மைத்ராயணி உபநிஷத்
முதல்
அத்தியாயம்
இந்த உபநிஷத் உண்மையிலேயே பிரம்ம ஞானத்தை அடைவதற்கான யாகத்தை உபதேசிக்கிறது. முன்னோர் செய்த வேள்விகளில் பின்பற்றிய முறைகளான அக்னியை ஏற்றுவதும், மற்றவற்றைப் பற்றியும் அறிந்திருக்கிறோம். இந்த யாகத்தை செய்பவர், அக்னியை ஏற்றிய பிறகு, ஆத்மாவைப் பற்றி தியானிக்க வேண்டும். இப்படியாகவே அனைத்து செயல்முறைகளையும் பின்பற்றி செய்யும்போதுதான் யாகம் முழுமையாகவும் பரிபூரணமாகவும் ஆகின்றது. இந்த தியானத்தில் பிராணனே தியானம் செய்யப்பட வேண்டியவர். அவரைப் பற்றிய கதை பின்வருகிறது
பண்டைய காலத்தில், பிருஹத்ரதன் என்ற மன்னன், உடலின் நிலையற்ற தன்மையை உணர்ந்து, அனைத்து உலக ஆசைகளையும் துறந்து, தனது அரியணையை மகனிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு காட்டிற்குச் சென்றான். அங்கு, தனது கைகளை உயர்த்தி, சூரியனை நோக்கிப் பார்வையை நிலைநிறுத்தி கடுமையான தவத்தில் ஈடுபட்டான். ஆயிரம் நாட்களுக்குப் பிறகு, ஆத்மா பற்றிய விஷயங்களை நன்கு அறிந்த சாகான்யர் என்ற பெயர் கொண்ட ஆத்மஞானி, நெருப்பைப் போன்ற பிரகாசத்துடன் அரசன்முன் தோன்றினான். பிறகு அரசனைப்பார்த்து, "அரசே, தவத்திலிருந்து எழுந்திரு, உனக்கு வேண்டிய ஒரு வரத்தைக் கேட்டுப்பெற்றுக் கொள்வாயாக" என்று கூறினார். தவத்திலிருந்து விழித்துக்கொண்ட அரசன், அவரை வணங்கி, "பகவானே, ஆத்மாவைப் பற்றிய அறிவு எனக்கு இல்லை. பிரம்மஞானியாக இருக்கின்ற தங்களிடம், அதன் இயல்பைப் பற்றிய அறிவு இருப்பதாக நான் கேள்விப்பட்டிருக்கின்றேன். இந்த ஆத்மஞானத்தை எனக்கு உபதேசிக்குமாறு நான் உங்களிடம் வேண்டிக்கேட்டுக்கொள்கிறேன்" என்று பதிலளித்தார். நீங்கள் கேட்கும் இந்த ஆத்மாஞானம் ஒரு காலத்தில் எளிதில் அடையக்கூடியதாக இருந்தது, ஆனால் இந்த காலத்தில், அதை உபதேசித்தாலும் புரிந்துகொள்வது மிகவும் கடினம். எனவே இக்ஷ்வாகுவின் வழித்தோன்றலே, இதை விட்டுவிட்டு வேறெதாவதைக் கேளுங்கள்." என்று சாகன்யர் கூறினார். ஆனால் அரசன், சாகான்யரின் பாதத்தில் தலையை வைத்து, பின்வருமாறு கூறினார்.
'ஓ துறவியே, வெறும் எலும்புகள், தோல், நரம்புகள், மஜ்ஜை, சதை, விதை, இரத்தம், கண்ணீர், நீர், பித்தம் மற்றும் சளி போன்ற வெறும் துர்நாற்றம் வீசும் இந்த உடலில் இன்பங்களை அனுபவிப்பதால் என்ன பயன்! காமம், வெறுப்பு, பேராசை, மாயை, பயம், வேதனை, பொறாமை, விரும்பத்தக்க பிரிவு மற்றும் விரும்பத்தகாத தொடர்பு, பசி, தாகம், முதுமை, மரணம், நோய், துக்கம் மற்றும் பிற தீமைகளால் எப்போதும் தாக்கப்படுகின்ற இந்த உடலால் இன்பங்களை அனுபவிப்பதால் என்ன பயன்!
தோன்றிய அனைத்தும் அழிந்து போவதை நாம் காண்கிறோம், இந்த பூச்சிகள், கொசுக்கள் போன்றவை அல்லது புல் மற்றும் மரங்கள் அனைத்தும் ஒரே மாதிரியாக படைக்கப்பட்டு அழிக்கப்படுகின்றன. அதனால் இவற்றைப் பற்றி ஏன் பேச வேண்டும்? இன்னும் உயர்ந்தவர்கள் உள்ளனர் - வலிமைமிக்க வில்லாளர்கள், பண்டைய காலத்தில் பேரரசர்கள், சுத்யும்னன், பூரித்யும்னன், இந்திரத்யும்னன், குவலயஸ்வன், யௌவனஸ்வன், வத்ரவஸ்வன், அஸ்வபதி, சசபிந்து, ஹரிச்சந்திரன், அம்பரீஷன், நானக்து, சர்யாதி, யயாதி, அனாரண்யன், உக்ஷசேனன், மருத்தன், பரதன் போன்ற மன்னர்கள் மற்றும் அவர்களின் உறவினர்கள் அனைவரும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போதே, அவர்கள் தங்கள் மகத்தான மகிமையை விட்டுவிட்டு இந்த உலகத்திலிருந்து மறைந்துவிட்டனர். ஆனால் இவற்றைப் பற்றி ஏன் பேசுகிறார்கள்? மேலும் கந்தர்வர்கள், அசுரர்கள், யக்ஷர்கள், ராட்சசர்கள், பூதங்கள், கணங்கள். பிசாசுகள், பாம்புகள் மற்றும் காட்டேரிகள் ஆகியவையும் அழிக்கப்படுவதை நாம் காண்கிறோம். அதனால் இவற்றைப் பற்றி ஏன் பேச வேண்டும்? இன்னும் பெரிய பெருங்கடல்கள் வறண்டுவிட்டன, மலைகள் விழுகின்றன, துருவ நட்சத்திரம் அதன் இடத்திலிருந்து நகர்கிறது, பூமியும் ஒருகாலத்தில் நீரால் மூழ்கடிக்கப்படும். மேலும் சொர்க்கவாசிகள் தங்கள் வீடுகளை விட்டு வெளியேறுகிறார்கள். இது போன்றொரு உலகில் ஆசைகளினால் அடையப்படுகின்ற இன்பங்களுக்கும் எனக்கும் என்ன சம்பந்தம்? பிறந்த அனைவரும் ஆத்ம ஞானத்தை அடையாவிட்டால், அவர் மீண்டும் மீண்டும் பூமிக்குத் திரும்ப வேண்டும். நான் இந்த உலகில் தண்ணீரில்லாத கிணற்றில் உள்ள தவளை போல இருக்கிறேன். வணங்கத்தக்கவரே!, நீங்களே எங்கள் அடைக்கலம், நீங்களே எங்கள் அடைக்கலம்.
----ooo000ooo----
இரண்டாவது
அத்தியாயம்
அரசனின் பேச்சைக் கேட்டு மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்த சாகாயன்யா மகான், அரசனை நோக்கி, "ஓ ராஜா பிருஹத்ரதா, இக்ஷ்வாகு குலத்தின் கொடியே, அறியத்தக்க ஆத்மாவை அடைய வேண்டும் என்ற உன் விருப்பத்தை விரைவாக அடைந்திருக்கிறாய். இத₃னால் நீங்கள் செய்ய வேண்டியவைகளையெல்லாம் செய்துவிட்டீர்கள். இனி செய்ய வேண்டியது எதுவும் இல்லை. நீங்கள் மருத் என்ற பெயரால் அறியப்படுவீர்கள். நீங்கள், உங்களால் தேடப்படுகின்ற ஆத்மாவாகவே இருக்கிறீர்கள்.” என்று கூறிவிட்டு, பின்னர் அதைப்பற்றி அவரிடம் கூறத்தொடங்கினார்.
ஸ்லோகம்-02
எது மூச்சை நிறுத்தாமல், சூட்சுமமான உடலுக்குள், தூங்கும்போது நுழைந்து, பல்வேறு திசைகளில் அலைந்து திரிவது போல இருந்தாலும், அலையாமல் இருந்துகொண்டிருக்கிறதோ. எது மாயை என்ற இருளை அகற்றுகின்றதோ, அதுவே ஆத்மா. இவ்வாறு மைத்ரி என்ற மகான் கூறினார். இவ்வாறு சாகான்யா மகான் ராஜாவிடம் கூறிவிட்டு மீண்டும் தொடர்ந்தார். "இந்த ஆத்மா ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் அமைதியாக இருந்து கொண்டு, ஸ்தூல, சூட்சும உடல்களையும் கடந்து, உயர்ந்த ஒளியுடன் ஐக்கியமாகி அதன் சொந்த இயல்பில் தோன்றும். இது அழியாதது மற்றும் பயமற்றது. இதுவே பிரம்மம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.” என்று கூறினார்.
உண்மையிலேயே, ஓ ராஜா, இது பிரம்மத்தைப் பற்றிய அறிவைக் கொடுப்பதுதான், அனைத்து உபநிடதங்களின் உபதேசமாகும். இது மைத்ரி மகான் கற்பித்தது. நான் அதை உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். ஸ்ருதியில் வால்கில்யாக்கள் என்ற பெயரில் அறியப்பட்ட சில மகான்கள் இருந்தனர், அவர்கள் எல்லா பாவங்களிலிருந்தும் விடுபட்ட தூய்மையானவர்கள், அதிக சக்தியுடையவர்கள், மற்றும் அனைத்து உணர்ச்சிகளயும் தங்களுடைய கட்டுபாட்டுக்குள் வைத்திருப்பவர்கள். ஒரு காலத்தில் அவர்கள் பிரஜாபதி கிரதுவிடம் இவ்வாறு பேசினார்கள்.
உணர்வுப்பூர்வமான விஷயங்களால் பாதிக்கப்படாத துறவிகளைப் போல எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக நிலைத்திருப்பது என்று ஸ்ருதியில் விவரிக்கப்படுகின்ற, அது வாசனையற்றது, தூய்மையானது, தோற்றமில்லாது, அமைதியானது, சுவாசிக்காதது, எதையும் சிந்திக்காதது, அழியாதது, அழிக்க முடியாதது, மாறாதது, நித்தியமானது, பிறக்காதது, எதையும் சாராதது. அது தனது சொந்த மகத்துவத்தில் நிலைத்திருக்கின்றது. அதனால் இந்த உடல் உணர்வுமயமாக செயல்படுவது போல தோன்றச் செய்யப்படுகிறது, அதுவே உடலை இயக்குபவராகும். இவ்வாறு பிரஜாபதி பதிலளித்தார். அவர்கள் மீண்டும் வேறொரு கேள்வி கேட்டனர். ஆசைகளேயில்லாத இப்படிப்பட்ட பிரம்மத்தால், உடல் எவ்வாறு உணர்வுமயமாக மாற்றப்பட்டது, மேலும் அது எவ்வாறு உடலை இயக்குபவராக இருக்கிறது?” என்று கேட்டனர்.
ஆத்மா சூட்சுமமானது, எளிதில் அறியப்படமுடியாதது, கண்ணுக்குப் புலப்படாதது மற்றும் 'புருஷன்' என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. கண்ணுக்குப் புலப்படாத, புரிந்து கொள்ள முடியாத அந்த தெய்வீக புருஷன் தூக்கத்தில் சாட்சியாக இருக்கின்றான். தூக்கத்தில் இருக்கும் ஒருவர் எந்த முயற்சியுமில்லாமல் விழிப்பது, அதன் இருப்பை உறுதிபடுத்துகிறது. இது தெய்வீக ஆற்றலுடன் கூடிய, அறிவுமயமானது, உணர்வுமயமானது. மேலும், இது வெவ்வேறு நீர் பாத்திரங்களில் பிரதிபலிக்கின்ற சூரியனைப் போல மனிதனின் உடலில் பிரதிபலிக்கின்றது, உடலை தனது இருப்பிடமாக கொண்டிருக்கிறது. இந்த நிலையில் இது விஸ்வன் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இதுதான் உடலை உணர்வுடன் செயல்பட வைத்துக் கொண்டிருக்கின்றது. இவ்வாறு பிரஜாபதி பதிலளித்தார். இதைக்கேட்டப் பிறகு, அவர்கள், "பகவானே! தனித்திருக்கின்ற அத்தகைய ஒன்றால், இந்த உடல் எப்படி உணர்வுமயமாகத் செயல்படுகிறது, எப்படி அதை செயல்பட வைக்கிறது?" என்று கேட்டார்கள். அவர்களுக்கு பதிலளித்து கூறியதாவது:-
"பிரஜாபதி" என்பவர் படைப்புக்கள் தோன்றுவதற்கு முன்பே இருந்தவர். அவர் தான் மட்டும் இருப்பதைக் கண்டு மகிழ்ச்சியடையவில்லை. அதனால் தியானித்து, பல உயிரினங்களைப் படைத்தார். அவைகள் கற்கள் போல ஜடமாக இருப்பதைக் கண்டு சிந்தித்தார். அவற்றை உணர்வுமயமாக்க நான் அவைகளினுள்ளே நுழைவேன் என்று தீர்மானித்தார். பிறகு அவர் தன்னை காற்றாக மாற்றிக் கொண்டு உள்ளே நுழைந்தார். ஆனால் அவரால் ஒன்றாக இருந்து அவைகளை உயிர்ப்பிக்க முடியவில்லை. எனவே தன்னை ஐந்து வகையாகப் பிரித்துக் கொண்டார். பிராணன் என்ற இந்த வாயுவிற்கு, செயலுக்கேற்ப பிராணன், அபானன், சமானன், உதானன், மற்றும் வியனான் என்று பெயரிட்டார். மேல்நோக்கிச் செல்லும் காற்று பிராணன், கீழ்நோக்கிச் செல்வது அபானன், வியானன் இரத்தம், முக்கிய சக்திகள், ஊட்டசத்துக்கள், தேவையான வேதியல் அமிலங்கள் ஆகியவற்றை உடல் முழுவதும் உள்ள பல உறுப்புக்களூக்கு எடுத்துசெல்கின்றது. உடலுக்குள் சமநிலை, நல்லிணக்கத் பராமரிக்கவும், செரிமானம் மற்றும் வளர்சிதை மாற்ற செயல்முறைகள் சீராக செயல்படுவதை உறுதி செய்யவும் சமான வாயு அவசியமாகிறது. உதான வாயு தொண்டை, மார்பு மற்றும் தலைப் பகுதியில் செயல்பட்டு, சக்தியின் மேல்நோக்கிய ஓட்டத்தை எளிதாக்கி, ஒட்டுமொத்த உயிர்ச்சக்தி மற்றும் ஆன்மீக வளர்ச்சிக்கு உதவுகிறது. உண்ணும் உணவையோ அல்லது குடித்த உணவையோ ஏப்பம் விடுவது அல்லது கீழ்நோக்கி எடுத்துச் செல்வது உதானம்.
ஸ்லோகம்-06,07,08,09
பிராண, அபான வாயுக்கள் ஒன்றையொன்று சார்ந்திருக்கிறது. இவையிரண்டுக்கும் இடையில் ஆத்மா வெப்பத்துடன் பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கிறது. இதையே வைஸ்வாணர நெருப்பு என்று அழைக்கப்படுகிறது. இதன் மூலம் உண்ணப்படும் உணவு செரிக்கப்படுகிறது. ஒரு மனிதன் தனது இரண்டு காதுகளையும் மூடும்போது அதன் சத்தத்தைக் கேட்கிறான். பிராணன் வெளியேறியதும், அந்த சத்தத்தை அவனால் கேட்கமுடியாது. உண்மையில் ஆத்மா தன்னை ஐந்து மடங்காகப் பிரித்துக் கொண்டு, உள்ளே இருக்கிறது. மனோமயமாகவும், பிராணன்களோடு கூடிய சூட்சும உடலாகவும், நினைப்பதெல்லாம் நிச்சயமாக நிறைவேறுகின்ற இயல்பைக் கொண்டுள்ளதாகவும் இருக்கிறது. அதனை இன்னும் அடையப்படாத நிலையில், அது இதயத்திற்குள் இருந்து கொண்டு, நான் வெளிவிஷயங்களை அனுபவிப்பேன், என்று நினைத்தது. பின்னர் அதன் புத்திந்திரியங்கள் என்கின்ற கடிவாளத்தின் மூலம் விஷயங்களை அனுபவிக்கிறது. கர்மேந்திரியங்கள் அதன் குதிரைகள், உடல் என்பது வாகனம், மனம் என்பது தேரோட்டி, குணம் என்பது சாட்டை. இந்தச் சாட்டையால் இயக்கப்படும் இந்த உடல் ஒரு குயவன் சுழலும் சக்கரம் போலச் சுற்றிச் சுழல்கிறது. இவ்வாறு இந்த உடல் புத்திசாலியாகத் தோன்றச் செய்யப்படுகிறது. இதுவே உண்மையில் அதன் இயக்கமாகும்.
இது எல்லா உடல்களுக்குள்ளும் இருந்தாலும், அவைகளிலிருந்து வெளிப்படும் நல்லது, கெட்டதுமான கர்மபலன்களால் பாதிக்கப்படாமல் இருக்கிறது. தான் எதுவும் செய்யாமல் இருக்கிறது. அது வெளியே காணப்படாதது, சூட்சுமமானது, விளக்க முடியாதது, உணரக்கூடியது மற்றும் மாசுபடாதது. செயல்படுவது போலவிருந்தாலும், எதுவும் செய்வதில்லை. இது தூய்மையானது, மாற்றமடையாதது, அசையாதது, பற்றில்லாதது, சாட்சியாக மட்டும் இருக்கிறது. மேலும், மூன்று குணங்களின் போர்வையில் தன்னை மறைத்துக்கொண்டு, அது சாட்சியாக நிற்கிறது.
----ooo000ooo----
மூன்றாவது அத்தியாயம்
வாலக்கிலியா பிரஜாபதியிடம் இவ்வாறு கூறினார்கள், “இந்த தத்துவத்தின் மகத்துவத்தை நீங்கள் இவ்வாறு கூறினால், ஆத்மா என்றும் அழைக்கப்படும் மற்றொன்று என்னவாக இருக்க முடியும்! இது நல்லது, கெட்டதுமான கர்ம பலன்களை அனுபவித்துக்கொண்டு, அதற்கேற்ப மேன்மையான அல்லது கீழான பிறவிகளைப் பெறுகிறது, இதனால் அதன் வாழ்க்கைப்பாதை மேலானதாகவோ அல்லது கீழானதாகவோ உள்ளது, மேலும் அது பல்வேறு இருமைகளால் தாக்கப்பட்டு அலைந்து திரிகிறது.”
குணங்களின் அலைகளால் இழுத்துச் செல்லப்பட்டு, நிச்சயமற்ற, நிலையற்ற, ஆசைகளால் நிறைந்த, சோகமாக, அது சுய உணர்வுக்கு உட்பட்டதாகிறது. 'நான்', 'அவன்', 'இது என்னுடையது' போன்ற எண்ணங்களை நினைத்து, அது ஒரு பறவையைப் போல தன்னைத்தானே பிணைத்துக் கொள்கிறது. அதன் சொந்த செயல்களின் பலன்களில் சிக்கி, அது மேலான அல்லது கீழானப் பிறவிகளைப் பெறுகிறது, இதனால் அதன் பாதை மேல்நோக்கி அல்லது கீழ்நோக்கிச் சென்று பல்வேறு இருமைகளால் தாக்கப்பட்டு சுற்றித் திரிகிறது. "அது எது?" என்று அவர்கள் கேட்டார்கள். அவர் அவர்களுக்கு இவ்வாறு பதிலளித்தார்.
பழுக்க காய்ச்சியதால் நெருப்பால் வியாபிக்கப்பட்ட இரும்பு குண்டு, கொல்லர்களால் சுத்தியால் நன்கு அடிக்கப்பட்டு, வளைந்த, வட்டமான, பெரிய, சிறிய போன்ற பல்வேறு வடிவங்களை எடுத்துக்கொள்கிறது. இவ்வாறு அந்தராத்மாவால் வியாபிக்கப்பட்டுள்ள பூதாத்மா குணங்களால் தாக்கப்பட்டு பல்வேறு உருவங்களாக வெளிப்படுகிறது. நான்கு வகையான உயிரினங்கள் (பாலூட்டிகள், பறவைகள் போன்றவை), பதினான்கு உலகங்கள் (பிரம்மலோகம், பித்ருலோகம், தேவலோகம், பாதாளலோகம் போன்றவை), அனைத்து உயிரினங்களின் எண்ணிக்கையும் எண்பத்து நான்கு மடங்காக தோற்றுவிக்கப்படும்போது, இவை அனைத்தும் பலவிதமான உருவங்களாகத் தோன்றும். மேலும் அந்தப் தோற்றுவிக்கப்படுகின்ற விஷயங்கள் குயவனால் சக்கரம் இயக்கப்பட்டு பலவிதமான பொருட்கள் உருவாகுது போல புருஷனால் படைக்கப்படுகின்றன. இரும்புக் குண்டை அடிக்கும்போது, நெருப்புக்கு எந்தப் பாதிப்பும் ஏற்படாதது போல, அந்தராத்மாவானது பாதிக்கப்படுவதில்லை, ஆனால் பூதாத்மாவானது பாதிப்புக்குள்ளாகிறது, ஏனெனில் அது தன்னை பல தத்துவங்களுடன் ஒன்றிணைத்துள்ளது.
இந்த உடல் முதலில் ஆண்-பெண் சேர்க்கையிலிருந்து தோன்றியது, பின்னர் அது நரகம் போன்ற ஒரு இடத்தில் வளர்ந்தது, பின்னர் அது சிறுநீர் பாதை வழியாக வெளியே வருகின்றது. அந்த உடல் எலும்புகளாலும், தசைகளாலும், சதையாலும் உருவாக்கப்பட்டுள்ள உறுப்புக்களாகவும், தோலில் மூடப்பட்டு, சதை, சிறுநீர், பித்தம், சளி, மஜ்ஜை, கொழுப்பு, எண்ணெய் மற்றும் அனைத்து வகையான நோய்களாலும் நிரப்பப்பட்டதாக இருக்கிறது, மேலும், செல்வம் கொண்ட ஒரு புதையல் இல்லமாகவும் இருக்கிறது" என்று வேறு இடங்களில் கூறப்பட்டுள்ளது..
குழப்பம், பயம், விரக்தி, தூக்கம், சோம்பல், கவனமின்மை, முதுமை, துக்கம், பசி, தாகம், கஞ்சத்தனம், கோபம், அறியாமை, பொறாமை, இரக்கமின்மை, முட்டாள்தனம், வெட்கமின்மை, தீர்மானமின்மை, நிலையற்ற தன்மை ஆகியவைகள் யாவும் அறியாமையின் விளைவுகளாகும். தாகம், பாசம், மிதமிஞ்சிய பாசம், பேராசை, தீமை, அன்பு, வெறுப்பு, போலித்தனம், பொறாமை, பலனற்ற தன்மை, அமைதியின்மை, காமம், உற்சாகம், போலித்தனம், செல்வத்தைத் தேடுதல், நண்பர்களை சமரசம் செய்தல், ஒருவரின் குடும்பத்தைச் சார்ந்திருத்தல், விரும்பத்தகாத காமப் பொருள்கள் மீது வெறுப்பு, விரும்பியவற்றின் மீது பற்று, புறங்கூறுதல், அதிக செல்வத்தை சேர்த்தல் ஆகியவைகள் யாவும் பேராசையின் விளைவுகளாகும். இத்தகையான வெவ்வேறான உணர்வுகளால் இந்த உடல் நிரப்பப்படுகிறது, அவைகளால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்படுகிறது. எனவே இந்த பூதாத்மா பல்வேறு வடிவங்களை ஏற்றுக்கொள்கிறது.
----ooo000ooo----
நான்காவது அத்தியாயம்
வாலக்கியாக்கள், தங்கள் அனைத்து உணர்ச்சிகளையும் அடக்கி, மிகுந்த ஆச்சரியத்துடன் பிரஜாபதியை அணுகி, "ஓ! அன்பானவரே, உங்களை வணங்குகிறோம்! எங்களுக்கு மேலும் உபதேசிக்க வேண்டும். எங்களுக்கு உங்களைவிட்டால் வேறு எந்த அடைக்கலமும் இல்லை. இந்த நிலையிலிருந்து தப்பித்து பூதாத்மா, முக்கியாத்மாவுடன் எவ்வாறு ஐக்கியமாகிறது?" என்று கேட்டார்கள். அவர் அவர்களிடம் இவ்வாறு கூறினார்.
வேறு இடங்களில் இவ்வாறு கூறப்பட்டுள்ளது:- பெரிய நதிகளில் அலைகள் தோன்றி மறைவது போல, கடலின் அலைகளும் தோன்றி அழிவது போல பிறந்த உயிரினங்களின் மரணத்தைத் தடுக்க முடியாது. நன்மை தீமைகளின் பலன்களின் கட்டுகளால் பிணைக்கப்பட்ட ஒரு ஊனமுற்றவரைப் போலவும், சுதந்திரம் இல்லாமல் சிறையில் உள்ள மனிதனைப் போலவும், பல பயங்களால் சூழப்பட்டு யமனின் முன் நிற்பவரைப் போலவும், மாயையின் போதையில் ஒரு தீய ஆவியால் ஆட்கொள்ளப்பட்டவரைப் போலவும், ஒரு பெரிய பாம்பால் கடிக்கப்பட்டவரைப் போலவும், காமத்தால் குருடாக்கப்பட்டவராக போலவும், மந்திரம் போல இருக்கின்ற மாயையினால் பொய்யான தோற்றங்களாலான கனவு போலவும், வாழைத்தண்டுக்குள் ஒன்றுமில்லாததைப் போலவும், ஒரு நடிகரைப் நொடியில் ஆடையை மாற்றுவது போலவும், தோற்றத்தில் அழகாக, வர்ணம் பூசப்பட்ட சுவரைப் போலவும், பூதாத்மா இவ்வாறு பலவிதமாக அழைக்கிறார்கள். அதனால்தான் ஒலி, தொடுதல் மற்றும் பிற விஷயங்கள் பொய்யானவை என்று கூறப்படுகிறது. பூதாத்மா மேற்கூறிய நிலையில் இருக்குமானால், அது மேலான, பரமாத்மாவை நினைத்துப் பார்க்கமுடியாது.
பூதாத்மாவிற்கு பரமாத்மாவுடன் ஐக்கியாமாவதற்கான வழி இனி சொல்லப்படுகிறது. அதாவது தனது குல தர்மத்தை பின்பற்றுதல், தான் சேர்ந்திருக்கும் ஆசிரம தர்மத்தை ஒழுங்காக கடைப்பிடிப்பதே அறிவை அடைவதற்கான வழியாகும். ஒருவரின் சுயதர்மமானது உண்மையில் எல்லாவற்றிற்கும் ஆதாரமாக இருக்கிறது. இதுவே ஞானயோகப்பாதையில் முன்னேறி செல்வதற்கு உதவிகரமாக இருக்கும். இதைவிட்டுவிட்டால் வாழ்க்கையில் கீழானநிலைக்குத்தான் செல்வோம். வேதங்களில் காணக்கூடிய ஒருவரின் சொந்தக் கடமை இவ்வாறு கூறுகிறது. தனது சுயதர்மத்தை மீறும் எவரும் உண்மையிலேயே எந்த ஆசிரமத்தையும் சேர்ந்தவனாக கருதமாட்டார்கள். ஒரு மனிதன் எந்த ஆசிரமத்தையும் சேர்ந்தவன் அல்ல என்றும், அவர் ஒரு துறவி என்றும் மக்கள் கூறினால், அது தவறு, இருப்பினும், மறுபுறம், துறவி அல்லாத எவரும் தனது தியாகச் செயல்களை முழுமைப்படுத்தவோ அல்லது உயர்ந்த ஆத்மாவைப் பற்றிய அறிவைப் பெறவோ முடியாது. ஏனெனில் துறவி செய்கின்ற தவத்தால் நன்மை பெறப்படுகிறது, நன்மையிலிருந்து ஆத்மாவைப்பற்றிய புரிதல் அடையப்படுகிறது, அதிலிலிருந்து ஆத்மாவோடு ஐக்கியமாகிவிடுகிறார், இந்த நிலையை அடைந்தவர் மீண்டும் பூமிக்கு திரும்புவதில்லை
1. ஹோமகுண்டத்தில் எரிகின்ற அக்னியானது, எரிபொருள் போடவில்லையென்றால், தானே அது அதிலேயே அணைந்துவிடுவது போல, மனதில் எந்த எண்ணங்களும் எழவில்லையென்றால், அது தானாகவே அமைதியடைந்துவிடும்.
பிரம்மஞானத்தை அடைந்திருக்கின்ற ஒருவர் பிரம்மத்தைப்பற்றி இவ்வாறு கூறினார்; இந்த துறவறம் பிரம்மத்திற்கு வாசல் என்று துறவறத்தின் மூலம் அனைத்து பாவங்களையும் விட்டொழித்தவர் கூறினார். ஓம் என்ற எழுத்து பிரம்மத்தின் வெளிப்படையான மகத்துவம், எனவே (பிரம்மத்தில்) நன்கு நிலைபெற்ற ஒருவர் எப்போதும் அதை தியானிப்பார். எனவே அறிவு, தவம் மற்றும் தியானம் மூலம் பிரம்மம் அடையப்படுகிறது. இவ்வாறு ஒருவர் ஹிரண்யகர்ப்ப பிரம்ம நிலையைத் தாண்டி, தெய்வங்களை விட உயர்ந்த தெய்வீக நிலையை அடைகிறார். இதை அறிந்து, இந்த அறிவு, தவம் மற்றும் தியானம் என்கின்ற மூன்றாலும் பிரம்மத்தை தியானிப்பவர், அழியாத, எல்லையற்ற மற்றும் மாறாத பேரின்பத்தைப் அடைகிறார். பின்னர் அவர் உடல், புலன்கள் மற்றும் பிற விஷயங்களிலிருந்து விடுபட்டு, வெறும் உடலை இயக்குகின்ற தேரோட்டியாக இருந்து கொண்டு, அவர் ஆத்மாவுடன் ஐக்கியத்தை அடைகிறார்.
வாலாக்கிலியர்கள், “ஓ பகவானே!, நீங்கள்தான் எங்களுக்கு ஆசிரியர். நீங்கள் சொன்னது எங்கள் மனதில் சரியாக பதியப்பட்டுள்ளது. இப்போது எங்களுக்கு மேலும் ஒரு கேள்விக்கு பதிலளிக்கவும்:- அக்னி, வாயு, ஆதித்யா, காலம், பிராணன், உணவு, பிரம்மா, ருத்ரன், விஷ்ணு, இவ்வாறு சிலர் ஒன்றைப் பற்றியும், சிலர் இன்னொன்றைப் பற்றியும் தியானிக்கிறார்கள். இவற்றில் எது நமக்கு சிறந்தது என்று சொல்லுங்கள்.” என்று கேட்டார்கள். அவரும் அவர்களிடம் இவ்வாறு கூறினார்.
நமக்கு பிடித்த ஒரு தெய்வத்தை தியானிப்பது மிக உயர்ந்த, அழியாத, உடலற்ற பிரம்மத்தின் முக்கிய வெளிப்பாடுகள் மட்டுமேயாகும். ஒரு தெய்வத்துக்கு அர்ப்பணிப்புடன் இருப்பவர், அதிலேயே மகிழ்ச்சியடைகிறார், இவ்வாறு அவர் கூறினார். பிரம்மம் உண்மையில் இவை அனைத்துமாக இருக்கிறது, மேலும் ஒரு மனிதன் அதன் முக்கிய வெளிப்பாடுகளானவற்றை தியானிக்கலாம், வழிபடலாம் அல்லது நிராகரிக்கலாம். இவற்றுடன் அவன் உயர்ந்த உலகங்களுக்குச் செல்கிறான், மேலும் அனைத்து அறியாமைகளும் அழிந்தவுடன், அவன் புருஷனுடன் ஐக்கியமாகிவிடுகிறான்.
----ooo000ooo----
ஐந்தாவது அத்தியாயம்
இப்பொழுது கௌத்ஸாயனி பற்றிய புகழ்ச்சியானது கூறப்படுகிறது
1. நீயே பிரம்மா, நீயே விஷ்ணு, நீயே ருத்ரன், நீயே பிரஜாபதி. நீயே அக்னி, வருணன், வாயு, நீயே இந்திரன், நீயே சந்திரன்.
உண்மையில், ஆரம்பத்தில், இந்தப் பிரபஞ்சம் ஒன்றுமில்லாததாக இருந்தது. அதன் பிறகு, பரமாத்மாவால் தூண்டப்பட்டதும், அது பொருள் வடிவத்தை அடைகிறது; இது உண்மையில் ரஜஸ் வடிவமாகும். இந்த ரஜஸானது தூண்டபட்டதும், அது சீரற்ற தன்மையை அடைகிறது; இது உண்மையில் தமஸின் வடிவமாகும். தமஸானது, பொருள் வெளித்தோற்றத்திற்கு வருகிறது; இது உண்மையில் சத்வத்தின் வடிவமாகும். அந்த சத்வமே, தூண்டபட்டதும், ஒவ்வொரு ஜீவனிடத்திலுமுள்ள தூய உணர்வானது, உடலுக்குள் இருக்கின்ற சிதாபாஸன் விருப்பத்தாலும், உறுதியாலும், அகங்கார உணர்வாலும் வகைப்படுத்தப்படும், அதாவது பிரஜாபதி (படைப்பின் இறைவன்) என்ற பகுதி வெளிப்படுகிறது. அவரது, முதன்மையான வடிவங்கள் பிரம்மா, ருத்ரன் மற்றும் விஷ்ணு என்று கூறப்படுகிறது. இப்போது, ரஜஸ் என்ற அவரது பகுதி பிரம்மம்; தமஸமாகிய அவரது பகுதி ருத்ரன்; மற்றும் சத்வமாகிய அவரது பகுதி விஷ்ணு என்றும் கூறப்படுகிறது. அவர் உண்மையில் ஒருவராக இருந்தாலும், மூன்று மடங்கு, எட்டு மடங்கு, பதினொரு மடங்கு, பன்னிரண்டு மடங்கு மற்றும் அளவிட முடியாத அளவுக்கு வெளிப்படுகிறார். அப்படி வெளிப்பட்டதால், அவர் உயிரினங்களுக்குள்ளும் நுழைந்திருக்கிறார், அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் அடிப்படையாகவும் ஆதரவாகவும் இருக்கிறார், மேலும் அவற்றின் இறைவனாகவும் இருக்கிறார். இவ்வாறு, அந்த ஆத்மா உடலுக்குள்ளேயும் வெளியேயும் இருக்கிறது.
----ooo000ooo----
ஸ்லோகம்-01
ஆத்மாவானது பிராணன் மற்றும் சூரியன் என்று இரண்டுவிதமாக வெளிப்படுகிறது. ஆத்மாவை அடைவதற்கு இரண்டு பாதைகள் உள்ளன, பிராணன் உடலுக்கு உள்ளேயும், சூரியன் உடலுக்கு வெளியேயும் செயல்படுகிறது, இரண்டும் பகல் மற்றும் இரவுடன் மாறி மாறி வருகின்றன.. சூரியன் வெளிப்புற ஆத்மா, அந்தராத்மாவாக இருப்பது பிராணன். எனவே அந்தராத்மாவின் இயக்கம் வெளிப்புற ஆத்மாவின் இயக்கத்திலிருந்து ஊகிக்கப்படுகிறது ஏனெனில் இவ்வாறு கூறப்படுகிறது:- ஆத்மாவை அறிந்தவர் பாவங்களிலிருந்து விடுபட்டு, புலன்களை தன் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துக் கொண்டு, மனத்தூய்மையுடன் ஆத்ம உணர்வுடன் இருந்துக்கொண்டு, உலகத்திலுள்ள போகம் தருகின்ற பொருட்களிலிருந்து விலகிய மனப்பான்மையுடன் வெளிப்புற ஆத்மாவின் இயக்கத்தை உள்ளேயுள்ள ஆத்மாவின் இயக்கத்தின் மூலம் ஊகிக்கிறார். இப்போது சூரியனுக்குள் இருந்துகொண்டு உலகத்தை இயக்கிக்கொண்டிருக்கின்ற அந்த ஆத்ம தத்துவம், ஜீவனின் உடலுக்குள்ளேயுள்ள இதயத்தாமரையில் இருந்துக்கொண்டு உடல் உணர்வுமயமாக இயங்குவதற்கு காரணமாக இருக்கிறது.
ஸ்லோகம்-02
இப்போது, இதயத் தாமரையில் வசித்துத்துக்கொண்டு, உடலை இயக்கிக்கொண்டிருக்கின்ற ஆத்மாவானது, வானத்தில் அமைந்துள்ள நெருப்பு, சூரியன், காலம் என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது அனைத்து உயிரினங்களையும் உணவாக உட்கொள்ளும். தாமரை என்றால் என்ன, அது எதனால் ஆனது? உண்மையில், அந்த தாமரை என்பது இந்த ஆகாசமேயாகும், நான்கு திசைகளும் நான்கு இடைநிலை திசைகளும் இதழ்களாகும். பிராணனும் சூரியனும் ஒன்றோடொன்று நெருக்கமாக (இதயத்திலும் ஆகாசத்திலும்) சுழல்கின்றன இவற்றை ஓம் என்ற பிரணவ மந்திரத்துடனும், வ்யாஹ்ரிதி வார்த்தைகளாலும் (பூ, புவ, ஸ்வர்), மற்றும் காயத்ரி மந்திரத்துடன் தியானிக்க வேண்டும்.
ஸ்லோகம்-03
உண்மையில், பிரம்மம் உருவமுடையதாகவும், உருவமற்றதாகவும் இருக்கிறது. உருவத்துடன் கூடியது பொய்யானது, உருவமற்றது உண்மையானது. பிரம்மம் ஒளிமயமானது, அந்த ஒளியே சூரியன். சூரியன் ஒருவரே ஓம் என்ற எழுத்தைக் கொண்டு ஆத்மாவாகவானார். அவர் தன்னை மூன்றாகப் பிரித்துக் கொண்டார். ஓம் என்ற சப்தம் மூன்றுவித சப்தமாக பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இவற்றால், இவை அனைத்தும் ஓம் என்ற முழு சப்தத்துடனும் ஒன்றோடொன்று பின்னிப் பிணைந்துள்ளன. சூரியனை ஓம் என்று தியானித்து, ஒருவர் ஆத்மாவுடன் ஐக்கியமாகிவிட வேண்டும்.
ஸ்லோகம்-04
மேலும் வேறு இடங்களிலும் கூறப்பட்டுள்ளது: நிச்சயமாக, உத்கீதம் என்பது பிரணவம், பிரணவம் என்பது உத்கீதம். சூரியனையும், பிரணவத்தையும் உத்கீதம் என்று அழைக்கப்படுகிறது, உத்கீதம் அனைத்திற்கும் தலைவராக இருக்கிறது, ஒளியின் தன்மை கொண்டதாக, உறக்கமே இல்லாதவராக, முதுமையிலிருந்தும், மரணத்திலிருந்தும் விடுபட்டவராக இருக்கிறது. மூன்று பாதங்களைக் கொண்டவர், மூன்று எழுத்துக்களைக்(அ, உ, ம்) கொண்டவர், மீண்டும் ஐந்து வழிகளில் (ஐந்து வகையான பிராணன்கள்) அறியப்பட வேண்டியவர், இதயக்குகையில் வைக்கப்பட்டவர்.. என்றிவ்வாறு கூறப்படுகிறது: மூன்று பாதங்களும் கொண்ட பிரம்மம் வேர்பகுதிகள் மேல்நோக்கியுள்ள மரமாக ஒப்பிடப்படுகிறது. அந்த மரத்தின் ஆகாசம், காற்று, நெருப்பு, நீர், பூமி போன்றவை அந்த மரத்தின் கிளைகளாகும், பிரம்மம் அஸ்வத்த என்ற பெயரிலும் அழைக்கப்படுகிறது. சூரியனின் பிரகாசமான ஒளியே பிரம்மன், இது ஓம் என்ற சப்தத்தின் மூலம் அடையப்படுகிறது. எனவே, ஒருவர் இதை ஓம் என்ற சப்தம் மூலம் தொடர்ந்து தியானிக்க வேண்டும். இந்த சப்தம் புனிதமானது, உயர்ந்தது. இந்த சப்தத்தை அறிந்துகொண்டவர், எதை விரும்பினாலும் அதை அடைந்துவிடுவார்.
ஸ்லோகம்-05
பின்னர், வேறு இடங்களில் இவ்வாறு கூறப்படுகிறது: இந்த ஓம் வடிவம் தொண்ணூறு வடிவங்களைக் கொண்டுள்ளது. இது பெண்பால், ஆண்பால் மற்றும் அநாமதேயமாக உள்ளது. இது நெருப்பு, காற்று மற்றும் சூரியனாக உள்ளது. இது பிரம்மா, ருத்ரன் மற்றும் விஷ்ணுவாக இருப்பது போன்ற ஆதிக்கத்தைக் கொண்டுள்ளது. பின்னர், இது கர்ஹபத்ய நெருப்பு, தக்ஷிணாக்னி நெருப்பு மற்றும் அஹவனீய நெருப்பு முகங்களைக் கொண்டுள்ளது, இது ரிக் வேதம், யஜுர் வேதம் மற்றும் சாம வேதம் ஆகியவற்றின் அறிவைக் கொண்டுள்ளது. இது பூமி, இடைநிலை மற்றும் சொர்க்கம் போன்ற உலகங்களைக் கொண்டுள்ளது,. இது கடந்த காலம், எதிர்காலம் மற்றும் நிகழ்காலம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இது வெப்பம், பிராணன், நெருப்பு மற்றும் சூரியனைக் கொண்டுள்ளது. இது ஊட்டச்சத்து, உணவு, நீர் மற்றும் சந்திரன் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இந்த உணர்வு, புத்தி, மனம் மற்றும் அகங்காரம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இது உயிர் சக்தியைக் கொண்டுள்ளது, பிராணன், அபானன் மற்றும் வியானனாக உள்ளது. எனவே, ஓம் என்று சொல்வதன் மூலம், இவைகள் வணங்கப்படுகின்றன, நிறைவேற்றப்படுகின்றன. எனவே, "ஓ சத்யகாமா, இந்த ஓம் உண்மையில் உயர்ந்த பிரம்ம தத்துவமாக இருக்கிறது.
ஸ்லோகம்-06
சாவித்ரி பிரார்த்தனையைப் பயன்படுத்தி சூரியனின் வடிவத்தில் ஆத்மாவை வணங்குதல்.
ஸ்லோகம்-07
சூரியனே சாவித்ரியாகும், அவரையே உண்மையிலேயே ஆத்மாவை அடைய விரும்புபவரால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட வேண்டும் என்று பிரம்மத்தை அறிந்தவர்கள் கூறுகிறார்கள், கடவுளின் தெய்வீக பிரகாசத்தைப் பற்றி தியானிப்போம். பார்கா என்று அழைக்கப்படும் இந்த பிரகாசமான ஒளியை ஒருவர் தியானிக்க வேண்டும் என்று பிரம்மத்தை அறிந்தவர்கள் கற்பிக்கிறார்கள். நமது எண்ணங்களை, ஆத்மாவை அடைவதற்காக அவற்றை நமக்காகத் தூண்டிவிட வேண்டும் என்று பிரம்மத்தை போதிக்கின்ற ஆசாரியர்கள் கூறுகிறார்கள். பார்கஸ் என்பது சூரியனுக்குள்ளும், கண்ணின் கண்மணிக்குள்ளும் வசிப்பவர். பார்கஸ் என்பது ஒளிக்கதிர்களில் பயணிக்கும் சக்தியாகவும், உலகையே எரித்துச் சுருங்கச் செய்யும் சக்தியாகவும் இருப்பதால் இந்தப் பெயர் பொருத்தமானது. பிரம்ம ஆசிரியர்களின் கூற்றுப்படி, பார்கஸ் என்று அழைக்கப்படுபவர் ருத்ரர். “பா” என்றால் அவர் இந்த உலகங்களை ஒளிரச் செய்கிறார். “ரா” என்றால் அவர் இந்த உயிரினங்களை மகிழ்விக்கிறார், “கா” என்றால் அனைத்து உயிரினங்களும் அவரிடம் சென்று அவரிடமிருந்து வருகின்றன; எனவே பா-ரா-கா ஆகிய மூன்றும் இணைத்து, அவர் பார்கஸ் என்று அழைக்கப்படுகிறார். சோம சாற்றை தொடர்ந்து சூரியனுக்கு அர்ப்பணம் செய்வதாலும், சூரியனுக்கு அப்படியே பெயரிடப்பட்டது. சூரியன் அதன் தூண்டுதல் காரணமாக சவித்ரி என்று பெயரிடப்பட்டது. சூரியன், தன்னைத்தானே எடுத்துக்கொள்வதால் (ஆதித்யா என்று பெயரிடப்பட்டது. நெருப்பு அதன் தூய்மைப்படுத்தும் குணத்தின் காரணமாக பாவனம் என்று பெயரிடப்பட்டது. மேலும், நீரை மழையாக பொழிவதால் ஆப்யாயனம் என்றும் பெயரிடப்பட்டது. இவ்வாறு ஆசிரியர் கூறுகிறார்.
ஆத்மா,
ஒரு நபரின் பல்வேறு செயல்பாடுகளுக்கு காரணமாக இருக்கின்றது. ஏனெனில், ஆத்மா அழியாத தத்துவமாகும். உணர்வாளராக, சிந்தனையாளராக, செல்பவராக,
வெளியேற்றுபவராக, பெற்றெடுப்பவராக, செய்பவராக, பேசுபவராக, சுவைப்பவராக,
முகர்பவராக, பார்ப்பவராக, கேட்பவராக, தொடுபவராக ஆகியவற்றைக் கொண்ட,
சர்வவியாபியாக, ஆத்மா உடலில் நுழைந்துள்ளது.’
ஆத்மா,
உடலுக்கு வெளியேயுள்ள அனைத்திலும் அறியப்படுவதாக இருந்தாலும்,
அது ஒருபோதும் அறியப்படும் பொருளாகக் கருதுவதில்லை. ஆத்மா எல்லாவற்றையும் அறிந்திருக்கிறது, ஏனென்றால்
அது எல்லா பதார்த்தங்களுடனும் ஒன்றாக இருக்கிறது. இந்த
இருமையற்ற நிலையில், அறிவு அறிபவரிடமிருந்து பிரிக்கப்படவில்லை,
மேலும் அது காரணம், விளைவு அல்லது செயல்களால்
கட்டுப்படவில்லை. இந்த நிலையானது விளக்கம், ஒப்பீடு அல்லது எந்த விஷயத்திற்கும் அப்பாற்பட்டது என்பதால், அது சொல்ல முடியாத உண்மை.
ஸ்லோகம்-08
ஆத்மாவானது பல்வேறு கடவுள்கள் மற்றும் சக்திகளுக்கு ஆதாரமான இருக்கிறது. இந்த ஆத்மா, நிச்சயமாக, ஈஷானன் (ஈஸ்வரன்), ஷம்பு (நன்மை செய்பவர்), ப3வன் (இருப்பவர்), ருத்ரன் (பயங்கரமானவர்), பிரஜாபதி (படைக்கும் இறைவன்), விஷ்வஸ்ரிஜ் (அனைத்தையும் படைத்தவர்), ஹிரண்யகர்பன் (சூட்சும ஈஸ்வரன்), உண்மை (சத்யமானது), உயிர்-சக்தி (பிராணன்), ஆவி (ஹம்ச), சாஸ்திரி (தண்டனை கொடுப்பவர், அல்லது தளபதி, அல்லது ஆசிரியர்), விஷ்ணு (உயிர்கள் அனைத்தையும் வியாபிப்பவர்), நாராயணன், அர்கன் (பிரகாசிப்பவர்), சாவித்ரி (எல்லா உயிரினிங்களுக்கும் புதிய சக்தியை வழங்குபவர், சூரியன்). தாத்ரி (படைப்பவர்), விதாத்ரி (ஆணையிடுபவர்), சம்ராஜ் (இறையாண்மை), இந்திரன், சந்திரன் என்று பலவாக இருக்கிறது. அவரே வெப்பத்தை வெளிப்படுத்துபவர், ஆயிரம் கண்கள் கொண்ட தங்கப் பந்தால் மூடப்பட்டவர், நெருப்பால் மூடப்பட்ட நெருப்பு போல. நிச்சயமாக, அவரை அறிய ஒருவர் விரும்ப வேண்டும். அவரைத் தேட வேண்டும்.
அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் அச்சமின்மையை ஏற்படுத்திவிட்டு, காட்டுக்குச் சென்று, தனது சொந்த உடலிலிருக்கின்ற புலன்களுக்கு விஷயமாக இருக்கின்ற போகப் பொருட்களையெல்லாம் ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, ஆத்மாவை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். ஆத்மாவானது அனைத்து வடிவங்களையும் கொண்டதாகவும், தங்கமயமாக பிரகாசிப்பதும், அனைத்தையும் அறிந்ததாகவும். அடையப்படவேண்டிய இறுதி இலக்காகவும் இருக்கின்றதை புரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஆயிரம்
கதிர்கள் கொண்டதும், நூறு மடங்கு சுழலும் தன்மையுடையதும், வெப்பத்தை அளிப்பதுமான, சூரியன் உயிரினங்களின் உயிராக எழுகிறது.
ஸ்லோகம்-09
ஒருவரின் சுவாசத்தில் வசிக்கும் ஆத்மாவுக்கு உணவை புனிதமான பிரசாதமாக வழங்குவதற்கான பரிந்துரைக்கப்பட்ட வழி.
உடலில் நுழைந்த
உயர்ந்த ஆத்மா, பிராணன், முக்கிய காற்றுகளாலும், வைஷ்வாணரா என்கின்ற ஜீரண
நெருப்பாலும் ஆனது. அனைத்தையும்
அனுபவிப்பவரான அவர், திருப்தி அடைந்து, அனைவரையும் திருப்திப்படுத்தட்டும். "நீயே எல்லாம் என்பது, நீயே பிரபஞ்ச நெருப்பு, உன்னால் பிறந்த அனைத்தும்
ஆதரிக்கப்படுகின்றன எல்லா காணிக்கைகளும் உன்னை அடையட்டும். நீயே அனைவருக்கும்
உயிர் கொடுப்பவனாக இருக்கும் இடத்தில் அனைத்து உயிரினங்களும் வாழட்டும். இந்த
விதியின்படி உண்பவன் வேறு எதற்கும் உணவாக மாறுவதில்லை.
ஸ்லோகம்-10
உணவுக் கொள்கையின் பயன்பாடுகள் (சாங்கிய கோட்பாட்டின் படி)
மூன்று குணங்களின் பிரிவின் மூலம்
இயற்கையிலிருந்து பெறப்பட்ட உணவு, புத்தி முதல் தனித்தனி கூறுகள் வரை உள்ளடங்கிய
நுட்பமான உடலாக மாறுகிறது. இதன்மூலம் பதினான்கு வகையான செயல்முறைக்கு
விளக்கம் அளிக்கப்படுகிறது. அவைகள் இயற்கையிலே உள்ள புத்தி,
மனம், சிந்தனை, சுய உணர்வு, ஐந்து உணர்வு உறுப்புகள் மற்றும் ஐந்து செயல்
உறுப்புகள் ஆகும்.
இன்பம், துன்பம் மற்றும் மோகம் என்று
வகைப்படுத்தப்படும் இந்த உலகம் உண்மையில் உணவாகும். விதை முளைத்து மரமாகி
கனிக்கொடுக்கும் வரை அதன் சுவையை யாரும் விரும்புவதில்லை. அதற்கும் (விதை), அதன்
மூன்று நிலைகளில், உணவாக இருக்கும் நிலை உள்ளது. குழந்தைப் பருவம், இளமை மற்றும்
முதுமை ஆகிய மாற்றத்தின் காரணமாக, அது உணவாகிறது. இவ்வாறு, பிரதானம் வெளிப்பாட்டை
அடைந்தது என்ற உணர்வு ஏற்படுகிறது. அங்கே, புத்தி மற்றும் அதுபோன்றவைகளான
உறுதிப்பாடு, ஆசை மற்றும் மோகம் ஆகியவைகள் உணரப்படுகின்றன.
புலன்கள் அனுபவிக்ககூடிய பொருட்கள்
ஐந்து வகைகளாக இருப்பதை அறியலாம். புலன்களின் அனைத்து செயல்களும், பிராணனின்
செயல்களும் உணரப்படுகின்றன, இவ்வாறு வெளித்தோற்றத்திற்கு வந்த உணவு,
வெளித்தோற்றத்திற்கு வராத உணவு இருப்பதையும் உணர்ந்து கொள்ள முடிகிறது. அதை
அனுபவிப்பவன் குணங்கள் இல்லாதவன். ஆனால், அவன் அதை அனுபவிப்பதிலிருந்து அவனுக்கு
உணர்வு (சைதன்யம்) இருப்பது தெளிவாகிறது. தேவர்களில் அக்னி நிச்சயமாக உணவை உண்பவனாகவும், சோமன் உணவாகவும்
இருப்பதால், இதை அறிந்தவன் நெருப்புடன்
உணவை உண்கிறான். பூதாத்மா சோமன் என்று அழைக்கப்படுகிறான். வெளிப்படாததை வாயாகக்
கொண்டவன் அக்னி என்று அழைக்கப்படுகிறான், வெளிப்படாததை வாயாகக் கொண்டவன்,
உண்மையில் மூன்று குணங்களையும் அனுபவிக்கிறான்' என்ற பழமொழி உள்ளது.
புலனுகர் போகப் பொருட்களைத் துறப்பவனே உண்மையான துறவி. அவனே ஆத்மாவை அடைவதற்காகத் தவம் செய்து கொண்டிருப்பவன். யாருமே இல்லாத வீட்டிற்குள் நுழைந்த வேசிகளைத் தொட யாரும் இல்லாதது போல, தனக்குள் நுழையும் புலனுகர் போகப் பொருட்களைத் தவிர்க்கக்கூடிய வைராக்கியத்துடன் இருப்பதனே துறவி, ஞானயோகி, மற்றும் ஆத்ம தவம் செய்து கொண்டிருப்பவனாவான்.
ஸ்லோகம்-11
உண்மையிலேயே, ஆத்மாவின் இந்த அம்சம் அடிப்படையில் உணவாகும், ஏனெனில் இந்த உயிர் சக்தி ஊட்டச்சத்தால் ஆனது. ஒருவர் சாப்பிடவில்லை என்றால், அவரால் சிந்திக்கவோ, கேட்கவோ, உணரவோ, பார்க்கவோ, பேசவோ, முகரவோ அல்லது சுவைக்கவோ முடியாமல் போய்விடும், மேலும் அவர்கள் தங்கள் உயிர் சக்திகளை வெளியிடுகிறார்கள். மாறாக, ஒருவர் சாப்பிட்டு உயிர் சக்தியால் புத்துயிர் பெறும்போது, அவர்கள் சிந்திக்கவும், கேட்கவும், உணரவும், பேசவும், சுவைக்கவும், முகரவும், பார்க்கவும் முடியும். உண்மையில், பூமியில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களும் உணவில் இருந்து பிறக்கின்றன. அவைகள் உணவின் மூலம் மட்டுமே தங்களைத் தக்கவைத்துக்கொள்கின்றன, இறுதியில், அவை அதற்குத் திரும்புகின்றன.
ஸ்லோகம்-12
மற்ற நூல்களில் அனைத்து உயிரினங்களும் தொடர்ந்து உணவைப் பெற பாடுபடுகின்றன என்று கூறப்பட்டுள்ளது. சூரியன், அதன் கதிர்கள் மூலம், ஊட்டச்சத்தை எடுத்துக் கொண்டு வெப்பத்தை உருவாக்குகிறது. இந்த முக்கிய சுவாசங்கள் உணவால் தொடர்ந்து இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. உண்மையில், நெருப்பு, உணவின் காரணமாக நன்றாக பிரகாசிக்கிறது. இந்த உலகம் பிரம்மனால் படைக்கப்பட்டது, அவருக்கு உணவு மீது ஆசை உள்ளது. எனவே, ஒருவர் உணவை ஆத்மாவாகக் கருத வேண்டும். உயிரினங்கள் உணவில் இருந்து பிறக்கின்றன; பிறப்பவை உணவின் மூலம் வளர்கின்றன; உணவு நுகரப்படுகிறது, மேலும் அது உயிரினங்களை நுகருகிறது; இது உணவு என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.
ஸ்லோகம்-13
மேலும், இது மற்ற நூல்களிலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது: விஸ்வப்ருத் என்று குறிப்பிடப்படும் இந்த உடல், உண்மையில் விஷ்ணுவின் வெளிப்பாடு. இதுவே உணவாகக் கருதப்படுகிறது. உயிர் சக்தி என்பது உணவின் சாராம்சம், மனம் என்பது உயிர் சக்தியின் சாராம்சம், புரிதல் என்பது மனதின் சாராம்சம், பேரின்பம் என்பது புரிதலின் சாராம்சம். இதைப் புரிந்துகொள்பவர் உணவு, உயிர் சக்தி, மனம், புரிதல் மற்றும் பேரின்பம் ஆகியவற்றைப் பெறுகிறார். உண்மையிலேயே, இதைப் புரிந்துகொள்பவர் இந்த உலகில் உணவை உட்கொள்ளும் அனைத்து உயிரினங்களையும் போலவே, உள்ளே இருக்கும் உணவை உட்கொள்கிறார். உணவு மட்டுமே நித்தியமானது. உணவு என்பது விலங்குகளின் வாழ்க்கையின் சாராம்சம். இது மற்ற நூல்களிலும் கூறப்பட்டுள்ளது. வணங்கத்தக்க விஷ்ணுவின் இந்த வடிவம் உண்மையில் பிரபஞ்சம் இயங்கிக்கொண்டிருப்பதற்கு காரணமாக இருக்கிறது. இது இந்த உணவால் குறிக்கப்படுகிறது. உயிர் மூச்சே உணவின் சாராம்சம், மனம் உயிர் மூச்சிலிருந்து உருவாகிறது, அறிவு மனதிலிருந்து உருவாகிறது, பேரின்பம் அறிவிலிருந்து எழுகிறது. இதைப் புரிந்துகொள்பவர்கள் உணவு, உயிர் மூச்சு, மனம், அறிவு மற்றும் பேரின்பம் ஆகியவற்றைப் அடைகிறார்கள். அத்தகைய நபர்கள் இந்த உலகில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களும் செய்வது போலவே அதிக உணவை உட்கொள்கிறார்கள். உணவு உண்மையில் வயதாகாமல் உள்ளது; அது சேகரிப்பாளராக அங்கீகரிக்கப்படுகிறது. உணவு என்பது விலங்குகளின் உயிர் சக்தி, அது காலங்காலமாக அவைகள் உயிர் வாழ்வதற்கு காரணமாக இருக்கின்றது. மேலும் அது உடல் சக்தியுடன் இயங்குவதற்கு உதவி செய்கிறது என்று அங்கீகரிக்கப்படுகிறது.
ஸ்லோகம்-14
மேலும், மற்ற நூல்களில் இது கூறப்பட்டுள்ளது: உணவு உண்மையில் எல்லாவற்றிற்கும் மூலமாகும், மற்றும் நேரம் உணவின் மூலமாகும். சூரியன் காலத்தின் தோற்றமாக செயல்படுகிறது, அதன் வெளிப்பாடு ஆண்டாக இருக்கிறது., இது நிமிடங்கள் மற்றும் பிற காலப் பிரிவுகளிலிருந்து பெறப்பட்ட பன்னிரண்டு பிரிவுகளைக் கொண்டுள்ளது. வருடத்தில் ஒரு பாதி (சூரியன் வடக்கு நோக்கி நகரும் போது) அக்னிக்கும், மற்றொன்று வருணனுக்கும் (சூரியன் தெற்கு நோக்கி நகரும் போது) சொந்தமானது. அக்னிக்கு சொந்தமானது மகம் நட்சத்திரத்துடன் தொடங்கி, சூரியன் வடக்கு நோக்கி இறங்கும் ஸ்ரவிஷ்டாவின் நட்சத்திரத்தின் பாதியுடன் முடிகிறது. சோமனுக்கு சொந்தமானது, பாம்புகளுக்குப் புனிதமான (அஸ்லேஷாவின் நட்சத்திரத்துடன் தொடங்கி, சூரியன் தெற்கு நோக்கி எழும் ஸ்ரவிஷ்டாவின் நட்சத்திரத்தின் பாதியுடன் முடிகிறது. பின்னர், மாதங்கள் உள்ளன, ஒவ்வொன்றும் வருடத்துடன் தொடர்ச்சியாக தொடர்புடையவை, மேலும் ஒவ்வொன்றும் ஒன்பது-நான்கில் ஒரு பங்கு நட்சத்திரங்களைக் கொண்டுள்ளது (இங்கு இரண்டு நட்சத்திரங்களும் கால் பகுதியும் இருபத்தேழு நட்சத்திரங்கள் வழியாக சூரியனின் பயணத்தின் பன்னிரண்டாவது பகுதியைக் குறிக்கின்றன). ஒவ்வொரு மாதமும் சூரியனின் இயக்கத்தால் நட்சத்திரங்களுடன் இணைந்து வரையறுக்கப்படுகிறது. புலன்கள் மூலம் நேரத்தை உணர முடியாது என்பதால், சூரியனின் இயக்கமும் நட்சத்திரங்களுடனான அதன் உறவும் காலத்தின் சான்றாகச் செயல்படுகின்றன, மேலும் இதன் மூலம்தான் காலத்தின் இருப்பு உறுதிப்படுத்தப்படுகிறது.
ஒரு அளவீடு இல்லாமல், என்ன அளவிடப்பட வேண்டும் என்பதை உறுதி செய்வது சாத்தியமில்லை. அளவிடப்படும் பொருள் அதன் தனித்துவத்தின் காரணமாக ஒரு அளவீட்டின் பண்புகளைப் பெறுகிறது, இது ஆத்மாவை உணர்கின்ற செயல்முறையை எளிதாக்குகிறது. எனவே, காலத்தின் பல பிரிவுகள் இருப்பதால், அதன் பல வெளிப்பாடுகள் ஏற்படுகின்றன என்றிவ்வாறு கூறப்படுகிறது:. பிரம்மமாக காலத்தைப் பற்றி சிந்திப்பவர், காலம் தன்னிடமிருந்து வெகுதூரம் நகர்கிறது என்பதை உணர்கிறார் என்று கூறப்படுகிறது: உயிரினங்கள் காலத்திலிருந்து வெளிப்படுகின்றன, காலத்தின் மூலம் உருவாகின்றன, இறுதியில் காலத்தில் கரைகின்றன. காலம் அதன் உருவம் மற்றும் உருவமற்ற நிலைகளில் உள்ளது.
ஸ்லோகம்-15
பிரம்மத்தில், காலம் மற்றும் காலம் அல்லாதது என்ற இரண்டு அம்சங்கள் உள்ளன:. சூரியனுக்கு முன்பு இருந்த அம்சம் காலம் அல்லாதது மற்றும் பகுதிகள் இல்லாதது, அதே சமயம் சூரியனுடன் தோன்றிய அம்சம் காலம் மற்றும் பகுதிகளைக் கொண்டது. பகுதிகளைக் கொண்ட தனித்துவமான இருப்புகளில், ஆண்டு ஒரு வெளிப்பாடாகும், மேலும் அனைத்து உயிரினங்களும் வருடத்திலிருந்து பிறக்கின்றன; அவை அதற்குள் வளர்ந்து இறுதியில் வருடத்தில் ஒடுங்கிவிடுகின்றன. இவ்வாறு, வருடம் பிரஜாபதி என்றும், காலம் என்றும், வாழ்வாதாரமாகவும், பிரம்மத்தின் இருப்பிடமாகவும் இருக்கிறது, அதே போல் ஆத்மாவின் அடையாளம் காணப்படுகிறது. "காலம் வரும்போது அனைத்து உயிரினங்களையும் பிரம்மத்திற்குள் ஒடுங்கிவிடுகிறது, ஆனால் காலத்தால் ஆத்ம அறிவானது எப்படி அடையப்படுகிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்பவரே வேதத்தை உண்மையாக அறிந்தவர்" என்று கூறப்படுகிறது.
ஸ்லோகம்-16
காலமானது பிரபஞ்சத்தின் ஒரு பொருளாக வர்ணிக்கப்படுகின்றது. இது சவிதா என்றழைக்கப்படுகின்ற சூரியனோடு இணைத்துப் பார்க்கப்படுகிறது. சூரியன் உலகத்திலுள்ள உயிரினங்களின் படைப்பையும், அவைகளின் வாழ்க்கை முறையோடு செயல்படுவதையும் நிர்வகித்துக்கொண்டு இருக்கிறது. சூரியன் வான் பொருட்கள் மற்றும் கால சுழற்சிகளின் ஆதாரமாக விவரிக்கப்படுகிறது, அண்ட ஒழுங்கின் தோற்றமாக அதன் பங்கை வலியுறுத்துகிறது. உலகில் உள்ள அனைத்தும், மங்களகரமானவை அல்லது அமங்களகரமானவை என்று பிரிக்கப்பட்டிருக்கின்றது. இவைகள் இந்த பிரபஞ்சத்தில் இருந்து வெளிப்படுகின்றன. மேலும் சூரியன் பிரம்மத்துடன் ஒப்பிடப்படுகிறது. இந்த கருத்தானது உபநிடதங்கள் போன்ற நூல்களில் காணப்படுகிறது. ஒரு தனித்துவக் கண்ணோட்டத்தை பிரதிபலிக்கும் சூரியனை காலம் மற்றும் பிரம்மத்தின் அடையாளமாக வழிப்படப்படுகிறது. இது சூரியனை ஒரு வேத யாகத்தின் அனைத்து அம்சங்களையும் உள்ளடக்கியதாகவும் மற்றும் விஷ்ணு மற்றும் பிரஜாபதி போன்ற தெய்வீக அம்சங்களாகவும், படைக்கின்ற தேவதையாகவும் அடையாளப்படுத்துகிறது. எல்லா இருப்புக்கும் சாட்சியாக இது ஒளிர்கிறது.
ஸ்லோகம்-17
தொடக்கத்தில் இது மட்டுமே இருந்தது. இது கிழக்கு, மேற்கு, வடக்கு, தெற்கு, மேலே, கீழே என எல்லாத் திசைகளிலும் எல்லையற்றதாக வியாபித்திருக்கிறது. அதற்கு, கிழக்கு மற்றும் முன்னும் பின்னும் போன்ற திசைகள் கற்பனை செய்ய முடியாதவை, குறுக்கே, மேலே அல்லது கீழே எதுவும் இல்லை. இதுவே பரமாத்மா, இது அளவிட முடியாதது, பகுத்தறிவுக்கு அப்பாற்பட்டது, சிந்தனைக்கு அப்பாற்பட்டது. இது உண்மையில் ஆகாசத்தின் ஆத்மாவாக இருக்கிறது. மற்ற அனைத்தும் அழியும் போது இது மட்டுமே உணர்வுடன் இருக்கும். இது உண்மையில் வெறும் உணர்வை எழுப்புகிறது; அதன் மூலம் மட்டுமே இந்த உலகம் சிந்திக்கப்படுகிறது, மேலும் அதிலேயே உலகமும் இறுதியில் கரைந்து விடுகிறது. அதன் பிரகாசம்தான் சூரிய ஒளியில் பிரகாசிக்கிறது, நெருப்பில் புகையற்றதாக எரிகிறது. இது வயிற்றில் உள்ள மிகவும் பிரகாசமான அக்னியாக இருந்துகொண்டு உணவை ஜீரணிக்கிறது. இது அக்னியில் உள்ளது, இதயத்தில் உள்ளது, மற்றும் சூரியனிடத்திலும் உள்ளது. அந்த ஒன்றை அறிந்தவன் பிரம்மத்தோடு ஐக்கியமடைகிறான்.
ஸ்லோகம்-18
எனவே, சில பயிற்சிகள் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது: பிராணயாமா (மூச்சு கட்டுப்பாடு), பிரத்யாஹாரா (புலன்களை தன்னுடய கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருத்தல்), தியானம், மனவொருமுகப்பாடு, பகுத்தறிவு, மற்றும் சமாதி - இந்த ஆறு சாதனங்களும் யோகா என்று அழைக்கப்படுகின்றன. இதன் மூலம், ஒருவர் பொன்னிறமாக பிரகாசிக்கின்ற, புருஷனை, பிரம்மத்திற்கு ஆதாரமாக இருக்கின்ற சாட்சியைப் பார்க்கும்போது, அந்த பிரம்ம ஞானமுள்ளவர், நல்லது, கெட்டதனைத்தையும் துறந்து, உயர்ந்ததும், அழியாததுமான அனைத்தையும் ஒன்றாக பார்க்கிறார். விலங்குகளும், பறவைகளும் எரியும் மலையை நாடாதது போல, பிரம்மத்தை அறிந்தவர்களிடம் தோஷங்கள் அணுகாது.
ஸ்லோகம்-19
ஒரு ஞானயோக₃ சாதகன், வெளிப்புறப் பொருட்களிலிருந்து மனதைக் கட்டுப்படுத்தி, புலன்களையும் வெளிப்புறப் பொருட்களை நாடாமல் கட்டுப்படுத்தி, உயிர் சுவாசத்தை (பிராணனை) உள்நோக்கி இயக்கி, எண்ணங்களிலிருந்து விடுபட்ட நிலையில் இருக்க வேண்டும். உயிர் மூச்சு எனப்படும் ஆத்மா, உயிர் மூச்சுக்கு அப்பாற்பட்டவற்றிலிருந்து தோன்றியதால், நான்காவது நிலையான துரியத்தில் மனதை நிலைநிறுத்த வேண்டும் என்று கூறப்படுகிறது. மனம் எண்ணங்களிலிருந்து விடுபட்டாலும், அது சிந்திக்கும் ஆற்றலுடையதாகவே இருக்கும். இது நினைத்துப் பார்க்க முடியாதது, இரகசியமானது மற்றும் உயர்ந்தது. எதையும் சார்ந்திராத அந்த நிலையில் ஒருவர் மனதை நிலைநிறுத்த வேண்டும்.
ஸ்லோகம்-20
மேலும் நாக்கின் நுனியை மேல் அன்னத்தில் அழுத்துவதன் மூலமும், பேச்சு, மனம் மற்றும் சுவாசத்தை கட்டுப்படுத்துவதன் மூலமும் மனம் ஒருமுகப்படுகிறது. பகுத்தறிவின் மூலம், அவர் பிரம்மத்தை உணர்கிறார், அவர் ஆத்மாவாக தன்னைப் பார்க்கிறார். ஆத்மாவானது சூட்சுமத்திலும் சூட்சுமமானது, எப்போதும் பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கிறது. மனம் தூய்மையடைந்ததும், அந்த ஆத்மாவை தானாக உணர்ந்து, அதனோடு ஐக்கியமாகி விடுகிறார். இந்த நிலையில் நான் என்ற அகங்காரம் இல்லாத காரணத்தால், எங்கும் வியாபித்துக்கொண்டிருப்பதும், பிறப்பு-இறப்பற்றதும், ஒரு பொருளாக எண்ணிப்பார்க்க முடியாததுமானதுமான ஜீவன் முக்திநிலை அடையப்படுகிறது. இது மிகவும் ரகசியமானது. உண்மையில், மனத்தூய்மையோடு இருப்பதால் வாசனைகள் யாவும் அழிக்கப்பட்டுவிட்டதால், அவரால் செய்யப்படுகின்ற நன்மை மற்றும் தீய செயல்களின் பலன்களால் பாதிக்கப்படாமலிருக்கிறார். மேலான ஆத்மாவில் நிலைபெற்று, அழியாத மகிழ்ச்சியை அனுபவிக்கிறார்.
ஸ்லோகம்-21
பிராணன் சுஷும்னா நாடி மூலமாக மேல்நோக்கி நகரும்போது வாயின் மேலன்னத்தில் குறுக்கிடப்படுகிறது. அதன் மூலம், பிராணன், 'ஓம்' என்ற எழுத்து மற்றும் மனத்துடன், மேல்நோக்கி உயர்கிறது. நாவின் நுனியை மேலன்னத்திற்குத் திருப்பி, புலன்களைக் கட்டுப்படுத்தி ஒருவன் ஈஸ்வரனின் பெருமையைப் பற்றி சிந்திக்க வேண்டும். இதனால் அவர் தானே உடலென்ற உணர்விலிருந்து விடுபடுகிறார், மேலும் நான் என்ற அகங்காரம் இல்லாததால், அவர் இன்ப, துன்பத்தினால் பாதிக்கப்படாமல், தூய்மையான ஆத்மாவை மட்டுமே அடைகிறார். முதலில் பரமாத்மாவை உறுதியாக உணர்ந்தபின், பிராணனைக் கட்டுப்படுத்தி சம்சாரக்கடலைக் கடந்து பரமாத்மாவுடன் ஐக்கியமாக வேண்டும்.
ஸ்லோகம்-22
பிரம்மத்தின் இரண்டு அம்சங்களாக ஒலி மற்றும் ஒலி அல்லாதவை கருதப்படுகிறது.. ஒலி மூலம், ஒலி அல்லாததை அறிந்துகொள்வோம். இந்தச் செயல்பாட்டிற்குள், 'ஓம்' என்ற புனித எழுத்து உச்சரிக்கும்போது, அதன் உச்சத்தொனியில் ஏறும் போது, ஒலியல்லாத நிலையில் வந்து நிற்கிறது. இந்த நிலையே அழிவேயில்லாத பிரம்மத்தை அடைகின்ற பாதை, மற்றும் சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலை என விவரிக்கப்படுகிறது. எப்படி சிலந்திப்பூச்சியின் தொப்புளிலிருந்து வெளிவருகின்ற நூல் உயரே சென்று ஓரிடத்தைப் பற்றிக்கொள்கிறதோ. அதுபோல, பிரம்ம தியானம் செய்பவர், இந்த ஓம் என்ற சப்தத்தின் மூலம் மேல்நோக்கிச் சென்று, சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலை பெறுகிறார். உதாரணமாக ஆறுகள், மணிகள், வெண்கலச் சக்கரங்கள், தவளைகள், பனித்துளிகள், மழை, காற்று இவைகளின் சப்தங்கள் தனித்தனி அடையாளங்களைக் கடந்து, ஒலியற்ற, வெளிப்படுத்தப்படாத, பிரம்மனிடம் சென்றடைகின்றன. இவ்வாறு இந்த ஏழு வகையான ஒப்புமையோடு என்று அவர் கூறுகிறார்.
ஸ்லோகம்-23
தேன் மற்றும் பல்வேறு வகையான சுவைகள் என்ற இரண்டு வகையான சுவைகள் உள்ளன. இவ்வாறு அவர் இரண்டு பிரம்மங்கள் அறியப்பட வேண்டும். ஒன்று ஒலி பிரம்மம் மற்றொன்று அதற்கு அப்பாற்பட்டவை. ஒலி பிரம்மத்தில் மூழ்கியவன், காலக்கிரமத்தில் உன்னதமான பிரம்மத்தை அடைகிறான். ஓம் என்ற அழியாத எழுத்து, அதன் உச்சரிப்பின் முடிவு அமைதியானது, சத்தமற்றது, அச்சமற்றது, துக்கமற்றது, பேரின்பமானது, திருப்தியானது, உறுதியானது, அசையாதது, அழியாதது, சஞ்சலமற்றது, நிலையானது என்று கூறப்படுகிறது, விஷ்ணு என்று அழைக்கப்படும் அந்த ஒலியின் உச்சரிப்பை, உயர்ந்ததும் மற்றும் உன்னதமான பிரம்மத்தை அடையும் பொருட்டு ஒருவர் தியானிக்க வேண்டும்.
ஸ்லோகம்-24
உடலை வில்லாகவும், ஓம் என்பதை அம்பாகவும், மனமானது அம்பின் முனையாகவும் உருவகப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. ஒருமுகப்பட்ட விழிப்புணர்வோடு கூடிய மனம் என்கின்ற அம்பின் நுனியால் அறியாமையைத் துளைப்பதன் மூலம், ஒருவன் அடர்ந்த அறியாமையை துளைத்து, ஒரு தீப்பொறி வட்டத்தில் சுழலும் ஒரு தீப்பொறியைப் போல, ஒளிரும், ஆற்றல் மிக்க, சூரியனைப் போன்ற ஒளிமயமான பிரம்மத்தை அடைகிறான். சூரியன், சந்திரன், நெருப்பு மற்றும் மின்னல் ஆகியவற்றில் பிரகாசமாக உணரப்பட்ட, அறியாமைக்கு அப்பாற்பட்ட பிரம்மம் என்கின்ற உயர்ந்த உண்மைதான் அடையத்தக்கது என்பதை உணர்ந்தவன்தான் பிறப்பு-இறப்பற்ற நிலையை அடைகிறான். உடலுக்குள்ளே இருக்கின்ற ஆத்மாவை உணர்ந்துக் கொள்ள செய்யப்படும் தியானம் உயர்ந்த இலக்கை அடைய உதவுகிறது. ஆத்மஞானத்தை அடைந்தவன் உலகத்தை விருப்பு-வெறுப்பற்ற கண்ணோட்டத்தோடு பார்ப்பான். மனமானது மலங்கள் அனைத்தும் நீங்கப்பெற்ற தூய்மையான நிலையை அடைந்ததும், மனம் எப்போதும் பேரின்பத்துடனும், அமைதியுடனும் இருக்கும். இந்த நிலையில் ஆத்மா மனதில் பிரதிபலிப்பதால் சாட்சியாக இருக்கும் ஆத்மாவை ஒருவன் உணர்ந்து, அதுவாகவே செயல்படுவான். இந்தப்பாதைதான் ஒருவன் தேர்ந்தெடுக்கக்கூடியது.
ஸ்லோகம்-25
உறக்கத்தில் புலன்கள் விலகியவனைப் போல, முழுத் தூய்மையான மனதுடன், கனவில் இருப்பதைப் போல, புலன்களின் குகையில் நிராதரவானவனாக, பிரணவம் என்ற சைதன்யத்தைப் பார்க்கிறான், பிரணவத்தின் ரூபம், உறக்கத்திலிருந்து விடுபட்ட, வயோதிகத்திலிருந்து விடுபட்ட, மரணத்திலிருந்து விடுபட்ட, துக்கத்திலிருந்து விடுபட்ட ஓங்கார சக்தியாகும். இவ்வாறு உயிர்ச்சக்தியான ஓங்காரத்திலிருந்து அனைத்தும் பன்மடங்கு உடலிலுள்ள சக்திகளை ஒன்றிணைக்கின்றன அல்லது செயலில் ஈடுபடுத்துகின்றன, அதனால்தான் இது யோகம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.
ஸ்லோகம்-26
மீண்டும், வேறொரு இடத்தில் ஏற்கனவே கூறியது போல், ஒரு மீனவர் தனது வலையால் நீரில் மீன் தேடுகிறார், ஏனெனில் அவருக்குள் இருக்கும் பசி நெருப்பு அவரை அவ்வாறு செய்யத் தூண்டுகிறது. ஆனால், பிரம்ம ஞானம் கொண்ட ஒருவர், 'ஹோம குண்டத்தில்' அக்னியை மரம் அல்லது புல் இவைகளால் நெய் கொண்டு வளர்க்கிறார், பின்னர் அவர் மந்திரங்களை உச்சரித்து தனது உயிர் சக்தியுடன் தொடர்பு கொள்கிறார். தீப்பிழம்புகள் உயர்ந்து, விஷ்ணு அல்லது ருத்திரனின் தெய்வீகமான வடிவங்களில் பிரம்மத்தைத் தேடுகின்றன. பின்னர் அவர் உறுதியுடனும் தியாகத்துடனும் இணைந்த மந்திரங்களை ஓங்காரத்துடன் உச்சரித்துக் கொண்டே சூரிய தேவரின் பிரகாசத்துடன் தூயமைப்படுத்தப்பட்ட தீப்பொறிகளில் பிரம்ம தரிசனம் செய்கிறார்.
ஸ்லோகம்-27
உடலின் அந்த உஷ்ணமானது அழியாத, உடலற்ற பரமாத்மாவின் சாரத்திற்கு சொந்தமானது. பின்னர், அது வெளித்தோற்றத்திற்கு வரும்போது அது ஆகாசத்தின் அம்சமாக இருக்கும். உண்மையில் தீவிர மனவொருமுகப்பாட்டோடு அதை உணரும்போது, அது இதய ஆகாசத்திலிருந்து வெளியேறி வெளி ஆகாசத்தோடு ஐக்கியமாகிறது, அதனால் அது பிரகாசத்துடன் கூடிய நிலையை அடைகிறது. இந்த நிலையானது விரைவாக அடையப்படுகிறது. மண்ணுக்கடியில் வைக்கப்பட்ட இரும்புக் கட்டியானது நாளடைவில் மண்ணோடு மண்ணாகிவிடுவது போலவும், களிமண்ணைப் போன்ற இரும்புக் கட்டியை நெருப்பு, கொல்லர்கள் மற்றும் பிறரால் மாற்றமுடியாததாக இருப்பது போலவும், மனமானது அதில் பிரதிபலிக்கின்ற ஆத்மாவோடு சேர்ந்து மறைந்துவிடும். ஆனால் வேறெதனாலும் இந்த நிலையை அடைய உதவமுடியாது. எனவே, இதயத்தில் உள்ள ஆகாசம், பேரின்பம், உயர்ந்த உறைவிடம், அதுவே ஒருவரின் பிரம்ம ஐக்கியம். பின்னர் நமது பிரகாசம், உண்மையில், நெருப்பு மற்றும் சூரியன் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது.
ஸ்லோகம்-28
புலன்நுகர் போகப்பொருட்களை விலக்கி, புலன்களின் சக்தியை தன்னுடைய கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தபின், துறவை தைரியத்தின் தடியாகவும், வைராக்கியத்தை வில்லாகவும் எடுத்துக் கொண்டு, பற்றற்ற அம்பினால், ஒருவன் அந்த பிரம்மத்தை அடைவதற்கு தடையாக இருக்கின்றவைகளை உடைத்தெறிகிறான். முதல் தடை தலைக்கிரீடமாக இருக்கின்ற மதிமயக்கம், காதணிகளாக இருக்கின்ற மோகம், பொறாமை, மனமயக்கத்தை தருகின்ற பற்று என்கின்ற தடை, வழிநடத்துகின்ற தலைவன் போலிருக்கின்ற தற்பெருமை தடை, வில்லினுடய நாணாக இருக்கின்ற தடை கோபம், வில்லாக இருக்கின்ற செயலைச் செய்யத் தூண்டுகின்ற தடை, விருப்பமே அம்பாக இருக்கின்ற தடை, இவ்வகையான தடைகளை உடைத்தெறிய வேண்டும். தடைகளை அழித்தபின்னர், ஓங்காரமென்கின்ற படகின் மூலம் இதயாகசத்தின் அடுத்த கரையை கடக்க வேண்டும். இந்த இதயாகசத்தில் சேர்த்து வைக்கப்பட்ட வாசனைகளை எல்லாம் முழுவதுமாக அழிக்கக்கூடிய விருப்பமானது வெளிப்படும். இவ்வாறு செய்யும்போது பிரம்மத்தின் முகப்பறைக்குள் நுழைந்து, குரு உபதேசத்தின் துணைக்கொண்டு பிரம்மத்தை மறைத்துக் கொண்டிருக்கும் நான்கு வகைப் போர்வைகளை நீக்கிவிட்டு அதை அடைந்திட வேண்டும். தூய்மையாக இருப்பதும், தூயமைப்படுத்துவதும், பேரின்பமானதும், எல்லையற்றதும், சூன்யமானதும், அழியாததும், என்றும் இருப்பதும், பிறப்பற்றதும், எதையும் சாராமலிருப்பதும் ஆகிய அம்சங்களைக் கொண்ட பிரம்மத்தோடு கலந்துவிடுகிறான். இந்த நிலையில் பிறப்பு-இறப்பு என்கின்ற போக்குவரத்தை உடைத்துவிடுகிறான். இந்த நிலையில் தொடர்ந்து ஆறுமாதங்கள் இருந்துவிட்டால், எல்லையற்ற பிரம்மத்துடன் நிலையாக கலந்துவிடுவான். இதற்கு முன்பு இருந்த அறியாமையும், போகப்பொருட்களின் மீதிருந்த மோகங்கள், மனைவி, மகன், மகள், குடும்பம் மற்றும் நண்பர்கள் மீதிருந்த பற்றெல்லாம் நீங்கிவிடும். அவைகள் மீண்டும் அவனிடத்தில் அண்டாது.
ஸ்லோகம்-29
இவ்வாறு நேர்மையான இதயத்துடன் பேசிய சாகாயன்யா, அவரை வணங்கி, "ஓ மன்னா, பிரம்மத்தைப் பற்றிய இந்த அறிவால், பிரஜாபதியின் மகன்கள் பிரம்மத்தின் பாதையில் பயணம் செய்து, அதை அடைந்தனர்." என்று கூறினார். இவ்வாறு, ஒருவர் ஞானயோக பயிற்சி மூலம் மனநிறைவு, இருமைகளின் சகிப்புத்தன்மை மற்றும் அமைதியை அடைகிறார். இந்த மிக ரகசியமான அறிவை மகன் இல்லாத ஒருவருக்கும், சீடனாக இல்லாத ஒருவருக்கும், அமைதியற்ற ஒருவருக்கும் சொல்லக்கூடாது. இது குருபக்தி கொண்டவருக்கும், அனைத்து நல்ல குணங்களையும் கொண்ட ஒருவருக்கும் வழங்கப்பட வேண்டும்.
ஸ்லோகம்-30
தூய்மையான, புனிதமான இடத்தில், மனத்தூய்மைக் கொண்ட ஒருவன், பிரம்மம் சத்தியமானது என்ற மனவுறுதியுடன், அதை அடைய உதவக்கூடிய குரு உபதேசத்தை மனனம் செய்ய வேண்டும். உண்மை மட்டும் பேச வேண்டும், அனைத்து உலக இன்பங்களையும் தியாகம் செய்துவிட்டு சரியான முறையில் ஆத்ம தியானத்தை மேற்கொண்டிருப்பவனே சிறந்தவன். இந்த மேலான பிரம்மத்தைப்பற்றி அறிந்துக் கொள்ளவேண்டும் என்ற மனவுறுதியுடனும், செய்கின்ற செயல்களில் வருகின்ற பலனில் பற்றில்லாமலும், ஆசையின் பிடியிலிருந்து விடுபட்டும், அனைவரையும் ஒன்றாக நடத்துகின்ற மனநிலையையும், பயமற்ற, பற்றற்ற மனநிலையையும் உடையவனே எல்லையற்ற, அளவற்ற ஆனந்தத்தை அடைந்து அதிலேயே நிலைத்து நிற்பான். மேலான பொக்கிஷமாக இருக்கின்ற பிரம்மத்தை அடைந்தவன் ஆசைகளற்ற மனதை அடைந்திருப்பான், இதுவே இறுதியான உயர்வாகும்.
எல்லாவிதமான ஆசைகளை
உடையவன், அந்த ஆசைகள் நிறைவேறக்கூடிய முயற்சிகளில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருப்பான்,
அவைகள் நிறைவேற வேண்டும் என்கின்ற எதிர்ப்பார்ப்புகளுடன் இருப்பான்,
தற்பெருமையுடன் இருப்பான். இவ்வாறு சம்சாரம் என்ற வலையில் நன்றாக
கட்டுண்டிருப்பான். ஆசைகளை அறவேவொழித்தவன் இதற்கு எதிர்மாறாக இருப்பான். அதாவது
ஜீவன் முக்தனாக இருந்து கொண்டிருப்பான்.
மேற்கூறிய கருத்தானது,
பற்றின்மை, மனத்தூய்மை மற்றும் சம்சார விடுதலையை நோக்கி
செல்கின்ற பயணம் ஆகியவற்றின் சாரத்தை உள்ளடக்கியது. இது
ஆழமான ஞானத்தை பிரதிபலிக்கிறது, உண்மை மற்றும் மோட்சத்தை
அடைவதில் மனவொழுக்கம் மற்றும் நினைவாற்றலை சீரமைக்கிறது.
இங்கே, குணங்கள்,
இயற்கையின் வேறுபாடுகளைப் பொறுத்து, மனதில்
இருக்கின்ற உறுதியின் காரணமாக, இவைகள் பிரம்மத்துடன்
ஜீவாத்மா ஐக்கியமாவதற்கு உதவி செய்கின்றன என்று சிலர் கூறுகிறார்கள். சம்சார விடுதலை (மோக்ஷம்) என்பது
மனதில் உறுதியாக இருக்கின்ற குறைபாடுகளை நீக்குவதிலிருந்து அடையப்படுகிறது.
பார்த்தல், உணர்தல், ஆசை,
சங்கல்பம், சந்தேகம், நம்பிக்கை,
நம்பிக்கையின்மை, மனவுறுதி, மன சஞ்சலம்,
புரிந்துகொள்ளும் திறன், தன்னடக்கம், பயம் இவைகளெல்லாம் மனதை சார்ந்திருக்கின்றன.
மனமானது குணங்களின் அடிப்படையில் இயக்கப்படுவதால், அது
அசுத்தமாகவும், நிலையற்றதாகவும், அமைதியற்றதாகவும்,
ஆசைப்படுகிறதாகவும், சஞ்சலப்படுவதாகவும்,
கிளர்ச்சியடைவதாகவும், தற்பெருமையுடையதாகவும்
மாறுகிறது. மனம், 'நான் இதுதான்;
இது என்னுடையது. என்றிவ்வாறு நினைப்பதன் மூலம்,
அது பறவை வலையில் சிக்கியது போல பிரம்மத்தை தானாக பாவித்துக்
கொள்கிறது.
இந்த கருத்தானது மனதின்
செல்வாக்கையும்,
பிரம்மத்தின் மீதான குணங்களையும் ஆராய்கிறது, மனதை
பற்றின்மை மற்றும் தூய்மைப்படுத்துதல் எவ்வாறு சம்சார விடுதலைக்கு வழிவகுக்கும் என்பதற்கான
ஆழமான நுண்ணறிவை வழங்குகிறது. எனவே, இருமையில்
உறுதிப்பாடு, உலகம் சத்தியம் என்கின்ற எண்ணம் மற்றும்
அகங்காரம் ஆகியவற்றால் பிணைக்கப்பட்ட ஒருவர் சம்சாரத்தால்
கட்டுப்படுத்தப்படுகிறார். இதற்கு எதிர்மாறாக இருப்பவர் சம்சாரத்திலிருந்து
விடுதலை பெறுகிறார். இதுதான் மோட்சத்தை அடைவதற்கான வழிமுறை.
இது ஒருவனை பிரம்மத்தை அடைவதற்கு வழிவகுக்கும். இதனால் இருமையென்ற
இருளைக் கடந்து மோட்சத்தை அடைந்துவிடுவான். இந்த நிலையில் எல்லா ஆசைகளும்
அடையப்பட்டதாகிவிடும். உதாரணத்தில் சுட்டிக்காட்டியபடி ஐம்புலன்களும், மனமும்
அமைதியடைந்துவிட்டால், தன் கட்டுக்குள் கொண்டுவந்துவிட்டால், மனம்
தூய்மையாகிவிடும், புத்தியும் அமைதியடைந்துவிடும். இந்த நிலையே மேலான நிலையாகும்.
மேற்சொல்லப்பட்ட
கருத்தானது, அகங்காரம், ஆசைகளையெல்லாம் துறந்துவிட வேண்டும், சம்சாரத்திலிருந்து
விடுதலை அடையவேண்டும் என்பதன் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது மற்றும் மன
செயல்பாடுகளை அமைதிக்குக் கொண்டுவரும் தியான நிலைகளுடன் இணைத்துக்காட்டி
விளக்கப்பட்டிருக்கிறது.
அதீதமான மற்றும் மோட்சத்தை நோக்கிய பயணத்தையும் இது அழகாகப்
படம்பிடிக்கிறது.
இவ்வாறு பேசிவிட்டு, சாகாயன்யா,
அவருடைய உபதேசத்தை முறையாக முடித்தபின் தனது தன்னுடைய நோக்கம்
நிறைவேறியதால், சூட்சும உடலுக்குள் ஒடுங்கி, காற்றின் வழியே வடக்குப் பாதை வழியே சென்றுவிட்டார்.
உண்மையில், இந்தப் பாதையில் செல்பவர்கள் மீண்டும்
உலகத்திற்கு திரும்புவதில்லை. இந்தப் பாதைதான் பிரம்மத்தை
அடைவதற்கான பாதையாகும். இதன் வழியே சென்று சூரியக் கதவைத்
துளைத்துக் கொண்டு பிரம்மத்தோடு ஐக்கியமடைந்தார். அதுவே,
இங்கே மேற்கோளாக
காட்டப்பட்டுள்ளது: எல்லையற்ற கதிர்கள் இதயத்தில் ஒரு
விளக்கு போல குடியிருக்கிறது. அவைகள் வெள்ளை, கருமை, மஞ்சள், நீலம், பழுப்பு மற்றும் இளஞ்சிவப்பு நிறங்களைக் கொண்டதாகவிருக்கிறது.
இது சூட்சுமமான நுண்ணறிவு
மற்றும் சம்சார விடுதலையின் குறிப்பிடத்தக்க வெளிப்பாடாகும்.
எது நூற்றுக்கணக்கான கதிர்களையுடைய கொண்டதாக இருக்கிறதோ, அது மேல்நோக்கி அமைந்திருக்கிறது. அங்கே தேவதைகளின் இருப்பிடமாக இருக்கிறது. அதை சில சாதகர்கள் அடைகிறார்கள்.
இந்த சூரியனின்
கதிர்கள் பலவிதமான வடிவங்களும், கீழே மென்மையான ஒளியும் கொண்டவை, அவற்றின் பிரகாசத்தினால், ஆதரவற்ற ஒருவன் கர்மத்தை
செய்துக்கொண்டு அதன் பலன்களை அனுபவிப்பதற்காக அலைகிறான்.
எனவே, அந்த வணக்கத்திற்குரிய ஆதித்யன் படைப்பு,
சொர்க்கம் மற்றும் முக்திக்குக் காரணமாகவும் இருக்கிறான்.
ஸ்லோகம்-31
இந்த புலன்கள் வெளியே அலைவதன் இயல்பு என்ன, அவற்றை இவ்வாறு இயக்குவது யார்? அவற்றை கட்டுப்படுத்துபவர் யார்? என்று விசாரிக்கும்போது, அவற்றின் இயல்பு ஆத்மாவினுடையது என்றும் ஆத்மாவே உண்மையில் அவைகளை இயக்குகின்ற கர்த்தா என்று பதிலளிக்கிறார். சிலர் அவைகளை ஒளிரும் ஒருவனின் கதிர்களென அழைக்கின்றனர், மற்றவர்கள் அவற்றை பொருட்களை உட்கொள்ளும் ஐந்து கதிர்களென பெயரிடுகின்றனர். இந்த ஆத்மா, தூய்மையானது, சுத்தமானது, சூன்யமானது, சாந்தமானது மற்றும் அத்தகைய பண்புகளால் விவரிக்கப்பட்டிருக்கிறது, அதன் சொந்த அடையாளங்களால் புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. அதன் அடையாளம் நெருப்பின் வெப்பம் போன்றது, அது உருவமற்றது, அல்லது நீரில் வியாபித்திருக்கின்ற புனிதமான சாரம் போன்றது, என சிலர் கூறுகின்றனர்.
மற்றவர்கள் இது பேசுதல், கேட்டல், பார்த்தல், மனம் மற்றும் பிராணன்
என்கின்றனர். இன்னும் சிலர் இது புத்தி, முடிவெடுத்தல்,
சித்தம் மற்றும் அறிவு என்கின்றனர். மற்றவர்கள் இவை விதையிலிருந்து
முளைகள் போலவோ, அல்லது நெருப்பிலிருந்து புகை, சுடர் மற்றும் தீப்பொறிகள் போலவோ மட்டுமே என்று கூறுகின்றனர். இங்கே
அவர்கள் ஒரு உதாரணத்தை வழங்குகின்றனர்: 'நெருப்பிலிருந்து
தீப்பொறிகள் எழுவது போலவும், சூரியனிலிருந்து கதிர்கள்
எழுவது போலவும், அதிலிருந்து உயிர் மூச்சுகளும் மற்றவையும்
அவற்றின் ஒழுங்கான வரிசையில் எழுகின்றன.
ஸ்லோகம்-32
இந்த ஆத்மாவிலிருந்தே, அனைத்து பிராணன்களும், அனைத்து உலகங்களும், அனைத்து கடவுள்களும், மற்றும் அனைத்து உயிரினங்களும் உருவாகின்றன. அதன் இரகசிய உபதேசமான, உபநிஷத்தானது 'சத்தியத்தின் சத்தியமானது. இப்போது, ஈரமான விறகிலிருந்து மூட்டப்பட்ட நெருப்பிலிருந்து வெவ்வேறு புகைகள் எழுவது போல, இதன் சுவாசத்திலிருந்துதான் ரிக்வேதம், யஜுர்வேதம், சாமவேதம், அதர்வவேதம், இதிஹாசம், புராணம், உபநிடதங்கள், ஸ்லோகங்கள், சூத்திரங்கள், வேதவிளக்கங்கள், மற்றும் வர்ணனைகள் ஆகிய இவைகள் அனைத்தும் வெளிவந்திருக்கின்றன. இந்த பலவிதமான உருவங்களைக் கொண்ட உயிரினங்கள் அனைத்தும் உண்மையில் இதிலிருந்து மட்டுமே வெளித்தோற்றத்திற்கு வந்துள்ளன.
ஸ்லோகம்-33
இந்த நெருப்பு ஐந்து அடுக்குகளைக் கொண்ட ஆண்டாக உருவகப்படுத்தப்படுகின்றது. ஐந்து காலங்களான வசந்தம், கோடை, மழைக்காலம், இலையுதிர் காலம் மற்றும் குளிர்காலம் ஆகியவை அதன் அடுக்குகளாக கொள்ளலாம். இதற்கு தலை, இறக்கைகள், முன் மற்றும் பின்புறம் உள்ளது. இந்த நெருப்பை அறிந்துக் கொண்ட பிரஜாபதியின் முதல் அடுக்கு. யாகத்தின் எஜமானனைத் தனது கைகளால் இடைநிலை இடத்திற்கு உயர்த்தி, வாயுவிடம் கொடுத்தார். சுவாசம் உண்மையில் வாயு; மூச்சு என்பது நெருப்பு. பிராணன், வியானம், அபானன், சமானன் மற்றும் உதானம் ஆகியவை அதன் அடுக்குகளாக கொள்ளலாம். இது ஒரு தலை, இறக்கைகள், முதுகு மற்றும் வால் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இந்த நெருப்பு நபரை அறிந்தவர். அந்த இடைநிலை இடம் பிரஜாபதியின் இரண்டாவது அடுக்கு. யாகம் செய்பவரைத் தன் கைகளால் வானத்திற்கு உயர்த்தி இந்திரனிடம் கொடுத்தான். அந்த சூரியன் இந்திரன், இதுதான் அந்த நெருப்பு. ரிக்வேதம், யஜுர்வேதம், சாமவேதம், அதர்வாங்கிரசம், வரலாறு, புராணம் ஆகியவை அதன் செங்கற்கள். இது ஒரு தலை, இறக்கைகள், வால் மற்றும் பின்புறம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இந்த நெருப்பு நபரை அறிந்தவர். இந்த வானம் பிரஜாபதியின் மூன்றாவது அடுக்கு. தன் கைகளால், தன்னை அறிந்தவனுக்கு, தியாகம் செய்பவருக்கு காணிக்கை செய்கிறான். தன்னை அறிந்தவனாக, உயர்த்தி, அவனை பிரம்மனிடம் கொடுத்தான். அதில், ஒருவர் ஆனந்தமாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் மாறுகிறார்.
ஸ்லோகம்-34
பூமியில் கார்ஹபத்ய நெருப்பு, விண்வெளி தக்ஷிணாக்னி நெருப்பு, ஆகாயம் ஆஹவனீய நெருப்பு ஆகிய இந்த அக்னிகளைக் கொண்டு யாகங்கள் செய்யப்படுகின்றன. இந்த அக்னிகுண்டத்திலிருந்தே தூய்மைப்படுத்துகின்ற சக்திகள், பாவங்களை எரிக்கக்கூடிய மற்றும் நல்லாற்றல்கள் வெளிப்படுகின்றன. இவ்வாறு சுற்றுப்புற சூழ்நிலைகளை தூய்மைப்படுத்தக்கூடியதும், ஆகுதிகளாக போடுபவைகளை எரிக்கக்கூடியதுமானதும் மற்றும் நல்ல சக்திகளை கொடுக்கக்கூடியதுமானது. உண்மையில் வயிற்றிலுள்ள ஜடாக்னியும் ஒருவகையான அக்னியாக இருப்பதால், அதை வணங்க வேண்டும், சிந்திக்க வேண்டும், போற்ற வேண்டும், தியானிக்க வேண்டும். யாகம் செய்பவர், அக்னிகுண்டத்தில் ஆகுதிகளாக போடுவதற்குரிய பொருட்களை விரும்பி எடுத்துக் கொண்டு, யாகத்தின் மூலமாக இஷ்ட தேவதையை தியானம் செய்ய விரும்புகிறார். இதய சூரியனில் நிலைநிறுத்தப்பட்டுள்ள பொன் நிறமுள்ள பேராசை என்கின்ற பறவை, அறியாமை என்கின்ற பறவை, நல்லது,கெட்டதை பிரித்தறியும் அறிவைக் கொண்ட அன்னம் என்கின்ற பறவை, ஆகியவற்றை ஆகுதிகளாக இந்த அக்னிக்குண்டத்தில் பலி கொடுக்கிறார். அவர் மந்திரத்தின் அர்த்தத்தையும் விசாரம் செய்து புரிந்துகொள்கிறார்.
அந்த விரும்பத்தக்க
பிரகாசத்துடன்கூடிய சவித்ரி என்றழைக்கப்படுகின்ற சூரியனை தியானிக்க வேண்டும். இதை தியானம் செய்பவர், மன அமைதியை கொடுக்கக்கூடிய
பாதையை பின்பற்றி தன்னுள்ளே அதை நிலைநிறுத்துகிறார். இந்த
கருத்தையொட்டிய வேறுசில கருத்துக்களும் கீழே கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
1. எரிந்து கொண்டிருக்கின்ற அக்னியானது எரிப்பொருள் இல்லாதபோது தானே அனைந்து
விடுவதுபோல, சங்கல்பங்கள் அற்ற மனமானது அமைதியை
அடைந்துவிடும்.
எனவே
யாகத்திற்கு பயன்படுத்தப்படுகின்ற புனிதமான அக்னியை பராமரிக்காதவன், ஆஹுதிகளை
அக்னிக்கு சமர்ப்பித்து அதை வளர்க்காதவன், அறியாமையிலிருந்து கொண்டு உலக
விஷயங்களை, போகங்களுக்காக தியானம் செய்து கொண்டிருப்பான். இத்தகையவன் செல்கின்ற
பாதையானது சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலைக்கு அழைத்து செல்கின்ற சரியான பாதையாக
இருக்காது. எனவே இந்த அக்னியை ஒருவன் வணங்கி, சிந்தித்து, போற்றி, தியானிக்க
வேண்டும்.
ஸ்லோகம்-35
நிலத்தில் இருந்துக்கொண்டு, உலகைக் காக்கும் அக்னி பகவானுக்கு நமஸ்காரம்! உன்னை வழிபடுபவர்களுக்கு உலகத்தை காணிக்கையாகக் கொடுங்கள்! ஆகாசத்தில் இருந்துக்கொண்டு, உலகைக் காக்கும் வாயு பகவானுக்கு நமஸ்காரம்! உன்னை வழிபடுபவர்களுக்கு உலகத்தை காணிக்கையாகக் கொடுங்கள்! சொர்க்கத்தில் இருந்துக்கொண்டு, உலகைக் காக்கும் ஆதித்ய பகவானுக்கு நமஸ்காரம்! உன்னை வழிபடுபவர்களுக்கு உலகத்தை காணிக்கையாகக் கொடுங்கள்! எங்கும் நிறைந்து, அனைத்தையும் வியாபித்திருக்கின்ற பிரம்மத்தை தியானிக்கின்ற உமது வழிபாட்டாளருக்கு அனைத்தையும் வழங்குவாயாக! உண்மையான பிரம்மம் தங்க பாத்திரத்தினுள் மூடப்பட்டிருக்கும் பொருள்போல ஐந்து கோசங்களால் மூடப்பட்டிருக்கிறது. ஓ சூரியக் கடவுளே! அந்தப்போர்வையை விலக்கி, எல்லாவற்றிலும் வியாபித்திருக்கும் உண்மையான ஒருவரிடம் தடையில்லாமல் செல்ல அருள்புரிய வேண்டும். எது எப்போதும் பிரகாசித்துகொண்டிருக்கிறதோ, அந்த பிரகாசமாக சூரியனில் இருப்பவன் நானேதான்.
மேலும் உண்மையானது என்பதன் பொருள்
சூரியனின் சாராம்சம், அது பிரகாசமான, களங்கமற்ற, எந்த வடிவத்திற்கும் அப்பாற்பட்ட ஆகாசத்தில்
வியாபித்திருக்கும் ஒளியின் ஒரு பகுதி (மட்டும்);
அதாவது, சூரியனின் மையத்திலும், கண்ணிலும், நெருப்பிலும் இருந்தது. அதுவே பிரம்மம்,
அது அழியாதது, அதுவே மகிமையானது. அதுவே
உண்மையானது, சூரியனின் நடுவில் உள்ள ஆகாசத்தில்
வியாபித்திருக்கும் ஒளியின் ஒரு பகுதி (மட்டும்), அழியாதது,
அதில் சந்திரனும், உயிர் சக்திகளும் கிளைகளாகும், அதுவே பிரம்மம்.
அது அழியாதது, அதுவே மகிமையானது. அதுதான் உண்மையானது,
ஆகாசத்தில் வியாபித்திருக்கும் ஒளியின் ஒரு பகுதி மட்டும் சூரியனின்
நடுவில் யஜூர் வேதமென பிரகாசிக்கிறது. அதுவே அழியாத பிரம்மம். பூ:, புவ:, ஸ்வ:,
ஓம்.
எட்டுக்கால்
என்பது பிரம்மத்தை
உணர்தல் நோக்கி ஒருவரை வழிநடத்தும் எட்டுவிதமான கொள்கைகளை குறிக்கிறது. பிரம்மத்தைப்
புரிந்துகொள்வதில் தூய்மை அவசியம். பிரம்மஞானத்தை அடைய தெளிவான மற்றும் களங்கமற்ற மனதின்
அவசியத்தை இது குறிக்கிறது.
மூன்று நூல்கள் யதார்த்தத்தின்
மூன்று அம்சங்களை அல்லது மூன்று குணங்களான, சத்வம் (தூய்மை), ரஜஸ் (செயல்பாடு) மற்றும்
தமஸ் (மந்தநிலை) ஆகியவற்றைக் குறிக்கலாம். பிரம்மம் மற்றும் பிரபஞ்சத்தின் இயல்பைப்
புரிந்துகொள்வதற்கு இந்தக் கொள்கைகளைப் புரிந்துகொள்வது மிக முக்கியமானது.
இந்த சொற்கள் பிரம்மத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கான தத்துவ மற்றும் ஆன்மீக பயணத்தை கூட்டாக வலியுறுத்துகின்றன, இந்த நோக்கத்தில் தூய்மை, பகுத்தறிவு மற்றும் அடிப்படைக் கொள்கைகளின் முக்கியத்துவத்தை எடுத்துக்காட்டுகின்றன.
பிரம்மம்
அழியாதது, சூட்சுமமானது, என்றும் மாறாதது, இருவகையான தன்மையைக் கொண்டதும்,
மறைந்திருப்பதும், பிரகாசித்துக்கொண்டிருப்பதுமாக இருக்கின்ற பிரம்மத்தை பார்ப்பவன்,
அனைத்தையும் பார்ப்பவனாக இருக்கிறான்.
வானத்தில்
வியாபித்திருக்கும் பிரகாசமான சக்தியின் ஒரு பகுதி மட்டுமே நம்மால்
உணர்ந்து கொள்ள முடியும். இந்த உலகமும், அனைத்து நிகழ்வுகளும் ஒரு
தனித்துவமானதும், சாதாரண மனிதர்களால் உணர்ந்து கொள்ளமுடியாததுமான பிரம்மத்தின்
வெளிப்பாடுகள் என்பதை குறிக்கிறது. பிரம்மம் பெரும்பாலும் அனைத்து ஒளி மற்றும்
உணர்வின் மூலமாக விளக்கப்படுகிறது. மேலும் இந்த பிரகாசமானது
எல்லாவற்றையும் ஊடுருவி செல்கின்ற தெய்வீகமான இருத்தலைக் குறிக்கிறது.
சூரியன் பெரும்பாலும்
அவரின் தெய்வமான சாவித்ரருடன் தொடர்புடையவராகவும், ஒளி மற்றும் பிரம்மத்தின் சாரத்தை
உள்ளடக்கியிருக்கிறார். சூரியோதயமானது பிரம்மத்தைப் புரிந்து கொள்கின்ற உணர்வின் விழிப்புநிலையை
குறிக்கிறது.
பிரம்மம்
எல்லையற்ற ஆதாரமாக இருந்தாலும், தனிப்பட்ட உயிரினங்கள் அந்த தெய்வீக ஒளியின் கதிர்களைப்
போன்றவையாக இருக்கின்றன. ஒவ்வொன்றும் பூரணமான பிரம்மத்தின் ஒரு பகுதியாக குறிக்கப்படுகிறது.
சாவித்ரு என்பது படைப்பை உருவாக்கி அதை நிலைநிறுத்துகின்ற தெய்வீக சக்தியைக் குறிக்கிறது/
மேலும் தர்மம், மற்றும் இருத்தலை நிர்வகிக்கும் பிரபஞ்ச ஒழுங்கின் அடிப்படைக் கொள்கைகளைக்
குறிக்கிறது. பிரம்மத்தை பொறுத்தவரை, அதனுடன் ஒருவரின் ஒற்றுமையை உணர இந்த கருத்துக்களைப் புரிந்து கொள்வதும்,
அவற்றுடன் தன்னை ஐக்கியப்படுத்திக் கொள்வதும் அவசியம்.
யஜுர் வேதம்,
இறை வழிபாட்டிற்கான பாடல்கள் மற்றும் சடங்குகளைக் கொண்டுள்ளது.
இது தெய்வீகத்துடன் தொடர்பு கொள்ள உதவும் அறிவு மற்றும் நடைமுறைகளை உள்ளடக்கியது. பிரம்மத்தைப் புரிந்துகொள்வதிலும் அனுபவிப்பதிலும்
சடங்கு மற்றும் ஆன்மீக ஒழுக்கத்தின் முக்கியத்துவத்தை இது குறிக்கிறது.
தவம் என்பது
ஆன்மீக வளர்ச்சிக்கு வழிவகுக்கும் ஒழுக்கமான நடைமுறைகள் மற்றும் சுய கட்டுப்பாட்டைக்
குறிக்கிறது. தவத்தின் மூலம் ஒருவர் மனதையும் உடலையும் தூய்மைப்படுத்தி, தன்னைப்பற்றிய
ஆழமான உண்மைகளை உணர முடிகிறது. பிரம்மத்தைப் பொறுத்தவரை, தவம் என்பது நான், என்னுடையது
என்ற மனப்பான்மையை கடந்து அதனோடு ஐக்கியமாவதற்கான ஒரு வழியாகும்.
படைப்பின்
கூறுகளான நெருப்பு, காற்று, சுவாசம், நீர், சந்திரன், சூரியன்,
பெருங்கடல் ஆகியவைகள் இயற்பியல் பிரபஞ்சத்தின் பல்வேறு அம்சங்களைக் குறிக்கின்றன. வேதாந்தத்தில்,
அவை பெரும்பாலும் அடிப்படை யதார்த்தமான பிரம்மத்தின் வெளிப்பாடுகளாகக் காணப்படுகின்றன.
ஒவ்வொரு கூறும் பிரபஞ்சத்தில் வெவ்வேறு குணங்கள் மற்றும் செயல்பாடுகளைக் குறிக்கிறது:
¾ **நெருப்பு**: மாற்றம் மற்றும் ஆற்றலைக் குறிக்கிறது.
பிரகாசமான
மற்றும் அழியாத என்ற இந்த சொற்கள் பிரம்மத்தின் நித்தியமான மற்றும் மாறாத தன்மையைக்
குறிக்கின்றன. இயற்பியல் கூறுகள் நிலையற்றவை மற்றும் மாற்றத்திற்கு உட்பட்டவை என்றாலும்,
பிரம்மம் பிறப்பு மற்றும் இறப்புக்கு அப்பாற்பட்டதாக விவரிக்கப்படுகிறது. பிரகாசம்
பிரம்மம் உள்ளடக்கிய தூய உணர்வு மற்றும் அறிவைக் குறிக்கிறது, இது ஜீவாத்மாவையும்,
பிரபஞ்சத்தையும் புரிந்துகொள்வதற்கான பாதையை காட்டிக் கொடுக்கிறது.
உண்மையில்
இது பிரம்மத்தைப் பற்றியது என்ற நோக்கில் பார்க்கும்போது, இந்த சொற்றொடர் இந்த அனைத்து
கூறுகளும், அவற்றின் வடிவங்கள் மற்றும் செயல்பாடுகளில் வேறுபட்டிருந்தாலும், இறுதியில்
பிரம்மத்தின் வெளிப்பாடுகள் என்பதை வலியுறுத்துகிறது. வேதாந்தத்தில், பிரபஞ்சத்தில்
உள்ள அனைத்தும் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்டு இந்த ஒற்றை, ஆழ்நிலை யதார்த்தத்தில் வேரூன்றியுள்ளன.
உலகின் பன்முகத்தன்மை ஒரு அடிப்படை சாரத்தின் வெளிப்பாடாகக் காணப்படுகிறது.
இந்த கூறுகள்
மற்றும் அவற்றின் குணங்கள் அனைத்தும் பிரம்மத்திலிருந்து தனித்தனியாக இல்லை, ஆனால்
அதற்குள் அடங்கியுள்ளன என்பதைக் குறிக்கிறது. இது வேதாந்தத்தில் உள்ள யதார்த்தத்தின்
இருமையற்ற தன்மையை சுட்டிக்காட்டுகிறது, அங்கு தனிப்பட்ட ஆத்மா இறுதியில் பிரம்மத்துடன்
ஒன்றாகும். இந்த உணர்தல் வேதாந்தத்தில் ஆன்மீக பயணத்தின் மையமாகும், இது பிறப்பு மற்றும்
இறப்பு சுழற்சியில் இருந்து சம்சார விடுதலைக்கு(மோட்சத்திற்கு) வழிவகுக்கிறது.
சுருக்கமாக,
இந்தப் பத்தி வேதாந்த தத்துவத்தின் சாரத்தை சுருக்கமாகக் கூறுகிறது, இயற்கை கூறுகளால்
பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்படும் பிரபஞ்சத்தின் எண்ணற்ற வடிவங்கள் எவ்வாறு ஒன்றோடொன்று
இணைக்கப்பட்டுள்ளன மற்றும் பிரம்மத்தோடு வேரூன்றியுள்ளன என்பதை விளக்குகிறது. இது இருப்பின்
தன்மையைப் பற்றிய சிந்தனையை அழைக்கிறது, வாழ்க்கையின் அனைத்து அம்சங்களிலும் தெய்வீக
இருப்பை அங்கீகரிக்கவும், இந்த பெரிய முழுமையின் ஒரு பகுதியாக தங்கள் சொந்த அடையாளத்தைப்
புரிந்துகொள்ளவும், பிரம்மத்தை தேடுபவர்களை ஊக்குவிக்கிறது. இந்த ஒற்றுமையை உணர்ந்து
கொள்வதற்கான பயணம் வேதாந்தத்தில் ஆன்மீக பயிற்சியின் அடிப்படை அம்சமாகும்.
உண்மையில்,
அதை வழிபடுபவர்கள் உப்புக் கட்டி நீரில் கரைந்து
நீரோடு ஐக்கியமாவதைப் போன்று பிரம்மத்தோடு ஐக்கியமாகிவிடுகிறார்கள். அதுவே, உண்மையில்,
பிரம்ம ஐக்கியமாகும், ஏனென்றால் அதில்தான் அனைத்து ஆசைகளும் நிறைவேற்றப்பட்டதாகின்றன.
இந்த கருத்தானது சில உதாரணங்களுடன் விளக்கப்படுகின்றன.
ஒளி பெரும்பாலும்
ஆன்மீக நூல்களில் அறிவு, தெளிவு மற்றும் தூய்மையைக் குறிக்கிறது. ஒரு நீரோட்டத்துடன்
ஒப்பிடுவது இந்த உணர்வு நீர்போல எப்போதும் நகர்ந்து கொண்டிருக்கும்
என்பதைக் குறிக்கிறது, இது அனுபவங்கள் மற்றும் உணர்வுகளின் நிலையற்ற தன்மையைக் குறிக்கிறது.
"நுட்பமான
காற்று" என்பதை உயிர் சக்தி (பிராணன்) அல்லது இருப்பை உயிர்ப்பிக்கும் தெய்வீக
சுவாசமாக விளக்கலாம். இந்த காற்று மனதையும் உள்ளுணர்வையும் பாதிக்கும்
கண்ணுக்குத் தெரியாத சக்திகளைக் குறிக்கிறது. உள் ஆத்மா இந்த நுட்பமான ஆற்றல்களினால்
வெளிப்படுகிறது, இது விழிப்புணர்வு மற்றும் உணர்வில் ஏற்ற இறக்கங்களுக்கு வழிவகுக்கும்
என்பதைக் குறிக்கிறது.
இந்த சொற்றொடர் இயல்பிலேயே உள்ள உள்ளுணர்வைக் குறிக்கிறது. வேதாந்தம் உட்பட பல ஆன்மீக மரபுகளில், ஒவ்வொரு ஜீவனுக்குள்ளேயுள்ள ஆத்மாவை அங்கீகரிப்பது உள்ளது. "மினுமினுப்புகள்" என்ற சொல், ஒருவரின் விழிப்புணர்வு மற்றும் புரிதலின் நிலையைப் பொறுத்து, இந்த உள் ஒளியை ஒரு கணம் மறைக்கலாம் அல்லது வெளிப்படுத்தலாம் என்பதைக் குறிக்கிறது.
வேதாந்தத்தில்,
உண்மையான அறிவு என்பது வெறும் அறிவுசார்ந்ததல்ல, ஆனால் அனுபவபூர்வமானது, இது பிரம்மத்துடன்
ஆத்மாவின் ஐக்கியத்தை நேரடியாக உணர்ந்து கொள்வதை உள்ளடக்கியது. சாவித்ரன் என்பது சூரியனுடனும்
உயிர் கொடுக்கும் சக்தியுடனும் தொடர்புடைய ஒரு தெய்வம். இந்த சூழலில், சாவித்ரருடன்
அடையாளம் காண்பது என்பது ஒருவரின் சொந்த ஆத்ம இயல்பை உணர்ந்துகொள்வதையும், மற்றவர்களுக்கான
பாதையை ஒளிரச் செய்யும் திறனையும் குறிக்கிறது. இது இருத்தல் உண்மை மற்றும் அனைத்து
உயிரினங்களின் ஒன்றோடொன்று இணைந்திருப்பதற்கான விழிப்புணர்வைக் குறிக்கிறது.
இருமையை இந்த
ஒப்புக்கொள்வது, உலகில் உள்ள வெளிப்படையான வேறுபாடுகளைப் புரிந்துகொள்வதைக் குறிக்கிறது,
உதாரணமாக ஆத்மா மற்றும் அனாத்மா, ஒளி மற்றும் இருள் போன்றவை. வேதாந்தத்தில், இறுதி
உண்மையான, பிரம்மம் இரட்டையற்றதாக இருந்தாலும், உலகத்தை வழிநடத்துவதற்கும் வெவ்வேறு
சக்திகள் மற்றும் அனுபவங்களின் தொடர்புகளைப் புரிந்துகொள்வதற்கும் இருமையை அங்கீகரிப்பது
அவசியமாக இருக்கிறது.
அவர் ஒரே
இருப்பிடத்திலிருந்தும் அந்த இயற்கையிலிருந்தும் வந்திருக்கலாம். தனிநபர்கள் வெவ்வேறு
இடங்களிலிருந்து தோன்றியிருக்கலாம் அல்லது வெவ்வேறு அனுபவங்களைக் கொண்டிருக்கலாம்,
ஆனால் அவர்கள் ஒரு பொதுவான சாராம்சம் அல்லது இயல்பைப் உடையவர்களாக இருக்கிறார்கள் என்பதை
இது குறிக்கிறது. வடிவங்கள் மற்றும் அனுபவங்களின் பன்முகத்தன்மை இருந்தபோதிலும், அனைத்து
உயிரினங்களும், பிரம்மத்தின் வெளிப்பாடுகள் என்ற கருத்தை இது வலியுறுத்துகிறது.
சுருக்கமாக,
இந்தப் பகுதி வேதாந்தத்தில் ஆத்மாவை உணர்தலின் சாரத்தை சுருக்கமாகக் கூறுகிறது. இது
உணர்வின் மாறும் தன்மை, ஆத்மாவின் சாராம்சம் மற்றும் இருமைகள் இரண்டையும் புரிந்துகொள்வதன்
முக்கியத்துவம் மற்றும் அனைத்து உயிரினங்களும் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்டுள்ளன என்பதை
புரிந்துகொள்ளுதல் ஆகியவற்றை எடுத்துக்காட்டுகிறது. ஆத்மாவை உணர்வதற்கான பயணம் இந்த
உள் ஒளியை அங்கீகரிப்பதையும், ஒருவரின் உண்மையான இயல்பைப் பிரம்மத்தின் ஒரு பகுதியாகப்
புரிந்துகொள்வதையும் உள்ளடக்கியது, இறுதியில் சம்சார விடுதலை மற்றும் பிரம்ம ஐக்கியத்திற்கு
வழிவகுக்கிறது.
ஸ்லோகம்-36
உண்மையிலேயே, இவை பிரம்மத்தின் ஒளியின் இரண்டு வடிவங்கள்: ஒன்று அமைதியானது, மற்றொன்று செழிப்பானது. வழிபாட்டில் உள்ள பல்வேறு கூறுகளின் முக்கியத்துவத்தையும், பிரபஞ்சம் மற்றும் மனித இருப்புடனான அவற்றின் தொடர்பையும் வலியுறுத்தும் ஒரு ஆன்மீக அல்லது சடங்கு கட்டமைப்பைப் பற்றி இந்த ஸ்லோகம் விவாதிக்கிறது. இங்கே இன்னும் விரிவான விளக்கம்:
அமைதி மற்றும் ஆகாசம்: "அமைதியானது, அதன் அடிப்படை ஆகாசம்" என்ற சொற்றொடர்,
அமைதி என்பது ஆகாசத்தின் அடிப்படை மூலக்கூறில் வேரூன்றியுள்ளது என்பதைக் குறிக்கிறது.
பல தத்துவ மற்றும் ஆன்மீக மரபுகளில், ஆகாசம் மிகவும் நுட்பமான மற்றும் விரிவான மூலக்கூறாகக்
கருதப்படுகிறது, இது அமைதி மற்றும் அமைதியின் நிலையைக் குறிக்கிறது. இது ஆன்மீக வளர்ச்சி
மற்றும் புரிதலுக்கு அமைதியை அடைவது அவசியம் என்பதைக் குறிக்கிறது, ஏனெனில் இது தனிநபர்களை
பிரபஞ்சத்துடன் இணைக்கிறது.
செழிப்பும் உணவும்: அடுத்த பகுதியான, "எது செழிப்பாக இருக்கிறதோ, அதன் உணவு உலகமாகும்" என்பது, செழிப்பு என்பது ஜட உலகத்தால் வளர்க்கப்படுகிறது
என்பதைக் குறிக்கிறது. ஆன்மீக நோக்கங்கள் முக்கியமானவை என்றாலும், ஒருவர் பௌதிக உலகத்திலும்
ஈடுபட வேண்டும், அதைப் பாராட்ட வேண்டும் என்பதை நினைவூட்டுவதாக இதை விளக்கலாம். உலகத்திலிருந்து
பெறப்பட்ட வாழ்வாதாரம், ஜட ரீதியாகவும் ஆன்மீக ரீதியாகவும் செழிப்பை அடைவதற்கு அவசியம்.
வழிபாட்டு நடைமுறைகள்: மந்திரங்கள், மூலிகைகள், நெய், இறைச்சி, யாக
அக்னிகுண்டத்தில் போடத்தகுதியான பொருட்கள் மற்றும் சமைத்த அரிசி ஆகியவற்றின் பயன்பாடு
உள்ளிட்ட வழிபாட்டிற்கான குறிப்பிட்ட நடைமுறைகளை இங்கு கோடிட்டுக் காட்டுகிறது. இது
தெய்வீகத்துடன் இணைவதற்கான புனித இடமாக செயல்படுகிறது. அங்கு தெய்வீகத்திற்கு காணிக்கைகள்
கொடுக்கப்படுகின்றன, அதற்கு ஈடாக, ஆசீர்வாதங்கள் பெறப்படுகின்றன. தெய்வீகத்தின் வாயாகக்
கருதப்படும் அஹவானியா நெருப்பு, சடங்குகளில் நெருப்பின் உருமாறும் சக்தியைக் குறிக்கிறது,
பிரசாதங்கள் நுகரப்பட்டு புனிதப்படுத்தப்படும் ஒரு ஊடகமாக செயல்படுகிறது.
வழிபாட்டின் நோக்கம்: இந்தப் பயிற்சிகள் பிரகாசத்தை அதிகரிப்பதையும், தகுதியான
உலகங்களை வெல்வதையும், அழியாத நிலையை அடைவதையும் நோக்கமாகக் கொண்டவை என்று கூறுகிறது.
"புத்திசாலித்தனம்" என்பது ஆன்மீக ஒளி அல்லது ஞானத்தைக் குறிக்கலாம், அதே
நேரத்தில் "தகுதியான உலகங்கள்" என்பது உயர்ந்த இருப்பு அல்லது நல்லொழுக்கச்
செயல்கள் மூலம் அடையப்படும் இருப்பு நிலைகளைக் குறிக்கலாம். இந்த சடங்குகளின் இறுதி
இலக்கு, பௌதிக உலகின் வரம்புகளைக் கடந்து, அழியாத நிலையை அடைவதாகும், இதை சம்சார விடுதலை
அல்லது ஆத்மஞானம் என்றும் புரிந்து கொள்ளலாம்.
சுருக்கமாக, ஆகாசத்தின் அமைதியான
சாராம்சம், உலகின் பொருள் வாழ்வாதாரம் மற்றும் இரண்டையும் இணைக்கும் சடங்கு நடைமுறைகள்
ஆகியவற்றை ஒருங்கிணைக்கும் ஆன்மீகத்தின் முழுமையான பார்வையை உள்ளடக்கியது, இவை அனைத்தும்
உயர்ந்த இருப்பு நிலைகளையும் சம்சார விடுதலையையும் அடைவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன.
மேலும் குறிப்பிட்ட ஆசைகள்
மற்றும் ஆன்மீக இலக்குகளுடன் தொடர்புடைய யாக சடங்குகளின் வரிசையை கோடிட்டுக் காட்டுகிறது.
ஒவ்வொரு யாகமும் ஒரு குறிப்பிட்ட தெய்வம் அல்லது பிரபஞ்சக் கொள்கையுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது,
இது மனித செயல்களோடு ஒன்றோடொன்று இணைந்திருத்தல், தெய்வ அனுக்கிரகம் மற்றும் உயர்ந்த
பிரம்மத்தை அடைதல் ஆகியவற்றை பிரதிபலிக்கிறது. இந்த கருத்தானது கீழே விரிவாக விளக்கப்படுகிறது:
சொர்க்கத்திற்கான ஆசை மற்றும்
அக்னிஹோத்ர யாகம்: அக்னிஹோத்ர யாகம் என்பது
வேத மரபில் ஒரு அடிப்படை சடங்காகும், இது தெய்வங்களின் ஆசீர்வாதங்களைப் பெறவும் சுற்றுச்சூழலைத்
தூய்மைப்படுத்தவும் செய்யப்படுகிறது. இது பெரும்பாலும் சொர்க்கத்திற்கான விருப்பத்துடன்
தொடர்புடையது, இது மரணத்திற்குப் பிறகு உயர்ந்த, பேரின்ப நிலைக்கான விருப்பத்தைக் குறிக்கிறது.
இந்த யாகத்தைச் செய்வதன் மூலம், தனிநபர்கள் தங்களை அண்ட ஒழுங்குடன் இணைத்துக் கொள்ளவும்,
தெய்வங்களின் அனுக்கிரகத்தைப் பெறவும், இறுதியில் சொர்க்கத்தை அடையவும் விரும்புகிறார்கள்.
சுருக்கமாக, இந்தப் பகுதி பல்வேறு யாகங்கள்
மூலம் ஆன்மீக முன்னேற்றத்திற்கான ஒரு கட்டமைக்கப்பட்ட அணுகுமுறையை விளக்குகிறது, ஒவ்வொன்றும்
குறிப்பிட்ட ஆசைகள் மற்றும் இலக்குகளுக்கு ஏற்ப வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன. தெய்வீக சக்திகளுடன்
இணைவதிலும், சம்சாரத்தில் இருக்கின்ற சவால்களை சமாளிப்பதிலும், இறுதியில் உயர்ந்த நிலைகள்
மற்றும் சைதன்யத்தை அடைவதிலும் சடங்கின் முக்கியத்துவத்தை இது வலியுறுத்துகிறது. ஒவ்வொரு
தியாகமும் பௌதிக உலகின் வரம்புகளைக் கடந்து, பிரபஞ்ச ஒழுங்குடன் தன்னை இணைத்துக் கொள்வதற்கான
ஒரு வழியாக செயல்படுகிறது.
மேற்கூறிய கருத்தானது, ஒரு விளக்கின் இருப்பை ஆத்மாவிற்கும், உடலுக்கும்
இடையிலான உறவுடன் ஒப்பிடுகிறது, இருப்பு மற்றும் உணர்வின் சூழலில் இந்த கூறுகள் ஒன்றையொன்று
சார்ந்திருப்பதை எடுத்துக்காட்டுகிறது. இந்த கருத்தானது கீழே விரிவாக விளக்கப்படுகிறது.
ஸ்லோகம்-37
இந்தப் பகுதி தியானத்தின் ஆன்மீக முக்கியத்துவம், பிரசாதங்களின் தன்மை மற்றும் வாழ்க்கைச் சுழற்சியில் உள்ள கூறுகளின் ஒன்றோடொன்று இணைந்திருத்தல் ஆகியவற்றை ஆழமாக ஆராய்கிறது. இது தெய்வீகம், இயற்கை உலகம் மற்றும் மனித இருப்பு ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான உறவை வலியுறுத்துகிறது. இங்கே ஒரு விரிவான விளக்கம்:
ஓம் என்பது வரம்பற்ற பிரகாசத்தின்
அடையாளமாக தியானம்: வரம்பற்ற பிரகாசத்தின் அடையாளமாக
"ஓம்" மீது தியானம் செய்ய வேண்டுமென்று அறிவுறுத்தபடுகிறது. பல ஆன்மீக
மரபுகளில், "ஓம்" என்பது பிரபஞ்சத்தின் சாரத்தையும், பிரம்மத்தையும்
குறிக்கும் ஆதி ஒலியாகக் கருதப்படுகிறது. வரம்பற்ற பிரகாசமாக அதை தியானிப்பது,
இருப்பின் எல்லையற்ற மற்றும் தெய்வீக இயல்பில் கவனம் செலுத்துவதைக் குறிக்கிறது,
இது பயிற்சியாளர்களை உயர்ந்த உணர்வுடன் இணைக்க ஊக்குவிக்கிறது.
மூன்று வடிவங்களில் சூரியக்கதிர்: நெருப்பில், சூரியனில் மற்றும் சுவாசத்தில் உள்ள பிரகாசத்தின்
மூன்று வெளிப்பாடுகளை இந்த கருத்தானது அடையாளம் காட்டுகிறது:.
நுட்பமான வழி மற்றும் காணிக்கைகள்: உணவு நிறைந்த நுட்பமான வழியைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது,
இது நெருப்பில் போடப்படுகின்ற காணிக்கைகளுக்கும், சூரியனை நோக்கிய அவற்றின் பயணத்திற்கும்
இடையிலான தொடர்பை எளிதாக்குகிறது. இந்த வழியை ஆன்மீக பாதையாக விளக்கலாம், இதன் மூலம்
நோக்கங்களும் காணிக்கைகளும் தெய்வத்தை அடைவதற்கு உதவியாக இருக்கின்றன. நெருப்பில் காணிக்கை
செலுத்தும் செயல் வெறும் உடல் ரீதியான செயல் மட்டுமல்ல, சாதகரை உயர்ந்த உலகங்களுடன்
இணைக்கும் ஆன்மீக ஒன்றாகும்.
படைப்பு சுழற்சி: ஒரு சுழற்சி செயல்முறையை கோடிட்டுக் காட்டுகிறது:
முடிவு: நெருப்பில் காணிக்கை செலுத்துவது சூரியனுக்கு வழிவகுக்கிறது,
இது மழையை உருவாக்குகிறது, இதன் விளைவாக உணவு கிடைக்கிறது, இறுதியில் உயிரினங்கள் உருவாக்கப்படுகின்றன.
இந்த சுழற்சி புரிதல் பிரபஞ்சத்துடன் இணக்கத்தைப் பேணுவதில் சடங்குகள் மற்றும் காணிக்கைகளின்
முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது. மனித செயல்கள், குறிப்பாக நோக்கத்துடனும் பயபக்தியுடனும்
செய்யப்படும் செயல்கள், இயற்கை உலகம் மற்றும் வாழ்க்கைச் சுழற்சியில் ஆழமான தாக்கத்தை
ஏற்படுத்துகின்றன என்ற நம்பிக்கையை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது.
சுருக்கமாக, இந்த பகுதி தியானம்,
பிரசாதம் மற்றும் இயற்கை கூறுகளுக்கு இடையிலான ஆழமான ஆன்மீக தொடர்புகளை விளக்குகிறது.
பல்வேறு வடிவங்களில் தெய்வீக பிரகாசத்தை அங்கீகரிப்பதன் முக்கியத்துவத்தையும், இருப்பின்
சுழற்சி தன்மையைப் புரிந்துகொள்வதன் முக்கியத்துவத்தையும் இது வலியுறுத்துகிறது, அங்கு
ஆன்மீக பயிற்சிகள் வாழ்க்கையின் வாழ்வாதாரத்திற்கும் உருவாக்கத்திற்கும் பங்களிக்கின்றன.
இந்த வழிமுறைகள் அனைத்து உயிரினங்கள் மற்றும் பிரபஞ்சத்தின் ஒன்றோடொன்று இணைந்திருப்பதை
மதிக்கும் கவனமுள்ள சடங்குகளில் ஈடுபட தனிநபர்களை ஊக்குவிக்கிறது.
அக்னிஹோத்ர யாகத்தைச் செய்வதன் மூலம், ஒருவர் பேராசையின் வலையில் சிக்கிக்கொள்ளமாட்டார். இவ்வாறு, ஆசையைத் தூண்டிவிடும் மாயையின் வலையைத் துண்டித்து, கோபத்தை தவிர்ப்பதன் மூலம், ஒருவர் பிரம்மத்தை மறைத்துக்கொண்டிருக்கின்ற நான்கு போர்வைகளையும் ஊடுருவி, இறுதியில் பிரம்மத்தை அடைய முடியும். உண்மையில், சூரிய, சந்திர, நெருப்பு மற்றும் சாத்விக உலகங்களைத் கடந்த பிறகு, ஒருவர் மனத்தூய்மை அடைந்து, மாறாத, அழியாத, அழியாத மற்றும் நித்தியமான விஷ்ணு என்று அழைக்கப்படும் சத்வத்தில் நிலைத்திருப்பார். இந்த நிலை ஆசை மற்றும் சர்வ அறிவின் உண்மைத்தன்மையால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. சூரியனின் மையத்தில் சந்திரன் உள்ளது, சந்திரனின் மையத்தில் நெருப்பு உள்ளது, ஒளியின் மையத்தில் சத்வம் உள்ளது, மற்றும் சத்வத்தின் மையத்தில் அழியாதது உள்ளது என்பது விளக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த பகுதி அக்னிஹோத்ர சடங்கின்
மூலம் ஆன்மீக மாற்றத்தின் ஆழமான ஆய்வை முன்வைக்கிறது, எதிர்மறை குணங்களை அழித்து உயர்ந்த
உணர்வு நிலைகளை அடைவதை வலியுறுத்துகிறது. இங்கே ஒரு விரிவான விளக்கம்:
அக்னிஹோத்ர சடங்கு மற்றும்
பேராசையை அழித்தல்: அக்னிஹோத்ர யாகம் என்பது
சுற்றுச்சூழலையும், யாகத்தை செய்பவரையும் தூய்மைப்படுத்தும் என்று நம்பப்படுகின்ற ஒரு
புனிதமான யாகமாகும். இந்த யாகத்தைச் செய்வதன் மூலம், ஒருவர், பேராசையின் வலையை அறுத்தெறிந்து
விடுவார் என்று கூறப்படுகிறது. நெருப்பில் காணிக்கை செலுத்துவதன் மூலமாக, ஆன்மீக வளர்ச்சிக்குத்
தடைகளாகக் கருதப்படுகின்ற உலகத்திலூள்ள பொருட்கள் மற்றும் விஷயங்கள் மீது ஏற்படுகின்ற
பற்றுதலையும், ஆசையையும் நீக்க உதவுகிறது என்பதைக் குறிக்கிறது, ஞானயோக
பயிற்சியினை விடாமல் தொடர்ந்து மேற்கொள்வதற்கும், பிரம்மத்தைப்பற்றிய தெளிவு மற்றும்
புரிதலை அடைவதற்கு பேராசையை அழிப்பது மிகவும் அவசியம்.
- **சந்திர கோளம்**: உணர்ச்சிகள், உள்ளுணர்வு மற்றும் மனதைக் குறிக்கிறது.
- **நெருப்பு கோளம்**: மாற்றம், ஆர்வம் மற்றும் விருப்பத்தைக் குறிக்கிறது.
- **சாத்விக் கோளம்**: தூய்மை, நல்லிணக்கம் மற்றும் ஆன்மீக தெளிவைக் குறிக்கிறது.
இந்த கோளங்களைக் கடந்து, சாதகர்கள்
தூய்மை மற்றும் அறிவொளி நிலையை நோக்கி நகர்கிறார்கள்.
உச்ச நிலையின் பண்புகள்: இந்த ஞானயோக பயணத்திற்குப் பிறகு அடையப்பட்ட நிலையின் குணங்களை இந்தப் பகுதி விவரிக்கிறது: மனத்தூய்மை, சத்வ குணத்தில் நிலைத்திருப்பது, அசையாதது, அழியாதது, அழியாதது, நித்தியமானது ஆகிய இந்தப் பண்புகள் பிரம்ம நிலையை பிரதிபலிக்கின்றன, இது பெரும்பாலும் தெய்வீக சாரத்துடன் தொடர்புடையது, இந்த நிலையில் இருப்பவரை விஷ்ணு என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. விஷ்ணு என்பது பாதுகாப்பு, உண்மை மற்றும் உயர்ந்த உள்ளிணர்வைக் குறிக்கிறது.
சுருக்கமாக, இந்தப் பகுதி
அக்னிஹோத்ர யாகத்தினால் எளிதாக்கப்பட்ட ஒரு ஆன்மீகப் பயணத்தை கோடிட்டுக் காட்டுகிறது,
பேராசை, மாயை மற்றும் கோபத்தை வென்று உயர்ந்த உணர்வு நிலையை அடைவதன் முக்கியத்துவத்தை
இது வலியுறுத்துகிறது. இது இருத்தலின் பல்வேறு அம்சங்கள் ஒன்றோடொன்று இணைந்திருப்பதையும், ஒருவரின் உண்மையான
இயல்பை தூய, நித்திய உணர்வு என இறுதி உணர்தலையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது. இந்தப் ஞானயோகப்
பயணம் மனத்தூய்மை, அழியாத நிலை மற்றும் சர்வ அறிவாற்றல் உடையவனாக ஆக்குகிறது. பிரம்ம ஐக்கியத்திற்கு வழிவகுக்கிறது.
ஸ்லோகம்-38
ஜீவனின் உடலுக்குள் ஒரு கட்டைவிரல் அளவுள்ள ஆகாசத்தில் இருக்கின்ற சூட்சுமத்திற்கும் சூட்சுமமாக இருக்கின்ற பிரம்மத்தை தியானித்து, ஒருவன் உயர்ந்த நிலைக்குச் செல்கிறான். உண்மையில், இந்த நிலையில் அவனிடத்திலிருக்கின்ற அனைத்து ஆசைகளும் நிறைவேறுகின்றன. இங்கே அவை விளக்குகின்றன: உண்மையில் அந்த பிரம்மன், ஒரு கட்டைவிரல் அளவுள்ள உடலுக்குள்ளே இருக்கின்ற ஆகாசத்தை இருப்பிடமாக கொண்டிருக்கிறார், ஒரு விளக்கின் சுடரைப் போல, மூன்று மடங்கு பிரகாசமாக பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கிறார், மகான்களால் புகழப்படுகின்ற அந்த பிரம்மன் அனைத்து ஜீவன்களுக்குள்ளும் நுழைந்திருக்கிறார்.
விசாரம்:
**மிகச்சிறிய அணுவின் மீதான தியானம்**:
¾ "மிகச்சிறிய அணுவுடனான தொடர்பைப் பற்றி தியானித்திருப்பது" என்ற சொற்றொடர் இருப்பின் அடிப்படை இயல்பு பற்றிய ஆழமான சிந்தனையைக் குறிக்கிறது. இந்து மதம் உட்பட பல ஆன்மீக மரபுகளில், தியானம் என்பது பிரபஞ்சத்தைப் பற்றிய சுய-உணர்தல் மற்றும் புரிதலுக்கு வழிவகுக்கும் ஒரு பயிற்சியாகும்.
¾ "உடல்-அளவிலான-கட்டைவிரலின் அளவு" என்பது தொடர்புடையதாகவும் உறுதியானதாகவும் இருக்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவீட்டைக் குறிக்கிறது. படைப்பின் மிகச்சிறிய அம்சங்கள் கூட முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை மற்றும் தியானத்திற்கு தகுதியானவை என்ற கருத்தை இது வலியுறுத்துகிறது.
¾ "ஒருவர் அந்த உச்ச நிலைக்குச் செல்கிறார்" என்ற சொற்றொடர், இந்த தியானத்தின் மூலம், ஒரு நபர் உயர்ந்த உணர்வு அல்லது ஞான நிலையை அடைய முடியும் என்பதைக் குறிக்கிறது.
· உண்மையில், இங்கே எல்லா ஆசைகளும் நிறைவேறுகின்றன, என்பது இந்த உயர்ந்த நிலையில், எந்தவிதமான ஆசைகளும் இல்லாத நிலையைக் குறிக்கிறது. உண்மையான நிறைவு என்பது பணம், உயர் பதவி, சொத்துக்களை அடைவதல்ல, மாறாக ஆன்மீக உணர்தல் மற்றும் தெய்வீகத்துடனான தொடர்பிலிருந்து வருகிறது என்பதைக் குறிக்கிறது.
ஜீவனின் உடலுக்குள் ஒரு கட்டைவிரல் அளவுள்ள ஆகாசமே சூட்சுமத்திற்கும் சூட்சுமமாக இருக்கின்ற பிரம்மத்தின் இருப்பிடமாக இருக்கிறது.
ஆத்மாவானது பிராணன் மற்றும் சூரியன் என்று இரண்டுவிதமாக வெளிப்படுகிறது. ஆத்மாவை அடைவதற்கு இரண்டு பாதைகள் உள்ளன, பிராணன் உடலுக்கு உள்ளேயும், சூரியன் உடலுக்கு வெளியேயும் செயல்படுகிறது, இரண்டும் பகல் மற்றும் இரவுடன் மாறி மாறி வருகின்றன.. சூரியன் வெளிப்புற ஆத்மா, அந்தராத்மாவாக இருப்பது பிராணன். எனவே அந்தராத்மாவின் இயக்கம் வெளிப்புற ஆத்மாவின் இயக்கத்திலிருந்து ஊகிக்கப்படுகிறது ஏனெனில் இவ்வாறு கூறப்படுகிறது:- ஆத்மாவை அறிந்தவர் பாவங்களிலிருந்து விடுபட்டு, புலன்களை தன் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துக் கொண்டு, மனத்தூய்மையுடன் ஆத்ம உணர்வுடன் இருந்துக்கொண்டு, உலகத்திலுள்ள போகம் தருகின்ற பொருட்களிலிருந்து விலகிய மனப்பான்மையுடன் வெளிப்புற ஆத்மாவின் இயக்கத்தை உள்ளேயுள்ள ஆத்மாவின் இயக்கத்தின் மூலம் ஊகிக்கிறார். இப்போது சூரியனுக்குள் இருந்துகொண்டு உலகத்தை இயக்கிக்கொண்டிருக்கின்ற அந்த ஆத்ம தத்துவம், ஜீவனின் உடலுக்குள்ளேயுள்ள இதயத்தாமரையில் இருந்துக்கொண்டு உடல் உணர்வுமயமாக இயங்குவதற்கு காரணமாக இருக்கிறது.
இப்போது, இதயத் தாமரையில் வசித்துத்துக்கொண்டு, உடலை இயக்கிக்கொண்டிருக்கின்ற ஆத்மாவானது, வானத்தில் அமைந்துள்ள நெருப்பு, சூரியன், காலம் என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது அனைத்து உயிரினங்களையும் உணவாக உட்கொள்ளும். தாமரை என்றால் என்ன, அது எதனால் ஆனது? உண்மையில், அந்த தாமரை என்பது இந்த ஆகாசமேயாகும், நான்கு திசைகளும் நான்கு இடைநிலை திசைகளும் இதழ்களாகும். பிராணனும் சூரியனும் ஒன்றோடொன்று நெருக்கமாக (இதயத்திலும் ஆகாசத்திலும்) சுழல்கின்றன இவற்றை ஓம் என்ற பிரணவ மந்திரத்துடனும், வ்யாஹ்ரிதி வார்த்தைகளாலும் (பூ, புவ, ஸ்வர்), மற்றும் காயத்ரி மந்திரத்துடன் தியானிக்க வேண்டும்.
ஸ்லோகம்-03
உண்மையில், பிரம்மம் உருவமுடையதாகவும், உருவமற்றதாகவும் இருக்கிறது. உருவத்துடன் கூடியது பொய்யானது, உருவமற்றது உண்மையானது. பிரம்மம் ஒளிமயமானது, அந்த ஒளியே சூரியன். சூரியன் ஒருவரே ஓம் என்ற எழுத்தைக் கொண்டு ஆத்மாவாகவானார். அவர் தன்னை மூன்றாகப் பிரித்துக் கொண்டார். ஓம் என்ற சப்தம் மூன்றுவித சப்தமாக பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இவற்றால், இவை அனைத்தும் ஓம் என்ற முழு சப்தத்துடனும் ஒன்றோடொன்று பின்னிப் பிணைந்துள்ளன. சூரியனை ஓம் என்று தியானித்து, ஒருவர் ஆத்மாவுடன் ஐக்கியமாகிவிட வேண்டும்.
மேலும் வேறு இடங்களிலும் கூறப்பட்டுள்ளது: நிச்சயமாக, உத்கீதம் என்பது பிரணவம், பிரணவம் என்பது உத்கீதம். சூரியனையும், பிரணவத்தையும் உத்கீதம் என்று அழைக்கப்படுகிறது, உத்கீதம் அனைத்திற்கும் தலைவராக இருக்கிறது, ஒளியின் தன்மை கொண்டதாக, உறக்கமே இல்லாதவராக, முதுமையிலிருந்தும், மரணத்திலிருந்தும் விடுபட்டவராக இருக்கிறது. மூன்று பாதங்களைக் கொண்டவர், மூன்று எழுத்துக்களைக்(அ, உ, ம்) கொண்டவர், மீண்டும் ஐந்து வழிகளில் (ஐந்து வகையான பிராணன்கள்) அறியப்பட வேண்டியவர், இதயக்குகையில் வைக்கப்பட்டவர்.. என்றிவ்வாறு கூறப்படுகிறது: மூன்று பாதங்களும் கொண்ட பிரம்மம் வேர்பகுதிகள் மேல்நோக்கியுள்ள மரமாக ஒப்பிடப்படுகிறது. அந்த மரத்தின் ஆகாசம், காற்று, நெருப்பு, நீர், பூமி போன்றவை அந்த மரத்தின் கிளைகளாகும், பிரம்மம் அஸ்வத்த என்ற பெயரிலும் அழைக்கப்படுகிறது. சூரியனின் பிரகாசமான ஒளியே பிரம்மன், இது ஓம் என்ற சப்தத்தின் மூலம் அடையப்படுகிறது. எனவே, ஒருவர் இதை ஓம் என்ற சப்தம் மூலம் தொடர்ந்து தியானிக்க வேண்டும். இந்த சப்தம் புனிதமானது, உயர்ந்தது. இந்த சப்தத்தை அறிந்துகொண்டவர், எதை விரும்பினாலும் அதை அடைந்துவிடுவார்.
ஸ்லோகம்-05
பின்னர், வேறு இடங்களில் இவ்வாறு கூறப்படுகிறது: இந்த ஓம் வடிவம் தொண்ணூறு வடிவங்களைக் கொண்டுள்ளது. இது பெண்பால், ஆண்பால் மற்றும் அநாமதேயமாக உள்ளது. இது நெருப்பு, காற்று மற்றும் சூரியனாக உள்ளது. இது பிரம்மா, ருத்ரன் மற்றும் விஷ்ணுவாக இருப்பது போன்ற ஆதிக்கத்தைக் கொண்டுள்ளது. பின்னர், இது கர்ஹபத்ய நெருப்பு, தக்ஷிணாக்னி நெருப்பு மற்றும் அஹவனீய நெருப்பு முகங்களைக் கொண்டுள்ளது, இது ரிக் வேதம், யஜுர் வேதம் மற்றும் சாம வேதம் ஆகியவற்றின் அறிவைக் கொண்டுள்ளது. இது பூமி, இடைநிலை மற்றும் சொர்க்கம் போன்ற உலகங்களைக் கொண்டுள்ளது,. இது கடந்த காலம், எதிர்காலம் மற்றும் நிகழ்காலம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இது வெப்பம், பிராணன், நெருப்பு மற்றும் சூரியனைக் கொண்டுள்ளது. இது ஊட்டச்சத்து, உணவு, நீர் மற்றும் சந்திரன் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இந்த உணர்வு, புத்தி, மனம் மற்றும் அகங்காரம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இது உயிர் சக்தியைக் கொண்டுள்ளது, பிராணன், அபானன் மற்றும் வியானனாக உள்ளது. எனவே, ஓம் என்று சொல்வதன் மூலம், இவைகள் வணங்கப்படுகின்றன, நிறைவேற்றப்படுகின்றன. எனவே, "ஓ சத்யகாமா, இந்த ஓம் உண்மையில் உயர்ந்த பிரம்ம தத்துவமாக இருக்கிறது.
சாவித்ரி பிரார்த்தனையைப் பயன்படுத்தி சூரியனின் வடிவத்தில் ஆத்மாவை வணங்குதல்.
சூரியனே சாவித்ரியாகும், அவரையே உண்மையிலேயே ஆத்மாவை அடைய விரும்புபவரால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட வேண்டும் என்று பிரம்மத்தை அறிந்தவர்கள் கூறுகிறார்கள், கடவுளின் தெய்வீக பிரகாசத்தைப் பற்றி தியானிப்போம். பார்கா என்று அழைக்கப்படும் இந்த பிரகாசமான ஒளியை ஒருவர் தியானிக்க வேண்டும் என்று பிரம்மத்தை அறிந்தவர்கள் கற்பிக்கிறார்கள். நமது எண்ணங்களை, ஆத்மாவை அடைவதற்காக அவற்றை நமக்காகத் தூண்டிவிட வேண்டும் என்று பிரம்மத்தை போதிக்கின்ற ஆசாரியர்கள் கூறுகிறார்கள். பார்கஸ் என்பது சூரியனுக்குள்ளும், கண்ணின் கண்மணிக்குள்ளும் வசிப்பவர். பார்கஸ் என்பது ஒளிக்கதிர்களில் பயணிக்கும் சக்தியாகவும், உலகையே எரித்துச் சுருங்கச் செய்யும் சக்தியாகவும் இருப்பதால் இந்தப் பெயர் பொருத்தமானது. பிரம்ம ஆசிரியர்களின் கூற்றுப்படி, பார்கஸ் என்று அழைக்கப்படுபவர் ருத்ரர். “பா” என்றால் அவர் இந்த உலகங்களை ஒளிரச் செய்கிறார். “ரா” என்றால் அவர் இந்த உயிரினங்களை மகிழ்விக்கிறார், “கா” என்றால் அனைத்து உயிரினங்களும் அவரிடம் சென்று அவரிடமிருந்து வருகின்றன; எனவே பா-ரா-கா ஆகிய மூன்றும் இணைத்து, அவர் பார்கஸ் என்று அழைக்கப்படுகிறார். சோம சாற்றை தொடர்ந்து சூரியனுக்கு அர்ப்பணம் செய்வதாலும், சூரியனுக்கு அப்படியே பெயரிடப்பட்டது. சூரியன் அதன் தூண்டுதல் காரணமாக சவித்ரி என்று பெயரிடப்பட்டது. சூரியன், தன்னைத்தானே எடுத்துக்கொள்வதால் (ஆதித்யா என்று பெயரிடப்பட்டது. நெருப்பு அதன் தூய்மைப்படுத்தும் குணத்தின் காரணமாக பாவனம் என்று பெயரிடப்பட்டது. மேலும், நீரை மழையாக பொழிவதால் ஆப்யாயனம் என்றும் பெயரிடப்பட்டது. இவ்வாறு ஆசிரியர் கூறுகிறார்.
ஆத்மாவானது பல்வேறு கடவுள்கள் மற்றும் சக்திகளுக்கு ஆதாரமான இருக்கிறது. இந்த ஆத்மா, நிச்சயமாக, ஈஷானன் (ஈஸ்வரன்), ஷம்பு (நன்மை செய்பவர்), ப3வன் (இருப்பவர்), ருத்ரன் (பயங்கரமானவர்), பிரஜாபதி (படைக்கும் இறைவன்), விஷ்வஸ்ரிஜ் (அனைத்தையும் படைத்தவர்), ஹிரண்யகர்பன் (சூட்சும ஈஸ்வரன்), உண்மை (சத்யமானது), உயிர்-சக்தி (பிராணன்), ஆவி (ஹம்ச), சாஸ்திரி (தண்டனை கொடுப்பவர், அல்லது தளபதி, அல்லது ஆசிரியர்), விஷ்ணு (உயிர்கள் அனைத்தையும் வியாபிப்பவர்), நாராயணன், அர்கன் (பிரகாசிப்பவர்), சாவித்ரி (எல்லா உயிரினிங்களுக்கும் புதிய சக்தியை வழங்குபவர், சூரியன்). தாத்ரி (படைப்பவர்), விதாத்ரி (ஆணையிடுபவர்), சம்ராஜ் (இறையாண்மை), இந்திரன், சந்திரன் என்று பலவாக இருக்கிறது. அவரே வெப்பத்தை வெளிப்படுத்துபவர், ஆயிரம் கண்கள் கொண்ட தங்கப் பந்தால் மூடப்பட்டவர், நெருப்பால் மூடப்பட்ட நெருப்பு போல. நிச்சயமாக, அவரை அறிய ஒருவர் விரும்ப வேண்டும். அவரைத் தேட வேண்டும்.
ஒருவரின் சுவாசத்தில் வசிக்கும் ஆத்மாவுக்கு உணவை புனிதமான பிரசாதமாக வழங்குவதற்கான பரிந்துரைக்கப்பட்ட வழி.
உணவுக் கொள்கையின் பயன்பாடுகள் (சாங்கிய கோட்பாட்டின் படி)
புலனுகர் போகப் பொருட்களைத் துறப்பவனே உண்மையான துறவி. அவனே ஆத்மாவை அடைவதற்காகத் தவம் செய்து கொண்டிருப்பவன். யாருமே இல்லாத வீட்டிற்குள் நுழைந்த வேசிகளைத் தொட யாரும் இல்லாதது போல, தனக்குள் நுழையும் புலனுகர் போகப் பொருட்களைத் தவிர்க்கக்கூடிய வைராக்கியத்துடன் இருப்பதனே துறவி, ஞானயோகி, மற்றும் ஆத்ம தவம் செய்து கொண்டிருப்பவனாவான்.
உண்மையிலேயே, ஆத்மாவின் இந்த அம்சம் அடிப்படையில் உணவாகும், ஏனெனில் இந்த உயிர் சக்தி ஊட்டச்சத்தால் ஆனது. ஒருவர் சாப்பிடவில்லை என்றால், அவரால் சிந்திக்கவோ, கேட்கவோ, உணரவோ, பார்க்கவோ, பேசவோ, முகரவோ அல்லது சுவைக்கவோ முடியாமல் போய்விடும், மேலும் அவர்கள் தங்கள் உயிர் சக்திகளை வெளியிடுகிறார்கள். மாறாக, ஒருவர் சாப்பிட்டு உயிர் சக்தியால் புத்துயிர் பெறும்போது, அவர்கள் சிந்திக்கவும், கேட்கவும், உணரவும், பேசவும், சுவைக்கவும், முகரவும், பார்க்கவும் முடியும். உண்மையில், பூமியில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களும் உணவில் இருந்து பிறக்கின்றன. அவைகள் உணவின் மூலம் மட்டுமே தங்களைத் தக்கவைத்துக்கொள்கின்றன, இறுதியில், அவை அதற்குத் திரும்புகின்றன.
மற்ற நூல்களில் அனைத்து உயிரினங்களும் தொடர்ந்து உணவைப் பெற பாடுபடுகின்றன என்று கூறப்பட்டுள்ளது. சூரியன், அதன் கதிர்கள் மூலம், ஊட்டச்சத்தை எடுத்துக் கொண்டு வெப்பத்தை உருவாக்குகிறது. இந்த முக்கிய சுவாசங்கள் உணவால் தொடர்ந்து இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. உண்மையில், நெருப்பு, உணவின் காரணமாக நன்றாக பிரகாசிக்கிறது. இந்த உலகம் பிரம்மனால் படைக்கப்பட்டது, அவருக்கு உணவு மீது ஆசை உள்ளது. எனவே, ஒருவர் உணவை ஆத்மாவாகக் கருத வேண்டும். உயிரினங்கள் உணவில் இருந்து பிறக்கின்றன; பிறப்பவை உணவின் மூலம் வளர்கின்றன; உணவு நுகரப்படுகிறது, மேலும் அது உயிரினங்களை நுகருகிறது; இது உணவு என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.
மேலும், இது மற்ற நூல்களிலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது: விஸ்வப்ருத் என்று குறிப்பிடப்படும் இந்த உடல், உண்மையில் விஷ்ணுவின் வெளிப்பாடு. இதுவே உணவாகக் கருதப்படுகிறது. உயிர் சக்தி என்பது உணவின் சாராம்சம், மனம் என்பது உயிர் சக்தியின் சாராம்சம், புரிதல் என்பது மனதின் சாராம்சம், பேரின்பம் என்பது புரிதலின் சாராம்சம். இதைப் புரிந்துகொள்பவர் உணவு, உயிர் சக்தி, மனம், புரிதல் மற்றும் பேரின்பம் ஆகியவற்றைப் பெறுகிறார். உண்மையிலேயே, இதைப் புரிந்துகொள்பவர் இந்த உலகில் உணவை உட்கொள்ளும் அனைத்து உயிரினங்களையும் போலவே, உள்ளே இருக்கும் உணவை உட்கொள்கிறார். உணவு மட்டுமே நித்தியமானது. உணவு என்பது விலங்குகளின் வாழ்க்கையின் சாராம்சம். இது மற்ற நூல்களிலும் கூறப்பட்டுள்ளது. வணங்கத்தக்க விஷ்ணுவின் இந்த வடிவம் உண்மையில் பிரபஞ்சம் இயங்கிக்கொண்டிருப்பதற்கு காரணமாக இருக்கிறது. இது இந்த உணவால் குறிக்கப்படுகிறது. உயிர் மூச்சே உணவின் சாராம்சம், மனம் உயிர் மூச்சிலிருந்து உருவாகிறது, அறிவு மனதிலிருந்து உருவாகிறது, பேரின்பம் அறிவிலிருந்து எழுகிறது. இதைப் புரிந்துகொள்பவர்கள் உணவு, உயிர் மூச்சு, மனம், அறிவு மற்றும் பேரின்பம் ஆகியவற்றைப் அடைகிறார்கள். அத்தகைய நபர்கள் இந்த உலகில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களும் செய்வது போலவே அதிக உணவை உட்கொள்கிறார்கள். உணவு உண்மையில் வயதாகாமல் உள்ளது; அது சேகரிப்பாளராக அங்கீகரிக்கப்படுகிறது. உணவு என்பது விலங்குகளின் உயிர் சக்தி, அது காலங்காலமாக அவைகள் உயிர் வாழ்வதற்கு காரணமாக இருக்கின்றது. மேலும் அது உடல் சக்தியுடன் இயங்குவதற்கு உதவி செய்கிறது என்று அங்கீகரிக்கப்படுகிறது.
மேலும், மற்ற நூல்களில் இது கூறப்பட்டுள்ளது: உணவு உண்மையில் எல்லாவற்றிற்கும் மூலமாகும், மற்றும் நேரம் உணவின் மூலமாகும். சூரியன் காலத்தின் தோற்றமாக செயல்படுகிறது, அதன் வெளிப்பாடு ஆண்டாக இருக்கிறது., இது நிமிடங்கள் மற்றும் பிற காலப் பிரிவுகளிலிருந்து பெறப்பட்ட பன்னிரண்டு பிரிவுகளைக் கொண்டுள்ளது. வருடத்தில் ஒரு பாதி (சூரியன் வடக்கு நோக்கி நகரும் போது) அக்னிக்கும், மற்றொன்று வருணனுக்கும் (சூரியன் தெற்கு நோக்கி நகரும் போது) சொந்தமானது. அக்னிக்கு சொந்தமானது மகம் நட்சத்திரத்துடன் தொடங்கி, சூரியன் வடக்கு நோக்கி இறங்கும் ஸ்ரவிஷ்டாவின் நட்சத்திரத்தின் பாதியுடன் முடிகிறது. சோமனுக்கு சொந்தமானது, பாம்புகளுக்குப் புனிதமான (அஸ்லேஷாவின் நட்சத்திரத்துடன் தொடங்கி, சூரியன் தெற்கு நோக்கி எழும் ஸ்ரவிஷ்டாவின் நட்சத்திரத்தின் பாதியுடன் முடிகிறது. பின்னர், மாதங்கள் உள்ளன, ஒவ்வொன்றும் வருடத்துடன் தொடர்ச்சியாக தொடர்புடையவை, மேலும் ஒவ்வொன்றும் ஒன்பது-நான்கில் ஒரு பங்கு நட்சத்திரங்களைக் கொண்டுள்ளது (இங்கு இரண்டு நட்சத்திரங்களும் கால் பகுதியும் இருபத்தேழு நட்சத்திரங்கள் வழியாக சூரியனின் பயணத்தின் பன்னிரண்டாவது பகுதியைக் குறிக்கின்றன). ஒவ்வொரு மாதமும் சூரியனின் இயக்கத்தால் நட்சத்திரங்களுடன் இணைந்து வரையறுக்கப்படுகிறது. புலன்கள் மூலம் நேரத்தை உணர முடியாது என்பதால், சூரியனின் இயக்கமும் நட்சத்திரங்களுடனான அதன் உறவும் காலத்தின் சான்றாகச் செயல்படுகின்றன, மேலும் இதன் மூலம்தான் காலத்தின் இருப்பு உறுதிப்படுத்தப்படுகிறது.
ஒரு அளவீடு இல்லாமல், என்ன அளவிடப்பட வேண்டும் என்பதை உறுதி செய்வது சாத்தியமில்லை. அளவிடப்படும் பொருள் அதன் தனித்துவத்தின் காரணமாக ஒரு அளவீட்டின் பண்புகளைப் பெறுகிறது, இது ஆத்மாவை உணர்கின்ற செயல்முறையை எளிதாக்குகிறது. எனவே, காலத்தின் பல பிரிவுகள் இருப்பதால், அதன் பல வெளிப்பாடுகள் ஏற்படுகின்றன என்றிவ்வாறு கூறப்படுகிறது:. பிரம்மமாக காலத்தைப் பற்றி சிந்திப்பவர், காலம் தன்னிடமிருந்து வெகுதூரம் நகர்கிறது என்பதை உணர்கிறார் என்று கூறப்படுகிறது: உயிரினங்கள் காலத்திலிருந்து வெளிப்படுகின்றன, காலத்தின் மூலம் உருவாகின்றன, இறுதியில் காலத்தில் கரைகின்றன. காலம் அதன் உருவம் மற்றும் உருவமற்ற நிலைகளில் உள்ளது.
பிரம்மத்தில், காலம் மற்றும் காலம் அல்லாதது என்ற இரண்டு அம்சங்கள் உள்ளன:. சூரியனுக்கு முன்பு இருந்த அம்சம் காலம் அல்லாதது மற்றும் பகுதிகள் இல்லாதது, அதே சமயம் சூரியனுடன் தோன்றிய அம்சம் காலம் மற்றும் பகுதிகளைக் கொண்டது. பகுதிகளைக் கொண்ட தனித்துவமான இருப்புகளில், ஆண்டு ஒரு வெளிப்பாடாகும், மேலும் அனைத்து உயிரினங்களும் வருடத்திலிருந்து பிறக்கின்றன; அவை அதற்குள் வளர்ந்து இறுதியில் வருடத்தில் ஒடுங்கிவிடுகின்றன. இவ்வாறு, வருடம் பிரஜாபதி என்றும், காலம் என்றும், வாழ்வாதாரமாகவும், பிரம்மத்தின் இருப்பிடமாகவும் இருக்கிறது, அதே போல் ஆத்மாவின் அடையாளம் காணப்படுகிறது. "காலம் வரும்போது அனைத்து உயிரினங்களையும் பிரம்மத்திற்குள் ஒடுங்கிவிடுகிறது, ஆனால் காலத்தால் ஆத்ம அறிவானது எப்படி அடையப்படுகிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்பவரே வேதத்தை உண்மையாக அறிந்தவர்" என்று கூறப்படுகிறது.
காலமானது பிரபஞ்சத்தின் ஒரு பொருளாக வர்ணிக்கப்படுகின்றது. இது சவிதா என்றழைக்கப்படுகின்ற சூரியனோடு இணைத்துப் பார்க்கப்படுகிறது. சூரியன் உலகத்திலுள்ள உயிரினங்களின் படைப்பையும், அவைகளின் வாழ்க்கை முறையோடு செயல்படுவதையும் நிர்வகித்துக்கொண்டு இருக்கிறது. சூரியன் வான் பொருட்கள் மற்றும் கால சுழற்சிகளின் ஆதாரமாக விவரிக்கப்படுகிறது, அண்ட ஒழுங்கின் தோற்றமாக அதன் பங்கை வலியுறுத்துகிறது. உலகில் உள்ள அனைத்தும், மங்களகரமானவை அல்லது அமங்களகரமானவை என்று பிரிக்கப்பட்டிருக்கின்றது. இவைகள் இந்த பிரபஞ்சத்தில் இருந்து வெளிப்படுகின்றன. மேலும் சூரியன் பிரம்மத்துடன் ஒப்பிடப்படுகிறது. இந்த கருத்தானது உபநிடதங்கள் போன்ற நூல்களில் காணப்படுகிறது. ஒரு தனித்துவக் கண்ணோட்டத்தை பிரதிபலிக்கும் சூரியனை காலம் மற்றும் பிரம்மத்தின் அடையாளமாக வழிப்படப்படுகிறது. இது சூரியனை ஒரு வேத யாகத்தின் அனைத்து அம்சங்களையும் உள்ளடக்கியதாகவும் மற்றும் விஷ்ணு மற்றும் பிரஜாபதி போன்ற தெய்வீக அம்சங்களாகவும், படைக்கின்ற தேவதையாகவும் அடையாளப்படுத்துகிறது. எல்லா இருப்புக்கும் சாட்சியாக இது ஒளிர்கிறது.
தொடக்கத்தில் இது மட்டுமே இருந்தது. இது கிழக்கு, மேற்கு, வடக்கு, தெற்கு, மேலே, கீழே என எல்லாத் திசைகளிலும் எல்லையற்றதாக வியாபித்திருக்கிறது. அதற்கு, கிழக்கு மற்றும் முன்னும் பின்னும் போன்ற திசைகள் கற்பனை செய்ய முடியாதவை, குறுக்கே, மேலே அல்லது கீழே எதுவும் இல்லை. இதுவே பரமாத்மா, இது அளவிட முடியாதது, பகுத்தறிவுக்கு அப்பாற்பட்டது, சிந்தனைக்கு அப்பாற்பட்டது. இது உண்மையில் ஆகாசத்தின் ஆத்மாவாக இருக்கிறது. மற்ற அனைத்தும் அழியும் போது இது மட்டுமே உணர்வுடன் இருக்கும். இது உண்மையில் வெறும் உணர்வை எழுப்புகிறது; அதன் மூலம் மட்டுமே இந்த உலகம் சிந்திக்கப்படுகிறது, மேலும் அதிலேயே உலகமும் இறுதியில் கரைந்து விடுகிறது. அதன் பிரகாசம்தான் சூரிய ஒளியில் பிரகாசிக்கிறது, நெருப்பில் புகையற்றதாக எரிகிறது. இது வயிற்றில் உள்ள மிகவும் பிரகாசமான அக்னியாக இருந்துகொண்டு உணவை ஜீரணிக்கிறது. இது அக்னியில் உள்ளது, இதயத்தில் உள்ளது, மற்றும் சூரியனிடத்திலும் உள்ளது. அந்த ஒன்றை அறிந்தவன் பிரம்மத்தோடு ஐக்கியமடைகிறான்.
எனவே, சில பயிற்சிகள் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது: பிராணயாமா (மூச்சு கட்டுப்பாடு), பிரத்யாஹாரா (புலன்களை தன்னுடய கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருத்தல்), தியானம், மனவொருமுகப்பாடு, பகுத்தறிவு, மற்றும் சமாதி - இந்த ஆறு சாதனங்களும் யோகா என்று அழைக்கப்படுகின்றன. இதன் மூலம், ஒருவர் பொன்னிறமாக பிரகாசிக்கின்ற, புருஷனை, பிரம்மத்திற்கு ஆதாரமாக இருக்கின்ற சாட்சியைப் பார்க்கும்போது, அந்த பிரம்ம ஞானமுள்ளவர், நல்லது, கெட்டதனைத்தையும் துறந்து, உயர்ந்ததும், அழியாததுமான அனைத்தையும் ஒன்றாக பார்க்கிறார். விலங்குகளும், பறவைகளும் எரியும் மலையை நாடாதது போல, பிரம்மத்தை அறிந்தவர்களிடம் தோஷங்கள் அணுகாது.
ஒரு ஞானயோக₃ சாதகன், வெளிப்புறப் பொருட்களிலிருந்து மனதைக் கட்டுப்படுத்தி, புலன்களையும் வெளிப்புறப் பொருட்களை நாடாமல் கட்டுப்படுத்தி, உயிர் சுவாசத்தை (பிராணனை) உள்நோக்கி இயக்கி, எண்ணங்களிலிருந்து விடுபட்ட நிலையில் இருக்க வேண்டும். உயிர் மூச்சு எனப்படும் ஆத்மா, உயிர் மூச்சுக்கு அப்பாற்பட்டவற்றிலிருந்து தோன்றியதால், நான்காவது நிலையான துரியத்தில் மனதை நிலைநிறுத்த வேண்டும் என்று கூறப்படுகிறது. மனம் எண்ணங்களிலிருந்து விடுபட்டாலும், அது சிந்திக்கும் ஆற்றலுடையதாகவே இருக்கும். இது நினைத்துப் பார்க்க முடியாதது, இரகசியமானது மற்றும் உயர்ந்தது. எதையும் சார்ந்திராத அந்த நிலையில் ஒருவர் மனதை நிலைநிறுத்த வேண்டும்.
மேலும் நாக்கின் நுனியை மேல் அன்னத்தில் அழுத்துவதன் மூலமும், பேச்சு, மனம் மற்றும் சுவாசத்தை கட்டுப்படுத்துவதன் மூலமும் மனம் ஒருமுகப்படுகிறது. பகுத்தறிவின் மூலம், அவர் பிரம்மத்தை உணர்கிறார், அவர் ஆத்மாவாக தன்னைப் பார்க்கிறார். ஆத்மாவானது சூட்சுமத்திலும் சூட்சுமமானது, எப்போதும் பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கிறது. மனம் தூய்மையடைந்ததும், அந்த ஆத்மாவை தானாக உணர்ந்து, அதனோடு ஐக்கியமாகி விடுகிறார். இந்த நிலையில் நான் என்ற அகங்காரம் இல்லாத காரணத்தால், எங்கும் வியாபித்துக்கொண்டிருப்பதும், பிறப்பு-இறப்பற்றதும், ஒரு பொருளாக எண்ணிப்பார்க்க முடியாததுமானதுமான ஜீவன் முக்திநிலை அடையப்படுகிறது. இது மிகவும் ரகசியமானது. உண்மையில், மனத்தூய்மையோடு இருப்பதால் வாசனைகள் யாவும் அழிக்கப்பட்டுவிட்டதால், அவரால் செய்யப்படுகின்ற நன்மை மற்றும் தீய செயல்களின் பலன்களால் பாதிக்கப்படாமலிருக்கிறார். மேலான ஆத்மாவில் நிலைபெற்று, அழியாத மகிழ்ச்சியை அனுபவிக்கிறார்.
பிராணன் சுஷும்னா நாடி மூலமாக மேல்நோக்கி நகரும்போது வாயின் மேலன்னத்தில் குறுக்கிடப்படுகிறது. அதன் மூலம், பிராணன், 'ஓம்' என்ற எழுத்து மற்றும் மனத்துடன், மேல்நோக்கி உயர்கிறது. நாவின் நுனியை மேலன்னத்திற்குத் திருப்பி, புலன்களைக் கட்டுப்படுத்தி ஒருவன் ஈஸ்வரனின் பெருமையைப் பற்றி சிந்திக்க வேண்டும். இதனால் அவர் தானே உடலென்ற உணர்விலிருந்து விடுபடுகிறார், மேலும் நான் என்ற அகங்காரம் இல்லாததால், அவர் இன்ப, துன்பத்தினால் பாதிக்கப்படாமல், தூய்மையான ஆத்மாவை மட்டுமே அடைகிறார். முதலில் பரமாத்மாவை உறுதியாக உணர்ந்தபின், பிராணனைக் கட்டுப்படுத்தி சம்சாரக்கடலைக் கடந்து பரமாத்மாவுடன் ஐக்கியமாக வேண்டும்.
பிரம்மத்தின் இரண்டு அம்சங்களாக ஒலி மற்றும் ஒலி அல்லாதவை கருதப்படுகிறது.. ஒலி மூலம், ஒலி அல்லாததை அறிந்துகொள்வோம். இந்தச் செயல்பாட்டிற்குள், 'ஓம்' என்ற புனித எழுத்து உச்சரிக்கும்போது, அதன் உச்சத்தொனியில் ஏறும் போது, ஒலியல்லாத நிலையில் வந்து நிற்கிறது. இந்த நிலையே அழிவேயில்லாத பிரம்மத்தை அடைகின்ற பாதை, மற்றும் சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலை என விவரிக்கப்படுகிறது. எப்படி சிலந்திப்பூச்சியின் தொப்புளிலிருந்து வெளிவருகின்ற நூல் உயரே சென்று ஓரிடத்தைப் பற்றிக்கொள்கிறதோ. அதுபோல, பிரம்ம தியானம் செய்பவர், இந்த ஓம் என்ற சப்தத்தின் மூலம் மேல்நோக்கிச் சென்று, சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலை பெறுகிறார். உதாரணமாக ஆறுகள், மணிகள், வெண்கலச் சக்கரங்கள், தவளைகள், பனித்துளிகள், மழை, காற்று இவைகளின் சப்தங்கள் தனித்தனி அடையாளங்களைக் கடந்து, ஒலியற்ற, வெளிப்படுத்தப்படாத, பிரம்மனிடம் சென்றடைகின்றன. இவ்வாறு இந்த ஏழு வகையான ஒப்புமையோடு என்று அவர் கூறுகிறார்.
தேன் மற்றும் பல்வேறு வகையான சுவைகள் என்ற இரண்டு வகையான சுவைகள் உள்ளன. இவ்வாறு அவர் இரண்டு பிரம்மங்கள் அறியப்பட வேண்டும். ஒன்று ஒலி பிரம்மம் மற்றொன்று அதற்கு அப்பாற்பட்டவை. ஒலி பிரம்மத்தில் மூழ்கியவன், காலக்கிரமத்தில் உன்னதமான பிரம்மத்தை அடைகிறான். ஓம் என்ற அழியாத எழுத்து, அதன் உச்சரிப்பின் முடிவு அமைதியானது, சத்தமற்றது, அச்சமற்றது, துக்கமற்றது, பேரின்பமானது, திருப்தியானது, உறுதியானது, அசையாதது, அழியாதது, சஞ்சலமற்றது, நிலையானது என்று கூறப்படுகிறது, விஷ்ணு என்று அழைக்கப்படும் அந்த ஒலியின் உச்சரிப்பை, உயர்ந்ததும் மற்றும் உன்னதமான பிரம்மத்தை அடையும் பொருட்டு ஒருவர் தியானிக்க வேண்டும்.
உடலை வில்லாகவும், ஓம் என்பதை அம்பாகவும், மனமானது அம்பின் முனையாகவும் உருவகப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. ஒருமுகப்பட்ட விழிப்புணர்வோடு கூடிய மனம் என்கின்ற அம்பின் நுனியால் அறியாமையைத் துளைப்பதன் மூலம், ஒருவன் அடர்ந்த அறியாமையை துளைத்து, ஒரு தீப்பொறி வட்டத்தில் சுழலும் ஒரு தீப்பொறியைப் போல, ஒளிரும், ஆற்றல் மிக்க, சூரியனைப் போன்ற ஒளிமயமான பிரம்மத்தை அடைகிறான். சூரியன், சந்திரன், நெருப்பு மற்றும் மின்னல் ஆகியவற்றில் பிரகாசமாக உணரப்பட்ட, அறியாமைக்கு அப்பாற்பட்ட பிரம்மம் என்கின்ற உயர்ந்த உண்மைதான் அடையத்தக்கது என்பதை உணர்ந்தவன்தான் பிறப்பு-இறப்பற்ற நிலையை அடைகிறான். உடலுக்குள்ளே இருக்கின்ற ஆத்மாவை உணர்ந்துக் கொள்ள செய்யப்படும் தியானம் உயர்ந்த இலக்கை அடைய உதவுகிறது. ஆத்மஞானத்தை அடைந்தவன் உலகத்தை விருப்பு-வெறுப்பற்ற கண்ணோட்டத்தோடு பார்ப்பான். மனமானது மலங்கள் அனைத்தும் நீங்கப்பெற்ற தூய்மையான நிலையை அடைந்ததும், மனம் எப்போதும் பேரின்பத்துடனும், அமைதியுடனும் இருக்கும். இந்த நிலையில் ஆத்மா மனதில் பிரதிபலிப்பதால் சாட்சியாக இருக்கும் ஆத்மாவை ஒருவன் உணர்ந்து, அதுவாகவே செயல்படுவான். இந்தப்பாதைதான் ஒருவன் தேர்ந்தெடுக்கக்கூடியது.
உறக்கத்தில் புலன்கள் விலகியவனைப் போல, முழுத் தூய்மையான மனதுடன், கனவில் இருப்பதைப் போல, புலன்களின் குகையில் நிராதரவானவனாக, பிரணவம் என்ற சைதன்யத்தைப் பார்க்கிறான், பிரணவத்தின் ரூபம், உறக்கத்திலிருந்து விடுபட்ட, வயோதிகத்திலிருந்து விடுபட்ட, மரணத்திலிருந்து விடுபட்ட, துக்கத்திலிருந்து விடுபட்ட ஓங்கார சக்தியாகும். இவ்வாறு உயிர்ச்சக்தியான ஓங்காரத்திலிருந்து அனைத்தும் பன்மடங்கு உடலிலுள்ள சக்திகளை ஒன்றிணைக்கின்றன அல்லது செயலில் ஈடுபடுத்துகின்றன, அதனால்தான் இது யோகம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.
மீண்டும், வேறொரு இடத்தில் ஏற்கனவே கூறியது போல், ஒரு மீனவர் தனது வலையால் நீரில் மீன் தேடுகிறார், ஏனெனில் அவருக்குள் இருக்கும் பசி நெருப்பு அவரை அவ்வாறு செய்யத் தூண்டுகிறது. ஆனால், பிரம்ம ஞானம் கொண்ட ஒருவர், 'ஹோம குண்டத்தில்' அக்னியை மரம் அல்லது புல் இவைகளால் நெய் கொண்டு வளர்க்கிறார், பின்னர் அவர் மந்திரங்களை உச்சரித்து தனது உயிர் சக்தியுடன் தொடர்பு கொள்கிறார். தீப்பிழம்புகள் உயர்ந்து, விஷ்ணு அல்லது ருத்திரனின் தெய்வீகமான வடிவங்களில் பிரம்மத்தைத் தேடுகின்றன. பின்னர் அவர் உறுதியுடனும் தியாகத்துடனும் இணைந்த மந்திரங்களை ஓங்காரத்துடன் உச்சரித்துக் கொண்டே சூரிய தேவரின் பிரகாசத்துடன் தூயமைப்படுத்தப்பட்ட தீப்பொறிகளில் பிரம்ம தரிசனம் செய்கிறார்.
உடலின் அந்த உஷ்ணமானது அழியாத, உடலற்ற பரமாத்மாவின் சாரத்திற்கு சொந்தமானது. பின்னர், அது வெளித்தோற்றத்திற்கு வரும்போது அது ஆகாசத்தின் அம்சமாக இருக்கும். உண்மையில் தீவிர மனவொருமுகப்பாட்டோடு அதை உணரும்போது, அது இதய ஆகாசத்திலிருந்து வெளியேறி வெளி ஆகாசத்தோடு ஐக்கியமாகிறது, அதனால் அது பிரகாசத்துடன் கூடிய நிலையை அடைகிறது. இந்த நிலையானது விரைவாக அடையப்படுகிறது. மண்ணுக்கடியில் வைக்கப்பட்ட இரும்புக் கட்டியானது நாளடைவில் மண்ணோடு மண்ணாகிவிடுவது போலவும், களிமண்ணைப் போன்ற இரும்புக் கட்டியை நெருப்பு, கொல்லர்கள் மற்றும் பிறரால் மாற்றமுடியாததாக இருப்பது போலவும், மனமானது அதில் பிரதிபலிக்கின்ற ஆத்மாவோடு சேர்ந்து மறைந்துவிடும். ஆனால் வேறெதனாலும் இந்த நிலையை அடைய உதவமுடியாது. எனவே, இதயத்தில் உள்ள ஆகாசம், பேரின்பம், உயர்ந்த உறைவிடம், அதுவே ஒருவரின் பிரம்ம ஐக்கியம். பின்னர் நமது பிரகாசம், உண்மையில், நெருப்பு மற்றும் சூரியன் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது.
புலன்நுகர் போகப்பொருட்களை விலக்கி, புலன்களின் சக்தியை தன்னுடைய கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தபின், துறவை தைரியத்தின் தடியாகவும், வைராக்கியத்தை வில்லாகவும் எடுத்துக் கொண்டு, பற்றற்ற அம்பினால், ஒருவன் அந்த பிரம்மத்தை அடைவதற்கு தடையாக இருக்கின்றவைகளை உடைத்தெறிகிறான். முதல் தடை தலைக்கிரீடமாக இருக்கின்ற மதிமயக்கம், காதணிகளாக இருக்கின்ற மோகம், பொறாமை, மனமயக்கத்தை தருகின்ற பற்று என்கின்ற தடை, வழிநடத்துகின்ற தலைவன் போலிருக்கின்ற தற்பெருமை தடை, வில்லினுடய நாணாக இருக்கின்ற தடை கோபம், வில்லாக இருக்கின்ற செயலைச் செய்யத் தூண்டுகின்ற தடை, விருப்பமே அம்பாக இருக்கின்ற தடை, இவ்வகையான தடைகளை உடைத்தெறிய வேண்டும். தடைகளை அழித்தபின்னர், ஓங்காரமென்கின்ற படகின் மூலம் இதயாகசத்தின் அடுத்த கரையை கடக்க வேண்டும். இந்த இதயாகசத்தில் சேர்த்து வைக்கப்பட்ட வாசனைகளை எல்லாம் முழுவதுமாக அழிக்கக்கூடிய விருப்பமானது வெளிப்படும். இவ்வாறு செய்யும்போது பிரம்மத்தின் முகப்பறைக்குள் நுழைந்து, குரு உபதேசத்தின் துணைக்கொண்டு பிரம்மத்தை மறைத்துக் கொண்டிருக்கும் நான்கு வகைப் போர்வைகளை நீக்கிவிட்டு அதை அடைந்திட வேண்டும். தூய்மையாக இருப்பதும், தூயமைப்படுத்துவதும், பேரின்பமானதும், எல்லையற்றதும், சூன்யமானதும், அழியாததும், என்றும் இருப்பதும், பிறப்பற்றதும், எதையும் சாராமலிருப்பதும் ஆகிய அம்சங்களைக் கொண்ட பிரம்மத்தோடு கலந்துவிடுகிறான். இந்த நிலையில் பிறப்பு-இறப்பு என்கின்ற போக்குவரத்தை உடைத்துவிடுகிறான். இந்த நிலையில் தொடர்ந்து ஆறுமாதங்கள் இருந்துவிட்டால், எல்லையற்ற பிரம்மத்துடன் நிலையாக கலந்துவிடுவான். இதற்கு முன்பு இருந்த அறியாமையும், போகப்பொருட்களின் மீதிருந்த மோகங்கள், மனைவி, மகன், மகள், குடும்பம் மற்றும் நண்பர்கள் மீதிருந்த பற்றெல்லாம் நீங்கிவிடும். அவைகள் மீண்டும் அவனிடத்தில் அண்டாது.
இவ்வாறு நேர்மையான இதயத்துடன் பேசிய சாகாயன்யா, அவரை வணங்கி, "ஓ மன்னா, பிரம்மத்தைப் பற்றிய இந்த அறிவால், பிரஜாபதியின் மகன்கள் பிரம்மத்தின் பாதையில் பயணம் செய்து, அதை அடைந்தனர்." என்று கூறினார். இவ்வாறு, ஒருவர் ஞானயோக பயிற்சி மூலம் மனநிறைவு, இருமைகளின் சகிப்புத்தன்மை மற்றும் அமைதியை அடைகிறார். இந்த மிக ரகசியமான அறிவை மகன் இல்லாத ஒருவருக்கும், சீடனாக இல்லாத ஒருவருக்கும், அமைதியற்ற ஒருவருக்கும் சொல்லக்கூடாது. இது குருபக்தி கொண்டவருக்கும், அனைத்து நல்ல குணங்களையும் கொண்ட ஒருவருக்கும் வழங்கப்பட வேண்டும்.
தூய்மையான, புனிதமான இடத்தில், மனத்தூய்மைக் கொண்ட ஒருவன், பிரம்மம் சத்தியமானது என்ற மனவுறுதியுடன், அதை அடைய உதவக்கூடிய குரு உபதேசத்தை மனனம் செய்ய வேண்டும். உண்மை மட்டும் பேச வேண்டும், அனைத்து உலக இன்பங்களையும் தியாகம் செய்துவிட்டு சரியான முறையில் ஆத்ம தியானத்தை மேற்கொண்டிருப்பவனே சிறந்தவன். இந்த மேலான பிரம்மத்தைப்பற்றி அறிந்துக் கொள்ளவேண்டும் என்ற மனவுறுதியுடனும், செய்கின்ற செயல்களில் வருகின்ற பலனில் பற்றில்லாமலும், ஆசையின் பிடியிலிருந்து விடுபட்டும், அனைவரையும் ஒன்றாக நடத்துகின்ற மனநிலையையும், பயமற்ற, பற்றற்ற மனநிலையையும் உடையவனே எல்லையற்ற, அளவற்ற ஆனந்தத்தை அடைந்து அதிலேயே நிலைத்து நிற்பான். மேலான பொக்கிஷமாக இருக்கின்ற பிரம்மத்தை அடைந்தவன் ஆசைகளற்ற மனதை அடைந்திருப்பான், இதுவே இறுதியான உயர்வாகும்.
எது நூற்றுக்கணக்கான கதிர்களையுடைய கொண்டதாக இருக்கிறதோ, அது மேல்நோக்கி அமைந்திருக்கிறது. அங்கே தேவதைகளின் இருப்பிடமாக இருக்கிறது. அதை சில சாதகர்கள் அடைகிறார்கள்.
இந்த புலன்கள் வெளியே அலைவதன் இயல்பு என்ன, அவற்றை இவ்வாறு இயக்குவது யார்? அவற்றை கட்டுப்படுத்துபவர் யார்? என்று விசாரிக்கும்போது, அவற்றின் இயல்பு ஆத்மாவினுடையது என்றும் ஆத்மாவே உண்மையில் அவைகளை இயக்குகின்ற கர்த்தா என்று பதிலளிக்கிறார். சிலர் அவைகளை ஒளிரும் ஒருவனின் கதிர்களென அழைக்கின்றனர், மற்றவர்கள் அவற்றை பொருட்களை உட்கொள்ளும் ஐந்து கதிர்களென பெயரிடுகின்றனர். இந்த ஆத்மா, தூய்மையானது, சுத்தமானது, சூன்யமானது, சாந்தமானது மற்றும் அத்தகைய பண்புகளால் விவரிக்கப்பட்டிருக்கிறது, அதன் சொந்த அடையாளங்களால் புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. அதன் அடையாளம் நெருப்பின் வெப்பம் போன்றது, அது உருவமற்றது, அல்லது நீரில் வியாபித்திருக்கின்ற புனிதமான சாரம் போன்றது, என சிலர் கூறுகின்றனர்.
இந்த ஆத்மாவிலிருந்தே, அனைத்து பிராணன்களும், அனைத்து உலகங்களும், அனைத்து கடவுள்களும், மற்றும் அனைத்து உயிரினங்களும் உருவாகின்றன. அதன் இரகசிய உபதேசமான, உபநிஷத்தானது 'சத்தியத்தின் சத்தியமானது. இப்போது, ஈரமான விறகிலிருந்து மூட்டப்பட்ட நெருப்பிலிருந்து வெவ்வேறு புகைகள் எழுவது போல, இதன் சுவாசத்திலிருந்துதான் ரிக்வேதம், யஜுர்வேதம், சாமவேதம், அதர்வவேதம், இதிஹாசம், புராணம், உபநிடதங்கள், ஸ்லோகங்கள், சூத்திரங்கள், வேதவிளக்கங்கள், மற்றும் வர்ணனைகள் ஆகிய இவைகள் அனைத்தும் வெளிவந்திருக்கின்றன. இந்த பலவிதமான உருவங்களைக் கொண்ட உயிரினங்கள் அனைத்தும் உண்மையில் இதிலிருந்து மட்டுமே வெளித்தோற்றத்திற்கு வந்துள்ளன.
இந்த நெருப்பு ஐந்து அடுக்குகளைக் கொண்ட ஆண்டாக உருவகப்படுத்தப்படுகின்றது. ஐந்து காலங்களான வசந்தம், கோடை, மழைக்காலம், இலையுதிர் காலம் மற்றும் குளிர்காலம் ஆகியவை அதன் அடுக்குகளாக கொள்ளலாம். இதற்கு தலை, இறக்கைகள், முன் மற்றும் பின்புறம் உள்ளது. இந்த நெருப்பை அறிந்துக் கொண்ட பிரஜாபதியின் முதல் அடுக்கு. யாகத்தின் எஜமானனைத் தனது கைகளால் இடைநிலை இடத்திற்கு உயர்த்தி, வாயுவிடம் கொடுத்தார். சுவாசம் உண்மையில் வாயு; மூச்சு என்பது நெருப்பு. பிராணன், வியானம், அபானன், சமானன் மற்றும் உதானம் ஆகியவை அதன் அடுக்குகளாக கொள்ளலாம். இது ஒரு தலை, இறக்கைகள், முதுகு மற்றும் வால் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இந்த நெருப்பு நபரை அறிந்தவர். அந்த இடைநிலை இடம் பிரஜாபதியின் இரண்டாவது அடுக்கு. யாகம் செய்பவரைத் தன் கைகளால் வானத்திற்கு உயர்த்தி இந்திரனிடம் கொடுத்தான். அந்த சூரியன் இந்திரன், இதுதான் அந்த நெருப்பு. ரிக்வேதம், யஜுர்வேதம், சாமவேதம், அதர்வாங்கிரசம், வரலாறு, புராணம் ஆகியவை அதன் செங்கற்கள். இது ஒரு தலை, இறக்கைகள், வால் மற்றும் பின்புறம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. இந்த நெருப்பு நபரை அறிந்தவர். இந்த வானம் பிரஜாபதியின் மூன்றாவது அடுக்கு. தன் கைகளால், தன்னை அறிந்தவனுக்கு, தியாகம் செய்பவருக்கு காணிக்கை செய்கிறான். தன்னை அறிந்தவனாக, உயர்த்தி, அவனை பிரம்மனிடம் கொடுத்தான். அதில், ஒருவர் ஆனந்தமாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் மாறுகிறார்.
பூமியில் கார்ஹபத்ய நெருப்பு, விண்வெளி தக்ஷிணாக்னி நெருப்பு, ஆகாயம் ஆஹவனீய நெருப்பு ஆகிய இந்த அக்னிகளைக் கொண்டு யாகங்கள் செய்யப்படுகின்றன. இந்த அக்னிகுண்டத்திலிருந்தே தூய்மைப்படுத்துகின்ற சக்திகள், பாவங்களை எரிக்கக்கூடிய மற்றும் நல்லாற்றல்கள் வெளிப்படுகின்றன. இவ்வாறு சுற்றுப்புற சூழ்நிலைகளை தூய்மைப்படுத்தக்கூடியதும், ஆகுதிகளாக போடுபவைகளை எரிக்கக்கூடியதுமானதும் மற்றும் நல்ல சக்திகளை கொடுக்கக்கூடியதுமானது. உண்மையில் வயிற்றிலுள்ள ஜடாக்னியும் ஒருவகையான அக்னியாக இருப்பதால், அதை வணங்க வேண்டும், சிந்திக்க வேண்டும், போற்ற வேண்டும், தியானிக்க வேண்டும். யாகம் செய்பவர், அக்னிகுண்டத்தில் ஆகுதிகளாக போடுவதற்குரிய பொருட்களை விரும்பி எடுத்துக் கொண்டு, யாகத்தின் மூலமாக இஷ்ட தேவதையை தியானம் செய்ய விரும்புகிறார். இதய சூரியனில் நிலைநிறுத்தப்பட்டுள்ள பொன் நிறமுள்ள பேராசை என்கின்ற பறவை, அறியாமை என்கின்ற பறவை, நல்லது,கெட்டதை பிரித்தறியும் அறிவைக் கொண்ட அன்னம் என்கின்ற பறவை, ஆகியவற்றை ஆகுதிகளாக இந்த அக்னிக்குண்டத்தில் பலி கொடுக்கிறார். அவர் மந்திரத்தின் அர்த்தத்தையும் விசாரம் செய்து புரிந்துகொள்கிறார்.
நிலத்தில் இருந்துக்கொண்டு, உலகைக் காக்கும் அக்னி பகவானுக்கு நமஸ்காரம்! உன்னை வழிபடுபவர்களுக்கு உலகத்தை காணிக்கையாகக் கொடுங்கள்! ஆகாசத்தில் இருந்துக்கொண்டு, உலகைக் காக்கும் வாயு பகவானுக்கு நமஸ்காரம்! உன்னை வழிபடுபவர்களுக்கு உலகத்தை காணிக்கையாகக் கொடுங்கள்! சொர்க்கத்தில் இருந்துக்கொண்டு, உலகைக் காக்கும் ஆதித்ய பகவானுக்கு நமஸ்காரம்! உன்னை வழிபடுபவர்களுக்கு உலகத்தை காணிக்கையாகக் கொடுங்கள்! எங்கும் நிறைந்து, அனைத்தையும் வியாபித்திருக்கின்ற பிரம்மத்தை தியானிக்கின்ற உமது வழிபாட்டாளருக்கு அனைத்தையும் வழங்குவாயாக! உண்மையான பிரம்மம் தங்க பாத்திரத்தினுள் மூடப்பட்டிருக்கும் பொருள்போல ஐந்து கோசங்களால் மூடப்பட்டிருக்கிறது. ஓ சூரியக் கடவுளே! அந்தப்போர்வையை விலக்கி, எல்லாவற்றிலும் வியாபித்திருக்கும் உண்மையான ஒருவரிடம் தடையில்லாமல் செல்ல அருள்புரிய வேண்டும். எது எப்போதும் பிரகாசித்துகொண்டிருக்கிறதோ, அந்த பிரகாசமாக சூரியனில் இருப்பவன் நானேதான்.
இந்த சொற்கள் பிரம்மத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கான தத்துவ மற்றும் ஆன்மீக பயணத்தை கூட்டாக வலியுறுத்துகின்றன, இந்த நோக்கத்தில் தூய்மை, பகுத்தறிவு மற்றும் அடிப்படைக் கொள்கைகளின் முக்கியத்துவத்தை எடுத்துக்காட்டுகின்றன.
¾ **நெருப்பு**: மாற்றம் மற்றும் ஆற்றலைக் குறிக்கிறது.
இந்த சொற்றொடர் இயல்பிலேயே உள்ள உள்ளுணர்வைக் குறிக்கிறது. வேதாந்தம் உட்பட பல ஆன்மீக மரபுகளில், ஒவ்வொரு ஜீவனுக்குள்ளேயுள்ள ஆத்மாவை அங்கீகரிப்பது உள்ளது. "மினுமினுப்புகள்" என்ற சொல், ஒருவரின் விழிப்புணர்வு மற்றும் புரிதலின் நிலையைப் பொறுத்து, இந்த உள் ஒளியை ஒரு கணம் மறைக்கலாம் அல்லது வெளிப்படுத்தலாம் என்பதைக் குறிக்கிறது.
உண்மையிலேயே, இவை பிரம்மத்தின் ஒளியின் இரண்டு வடிவங்கள்: ஒன்று அமைதியானது, மற்றொன்று செழிப்பானது. வழிபாட்டில் உள்ள பல்வேறு கூறுகளின் முக்கியத்துவத்தையும், பிரபஞ்சம் மற்றும் மனித இருப்புடனான அவற்றின் தொடர்பையும் வலியுறுத்தும் ஒரு ஆன்மீக அல்லது சடங்கு கட்டமைப்பைப் பற்றி இந்த ஸ்லோகம் விவாதிக்கிறது. இங்கே இன்னும் விரிவான விளக்கம்:
இந்தப் பகுதி தியானத்தின் ஆன்மீக முக்கியத்துவம், பிரசாதங்களின் தன்மை மற்றும் வாழ்க்கைச் சுழற்சியில் உள்ள கூறுகளின் ஒன்றோடொன்று இணைந்திருத்தல் ஆகியவற்றை ஆழமாக ஆராய்கிறது. இது தெய்வீகம், இயற்கை உலகம் மற்றும் மனித இருப்பு ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான உறவை வலியுறுத்துகிறது. இங்கே ஒரு விரிவான விளக்கம்:
அக்னிஹோத்ர யாகத்தைச் செய்வதன் மூலம், ஒருவர் பேராசையின் வலையில் சிக்கிக்கொள்ளமாட்டார். இவ்வாறு, ஆசையைத் தூண்டிவிடும் மாயையின் வலையைத் துண்டித்து, கோபத்தை தவிர்ப்பதன் மூலம், ஒருவர் பிரம்மத்தை மறைத்துக்கொண்டிருக்கின்ற நான்கு போர்வைகளையும் ஊடுருவி, இறுதியில் பிரம்மத்தை அடைய முடியும். உண்மையில், சூரிய, சந்திர, நெருப்பு மற்றும் சாத்விக உலகங்களைத் கடந்த பிறகு, ஒருவர் மனத்தூய்மை அடைந்து, மாறாத, அழியாத, அழியாத மற்றும் நித்தியமான விஷ்ணு என்று அழைக்கப்படும் சத்வத்தில் நிலைத்திருப்பார். இந்த நிலை ஆசை மற்றும் சர்வ அறிவின் உண்மைத்தன்மையால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. சூரியனின் மையத்தில் சந்திரன் உள்ளது, சந்திரனின் மையத்தில் நெருப்பு உள்ளது, ஒளியின் மையத்தில் சத்வம் உள்ளது, மற்றும் சத்வத்தின் மையத்தில் அழியாதது உள்ளது என்பது விளக்கப்பட்டுள்ளது.
- **சந்திர கோளம்**: உணர்ச்சிகள், உள்ளுணர்வு மற்றும் மனதைக் குறிக்கிறது.
- **நெருப்பு கோளம்**: மாற்றம், ஆர்வம் மற்றும் விருப்பத்தைக் குறிக்கிறது.
- **சாத்விக் கோளம்**: தூய்மை, நல்லிணக்கம் மற்றும் ஆன்மீக தெளிவைக் குறிக்கிறது.
உச்ச நிலையின் பண்புகள்: இந்த ஞானயோக பயணத்திற்குப் பிறகு அடையப்பட்ட நிலையின் குணங்களை இந்தப் பகுதி விவரிக்கிறது: மனத்தூய்மை, சத்வ குணத்தில் நிலைத்திருப்பது, அசையாதது, அழியாதது, அழியாதது, நித்தியமானது ஆகிய இந்தப் பண்புகள் பிரம்ம நிலையை பிரதிபலிக்கின்றன, இது பெரும்பாலும் தெய்வீக சாரத்துடன் தொடர்புடையது, இந்த நிலையில் இருப்பவரை விஷ்ணு என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. விஷ்ணு என்பது பாதுகாப்பு, உண்மை மற்றும் உயர்ந்த உள்ளிணர்வைக் குறிக்கிறது.
ஜீவனின் உடலுக்குள் ஒரு கட்டைவிரல் அளவுள்ள ஆகாசத்தில் இருக்கின்ற சூட்சுமத்திற்கும் சூட்சுமமாக இருக்கின்ற பிரம்மத்தை தியானித்து, ஒருவன் உயர்ந்த நிலைக்குச் செல்கிறான். உண்மையில், இந்த நிலையில் அவனிடத்திலிருக்கின்ற அனைத்து ஆசைகளும் நிறைவேறுகின்றன. இங்கே அவை விளக்குகின்றன: உண்மையில் அந்த பிரம்மன், ஒரு கட்டைவிரல் அளவுள்ள உடலுக்குள்ளே இருக்கின்ற ஆகாசத்தை இருப்பிடமாக கொண்டிருக்கிறார், ஒரு விளக்கின் சுடரைப் போல, மூன்று மடங்கு பிரகாசமாக பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கிறார், மகான்களால் புகழப்படுகின்ற அந்த பிரம்மன் அனைத்து ஜீவன்களுக்குள்ளும் நுழைந்திருக்கிறார்.
**மிகச்சிறிய அணுவின் மீதான தியானம்**:
¾ "மிகச்சிறிய அணுவுடனான தொடர்பைப் பற்றி தியானித்திருப்பது" என்ற சொற்றொடர் இருப்பின் அடிப்படை இயல்பு பற்றிய ஆழமான சிந்தனையைக் குறிக்கிறது. இந்து மதம் உட்பட பல ஆன்மீக மரபுகளில், தியானம் என்பது பிரபஞ்சத்தைப் பற்றிய சுய-உணர்தல் மற்றும் புரிதலுக்கு வழிவகுக்கும் ஒரு பயிற்சியாகும்.
¾ "உடல்-அளவிலான-கட்டைவிரலின் அளவு" என்பது தொடர்புடையதாகவும் உறுதியானதாகவும் இருக்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவீட்டைக் குறிக்கிறது. படைப்பின் மிகச்சிறிய அம்சங்கள் கூட முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை மற்றும் தியானத்திற்கு தகுதியானவை என்ற கருத்தை இது வலியுறுத்துகிறது.
¾ "ஒருவர் அந்த உச்ச நிலைக்குச் செல்கிறார்" என்ற சொற்றொடர், இந்த தியானத்தின் மூலம், ஒரு நபர் உயர்ந்த உணர்வு அல்லது ஞான நிலையை அடைய முடியும் என்பதைக் குறிக்கிறது.
· உண்மையில், இங்கே எல்லா ஆசைகளும் நிறைவேறுகின்றன, என்பது இந்த உயர்ந்த நிலையில், எந்தவிதமான ஆசைகளும் இல்லாத நிலையைக் குறிக்கிறது. உண்மையான நிறைவு என்பது பணம், உயர் பதவி, சொத்துக்களை அடைவதல்ல, மாறாக ஆன்மீக உணர்தல் மற்றும் தெய்வீகத்துடனான தொடர்பிலிருந்து வருகிறது என்பதைக் குறிக்கிறது.
ஜீவனின் உடலுக்குள் ஒரு கட்டைவிரல் அளவுள்ள ஆகாசமே சூட்சுமத்திற்கும் சூட்சுமமாக இருக்கின்ற பிரம்மத்தின் இருப்பிடமாக இருக்கிறது.
----ooo000ooo----
ஏழாவது அத்தியாயம்
பல்வேறு தெய்வங்கள், தாள அமைப்பு, துதிப்பாடல்கள், மந்திரங்கள், பருவங்கள், சுவாசங்கள், வான உடல்கள், வான தேவர்கள் மற்றும் பூமிக்குரிய உயிரினங்கள் ஆறு வெவ்வேறு திசைகளிலும் நிலையற்ற வெளிப்பாடுகளாகும், அவை மீண்டும் முழு உலகின் ஒரே எல்லையற்ற ஆத்மாவிற்கு திரும்புகின்றன.
தேவர்களின் தலைவன் இந்திரன், திரிஷ்டுப் தாளம், பஞ்சதச துதி, பிருஹத் மந்திரம், கோடை காலம், வியான மூச்சு, சந்திரன், ருத்ர தேவர்கள், தெற்கே புறப்படுகிறார்கள். அவைகள் பிரகாசிக்கின்றன, மழை பொழிகின்றன, துதிக்கின்றன, மீண்டும் பிரம்மத்தினுள்ளே நுழைந்து ஒரு திறப்பின் வழியாகப் பார்க்கின்றன. அவர் தொடக்கமோ முடிவோ இல்லாதவர், அளவிடப்படாதவர், வரம்பற்றவர், வேறொருவரால் அசைக்க முடியாதவர், சுதந்திரமானவர், அடையாளங்கள் இல்லாதவர், உருவமற்றவர், முடிவற்ற சக்தி கொண்டவர், படைப்பாளர், ஞானம் அளிப்பவர்.
மருத்துக்கள், ஜகதி தாளம், சப்ததச துதி, வைருப மந்திரம், மழைக்காலம், அபான மூச்சு, சுக்கிர கிரகம், ஆதித்ய தேவர்கள், மேற்கு நோக்கிப் புறப்படுகிறார்கள். அவை பிரகாசிக்கின்றன, மழை பொழிகின்றன, துதிக்கின்றன, மீண்டும் உள்ளே நுழைந்து ஒரு திறப்பின் வழியாகப் பார்க்கின்றன. அந்த இடம் அமைதியானது, சத்தமற்றது, அச்சமற்றது, துக்கமற்றது, பேரின்பமானது, திருப்தியானது, உறுதியானது, அசையாது, அழியாதது, நீடித்தது. அதுவே விஷ்ணு என்ற பெயருடன் கூடிய இறுதி உறைவிடமாகும்.
விஸ்வதேவர்கள், அனுஷ்டுப் தாளம், ஏகவிம்ச துதி, வைராஜ மந்திரம், இலையுதிர் காலம், சமண மூச்சு, வருணன், சாத்ய தேவர்கள், வடக்கே புறப்படுகிறார்கள். அவை பிரகாசிக்கின்றன, மழை பொழிகின்றன, துதிக்கின்றன, மீண்டும் உள்ளே நுழைந்து ஒரு திறப்பின் வழியாகப் பார்க்கின்றன. அவர் உள்ளுக்குள் தூய்மையானவர், சுத்தமானவர், வெற்றிடமானவர், அமைதியானவர், மூச்சு இல்லாதவர், முடிவற்றவர்.
மித்ரனும் வருணனும், பங்க்தி தாளம், திரிணவமும் த்ரயஸ்திரிம்ஷமும், சாக்வரமும் ரைவதமும், குளிர்காலமும் பனிக்காலங்களும், உதான மூச்சும், அங்கிரஸும், சந்திரனும் மேலே வெளிப்படுகின்றன. அவை பிரகாசிக்கின்றன, மழை பொழிகின்றன, துதிக்கின்றன, மீண்டும் உள்ளே நுழைந்து ஒரு திறப்பின் வழியாகப் பார்க்கின்றன. ஓம் என்று அழைக்கப்படும் அவர், ஒரு தலைவர், புத்திசாலித்தனமானவர், தூக்கமில்லாதவர், வயதாகாதவர், மரணமற்றவர், துக்கமற்றவர்.
சனி (சனி), ராகு (பாம்பின் தலை), கேது (பாம்பின் வால்), பாம்புகள், ராட்சசர்கள், யக்ஷர்கள், மனிதர்கள், பறவைகள், மான்கள், யானைகள் மற்றும் அதுபோன்றவை கீழே வெளிவருகின்றன. அவை பிரகாசிக்கின்றன, மழை பொழிகின்றன, துதிக்கின்றன, மீண்டும் உள்ளே நுழைந்து ஒரு திறப்பின் வழியாகப் பார்க்கின்றன. புத்திசாலி, பழிவாங்குபவர், அனைத்திலும் உள்ளவர், அழியாதவர், தூய்மையானவர், தூய்மையானவர், பிரகாசிக்கும்வர், பொறுமையானவர், அமைதியானவர்.
மேலும் அவர், உண்மையிலேயே, இதயத்திற்குள் இருக்கும் ஆத்மா, மிகவும் நுட்பமானவர், நெருப்பைப் போல எரிந்து, அனைத்து வடிவங்களாக காட்சியளிக்கிறார். அனைத்து ஊட்டச்சத்து, வாழ்வாதாரம் மற்றும் பொருள் இருப்பு ஆகியவை பிரம்மத்திலிருந்தே உருவாகின்றன. நாம் உட்கொள்ளும் அனைத்தும் - உடல் உணவாக இருந்தாலும் சரி அல்லது ஆன்மீக ஞானமாக இருந்தாலும் சரி - பிரம்மத்தின் வெளிப்பாடாகும். இது பிரபஞ்சத்திலுள்ள அனைத்து படைப்புகளுக்கும் மூலமாக விவரிக்கிறது. பிரம்மத்திற்குள் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களும் ஒன்றோடொன்று இணைந்திருப்பதை எடுத்துக்காட்டுகிறது. நூல்கள் துணியில் நெய்யப்படுவது போல, அனைத்து உயிரினங்களும் தெய்வீக உணர்வுகளாக பிரம்மத்திற்குள் உள்ளன.
ஓ ராஜா! இப்போது ஞானயோக பாதையை பின்பற்றுபவர்களுக்கு அறிவுக்குத் தடைகளாக இருப்பதைப் பற்றிக் கூறப்படுகிறது. மெய்யாகவே, மாயையின் மோக வலையின் மூல காரணம், சொர்க்கத்திற்குத் தகுதியான ஒருவர் சொர்க்கத்திற்குத் தகுதியற்றவர்களுடன் இணைந்திருப்பதுதான். அவர்களுக்கு முன்னால் ஒரு தோப்பு இருப்பதாகக் கூறப்பட்டாலும், அவர்கள் ஒரு தாழ்வான புதரைத்தான் பற்றிக் கொள்கிறார்கள்.
சத்தியமும் பிராணனும் வாழ்க்கையை ஒளிரச் செய்ய எவ்வாறு பின்னிப் பிணைந்துள்ளனர்
அறியாமை மற்றும் வக்கிரமான கோட்பாடுகளுக்கு எதிரான எச்சரிக்கை
· அறிவு, அறியாமை இரண்டையும் ஒன்றாக அறிந்தவன் மரணத்தைக் கடந்து அழியாத பிரம்மத்தை அடைகிறான்.
ஆத்மாவை அறிய விரும்பிய தேவர்களும் அசுரர்களான அசுரர்களும் பிரம்மாவிடம் வந்து, தங்கள் வணக்கத்தைச் செலுத்தி, தங்கள் நோக்கத்தை இவ்வாறு கூறினார்கள்: "ஐயா, நாங்கள் ஆத்மாவைப் புரிந்துகொள்ள ஆர்வமாக உள்ளோம். எங்களுக்கு ஆத்மஞானம் அளிக்கும்படி நாங்கள் உங்களை கேட்கிறோம்."
விழிப்புணர்வின் வெளிப்பாட்டில், உச்சபட்ச ஒளிரும் சக்தி ஒளியை வீசும் நெருப்புப் பிரகாசத்தில் தனது இருப்பிடத்தைக் காண்கிறது. அது வெளிக்கிளம்பும்போது புகை போல உயர்ந்து, ஒரு பரந்த பிரபஞ்ச மரத்தில் ஏறி, அந்த மரத்தின் பரந்த தன்மையில் கிளையாக உருவாகிறது.. உப்பு தண்ணீரில் கலப்பது போல, வெப்பத்தால் உருகிய வெண்ணெய் போல பரவலான மற்றும் பிரிக்க முடியாதது போல, தியானிப்பவரின் சிந்தனையின் எல்லையற்ற அணுகுமுறையைப் போல அது தடையின்றி கரைகிறது. முனிவர்கள், 'அதை மின்னலுடன் ஒப்பிட்டிருக்கிறார்கள். ஏனென்றால் அது வெளிப்படும் தருணத்திலேயே, அது முழு உடலையும் ஒளிரச் செய்கிறது. எனவே, ஒருவர் இந்த எல்லையற்ற ஒளிரும் சக்தியை ஓம் மூலம் வணங்க வேண்டும், ஏனெனில் அதன் அதிர்வுக்குள், மூச்சு (பிராண) உண்மையுடன் ஒத்துப்போகிறது. ஆத்மாவை மறைக்கின்ற மாயைகளைக் கலைக்கிறது.
மனம் உடலில் உள்ள ஜீரண நெருப்பை தூண்டுகிறது, அது பிராணனை இயக்க வைக்கிறது.
பிராணன் மார்பின் வழியாக நகரும்போது, அது ஆழமான ஒலியை உருவாக்குகிறது. இந்த ஸ்லோகம் ஒலி உற்பத்தி அல்லது பேசும் செயலை விவரிக்கின்ற உள் யோக உடலியலை அழகாகப் படம்பிடிக்கிறது:
1. இதயத்தில் - ஒலியானது அணுவாகத் தொடங்குகிறது, பிரிக்க முடியாத, நுட்பமான அதிர்வு - மிகவும் நுண்ணிய மற்றும் உள் (பேச்சின் மிக உயர்ந்த நிலையான பரா வாணியுடன் தொடர்புடையது).
• பிரம்மத்தின் ஒரு பகுதி மட்டுமே அற்புதமான உலகில் ஈடுபடுகிறது.
உணர்தல் என்பது மாறிவரும் நிலைகளுக்கு அப்பால், துரியத்தை - திரிபாத பிரம்மத்தின் சாம்ராஜ்யத்தை உணர்ந்து கொள்வதில் உள்ளது.
இவ்வாறு சிந்திக்க வேண்டிய பிரம்மத்தின் வடிவத்தையும், சிந்திக்கும் முறையையும் காட்டிய ஸ்ருதி, இந்த சிந்தனையை நிறைவேற்றுவதற்காக, அதாவது புத்தியை அதன் பொருளின் மீது நிலைநிறுத்துவதற்காக, இப்போது யோகத்தை அதன் பாகங்களுடன் அறிவின் முழுமையான தேர்ச்சியை அடைவதற்கான வழிமுறையாக அறிவிக்கத் தொடங்குகிறது.
மனம் மற்றும் பிராணனுடன் புலன்களின் உடல் தளங்களின் தொடர்பைக் கலைக்கிறது. இவ்வாறு வரம்புகளிலிருந்து முற்றிலும் விடுபட்டு, வரம்புகள் இல்லாததை, அதாவது பிரம்ம உலகின் முழுமையான வரம்பற்ற பரிபூரணத்தைப் பற்றி சிந்திக்கவோ அல்லது உணரவோ அனுமதிக்கவும்.
பத்து வெளிப்புற உறுப்புகள், மற்றும் உள் உறுப்பு, மனம். அனைத்து பொருட்களையும் வெளிப்படுத்தும் அனைத்து ஒலிகளிலும் ஓம் வியாபித்திருப்பதால், அது அதை விசாரத்தின் மூலம், அனைத்து அறிவாற்றல் பொருட்களையும் தாண்டி, அவை வெறும் வார்த்தைகள்தான் என்று உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.
· பிரம்மத்தையே அனைத்தாகவும் கண்டு கொண்டவன், அவன் தானே பிரம்மமாகிறான்.
----ooo000ooo----
