவ்வகையில் அனந்த அகங்காராதிகளும், அவற்றின் ஞானங்களும் தோன்றி  லயமாகின்றன. அகங்காராதிகளும் அவற்றின் ஞானங்களும் ஒரே காலத்தில் உற்பத்தியாகி லயமாகின்றன. எப்போது அகங்காராதிகளின் தோற்றம்  உற்பத்தியாகின்றதோ, அப்போது அகங்காராதிகள் உற்பத்தியாகின்றன. தோற்றம் லயமாகும் போது அகங்காராதிகள் லயமாகின்றன. அகங்காராதிகட்கும் அவற்றின் ஞானங்கட்கும் அத்யாஸமென்று பெயராம். அகங்காரம் சாட்சி பாஸ்யமென்று விஷயப் பிரதிபாதனத்தில் பூர்வம் சொல்லப்பட்டிருத்தலால், அகங்காரத்தின் பிரதீதி சாட்சி ரூபமாம். ஆகவே அதற்கு உற்பத்தி,லயம் பொருந்தாது. அங்ஙனமாயினும், அகங்காரத்தையும் விருத்தியினாலேயே சாட்சி பிரகாசம் செய்கின்றது. சாக்ஷாத்தாக பிரகாசிக்கின்றதில்லை. அவ்விருத்திக்கு உற்பத்தி, லயம் உண்மையாக இருப்பத்தால்., அகங்காரத்தின் பிரதீதிக்கும் உற்பத்தி லயம் சொல்லப்படுகின்றன. இவ்வாறு உத்தரோத்தர அகங்காராதிகளின் உற்பத்திக்கும் அவற்றின் ஞானங்களின் உற்பத்திக்கும் பூர்வ மித்யா அகங்காராதிகளின் ஞானஜன்ய சம்ஸ்காரம் ஹேதுவாதல் பொருந்தும்.
 
பின்னும் உத்தரோத்தர அகங்காராதிகளின் அத்யாஸத்தில் பூர்வ பூர்வ அத்யாஸத்தின் சம்ஸ்காரம் ஹேதுவாதல் பொருந்துமாயினும், பிரதமம் உற்பன்னமாகிய அகங்காரத்திற்கும் அதன் ஞானத்திற்கும் சம்ஸ்காரம் ஹேதுவெனல் பொருந்தாது. எதனாலெனின் அவற்றிற்குப் பூர்வம் வேறு அகங்காரம் உற்பத்தியாகியிருந்தால், அதன் ஞானத்தின் சம்ஸ்காரமும் உண்டாகும். அப்பிரதம அகங்காரத்திற்குப் பூர்வம் வேறு அகங்காரம் உண்டாகவில்லை. அங்ஙனமே. சர்வ வஸ்துக்களின் பிரதம அத்யாஸத்திற்கு ஹேது சம்ஸ்காரமென்பது பொருந்தாதென்று என்ற இந்த சந்தேகமும் சித்தாந்தத்தின் ஞானமின்மையினால் உள்ளதாம். எதனாலெனின், இது வேதாந்தத்தினது சித்தாந்தமாம். பிரம்மம், ஈஸ்வரன், ஜீவன், அவித்யா, அவித்யாவிற்கும் சைதன்யத்திற்கும் உள்ள சம்பந்தம், அனாதி வஸ்துக்களின் பேதம் என்னும் இவ்வாறு வஸ்துவும், சொரூபமாக அனாதியும். எந்த வஸ்து உற்பத்தியாவதில்லையோ அது சொரூபமாக அனாதி எனப்படும். இவ்வாறு வஸ்துக்களும் உற்பத்தியாகின்றதில்லை  ஆதலால் சொரூபம் அனாதியாகும்.
 
மற்றும் அகங்காராதிகட்குச் சுருதியின்கண் உற்பத்தி சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ஆதலால், அகங்காராதிகள் சொரூபம் அனாதியன்றாம். ஆயினும் பிரவாக ரூபமாகச் சர்வ வஸ்துக்களும் அனாதியாம். சர்வ வஸ்துக்களினது பிரவாகமும் நீங்குகின்றதில்லை. அனாதி காலத்தில் இப்பொழுது ஒருகடமும் உண்டாகவில்லை என்று கூறத்தக்க ஒரு காலமும் பூர்வம் இருந்ததில்லை. ஆதலால் கடத்தினது பிரவாகம் அனாதியாம். இவ்வாற்றால் சர்வ வஸ்துக்களினது பிரவாகம் அனாதியாம். பிரளய காலத்திலும் சுஷுப்தி போலச் சர்வ வஸ்துக்களும் சம்ஸ்காரரூபமாயிருக்கின்றன.
 
ஆதலால், பிரபஞ்சத்தினது பிரவாகம் அனாதியாம்  ஆகையால் பிரபஞ்சம் அனாதி எனப்படும். இவ்வித ஞானம் யாருக்கு இல்லையோ, அவனுக்குப் பிரதம அத்யாஸத்திற்கு ஹேது சம்ஸ்காரமென்று சொல்வது பொருந்தாது என்னும் சந்தேகம் தோன்றாது. சித்தாந்தத்தில் எந்த அகங்காரதி வஸ்துக்களினது அத்யாஸமும் சர்வத்தினும் பிரதமத்திலில்லை. ஆனால், சர்வமும் தத்தம் பூர்வ பூர்வ அத்யாஸத்தினும் உத்தராமாயுள்ளன. ஆதலால் இந்த சந்தேகம் பொருந்தாது. இந்த ரீதியினால் சஜாதீயததின் பூர்வ ஞானஜன்ய சம்ஸ்காரத்தால் அகங்காரதி பந்த அத்யாஸம் பொருந்தும்.
 
மற்றும் மூவகைத் தோஷங்கள் அத்யாஸத்திற்கு ஏதுவாயுள்ளன. பந்த அத்யாஸத்தில் ஒரு தோஷமும் பொருந்தவில்லை. ஆதலால் பந்தம் சத்தியமென்று முன்பு கூறப்பட்டது.
 
இந்த வாதம் சரியல்ல. ஏனெனின் தோஷமின்றி அத்யாஸம் பொருந்தாது. அத்யாஸத்தில் ஹேது தோஷமாம். தறி, நூல், நூல்நாழி படத்திற்கு ஹேதுவாகும். அவைகளின் இருப்பால் படம் தோன்றுகின்றது. அவையில்லையென்றால் படம் தோன்றாது. அங்ஙனமே தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவன்று. எதனாலெனின், சாதிருஷ்ய தோஷமின்றி ஆத்மாவின்கண் ஜாதியின் அத்யாஸம் தோன்றுகின்றது.
 
பிராமனத்துவ முதலிய ஜாதி ஸ்தூல சரீரத்தின் தர்மமாகும். ஆத்மாவின் தர்மமும், சூட்சும சரீரங்களின் தர்மமுமன்றாம். எதனாலெனின், வேறு சரீரத்தை உடையுங்கால் பூர்வ சரீரததின்கண் இருந்த ஆத்மாவும், சூட்சும சரீரமும் இருக்கின்றன. வேறு ஜாதி உண்டாகின்றது. பூர்வ சரீரத்தின்கண் இருந்த ஜாதியே உத்தர சரீரத்தில் உண்டாகுமென்றும் நியமமில்லை. ஜாதி, ஆத்மா அல்லது சூட்சும சரீரத்தின் தர்மமாயின், உத்தர சரீரத்தில் வேறு ஜாதி உண்டாக வேண்டுவதில்லை. ஆதலால் ஜாதி, ஆத்மா சூட்சும சரீரங்களின் தர்மமன்றாம். ஆனால் ஸ்தூல சரீரத்தின் தர்மமாம். நான் பிராமணன் என்று இவ்வாறு பிராமணத்துவ, சத்திரியத்துவ, வைசியத்துவ ஜாதிகள் ஆத்மாவின்கண் ஏற்படுகின்றன. ஆதலால், ஆத்மாவின்கண் ஜாதியின் அத்யாஸம் உள்ளது. எங்ஙனம் கயிற்றின்கண் சர்ப்பம் பாரமார்த்தமாக இல்லாதிருந்தும் அத்யாஸத்தினால் தோன்றுகின்றனவோ அங்ஙனமே, ஆத்மாவின்கண் ஜாதி இல்லாது இருந்தும் அத்யாஸத்தினால் தோன்றுகின்றது. எனவே ஆத்மாவின்கண் ஜாதியின் அத்யாஸம் உள்ளது.
 
மேலும், ஆத்மாவோடு ஜாதிக்கு ஸாதிருஷ்யமில்லை. எதனாலெனின், ஆத்மா வியாபகமும், ஜாதி வரையறுக்கபட்டதாகும். ஆத்மா பிரத்தியக்கும், ஜாதி பராக்குமாம். ஆத்மா விஷயியும், ஜாதி விஷயமுமாம். இவ்வாற்றால் விரோதியான ஜாதிக்கும் ஆத்மாவின்கண் அத்யாஸம் உண்டாகின்றது. எங்ஙனம் ஆத்மாவின்கண் ஸாதிருசியமின்றி ஜாதியின் அத்யாஸம் உண்டாகின்றதோ, அங்ஙனமே ஸாதிருசியமின்றி அகங்காராதி பந்த அத்யாஸமும் ஆத்மாவின்கண் பொருந்தும்.
 
ஸாதிருஷ்ய தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவன்று. ஸாதிருஷ்ய தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாயின் ஆத்மாவின்கண் ஜாதிக்கு அத்யாஸம் உண்டாதல் கூடாது. மற்றும் கற்கண்டின்கண் கசப்புத் தன்மையின் அத்யாஸம் வேண்டுவதில்லை  அங்ஙனமே இனிப்பிற்கும், கசப்பிற்கும் வேறுபாடுடையது, ஸாதிருஷ்யமில்லை. ஆதலால் அதிஷ்டானத்தின்கண் மித்யா வஸ்துவினது ஸாதிருஷ்ய தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவன்றாம்.
 
அங்ஙனமே, பிரமாதாவினது லோப, பயம் போன்ற தோஷமும் அத்யாஸத்திற்கு ஹேது அல்ல. எதனாலெனின் லோபமின்றி வைராக்கியம் உடைய புருஷனுக்கும் சிப்பியின்கண் வெள்ளி அத்யாஸமாகின்றது. அதுவாக வேண்டுவதில்லை. ஆதலால், பிரமாதாவின் தோஷமும் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவல்ல.
 
பிரமான தோஷமும் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவல்ல. எதனாலெனின் சகல புருஷர்க்கும் ரூப ரகித ஆகாயத்தில் நீல ரூபமும், கொப்பரை, கூடார ஆகாரமும் பிரதீதியாகின்றன. எனவே சர்வ புருஷர்க்கும் ஆகாயத்தின்கண் நீலரூபம், கொப்பரை, கூடாரத்தின் அத்யாஸமுள்ளது. எல்லோருடைய கண்ரூப பிரமானத்தின்கண் தோஷம் உரைத்தல் பொருந்தாது. ஆதலால் பிரமாண தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவல்ல.
 
ஆகாசத்தின்கண் நீல ரூபாதியின் அத்யாஸத்தில் பிரமாண தோஷமொன்று மாத்திரம் இல்லையென்பதில்லை  பின்னையோ சர்வ தோஷங்களும் இல்லையாம்.  ஸாதிருசியமில்லை, பிரமாதா தோஷமுமில்லை. எங்ஙனம் சர்வ தோஷ அபாவத்தினாலும் ஆகாயத்தின்கண் நீலாதிகளின் அத்யாஸமாகாமல் இருக்கின்றவோ, அங்ஙனமே ஆத்மாவின்கண்ணும் பந்த அத்யாஸம் தோஷம் இன்றியும் பொருந்தும். ஆதலால் தோஷமின்மையால் பந்தம் அத்யாஸரூபம் அல்ல என்ற கேள்வி பொருந்தாது. எதனாலெனின், சர்வ தோஷங்களின்றியும் ஆகாயத்தின்கண் நீலாதி அத்யாஸம் சர்வபுருஷர்க்கும் உண்டாகின்றது. ஆதலால், தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவல்ல.
 
பித்தம் முதலிய ஒரு தோஷங்களும் இல்லாதவனுக்கும் ஆகாயம் நீல ரூபமுடையதென்றும், கொப்பரை கூடார ஆகாரமுடையதென்றும் தோன்றுகின்றது. ஆதலால், பிரமான தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவன்றாம். ஞானத்தின் சாதனமான இந்திரியம் பிரமானம் எனப்படும். இந்த வகையால் தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவன்று. எனவே பந்தத்தின் அத்யாஸத்தில் தோஷத்தின் அபேக்ஷையில்லை.
 
மற்றும் ஸம்க்ஷேப சாரிரகத்தில் பந்த அத்யாஸத்தில் தோஷங்களும் பிரதிபானம் செய்யப்பட்டிருக்கின்றன. கிரந்தம் விரியுமென்னும் என்பதால் இங்கே எழுதவில்லை. மற்றும் தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாமாயின், தோஷ நிரூபணம் செய்யலாம். அத்தோஷம் அத்யாஸத்திற்கு ஹேதுவாகவில்லை. அதனாலும் தோஷ நிரூபணம் செய்யவில்லை.
 
காரண அத்தியாஸ நிரூபணம். (அதிஷ்டானத்தின் விசேஷ ரூப அக்ஞானத்தின் கண்டனம்)
விசேஷரூபத்தால் அக்ஞாத வஸ்துவின்கண் அத்யாஸம் தோன்றாமல் இருக்கும். ஆத்மா ஸ்வயம்பிரகாசமாக இருப்பதால், அதனிடத்தில் அக்ஞானம் பொருந்தாது. எதனாலெனின், இருட்டிற்கும், பிரகாசத்திற்கும் பரஸ்பர விரோதமாகும். ஆதலால் எங்ஙனம் நல்ல வெளிச்சத்தில் கயிற்றின்கண் சர்ப்பத்தின் அத்யாஸம் தோன்றதோ, அங்ஙனமே ஸ்வயம் பிரகாச ஆத்மாவின்கண் பந்த அத்யாஸம் பொருந்தாதென்று பூர்வம் சொல்லப்பட்டது.
 
ஆத்மா ஸ்வயம்பிரகாச ரூபமாக இருப்பினும், ஆத்மாவின் ஸ்வரூப பிரகாசம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியல்ல. ஆத்மஸ்வரூபப் பிரகாசம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியாமாயின், சுஷுப்தியின்கண் பிரகாச ரூப ஆத்மாவினிடத்து அக்ஞானம் பிரதீதியாகின்றது. அது உண்டாக வேண்டுவதில்லை.
 
ஆழ்ந்த உறக்கத்தினின்றும் விழித்த புருஷனுக்கு நான் ஒன்றும் அறியாது சுகமாய்த் தூங்கினேன் என்று ஞானம் உண்டாகின்றது. இந்த ஞானத்திற்கு சுகமும், அக்ஞானமும் விஷயங்களாகும். ஜாக்கிரத்தில் அந்த சுக அக்ஞானங்களின் ஞானம் பிரத்யக்ஷ ரூபமல்ல. எதனாலெனின், எந்த ஞானத்தினது விஷயம் நேரிடையாக இருக்கின்றதோ, அந்த ஞானம் பிரத்யக்ஷ ரூபமாகும். ஜாக்கிரத் காலத்தின்கண் சுகமும், அக்ஞானமும் இல்லை. ஆதலால், ஜாக்கிரத்தில் சுக, அக்ஞானங்களின் ஞானம் பிரத்யக்ஷ ரூபம் அல்ல  பின்னையோ, ஸ்மிருதி ரூபமாகும். அந்த ஸ்மிருதி அக்ஞான வஸ்துவின்கண் தோன்றுவதில்லை.  ஞான வஸ்துவின்கண் தோன்றுகின்றது. ஆதலால், சுஷுத்தியின்கண் சுக அக்ஞானங்களின் ஞானமுள்ளது. அச்சுஷுப்தியின் ஞானம் அந்தக்கரண ஜன்னியமும், இந்திரிய ஜன்னியமும் அன்று. எதனாலெனின், சுஷுப்தியின்கண் அந்தக்கரண இந்திரியங்கள் அபாவமாயுள்ளன.. ஆதலால், சுஷுப்தியின்கண் ஆத்ம ஸ்வரூபமாகவே அந்த ஞானம் இருக்கின்றது.
 
இந்த ரீதியினால், சுஷுப்தியின்கண் ஆத்மா பிரகாச ரூபமாக இருக்கின்றது. அந்தப் பிரகாசரூப ஆத்மாவினால் ஸ்வரூப சுகமும், அக்ஞானமும் பிரதீதியாகின்றன. ஆத்ம ஸ்வரூபப் பிரகாசம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியாக இருப்பின், சுஷீப்தியின்கண் அக்ஞானத்தின் பிரதீதி உண்டாகக்கூடாது.  ஆதலால், ஆத்மா பிரகாச ரூபமாகவே இருக்கின்றது. ஆயினும், ஆத்மாவின் ஸ்வரூபப் பிரகாசம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியல்ல.  மாறாக ஆத்மாவினது ஸ்வரூபப் பிரகாசம் அக்ஞானத்திற்குச் சாதகமாயுள்ளது.
 
இதிலிருந்து சாமான்ய சைதன்யம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியல்ல  விசேஷ சைதன்யமே அக்ஞானத்திற்கு விரோதியாயுள்ளதென்று வேதாந்த சாஸ்திரத்தில் கூறப்பட்டிருக்கின்றது.  வியாபக சைதன்யம் எதுவோ, அதுவே சாமான்ய சைதன்யம் எனப்படும். விருத்தியின்கண் ஸ்திதமாகிய சைதன்யம் எதுவோ அதுவே விசேஷ சைதன்யம் எனப்படும். எங்ஙனம் காஷ்டத்தின்கண் ஸ்திதமாகிய சாமான்ய அக்னி எதுவோ அது அந்தகாரத்திற்கு விரோதியல்ல. மதனத்தால் பிரகடனம் செய்யப்பட்ட அக்னி எதுவோ, அது திரியிலிருந்து கொண்டு இருட்டிற்கு விரோதியாக இருக்கின்றது. அங்ஙனமே, சைதன்யம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதி இல்லையாயினும் வேதாந்த விசாரத்தால், அந்தக்கரணத்தின் எந்தப் பிரம்ம ஆகாரவிருத்தி உண்டாகின்றதோ அதன்கண் ஸ்திதமாகிய சைதன்யம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியாயுள்ளது. இந்த ரீதியினால், கேவல சைதன்யம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியல்ல ஆனால் விருத்தி சகித சைதன்யம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியாயுள்ளது. அல்லது சைதன்ய சகித விருத்தி அக்ஞானத்திற்கு விரோதியாயுள்ளது.
 
முதல் பக்ஷத்தில் அக்ஞான நாசத்திற்கு ஹேது சைதன்யமாகும். விருத்தி சகாயமாயிருக்கின்றது. இரண்டாம் பக்ஷத்தில் அக்ஞான நாசத்திற்கு ஹேது விருத்தியாகும். சைதன்யம் சகாயமாயிருக்கின்றது. இது அவச்சேத வாதத்தின் கிரமமாகும். ஆபாச வாதத்திலோ சாமான்ய சைதன்யம் போல விசேஷ சைதன்யமும் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியன்று. விருத்திசகித ஆபாசம் அல்லது ஆபாசசகித விருத்தி அக்ஞானததிற்கு விரோதியாகும். பிரகாசரூப சைதன்யம் அக்ஞானத்திற்கு விரோதியன்று. ஆதலால், சைதன்யத்தை ஆசிரயித்து அக்ஞானமுள்ளது.  இந்த ஞானத்தால் ஆவிருதமாகிய ஆத்மாவின்கண் பந்த அத்யாஸம் பொருந்தும்.
 
மற்றும், சாமான்ய ரூபத்தால் ஞாதமாயும், விசேஷ ரூபத்தால் அக்ஞாதமாயும் உள்ள வஸ்துவின் அத்யாஸம் தோன்றாமலிருக்கும். ஆத்மாவின்கண் சாமான்ய விசேஷ பாவங்களின்மையின், நிர்விசேஷ ஆத்மா ஞானமாயும் அக்ஞாதமாயும் இருத்தல் பொருந்தாது. அதன்கண் அத்யாஸம் சம்பவிக்காது என்று முன்பு சொல்லப்பட்டது.
 
அவ்வார்த்தையும் பொருந்தாது  எதனாலெனின், ஆத்மா இருக்கின்றது என்ற எல்லோருக்கும் பிரதீதியாகின்றது. ஆத்மாவெனும் பெயர் தனது ஸ்வரூபத்திற்காம்  நானில்லையென்று ஒருவருக்கும் பிரதீதியாகின்றதில்லை ஆதலால், ஸத்ரூபத்தால் ஆத்மா அனைவராலும் உணரப்படுகின்றது. ஆனால் சைதன்யமாயும், ஆனந்தமாயும், வியாபகமாயும், நித்திய சுத்தமாயும் ஆத்மா உள்ளதென்று அனைவருக்கும் விளங்குவதில்லை. ஆதலால், சைதன்ய ஆனந்த, வியாபக, நித்திய சுத்தம் இவைகளால் ஆத்மா அறியப்படவில்லை  ஆனால் ஸத்ரூபத்தால் அறியப்பட்டதாம். இவ்வார்த்தை அனுபவ சித்தமாக உள்ளது. இந்த அனுபவ சித்த வார்த்தை யுக்தியினால் நிராகரிக்கப்படமாட்டாது.
 
அனைவருக்கும் பிரதீதியாகின்ற ஆத்மாவின் ஸத்ரூபம் சாமான்ய ரூபமாம்.  ஞானிக்கு பிரதீதியாகின்ற ஆத்மாவின் சைதன்ய அனந்தாதி ரூபம் விசேஷ ரூபமாம். எது அதிக காலத்திலும், அதிக தேசத்திலுமிருக்குமோ அது சாமான்ய ரூபமெனப்படும். எது சிறிது காலத்திலும், சிறிது தேசத்திலும் இருக்குமோ அது விசேஷ ரூபமாம்.
 
ஆத்மாவின் ஸ்வரூபமே சேதன ஆனந்தாதிகளாக இருத்தலால், ஸத்ரூபம் போலச் சேதன ஆனந்தாதிகளும் ஸர்வத்திர வியாபகமாம். ஸத்தின் அபேட்சையால் சேதன ஆனந்தாதிகள் சிறிது தேசத்திலும், சைதன்ய ஆனந்தாதிகளின் அபேட்சையால் ஸத்ரூபம் அதிக தேசத்திலும் இருக்கின்றது என்று கூறுதல் கூடாது. ஆதலால், ஸத்ரூபம் ஆத்மாவின் சாமான்ய அம்சம் என்றும் சேதன ஆனந்தாதிகள் விசேஷ அம்சமென்றும் சொல்லுதலும் பொருந்தாது. அங்ஙனமாயின் ஸத்தின் பிரதீதி எல்லோருக்கும் அவித்யா காலத்திலும் உண்டாகும். மாறாக ஆத்மா சேதன ஆனந்தாதி ரூபம் என்னும் பிரதீதி எல்லோருக்கும் அவித்யா காலத்தில் உண்டாகிறதில்லை. ஞானிக்கு மட்டுமே உண்டாகின்றது. அவித்யா காலத்தில் சேதன ஆனந்தத்தன்மை,  சுத்தத் தன்மைகளும் இருக்கின்றன. ஆனால், பிரதீதியாகிறதில்லை. ஆதலால் இவை இல்லாததுபோல இருக்கின்றன. இதனால் சைதன்ய ஆனந்தாதிகள் சிறிது காலத்தில் இருப்பனவென்றும், ஸத்ரூபம் அதிக காலம் இருப்பதென்றும் கூறப்படுகின்றன.
 
இந்த ரீதியால் ஸத்ரூபத்திற்கும் சேதன ஆனந்தாதிகட்கும் சாமான்ய விசேஷ பாவங்கள் இல்லையாயினும், அற்பகாலத்திலும், அதிக காலத்திலும் பிரதீதியாகின்றமையின், சாமான்ய விசேஷ பாவங்களைப் போல உள்ளது. இக்காரணத்தினால் ஆத்மாவின் ஸத்ரூபம் சாமான்ய அம்சமென்றும், சேதன ஆனந்தாதிகள் விசேஷ அம்சமெனவும் கூறப்படுகின்றது.
 
ஆத்மா நிர்விசேஷமென்னும் சித்தாந்தத்திற்கும் பாதிப்பு இல்லை. ஆத்மாவின்கண் சாமான்ய விசேஷ பாவம் அங்கீகாரம் செய்யின் ஆத்மா நிர்விசேஷமென்னும் சித்தாந்தத்திற்கு பாதிப்பு உண்டாம். அந்த சாமான்ய விசேஷ பாவங்கள் அங்கீகாரம் செய்யப்படவில்லை. ஆனால் அவித்யாவினால் சாமான்ய விசேஷ பாவங்களைப் போல பிரதீதி உண்டாகின்றது. ஆதலால் சாமான்ய விசேஷ பாவம் கூறுவர்.
 
இந்த ரீதியினால், ஸத்ரூபமாக ஞாதமாயும், சேதன, ஆனந்த, நித்திய சுத்த, நித்தியமுக்தப் பிரம்ம ரூபமாக அஞ்ஞாதமாயும் உள்ள ஆத்மாவின்கண் பந்தத்தின் அத்யாஸம் பொருந்துகின்றது. அத்யாஸ ரூப பந்தத்திற்கு ஞானத்தால் நிவிருத்தியும் பொருந்துகின்றது. ஆதலால், கிரந்தத்தின் பலன் சம்பவிக்கின்றது.
 
பூர்வபட்சம் - நிஷித்த, காம்ய கர்மங்களைத் தியாகம் செய்து, நித்திய, நைமித்திக, பிராயசித்த கர்மங்களைச் செய்யின் நிஷித்த கர்மத்தின் அபாவத்தால் கீழான உலகமும், காம்ய கர்மத்தின் அபாவத்தால் உத்தம உலகமும் அடையப்படாது. நித்திய, நைமித்திக கர்மங்களைச் செய்யாமையினால் உண்டாகும் பாபம் அவற்றைச் செய்வதனால் உளதாகாது. இந்த ஜன்மத்தின்கண் அல்லது அன்னிய ஜன்மத்தின்கண் முன்பு செய்துள்ள பாவங்கள் சாதாரண, அசாதாரண பிராயச்சித்தங்களால் நாசமாகாமல் இருக்கும். முன்பு செய்த காம்ய கர்மங்களின் பலனில் உள்ள இச்சையின் அபாவத்தால் முமுக்ஷுவிற்கு அவற்றின் பலன்களுளவாகாது. ஆதலால், முமுட்சுவிற்கு ஞானமின்றியே ஜன்மத்தினது அபாவ ரூபமாகிய மோட்சம் உளதாகாது என்று முன்பு சொல்லப்பட்டது.
 
அது தவறு. எதனாலெனின் நித்திய, நைமித்திக கர்மத்திற்கும் சுவர்க்க ரூப பலனுண்டு. இவ்வார்த்தை பாஷ்யகாரத் யுக்தியினாலும் பிரமாணங்களாலும் நிரூபித்துள்ளார். ஆதலால், நித்திய, நைமித்திக கர்மங்களால் உத்தம லோகம் அடையப்படும். ஜன்மத்தினது அபாவம் பொருந்தாது. நித்திய, நைமித்திக கர்மங்களின் பலத்தை அங்கீகாரம் செய்யாவிடின், அவற்றைப் போதிக்கும் வேதம் நிஷ்பலமாய்விடும்  எதனாலெனின், நித்திய, நைமித்திக கர்மங்களைச் செய்யாமையினால் பாவம் உண்டாகுமாயின், அவற்றைச் செய்வதனால் பாவமுண்டாகாமல் இருத்தலே அவற்றின் பலனாதல் பொருந்தும். அந்த நித்திய, நைமித்திக கர்மங்களைச் செய்யாமையால் பாவம் உளவாகாது. எதனாலெனின், அவற்றைச் செய்யாமல் இருப்பது அபாவ ரூபமாம். பாபம் பாவ ரூபமாம். அபாவத்தினின்று பாவத்தினது உற்பத்தி உண்டாகமாட்டாது. ஆதலால், நித்திய. நைமித்திக கர்மங்களைச் செய்யாமையால் பாவமுண்டாகுமென்று கூறுதல் பொருந்தாது. நித்திய. நைமித்திக கர்மங்களைச் செய்யாமையால் பாவம் வருமென்று அங்கீகாரம் செய்யின் அபாவத்தினின்றும் பாவத்தின் உற்பத்தி உண்டாகமாட்டாதென்று கீதையின் இரண்டாம் அத்தியாயத்தில் பகவானால் கூறப்பட்டிருக்கிறது. அதனோடு விரோதமாக இருக்கும். ஆதலால், நித்திய, நைமித்திக கர்மங்களின் பாவத்தால் பாவரூப பாபத்தின் உற்பத்தி பொருந்தாது. இந்த ரீதியினால், நித்திய நைமித்திக கர்மங்கட்குப் பாவத்தின் உற்பத்தி பயனன்று. ஆனால் நித்திய நைமித்திக கர்மமின்றியும் பாபத்தின் உற்பத்தி சித்தமாக இருக்கின்றது. ஆதலால், நித்திய, நைமித்திக கர்மத்திற்கு சுவர்க்கரூப பலன் அங்கீகாரம் செய்யாவிடின், கர்மம் நிஷ்பலமாக விடும். நிஷ்பலமாகிய நித்திய, நைமித்திக கர்மங்களைப் போதிக்கும் வேதமும் நிஷ்பலமாகும.
 
ஜன்மாந்தரத்தின் காம்ய கர்மங்கள் இச்சையின் பாவத்தால் பலனைக் கொடுக்கமாட்டாதென்று முன்னே கூறப்பட்டது. அவ்வார்த்தையும் பொருந்தாது  ஏனெனின் கர்மரூப பீஜத்தினின்றும் இரண்டு விஷயம் உற்பத்தியாகின்றது.  ஒன்று வாசனை, மற்றொன்று அதிர்ஷ்டம். தர்மாதர்மத்திற்கு அதிர்ஷ்டமென்று பெயர். சுபகர்மத்தால் சுபவாசனையும், தர்மரூப அங்குரம் உற்பன்னமாகின்றன. அசுப கர்மத்தால் அசுப வாசனையும், அதர்ம ரூப அங்குரம் உற்பத்தியாகின்றன. சுப வாசனையால் முன்னர் சுபகர்மத்தில் பிரவிருத்தியும், தர்மத்தால் சுபபோகமும் உண்டாகாதிருக்கும். இவ்வாறே அசுபவாசனையால் அசுப கர்மத்தில் பிரவிருத்தியும் அதர்மத்தால் துக்கானுபவமும் உண்டாகின்றன. இந்த ரீதியால் வாசனாரூபமும், அதிருஷ்ட ரூபமான அங்குரங்கள் கர்மரூபமாகிய பீஜத்தாலுளவாகாதிருக்கும். அவற்றுள், வாசனாரூபமாகிய அங்குரமோ உபாயத்தால் நாசமாகாதிருக்கும். அதிர்ஷ்ட ரூபமாகிய அங்குரமானது பலத்தினுற்பத்தியின்றி ஒருவாற்றானும் நாசமாகாது. இது சாஸ்திரத்தினது நிர்ணயமாம்.
 
அசுப கர்மத்தினால் உற்பத்தியாகிய அசுபவாசனையுள்ள சத்சங்கமாதிகளால் நாசமாகாதிற்கும். சுபகர்மத்தினால் உற்பத்தியாகிய சுபவாசனை தீயசங்கம் முதலியவற்றால் நாசமடைகின்றது.
 
சாஸ்திரத்தில் கூறப்பட்டிருக்கின்ற புருஷார்த்தங்களால் பிரவிருத்திக்கு ஹேதுவாகிய வாசனையே நாசமாகாது  இதனால் புருஷார்த்தமும் சபலமாம். போகத்திற்கு ஹேதுவாகிய அதிருஷ்டம் நாசம் அடைகின்றதில்லை. ஆதலால், பலனைக் கொடுக்காமல் கர்மம் நீங்குவதில்லை என்று சாஸ்திரங்களில் கூறியுள்ளதற்கும் விரோதம் இல்லை. இந்த ரீதியினால், அக்ஞானிக்குப் பலபோகமின்றிக் கர்மத்தில் நிவிருத்தி பொருந்தாது.
 
ஞானிக்கோ போகமின்றியும் கர்மம் நிவிருத்தியாகின்றது. எதனாலெனின், கர்மமும், கர்த்தாவும் பலனும் பாரமார்த்தமாக இல்லை. பின்னையோ, அவித்யாவினால் கற்பிதமாயுள்ளன. அந்த அவித்யாவுக்கு ஞானம் விரோதியாம்  ஆதலின், அவித்யா கற்பித கர்ம முதலியனவும் ஞானத்தால் நாசமாகாது. எங்ஙனம் ஸ்வப்னத்தில் காண்கின்ற பொருட்கள் விழிப்பு நிலையின் போது இல்லாமல் போகிறதோ அங்ஙனமே அவித்யாரூப நித்திரையில் பிரதீதியாகும் கர்மமும், கர்த்தாவும். பலனும் ஞானசொரூப விழிப்புநிலையில் உள்ள அவித்யாவின் நிவிருத்தியினால் இல்லாமல் போகின்றன.
 
இச்சையினது அபாவத்தால் கர்மத்தினது பலபோகம் உண்டாகாதெனின், ஈஸ்வரனது சங்கல்பம் மித்யாவாகிவிடும்  எதனாலெனின், பலபோகமின்றி அக்ஞானியின் கர்மம் நிவிருத்தியாகாது என்பது ஈஸ்வரனது சங்கல்பமாம். இச்சையின்றிச் செய்த கர்மத்தின் பலன் உண்டாகாதெனின், ஈஸ்வரனது சங்கல்பம் மித்யாவாகிவிடும். சத்திய சங்கல்பன் ஈஸ்வரன் என்னும் வார்த்தை சாஸ்திரங்களில் பிரசித்தமாக உள்ளது. ஆதலால், இச்சையினது அபாவத்தால் முன்பு செய்த காம்ய கர்மத்தினது பலன் உண்டாகாது என்பது விருத்தமாம்.
 
இச்சையினது அபாவத்தாலேயே காம்ய கர்மத்தினது பலனுண்டாகாதெனின், அசுப கர்மத்தினது பலன் ஒருவருக்கும் உண்டாக வேண்டுவதில்லை. எதனாலெனின், அசுப கர்மத்தினது பலனாகிய துக்கத்தில் ஒருவனுக்கும் இச்சை உண்டாகிறதில்லை. ஆதலால், ஞானமின்றி கர்மபலத்தின் அபாவம் உண்டாகாது.
 
எங்ஙனம் கர்மானுஷ்டான காலத்தில் இச்சாரகித புருஷனுக்குக் கர்மத்தின் பலன் வேதாந்த மதத்தில் அங்கீகாரம் செய்யப்படவில்லையோ, அங்ஙனமே கர்மானுஷ்டானத்தின் அனந்தரமும் புருஷனுடைய இச்சை நிவிருத்தியாய் விடுமாயின், கர்மத்தின் பலனுண்டாகாதென்று முன்பு சொல்லப்பட்டது.
 
அவ்வார்த்தையும் வேதாந்த மதத்தை அறியாமல் சொல்லப்பட்டதாம். அது எதனாலெனின் எவன் பலனில் பற்றுடையவனாக கர்மத்தை செய்யாதவனாக இருந்தாலும் அல்லது பலனில் பற்றற்று கர்மம் செய்கின்றவனாக இருந்தாலும் இருவருக்கும் கர்மத்தின் பலபோகம் நிச்சயமாக உளதாகாது. ஆயினும், பலனில்  பற்றற்று செய்கின்ற கர்மத்தால் அந்தக்கரண சுத்தி உளதாம்.  பற்றுடையவனாக கர்மம் செய்கின்றவனுக்குக் கேவலம் போகமுள்ளதாம். ஆனால் மனத்தூய்மை ஏற்படாது.
 
பலனில் பற்றின்றி கர்மம் செய்வதால் சுத்த அந்தக்கரணம் உளதாகிச் சிரவணத்தால் ஞானம் உண்டாகின்றது  அவனுக்குக் கர்மத்தினது பலன் உளதாகாது. மற்றும், எந்த பலத்தினது இச்சா ரகிதமாய்க் கர்மம் செய்தும் சிரவணம் இல்லாமையினால் அல்லது யாதானும் அன்னிய நிமித்தத்தால் ஞானம் உண்டாகவில்லை என்றால் அவனுக்கு இச்சா ரகித கர்மத்தினது பலபோகம் நிவிருத்தியாகாது. இது வேதாந்தத்தினது சித்தாந்தமாம். ஆதலால், ஞானம் இன்றிக் கர்மத்தினது பலபோகம் நிவிருத்தியாகாது.
 
மற்றும், பிராயசித்தத்தால் அசுப கர்மங்கள் நாசமாகாது என்று முன்பு சொல்லப்பட்டது. அவ்வார்த்தையும் பொருந்தாது. எதனாலெனின் அனந்த கர்ப்பத்தின் அசுப கர்மங்கட்கு ஒரு ஜன்மத்தின்கண் பிராயச்சித்தம் பொருந்தாது. மற்றும், கங்கா ஸ்னானம் ஈஸ்வர நாமோச்சாரண முதலிய சர்வ பாவ நாச காரணங்களாகிய் பிராயச்சித்தங் கூறியுளவோ அவையும் ஞானத்திற்கு சாதனமாம். எனவே ஞானம்தான் சர்வ பாவங்களின் நாச காரணங்களாகக் கூறப்படுகிறது.
 
பின்னும், நித்திய நைமித்திக கர்மங்கள் செய்வதால் எந்தக் கிலேசங்கள் உளவாகாநின்றனவோ அவை பூர்வ சஞ்சித நிஷித்த கர்மத்தினது பலனாம். ஆதலால், சஞ்சித நிஷித்த கர்மங்களினது பலன்கள் வேறு உளவாகாது என்று முன்பு சொல்லப்பட்டது. அதுவும் பொருந்தாது. எதனாலெனின், சஞ்சித காமிய கர்மங்கள் அனந்தமாம்  ஒரு ஜன்மத்தின்கண் அவற்றின் அனுபவம் பொருந்தாது. பின்னும் ஒரு புருஷனுக்கு ஒரு காலத்தில் பலவித சரீரங்களால் எந்த போகம் சொல்லப்பட்டது. அதுவும் சித்தயோகியன்றி மற்றையோருக்கு பொருந்தாது. மற்றும் சித்தயோகிக்கும் வேறு முழுமையான சித்திகள் இருந்தாலும், ஞானமின்றி மோட்சம் உண்டாகாது. இது வேதத்தினது சித்தாந்தம்.
 
இந்த ரீதியினால் காமிய, நிஷித்த கர்மங்களைத் தியாகம் செய்து கேவலம் நித்திய, நைமித்திக கர்மங்களை அக்ஞானி செய்யின், அவனுக்கு நித்திய நைமித்திக கர்மங்களினது பலன்களை அனுபவித்தல் பொருட்டும், முன்பு எந்த சுபாசுப கர்மங்கள் செய்யப்பட்டுள்ளனவோ அவற்றின் பலன்களை அனுபவித்தல் பொருட்டும், அனந்த சரீரங்களுளவாகும், மோட்சம் உளவாகாது. ஆதலால் ஞானவாயிலாக பந்தத்தின் நிவிருத்தி கிரந்தத்தின் பிரயோஜனம் பொருந்தும். எங்ஙனம் கனவின்கண் எந்த மித்யா பதார்த்தங்கள் தோன்றுகின்றனவோ, அவைகளின் நிவிருத்தி விழிப்புநிலையின்றி உண்டாகாது. அங்ஙனமே பந்தமும் மித்யாவாகப் இருக்கின்றது. அதனது நிவிருத்தியும் ஞானரூப விழிப்புநிலையின்றி உளதாகாது.
 
சம்பந்த பகுதி. கிரந்தத்தின் ஆரம்பம் பொருந்துகின்றது.
இந்த ரீதியினால் கிரந்தத்திற்கு அதிகாரி, விஷய, பலன்கள் இருக்கின்றது என்று நிரூபிக்கபட்டது. அதிகாரி முதலியவற்றின் சம்பவத்தால் சம்பந்தமும் சம்பவிக்கிறது. இதனால் கிரந்தத்தின் ஆரம்பம் பொருந்தும்.
 

----ooo000ooo----