Yoga Vasishtam - Part-1-Rev-1.0

 யோக வாசிஷ்டம்-பகுதி-1

(முதல் ஐந்து பிரகரணங்கள்)

தமிழாக்கியவர்

S.A.கணபதி

1948

முகவுரை
 மனமென்னும் சொரூபத்தையுடையவனே மனிதன். இந்த மனமானது அறிவின் வேறுபாடாகும். ஆகையால், தன்னுடைய சுயநிலையாகிய அறிவை அறிந்து கொள்வதே மனித உருவமாக இயங்கிவதன் நோக்கமாகும். இதுதான் மனித ஜன்மத்தின் குறிக்கோளும், பலனுமாகும்.
 
பிறப்பின் தன்மை இப்படியிருக்க, ஆத்மாவைப் பற்றிய அறிவுதான் அனைவராலும் அறியப்படாமல் இருக்கிறது. வருடங்கள் பல மானிட உருவத்தில் கழிந்தும் இந்த “ஆத்மஞானம்” என்னும் சொருபத்தை அறிந்து அதை அடையும் முறைகளைப் பற்றி உரைத்தவரோ, எழுதினவரோ இதுவரையில் எங்கேயும் தென்படவில்லை. அதாவது வசிஷ்டர் ஒருவரைத் தவிர இதர உலக விவகாரங்களைப் பற்றியும், மானிட வாழ்க்கையைப் பற்றியும், அதைச் சீர்திருத்திக் கொள்கின்ற முறைகள் பற்றியும், இன்னும் பல சித்தாங்கள் பற்றியும் அனேக மகான்களிடமிருந்து கேட்டோ படித்தோ இருக்கிறோம். ஆனால் பிரபஞ்சத்திற்கு சாரமாயுள்ள ஆத்மஞானத்தைப் பற்றி நாம் அறியோம். வசிஷ்டர் ஒருவரே இவைகளைப்பற்றி பூர்ணமாக எடுத்துரைத்தவர்.
 
அதாவது வால்மீகி மகரிஷியால் கேட்டு எழுதப்பட்ட காவியமாகிய ‘யோக வாசிஷ்டம்’ அல்லது ‘மகாராமாயணம்’ என்பதே இங்கு குறிப்பிடுவது. இது வெகு காலங்களுக்கு முன்பே எழுதப்பட்டிருந்தும், இதர காவியங்களாகிய ராமாயணம், மகாபாரதம், பகவத்கீதை, உபநிஷத் இவைகளைப் போல அவ்வளவு பிரபலமாக வெளிப்படையாகவில்லை. ஏனெனில், இதை அறிந்தவர்கள் மிகவும் குறைவு என்றே சொல்ல வேண்டும். வேதாந்த பண்டிதர்களாலும் இந்த நூல் வெகுவாக அலட்சியப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. மேற் கூறிய நூல்களெல்லாம் பல மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டும், இவைகளுக்கெல்லாம் திலகம் போன்று விளங்குகின்ற இந்த நூல் பெரியோர்களால்கூட மதிக்கப்படாமலிருந்தது உலகத்திற்கே ஒரு பெரிய நஷ்டமாகவே இருக்கிறது.
 
இதற்கான காரணத்தை கீழ்கண்டவாறு நம்மால் ஊகிக்கத்தான் முடியும்.
1.     இந்த நூல் ஞானமார்க்கத்தையே முழவதுமாக எடுத்துரைப்பதாலும், பெரும்பாலும் பொதுமக்களுக்கு ஒத்துவராதென்பதாலும், அவர்களால் மிகக் கடினமானதாக பாவிக்கப்படுவதாலும் மிகவும் பிரபலமாகமல் இருப்பரற்கு காரணமாக இருக்கலாம். எல்லா மார்க்கங்களிலும் மிக எளிதானது பக்தி மார்க்கமேயாகும். கர்மயோகம் இதற்கு அடுத்தபடியாக கருதப்படுகிறது. யோகமார்க்கம் மிகவும் குறைவான ஜனங்களாலே அனுசரிக்கப்படுகிறது. எல்லாவற்றைக் காட்டிலும் உயர்ந்ததாக இருக்கின்ற ஞானமார்க்கம் மிகவும் கடினமானதாகவே கருதப்படுகிறது.
2.     பொது மக்களால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டு பின்பற்றிக் கொண்டிருக்கின்ற தெய்வம் என்பதன் கற்பனை சொரூபமும், தெய்வ பக்தியும் வசிஷ்டரால் தள்ளப்பட்டதும் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்.
1.     காரணம் எதுவாக இருந்தாலும் இக்காவியம் வெளிவராதது நமக்குத்தான் நஷ்டம்.
 
ஞான மார்க்கம் இக்காலத்திலும் கடினமானதென்று பாவிப்பது சரியல்ல என்று தோன்றுகிறது. இதுவரையில் நடைபெற்ற மனித வரலாற்றை நோக்குமிடத்து, முற்காலத்தில் பிரஜைகளை ஆதரித்து வந்த அரசர்களே புத்தி, திறமை, ஒழுக்கம் இவைகளில் மேன்மையாக இருந்தார்களென்று நாம் தெளிவாய் அறிவது கொள்ள முடிகிறது. இது நம் தேசத்தில் மட்டுமல்லாமல் எல்லாத் தேசங்களிலும் காணப்படுகிறது. காலப்போக்கில் இவ்வரசர்கள் நன்னெறிகளிலிருந்து நழுவவே இக்குணங்களெல்லாம் படிப்படியாக பொதுமக்கள் வசமாயின. இக்காரணத்தாலேதான் அரசாட்சி பதவியும் அரசர்களிடமிருந்து பொதுமக்கள் வசம் வந்துள்ளது. இந்த முறையானது உலகம் முழவதும் பரவிவருவதை நாம் கண்டு வருகிறோம்.
 
மேலும் நாளுக்கு நாள் பொது மக்களின் புத்தி நுட்பமும், அனுபவமும்,ஆராய்ச்சித் திறமையும் எல்லாம் அதிகரித்து வருகின்றன. புதிய புதிய தத்துவங்களும் சாஸ்திரங்களும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு இவைகள் சில வருடங்களில் பொது மக்களிடையே சாமான்ய அறிவாக ஆவதையும் நாம் கண்டு வருகிறோம். இவைகள் போலவே ஞானமும் ராஜ வம்சங்களிலிருந்து பொதுமக்கள் வசம் பரவினதையும் நாம் அறிகிறோம். ஆகையால் பொதுமக்கள் ஞான மார்க்கத்திற்கு தகுதியற்றவர்கள் என்று இப்பொழுதும் நினைப்பது தவறாகும். எனவே ஞானத்தை ஜனங்களுக்கு போதித்துவந்தால் அக்ஞானம் நீங்கி எல்லோருமே சௌக்கியமாகவும், சந்தோஷமாகவும் வாழ்நாளைக் கழிப்பதுடன், சீக்கிரமே முக்தியையும் அடையலாம்.
 
பொது மக்களின் சந்தோஷத்திற்காக எவ்வளவோ புதிய விஷயங்கள் கண்டு பிடிக்கப்பட்டு விருத்தியடைந்தாலும் இவையாவும் வாழ்க்கையை இன்பமாகச் செய்வதில் பயனற்றிருக்கின்றன. ஏனெனில் இன்பமும், துன்பமும் நம் மனதைத் தழுவியே இருக்கின்றன. எவ்வளவு சௌகரியங்கள், செல்வங்கள் இருந்தாலும் வாழ்க்கை மகிழ்ச்சியாக இருப்பதில்லை. ஆத்மஞானத்தின் ஒன்றினால் மட்டும்தான் நிலையான மன அமைதியையும், இன்பத்தையும் தர முடியும். ஞான மார்க்கம் மட்டும்தான் மோட்சத்தை அடைவதற்கான உபாயமாகும். மற்ற மார்க்கங்கள் யாவும் ஞான மார்க்கத்தை அடைவதற்கான உதவியாக இருக்கலாமே தவிர ஞானத்தை அடைவதற்கு பயன்படாது.. இதை அறியாமல் இவ்வளவு காலம் மக்கள் கஷ்டங்களுக்கும், சோகத்திற்கும் உள்ளாகிறார்கள். ஆகையால் ஞானததை மக்களுக்கு எடுத்துரைப்பது மிகவும் அவசியமாகிறது.
 
இதுவரையில் பக்தி, கர்ம, மற்றும் யோக மார்க்கங்களே மக்களால் கடைபிடிக்கப்பட்டு வருகின்றன. இந்த மார்க்கங்களால் பொதுமக்கள் அடைந்த பயன் ஒன்றுமில்லை. இங்குமங்கும் சில மகான்களைக் கண்டோ, கேட்டோ இருக்கலாம். இதைத் தவிர மக்கள் கூட்டங்களுக்கு மொத்தமாக ஒரு நல்வழியைக் காட்டி அவர்களின் வாழ்க்கையை இன்பமுறச் செய்ய இந்த மார்க்கங்களால் முடியவில்லை. ஏனெனில் இவைகளால் புத்திக்குத் தெளிவு ஏற்படவில்லை. ஆகையால்தான் சுயநலமான பக்தியும், கருணையில்லாக் கர்மமும், இன்பமற்ற யோக-யாகப் பயிற்சியும் நாம் பார்க்க நேரிடுகின்றன. இவ்வாறு பார்த்து கொண்டிருந்தும் ஞானயோக மார்க்கத்தில்   நம்பிக்கை இழந்து திகைக்கிறோம். ஆகையால் இம்மார்க்கங்கள் சிலருக்குப் பயனளிப்பதாக இருந்தாலும் மக்களின் தற்கால பழக்க வழக்கங்களுக்கு பயன்படாது. இதை நாம் அனுபவத்தால்தான் அறிய முடியும். ஞானத்தைப் புகட்டுவதால்தான் உலகம் ஒருவாறு சீரடையும்.
 
பொது மக்களுக்கு தற்சமயம் இருக்கும் தாழ்ந்த நிலைமைக்கு இன்னொரு காரணமும் உண்டு. அதாவது மதபேதம். இந்த மதசம்பந்தமான விஷயத்தில் கொள்கை வேறுபாடுகளினால் கடந்த இரண்டாயிரம் வருடத்தில் மக்களுக்கு ஏற்பட்டுவந்த கஷ்டங்கள் சொல்லி முடியாது. உலகத்தின் போக்கே இம்மதங்களை அனுசரித்து நடைபெற்று வருகிறது.
 
சத்யமென்பது எல்லோராலும் அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டியது. அது எக்காலத்திலும் சத்யமாக இருக்க வேண்டும். பொய்யானது எல்லோராலும் அங்கீகரிக்கபடாதது என்பதில் சந்தேகம் கிடையாது. ஆகையால் மதபேதங்கள் இருப்பதற்கு நியாயமே கிடையாது. பல பெயரிட்டுச் சொன்னாலும் எல்லோரும் ஒரு தெய்வத்தைத்தான் நம்புகிறார்கள். அப்படி இருந்தும் சண்டை சச்சரவுக்குக் காரணமென்னவென்றால்,  ‘தெய்வம் என்பது என்ன? அதன் சொரூபம் என்ன?’ என்பது மக்களுக்கு சரியாக விளங்காமலிருப்பதுதான். பல கொள்கை பேதங்கள் ஏற்பட்டதையும் இதிலேதான் காணலாம். இத் தெய்வத்தைப்பற்றி மிகத் தெளிவாகவும் பூர்ணமாகவும் வசிஷ்டர் எடுத்துரைத்திருப்பதை இந்நூலில் காணலாம்.
 
இதை இங்கே சுருக்கமாகச் சொல்வோமாகில் தெய்வமென்பது எல்லா வஸ்துக்களிலும், உயிரினங்களிலும் வியாபித்திருக்கின்ற ஒரு தத்துவமாகும். அதன் சொரூபம் ஆத்மஞானமாகும். இப்பிரபஞ்சம் அறிவுமயமாக இருக்கிறது. இவ்வறிவின் அசைவே பிரபஞ்சமாகிய தோற்றம். எல்லாம் தெய்வமாக இருப்பதால், அறிகிறதும் அறியப்படுவதும் அதுவேயாகும். ஆகையால் எல்லாம் ஒன்றில் முடிவாக இருக்கிறது என்பதுதான் சத்யமாகும்.
 
ஆனால் இந்த தெய்வம் எல்லாவற்றிற்கும் சாட்சியாக இருப்பதைத் தவிர வேறு விஷயங்களில் ஈடுபடுவதில்லை. ஆகையால் மனித முயற்சிகளிலும், எண்ணங்களிலும் தெய்வம் கலந்து கொள்வதில்லை. அவனவன் செயல்களுக்கு அவனவனே காரணமாவான். பலனை அனுபவிப்பவனும் அவனேயாகும். தெய்வத்தால் ஒரு அணுக்கூட இதில் பயனில்லை. இதுதான் கர்மமென்று சொல்லப்படுவதாகும். கர்மமென்பது மனிதச் செயல்களுக்கு மாத்திரமில்லாமல் பிரபஞ்சத்தின் போக்குக்கே காரணமாக இருக்கிறது.
 
இவ்விரண்டு விஷயங்கள்தான் எல்லோராலும் அறியப்படவேண்டியதாகும். இது எல்லா சமயத்தாராலும் ஏற்றுக் கொள்ளும்படிதான் இருக்கிறது. ஆகவே இந்தக் கொள்கைகள் மாத்தரம் பிரபலமாகப் பரவிவந்தால் உலகமெல்லாம் ஒரு மதமாக ஒற்றுமையுடன் வாழ நேரலாமென்பதில் சந்தேகமில்லை. இந்த நோக்கத்தைக் கருதியும், யோக வாசிஷ்டம் மிகவும் மேன்மையான காவியமென்று கருதப்படும்.
 
இந்நூல் எக்காலத்தில் எழுதப்பட்டதென்பதைப் பற்றி நிச்சயமாக சொல்ல முடியவில்லை. ஐரோப்பிய சித்தாந்திகளும், சில இந்திய சித்தாந்திகளும் சுமார் 1200-1400 வருடங்களுக்கு முன் இக்காவியம் ஏற்பட்டதாக எண்ணுகிறார்கள். ஆதிசங்கராச்சாரியாருக்குச் சற்று முன்பாகவோ அல்லது பின்பாகவே இருக்கலாம் என்று சிலர் கருதுகிறார்கள். ஆனால் இவைகளுக்கு ஆதாரமெதுவும் கிடையாது. நமது அபிப்பிராயம் இந்நூல் உபநிஷத்துக்கு முன்னமே எழுதப்பட்டிருக்க வேண்டும என்பதாகும். உபநிஷத்துக்களுக்கு இதுவே ஆதாரமென்றும் கூறலாம். இதற்கு காரணம் பின்வருமாறு:

1.  முக்கிய உபநிஷத்துக்களில் சொல்லப்பட்ட ஆத்மதத்துவ கருத்துக்கள் எல்லாம் யோக வாசிஷ்டத்தில் அடங்கியருப்பதுடன் இவைகள் இன்னும் விவரித்தும் தெளிவாகவும் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றன.
   
2. உபநிஷத்துக்கள் யோக வாசிஷ்டத்திற்கு ஒருபடி அடுத்ததாகத்தான் கருதப்படும்.
   
3. ஒரு குருவினிடம் பெற்ற உபதேசங்களைப் பல சீடர்கள் தாங்கள் கிரகித்த வரையில் ஒவ்வொரு உபநிஷத்தாக வெளியிடப்பட்டிருக்கின்றன என்பதே சரியாக தோன்றுகிறது. தத்துவங்கள் அனைத்தும் விளக்கமாகவும் காரணங்களுடனும் நிலைநாட்டப்பட்டிருப்பதால் உபநிஷத்துக்களின் சாரமாக யோக வாசிஷ்டத்தைச் சொல்லும்படி இல்லை.
   
4. உபநிஷத்துக்களில் சொல்லப்பட்ட மகரிஷிகளும் அவைகளை ஏற்படுத்திய மகரிஷிகளும் குரு உபதேசம் அடைந்தவர்களாகவே பேசப்படுகிறார்கள். வசிஷ்டரோ உபதேசம் பெற்றதாக யாராலும் சொல்லப்படவில்லை.

மேற்கூறிய காரணங்களால் வசிஷ்டரே உபநிஷத்துக்களுக்கு மூலதாரமென்பது நமது அபிப்பிராயமாகும்.
 
பிற்காலத்தில் ஏற்பட்ட அனேக சிறிய உபநிஷத்துக்களுக்கும் இதுவே மூலமாக இருக்கிறது. யோக வாசிஷ்டத்திலிருந்து அனேக சுலோகங்கள் ஒரு மாறுதலின்றி இவ்வுபநிஷத்துக்களில் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. அவைகள் இங்கே குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.
1)       மகா உபநிஷத்
2)       பிரகத்சன்யாஸ
3)       சாண்டில்ய
4)       யாக்ஞவல்க்ய
5)       யோக குண்டலீ
6)       பிங்கல
7)       மைத்ராயணீஷ
8)       ஜபாலதர்சண
9)       அமிருதபிந்து
10)   யோகசிகா
11)   திருபுரதாபினீ
 
மேற்கூறிய உபநிஷத்துக்களை ஏற்படுத்தினவர்களைத் தவிர்த்து, இதர மகான்களும் யோகவாசிஷ்டத்திற்குக் கடமைப்பட்டவர்களாக இருக்கிறார்கள். அதாவது கௌடபாதர், சங்கரர், சுரேஸ்வரர், பவபூதி, பர்த்ருஹரி, காளிதாசர், பாரவி போன்ற எல்லோரும் விஷயத்தை மாத்திரம் கிரகித்தோடன்றி முழு சுலோகங்களையும் தங்கள் நூலில் பயன்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.
 
யோகவாசிஷ்டத்தின் எளிய நடையும், மேலான தத்துவங்களை மனதைக் கவரும்படி நேராகவும், தெளிவாகவும் சொல்கின்ற ரீதியும் எல்லாவற்றிற்கும் மேலான ஆதாரமாக விளங்குவதற்கு ஆதாரமாக இருப்பது தெரிகிறது. கடினமான வார்த்தைகளை உபயோகித்து, தர்க்கம் முதலிய சித்தாந்தங்களைப் பிரயோகித்து ஒருவருக்கும் புரியாமல் வாதிப்பதை ஒழித்து, தன் அனுபவத்தை அப்படியே நேராகச் சொல்லி இருப்பதும் நமது கொள்கைக்கு இடங்கொடுக்கிறது.
 
பிறகு வசனங்களையும், நடையையும் கவனிக்கும் போது பாணினி வியாகரணம் ஏற்படுவதற்கு முன் ஏற்பட்ட காவியம் இது என்பதில் சந்தேகமில்லை.
 
இந்த வாசிஷ்டம் வெறுங்காவியமாகச் எடுத்துக்கொண்டாலும் ராமாயணம், பாரதம் உட்பட மற்றெல்லாக் காவியங்களைக் காட்டிலும், மேன்மையானதென்று சொல்லப்படும். வசனநடையிலும் வார்த்தைகளின் கோர்வைகளிலும், வர்ணனைகளிலும், கற்பனா சக்தியிலும் இவ்வளவு அழகிய நூல் எந்த மொழிகளிலும் கிடையாது என்று சொல்வதில் ஒரு தவறும் கிடையாது. இயற்கை அமைப்பிலுள்ள அறிவிலும் இவைகளைச் சமயோசிதமாக உபயோகிக்கும் திறமையிலும், இயற்கை அழகை வர்ணிப்பதிலும் நிகரற்ற நூலாகும்.
 
இந்நூலின் இன்னொரு விசேஷமாவது எல்லோராலும் சுலபமாய் புரிந்து கொள்ளும் வகையில் எளிய நடையில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. ஆதலால் அனைவரும் இதில் புகட்டப்படும் ஞானத்தை அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதே உபதேசிப்பவரின் எண்ணம் என்ற கருத்தில் சந்தேகமில்லை. மேலும் தத்துவங்ளை விளக்கமாகவும்,  அனேக கற்பனை கதைகள் மூலம் வெகு அழகாகவும் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. பெரிய சித்தாங்களை இந்த மாதிரிதான் சொல்ல வேண்டும் என்பதே உபதேசம் செய்பவரின் கொள்கையாக இருப்பதை உணர்ந்து கொள்ளலாம்.
 
சித்தாந்தங்களை பற்றிப் பேசும்போது இதர சாஸ்திரங்களாகிய அத்வைத, சாங்கிய, நியாய, வைசேஷிகம் ஆகிய தத்துவங்களையும், புத்த மதத்திலுள்ள சில குறைகளையும் எடுத்துக் காட்டியிருக்கிறார். இதனால் இந்த தத்துவங்களெல்லாம் வசிஷ்டர் காலத்திலேயே வழக்கத்தில் இருந்தனவென்றும், பிற்காலத்தில் ஒவ்வொரு சாஸ்திரமாக அந்தந்தப் பெரியோர்களால் கிரமமாக ஏற்படுத்தப்பட்டதென்றும் நாம் அறியலாம். இந்த சாஸ்திரங்களுக்கு பிறகுதான் வசிஷ்ட ராமாயணம் எழுதப்பட்டதென்பதை நாம் அங்கீகரிக்கவில்லை. ஆனால் எக்காலத்தில் எழுதப்பட்ட போதிலும் இதற்குச் சமமான நூல் எந்தப் மொழியிலும் கிடையாது. ஆகையால் இதை எல்லோரும் அறிய வேண்டியது அவசியமாகும்.
 
இந்தக் காவியத்தில் சிலரால் ஒரு குறை சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது. இதர சாஸ்திரங்களைப் போலும் வேறு பெரியோர்களால் செய்யப்பட்ட நூல்களைப் போலும் கிரமமாகவும், ஒழுங்காகவும் இல்லாமல் சொன்ன கருத்துக்களையே திரும்பத்திரும்பச் சொல்லப்பட்டருக்கின்றது என்ற குறையாகும். இது ஒருவாறு சரியாயினும், இந்நூல் கேள்வி விடையுமான பாவனையில் எழுதியுள்ளதென்பதை நாம் கவனிக்க வேண்டும். சீடனுக்கு வேண்டியதை குரு உபதேசங்களாக எழுதப்பட்டிருக்கின்றதே தவிர, ஒரு தத்துவத்தை நிலைநாட்டும் வகையில் பல அங்கங்கங்களாக பிரித்து ஒவ்வொரு கருத்தையும் விரிவாக ஆராயும் கிரமத்தில் எழுதப்படவில்லை. ஆகையால் சொன்ன கருத்துக்கள் அடிக்கடி நினைவுபடுத்தும் வகையில் இருக்கிறது. மேலும் கேட்பவனின் சந்தேகங்கள் பலவாறாக இருக்கின்றன. ஆனால் விடையானது ஒன்றாக இருக்கின்றது. இந்தச் சமயங்களில் சொன்னதையே திரும்பிச் சொல்லாமிலிருக்க முடியாது. பிறகு மிகவும் அபூர்வமானதும் புரிந்துக் கொள்வதற்கு கடினமானதுமான தத்துவங்கள் ஒரு தடவை சொல்லி முடித்துவிட்டால் புத்திக்கு தெளிவு ஏற்படுவது மிகவும் கடினம். ஒரே விஷயம் பல சந்தர்ப்பத்திற்கு தகுந்தவாறு மறுபடியும் விளக்கபட்டால்தான் புத்திக்கு தெளிவு ஏற்படும். இக்காவியத்தின் கருத்து ஆத்மஞானத்தை பரிபூரணமாக போதிப்பதாக இருப்பதால் மேற்சொன்ன குறையானது நீக்கப்படுகிறது.
 
இதில் தத்துவங்களை போதிக்கும் முறை மிகவும் எளிமையாக இருக்கிறது. பிரத்யக்ஷ பிரமாணத்திற்கு பொருந்தாததொன்றும் ஏற்றுக் கொள்ளப்படவில்லை. நம் அனுபவத்திற்கு விரோதமானதையும், புலன்களுக்கு புலப்படாதவைகளையும் ஏற்றுக் கொள்வதில்லை. முதலில் தத்துவங்களை சுருக்கிச் சொல்லி பிறகு விரிவாக எடுத்துரைத்து பிரமாணங்களுக்கு ஒத்தும், விரோதமாயும் இருப்பதை சுட்டிக்காட்டி, இவைகள் மனதில் பதியும்படி ஒரு கதைகள் மூலம் சொல்வதுமே அனைவராலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட முறையாகும். வேறு நூல்களையோ, சாஸ்திரங்களையோ ஆதாரமாகக் கொண்டிருக்கவில்லை.
 
வசிஷ்டரால் சொல்லப்பட்ட கருத்துக்களெல்லாம் தற்காலத்து சாஸ்திரங்களை ஒத்தே இருக்கின்றன. அவைகளில் சிலவற்றை கூறுவோமாகில்:-
1.       தெய்வத்தின் சொரூபம் என்ன?
2.       கூடு விட்டுப் கூடு பாயும் தத்துவமாவது எப்படி?
3.       பிரளயம், மகாப்பிரளயம் எவ்விதம் சம்பவிக்கின்றன?
4.       மனிதப்பிறவி எப்படி ஏற்பட்டது?
5.       நியதியின் தத்துவம் என்ன?
6.       மனம், புத்தி, சித், அகங்காரம், கர்மம், வாசனை இவைகளின் தத்துவமென்ன?
7.       கர்மங்களின் நடை எப்படி?
8.       சுதந்திரம், வினைப்பயன் ஆகியவைகளின் சொரூபம்?
9.       ஜகத்தின் உற்பத்தி எப்படி?
10.    தேசகாலங்களின் சொரூபமும் அவைகளால் பந்தம் ஏற்படும் முறை.
 
இவைகளும் இன்னும் பல தத்துவங்களும், சம்சார நடத்தையை ஒட்டியவைகளும், லௌகீக விஷயங்களும், சித்தாந்தங்களும் வெகு மேன்மையாகவும் தெளிவாகவும் ஆராயப்பட்டுச் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றன.
 
இந்த வசிஷ்ட ராமாயணத்தில் இன்னொரு விஷயம் முக்கியமாக கவனிக்கத்தக்கது, அதாவது மனதைப் பற்றி வசிஷ்டர் வெகுவாய் சொல்லி இருக்கின்ற கருத்தானது, மனதே நம் செயல், நடத்தை, ஒழுக்கம் ஆகிய எல்லாவற்றிற்கும் மூலகாரணம் என்பதாகும். ஆரம்பத்தில் சொல்லியபடி மனந்தான் மனிதனாகும். இப்படியிருந்தும் இந்த மனதின் சொரூபத்தைப்பற்றி இக்காலம் வரையில் அறிந்தவர்கள் வெகு சிலரே. வசிஷ்டர் ஒருவரே இம்மனதின் சொரூபத்தைப் பரிபூர்ணமாக ஆராய்ச்சி செய்து, வெகு தெளிவாகவும், மிக விரிவாகவும், பற்பல உதாரணங்களும், கதைகளும் சேர்த்தும் பலவாறாக எடுத்துரைத்திருக்கிறார். மனம் வியவகரிப்பதால் ஜகத் தோற்றம் ஏற்படுகிறது. மனம் சாந்தியடைந்தால் ஆத்ம லாபம் சித்திக்கிறது. ஆகையால் மனதின் போக்கை அறிவதே ஞான மார்க்கமாகும். இந்நூலில்தான் இது தெளிவாக விளங்கும். சாதாரண மக்களும் இதை அறிந்து கொள்ளலாம்.
 
சமீபகாலத்தில் மேல்நாட்டு அறிஞர்கள் இம்மனதைப் பற்றி வெகு ஊக்கத்துடன் ஆராய்ச்சி செய்து வருகிறார்கள். இவ்வாராய்ச்சிகளின் சாரமாக பல நூல்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன. ஆனால் அவைகளை ஆராய்ந்து பார்த்தால் மனதின் உண்மையான தன்மையை இவர்கள் அறிந்ததாகப் புலப்படவில்லை. இந்த சாஸ்திரத்தில் பிரபலமாக இருக்கின்ற Freud, Adler, Jung போன்றவர்கள் கூட வெகு சொல்ப அறிவை அடைந்தவர்களாகத்தான் தோன்றுகிறார்கள். உண்மையான தத்துவங்களும், அம்சங்களும் இவர்கள் புத்திக்குப் புலப்படவில்லை. இந்த அறிவின் குறைபாட்டால்தான் சில நூதனமான சாஸ்திரங்களும் வெளிவரலாயின. அதாவது Hypnotism, Mesmerism, Telepathy, Clairvoyance, Clairaudience, Spirit-world போன்ற சாஸ்திரங்களாலும் மனதின் தத்துவத்தை சரியாக விளக்கவில்லை. மனதை அறிய வசிஷ்டரிடம்தான் செல்ல வேண்டும்.
 
இன்னொரு விஷயமும் கவனிக்கத்தக்கது. ஞானத்திற்கு மூல ஆராய்ச்சி ‘நான் யார்’ என்னும் விசாரம் என்பது வசிஷ்டரால் எடுத்துச் சொல்லப்பட்டது. அவருக்குப் பின் ஸ்ரீரமண மகரிஷி ஒருவரால்தான் இவ்வாராய்ச்சிக்கு மூலக்கருவியாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. இவ்விருவர்களைத் தவிர்த்து வேறொருவரும் இதை விசேஷமாக எடுத்துச் சொன்னதாக தெரியவில்லை.
 
மேற்சொல்லியதை வேறுவிதமாகவும் பலவித தத்துவங்களாக ஞானோதயத்திற்குச் சாதனமாகப் பெரியோர்களால் சொல்லப்பட்டுள்ளன. இவைகளில் எது உண்மை, எது உண்மையல்ல என்பதில் அபிப்பிராய பேதமுண்டு. இத்தத்துவங்களாவன:-

1. ஆத்மாதான் பிரபஞ்சம். பிரபஞ்சமே ஆத்மா. இவைகளை வெவ்வேறாகக் கருதுவதுதான் அக்ஞானத்திற்கும், பந்தத்திற்கும் காரணம் என்பது முதல் தத்துவம்.
   
2. பிரபஞ்சத்தின் ஒவ்வொரு அணுவிலும் ஆத்மா வியாபித்து நிற்கிறது என்பது இரண்டாவது தத்துவம்.
   
3. நான் ஆத்மா, அனைத்துமே ஆத்மா என்பது மூன்றாவது தத்துவம்
   
4. நான், ஜகத் எல்லாம் சூன்யம் என்பது நான்காவது தத்துவம்

இந்த நான்குவித கொள்கைகளில் எதை அனுசரித்தாலும் சம்சார விடுதலை அடைந்திடலாம். இவைகளெல்லாம் சமமான நோக்கங்களே, பேதமொன்றுமில்லை. இவைகளின் கருத்தானது மனதிற்கு ஒரு நிச்சயத்தை காட்டி, வித்தியாசங்களையும் அவைகளால் ஏற்படும் சஞ்சலத்தையும் ஒழித்து மனதை ஒருமுகப்படுத்துவதாகும். பாவனை அல்லது சங்கல்பத்தால்தான் மனது தனனை விஸ்தரித்துக் கொண்டு அவைகளில் ஈடுபட்டுத் திண்டாடுகிறது. இதிலிருந்து விடுபட்டுக் கொள்ள பாவத்தின் எதிரடியான அபாவம் அல்லது அசங்கல்பமே முறையாகும். இந்த அசங்கல்பத்தை சாதனம் செய்வதற்கு மேற்சொன்ன தத்துவங்களில் எதையனுசரித்தாலும் உபாயமாகும். இவைகளில் எது உண்மையென்ற கேள்விக்கே இடமில்லை. அப்படி உண்மையில்லாமல் இருந்தபோதிலும் பொய்யிலே பிறந்து வளர்ந்து பொய்யாகவே இருக்கின்ற மனதை இன்னொரு பொய்யால் விடுவிப்பதாயிருந்தால் மறுகேள்வி ஏது?

---எஸ்.வி.கணபதி

 
அத்தியாங்கள்
1.   வைராக்கிய பிரகரணம்          
2.   முமுக்ஷு வியவகாரப் பிரகரணம் 
3.   உற்பத்திப் பிரகரணம்
4.   ஸ்திதிப் பிரகரணம்
5.   உபசமப் பிரகரணம்
 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

அத்தியாயம்-1

வைராக்கியப் பிரகரணம்

 
1 சுதீக்ஷணன் சந்தேகம்
சுதீக்ஷணன் என்னும் ஒரு பிராமணனுக்குத் தத்துவ விசாரத்தில் சந்தேகம் தோன்றிற்று. அதை நிவர்த்தி செய்து கொள்ளும் பொருட்டு அகத்தியர் ஆசிரமத்தை அடைந்து அவரைப் பணிந்து பின்வருமாறு கேட்டான். மகரிஷியே! மோட்சத்தை அடைய உதவுவது கர்மமா அல்லது ஞானமா என்று கேட்டார்.
 
மகரிஷி இக்கேள்விக்கு, “பறவைகள் எவ்வாறு தம்முடைய இரண்டு இறக்கைகளையும் உபயோகித்து தங்களைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளுகின்றனவோ, அதேமாதிரி மோட்சத்தை அடைவதற்கு கர்மம், ஞானம் என்கின்ற இரண்டு சாதனங்களையும் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். இதற்கு உதாரணமாக ஒரு கதை சொல்கிறேன்,கேள்” என்று சொன்னார்.
 
2 காருண்யன் வரலாறு
அக்னிவேசியனென்ற ஒரு ரிஷியின் புத்திரனான காருண்யனென்ற இளைஞன் உரிய காலத்தில் கல்வி பயிலும் பொருட்டு, தகப்பனரால் குருகுலத்திற்கு அனுப்பப்பட்டு, காலக்கிரமத்தில் எல்லாம் கற்றுக் கொண்டு வீடு திரும்பினான். கற்ற வித்தையின் பயனாக எல்லாக் கர்மங்களையும் விட்டுவிட்டு வீண்காலம் கழிக்கத் தொடங்கினான். இதன் காரணம் தந்தைக்கு விளங்கவில்லை. ஆகவே ஒரு நாள் மகனை அழைத்து ‘மகனே! கர்மங்களையெல்லாம் விட்டதற்குக் காரணம் யாதோ?” என்று கேட்டார். நான் ஸ்மிருதி, ஸ்ருதி இவைகளை ஆராய்ச்சி செய்ததில், கர்மங்களையே சாகும் வரையில் அனுசரிக்க வேண்டுமெனச் சிலவிடங்களிலும், கர்மத்தையெல்லாம் ஒழித்து ஞானமார்க்கத்தைச் தழுவினால்தான் மோட்சம் சித்திக்கும் என்று வேறு சிலவிடங்களிலும் உபதேசித்திருப்பதைக் கண்டேன். இவைகளில் எதைக் கடைப்பிடிப்பதென்று நிச்சயிக்க முடியாமல் கர்மங்களை விட்டுவிடத் தொடங்கினேன்” என்று மகன் பதிலளித்தான். விபரித புத்தியால் பீடிக்கப்பட்ட மகனின் தவறான புரிதலை நீக்கக் கருதிய தகப்பனார், தாம் ஒரு சிறிய கதை சொல்வதாகவும், அதிலிருக்கும் தாத்பர்யத்தை மனதில் வாங்கிக் கொண்டு பிறகு தன்னிஷ்டம் போல் நடந்து கொள்ளலாமென்றும் சொல்லி விட்டுப் பின்வரும் கதையை சொன்னார்.
 
3 சுருசி, தேவதூதன் வரலாறு
சுருசி என்னும் அப்ஸர பெண்ணொருத்தி ஹிமோத்கிரி சார்பில் ஒரு நாள் உல்லாசமாகக் காலம் கழித்து வருகையில் ஒரு தேவதூதன் ஆகாய மார்க்கமாக போவதைக் கண்டு, அவன் அம்மார்க்கமாய்ப் போவதன் காரணம் அறியும் ஆவலால், அவனை கீழே வரும்படி அழைத்தாள். அவன் வந்ததும் வணங்கி,  “இந்த மார்க்கமாக  செல்வது அபூர்வம், ஆகையால் தாங்கள் போகும் காரணம் என்னவோ?” என்று கேட்டாள். இவள் வேண்டுகோளுக்கு இணங்கித் தேவதூதன் காரணத்தைச் சொன்னான்.
4 அரிஷ்டநேமியின் வரலாறு
“அரிஷ்டநேமி என்னும் ஒரு ராஜரிஷி, அரசபாரம் சலித்துப் போய் மோட்ச உபாயத்தைத் தேடும் பொருட்டு, அரசாங்க வேலைகளை தம் பிள்ளை வசம் ஒப்படைத்துவிட்டு தாம் காந்தமாதனம் என்னும் மலைச்சார்பிலிருந்த ஒரு காட்டில் கோரமான தவம் செய்யத் தொடங்கினார். அவரைக் கண்டு வரும்படி தேவேந்திரனால் நான் அனுப்பப்பட்டேன். இப்பொழுது அவ்விடமிருந்து திரும்பிச் செல்கிறேன்” என்று கூறிமுடித்தான் தேவதூதன்.
 
ராஜரிஷியின் தவ மகிமையைக் கண்டு களித்த தேவேந்திரன் அவருடைய  முயற்சிக்கு பலன் அளிக்கும்பொருட்டு என்னை இந்திர விமானத்தை எடுத்துக்கொண்டு எல்லா வைபவங்களையும் அமைத்து, மேளதாளங்களும், அப்சரஸ், கந்தர்வ கின்னரர்களும் கூடி ராஜரிஷியைச் சொர்க்க போகம் அனுபவிக்கச் செய்யும்பொருட்டு அமராவதிக்கு அழைத்துவரச் சொன்னான். கட்டளைப்படி ராஜரிஷியிடம் சென்று இந்திரனுடைய விருப்பத்தைத் தெரிவித்தேன். அதற்கு அவர் சொர்க்க போகங்களால் தாம் அடைவது என்னவென்று கேட்டார். மனிதர்கள் தாங்கள் செய்த புண்ணிய கர்மங்களுக்கு ஏற்றபடி சொர்க்கபோகம் அனுபவிக்கிறார்கள். புண்ணிய பலன் முடிந்ததும் மறுபடியும் பூமியில் பிறப்பார்கள். என்று நான் விடையளித்தேன். இதைக் கேட்ட ராஜரிஷி இவ்வித நிலையற்ற போகங்களில் தமக்கு இச்சையில்லை என்றும் ஆகையால் என்னை இந்திரனிடமே திரும்பிச் செல்லலாம் என்றும் சொல்லிவிட்டார். தேவேந்திரனிடம் போய் நடந்ததைச் சொல்ல, இந்திரனும் ராஜரிஷியின் நோக்கத்தை ஊகித்து அவருக்குச் சரியான ஞானமார்க்கத்தைக் காட்டும்பொருட்டு வால்மீகி ரிஷியிடம் அழைத்துச் செல்லும்படி கூறி என்னை மீண்டும் ரிஷியிடம் அனுப்பினார். நானும் அவரை வால்மீகி முனிவரிடம் அழைத்துச் சென்றேன். அவரைக் கண்டு அரிஷ்டநேமி வணங்கி, ‘இப்பிரபஞ்சத்தின் அறியப்பட வேண்டியதையும், அறிவுக்குக் காரணமாக இருப்பதையும்  பற்றித் தமக்குத் தெளிவாக உபதேசம் செய்யும்படி வேண்டிக் கொண்டார்.
 
5 வால்மீகியின் உபதேசம்
ரிஷியின் வேண்டுகொளை நிறைவேற்ற வால்மீகியானவர் ராமாயணத்தைப் பற்றிச் சொல்லி அதில் உள்ள வசிஷ்ட-ராம உரையாடலை கேட்டு அறிந்து கொண்டால் எல்லா ஞானமும் சித்திக்குமென்ற சொன்னார். இதைக் கேட்ட ராஜரிஷி, ராமன் யாரென்னும், எத்தகையவன், அவன் பந்தப்பட்டவனா அல்லது முக்தனா என்னும் விவரமெல்லாம் தமக்கு சொல்லும்படியும் வேண்டிக் கொண்டார். ராமன் விஷ்ணுவின் அவதாரம் என்றும், தனக்கு ஏற்பட்ட சில சாபங்களின் காரணமாக இந்த ராமாவதாரம் எடுத்ததாகவும் சொன்னார். சச்சிதானந்த சொரூபியாயுள்ள நாராயணனுக்கும் சாபம் ஏற்படுவது முறையா? என்றும், ஏற்பட்ட விவரத்தை தமக்குத் தெரிவிக்கும்படியும் ராஜரிஷி வேண்டிக் கொண்டார். வால்மீகி பதிலளிக்கத் தொடங்கினார்.
 
6 ராமாவதாரத்தின் காரணம்
வால்மீகி - விஷ்ணுவானவர் ஒரு சமயம் பிரம்மாவைப் பார்க்க சத்யலோகம் போயிருந்தபோது, சத்யலோகவாசிகள் அனைவராலும் பூஜிக்கப்பட்டார். ஆனால் நிஷ்காமியாகிய சனத்குமாரரால் மட்டும் தன்னை பூஜிக்கப்படாமல் இருந்ததைப் கவனித்தார். அவருக்கு அவ்வளவு கர்வமா என்று எண்ணிய விஷ்ணு சபிக்கலானார். தவசக்தியில் கொஞ்சமும் குறையாமலிருந்த சனத்குமாரரும் இதற்குப் பிரதியாய்க் கொஞ்சகாலம் அக்ஞானியாய் இருக்கக்கடவது என்று விஷ்ணுவைச் சபித்து விட்டார். மற்றொரு சந்தர்பத்தில் பிருகு என்னும் ரிஷியைப் பத்தினியிடமிருந்து பிரித்து வைத்ததால் அந்த ரிஷியும் தமக்கு ஏற்பட்ட சம்பவம் போல விஷ்ணுவிற்கும் நேரும்படி சபித்துவிட்டார். தவிர பிருந்தை என்பவளாலும், தேவதத்தன் என்பவனாலும் சாபத்திற்கு பாத்திரமாகி, இந்தச் சாபங்களின் சாக்காக இவைகளைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்படி விஷ்ணு மானிட அவதாரத்தை எடுத்தார். முவ்வுலக அதிபதியாக இருந்தாலும் தாம் செய்த கர்மங்களின் பலனை அனுபவிக்காமல் எவனாலும் தப்பிக்க முடியாது என்பது நியதியாகும்.
 
7 மகாராமாயணம் ஏற்பட்ட முறை
மேற்கூறிய இந்த ராமாயணத்தை எவனொருவன் ஊக்கத்துடன் கேட்டுக் கதாரூபமாய்ச் சொல்லிய தத்துவங்களை விவேகத்தால் அறிந்து கொள்கிறானோ அவனுக்கு மறுபடியும் பிறப்பு என்பதே கிடையாது. பரத்வாஜ முனிவர் என்னை ஒரு சமயம் குருவாக அடைந்தபோது அவருக்கு ராமாயணம் சொல்லப்பட்டது. அதை அவர் அடிக்கடி மனதில் சிந்தனை செய்த காரணமாய் ஞானதிருஷ்டி ஏற்பட்டது. ராமன் ஜீவன்முக்தனாக எப்படி நடந்துகொண்டான், வாழ்நாளை எவ்விதம் கழித்தான் என்பவைகளை விவரமாக எடுத்துச் சொன்னால் மனிதர்களுக்கு சம்சாரத்திலிருந்து கடைத்தேறும் வழிகிடைக்கும் என்று என்னிடம் சொன்னார். இதை அவர் என்னிடம் சொன்ன மாத்திரத்தில் எனக்கும் ஞானதிருஷ்டி ஏற்பட்டது. பிறகு பரத்வாஜரால் மறுபடியும் நினைவு செய்யப்பட்டு அவருக்கு ‘வசிஷ்ட-ராம சம்வாதம்” என்பதைப் பற்றிச் சொன்னேன். ஆதை இப்பொழுது உனக்கு விவரமாய் சொல்கிறேன்.
 
8 ராமனுடைய வைராக்கியம்
ராமன் இளைய வயது தாண்டியதும், தேச யாத்திரை செய்ய ஆவலுற்று தன்னை வெளியே அனுப்பும்படி தகப்பனாரை வேண்டிக்கொண்டான். இந்த வேண்டுகோளுக்கு இணங்கித் தசரதன் தகுந்த ஏற்பாடுகளெல்லாம் செய்து ராமனைத் தேசயாத்திரை செய்ய அனுப்பினான். ராமன் பல தேசங்களைச் சுற்றிப் பார்த்து, காடு, மலை, வனம், நதிகள் எல்லாம் கடந்து பலவிடங்களைக் கண்டு, பலவித மக்களையும் அவர்களின் பழக்கவழக்கங்களையும் அறிந்து, கொஞ்சகாலம் கழிந்தபின் தன் ராஜ்யததிற்கு திரும்பினான்.
 
தேசயாத்திரைக்குப் பிறகு ராமனுடைய மனநிலையே வேறாக இருந்தது. வயது பதினாறு நிரம்பாமலிருந்தும் அந்தப் பிராயத்திற்கேயுள்ள உலக நோக்கமும், ஈடுபாடுமில்லாமல் முதிர்ந்தவர்க்கேற்ற மனநிலையுடையவனாக இருந்தான். ஒரு பொருளிலாவது அல்லது யாதொரு காரியத்திலாவது ஊக்கமோ, சந்தோஷமோ இல்லாமலும், வாழ்க்கையில் எந்தவிதப் பற்றிமில்லாமலும் இருந்தான். சாப்பாடு, தூக்கம் எல்லாம் குறைந்து நாளுக்கு நாள் உடம்பு மெலிந்து தேஜஸ் குன்றிய நிலையை அடைந்தான். இளவரசன் இவ்வாறிருந்தால் தாய்-தகப்பன்மார்கள், சகோதரர்கள், பந்துக்கள், நண்பர்கள், வேலையாட்கள் முதலிய எல்லோருடைய நிலைமையும் நாளடைவில் சீர்கெட்டது. அரசன் என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் இருந்தான்.
 
9 விசுவாமித்திரர் வரவும், வேண்டுகோளும்
இப்படி இருக்கும் காலத்தில் ஒருநாள் ராஜசபை நடைபெறும்போது காவலாளிகள் வந்து விசுவாமித்திர ரிஷி வந்திருப்பதாகவும், சக்கரவர்த்தியைக் காண விரும்புவதாகவும் கூறினார். இந்த மகாபுருஷன் வந்ததைக் கேட்டு தசரதன் மகிழ்ந்து, நல்வரவேற்று வேண்டிய உபசாரங்களையும் செய்து அவர் தன்னைத் தேடி வந்த காரணத்தைத் தெரிவிக்க வேண்டிக் கொண்டான். தனக்கு இவ்வரவினால் ஏற்பட்ட பாக்கியத்தின் நிமித்தமாய் அவர் எதைக் கேட்டாலும் தருவதாகவும் வாக்களித்தான். விசுவாமித்திரர் தசரதனை ஆசீர்வதித்துப் பிறகு தாம் ஒரு பெரிய யாகம் செய்ய உத்தேசித்திருப்பதாகவும் அது பத்து நாட்கள் அல்லும் பகலும் நடக்க வேண்டியிருப்பதால், அதற்கு அரக்கர்களால் எந்தவொரு இடையூறும் ஏற்படாமலிருக்க ராமனுடைய உதவியை நாடி வந்திருப்பதாகவும் தெரிவித்தார். தாமே அரக்கர்களை ஒழிப்பதற்கு மேற்கொண்ட யாகமே தடையாக நிற்பதாகவும் தெரிவித்தார். அரக்கர்களின் பலம் தற்சமயம் அதிகரித்திருப்பதாலும் அவர்கள்  மாயப்போர் புரிவதாலும் இவர்களைக் கொன்று யாகத்தைக் காப்பாற்ற ராமனே ஏற்றவனென்றும் சொன்னார்.
 
10 தசரதனின் மனக்கலக்கம்
இதைக் கேள்வியுற்றுத் தசரதன் ஸ்தம்பித்து நின்றான். ராமனை அனுப்பிவிட்டுத் தான் எப்படி உயிர்வாழ்வது என்று எண்ணினான். ஆனால் மகரிஷியின் வேண்டுகோளைத் தான் நடத்திக் கொடுக்கக் கடமைபட்டவனாக இருக்கிறேன். கடமையை நிறைவேற்றினால் தான் உயிர் இழப்பது நிச்சயம். ஆனால் ரிஷியின் கோபத்திற்கு ஆளாவதும் சரியல்ல. இவ்வாறு மனம் கலங்கி, ஆயினும் அந்தச் சமயத்திற்குத் தகுந்தவாறு நிதானித்து யோசித்து ரிஷியின் மனம் நோவாமல் இருக்கும்வண்ணம் பின்வருமாறு கூறினார்:
 
மகரிஷியே! நான் வெகுகாலம் சந்ததியில்லாமல் அந்திம காலத்தில் புத்திரபாக்கியம் அடைந்ததும், எனக்கு ராமனிடமுள்ள வாஞ்சையும் தாங்கள் அறிந்ததே. தவிர ராமனுக்கு இன்னும் பால்ய வயதுதான். அவன் செல்வத்தில் பிறந்து செல்வத்திலே வளர்ந்து அந்தப்புரத்தைத் தவிர்த்து வேறொன்றும் அறியாதவனாக இருக்கிறான். ராமன் சண்டை செய்வதில் அனுபவமில்லாதவன். எதிரியின் பலத்தை அறியும் சக்தியும், அதற்கேற்றபடி போர் புரிகின்ற சாதுர்யமும் இந்தப் பிராயத்தில் எப்படி இருக்கும்?  மேலும் தாங்கள் விவரித்த அரக்கர்களை எதிர்த்து சண்டை செய்ய ராமன் தகுதியானவனா? ஆனால் உங்கள் கட்டளையை நிறைவேற்ற நானே என் படைகள் அனைத்தையும் திரட்டிவந்து உங்கள் யாகத்தைப் பூர்த்தி செய்விக்கிறேன். என் படைகள் அனேக சண்டைகள் செய்து நல்ல பயிற்சி அடைந்தும் வெற்று பெற்றும் இருக்கின்றன. இந்தச் படைகளே தேவேந்திரன் சகாயத்திற்கும் பல தடவை சென்றிருக்கின்றன. இவற்றின் உதவியால் அரக்கர்களை நிர்மூலமாக்கி விடலாம். ஆகையால் தாங்கள் ராமனை அழைத்துப் போகும் எண்ணத்தை விட்டுவிட்டு என் உதவியை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். ராமன் இந்தக் காரியத்தில் பிரவேசிக்க நேர்ந்தால் நான் உயிருடன் இருப்பது அசாத்தியமே என்ற தசரத மகாராஜா கூறிமுடித்தார்.
 
11 விசுமாமித்திரரின் கோபம்
இவ்வாறு கொடுத்த வாக்கைத் தசரதன் மீறிச் சொன்னதைக் கேட்டு விசுவாமித்திரர் கோபங் கொண்டு, ஆனால் அதை அடக்கிக் கொண்டு சக்கரவர்த்தி தாம் எதைக் கேட்டாலும் கொடுப்பதாகவும், எந்தக் கொடைக்கும் தாம் தகுதியானவனென்றும் சொல்லிவிட்டு, இப்பொழுது பின்வாங்குவது சரியல்லவென்று சொன்னார். ஆயினும் அரசனை ஆசீர்வதித்துத் திரும்பிச் செல்ல விடை கேட்டுக்கொண்டார்.
 
12 தசரதனுக்கு வசிஷ்டர் போதனை
நடந்த சம்பவங்களையெல்லாம் அங்கிருந்தவாறு கவனித்து வந்த வசிஷ்டர், விசுவாமித்திர்ரின் கோபத்திற்கு தசரதன் பாத்திரமாவது சரியல்லவென்று தசரதனை நோக்கி சொன்னார். “தசரதா! நீ செய்வது உன் குலத்திற்கே அவமானத் தேடிக் கொடுத்துவிடும். நீயே தர்மநெறி தவறினால் பொதுமக்கள் அதனை எப்படி ஏற்றுக் கொள்வார்கள்? விசுவாமித்திரருடைய யோக்யதைகளைப் பற்றி நீ மறந்தாய் போலும். அவர் சகலமும் அறிந்தவர். அவர் ராமனடைய உதவியை நாடுவதில் ஏதோவொரு மர்மம் இருக்க வேண்டும். மேலும் மூன்று உலகங்களையும் வெற்றி கொண்ட விசுவாமித்திரராலே ராமனை மேற்பார்வையிட்டு வருகையில் உனக்கு ராமனைப் பற்றி கவலை ஏன்? ராமனைப் பறிகொடுப்பதாக இருந்தால் அவர் அவனுடைய உதவியை கேட்டிருப்பாரா?” என்று சொல்லி முடித்தார்.
 
13 ராமன் சபைக்கு வருதல்
உடனே தசரதன் முனிவர்களின் வாக்கைத் தட்டுவது சரியல்ல என்றறிந்து, மனதில் தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு. ராமனை அழைத்து வரக்கட்டளையிட்டார். சிப்பந்திகளில் ஒருவன் உடனே ராமனை அழைத்து வரச்செல்ல, வேறு சிலர் தசரதனுக்கு ராமன் தற்சமயம் இருக்கும் நிலைமையையும், அவனுடை உடல்நிலை பற்றியும் தெரிவித்தனர். அவனைச் சீர்திருத்த மகாபுருஷன் ஒருவனைத் தேட வேண்டுமென்று சொல்லி முடிக்க, ராமனும் சபைக்கு வந்து தகப்பனார், பிறகு பெரியோர்கள்,  பிராமணர்கள் மற்றும் சபையோர்கள் அனைவரையும் வணங்கி நின்றான்.
 
14 ராமனின் வைராக்கியம்
தசரதன் ராமனை தழுவிக்கொண்டு, அவன் தற்சமயம் இருக்கும் நிலைமையை எடுத்துக் காட்டி, அப்படி இருப்பது சரியல்ல என்றும், பெரியோர்களை ஆசிரயித்து அவர்கள் சொற்படி வாழ்நாளைச் சீர்திருத்தம் செய்து கொள்ள வேண்டுமென்று அறிவுறுத்தினார். தசரதன் பேசி முடித்ததும் வசிஷ்டர் ராமனை நோக்கிச் சில நல்ல வார்த்தைகளைச் சொல்லி, பிறகு அவனுக்கு விவேகம் ஏற்பட்டிருப்பதாகவும், சிற்சில சந்தேகங்களைப் பெரியோர்களிடம் கேட்டுத் தீர்த்துக் கொண்டால் மனக்கலக்கம் நீங்கி ஞானம் உதயமாகுமென்றும் கூறினார். பிறகு விசுவாமித்திரர் ராமனைப் பார்த்து, “உன் மனம் கலக்கமடையக் காரணமென்ன? எவ்விதமான சந்தேகத்தால் நீ பீடிக்கப்பட்டாய்? அதை விவரித்துச் சொன்னால், அதைத் தெளிவு செய்து கலக்கம் நீங்க ஏற்பாடு செய்கிறேன்” என்று சொன்னார்.
 
பெரியோர்களின் வார்த்தைகளை ராமன் கேட்டு மனமகிழ்ந்து தன் மனநிலையைப் பற்றிச் சொல்லத் தொடங்கினான். “நான் தீர்த்த யாத்திரை செய்து முடித்ததில் இருந்து, பலவிடங்கள், மக்கள் மற்றும் அவர்களின் வாழ்க்கை முறையை எல்லாம் பார்த்து உலக அறிவு ஏற்பட்ட காரணமாக, என் மனதில் ஒரு பெரிய சந்தேகம் தோன்றியது. அதன் தொடர்ச்சியாக வாழ்வில் விரக்தி ஏற்பட்டுவிட்டது. இந்தப் பிரபஞ்சத்தின் வாழ்வில் நீடித்த சந்தோஷம் எங்கே இருக்கின்றது? நமது வாழ்நாள் அநித்யம். பிறந்த முதல் இறப்பை எதிர்பார்த்து கொண்டிருக்க வேண்டியிருக்கிறது. எமன் கையில் அகப்பட்ட பொம்மையே நாம். நமது மனமானது எவற்றிலும் நீடித்த சுகத்தை அனுபவிக்க முடியாமலிருக்கிறது. நம் ஆசைகளும் அளவில்லை இருக்கிறது. ஒரு ஆசை நிறைவேறியதும், வேறொரு ஆசை மனதில் தோன்றி, அதையடைய முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறது. நமது தேகம் வருத்தத்திற்கும், நோயுக்கும் இருப்பிடமாக உள்ளது. குழந்தைப் பருவத்தில் தேகவலிமையும் அறிவுமின்றி விளையாட்டுத் திரவியம்போல் கருதப்படுகிறோம். இளைமை பருவத்தில் புத்தி பலவிதப் பற்றுதலால் கெட்டுப் இளமைப்பருவம் வெகு சீக்கிரம் சென்றுவிடுகிறது. அதன் பிறகு பெண்மோகம் பிடித்து புத்திகெட்டு, தேக ஆரோக்கியத்தையும், சந்தோஷத்தையும் இழந்து நிற்கின்றோம். பிறகு வெகு சீக்கிரம் முதுமையை நினைத்து வருத்தப்படுகிறது. ஆகவே நம் வாழ்வு பரிதாபத்திற்குரிய ஒரு விளையாட்டாக இருக்கிறது. நாம் அனுபவிக்கின்ற சந்தோஷங்களே நமது தீவினைக்குக் காரணமாகின்றன. நம் இந்திரியங்களே நமக்குச் பகைவர்கள். பார்க்கின்ற அனைத்தும் அநித்யமானதாகவேதான் இருக்கிறது. ஒரு விவேகியானவன் சந்தோஷப்படும்பாயாகப் பிரபஞ்சத்தில் என்ன இருக்கிறது? ஆகையால் நான் அறிய விரும்புவது இந்த வாழ்க்கையைத் தவிர வேறு எந்த வாழ்விலாவது நாம் பார்க்கும் சுக-துக்கங்கள் இல்லாமலிருக்கின்றனவா என்பதாகும்” என்று ராமன் சொல்லி முடித்தான்.
 
ராமன் வார்த்தைகளைக் கேட்டுச் சபையிலுள்ள அனைவரும் ஆச்சரியப்பட்டார்கள். இளம்வயதில் இவ்வளவு அறிவும், வைராக்கியமும் ஏற்பட்டிருப்பது அபூர்வம் என்று வியந்தார்கள். பூர்த்தியான ஞானம் உதயமாகியிருப்பதை முனிவர்கள் அறிந்து கொண்டார்கள். ஆகையால் அவன் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லப் பெரியோர்கள் கடமைபட்டவர்கள் ஆயினர். ஆகவே விசுவாமித்திரர் ராமனைப் பார்த்து சில வார்த்தைகளைச் சொன்னார்.
 

வைராக்கிய பிரகரணம் முற்றிற்று

  -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 

அத்தியாயம்-2

முமுக்ஷு வியவகாரப் பிரகரணம்

 
(தெய்வம் என்பது என்ன? -மோட்ச உபாயங்கள்)
 
15 விசுவாமித்திரர் உபதேசம்
விசுவாமித்திரர் – “ராமா, நீ அறிய வேண்டியது ஒன்றுமில்லை. வாழ்வில் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியவைகளை நீயாகவே தெரிந்து கொண்டு விட்டாய். அதன் காரணமாக உனக்கு வைராக்கியம் ஏற்பட்டு ஞானமும் உதயமாகியிருக்கிறது. இனி நீ புதியதாக அறிய வேண்டியது ஒன்றுமில்லை. அறிந்ததைப் பெரியோர்களிடம் நிச்சயித்துக் கொள்ள வேண்டியதுதான் பாக்கி. இதற்கும் ஏற்பாடு செய்துவிட்டால் சுகரைப் போல் பக்குவமடைந்து விடுவாய்.
 
16 சுகர் விருத்தாந்தம்
வால்மீகி - இதைக் கேட்ட ராமன் சுகர் யாரென்றும் அவர் எப்படி இருந்தால் என்றும், எப்படிப் பக்குவமடைந்தாரென்றும் தெரிந்து கொள்ள ஆவலாக இருப்பதாகச் சொன்னான்
 
விசுவாமித்திரரும் ராமன் விருப்பப்படி சுகருடைய கதையை சொன்னார். உன் தகப்பனாரருகில் உட்கார்ந்திருக்கும் ஞானியான வியாசருக்கு சுகர் என்னும் பெயருடைய அபூர்வமான புதல்வன் ஒருவன் இருந்தான். பிறவியிலேயே ஞானம் ஏற்பட்டிருந்ததால் இளைய வயதிலிருந்தே ஞான மார்க்கத்தை கடைப்பிடித்து 16 வயதுக்குள் சித்தி அடைந்துவிட்டான். ஆனால் எல்லாம் தம் சொந்த முயற்சியால் அறிந்து கொண்டபடியால் தாம் அறிந்ததற்கு மேலாக ஏதாவதொரு தத்துவம் உண்டா இல்லையா என்ற நிச்சயம் ஏற்படவில்லை. இதைப் பெரியோர்களிடம் கேட்டு நிச்சயம் செய்து கொள்ள விரும்பித் தம் தந்தையாகிய வியாசரையே குருவாகப் பாவித்து, ‘தந்தையே! சம்சாரம் என்பது எப்படிபட்டது? யாரால் ஏற்படுத்தப்பட்டது? இதற்கு எப்பொழுது ஓய்வு?” என்று கேட்டார். வியாசரும் இந்தக் கேள்விகளுக்கு சரியான பதில் சொன்னார். இவைகளைத் தாமாகவே தாம் அறிந்திருப்பதாகவும் இவைகளுக்கு மேல் ஏதாவது தத்துவம் இருக்கிறதா என்று கேட்டார். நீ தெரிந்து கொண்டிருப்பதைத் தவிர வேறொன்றுமில்லையென்று வியாசர் பதிலளிக்கச் சுகா மனவமைதி ஏற்படாவண்ணம் இருந்தார். இனிச் சந்தேகம் வேறொருவர் சொல்லித்தான் தீருமென்று அறிந்துகொண்டு, தமக்குத் தெரிந்தது அவ்வளவுதானென்றும் அதற்கும்மேல் அறிந்துக் கொள்ள விரும்பினால், அவைகளை  ஜனக மகாராஜாவிடமிருந்து அறிந்துக் கொள்ளலாமென்றும் சொன்னார்.
 
சந்தேக நிவர்த்தியில் ஆவலுற்றிருந்த சுகர் ஜனகரைக் கூடிய சீக்கிரமே காணும் பொருட்டு விதேக தேசத்திற்குப் புறப்பட்டுப் போனார். மகாராஜாவின் அரண்மனையை அடைந்ததும், அரசனைப் பார்க்க விரும்புவதாகக் காவலாளியிடம் சொல்லியனுப்பினார். மகாராஜன் சேதி கேட்டதும் காணவந்தவர் யாரென்றும், வந்த காரணத்தையும் ஒருவாறு ஊகித்துக் கொண்டு, சில நாள் கழித்துப் பார்ப்பதாகத் தகவல் சொல்லியனுப்பினார். அதன்படி ஏழுநாட்கள் வரையில் சுகர் காத்திருந்தார். பிறகு அரண்மனைக்குள்ளே அழைக்கப்பட்டு, அங்கே ஏழு நாட்கள் காத்திருக்க வைக்கப்பட்டார். பிறகு அந்தப்புரத்தில் ஏழு நாட்கள் காத்திருக்க வைக்கப்பட்டார். அந்தப்புரத்தில் அவர் மனதைமயக்கும் விதத்தில் பணிப்பெண்களைக் கொண்டு உபசாரம் நடந்தன. இவ்விதச் சோதனைகளுக்கெல்லாம் மனசஞ்சலமில்லாமல் நின்ற சுகரின் யோக்கியதையை அறிந்த ஜனகர் இனிச்சோதனை போதுமென்று, அவரைப் பார்ப்பதாகச் சொல்லியனுப்பினார். சுகர் அருகில் வந்ததும், ஜனகர் எழுந்து நின்று வணக்கம் சொல்லிவிட்டு தம்மை நாடி வந்ததன் காரணத்தைக் கேட்டார். சுகர் தம் சந்தேகங்களை எடுத்துச் சொன்னார். ஜனகரும் வியாசர் போலவே விடையளித்தார். முன்போலவே சுகர் அவைகளைத் தாமாகவே ஏற்கனவே அறிந்திருப்பதாகத் தெரிவித்தார். இதைக் கேட்டு ஜனகர், “நீர் பூரண ஞானத்தை அடைந்து முக்தனாகி விட்டீர். உம்மால் அறியப்பட வேண்டியது இனி ஒன்றுமில்லை. விஷய சுகங்களிலும் உமக்கு இச்சை ஒழிந்துவிட்டது. ஆகவே நீர் என்னைக் காட்டிலும் மேலானவரே. உன் தகப்பனாருக்குக்கூட இவ்வளவு காலமாகியும் உமக்கு ஏற்பட்டிருக்கும் பக்குவம் ஏற்படவில்லை. இனி நீர் அடைந்திருக்கும் பதவியில் நிலையாக இருக்கக்கடவீர்” என்று சொல்லி ஆசீர்வதித்தார்.
 
வால்மீகி - இந்த விஷயத்தைச் சொல்லி முடித்ததும் விசுவாமித்திரர் ராமனை நோக்கி, அவனும் அந்த நிலையிலிருப்பதாகவும், பெரியோர்களின் அனுக்கிரகம் பெற்று புத்தி ஸ்திரமடைந்தால் பரம முக்தனாகி விடுவானென்றும் சொன்னார். இவ்வனுக்கிரகம் செய்யத் தகுந்தவர் பரமஞானியாகவும், ரகு குலத்திற்கே குருவாகமுள்ள வசிஷ்டரேயாவார். ஆகவே தொடர்ந்து அவரை நோக்கித் திரிகாலத்தை அறிந்த அவரே இந்த பரம உபதேசம் செய்வதை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்றும், தாங்கள் இருவரும் முன்னொரு காலத்தில் நீடித்திருந்த பகையை தீர்த்துக்கொண்டு பிறகு இருவருமாக அடைந்த பிரம்மோபதேசத்தை இப்பொழுது ராமனுக்கு எடுத்துரைக்க வேண்டுமென்றும் கேட்டுக் கொண்டார். இப்படிச் செய்வதால் குருவுக்கும் ஏற்றது என்பதைத் தெரிவித்தார்.
 
இந்த வேண்டுகோளுக்கு இணங்கி வசிஷ்டர் உடனே ராமனுக்கு உபதேசிக்கும் பொருட்டு அவன் முகத்தை சற்று உற்று நோக்கி அவனுடைய சந்தேகங்களை எல்லாம் நீக்குவதாகச் சொன்னார். உடனே ராமன் முனிவரை நோக்கி, ‘மகாமேதாவியும் எல்லோராலும் வணங்கதகுந்தவராகவும் வியாசர் முக்தனாகாமல் இருக்க, அவரது மகனான சுகர் எப்படி முக்தனானார்?” என்று கேட்டான். வசிஷ்டர் பதிலளித்ததாவது:-
 
17 வசிஷ்டர் உபதேசம்
நாம் திரும்பித் திரும்பி எடுக்கின்ற ஜன்மங்களில, சிறப்பு, குணம், செல்வம் எல்லாவற்றிலும் சில ஒரே மாதிரியாகவும், மற்ற ஜன்மங்கள் வேறுபட்டும் இருக்கின்றன. எனக்குத் தெரிந்தவரையில் வியாசருக்குத் இந்த ஜன்மம் 32வது ஜன்மமாகும். இந்த ஜன்மத்தில் செய்த காரியங்களாகிய் வேத விபாகங்களும் இதர சாஸ்திரங்களும் திரும்பிச் செய்ய வேண்டிய கடமை இருக்கிறது. அதன் காரணமாகத்தான் இந்த நிலையிலிருக்கிறார். ஆயினும் அவர் ஜீவன்முக்தரே. அவர் இன்னும் பிரம்மபதவியை அடைய நேரும். நீ இப்பொழுது அறிய வேண்டியது, ஜீவன் முக்தனான பிறகு விதேகமுக்தியை அடைவது மிகவும் எளிதாகும் என்பதோயாகும். இவ்விரண்டு நிலைகளுக்கும் இடையே உள்ள வேறுபாடு மிகவும் சிறியதாகும்.
 
18 பௌருஷம்
பிரபஞ்ச வாழ்க்கையிலே நாம் முக்கியமாக கடைப்பிடிக்க வேண்டியது ‘பௌருஷம்’ அல்லது தன் மனவுறுதியை அடிப்படையாகக் கொண்ட தீவிர முயற்சியேயாகும். தகுந்த முயற்சியால் உலகத்தில் அடைய முடியாதது ஒன்றுமேயில்லை. பிரம்ம பதவியும் கூடத் தீவிரமும், ஒழுக்கமும் சேர்ந்த முயற்சியால் அடையத்தக்கதே.
 
ஆனால் எடுக்கும் முயற்சிகளைச் சரியான வழியில் கடைப்பிடித்தும், இடைவிடாமலும் செய்துவர வேண்டும். பலன் அடையாவிட்டால் இதற்குக் காரணம், எடுத்த முயற்சியில் உள்ள தவறே தவிர வேறெந்த காரணமும் கிடையாது. தகுந்தபடி முயற்சி இருந்தால் காரியம் கைகூடியே தீரவேண்டும். இதுவே நியதி. இப்படிப் பலனை அடையும் வரையில் இடைவிடாமல் முயற்சி செய்கிறவர்கள் உலகத்தில் எக்காலத்திலும் மிகவும் குறைவேயாகும். பெரும்பாலும் ஜனங்கள் காரியம் எடுத்த பிறகு. அதில் ஊக்கம் குறைந்து முயற்சியில் தளர்ச்சி அடைவதாலேயே அதில் வெற்றி அடைவதில்லை. சோம்பலே எல்லா ஜனங்களுடைய கஷ்ட நிஷ்டூரங்களுக்கும் முதல் காரணமாக இருக்கிறது. உலகத்தில் நாம் பார்க்கும் வலிமை, எளிமை எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் சோம்பலேயாகும். உலகமே கீழானநிலையை அடைவதற்கு காரணமும் சோம்பலேயாகும்.
 
19 வினைப்பயன்
தவிர அனேகர் தங்களுக்கு விளையும் வினைப்பயன்களை பூர்வ ஜன்மத்தின் பலனாகக் கருதி சோர்வடைகிறார்கள். இதுவும் அக்ஞானமேயாகும். முன் ஜன்மத்தில் எடுத்த முயற்சிகளின் பலன்களை இந்த ஜன்மத்தில் நாம் அனுபவிப்பது உண்மையாகும். ஆனால் இனி நடக்க வேண்டிய காரியங்களில் அதன் வேகம் தற்சமயம் எடுக்கக்கூடிய முயற்சிளைவிட குறைந்ததேயாகும். இவ்வித வாசனை வினைப்பயன்களைத் தற்சமயம் செய்யக்கூடிய பிரயத்தனங்களால் வெற்றி பெறலாம். இது நம் வசத்தில்தான் இருக்கிறது. இவ்வாறு எண்ணுவதைவிட்டு நடப்பதெல்லாம் வினைப்பயன் என்று கருதி, வாழ்க்கையில் சோகமடைந்து, செய்யவேண்டிய முயற்சிகளைச் செய்யாமல் நிற்கும் மனிதர்கள் பரம மூடர்களேயாவார்கள்.
 
ஆலோசித்துப் பார்த்தால் நம் செயல்களுக்குக் காரணம் வினைப்பயனும் இப்பொழுது செய்யும் முயற்சிமேயாகும். இவ்விரண்டைத் தவிர எந்தக் காரியத்திற்கும் அனுகூலமாகவோ, பிரதிகூலமாகவே இருப்பதற்கு வேறொரு காரணமுமில்லை. நடக்க வேண்டிய காரியங்கள் இவ்விரண்டின் பலத்தைத் தழுவியே நடந்து தீர வேண்டும். எதற்குத் தீவிரம் அதிகமோ அது வெற்றி பெறுகிறது. ஆனால் வினைப்பயன் நம் கட்டுப்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்டது. அதை நாம் எவ்விதத்திலும் மாற்ற முடியாது. ஆனால் வினைப்பயன் வரையறைக்குட்பட்டது, வளராது. முயற்சியோ நம்முடைய வசம் உள்ளது. இந்த முயற்சியை யுக்தி, புத்தி, விடாமுயற்சிகளோடு செய்துவந்தால் வினைப்பயனை வென்று காரியங்களில் வெற்றியடையலாம். பெரும்பாலும் மக்கள் தங்களுக்கு விளைவதெல்லாம் தெய்வச் செயலாகக் கருதி, செய்யவேண்டியவைகளைச் செய்யாமல் மதி கெட்டிருக்கிறார்கள். அதாவது வினைப்பயன்களே தெய்வச் செயலாக கூறப்படுகின்றன. ஆனால் இவ்வினைப்பயன்களோ நம்முடைய பூர்வப்பிரயத்தனங்களால் அடையப்பட்டதாகும். ஆகையால் நமது தேகம் ஒரு பூர்வ பிரத்யக்ஷ வினைகளின் போர்க்களமாயிருந்து அப்போரின் முடிவே நமது வாழ்வாக ஏற்படுகின்றது.
 
20 தெய்வம் - அதன் சொரூபம்
நமக்கு வேண்டியவைகளைத் தேடிக் கொள்ள நம் பிரயத்தனத்தால்தான் முடியுமே தவிர வேறொன்றினாலும் முடியாது. தீவிர முயற்சியே தெய்வம். இதையே ஒவ்வொருவரும் சார்ந்திருக்க வேண்டும். நமது முயற்சியில்லாமல் ஒரு காரியமும் சித்தி பெறாது. நம் புத்திக்குப் புலப்படாமல் தெய்வம் எங்கிருந்தோ நம் செயல்களுக்குப் பலனை அளிப்பதாக எண்ணுவது மூடத்தனம். இதைவிட அக்ஞானம் வேறில்லை.
 
நம்மால் செய்யப்படும் காரியங்களெல்லாம் நம் இந்திரியங்களால் செய்யப்பட வேண்டும். இந்திரியங்கள் மனத்தால் ஏவப்படுகின்றன. மனது புத்தியின் அசைவேயாகும். நாம் அனுபவிப்பதெல்லாம் செயல்களின் பலனேயாகும். ஆகையால் புத்தியின் அசைவுதான் பலன் ரூபமாக அனுபவிக்கப்படுகின்றது. நியதி இப்படியிருக்க தெய்வத்தால் நடைபெற வேண்டியது ஒன்றுமில்லை.
 
மேலும் நாம் பிரபஞ்சத்தில் அடைவதெல்லாம் இங்கே சொல்லப்படும் மார்க்கத்தில் ஒன்றைத் தழுவியே அடையப்படவேண்டும். அதாவது

1. சாஸ்திரங்களை அறிந்து ஆராய்ச்சி செய்து சித்தியடைவது
   
2. குருமுகமாக உபதேசமடைந்து தெரிய வேண்டியவைகளை தெரிந்து கொண்டு சித்தியடைவது. இதுவுமில்லாவிட்டால்
   
3. தன் சொந்த ஞானத்தாலோ, பிரயத்தனத்தாலோ சித்தியடைவது.
   

இந்த மூன்று மார்க்கங்களில் எதை கடைப்பிடித்தாலும் நம் முயற்சிதான் தேவையாக இருக்கிறதே தவிர. தெய்வத்தால் கொடுக்கப்பட்டு நாம் அடைவது ஒன்றமில்லை.
 
21 மனிதப் பிரயத்தனம்
மனிதப் பிரயத்தனம் இல்லாமல் எப்பொழுது அவர்களின் காரியங்கள் யாதும் முடிவதல்லையோ, அப்போது தெய்வாதீனம் என்னும் கொள்கையால் என்ன பயன்? உதாரணமாக ஒரு பிராணியை உடல் வேறு, கழுத்து வேறாக கொன்ற பிறகு அதற்கு உயிர் கொடுப்பதாக இருந்தால் கடவுள் செயலென்று நம்பலாம். இப்படிப் பிரபஞ்சத்தில் நடப்பதாக நாம் கண்டதில்லை.
 
தெய்வம் என்ன ரூபமாக இருக்க முடியும்?  பதார்த்த ரூபமாகவாவது, புத்தியால் ஸ்மரிக்கப்படும்படியாவது இருக்கவேண்டும். இவ்விரண்டில் எந்தவிதமாகவுமும்  இருப்பதாகச் சித்தாந்தம் செய்யமுடிவதில்லை. அல்லது ஒரு சமயம் தெய்வமென்பது மூன்று உலகங்களுக்கும் அதிபதியாயிருந்து சகலத்தையும் ஆண்டுவருவதாக இருந்தால், நாம் ஒரு செயலிலும் ஈடுபடாமலும், எல்லாம் தெய்வம் செய்துவிடுமென்றும் சும்மா இருந்துவிடலாம். நமது முயற்சிக்குத் தேவையே இருக்காது.
 
ஆகையால் தெய்வம் என்னும் கற்பனை மூடர்களுக்கு ஒரு ஆறுதலை தருகின்ற  பிரயோஜனமே தவிர வேறு பிரயோஜனம் ஒன்றுமில்லை. பலனைக் கொடுக்கப் பிரயத்தனத்தால் முடியுமே தவிரத் தெய்வத்தால் முடியாது. பலன் கிரியா ரூபமாக உள்ளது; இது ஆகாய ரூபமாக எண்ணப்படும் தெய்வத்தால் நடைபெறாது. அதே இனமாக, அதாவது கிரியா ரூபமாக இருந்தால்தான் முடியும். ஆகவே பிரயத்தனமே பிரதானம். பிரயத்தனம் இல்லாமல் ஒரு மனிதன் பண்டிதனாக முடியுமா? ஆல்லது ஒரு சூரன் தன் பராக்கிரமமில்லாமல் சண்டையில் வெற்றிப் பெறக்கூடுமா? நமது அருகிலிருக்கும் விசுவாமித்திரரைப் பற்றிப் பேசுவோமாகில் அவர் சத்திரிய குலத்தில் பிறந்தும் பிரம்மரிஷி ஆனது தம்முடைய இடைவிடாத கடும் முயற்சியால்தான். அவருடைய பிரயத்தனத்தால் இப்பதவி அடையப்பட்டதே தவிர, தெய்வ சகாயத்தால் அல்ல என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
 
“அப்படியானால் மக்கள் எதைத் தெய்வமாகக் கொண்டாடுகிறார்கள்?” என்று ராமன் கேட்டான்.
 
22 விடாமுயற்சியும் தெய்வமும்
வசிஷ்டர் - பிரயத்தனத்தின் காரணமாகக் கிடைக்கின்ற பலன்களைத்தான் ஜனங்கள் தெய்வ சங்கல்பமாக எண்ணுகிறார்கள். உண்மையில் பலன்கள் மேலே சொல்லியபடி, அவரவருடைய பிரயத்தனமின்றிக் கிடைப்பதில்லை. இவ்விதப் பிரயத்தனங்கள் இப்பிறவியிலாவது அல்லது முற்பிறவியிலாவது செய்யப்பட்டிருக்கலாம். மேலும் இப்பிரயத்தனங்களுக்கு காரணம் மனதேயாகும். ஆகையால் தெய்வத்தால் நடக்க வேண்டியது ஒன்றுமில்லை. மனதின் ஆறுதலுக்காகக் கற்பிக்கப்பட்டதே தெய்வமாகும்.
 
ஆகவே தற்சமயம் நமக்கு ஏற்படும் அனுபவங்களுக்குக் காரணம் இப்பொழுது செய்யும் செயல்களோ அல்லது பூர்வ வாசனைகளோவாகும். பூர்வ வாசனை எப்படி இருந்தபோதிலும், தங்கள் முன்னேற்றத்தின் பொருட்டு மக்கள் இப்பொழுது நல்ல வழிகளில் பிரயத்தனம் செய்து வருவதுதான் சரியான முறையாகும். இவ்விதந்தான் பலனைச் சீக்கிரம் அடையலாம். பூர்வ வாசனை ஒரு சமயம் விரோதமாக இருப்பினும், இன்னும் அதிகப் பிரயத்தனத்திற்கு அதுவே காரணமாகின்றது. ஆகையால் பிரயத்தனமே பிரதானமென்று கருதி, நல்ல சாஸ்திரங்களைப் படித்து ஆராய்ச்சி செய்தும், அல்லது தகுந்த பெரியோர்களின் சகவாசத்தை அனுசரித்தும் ஞான மார்க்கத்தைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். இதற்கு மனமே பிரதானமாகும். இந்த மனதைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக, பலாத்காரமில்லாமல் வசப்படுத்துவதிலேயே பௌருஷத்தைச் செலுத்த வேண்டும்.
 
இவ்விடாமுயற்சியைச் சிறு வயதிலிருந்தே பயின்று வருவது உசிதம். மேலும் முயற்சியுடன் யுக்தியையும் உபயோகித்துச் செய்யும் காரியங்களை, தகுந்த முறைகளோடு செய்வதால்தான்,எல்லா விஷயங்களிலும் சந்தேகமின்றி வெற்றி பெறலாம்.
 
23 உபதேசத்திற்கு முன்னுரை
வசிஷ்டர் இனி உபதேசம் ஆரம்பிக்கும் பொருட்டுத் தாம் இப்பொழுது சொல்லப் போவதை நிர்மலமான மனதுடன் கவனித்துக் கேட்டால் இகத்திற்கும் பரத்திற்கும் உபாயமாகும் என்றார்;. ராமனுக்குத் தற்சமயம் ஏற்பட்டிருக்கும் மனக்குழப்பம் தமக்கும் ஒரு சமயம் ஏற்பட்டதாகவும் அப்பொழுது அவர் பெற்ற பிரம்ம உபதேசத்தை இப்பொழுது எடுத்துரைப்பதாகவும் சொன்னார்.
 
24 வசிஷ்டர் பிறவியும், ஞானமடைந்த முறையும்
வசிஷ்டர்: முன்னொரு காலத்தில் இந்தப் பிரம்மாண்டம் ஒரே சாந்தமாகவும், அறிவுமயமாகவும் இருந்தது. அப்பொழுது நியதியைத் தழுவி இவ்வறிவுக் கடலில் ஒரு அசைவு ஏற்பட்டது. இந்த அசைவினால் தோன்றியவரே சிருஷ்டி கர்த்தாவாகிய பிரம்மாவாகும். அவரது கடமையானது சிருஷ்டி செய்வதேயாகும். பல யுகங்கள் இந்தச் சிருஷ்டி ஏற்பட்டுவந்த பிறகு, இவைகளுக்கு ஒரு முடிவு வேண்டாமா என்ற எண்ணம் அவர் மனதில் உதிக்க, அப்பொழுது என்னைச் சிருஷ்டி செய்தார். பிரமமாவினால் படைக்கப்பட்ட பிரம்ம புத்திரனாகிய நானும் அறிவு ஒளியாகவே இருந்தேன். ஆனால் இப்படி இருப்பதால் தன் எண்ணம் நிறைவேறாதென்று ஒரு அசைவால் அறிவாயிருக்கும என் நிலைமையைக் கலக்கிச் சம்சாரத்தில் ஈடுபடும்படி செய்துவிட்டார். இந்தச் ஸ்திதியில் நான் கொஞ்ச காலமிருந்து, மிகவும் துன்பப்பட்டு, பிறகு விவேகம் கொஞ்சம் உதித்து, அதனால் சம்சாரத்திலிருந்து விடுபட்டுக் கொள்ளும் எண்ணம் மேலிட்டு பிதாவாகிய பிரம்மாவையே இதற்கு வழி காட்டும்படி வேண்டிக்கொண்டேன். இதற்கு இணங்கி எனக்கு உபதேசம் செய்ய அதன் பலனாய்ச் சீக்கிரம் பழைய நிலைமையை அடைந்தேன். ஞானம் மீண்டும் ஏற்பட்டதிலிருந்து நான் அதே நிலைமையில்தான் இருந்து வருகிறேன். எனக்கு இப்பொழுது வாழ்க்கையில் அடைய வேண்டியது ஒன்றும் இல்லை. ஆயினும் உலகத்திற்கு ஞானமார்க்கத்தை உபதேசிக்கும் பொருட்டே நான் உயிர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்.
 
கதாரூபமாக ராமனுக்கு மேலே சொல்லியதன் பொருளாவது:-
பிரபஞ்சம் இயற்கையில் அறிவு மயமாகவே உள்ளது. சமுத்திரத்தில் ஏற்படும் அலைகள் போல், இந்த அறிவுக் கடலில், நியதியின் காரணமாகவே அதாவது தனக்குத் தானாகவே அசைவு ஏற்பட்டுச் சிருஷ்டி உண்டாகிறது. சிருஷ்டி ஏற்பட்டவுடன் எல்லையில்லாமல் பெருகிப் பிரபஞ்சம் விரிவடைகிறது. கிரியைகள் அதிகரித்தும் வருகின்றன இச்சிருஷ்டிக் கிரமமாகப் பஞ்ச பூதங்கள், பிறகு மர வர்க்கங்கள், அப்புறம் ஜீவ ஜந்துக்கள் எல்லாம் அடுத்தடுத்து ஏற்பட்டுக் கொண்டே வந்து கடைசியாக மானிட ஜந்துவாக முடிகிறது. மானிட ரூபம் தரித்த பிறகுதான், சம்சார நிலையில் சுழன்று வருவதன் காரணம் என்னவென்று விசாரணை செய்வதற்கும் அதிலிருந்து விடுதலை அடையப் பிரயத்தனம் செய்வதற்கும் விவேகம் உதிக்கின்றது. இந்த முயற்சியின் பலனாக ஞானம் சித்தித்துச் சுயநிலை அடையப்படுகின்றது.
 
25 அரசர்களும், ஞானோபதேசம் செய்யப்பட்ட முறையும்
எனக்குப் பிறகு சனத்குமாரர், நாரதர் இன்னும் இதர மகான்களும் காலக் கிரமத்தில் ஜனனமானார்கள். மானிட வாழ்க்கை சீர்திருத்தம் அடையும் பொருட்டு இம்மகான்களால் கர்மானுஷ்டங்கள்,  நியம நிஷ்டைகள், யாக யோகாதிகள் எல்லாம் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக ஏற்படுத்தப்பட்டன. ஆனால் நாளுக்கு நாள் ஜனக்கூட்டங்கள் அதிகரிக்க இவர்களை ஆட்சி செய்தும், பாதுகாத்து வரும்படி இப்பொரியோர்களால் அரசன் நியமிக்கப்பட்டு, நாளடைவில் ஒரு அரசன் போதாமல், பல அரசர்களும் நியமிக்கப்பட்டார்கள். எப்பொழுது பல அரசர்கள் ஏற்பட்டார்களோ அப்போதே இவர்களுக்குள் புத்தி மாறுதல் ஏற்பட்டது. தவிர பொது ஜனங்கள் நியமநிஷ்டைகளில் வேரூன்றி அவைகளின் தாத்பர்யத்தை மறந்தார்கள். ஆதனால் உலகத்தில் பலவிதத் தொந்தரவுகளும், சண்டை சச்சரவுகளும் புத்தி ஈனமும் உண்டாயின. காலக்கிரமத்தில் ஜனங்கள் பரிதாப்படும் நிலையை அடைந்தார்கள். இக்கஷ்டங்களை பார்த்து ஞானிகள் கருணை புரிந்து, இவர்களைக் கை தூக்கிவிடும் பொருட்டு அரசாட்சி செய்துவந்த அரசர்களுக்கு ஞானோபதேசம் செய்தார்கள். இவர்களின் ஒழுக்கத்தைப் பார்த்துப் பிரஜைகளும் அப்படியே சீர்திருத்தம் செய்து கொள்வார்கள் என்ற அபிப்பிராயத்தால் இவ்வாறு செய்தார்கள். ஆகவே இந்த ஞானோபதேசம் முதலில் அரசர்களுக்கே செய்யப்பட்டது. இப்படி உபதேசம் பெற்ற அரசர்களில் ஒருவனாகியும், இக்ஷவாகு குலத்தில் உதித்தவனுமானவனே உன் தகப்பனராகிய தசரதன்.
 
26 ராமன் - ஞானோபதேசத்திற்கு தகுதி உடையவன்
இப்படி உயர்ந்த குலத்தில் பிறந்து சுயமாகவே ஞானம் இருப்பதால் உன் மனம் மிகவும் பக்குவமடைந்திருக்கிறது. மேலும் நிஷ்காரணமாகவே வைராக்கியமும் ஏற்பட்டிருப்பதால், நான் சொல்லப்போகும் தத்துவங்களை அறிந்து கொண்டு ஆராய்ச்சி செய்வதற்கு உன் மனம் தயாராக இருக்கிறது. வைராக்கியம் கஷ்டத்தாலோ, வெறுப்பாலோ அல்லது மரண பயத்தாலோ உண்டாவது சகஜமாகும். ஆனால் நிஷ்காரணமாகவும், நிஷ்பிரயோஜனமாகவும் வைராக்கியம் ஏற்படுவதற்குப் பூர்வசித்தி இருக்க வேண்டும். ஆகையால் நீ சீக்கிரமே முக்தி அடைந்து விடுவாய். இதன் பொருட்டு நான் இனிச் சொல்லப்போவதைக் கவனித்துக் கேட்டு, அவைகளை பின்பற்றி வாழ்நாளை செலுத்தக்கடவாய்.
 
27 முக்தியும், சம்சாரமும்
எல்லா மகான்களாலும் விரும்பப்படுகின்ற பதவி ஒன்றேயாகும். ஆனால் அடை அடைய உதவும் மார்க்கங்களும், அதைப் பற்றிய கொள்கைகளும் பலவாறாக இருக்கின்றன. ஏதாவது ஒரு வழியைக் கடைப்பிடித்து அடைய வேண்டிய பதவியை அடைந்து விட்டால், பிறகு எல்லாப் பேதங்களும் அடிபட்டுப் போய் சாந்தம் ஒன்றே பூர்ணமாக நிலை நிற்கும். ஆனால் அந்த நிலைமையை அடைந்த பிறகு அதிலிருந்து நழுவாமல் நிலையாக நிற்க வேண்டும்.
 
இந்த நிலையை அடைய முழு முயற்சியையும் செலுத்திச் சம்சாரமாகிய கடலைத் தாண்ட வேண்டும். இந்தச் சம்சாரத்தில் அகப்பட்டவர்கள் படும் துயரங்கள் எண்ண முடியாமலிருக்கின்றன. நாம் புராணங்களிலிருந்து அறிந்த கொடூரமான நரக தண்டனைகளெல்லாம் உண்மையில் நமது வாழ்விலேதான் அனுபவிக்கப்படுகின்றன. ஆனால் யார் இந்த சம்சார பந்தத்தை ஒழித்து மன அமைதியை அடைகிறானோ அவன் சம்சாரத்தை சுலபமாக நடத்திக் கொள்வான். அந்தச் சம்சாரத்திலும் அவன் சந்தோஷத்தையே அடைகிறான். இங்கே கூடியிருக்கும் மகரிஷிகள் இந்த நிலையை அடைந்தவர்களேயாவார்கள். அவர்கள் இப்போதும் சம்சாரத்தை நடத்தி கொண்டிருந்தாலும் அதனால் துன்பப்படுவதில்லை.
 
28 முக்தியை அடையும் உபாயங்கள்
இந்த நிலையை அடையப் பௌருஷத்தால்தான் முடியும். வேறெந்த உபாயத்தினாலும், அதாவது யாத்திரை, கர்மானுஷ்டங்கள், யோகாப்பியாசம் முதலியவைகளாலெல்லாம் முடியாது. சம்சாரத்தில் ஒருவித விரக்தியும், ஆத்ம விசாரத்தில் ஆசையும், ஊக்கமும் இருந்தால் நாளடைவில் ஞானம் சித்திக்கும் என்பதில் எந்தவிதச் சந்தேகமும் கிடையாது.
 
பிறது உலக விஷயங்களை யுக்தியோடு ஆராய்ச்சி செய்யவேண்டும். யுக்தியில்லாத ஆராய்ச்சியால் ஒன்றும் கைக்கூடாது. மூடத்தனத்தை விடக் கேவலம் வேறொன்றுமில்லை. இவ்விதச் சங்கல்பத்துடன் பிரயத்தனத்தை மேற்கொண்டு ஆத்ம விசாரத்தில் மனதை ஈடுபடச் செய்ய வேண்டும். சொந்த முயற்சியுடன் சாஸ்திரங்களை ஆராய்ந்து வருவதும், குரு உபதேசம் பெறுவதும் வெகு சீக்கிரம் பலனைக் கொடுக்கும். இந்த மூன்று உபாயங்களால் நிர்ணயிக்கப்படுவது அனேகமாக சாத்தியமாகவே இருக்கும். இந்த உபாயங்களால் எல்லாப் பொருட்களையும் சமதிருஷ்டியோடு பார்க்கின்ற மனநிலையை அடைந்து விடலாம். அதனால் ஏற்படுவது மனஅமைதியாகும். இதை அனுபவத்தில் பூர்ணமாகக் கொண்டுவந்து விட்டால் பிறகு ஆத்ம சித்தியை அடைவது மிகவும் எளிது. சம நோக்கமும், மனசாந்தியும் இருந்தால் அதற்கு ஈடாக இகத்திலாவது பரத்திலாவது ஒரு சந்தோஷமும் போகமும் இல்லை. சாந்தகுணம் உடையவர்களை விஷ்ணுவுக்குச் சமானமாக சொல்லலாம். ஏனெனில் அவர்களுக்கு இந்த மூன்று லோகத்திலும் தேவையென்பதே இல்லை. இப்படி இருப்பவர்களைக் காட்டிலும் மேலானவர் இல்லை.
 
29 விசாரமே மூலக்கருவி
கொஞ்சம் சமதிருஷ்டியும் சாந்தமும் ஏற்பட்ட பிறகு, சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலை அடையச் செய்ய வேண்டிய உபாயம் என்னவென்றால் விவேகத்துடன் கூடிய விசாரணையாகும். வாழ்க்கையில் இன்ப துன்பங்களைக் கொடுக்கின்ற ஒவ்வொரு விஷயத்தையும் ஊகித்தும், ஆராய்ந்து பார்த்தும், இடைவிடாமல் பயிற்சி செய்து வந்தால் வெகுசீக்கிரமே மனச்சாந்தி அதிகரிக்கும். விவேகத்துடன் ஆராய்ச்சி செய்வதால், எல்லாவித கஷ்டங்கள், மனக்குறைகள், மோகங்கள் நீங்குமென்பதில் சந்தேகமே இல்லை. உதாரணமாக நல்ல இருட்டில் தனியாக ஒருவன் அகப்பட்டுக் கொண்ட சமயத்தில் பேயோ, பிசாசோ இருப்பதாகவும், அது இவனை நாடியே வந்திருப்பதாகவும் நினைப்பதை நாம் அறிவோம். அதேகணத்தில் அவன் ஆராய்ச்சி செய்து பார்த்தால் பேய் மறைந்து விடுகிறது. இவ்விதம் நம்முடைய வாழ்வில் அனேகவிதமான மோகங்கள் தோன்றி காரணமில்லாமல் மனதைக் கலக்குகின்றன. அதனால் அப்போதைக்கப்போது ஒவ்வொரு விஷயத்தையும் ஒருவன் ஆராய்ச்சி செய்துவந்தால், அவன் சீக்கிரமே அக்ஞானத்திலிருந்து விடுபட்டு மனச்சாந்தியும், செய்கின்ற செயல்களில் வெற்றியும் அடைவான். சம்சாரத்தில் ஏற்பட்ட பந்தத்தை விலக்கிக்கொள்ள இதுவே முதல்தரமான கருவியாகும்.
 
விசாரணை செய்யாமலிருப்பதாலும் விவேகத்தை ஒவ்வொரு விஷயத்திலும் உபயோகிக்காமலிருப்பதாலும் வாழ்வில் நேரிடும் துன்பங்கள் கணக்கிட முடியாது. நினைத்ததெல்லாம் சந்தேகத்திற்கும், தொட்டதெல்லாம் ஆபத்திற்குக் காரணமாயும் விளங்கும். அதரியமும், தோல்விபயமும் எப்பொழுதும் கண்முன்னே நிற்கும். இவைகளையெல்லாம் விலக்கி, வாழ்வைச் சந்தோஷப்படுத்துவது விவேகமும், விசாரணையுமேயாகும்.
 
30 விசாரணை செய்யும் விதம்:
இந்த விசாரணை என்பது என்வென்று பார்ப்போம்.  “நான் யார்”, “இந்த சம்சாரமாவது என்ன?” “எனக்கும் இதற்குமுள்ள சம்பந்தம் என்ன?” ஆகிய கேள்விகளை ஆராய்ச்சி செய்வதே விசாரணையாகும். இதை இடைவிடாமல் பயின்று வருவதே பெரிய தவமாகும்.
 
இப்படிச் செய்யும் தவத்தால் மனதிற்கு எப்பொழுதும் ஒரு சந்தோஷம் ஏற்படும். இந்தச் சந்தோஷம் நீடித்திருக்கும் பொருட்டுப் பேராசையை ஒழித்துக் கிடைத்ததைக் கொண்டு திருப்தி அடைவது அவசியம். சந்தோஷம் கிட்டினால் நமக்கு வேறென்ன வேண்டும்? எப்பொழுதும் முகமலர்ச்சியுடன் இருப்பவர்களைக் கண்டால் பார்ப்பவர்களும் சந்தோஷமடைவார்கள். தங்கள் சந்தோஷத்தை அவர்கள் எங்கும் பரவச் செய்கிறார்கள். இந்தப் பாக்கியத்தால் மனம் நாளடைவில் சாந்தி அடையும். மனச்சாந்தி அடைந்தவர்களே எல்லோராலும் பூஜிக்கப்படுவார்கள். அவர்களே எல்லா மகரிஷிகளுக்கும் மேலானவர்கள். ராமா! இந்தப் பதவியை நீ அடைய வேண்டுமென்பது என் ஆசையாகும்.
 
31 சம்சாரத்தைக் கடக்க உதவும் உபாயங்கள்:
பிரயத்தனத்தாலும், விவேகத்தாலும் மனதைச் சந்தோஷ நிலையில் வைத்துக் கொண்டு, மேலும் ஞானிகளின் சங்கத்தையும் தேடிக்கொள்ள வேண்டும். சம்சாரத்தைக் கடப்பதற்கு இந்த உபாயம் மிகவும் எளிதானது. பெரியோர்கள் தங்கள் அனுபவத்திலிருந்து எல்லாம் சொல்வதால் கேட்போருக்கு சந்தேகங்கள் சீக்கிரமே நிவர்த்தியாகின்றன. அவர்களை அண்டியிருப்போர்களுக்கு உலக வாழ்க்கையிலுள்ள அக்ஞானம், மதிமயக்கங்கள் நீங்கிப் புத்தி தெளிவடைகின்றது. ஆகவே இந்த நான்குவித உபாயங்களின் பலன்களாவது:

1. சந்தோஷம் பரமலாபத்தைத் தருகின்றது.
   
2. பெரியோர்களின் சேர்க்கை சரியான மார்க்கத்தைக் காட்டுகின்றது
   
3. விசாரம் ஞானத்தை அளிக்கின்றது
   
4. சமகுணமோ எல்லா செல்வங்களுக்கும் மேலான பரம சுகத்தில் நிலைப் பெறச் செய்கிறது.
   

ஆகையால் நீ இந்த உபாயங்களைக் கடைப்பிடித்தால் உறுதியாக முக்தியை அடைந்து விடுவாய்.
 
32 இன்னுமோர் உபாயம் - முக்தனின் குணாதிசயங்கள்
மேற்சொல்லிய உபாயங்களைத் தவிர்த்து இன்னொமொரு மார்க்கமாவது, சித்தின் சூட்சும ரூபத்தை இடைவிடாமல் விவேகத்தால் ஆராய்ச்சி செய்துவருவதாகும். இவ்விதமும் மேற்சொன்ன நிலையை அடைவது நிச்சயமாகும். இப்படி ஜீவன்முக்தனாக இருப்பவன் சம்சாரத்தில் இருந்துவந்தாலும், எந்த விஷயத்திலும் பற்றுதலில்லாமல் ஒரு சாட்சி கர்த்தாவைப் போல் மீதமிருக்கின்ற காலத்தைக் கழித்துவருவான். தேடாமல் வந்த போகங்களை அனுபவித்தும், வராதவைகளைப் பற்றி யாதொரு குறையுமின்றியும் இருப்பான். சுகம், கஷ்டம், சந்தோஷம், கவலை ஆகிய ஒன்றும் அவன் மனதை பாதிப்பதில்லை. சுருக்கமாகச் சொல்லும்போது மனம் ஒருவிதப் பற்றுதலுமில்லாமல், அசைவின்றிச் சமபார்வையில் நிற்கின்றது. பிறகு இந்த ஜீவன்முக்தி நிலையில் இருந்துகொண்டு, பதார்த்தம்-நான் என்ற இருமைப் பார்வையை நாசம் செய்ய வேண்டும். நான் என்ற உணர்ச்சி நசித்தால் பிரம்மந்தான் மிஞ்சும். பிரபஞ்சமெல்லாமுமே பிரம்மமாக இருப்பதை உணர்ந்து கொள்ளலாம். இந்த நோக்கத்தில் இருப்போரை வாயால் உரைப்பதோ அல்லது மனதால் அறிவதோ அசாத்தியம். அந்த நிலையின் சொரூபத்தைச் சொந்த அனுபவத்தால்தான் தெரிந்து கொள்ள முடியுமே தவிர வேறு எவ்விதத்திலும் அறிய முடியாது.
 

33 மகாராமாயணத்தின் பாகங்கள்
நான் சொல்லிவருகின்ற இந்த ஞானோபதேசம் 32000 ஸ்லோகங்களில் அமைந்துள்ளது. ஆறு பாகங்கள் கொண்டது.

1. முதல் பாகமானது வைராக்கியத்தைப் பற்றி 1500 ஸ்லோகங்களில் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றது. விசாரணைக்குக் காரணமாக இருப்பது இந்த வைராக்கியமேயாகும்.
   
2. இரண்டாவதான முமுக்ஷு பிரகரணம், தெய்வம் என்பதைப் பற்றி விவரித்துச் சொல்லி, மோட்சத்தை அடையக் கடைப்பிடிக்கக்கூடிய உபாயங்களையும் கூறுகிறது. இது 1000 ஸ்லோகங்களில் அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றது.
   
3. மூன்றாவதான உற்பத்திப் பிரகரணம் நம்முடைய உற்பத்தியைப் பற்றியது. அதாவது ‘நான் யார்’ என்ற விசாரணையைக் கொண்டது. அனேகமாக எல்லாம் கதா ரூபமாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. இது 7000 ஸ்லோகங்களில் அடங்கியுள்ளது.
   
4. நான்காவதான ஸ்திதிப்பிரகரணம் நாம் இருக்கின்ற நிலையை, அதாவது அகங்காரத்தைப் பற்றி கூறியிருக்கிறது. இது 3000 ஸ்லோகங்களில் கூறப்பட்டுள்ளது.
   
5. ஐந்தாவதாகிய உபசாந்திப் பிரகரணம், 5000 ஸ்லோகங்களில் அடங்கி, சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலை அடைவதற்கான வழியைக் காட்டுகின்றது. இது ஒன்றை ஆராய்ந்து அறிந்து கொண்டால் விடுதலை அடைவதில் சந்தேகமில்லை.
   
6. கடைசியான நிர்வாணப் பிரகரணம் 14,500 ஸ்லோகங்களைக் கொண்டது. இது முக்தியைப் பற்றியும், முக்தி அடைந்தவர்களின் சொரூபத்தைப் பற்றியும் சொல்லுகின்றது.

இந்நூலில் சொல்லியவைகள் எல்லாம் நியாயயத்திற்கோ, யுக்திக்கோ விரோதமாக இல்லாமல், அனுபவத்திலிருந்தே சொல்லப்பட்டிருக்கின்றன. ஆகையால் விவேகிகளால் அங்கீகரிக்கப்படாதது எதுவும் இல்லை. இதில் சொல்லப்பட்டவை  அனைத்தும் சகல சாஸ்திரங்களின் சாரமாகவே இருக்கும். யார் இந்த நூலைப் படித்து கிரகித்துக் கொண்டு விடாமுயற்சியோடு ஆராய்ந்து வருகிறானோ அவன் சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலை அடைவது திண்ணம். இதை படித்துச் சாதகம் செய்வோருக்கு வேறு எந்தவிதமான மார்க்கங்களும் தேவையில்லை. அதாவது தீர்த்த யாத்திரை, கர்மானுஷ்டானங்கள், யோகம், நிஷ்டை போன்ற இவைகள் யாவுமே தேவையில்லை. தனிமையாகவும், சௌகரியமாகவும் அமர்ந்து ஆராய்ச்சி செய்வதே இங்கே உரைத்திருக்கும் ஞானமார்க்கம்.
 
34 இந்த ராமாயணம் அமைக்கப்பட்ட முறை
இந்த ஞானோபதேசத்தை படிக்கத் தெரியாதவர்கள்கூடப் பண்டிதர்களைக் கொண்டு படித்துக் கேட்டு அறிந்து கொள்ளலாம். எல்லோருக்கும் புரியும்படி எளிய அழகிய நடையில் சுலோகங்கள் அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. விவேகம் கதா ரூபமாக பல உதாரணங்களோடு நிரூபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் உபமானங்களில் சந்தர்ப்பத்திற்கு வேண்டிய அளவுதான் பொருத்தத்தை எதிர்பார்க்க வேண்டும், முழுப்பொருத்தமும் எதிர்பார்க்கக்கூடாது. ஏனெனில் பிரம்மம் புத்தியின் எல்லையைக் கடந்தது. உதாரணங்களோ வரையறைக்குட்பட்டவைகள். ஆனால் இவ்வித உபமானங்கள் இல்லாமல் தத்துவங்கள் புத்திக்கு புலப்படாது. கேட்பவர் புத்தியும் ஒரு அளவுக்கு உட்பட்டதே. அதேமாதிரிதான் சொல்லுபவரின் வாக்கும். ஆகையால் விரிவாக எடுத்துரைத்து உபமானங்களால் தெளிவுபடுத்தாமல் புத்தியால் கிரகிக்க முடியாது.
 
ஆகையால் அளவுக்குட்பட்ட திருஷ்டாந்தங்களால் ரூபமற்ற பிரம்மத்தை எப்படி நிர்ணயிப்பது என்னும் கேள்விக்கு இடமில்லை. பார்க்கும் பொழுது இந்தப் பிரபஞ்சமே ஒரு கற்பனையானது, பொய்யானது மற்றும் நிலையற்றதாக இருக்கிறது.
 
35 பிரத்யக்ஷ பிரமாணம் - இதனால் ஆத்மாவை அறியும் முறை
ஆத்ம சத்தியத்தை நிரூபிக்க திருஷ்டாந்தங்கள் இல்லாமலும் முடியும், அதாவது எவற்றையும் சந்தேகமில்லாமல் ஸ்தாபிக்கக் கூடிய பிரத்யக்ஷ பிரமாணத்தால் ஆத்மாவை அறிந்து கொள்ளமுடியும். பிரத்யக்ஷம் என்பது நம் இந்திரியங்களால் அறிகின்ற முறையாகும். இந்த அறிவை மனதில் ஏற்றுக்கொண்டால் அதுதான் அனுபவம். எல்லா அனுபவத்திலும் மேலானது, கண்களினால் அறிந்த அனுபவம். இதைத்தான் முதல் பிரத்யக்ஷமாக அங்கீகரிக்கிறோம். இது மூன்று வகைப்பட்டது. அவைகள்,

1. முன் ஜன்மத்தில் பார்த்ததையோ அல்லது இந்த ஜன்மத்திலேயே பார்த்த்தையோ மறந்து இருக்கும் நிலையில் மற்ற பிரமாணங்களால் நம்புவது
   
2. ஏற்கனவே பார்க்கப்பட்டது ஒன்று மறுபடியும் கண்ணுக்குப் புலப்பட்டால் அப்போது அனுபவமாகிறது
   
3. தற்சமயம் முதல் தடவை நம் கண்முன் இருப்பதை மனதில் ஏற்றுக் கொள்வது உணர்ச்சியாகும்.

இந்த மூன்றுவிதப் பிரமாணங்களும் சந்தர்ப்பத்திற்கு ஏற்றவாறு பெயரிடப்பட்ட ஒரே பிரமாணமாகிய பிரத்யக்ஷமாகும். இதுவே அறிவாகும், இதுவே ஜீவன், இதுவே புருஷன். இதுவே நமது அகங்காரத்திற்குக் காரணமாக இருப்பதுமாகும். அறிவுக்கு பொருட்கள் புலப்படுகின்றபொழுது பார்க்கப்படுபவைகiளெல்லாம் தோற்றங்களாக நிற்கின்றன. அகண்டமான பார்வையே பிரபஞ்சமான தோற்றம். தண்ணீர் எப்படி அலையாகத் தோற்றமளிக்கிறதோ அதுபோல இந்த ஜீவன் தன்னிடத்திலிருந்து கிளம்பியதும் தன் சொரூபமான பிரபஞ்சத்தைத்தான் தோற்றமாகக் காண்கிறது. ஆனால் ஆராய்ச்சி செய்கையில் இந்தத் தோற்றம் பொய்யென அறிந்து பிறகு மகத்தான பரமபதத்தைப் பிரத்யக்ஷமாக்கிக் கொள்கிறது. அதாவது அக்ஞானம் அழிந்ததும் ஜீவன் பிரம்மத்தைப் பிரத்யக்ஷமாக அனுபவித்து அதிலேயே கலந்து நிற்கின்றது.
 
36 முடிவுரை
ஆகவே இந்த ஆத்ம லாபத்தை அடைய நாம் எடுத்துக் காட்டிய மார்க்கங்களைத் தவிர்த்து வேறு மார்க்கம் கிடையாது. இருந்தபோதிலும் இவைகளை ஏற்றுக் கொள்ளாதவர்கள் வேறு சாஸ்திரங்களையாவது ஆராய்ச்சி செய்து அடைய வேண்டிய பதவியை அடைந்தால் சரியே. எப்படியும் சாந்தகுணம், ஞானிகளின் சேர்க்கை, தீவிர விசாரணை ஆகியவை மிக அவசியம். இவை ஒன்றுக்கொன்று ஆதாரமாயிருப்பதால் நாளடைவில் மூன்றும் பலப்பட்டுப் பலனைக் கொடுக்கும். நீ ஏற்கனவே விவேகியாயிருப்பதால் வெகு சீக்கிரம் உனக்கு முக்தி சித்திக்கும்.
 
மொழிபெயர்த்தவர் குறிப்பு:
தெய்வம் என்னும் கொள்கை எல்லாத் தேசங்களிலும் மிகப் பிரபலமாக இருந்து வருகிறது. இதைப்பற்றி ஆராய்ச்சி செய்து வாஸ்தவமென்னவென்று அறிந்தவர்கள் வசிஷ்டரைப் போன்ற சில மகரிஷியாவார்கள். இவர்களால் அறியப்பட்ட தத்துவம் வெளியிடப்பட்டும், அது பிரபலமாக வழங்காமல் மக்கள் மோகத்திலேயே இருந்து வருகிறார்கள். இதற்குக் இரண்டு காரணங்கள் உண்டு. அவைகள்,

1. கஷ்டங்கள் நேர்ந்த காலத்தில் இவைகளை நீக்கிக்கொள்ள வழிதெரியாமல் பொதுமக்கள் தெய்வத்தின்மேல் பாரத்தைச் சுமத்துகிறார்கள். அவர்களுடைய கஷ்டங்களை ஏற்றுக் கொள்ள ஒரு தெய்வம் வேண்டியிருக்கிறது. எவ்வளவு தீரனாக இருந்தாலும் சில சந்தர்ப்பங்களில் அவனுக்கும் மனம் சோர்வடைந்து விடுகிறது.
   
2. தெய்வமென்பது கிடையாது என்னும் கொள்கை பொதுமக்களுக்குள் பரவினால், பயமிழந்து அநீதியும் அக்கிரமும் அதிகமாக ஏற்படுமே என்ற பயத்தினால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை.

இவ்விரண்டு காரணங்களையும் விசாரம் செய்து பார்க்கையில் ஒரு பொய்யான கற்பனையை மக்களுக்குப் போதிப்பது தவறென்றே தோன்றுகிறது. முதலில், கஷ்டங்கள் சம்பவித்தால், வசிஷ்டர் சொல்லியபடி அவைகளை நீக்கிக்கொள்ள வேண்டிய உபாயங்களைச் செய்தால் தீருமே ஒழிய தெய்வத்தால் செய்யக்கூடுமா? இல்லாத தெய்வம் எதைச் செய்யக்கூடும்? நமது குற்றங்களால் ஏற்படும் கஷ்ட, நஷ்டங்களை தெய்வமா ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்? நாம் செய்த முயற்சிகள் சரியாக இருந்தால் கஷ்டம் தானாகவே நீங்கும். முயற்சி சரியின்றி எவ்விதம் நீங்கும்? பலனடையாவிட்டால் இன்னும் அதிக முயற்சி செய்ய வேண்டியதே முறையாகும். அதாவது பலன் கைகூடும் வரையில் இடைவிடாமல் முயற்சி செய்து வந்தால் எடுத்தக் காரியம் நிச்சயம் நிறைவேறும்.
 
இரண்டாவது காரணமும் சரியென்று சொல்வதற்கில்லை. தெய்வம் என்னும் கொள்கையில் ஈடுபட்டவர்களால் செய்யப்படும் அக்கிரமங்கள் கணக்கிட முடியாது. தெய்வத்தின் பெயராலேயே அனேக அநியாயங்கள் நடந்துவருகின்றன. ஒரு மதத்தார் இன்னொரு மதத்தாரைத் தங்கள் தெய்வத்தின் காரணமாகச் செய்திருக்கும் அநியாயங்கள் கணக்கிலடங்காது. ஆகையால் துன்மார்க்கங்கள் இக்கொள்கையால் குறையுமென்பதற்குக் காரணமே இல்லை. இதையொழித்து, அவனவன் செய்யும் கர்ம பலன்களை அவனவன் அனுபவித்தே தீரவேண்டும் என்றும், தப்பவே முடியாதென்றும் அறிந்து கொண்டால் அநியாயம் கட்டாயம் குறையாவிட்டாலும், அதிகரிக்காது. ஆகவே அசாத்தியமான ஒரு கொள்கையை மக்களுக்கு போதித்து ஏன் ஏமாற்ற வேண்டும்.
 

முமுக்ஷு பிரகரணம் முற்றிற்று