Atma Gnanam: Vichara Sagaram-1

Showing posts with label Vichara Sagaram-1. Show all posts

Monday, November 4, 2019

Vichara Sagaram - Chapter-1-Rev-01

ஓம்:

ஸ்ரீநிச்சலதாசர் இயற்றிய
விசார சாகரம்
அத்தியாயம்-1
(அனுபந்த நிருபணம்)

முகவுரை
இந்த பூலோகததில் மனிதப்பிறவி எடுத்தவர்களால் அடையத்தக்கது ஆனந்த ரூப மோட்சமாகும். அந்த மோட்சத்திற்குச் சாதனமாகவுள்ள சாஸ்திரம் வேதாந்தமாகும். அந்த வேதாந்த சாஸ்திரம் பல பெரியோர்களால் பலவிதமாக கூறப்பட்டிருக்கிறது. இந்த விசாரசாகரம் என்ற நூலானது நிச்சலதாசர் என்பவரால் செய்யுள் ரூபமாக இந்தியில் இருநூறு வருடங்கட்கு முன் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. இதன் அருமை தெரிந்து கோவிலூர் மடாதிபதி ஸ்ரீசிதம்பரஞான தேசிகரவர்கள், மாணாக்கர் சிதம்பரம் ஸ்ரீபொன்னம்பலஞான தேசிகரவர்கள் 150 வருடங்கட்கு முன்பு முதல் ஐந்து அத்தியாயங்களை தமிழில் மொழி பெயர்த்துள்ளார். ஸ்ரீகாசிகானந்த ஞானாச்சார்ய ஸ்வாமிகள் கடைசி இரண்டு அத்தியாயத்தினை மொழிபெயர்த்து அருளினார்கள்.

வஸ்து நிர்த்தேசரூப மங்கலம்
சுகமாயும், நித்தியமாயும், பிரகாசமாயும், எங்கும் வியாபித்தும், நாமரூபங்களுக்கு ஆதாரமாயும், புத்தியறியாததாயும், புத்தியறிவதாயும், சுத்தமாயும் எதுவோ அதுவே நான்.
எனது ஸ்வரூப சமுத்திரத்தில் விஷ்ணு, மகேசன், பிரம்மா, சூரியன், சந்திரன், வருணன், யமன், சக்தி, கணேசன் என்பவர்கள் அலைகளாயிருக்கின்றார்கள்.
எந்தக் கிருபாநிதியாகிய சர்வக்ஞனை முனிகள் இருதயத்தில் நிறுத்தி தியானம் செய்கின்றார்களோ, அவர் என்னிடத்து உபாதியினால் மித்யாவாக விளங்குகின்றார்.
எதனை அறியாமையால் கயிற்றில் பாம்பு போல ஜகத் தோன்றுகின்றதோ, எதனை அறிவதனால் அந்தச் பாம்பு போல ஜகமானது மறைந்து விடுகின்றதோ அது நானேதான்.
புண்ணியவான்கள் எந்த ராமனை ஆத்மஞானத்தை அடையும் ஆசைகொண்டு நிஷ்காமமாகப் பூஜிக்கின்றார்களோ, அந்த ராமன் எனது ஆத்மாவாக இருத்தலின், நான் யாரை வணங்குவேன்?
கிரந்த மகிமை
வேத சித்தாந்தமாகிய சம்பூர்ணமாய் அதிகம்பீரமாயுள்ள விசாரசாகரம் என்கின்ற கிரந்தமானது என்னால் எழுதப்படுகின்றது. இதனைத் அதிகாரிகள் நன்குணர்ந்தால் ஆனந்தம் அடைவர். சூத்திர, பாஷ்ய, வார்த்திக முதலிய சமஸ்கிருத கிரந்தங்கள் அனேகம் இருக்கப் அவைகளால் மந்த புத்தியுடையவர்களுக்கு ஆத்மஞானம் உண்டாகாமல் போகலாம். சமஸ்கிருத மொழி அறியாதவர்களுக்கு இந்த கிரந்தம் எழுதப்பட்டிருக்கிறது.

சிலர் கொஞ்சம் சாஸ்திரம் படித்துப் பாஷாக் கிரந்தங்கள் இயற்றியிருப்பார்கள். அவற்றாலும் சந்தேகமற்ற அறிவுண்டாகாது. ஆனால் இந்த நூலில் முழுமையான கருத்துக்கள் அடங்கியிருக்கிறது. அவைகளும் வேதாந்தத்தின் உபதேசத்தின் கருத்தையொட்டியே சொல்லப்பட்டு இருக்கிறது. மேலும் ஆத்ம ஞானத்தை அடையக்கூடிய உபதேச கருத்துக்கள் விரிவாக கூறப்பட்டிருக்கிறது.

கிரந்தத்தின் அனுபந்தத்தை அறிந்தாலன்றி விவேகமுடைய மனிதர்களுக்கு கிரந்தத்தில் பிரவிருத்தி உண்டாகாது. ஆதலால் எந்த அனுபந்தத்தை அறிந்து கிரந்தத்தைக் கேட்க விரும்புவாரோ அவைகள் கூறப்படுகிறது. அவைகள் அதிகாரி, சம்பந்தம், விஷயம், பலன் ஆகிய நான்காகும்.

அந்தக்கரணத்தில் அசுத்தம், விக்ஷேபம், ஆவரணம் என்கின்ற மூன்று குறைகள் உள்ளது. அவற்றுள் நிஷ்காம கர்மத்தால் அசுத்துமானது நீக்கப்படுகிறது. உபாசனையினால் விக்ஷேபம் நீங்கும். நிஷ்காம கர்ம உபாசனைகளைச் செய்தால் அசுத்தம், விக்ஷேபம் நீங்கப் பெறுவோம். இந்த நிலையில் சைதன்ய ஸ்வரூபத்தின் ஆவரணம் மட்டும் யாருடைய மனதில் இருக்கிறதோ அவர்களும், யாரொருவர் நான்கு சாதனங்களையும் உடையவனாக இருக்கின்றாரோ அவர்களும் அதிகாரியாவார்கள்.

நான்கு சாதனங்களின் விளக்கம்:
நான்கு சாதனங்களாவன விவேகம், வைராக்கியம், சமாதிஷட்கசம்பத்தி, முமுக்ஷுத்துவம் ஆகியவனவாகும்.

விவேக லட்சணம்: ஆத்மா, அனாத்மாவை பிரித்தறியும் அறிவாகும். தோன்றிக் கொண்டிருக்கும் உலகம் அனாத்மா, மித்யா என்ற அறிவை அடைதல். இந்த விவேகமே மற்ற அனைத்து சாதனங்களுக்கும் மூலமாக இருக்கிறது. ஏனென்றால் இந்த விவேகத்திற்குள்ளேதான் வைராக்கியம் முதலிய மற்ற சாதனங்கள் அடங்கியிருக்கிறது. விவேகத்தை அடையாவிட்டால் மற்ற தகுதிகளை அடைய முடியாது.
வைராக்கிய லட்சணம்: இகலோகத்திலிருந்து பிரம்மலோகம் வரையுள்ள போகங்களில் இருக்கின்ற பற்றின்மையாகும்.
சமாதிஷட்க சம்பத்தி: இது ஆறு வகையாக இருக்கிறது. அவைகள் சமம், தமம், சிரத்தை, சமாதானம், உபரமம், திதிக்ஷா ஆகும்.

சமம்: உலக விஷயங்களிலிருந்து மனதை அடக்குது.
தமம் என்பது புலன்களை அடக்குவது.
சிரத்தை என்பது வேதவாக்கியங்கள், குரு வாக்கியங்களில் நிபந்தனையற்ற நம்பிக்கை.
சமாதானம் என்பது மனதின் விக்ஷேபத்தை நாசம் பண்ணுவதாகுமென்று கூறுகின்றனர்.
உபரமம் என்பது சாதன சகித கர்மங்களனைத்தும் தியாகம் செய்வதும், விஷயங்களை விஷத்திற்கு சமானமாகக் கண்டு. அவற்றினின்று ஓடுவதும், பெண்களைக் கண்டால் மனதில் போக இச்சை கொள்ளாமல் இருப்பது என்பர்.
திதிக்ஷா என்பது பசி-தாகம், குளிர்-வெப்பம் இருமைகளை சகித்துக் கொள்ளுதல் என்று பண்டிதர்கள் கூறுகின்றனர்.

இவ்வாறான சமாதிஷட்க சம்பத்தி ஆறாகவிருந்தாலும் அது ஒன்றேதான் என்று எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

முமுட்சுத்துவம் மோட்சத்தை அடைய வேண்டும் என்ற இச்சை. மோட்சம் என்பது பிரம்மத்தின் பிராப்தியும் அனர்தத்தின் நிவிருத்தியுமாம். விவேகம் போன்ற நான்கும், சிரவண, மனன, நிதித்யாசனம் ஆகிய மூன்றும் தத்பதார்த்த, த்வம்பதார்தத்தின் விசாரம் ஒன்றும் ஆக இவையெட்டும் ஞானசாதனமாம்.

அந்தரங்க பகிரங்க சாதனம்: மேற்கூறிய எட்டும் அந்தரங்க சாதனங்களாகும். யாகம் போன்ற கர்மங்கள் பகிரங்க சாதனங்களாகும். அவற்றுள் பகிரங்க சாதனத்தை முமுக்ஷு தியாகம் செய்ய வேண்டும். அந்தரங்க சாதனத்தைத் பின்பற்ற, சிரவணத்தில் அல்லது ஞானத்தில் எந்த பிரத்யக்ஷம் பலமாகவுள்ளதோ அதுவே அந்தரங்க சாதனமாகும். விவேகாதி நான்கும் சிரவணத்திற்கு உபயோகமாயுள்ளன. அதனால் விவேகாதியின்றி சிரவணம் சித்திப்பதில்லை. அங்ஙனமே சிரவண, மனன, நிதித்தியாசனங்கள் ஞானத்தை அடைய உபயோகமாயுள்ளன. சிரவணாதியின்றி ஞானமுண்டாகாது. அங்ஙனமே தத்பதார்த்த த்வம்பதார்தத்தங்களின் ஞானமின்றியும் அபேத ஞானம் உண்டாவதில்லை. இவ்வாறு விவேகாதி நான்கு சாதனங்களும் சிரவணத்திற்கு உபயோகமாயுள்ளன. மற்றும் சிரவண, மனன, நிதித்யாசனம், தத்பதார்த்த, த்வம்பதார்தத்தின் விசாரம் ஆகிய நான்கும் ஞானத்திற்கு உபயோகமாக உள்ளன. இதனால் இவ்வெட்டும் அந்தரங்க சாதனமாகும்.

எது ஞானத்தில் அல்லது சிரவணத்தில் பிரத்யக்ஷ பலமாயில்லாமல், அந்தக்கரணச் சுத்தி மாத்திரத்தில் பலமாயுள்ளதோ அது ஞானத்திற்குப் பகிரங்க சாதனமென்று சொல்லப்படும். யக்ஞாதி கர்மங்கள் சம்சாரத்திற்குச் சாதனங்களாகையால் அவற்றால் அந்தக்கரண சுத்தி உண்டாகாது. அங்ஙனமாயினும், அவை சகாம புருஷனுக்குச் சம்சாரத்திற்கு ஏதுவாகவும், நிஷ்காம புருஷனுக்கு அந்தக்கரண சுத்திக்கு ஏதுவாகவும் இருக்கும். நிஷ்காமபுருஷனுக்கு அந்தக்கரணசுத்தி வாயிலாக ஞானத்திற்கு ஏதுவாகும். இதனால் இவை பகிரங்க சாதனம் என்றும் விவேகாதிகள் அந்தரங்க சாதனமென்று கூறப்பட்டன. யக்ஞாதி கர்மங்களைத் தியாகம் செய்பவன் ஞானாதிகாரியாவன். அவனுக்கு யக்ஞாதிகளின் தேவையில்லை.

விவேக முதலியவற்றின் உபயோகம் சிரவணத்தின் போது உபயோக்கரமாக இருக்கும்.. ஆதலால் விவேகாதிகளின் அபேட்சையினால் சிரவணாதிகள் அந்தரங்கமாம். விவேகாதிகளையும் ஞானத்திற்கு அந்தரங்க சாதனமென்றே சர்வ சாஸ்திரங்களிலும் கூறுகின்றன. அங்ஙனமாயினும் விவேகாதிகளின் பிரத்யக்ஷ பலம் ஞானசாதனமாகிய சிரவணத்தின் கண் உள்ளது. மற்றும் சிரவணாதிகள் போல விவேகாதிகளும் ஜிக்ஞாசுவால் அடையத்தக்கதாகும்.

விசாரத்தினால் பார்க்கும்போது ஞானத்திற்கு முக்கிய அந்தரங்க சாதனம் தத்வமஸி போன்ற மகாவாக்கியங்களாகும். அதனால் யுக்தியினால் வேதாந்த வாக்கியங்களின் தாத்பர்ய நிச்சயம் செய்யப்படுவது சிரவணம் எனப்படும். ஜீவப்பிரம்மங்களினது அபேதத்தின் சாதகமும், பேதத்தின் பாதகமுமாகிய யுக்திகளால் அத்விதீயப் பிரம்மத்தைச் சிந்தித்தல் மனனம் எனப்படும். அனாத்மாகார விருத்தியின் வியவதான (மறைப்பு) ரகித பிரம்மாகார விருத்தியின் ஸ்திதி நிதித்யாசனம் எனப்படும்.

சிரவணத்தால் பிரமான சந்தேகம் நிவிருத்தியாம். மனனத்தால் பிரமேய சந்தேகம் நிவிருத்தியாம். வேதாந்த வாக்கியங்கள் அத்விதீயப் பிரம்மத்தைப் போதிக்கின்றனவா? என்றிங்ஙனம் பிரமாணத்தின்கண் சந்தேகம் உண்டாகும்போது, அது சிரவணத்தால் நிவிருத்தியாகும். மற்றும் ஜீவப் பிரம்மத்தின் அபேதம் சத்தியமா? அல்லது பேதம் சத்தியமா? என்றிங்ஙனம் பிரமேயத்தில் சந்தேகம் வந்தால் அது மனனத்தால் நிவர்த்தியாகும். தேகாதிகளும் சத்தியம், ஜீவப்பிரம்மத்தின் பேதமும் சத்தியமென்றும் ஞானத்தினை விபரீதபாவனை என்பர். அதனையே விபர்யயமென்பர். அதனை நிதித்தியாசனம் மூலம் நிக்கிக்கொள்ள வேண்டும். இவ்வாற்றால் சிரவணாதிகள் மூன்றும் விபரீதபாவனைகளை நீக்குவதற்கு உதவி செய்கின்றன. அசம்பாவனை விபரீதபாவனைகள் ஞானத்திற்கு தடைகளாக இருக்கிறது. இந்த தடைகளை நீக்கிக் கொள்வதற்காக சிரவணாதிகள் உதவி செய்கின்றன.

ஞானத்திற்குச் சாக்ஷாத் சாதனம் வேதாந்த வாக்கியமாம். அவ்வேதாந்த வாக்கியமும் அவாந்தர வாக்கியம், மகாவாக்கியம் என இருவகையாக பிரிக்கப்படுகிறது. பரமாத்மாவின் அல்லது ஜீவனின் ஸ்வரூபபோதமாகிய வாக்கியம் அவாந்தர வாக்கியம் எனப்படும். ஜீவ பரமாத்மாக்களின் ஏகத்துவ போதமாகிய வாக்கியம் மகாவாக்கியம் எனப்படும். அவாந்தர வாக்கியத்தால் பரோக்ஷ ஞானமும், மகாவாக்கியத்தால் அபரோக்ஷ ஞானமும் உண்டாகும். பிரம்மமுண்டென்னும் ஞானம் பரோக்ஷ ஞானமாகும். நானே பிரம்மம் என்னும் ஞானம் அபரோக்ஷ ஞானமாகும். நீ பிரம்மமென்று ஆச்சாரியர் உச்சரித்த வாக்கியத்தினால், கேட்பவனுக்கு நான் பிரம்மனென்ற அபரோக்ஷ ஞானம் உண்டாகாது.

வேதாந்தத்தின் அத்விதீயம் பிரம்மம் என்பவர்களின் கருத்து:
சிரவண, மனன, நிதித்யாசன சகித வாக்கியத்தால் அபரோக்ஷ ஞானம் உண்டாகும் கேவல வாக்கியத்தால் பரோக்ஷ ஞானம் உண்டாகும், அபரோக்ஷ ஞானம் உண்டாகாது. சிரவணாதிகளால் அசம்பாவனை, விபரீதபாவனைகள் நாசமாகும். இதனால் சிரவணாதிகள் வியர்த்தமன்றாம். அங்ஙனமாயினும் எந்த வஸ்துவினது அபரோக்ஷ ஞானம் உள்ளதாமோ, அதன்கண் அசம்பாவனை விபரீதபாவனை இருக்காது. கேவல வாக்கியத்தால் பரோக்ஷ ஞானம் ஏற்படும்.

எந்த வஸ்து தெரியாமல் இருக்கின்றதோ, அது சப்தத்தால் பரோக்ஷமாக தெரியவரும். சப்தத்தால் தெரியாத வஸ்துவினது அபரோக்ஷ ஞானம் ஏற்படாது. தெரியாமல் இருக்கின்ற சுவர்க்க, இந்திராதி தேவதைகளினது ஞானம் சாஸ்திரரூப சப்தத்தால் பரோக்ஷமாகவே இருக்கின்றது. எந்த வஸ்து மறைக்கப்பட்டு இருக்கிறதோ, அவைகளின் பரோக்ஷ ஞானம், அபரோக்ஷ ஞானம் ஆகிய இவையிரண்டும் சப்தத்தால் ஏற்படும்.

எவ்விதம் தெரிகின்ற வஸ்துவினைச் சப்தமானது இருக்கிறது என்று போதிக்கின்றதோ அவ்விதமே தெரியாத வஸ்து பற்றியும் பரோக்ஷ ஞானம் உண்டாகின்றது. பத்தாவது மனிதன் இருக்கிறான் என்று போதித்த சப்தத்தால் ஒருவனுக்கு பரோக்ஷ ஞானமே ஏற்படுகின்றது. மற்றும் எவ்விதம் தெரியாத வஸ்துவினை இருக்கின்றதென்று சப்தம் போதிக்கின்றதோ அவ்விதமே சப்தத்தால் அதன் அபரோக்ஷ ஞானமும் ஏற்படுகின்றது பத்தாவது மனிதன் நீயே என்ற சப்தமானது அவனுக்கு அபரோக்ஷ ஞானமும் உண்டாகின்றது.

அவ்விதமே பிரம்மம் அனைத்திற்கும் ஆத்மாவாயிருத்தலால் ஆதியந்தம் இல்லாத ஒன்றாகும். அதனை அவாந்தர வாக்கியம் இருத்தல் என்ற ஸ்வரூபத்தால் போதிக்கின்றது. இதனால் அவ்வியவகித பிரம்மத்தினது ஞானமும் அவாந்தர வாக்கியத்தால் பரோக்ஷமாகவே உண்டாகிறது. மற்றும் நீயே பத்தாவது மனிதன் என்னும் வாக்கியம் போல, கேட்பவனுடைய ஆத்ம ஸ்வரூபமாகப் பிரம்மத்தை மகாவாக்கியம் போதிக்கின்றது. இதனால் மகாவாக்கியத்தால் பிரம்மத்தினது அபரோக்ஷ ஞானமே ஏற்படும்.

எந்த வஸ்துவினது அபரோக்ஷ ஞானம் உண்டாகுமோ அதன்கண் அசம்பாவனை, விபரீதபாவனைகள் ஏற்படாது ஆதலால் சிரவணாதிகள் பலனளிக்காதென்று கூறுவது சரியல்ல. யாருடைய புத்தியில் அசம்பாவனை, விபரீதபாவனையென்னும் தோஷங்கள் இருக்கின்றதோ, அவரது தோஷரூப களங்கத்தோடு கூடிய ஞானமானது பலனைக் கொடுக்காது. தோஷ நிவிர்த்தியின் பொருட்டு அவர்கள் சிரவணாதி செய்யவேண்டும். எவருடைய புத்தியில் தோஷமில்லையோ, அவர்கள் சிரவணாதிகள் செய்ய வேண்டுவதில்லை.

எனவே ஞானத்திற்குச் சாதனம் மகாவாக்கியமாகுமே தவிர சிரவணாதிகள் கிடையாது. ஆயினும் ஞானத்தினது பிரதிபந்தங்களாகிய தோஷங்களை சிரவணாதிகள் நாசம் செய்கின்றன. சிரவணாதிகளுக்கு விவேகம் முதலியவைகள் ஞானயோக சாதனைகளாக இருக்கின்றன. இந்த நான்கு சாதனங்களை உடைய புருஷனே அதிகாரியாவான்.

சம்பந்த வர்ணகம்: கிரந்தத்திற்கும், விஷயத்திற்கும் பிரதிபாத்திய-பிரதிபாதக பாவ சம்பந்தமாம். கிரந்தம் பிரதிபாதகமும், விஷயம் பிரதிபாத்தியமுமாம். எது தடை செய்கின்றதோ அது பிரதிபாதகம் எனப்படும். எது தடை செய்வதற்கு யோக்கியமாக இருக்கின்றதோ அது பிரதிபாத்தியம் எனப்படும்.

அதிகாரிக்கும், பலனுக்கும் பிராப்பிய-பிராபக பாவ சம்பந்தமாம். பலன் பிராப்பியம் அதிகாரி பிராபகன். எந்த வஸ்து அடையப்பட்டதோ அது பிராப்யம் எனப்படும் யார் அதை அடைந்தானோ அவன் பிராபகன் எனப்படுவான்.

அதிகாரிக்கும், விசாரத்திற்கும் கர்த்துரு-கர்த்தவ்வியபாவ சம்பந்தமாம். அதிகாரி கர்த்தா விசாரம் கர்த்தவ்வியம். யார் செயல் செய்கின்றானோ அவன் கர்த்தா எனப்படுவான். எது செய்ய யோக்கியமாமோ அது கர்த்தவ்வியம் எனப்படும்.

கிரந்தத்திற்கும், ஞானத்திற்கும் ஜன்னிய-ஜனக பாவ சம்பந்தமாம் விசாரத்துவாரா கிரந்தம் ஞானத்திற்கு ஜனகமாம் ஞானம் ஜன்னியமாம். எது உற்பத்தி செய்கின்றதோ அது ஜனகம் எனப்படும் எது உற்பத்தியாகின்றதோ அது ஜன்னியம் எனப்படும். இவை முதலிய மற்றைய சம்பந்தங்களையும் அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.

விஷய வர்ணனம்: இனி விஷயங்கள் எதுவென விளக்கப்படுகின்றது. ஜீவ-பிரம்ம ஐக்கியம் இந்தக் கிரந்தத்திற்கு விஷயமாம். எது தடை செய்கின்றதோ அது விஷயம் எனப்படும். இந்தக் கிரந்தத்தில் ஜீவ-பிரம்ம ஐக்கியம் நிச்சயம் செய்யப்பட்டுள்ளது. ஆதலால் அந்த ஐக்கியமே, ஒன்றாகவிருக்கும் தன்மையே கிரந்தத்திற்கு விஷயமாகும். இந்த ஐக்கியத்தையே அனைத்து வேதவாக்கியங்களும் நிச்சயம் செய்துள்ளன. ஆதலால் யார் ஜீவ பிரம்மத்தினிடையே பேதம் பார்க்கின்றார்களேர் அவர்கள் ஜடமானவர்கள்.

பிரயோஜன வர்ணனம்: பிரபஞ்சத்திற்குக் காரணமாகிய அக்ஞானமும், பிரபஞ்சமும் ஜன்ம மரண ரூபமாகிய துக்கத்திற்கு காரணமாக இருப்பதால், அவைகளை அனர்த்தம் என்று சொல்லப்படுகின்றது. அவ்வனர்த்தத்தின் நிவிருத்தியும் பரமானந்தத்தின் பிராப்தியும் மோட்சம் எனப்படும். அது கிரந்தத்திற்கு மேலான பலனாகும். மற்றும் அவாந்தரப் பலன் ஞானம்.

எதனிடத்து மனிதனுக்கு ஆசையுண்டாகுமோ அது பரமப் பிரயோஜனம் எனப்படும். அதுவே புருஷார்த்தம் என்றும் கூறப்படும். அந்த ஆசையானது துக்கத்தை நீக்கி சுகத்தை அனைவருக்கும் கொடுக்கிறது. அதுவே மோட்ச ஸ்வரூபமாதலால் பரமப் பிரயோஜனம் மோட்சமாகும். ஞானம் சுகப்பிராப்திக்கும், துக்க நிவிருத்திக்கும் சாதனமாகும் அவைகளை தன் ஸ்வரூபமாக கொண்டிருக்கவில்லை. ஆதலால் ஞானம் அவாந்தரப் பிரயோஜனம். எந்த வஸ்து வாயிலாகப் பரமப்பலன் அடையப்படுகிறதோ அது அவாந்தர பலன் எனப்படும். கிரந்தத்தால் ஞானவாயிலாக முக்திரூபமாகிய பரமப்பிரயோஜனம் பிராப்தியாகின்றது ஆகையால் ஞானம் அவாந்தரப் பிரயோஜனம் ஆகும்.

பிரயோஜனத்தில் சந்தேகமும், சமாதானமும்: அனர்த்த நிவிருத்தியும் பரமானந்த பிராப்தியும் கிரந்தத்திற்குப் பிரயோஜனம் என்று முன்பு கூறப்பட்டது. அது பொருந்தாது. அவ்வாறெனின் சர்வவேதங்களும் ஜீவனைப் பரமானந்த ஸ்வரூபமாக கூறுகின்றன நீங்களும் அதனை அங்கீகாரம் செய்கின்றீர்கள். எந்த வஸ்து அப்பிராப்தியாக உளதோ அதன் பிராப்தி பொருந்தும். ஆதலால் எப்பொழுதும் பரமானந்த ஸ்வரூபமாகிய ஆத்மாவிற்குப் பரமானந்தப் பிராப்தி சொல்லுதல் அனைத்து வகையிலும் பொருந்தாதென்று சிலர் சந்தேகிப்பர்.

அந்த சந்தேகத்தை கேட்டுக் கிரந்தத்தின் பிரயோஜனத்தில் விசுவாசத்தினை விடலாகாது. ஆத்மவித்யாவை உபதேசித்தருளுகின்ற குருவினது கிருபையினால் சந்தேக ரூபமாகிய குதர்க்கத்தினைத் திருஷ்டாந்தத்தினால் நிவிருத்தி செய்து கொள்ள வேண்டும்.

அந்தத் திருஷ் டாந்தம் கூறப்படுகின்றது. ஒருவனது கரத்தில் கங்கணம் இருக்க அவனுக்கு என்னுடைய கரத்திலிருந்து கங்கணம் நழுவிவிட்டது என்றிங்ஙனம் பிராந்தி உண்டாகிப் பின்னர் ஒருவன் வார்த்தையினால் எனது கரத்தில் கங்கணம் இருக்கின்றது என்று அறிவு உண்டாகுமாயின், அப்போதவன் என்னுடைய கங்கணம் கிடைத்ததென்று கூறமாட்டான். இவ்வாற்றால் பிராப்தமாயுள்ள கங்கணமும் பிராப்தமாயிற்றென்றே எங்ஙனம் கூறப்படுகின்றதோ, அங்ஙனமே பரமானந்த ஸ்பரூபமாகிய ஆத்மாவின்கண் அவித்யையின் பலத்தால் இவ்விதப் பிராந்தி உண்டாகின்றது. ஆத்மா பிரம்மத்தின் ஸ்வரூபமாகும். அந்தப் பிரம்மம் எனக்கும் வேறாக எங்கேயோ இருக்கிறது. இனி உபாசனை செய்து அந்தப் பிரம்மத்தை நான் அடைவேன் என்று இவ்வாறான பிராந்தி அனேக மூர்க்கப் பிராணிகட்கு உண்டாயிருக்கின்றது அனேக பண்டிதரும் இங்ஙனமே சொல்கின்றனர். ஆயினும் அவர்களும் மூர்க்கரேயாவார். எதனாலெனின் ஜீவனுக்கும் பிரம்மத்திற்கும் இடையே வேற்றுமையை பார்ப்பவன் மூடனாவான். அத்தகையவர்க்கு உத்தம சம்ஸ்காரத்தால் ஒருவேளை பிரம்ம ஞானியாகிய ஆச்சாரியரால் வேதாந்த கிரந்தத்தினது சிரவணம் பிராப்தியாமாயின், அப்போது கேட்ட அர்த்தத்தை நிச்சயம் செய்து பரமானந்தம் நமக்குக் கிரந்தத்தினாலும் ஆச்சாரியரது கிருபையினாலும் பிராப்தமாயிற்று என்று கூறுகின்றனர். இங்ஙனம் அவர்கள் சொல்வதற்கு அபிப்பிராயம் இதுவாம். என்னுடைய ஆத்மா பரமானந்த ஸ்வரூபமென்று இவ்வாறு அறியாமலிருந்தது. ஆச்சாரியர் வாயிலாகக் கிரந்த சிரவணத்தால் புத்தியின்கண் பரமானந்தத்தினது அறியாமை நீங்கிவிட்டது. ஆதலால் பரமானந்தம் பிராப்தியாயிற்று என்றனர். இதன்மூலம் பிராப்தியாயுள்ளதன் பிராப்தியும் பொருந்துவதால், பரமானந்தத்தின் பிராப்தி ரூபமாகிய கிரந்தத்தினது பிரயோஜனம் பொருந்தும்.

எங்ஙனம் பிராப்தியாயுள்ளதன் பிராப்தி கிரந்தத்தினது பிரயோஜனமோ அங்ஙனமே நித்திய நிவிருத்தியினது நிவிருத்தியும் பிரயோஜனமாம். உதாரணமாக கயிற்றில் தோன்றும் பாம்பு நித்திய நிவிருத்தியாயுள்ளது. மற்றும் கயிற்றைப் பற்றிய அறிவை அடைந்ததும் நிவிருத்தியாகின்றது. அங்ஙனமே ஆத்மாவின்கண் சம்சாரம் நித்திய நிவிருத்தியாயுள்ளது. அதன் நிவிருத்தி ஆத்மாவின் ஞானத்தால் உண்டாகின்றது. ஆதலால் நித்திய நிவிருத்தியின் நிவிர்த்தியும் நித்தியப் பிராப்தியின் பிராப்தியும் கிரந்தத்தினது பிரயோஜனமாகும்.

சந்தேகம்: ஒரு பதார்த்தத்தில்(மோட்சத்தில்) பாவம், அபாவம் இரண்டும் பொருந்தாது என்று விசாரம் செய்யப்படுகிறது.

ஜகத்தின் நிவிர்த்தியும், பரமானந்தத்தின் பிராப்தியும் கிரந்தத்தினது பிரயோஜனமென்று முன்பு சொல்லப்பட்டது. அது பொருந்தாது. ஏனெனின் நிவிருத்தி நாமம் நாசமடையச் செய்கிறது. அந்த நாசம் அபாவ ரூபமாகும். ஆதலால் மோட்சத்தில் பாவ ரூபத்துவமும் அபாவ ரூபத்துவமும் பிரதீதியாகாது. அனர்த்தத்தின் நிவிருத்தியினைக் கூறுவதால் அபாவரூபத்துவம் பிரதீதியாகாது. மற்றும் பரமானந்தத்தின் பிராப்தியினைக் கூறுவதால், பாவரூபத்துவம் பிரதீதியாகாது.

அவ்விரண்டும் ஒரு பதார்த்தத்தின்கண் பொருந்தாவாம். ஏனெனில் பாவரூபத்துவம் அபாவரூபத்துவம் என்னும் இரண்டும் ஒன்றுக்கொன்று விரோதிகளாம். விரோதி தர்மங்களாயுள்ள யாவும் ஒரேகாலத்தில் ஒரே வஸ்துவின்கண் இருக்கமாட்டாது ஆதலால் கிரந்தத்தினது பிரயோஜனம் பொருந்தாதென்று சிலர் சந்தேகம் கொள்வர்.

அந்தச் சந்தேகத்திற்கு பதில்
ஜகத்தின் நிவிருத்தி அதிஷ்டானப் பிரம்ம ரூபமாம். எங்ஙனம் சர்ப்பத்தின் நிவிருத்தி அதிஷ்டான கயிற்றின் ரூபமோ அதுபோல சகல கற்பித வஸ்துக்களின் நிவிருத்தியும் அதிஷ்டானம் பிரம்ம ரூபமாம். அந்தப் பிரம்மம் பாவரூபமாம். ஆதலால் அனர்தத்தின் நிவிருத்தி பாவரூபமாக இருத்தலின், கிரந்தத்தினது பலன் பொருந்துமென்றும் இவ்வார்த்தை சித்தமாயிற்று.

இந்த முதல் அத்தியாயத்தை எந்த ஜிக்ஞாசுவானவன் நிரந்தரமாகப் படிக்கின்றானோ அவனைத் தீனதயாளுவான குருவானவர் முக்தனாக செய்வாராக.

----ooo000ooo----

Atma Gnanam

Monday, November 4, 2019

Vichara Sagaram - Chapter-1-Rev-01

A Brain in a Vat - Philosophical Thought

Followers

Report Abuse