Srimad Bhagavat Gita - Chapter-09

அத்தியாயம்-9

ராஜ வித்யா – ராஜ குஹ்ய யோகம்

ஸ்வாமி குருபரானந்தாவின் உபதேச விளக்கம்

முகவுரை:

இந்த அத்தியாயத்தில் கூறப்படும் கருத்துக்களாவன:

1. ஈஸ்வரன் ஸ்வரூபம்

2. பக்தியை பற்றிய உபதேசம் – இதில் உபாஸனம் என்ற சாதனமும் இருக்கிறது

3. இறைவன் அனுகிரஹம் அளித்தல்

श्रीभगवानुवाच ।

इदं तु ते गुह्यतमं प्रवक्षयाम्यनसूयवे ।

ज्ञानं विज्ञानसहितं यज्ज्ञात्वा मोक्ष्यसेऽशुभात् ॥ 1 ॥

ஶ்ரீபகவான் கூறினார்.

அனஸூயவே – மற்றவர்களின் குறைகளைக்கூறி மகிழாமல் இருக்கும் குணத்தை உடையவனும், மற்றவர்களிடத்தில் குற்றம், குறை கண்டாலும் அவைகளை வெளிப்படுத்தாத குணத்தை உடையவனுமான அர்ஜுனா!

யத் ஞாத்வா       - எதை அறிந்தால்

அஸூபாத்           - துயரத்திலிருந்து

மோக்ஷயஸே   - விடுதலையடைவாயோ

குஹ்யதமம்       - மிகவும் உயர்ந்த ரகசியமானதும், மறைத்து போற்றத்தக்கதும்

விக்ஞான ஸஹிதம் -  இது விக்ஞானத்தோடு கூடிய, அபரோக்ஷமாக அறியக்கூடிய

இதம் ஞானம்      - இந்த அறிவை

தே ப்ரவக்ஷ்யாமி   - உனக்கு கூறுகிறேன்.

மற்றவர்களின் குறைகளை தெரிந்து வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.  ஏனென்றால் இந்த அறிவானது அவர்களிடம் எச்சரிக்கையாக நடந்து கொள்ள உதவி புரியும். ரகசியம் என்று இங்கே குறிப்பிடுவது மேன்மையானது, உயர்ந்தது, அறிந்து கொள்ள அரியது, எளிதில் கிடைக்காதது, புதிராக இருப்பது, கவனமாக கையாள வேண்டியது என்பதை உணர்த்துகிறது. எனவே தகுதியுடையவர்களுக்கு மட்டும் சொல்ல வேண்டும்.

அறிவானது பணத்தின் மூலமும், அறிவு பரிமற்றத்தின் மூலமும், சேவை செய்வதன் மூலமும் அடையலாம்.  ஆனால் இவைகளுக்குள் சேவை செய்து அடையும் அறிவே நிலைத்து நிற்கும். வேதாந்த அறிவினால்தான் இந்த அறிவை சரியாக புரிந்து கொள்ள முடியும்.  குஹ்யதமம் என்று சொல்வதனால் கேட்பவர் மனதானது நுண்ணியதாகும் அதனால் மனம் மிகவும் உன்னிப்பாக கவனிக்கும். 

ஞானம் என்பது பரோக்ஷமானது, வெறும் அறிவை மட்டும் குறிப்பது. விக்ஞானம் என்பது அடைந்த அறிவை அனுபவிக்கக்கூடியது.

रानविद्या राजगुह्यं पवित्रमिदमुत्तमम् ।

प्रत्यक्षावगमं धर्म्य सुसुखं कर्तुमव्ययम् ॥ 2 ॥

நாம் அடையும் அறிவுகளுக்கெல்லாம் தலையானதாக இருக்கிறது இந்த பரம்பொருளைப் பற்றிய அறிவு. எனவே இதை ராஜவித்யா என்று பகவான் அழைக்கிறார். இந்த அறிவானது என்றும் மாறாதது, இதை அடைந்தவுடன் மற்ற அனைத்து அறிவுகளும் பொய்யானது என்று நமக்கே தெரிய வரும். இது முழு மனநிறைவைக் கொடுக்கும், பாதுகாப்பைக் கொடுக்கும்.  மேலும் உத்தமமான பலனைக் கொடுக்கக்கூடியதாகும்.

ராஜ குஹ்யம் – ரகசியங்களிலே ராஜாவாக இருப்பது

ராஜ வித்3யா  - அறிவுகளுக்கெல்லாம் ராஜாவாக இருப்பது

பவித்ரம் இதம் உத்தமம் – மிகவும் உயர்ந்தது, புனிதமானது. மனதை தூய்மைபடுத்தும் சாதனங்களிலே மிகச்சிறந்தது. அகங்காரத்தை அடியோடு அழிக்கக்கூடியது. பாவ-புண்ணியங்களை நீக்கி சம்சாரத்திலிருந்து விடுவிக்கக்கூடியது.

ப்ரத்யக்ஷ அவகமம் – ஆத்மஞானத்தின் பலன் உயிரோடிருக்கும்போதே அனுபவிக்கக்கூடியது. இங்கேயே இப்போதே அனுபவிக்கக்கூடியது.

தர்ம்யம்    தர்மத்திற்குட்பட்டது

கர்தும் ஸுஸுக2ம் – கடைப்பிடிப்பதற்கு மிகவும் எளிதானது.

அவ்யயம்  - அழியாத பலனைக் கொடுக்கக்கூடியது.

மேற்கூறிய அனைத்தும் விக்ஞானத்துடன் கூடிய ஞானத்தின் பெருமைகளாக பகவான் கூறியிருக்கிறார்.

अश्रद्दधानाः पुरुषा धर्मस्यास्य प्रन्तप ।

अप्राप्य मां निवर्तन्ते मृतयुसंसारवर्त्मनि ॥ 3 ॥

சிரத்தையிருந்தால்தான் எந்தவொரு அறிவையும் அடைய முடியும்.  அறிவை அடைந்தவுடன் சிரத்தைக்கு அவசியமில்லை. ஒரு விஷயத்தில் சிரத்தை இல்லை என்றால் அதைப்பற்றிய அறிவை அடைய முடியாது.  சிரத்தை மூன்று விஷயத்தில் இருக்க வேண்டும். அவைகள் 1. ஞான ஸ்வரூபத்தில், 2. ஞான சாதனத்தில் (சாஸ்திரம், குரு), 3. ஞான பலனில் ஆகியவைகளாகும்.

பரந்தப - ஹே அர்ஜுனா!

அஸ்ய தர்மஸ்ய – இந்த தர்மத்தில் (ஞான ஸ்வருபம், சாதனம், பலன்)

அஶ்ரத்ததா4னா புருஷா – சிரத்தையற்ற மனிதர்கள்

அப்ராப்ய மாம் – என்னை (ஈஸ்வரனை) அடையாமல்

ம்ருத்யு ஸம்ஸார வர்தமனி நிவர்தந்தே – மரணத்துடன் கூடிய சம்சாரத்தில், துயரத்துடன் கூடிய சம்சாரத்தில் நிச்சயமாக சுழன்று கொண்டிருப்பார்கள்.  பகவானை அடையக்கூடிய சாதனத்தையே பயன்படுத்தமாட்டார்கள், அந்தப் பாதையையே அடையமாட்டார்கள்.

मया ततमिदं सर्वं जगदव्यक्तमूर्तिना ।

सत्स्थानि सर्वभुतानि न चाहं तेष्ववस्थितः ॥ 4 ॥ ***

பிரம்ம தத்துவத்தை மாயையுடன் சேர்த்துப் பார்த்தல், மாயையை நீக்கிப் பார்த்தல் என்று இருவகையாக ஈஸ்வரனை அறியலாம். இதில் நிர்குணமான, மாயை நீங்கிய ஈஸ்வரனை உபதேசிக்கின்றார்.

இதம் ஸர்வம் ஜகத் - தோன்றிக் கொண்டிருக்கின்ற இந்த உலகத்திலுள்ள அனைத்தும்

அவ்யக்த மூர்தினா - வெளிதோற்றத்திற்கு வராத ஸ்வரூபமாக இருக்கின்ற அனைத்தும்

மயா ததம்                    - என்னால் வியாபிக்கப்பட்டுள்ளது.

மத்ஸ்தானி ஸர்வ பூதானி - உலகத்திலுள்ள அனைத்தும் என்னிடத்தில் இருக்கின்றது.

ந ச அஹம் தேஷு அவஸ்தி2த: - நான் (ஈஸ்வரன்) அவைகளை சார்ந்தில்லை. அதாவது நான் அவைகளிடத்தில் இல்லை

வெளித்தோற்றதிற்கு வராதவைகள் புலன்களால் கிரகிக்க முடியாது. இது ஸத், சித், ஆனந்த ஸ்வரூபமான பிரம்மத்தை குறிக்கின்றது, நிர்குண ஸ்வரூபத்தை குறிக்கிறது. இந்த உலகத்துக்கும், பிரம்ம ஸ்வரூபமான ஈஸ்வரனுக்குமிடையே உள்ள சம்பந்தத்தை உபதேசிக்கின்றார்.

தவறான கருத்துக்கள்

• ஈஸ்வரன் படைப்பவர், உலகம் படைக்கப்பட்டவை. இருவரும் தனித்தனியாக இருக்கின்றது.  குயவன் பானையை உருவாக்குவது போல இறைவன் இந்த உலகத்திலுள்ள அனைத்தையும் உருவாக்குகின்றார். த்வைதிகள்தான் இந்த கருத்தை உடையவர்கள். இப்படி சொல்வதால் ஈஸ்வரன் பூர்ணமானவர் என்ற தன்மை பொய்யாகி விடும்
• ஈஸ்வரன் ஒருவர்தான் அவரது உடலே இந்த உலகம் என்று விசிஷ்டாத்வைதிகள் கூறுகிறார்கள். அங்கத்தில் ஒரு குறை வந்தால் அதை உடைய அங்கியை பாதிக்கும்.  அதுபோல உலகதிலுள்ள குறைகள் ஈஸ்வரனை பாதிக்கும்.  உலகத்தில் ஏற்படும் மாற்றங்கள், ஈஸ்வரன் மாற்றங்களை உடையவர் என்று கருத தோன்றும். ஆனால் ஈஸ்வரனுடைய தன்மைக்கு இது வியாகாத தோஷமாகி விடும். அவயவங்கள் அற்றவர் என்ற கருத்துக்கும் விரோதமாக இருக்கின்றது.
• ஈஸ்வரனே உலகம், இந்த உலகமே ஈஸ்வரன். இந்த உலகம் சத்யம் என்ற பொருளில் இவ்வாறு கூறுகிறார்கள். நிலையில்லாத, துயரங்களையுடைய இந்த உலகமானது ஈஸ்வரனாக இருக்க முடியாது.

அத்வைத சித்தாந்தம்

ஈஸ்வரனுக்கும் உலகத்துக்கும் உள்ள சம்பந்தமானது சத்ய-மித்யாவுக்கும் இடையே உள்ள சம்பந்தம் போன்றது. கயிற்றில் தோன்றும் பாம்பு மித்யா, கயிறு சத்யம். இதுவே சத்ய-மித்யா சம்பந்தம்.

न च मत्स्थानि भूतानि पश्य मे योगमैश्वरम् ।

भूतभृन्न च भूतस्थो ममात्मा भूतभावनः ॥ 5 ॥

களிமண்ணால் செய்யப்பட்ட பானையில் இருப்பது களிமண்தான் ஆனால் அதனுடன் நாம-ரூபம்தான் சேர்க்கப்பட்டிருக்கிறது.  காரணமான களிமண் சத்யம், நாம-ரூபம் மித்யா. பானை வஸ்துவல்ல, களிமண்தான் வஸ்து. எல்லா பானைகளும் களிமண் இடத்தில் இருக்கின்றது. ஆனால் களிமண் பானைகளிடத்தில் இல்லை.  களிமண் இருப்பதற்கு பானையை சார்ந்திருக்க வேண்டியதில்லை.  ஆனால் பானைகள் களிமண்ணைச் சார்ந்துதான் இருக்கின்றது.  எனவே பானையானது மித்யா என்று அழைக்கப்படுகின்றது.

ந ச மத்ஸ்தா2னி பூதானி – உலகத்திலுள்ள அனைத்துமே (உயிரினங்கள், பொருட்கள்) என்னிடத்தில் இருக்கின்றது.  இந்த உலகத்தில் படைக்கப்பட்ட அனைத்துமே என்னிடத்தில் இருக்கின்றது.

பஶ்ய மே யோக3ம் ஐஶ்வரம் – என்னுடைய யோக சக்தியை பார். ஈஸ்வரனான என்னுடைய மாயையின் செயலை பார்.

மம ஆத்மா பூதபா4வன:  - நானேதான் அனைத்து உயிரினங்களையும் படைப்பவனாக இருந்தாலும்

பூ4தப்4ருத் ச                            - அவைகளின் இருப்புக்கும் காரணமாக இருந்த போதிலும்

ந ச பூதஸ்த2ஹ                    - அவைகளில் நிலைப்பெற்று இருப்பதில்லை.

ஈஸ்வரன் என்ற அறிவால் இந்த ஜகத்தை மறைத்து விடு என்று சங்கரர் கூறியிருக்கின்றார்.  ஈஸாவாஸ்யம் இதம் ஸர்வம் என்ற சொற்றொடருக்கு விளக்கம் சொல்லும்போது இவ்வாறு கூறியிருக்கின்றார்.

यथाकशस्थितो नित्यं वायुः सर्वत्रगो महान् ।

तथा सर्वाणि भूतानि मत्स्थानीत्युपधारय ॥ 6 ॥

யதா மஹான் வாயு: ஸர்வத்ரக3ஹ – எங்கும் சஞ்சரிக்கின்ற பெருங்காற்று

நித்யம் ஆகாஶ ஸ்திதஹ – எப்பொழுதும் ஆகாசத்துக்குள் இருக்கின்றது என்றாலும் ஆகாசம் காற்றுடன் சங்கம் வைப்பதில்லை.

ததா ஸர்வாணி பூதானி – அதேபோல எல்லா உயிரினங்களும்

மத்ஸ்தானி – என்னிடத்தில் இருக்கின்றன இருந்தாலும் நான் அஸங்கமாகவே

             அவைகளிடத்தில் இருக்கின்றேன்.

இதி உபதா4ரயஹ – என்று மனதில் நன்கு அறிந்து கொள்.

சத்ய - மித்யா வஸ்துக்களுக்குமிடையே எந்தவித சம்பந்தமும் இருக்காது. சாலையில் தெரியும் கானல்நீருக்கும் சாலைக்கும் எந்த சம்பந்தமுமிருக்காது. இரண்டு பொருட்கள் ஒரே இடத்தில் இருந்தாலும் சம்பந்தம் ஏற்படாது.  இது கீழ்கண்ட நிலைகளில் ஏற்படும்.

• அருவமான பொருளுடன் உருவமுற்ற பொருளுடன் சம்பந்தமிருக்காது. (உ-ம்) அருவமான ஆகாசத்திற்கும் அது வியாபித்திருக்கும் எந்தவொன்றுக்கும் எந்தவிதமான சம்பந்தமும் இருக்காது. அதேபோல அருவமான பிரம்மத்திடம் உருவமுடைய ஜகத்திற்கும் எந்த சம்பந்தமும் ஏற்படாது.
• சத்யமான பொருளுக்கும், மித்யாவான பொருளுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இருக்காது.  சத்தியமான சாலைக்கும், அதில் தெரியும் மித்யாவான கானல்நீருக்கும் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது.

நாம் அனுபவிக்கும் துயரமனைத்தும் ஏதாவது ஒன்றுடன் சங்கம் வைத்துக் கொள்வதால்தான் வருகின்றது.

सर्वभूतानि कौन्तेय प्रकृतिं यान्ति मामिकाम् ।

कल्पक्षये पुनस्तानि कल्पादौ विसृजाम्यहम् ॥ 7 ॥

விஶ்ருஜாம் – தோன்றுகின்றன அனைத்தும்

மாமிகாம் -  என்னையே

யாந்தி -  அடைகின்றன

ஹே அர்ஜுனா! எல்லா உயிரினங்களும் ப்ரக்ருதியை அடைகின்றன.  இந்த ப்ரகிருதியானது என்னைச் சார்ந்திருக்கின்றது.  இந்த நிலை கல்பத்தின் முடிவில் நடைபெறுகின்றது.  திரும்பவும் அதே உயிரினங்களை கல்பத்தின் துவக்கத்தில் நான் தோன்றச் செய்கின்றேன்

இந்த உலகத்துக்கு இரண்டு நிலைகள் உண்டு. ஒன்று இப்பொழுது நாம் பார்த்து அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் நிலை அதாவது காரிய நிலை.  இரண்டாவது நிலை அவ்யக்தா அவஸ்தா அதாவது வெளித்தோற்றத்திற்கு வராத நிலை, காரண நிலை. இதுவே மாயா, ப்ரக்ருதி என்று அழைக்கப்படுகின்றது.  இது ஈஸ்வரனை சார்ந்து இருக்கிறது. மாயையிலிருந்து உலகம் தோன்றுகிறது, பிறகு ஒடுங்குகின்றது. இதுவே ஈஸ்வரனின் செயலாகும்..

प्रकृतिं स्वामवष्टभ्य विसृजामि पुनः पुनः ।

भूतग्राममिमं कृत्स्नमवशं प्रकृतेर्वशात् ॥ 8 ॥

ப்ர்க்ருதிம் -  ஜீவர்களுடைய கர்மபலன்களின் இருப்பிடம், தொகுப்பு

ஸ்வாமவஷ்டப்4ய – என்னுடைய பிரகிருதியை வசப்படுத்தி

க்ருத்ஸ்னம் அவஶம் – சுதந்திரமற்ற முக்குணத்தினால் வேறு வழியில்லாமல்

ப்ரக்ருதே வஶாத் – பிரகிருதியின் வசத்தில் இருக்கும்

பூதக்ராம்மிம் – இந்த ஜீவராசிகளனைத்தையும்

புன: புன:     - மீண்டும் மீண்டும்

விஸ்ருஜாமி - தோற்றுவிக்கின்றேன்

ஜீவர்கள் அவரவர்களுடைய குணநலன்களுக்கேற்ப, கர்மபலனுக்கேற்றவாறு படைக்கப்படுகின்றார்கள்.

न् च मां तानि कर्माणि निबध्नन्ति धनञ्जय ।

उदासीनवदासीनमसक्तं तेषु कर्मसु ॥ 9 ॥

தனஞ்ஜய - அர்ஜுனா!

உதாஸீனவத் ஆஸீனம் – உதாசீனனைப் போல் இருக்கின்ற .

மாம் - என்னை

தானி கர்மாணி - படைத்தல், காத்தல், அழித்தல்  போன்ற செயல்கள்

நிப3த்4னந்தி – பந்தப்படுவதில்லை

அஸக்தம் தேஷு கர்மஸு – அந்த செயல்களில் பற்றில்லாமல் இருக்கின்ற 

மாம் - என்னை

நிப3த்4னந்தி – பந்தப்படுவதில்லை

ஹே அர்ஜுனா! தோற்றுவித்தல், பாதுகாத்தல், எடுத்துக் கொள்ளுதல்  போன்ற செயல்களை செய்தாலும் அதனால் நான் பந்தப்படுவதில்லை.

ஈஸ்வரன் இயல்பாகவே முக்தனாக இருக்கின்றார். இந்த நிலையை நாம் கடின முயற்சி செய்துதான் அடைய வேண்டும்.  இவர் படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் ஆகிய செயல்களை செய்யும் கர்த்தாவாக இருந்தாலும் பந்தப்படாமல் இருக்கிறார். அதுபோல ஜீவனும் செயல்களை செய்து கொண்டிருந்தாலும் பந்தப்படாமல் இருக்கலாம் என்று குறிப்பால் உணர்த்தியிருக்கிறார்.

मयाध्यक्षेण प्रकृतिः सूयते सचराचरम् ।

हेतुनानेन कौन्तेय जगद्विपरिवर्तते ॥ 10 ॥

கௌந்தேய  - ஹே குந்தியில் மைந்தனே!

மயா – சைதன்ய ஸ்வரூபமான, ஸத் ஸ்வரூபமான, சாக்ஷி ஸ்வரூபமான  என்னுடைய

அத்4யக்ஷேண – மேற்பார்வையினால், கண்காணிப்பால்

ப்ரக்ருதி; ஸூயதே ஸசராசரம் – மாயையானது அசைகின்ற, அசையாதவைகளுடன் கூடிய இந்த உலகமனைத்தையும் தோற்றுவிக்கிறது

ஹேதுனானேன – இந்த காரணத்தால்

ஜகத் விபரிவர்த்தே – இந்த உலகம் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது.

ஜகத்தை படைப்பது என்ற காரியத்திற்காக நான் என்னுடைய ப்ரக்ருதிக்கு இருப்பையும், உணர்வையும் ஊட்டுகின்ற தலைவனாக இருக்கிறேன். என்னுடைய தலைமையின் மூலம் ஊக்கம் பெற்று அவைகள் படைப்பு முதலான எல்லா செயல்களையும் செய்து கொண்டிருக்கிறது.

अवजानन्ति मां मूढा मनुषीं तनुमाश्रितम् ।

परं भावमजानन्तो मम भूतमहेश्वरं ॥ 11  ॥

அவஜானந்தி மாம் மூடா4 – ஈஸ்வர ஸ்வரூபமான, பிரம்ம ஸ்வரூபமான என்னை அறிவிலிகள் அவமதிக்கிறார்கள்.

மானுஷீம் தனும் ஆஶ்ரிதம் – மனித உடலை தாங்கிக் கொண்டிருக்கும்

பரம் பா4வம் அஜானந்தஹ மம – என்னுடைய மேலான, பிரம்ம ஸ்வரூபத்தை அறியாதவர்கள்

பூ4த மஹேஶ்வரம் – உயிரினங்களுக்கெல்லாம் தலைவனாக இருக்கின்றேன் என்பதை அறியாதவர்கள்

இறைவன் இருப்பதையே ஏற்றுக் கொள்ளாத நிலையையே அவரை அவமதிப்பதற்கு சமமாகிறது.  பலனை வேண்டி கிடைக்காமல் போனாலும் அவரை நிந்திக்கிறார்கள். தனக்கு பிடித்த நாம ரூபத்துடன் கூடிய தேவதையை மட்டும்தான் இறைவன் என்று நினைத்துக் கொண்டு மற்ற நாம-ரூப தேவதைகளை அவமதிக்கிறார்கள்

அவதாரம் என்பது தர்மத்தை காப்பாற்றுவதற்கும், பக்தர்களுக்கு காட்சியளிக்கவும், அனுகிரஹம் செய்வதற்காகவும் நிகழ்கின்றது.

मोघाशा मोघकर्माणो मोघज्ञाना विचेतसः ।

राक्षसीमासुरीं चैव प्रकृतिं मोहिनीं श्रिताः ॥ 12 ॥

இதில் சம்சாரியை வர்ணிக்கிறார்.  பக்தியுள்ளவர்களையும், பக்தியற்றவர்களையும் இதில் வர்ணிக்கிறார்.

மோகா4ஶா – பயனற்ற எதிர்பார்ப்புக்கள், பயனற்ற ஆசையுடையவர்கள்

மோக4கர்மாணஹ – பயனற்ற செயல்களை செய்பவர்கள், செய்கின்ற செயல்கள் அனைத்தும் பயனற்றதாக விடும்

மோக4ஞானா – பயனற்ற அறிவை உடையவர்களாக இருப்பார்கள்

விசேதஸஹ – தர்ம-அதர்ம அறிவும், சத்யம்-மித்யா அறிவும் இல்லாதவர்கள்

ராக்ஷஸீம் ஆஸுரீம் ச ஏவ ப்ரக்ருதிம் – ராட்சர்களுடைய, அரக்கர்களுடைய இயல்பை உடையவர்களாக மட்டும் இருப்பார்கள்

மோஹினீம் ஶ்ரிதா: - புத்தியை மயக்குகின்ற, மோகத்திற்கு வசப்பட்டு அதன்படி செயல்களை செய்து கொண்டிருப்பார்கள்

महात्मानस्तु मां पार्थ दैवीं प्रकृतिमाश्रिताः ।

भजन्त्यनन्यमनसो ज्ञात्वा भूतादिमव्ययम् ॥ 13 ॥

பார்த2                ஹே அர்ஜுனா!

மஹாத்மான:  தூய்மையான மனதை உடையவர்கள் ( பல பிறவிகளில் செய்த  நல்ல செயல்களால் இந்த மனதை அடைந்தவர்கள் )

மாம் பஜந்தி   என்னை வழிபடுகிறார்கள், நாடுகிறார்கள்

அனன்யமனஸ: இவர்கள் ஈஸ்வரனைத் தவிர வேறெதிலும் மனதை செலுத்தாதவர்கள். இந்த உலகமே ஈஸ்வரனாக பாவிக்கும் மனதை உடையவர்கள்

தைவீம் ப்ரக்ருதிம் ஆஶ்ரிதா:-     தெய்வீகத்தன்மையை பின்பற்றுகிறார்கள். இவர்கள் சத்துவ குணத்தை சார்ந்து இருக்கிறார்கள். மனக்கட்டுப்பாடு, புலனடக்கம் உடையவர்களாக     இருப்பார்கள்.

ஞாத்வா பூதாதி3ம் அவ்யயம் - என்னை அனைத்திற்கும் காரணமென்றும், அழிவற்ற தத்துவமாகவும் அறிந்து கொண்டவர்கள் இந்த பக்தர்கள்..

सततं कीर्तयन्तो मां यतन्तश्च दृढव्रता ।

नमस्यन्तश्च मां भक्त्या नित्ययुक्ता उपासते ॥ 14 ॥

இதில் பக்தர்கள் எவ்வாறு இருக்க வேண்டும் என்று கூறியிருக்கிறார்.

பக்தன் என்பவன் பகவான் பார்த்துக் கொள்வார் என்று எதையும் செய்யாமல் இருக்கக்கூடாது. அஹிம்சை, ஶம, த3ம ஆகியவைகளை விடாமுயற்சியுடன் பின்பற்றி கொண்டிருக்க வேண்டும். இப்படிபட்டவர்கள்தான் உண்மையான பக்தர்கள்.

ஞானி எதுவுமில்லாமல் அளவில்லாத ஆனந்தத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருப்பான். அவர் அவ்வாறு இருப்பதற்கான காரணத்தை கண்டறிய வேண்டும். அவனிடத்தில் இருப்பது ஆத்மஞானம், தன்னுடைய ஸ்வரூப ஞானதை அடைந்திருப்பதால்தான் இவ்வாறு இருக்க முடிகின்றது என்று சங்கரர் கூறியிருக்கிறார்.

யதந்தஹ ச        - முயற்சி செய்வார்கள்

த்ருத3 வ்ரதா:       - எடுத்துக் கொண்ட முயற்சியில் (நற்பண்புகளை அடைவதில்) உறுதியாக இருக்க வேண்டும்.  முயற்சியை எந்த நிலையிலும் கைவிடாதிருத்தல்

ஸததம் கீர்தயந்தஹ மாம் – எப்பொழுதும் என்னுடைய நாமங்களையும், பெருமைகளையும் கீர்த்தனம் செய்து கொண்டிருப்பவர்கள். பகவானுடைய குணங்களையும், பெருமைகளையும் கேட்டுக் கொண்டிருப்பவர்கள், சிந்தித்து கொண்டு இருப்பவர்கள்

நமஸ்யந்தஹ மாம் பக்தியா – என்னை பக்தியுடன் சரணடைந்தவர்கள், தாம் அடையும் அனைத்தையும், அனுபவிக்கும் அனைத்தையும், ஈஸ்வரனின் பிரசாதமாக ஏற்றுக் கொள்வார்கள்

நித்ய்யுக்தா: உபாஸதே – எப்பொழுது மனதில் சஞ்சலமின்றி வழிபடுகின்றார்கள். வேறெதிலும் நாட்டமில்லாமல் எப்பொழுதும் என்னிடத்தில் மனதை நிலைநிறுத்தி வழிபட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

ज्ञानयज्ञेन चाप्यन्यॆ यजन्तो मामुपासते ।

एकत्वेन पृथाक्त्वेन बहुधा विश्वतोमुखम् ॥ 15 ॥

இதில் பக்தர்கள் இறைவனை வழிபடும் முறையை பகவான் கூறியிருக்கிறார்

ஞானயக்ஞேன ச அபி அன்யே மாம் யஜந்தஹ – சிலர் ஆத்மஞானமாக என்னை வழிபட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.  ஞானயோகத்தினல் இறைவனை தியானித்துக் கொண்டிருப்பவரை இங்கு குறிப்பிடுகின்றார்.

ப்ருதக்த்வேன – சிலர் தன்னிடத்திலும் வேறாக எண்ணி வழிபடுகிறார்கள்.  தான் வேறு, ஈஸ்வரன் வேறு என்ற வேற்றுமையுடன் வழிபடுகிறார்கள். இதையே இஷ்ட தேவதை பக்தி என்று கூறுகிறார்.

ஏகத்வேன – சிலர் ஈஸ்வரன் ஒருவர்தான் என்ற அறிவுடன் பக்தி செலுத்தி கொண்டு இருப்பார்கள்.  எல்லா தேவதா ரூபமாக இருப்பவர்தான் ஈஸ்வரன்தான் என்ற அறிவுடன் இருக்கும் பக்தர்கள், தானும் ஈஸ்வரனும் ஒன்றுதான் என்று எண்ணிக் கொண்டு பக்தி செலுத்துபவர்கள்.

பஹூதா – விதவிதமான் நிலைகளில்

விஶ்வதோமுகம் – உலகத்திலுள்ள அனைத்துமாக ஈஸ்வரன் இருக்கின்றார் என்ற உணர்வுடன் வழிபடுகிறார்கள். ஈஸ்வரன் இந்த உலகத்திற்கு உபாதான காரணமாக இருப்பதிலிருந்து அவரால் தோற்றுவிக்கபட்ட அனைத்திலும் ஈஸ்வரன் இருக்கிறார் என்று வழிபடுகிறார்கள்.

अहं क्रतुरहं यज्ञः स्वधाहमहमौषधम् ।

मन्त्रो हमहमेवाज्यमहमग्निरहं हुतं ॥ 16 ॥

அஹம் க்ரதுரஹம் -  நானே வேதத்தில் சொல்லப்பட்ட கர்மங்கள் - ஶ்ரௌத கர்மம்

யக்ஞஹ – ஸ்ம்ருதியில் சொல்லப்பட்ட கர்மங்களும் நானே – ஸ்மார்த்த கர்மம்

ஸ்வதா4 – யாகத்தில் பித்ருக்களுக்கு கொடுக்கின்ற அன்னமாக இருப்பவனும் நானே

ஔஷத4ம் – நானே நாம் உட்கொள்ளும் உணவுப்பொருட்களாகவும், மருந்தாகவும், மூலிகைகளாகவும் இருக்கின்றேன்

மந்த்ரஹ அஹம் – தேவர்களை அழைக்கும் மந்திரங்கள், யாகத்தில் ஓதப்படும் மந்திரங்கள் ஆகியவைகளாகவும்

ஆஜ்யம் அஹம் - நெய்யாகவும்

அக்னி அஹம் -  நெருப்பாகவும்

ஹுதம் அஹம் - யாகமாகவும் நான் இருக்கிறேன்.

पिताहमस्य जगतो माता धाता पितामहः ।

वेद्यं पवित्रमोंकार ऋक्शाम यजुरेव च ॥ 17 ॥

இந்த உலகத்துக்கு நானே தந்தையாகவும், தாயாகவும், தாத்தாவாகவும், ஜீவர்களுக்கு கர்மபலனை கொடுப்பவனாகவும், அறியத்தக்கவனாகவும், பரபிரஹ்ம ஸ்வரூபமாக அறியக்கூடியவனாகவும், தூய்மைபடுத்தும் பொருளாகவும், ஓங்கார ஸ்வரூபமாகவும், சகுண, நிர்குண பிரஹ்ம்மாகவும் இருக்கின்றேன். மேலும் ரிக், ஸாம, யஹுர் வேதங்களாகவும் இருக்கின்றேன்

गतिर्भर्ताप्रभुः साक्षी निवासः शरणं सुह्र्त् ।

पभवः प्रलयः स्थानं निधानं बीजमव्ययं ॥ 18 ॥

கதி:          - அடையத்தக்கவனாகவும், மோக்ஷ லட்சியமாகவும்

ப4ர்தா:       - அனைவரையும் பாதுகாப்பவனாகவும்

ப்ரபு:         - எல்லோருக்கும் தலைவனாகவும்

ஸாக்ஷீ      - அனைத்து ஜீவராசிகளையும் பார்த்துக் கொண்டிருப்பவனாகவும்

நிவாஸ:     - அனைத்து ஜீவராசிகளுடைய இருப்பிடமாகவும்

ஶரணம்     - துயரத்தை போக்குபவனாகவும்

ஸுஹ்ருத்   - நண்பனாகவும், நன்மையே செய்யக்கூடியவனாகவும்

ப்ரப4வ: ப்ரலய: - அகில உலகத்தையும் தோற்றுவிப்பவனாகவும், ஒடுங்குவதற்கு காரணமாகவும்

ஸ்தா2னம்   - நிலையாக தங்குமிடமாகவும்

நிதா4னம்    - பாதுகாப்பான இடமாகவும், எல்லோருடைய கர்மபலன்களும் பாதுகாப்பாக இருக்குமிடமாகவும்

அவ்யயம் பீஜம் – அழிவில்லாத விதையாகவும்

ஆகியவைகளாக நான் இருப்பதாக அறிந்து கொள்.

तपाम्यहमहं वर्ष निगृह्णाम्युत्सृजामि च ।

अमृतं चैव मृत्युश्च सदसच्चाहमर्जुन ॥ 19 ॥

அர்ஜுன – ஹே அர்ஜுனா!

தபாம் – சூரியனாக இருந்து கொண்டு சக்தியை கொடுத்து கொண்டிருப்பவனாகவும்

வர்ஷம் நித்3ருஹ்ணாம் - மழை பொழிய வைப்பவனாகவும்

உத்ஸ்ருஜாமி –, நிறுத்தி வைப்பவனாகவும்

அம்ருதம் ச ஏவ -  இறவாப் பெருநிலைக்கு காரணமாகவும்

ம்ருத்யம் ச – மரணமாகவும், மஹாகாலனாகவும்

ஸத் அஸத் ச அஹம் – ஸ்தூலமாகவும், சூட்சுமமாகவும் நானே இருக்கின்றேன்.

நான் வெளித்தோற்றத்திற்கு வந்தவைகளாகவும், வராதவைகளாகவும் இருக்கிறேன்.

त्रैविद्या मां सोमपाः पूतपापा यज्ञैरिष्ट्वा स्वर्गतिं प्रर्थयन्ते ।

ते पुण्यमासाद्य सुरेन्द्रलोकं अश्नन्ति दिव्यान्दिवि देवभोगान् ॥ 20 ॥

த்ரைவித்யா         மூன்று வேதங்களில்லுள்ள கர்ம காண்டத்தை மட்டும் அறிந்தவர்கள்

ஸோமபாஹா    யாகம் செய்பவர்கள், யாகத்தில் முடிவில் பிரசாதமாக சோம பானத்தை அருந்துபவர்கள்

பூதபாபா:                பாவங்கள் அகன்று தூய்மை அடைந்தவர்கள்

மாம் யக்ஞை இஷ்ட்வா –     தேவதா ரூபத்தில் இருக்கின்ற என்னை விதவிதமான யாகங்களினால் உபாசித்து வழிபடுகின்றவர்கள்

ஸ்வர்கதிம் ப்ரார்த2யந்தே – சொர்க்கலோகத்தை அடைவதை வேண்டுகின்ற

தே - இவர்கள்

ஸுரேந்த்ரலோகம் ஆஸாத்ய – சொர்க்கலோகத்தை அடைந்து

புண்யம் -  புண்ணியத்தில் பலனாக

திவி திவ்யான் தேவபோகான் – சொர்க்கதிலுள்ள தேவர்கள் அனுபவிக்கும்  போகத்தை

அஶ்னந்தி - அனுபவிக்கின்றார்கள்

ते तं भुक्त्वा स्वर्गलोकं विशालं शिणे पुन्ये मर्त्यलोकं विशन्ति ।

एवं त्रयीधर्ममनुप्रपन्ना गतागतं कामकामा लभन्ते ॥ 21 ॥

தே தம் புக்த்வா ஸ்வர்கலோகம் விஶாலம்-  அவர்கள் பரந்து விரிந்திருக்கும் அந்த சொர்க்க லோகத்தை அடைந்து போகங்களை அனுபவித்துவிட்டு புண்ணியம் தீர்ந்தவுடன் 

மர்த்யலோகம் – மரணத்தை தரக்கூடிய பூலோகத்தை

விஶந்தி - அடைகிறார்கள்

ஏவம் த்ரயீதர்மம் அனுப்ரபன்னா – இவ்வாறு மூன்று வேதங்களின் கர்ம காண்டத்தை மட்டும் பின்பற்றுபவர்கள்

காமகாம: – இன்பம் தரூம் பொருட்களில் பற்றுடையவர்கள்

கதாகதம் – மீண்டும் மீண்டும் பிறந்து இறந்து சம்சார கதியை

லபந்தே -  அடைகிறார்கள்

अनन्याश्चिन्तयन्तो मां ये जनाः पर्युपासते ।

तेषां नित्याभियुक्तानां योगक्षेमं वहाम्यहम् ॥ 22 ॥

நிஷ்காம பக்தர்களின் லட்சணத்தைக் கூறிவிட்டு இத்தகைய பக்தர்களுக்கு ஒரு உறுதிமொழியையும் கொடுக்கிறார்

அனன்யாஹ – என்னை வேறாக கருதாத நிஷ்காம பக்தர்கள்

மாம் சிந்தயந்தஹ -  என்னையே மனதில் நினைத்துக் கொண்டிருப்பவர்கள்

யே ஜனா: - இவ்வாறு எந்த மனிதர்கள்

பர்யுபாஸதே – என்னை வழிபடுகிறார்களோ

தேஷாம் -  அவர்களுக்கு

நித்யா அபியுக்தானாம் – எப்பொழுதும் என்மீது உறுதியான பக்தி செலுத்திக் கொண்டிருப்பவர்களுக்கு

யோகக்ஷேமம் – வாழ்க்கைக்கு தேவையானதை கொடுத்தும், கொடுத்ததை காப்பாற்றுவேன்

வஹாம்யஹம் – என்ற உறுதியை வழங்குகின்றேன்

விசாரம்

அனன்யஹ – ஈஸ்வரனை அடைவதை தவிர வேறெதிலும் நாட்டமில்லாதவர்கள், வேறெந்த லட்சியமும் இல்லாதவர்கள். இறைவனை அடைவதுதான் ஒரே குறிக்கோளாகவும், இலட்சியமாகவும் கொண்டவர்கள்.  எதை அடைந்தாலும் அவைகளை அவரை அடையும் சாதனமாக எடுத்துக் கொள்ளும் பக்தர்கள்.  இந்த பக்தர்களுக்கு ஈஸ்வரனே சாதனா-சாத்தியமாகவும் இருக்கின்றார்.  அத்வைத ஞானத்தை உடையவர்கள். சாதகன், சாதனம், சாத்தியம் ஆகிய மூன்றும் ஒன்றுதான் என்று கருதுபவர்கள்.  தான் அடையப்போகும் ஈஸ்வரன் தனக்கு வேறாக இல்லை என்று உறுதியாக நினைப்பவர்கள்.

மாம் சிந்தயந்தஹ – அவர்கள் காலம் முழுவதும் ஈஸ்வரனை அடைவதற்கு மட்டும் செலவழிப்பவர்கள்.

பர்யுபாஸதே – அனைத்திலும் ஈஸ்வரனையே காண்பவர்கள்

யோகக்ஷேமம் – தான் வாழ்வதற்கு தேவையான பொருட்களையும் கொடுத்து அதை காப்பாற்றுவேன். ஏனென்றால் இந்த பக்தர்கள் காலம், மனம் எல்லாமும் இறை சிந்தனையுடன் இருப்பதால், அடிப்படை தேவையான பொருட்களை ஈட்டுவதில் காலத்தை செலவிடமாட்டார்கள்.

யோகம் – ஆத்மஞானம்; க்ஷேமம் – ஞானநிஷ்டை

நிஷ்காம பக்தர்களுக்கு பிரஹ்ம ஞானத்தையும் கொடுத்து அதில் நிலைபெற்றிடவும் உதவுகின்றேன்.

இதிலிருந்து நாம் தெரிந்து கொள்வது இறைவனிடம் நிபந்தனையற்ற நம்பிக்கை வைக்க வேண்டும். நம்பிக்கைக்குரியவரை நம்பாமல் அவரை இழந்துவிட்டால் அதனால் வரும் துயரம், நஷ்டம் மிகப்பெரியதாக இருக்கும். இந்த நம்பிக்கை நமக்கு வரவேண்டுமென்றால், மற்றவர்களுடைய நம்பிக்கைக்கு உரியவர்களாக இருக்க வேண்டும்.  பகவானுடைய வார்த்தைகளான வேதாந்தத்தையும், பகவத்கீதையையும் முழுமையாக நம்ப வேண்டும்.

येऽप्यन्यदेवताभक्ता यजन्ते श्रद्धयान्विताः ।

तेऽपि मामेव कौन्तेय यजन्त्यविधिपूर्वकम् ॥ 23 ॥

தேவர்களும் ஜீவர்கள்தான். முன் ஜென்மத்தில் சம்பாதித்த அதிக புண்ணியத்தினால் இவ்வாறு பிறந்திருக்கிறார்கள்.  இவர்கள் அதிக சக்திகள் உடையவர்களாக இருக்கிறார்கள்.  இவர்களும் ஈஸ்வரன் கட்டுப்பாட்டுக்குள்தான் இருக்கின்றார்கள்.  அவர்களிடம் இருக்கும் சக்திகளும் ஈஸ்வரனுடையதே.

யே அப்யன்யதேவதா ப4க்தா - ஹே அர்ஜுனா! சிலர் விதவிதமான தேவதைகள் மீது பக்தி கொண்டிருப்பார்கள்.

யஜந்தே – அந்த தேவதைகளை நம்பிக்கையுடன் வழிபடுகின்றார்கள்

ஶரத்தயா அன்விதா: அபி – அந்த தேவதைகளிடம் முழுநம்பிக்கை உடையவர்களாக இருப்பார்கள்

தே பி மாம் ஏவ யஜந்தி – அவர்களும் ஈஸ்வரனாக இருக்கின்ற என்னையே வழிபடுகிறார்கள்

அவிதி4 பூர்வகம் – இந்த அறிவில்லாதவர்களாக மற்ற தேவதைகளை  வழிபடுகிறார்கள்

अहं हि सर्वयज्ञानां भोक्ता च प्रभुरेव च ।

न तु ममभिजानन्ति तत्त्वेनातश्च्यवन्ति ते ॥ 24 ॥

ஈஸ்வரனாகிய நான் அனைத்து யாகங்களுக்கும், பூஜைகளுக்கும் உரிய பலனை அனுபவிப்பவனாகவும், தலைவனாகவும் இருக்கின்றேன்.

ந து மாம் அபி ஜானந்தி தத்வேன – ஆனால் மக்கள் என்னை ஈஸ்வர தத்துவ ரீதியாக அறிவதில்லை

அத: தே ஶ்ச்யவந்தி – ஆகையால் அவர்கள் மோக்ஷத்தை அடையாமல் வீழ்ச்சி அடைகிறார்கள்

यान्ति देवव्रता देवन्पितॄन्यान्ति पितृव्रताः ।

भूतानि यान्ति भूतेज्या यान्ति मद्याजिनोऽपि माम् ॥ 25 ॥

நாம் செய்யும் பூஜையினால் அடையும் பலனானது நம்முடைய சங்கல்பத்தின் அடிப்படையில்தான் அமைகின்றது.

தேவர்களை பூஜிப்பவர்கள் தேவர்களை அடைகிறார்கள்.  தேவலோக போகத்தை அனுபவிக்க வேண்டி இவ்வாறு பூஜிப்பார்கள்.  பித்ருக்களை பூஜிப்பவர்கள் பித்ருக்களையும், பூதங்களை, சிறு சிறு துஷ்ட தேவதைகளை வழிபடுபவர்கள் அவைகளையே அடைவார்கள். என்னை அடையவேண்டும் என்று வழிபடுபவர்கள் என்னையே அடைகிறார்கள்.

पत्रं पुष्पं फलं योयं यो मे भक्त्या प्रयच्छति ।

तदहं भक्त्युपह्र्तमश्नामि प्रयतात्मनः ॥ 26 ॥

ப்ரயதாத்மன: -  தூய்மையான மனதுடன்

அஶ்னாமி – ஏற்றுக் கொள்கிறேன். உட்கொள்கிறேன்

எவனொருவன் பக்தியோடு ஈஸ்வரனான எனக்கு இலை, மலர், பழம், நீர் முதலியவற்றை அர்ப்பணம் செய்கிறானோ, தூய்மையான மனதையுடைய பக்தனுடைய பக்தியுணர்வுடன் கொடுக்கப்பட்ட அவைகளை நான் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.  இதிலிருந்து பகவான் பக்தி என்ற மனோபாவத்தின் முக்கியத்துவத்தை உணர்த்துகின்றார் என்பதை புரிந்து கொள்ளலாம்.

நிஷ்காம பக்தி செலுத்துவது மிக எளிது, இதில் ப்ரத்யவாஹ தோஷம் வராது, அதாவது ஏதாவது தவறு செய்தாலும் அதனால் குறையொன்றும் வராது.  பக்திக்கு ஏதாவது அளவுகோல் இருக்கின்றதா என்று கேட்டால் இறைவனுக்காக நாம் செய்யும் தியாகம்தான் பக்தியின் அளவுகோலாக சொல்ல முடியும். இறைவனுக்கு அர்ப்பணம் செய்யும் அளவுதான் பக்தியின் அளவாக எடுத்துக் கொள்ளலாம்.  பக்திபாவனைதான் கோவிலுக்கு தவறாமல் செல்லுதல், பூஜை செய்தல், போன்ற செயல்கள் செய்யத் தூண்டுகிறது. எனவே இறைவனிடத்தில் நாம் கொண்டிருக்கும் மனோபாவம்தான் பக்தி என்று சொல்லப்படுகிறது.  இறைவனுக்காக செய்யும் செயல்கள் நமக்கு அவர் மீது பக்தியை வளர்க்கும்.

यत्करोषि यदश्नासि युज्जुहोषि ददासि यत् ।

यत्तपस्यसि कौन्तेय तत्कुरुष्व मदर्पणम् ॥ 27 ॥

கர்மயோகிதான் பக்தனாக இருக்க முடியும். பக்தன்தான் கர்மயோகியாக இருக்க முடியும்.

ஹே அர்ஜுனா! எவையெல்லாம் செய்கிறாயோ, எதையெல்லாம் சாப்பிடுகிறாயோ, எந்தெந்த யாகங்களை செய்கின்றாயோ, எதையெல்லாம் மற்றவர்களுக்கு தானமாக கொடுக்கின்றாயோ, எந்தெந்த தவங்களை செய்கின்றாயோ அவைகளனைத்தையும் எனக்கு அர்ப்பணம் செய்துவிடு.

செய்கின்ற செயல்களனைத்தையும் இறைவழிபாடாக செய்யவேண்டும். இயல்பாக நாம் என்னென்ன செய்கின்றோமோ அதனால் வருகின்ற பலன்களை, சாஸ்திரம் சொன்னபடி கர்மங்களை செய்வதனால் வருகின்ற பலன்களை, தர்மத்திற்குட்பட்ட செய்லகளினால் வரும் பலன்களை பகவானுக்கு அர்ப்பணம் செய்து விட வேண்டும். சாதாரணமாக சாப்பிடும் உணவை விட கோயில்களில் பிரசாதமாக கிடைக்கும் உணவை பயபக்தியுடன் சாப்பிடுவோம்.

பகவானுக்கு அர்ப்பணம் செய்வதிலே திருப்தியை அடைய வேண்டும்.  என்னுடையது என்பதை தியாகம் செய்திட வேண்டும்.  இறைவனுக்கு அர்ப்பணம் செய்யும் பொருட்கள் அனைத்தும் இறைவனுடையது, என்னுடையதல்ல என்ற மனபாவத்தோடு செய்ய வேண்டும்.  நம்மிடத்திருக்கும் அனைத்தும் இறைவனுடயது என்றும் அவைகள் நாம் பயன்படுத்துவதற்காக கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது என்ற புத்தியுடன் இருக்க வேண்டும்.

शुभाशुभफलैरेवं मोक्ष्यसे कर्मबन्धनैः ।

संन्यासयोगयुक्तात्मा विमुक्तो मामुपैष्यसि ॥ 28 ॥

ஶுபம் அஶுபம் – விரும்புவது, விரும்பாதது

கர்மபந்த4னை:  - பாவ-புண்ணியங்கள்

பலைரேவம் மோக்ஷ்யஸே  -  இவைகளிலிருந்து விடுதலை அடைவாயாக.  மோக்ஷத்தை அடைவாயாக. 

இவைகளை எனக்கு அர்ப்பணம் செய்து செயல்களை செய்யும்போது இந்நிலையை அடைவாய்

மாம் உபைஷ்யஸி – நிர்குண ரூபமான பிரம்மத்தை அடைவாய்

ஸந்யாஸ யோக யுக்தாத்மா – கர்மபந்தத்திலிருந்து விடுதலையடையப் போகும் சாதகன்,  இப்படிபட்ட மனதுடன் கூடியவன், சந்நியாசத்துடனும், யோகத்துடனும் பொருந்திய மனதையுடையவன்.  

விமுக்தோ – இத்தகைய சாதகன் உயிரோடு இருக்கும்போது முக்தியை அடைகின்றான்.  மனநிறைவை அடைகின்றான்.

சந்நியாசம் என்றால் விட்டுவிடுதல் என்றும், யோகம் என்றால் செய்தல் என்றும் அர்த்தம் கொள்ள வேண்டும் . கர்மயோகி சங்கல்பத்தை சந்நியாசம் செய்கின்றான். பக்தன் என்னுடையது என்பதை தியாகம் செய்கின்றான்.  சந்நியாஸி அகங்காரத்தை விட்டுவிடுகிறான்.  யோகம் என்பது ஈஸ்வரனுக்காக செயல் செய்வதாகும். சந்நியாஸம் என்பது என்னுடையது என்பதை தியாகம் செய்வதாகும்.

समोऽहं सर्वभूतेषु न मे द्वेष्योऽस्ति न प्रियः ।

ये भजन्ति तु मां भक्त्या मयि ते तेषु चाप्यहम् ॥ 29 ॥

ஸமோஹம் ஸர்வபூதேஷு – எல்லா ஜீவராசிகளையும் நான் சமமாக பாவிக்கின்றேன்.

ந மே த்வேஷ்யோ அஸ்தி – என்னுடைய வெறுப்புக்குரியவன் யாருமில்லை.

ந ப்ரியஹ - விருப்பத்திற்குரியவனும் யாருமில்லை

யே பஜந்தி து மாம் பக்த்யா – யார் என்னை பக்தியுடன் வழிபடுகின்றார்களோ

தே மயி – அவர்கள் என்னிடத்தில் இருக்கிறார்கள்

தே ச அபி மாம் – அவர்களிடத்தில் நான் இருக்கிறேன்.

யார் எந்த மனபாவத்தோடு என்னை அணுகுகிறார்களோ, பக்தி செலுத்துகிறார்களோ அவர்களுடைய தகுதிகேற்ப பலனை கொடுக்கிறேன்.

மயிதே தேஷு சாப்யஹம் – என்னைப் பற்றிய உண்மையை அறிந்தவர்களாக இருக்கிறார்கள். அவர்களுடைய மனம் முழுவதும் நான்தான் நிறைந்திருப்பேன். இந்த உலகத்திலுள்ள எதை பார்த்தாலும் அதில் என்னையே பார்ப்பார்கள்.

अपि चेत्सुदुराचारो भजते मामनन्यभाक् ।

साधुरेव स मन्तव्यः सम्यग्व्यवसितो हि सः ॥ 30 ॥

நிஷ்காம பக்திதான் ஞானத்தை கொடுக்கும் இந்த ஞானத்தினால் மனம் தூய்மை அடைகிறது.

அபி ச ஸ்துராசாரஹ – மிகக்கீழான வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டிருந்தாலும் கூட

அனன்யபாக் – வேறெதையும் நாடாமல், வேண்டாமல்

மாம் பஜதே – என்னை ஒருவன் வழிப்பட்டால்

ஸாது4ரேவ ஸ மந்தவ்ய – அவனே உயர்ந்தவனாக கருதப்படுகிறான்

ஸஹ - அவன்

ஸம்யக் வ்யவஸித – இப்போது சரியான பாதைக்கு வந்திருக்கின்றான்.

क्षिप्रं भवति धर्मात्मा शश्चच्छान्तिं निगच्छति ।

कौन्तेय प्रतिजानीहि न मे भक्तः प्रणश्यति ॥ 31 ॥

மேலே கூறிய பக்தன் விரைவிலேயே தர்ம வழியை கடைப்பிடிப்பவனாகிறான்.  அதனால் நிலையான மன அமைதியை அடைகின்றான்.  ஹே அர்ஜுனா! என்னுடைய பக்தன் அழிவதில்லை என்று எடுத்துரைப்பாயாக.  பகவானை முழுமையாக நம்பி அவரது உபதேசப்படி வாழ்பவன்தான் உண்மையான மேற்கூறிய பக்தன்.  இத்தகைய பக்தன் அழிவதில்லை, வீழ்வதுமில்லை. ஆன்மீக வளர்ச்சியில் இருந்து விழுந்துவிடமாட்டான்.

मां हि पार्थ व्यपश्रित्य येऽपि स्युः पपयोनयः ।

स्त्रियो चैश्यास्तथा शूद्रास्तेऽपि यान्ति परां गतिम् ॥ 32 ॥

ஹே அர்ஜுனா! என்னை சரணமடையாதவர்கள் யாராக இருந்தாலும் அதர்மத்துடன் வாழ்பவர்கள். என்னைச சரணமடைந்தவர்கள் பாவச் செயலை செய்பவர்களாக இருந்தாலும், பெண்கள், வைசியர்கள், அவ்வாறே ஶுத்ரர்கள் போன்றவர்களாக இருந்தாலும் அவர்கள் அனைவரும் மேலான மோட்சத்தை அடைகிறார்கள்.

किं पुनर्ब्राह्मणाः पुण्या भक्ता राजर्ष्यस्तथा ।

अनित्यमसुखं लोकमिमं प्राप्य भजस्व माम् ॥ 33 ॥

புண்ணியத்தை செய்தவர்களான பிராமணர்களும் அவ்வாறே பக்தர்களான ராஜரிஷிகளும் என்னை சரணடைந்து பரமகதியான மோட்சத்தை அடைகிறார்கள்.  இந்த உலகம் நிலையற்றது, துயரத்தைக் கொடுக்க கூடியது. இந்த உலகத்தில் மனித உடலையடைந்த நீ என்னை வழிப்படுவாயாக!

मन्मना भव मद्भक्तो मद्याजी मां नमस्कुरु ।

मामेवैष्यसि युत्तवैवमत्मानं मत्परायणः ॥ 34 ॥

மத்பராயணஹ – என்னையே வாழ்க்கையில் அடையக்கூடிய இறுதி லட்சியமாக கொண்டிருப்பாயாக.  ஈஸ்வரனை அடைவதே ஒரே லட்சியமாக கொண்டிரு.

மன்மனாஹா – என்னிடத்திலே மனதை வைத்தவனாக இரு.

மத்பக்தஹ – என்னுடைய  பக்தனாக இரு. ஈஸ்வரபக்தனாக இரு.

மத்3யாஜீ – அனைத்து யாகங்களையும், கடமைகளையும் எனக்காக மட்டும் செய்து கொண்டிரு.

மாம் நமஸ்குரு – என்னையே வணங்க வேண்டும்.

மாமேவைஷ்யஸி யுத்தவைவமத்மானம் உன்னுடைய ஆத்மாவாக இருக்கின்ற என்னிடம் இவ்விதம் உன்னைப் பொருத்திக் கொண்டால் என்னையே அடைவாய்.

தொகுப்புரை

இதில் ஈஸ்வர ஸ்வரூபத்தையும், பக்தி, ஈஸ்வர அனுக்கிரகம் என்ற மூன்று கருத்துக்கள் வெவ்வேறு விதத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது

01-03     ஞானத்தின் மகிமை, ஞான சாதனம், ஞானப்பலன் இவைகள் கூறப்பட்டுள்ளது இந்த ஞானாமானது ராஜ வித்யா என்றும், ராஜ குஹ்யம் என்றும் பகவான் கூறி இருக்கிறார்.  மற்ற அறிவை விட இது மிகவும் மேலானது. ராஜ குஹ்யம் என்பது மிகப்பெரிய ரகசியம் என்று அர்த்தமாகிறது. இந்த ஞானத்தை அடைந்தவர்கள் உபதேசித்தாலும் இது ரகசியமாகவே இருக்கும். எனவே நாம் அதிக முயற்சியுடன்தான் இந்த அறிவை அடைய முடியும்.  ஞான சாதனமாக சிரத்தையை வலியுறுத்தினார்.  சாஸ்திரத்தின் உபதேசம் மீது முழு சிரத்தையில்லாமல் இந்த அறிவை அடைய முடியாது. ஞானப்பலனாக துயரத்துடன் கூடிய சம்சாரத்திலிருந்து விடுபடலாம்.

04-10     ஈஸ்வர ஸ்வரூபத்தை விளக்கியுள்ளார்.  1. ஶோபாதீக ஈஸ்வரன் ( மாயையுடன் கூடிய பிரம்மம்), 2. நிருபாதீக ஈஸ்வரன் – நிர்குண பிரம்மன். நிர்குணபிரம்மத்தின் அஸங்க ஸ்வரூபத்தை விளக்கியுள்ளார்.

11-12     சம்சார காரணத்தையும், சம்சாரியைப் பற்றியும் வர்ணித்துள்ளார். சம்சாரம் அறியாமையின் விளைவுதான்.

13-15    விதவிதமான பக்தியை பற்றி கூறியிருக்கிறார்.  ஏகபக்தி, அனேக பக்தி, அரூப பக்தி போன்ற பலவகையான பக்தியைப் பற்றி விளக்கியுள்ளார்

16-19    ஈஸ்வரனின் பெருமைகளைப் பேசினார்

20-21    சகாம பக்தன் அடையும் பலனையும், அவனுடைய நிலையையும் விளக்கியுள்ளார்.

22         நிஷ்காம பக்தர்களுக்கு பகவான் கொடுக்கும் உறுதிமொழி.  அவர்கள் வாழ்வதற்கு தேவையான பொருட்களை கொடுத்து அவைகளை நானே காப்பாற்றுகிறேன் என்பதாகும்.  ஞானத்தையும் அளித்து அதில் நிலைபெறவும் உதவுகின்றேன்.

23-25     அக்ஞானிகள் பக்தி செலுத்தும் விதத்தையும், அதனால் அவர்கள் அடையும் பலன்களையும் விளக்கியுள்ளார்.

26-27     நிஷ்காம பக்தியை எப்படி செலுத்துவது என்பதைப் பற்றி கூறியுள்ளார். பக்தியுடன் எதைக் கொடுத்தாலும் நான் ஏற்றுக் கொள்வேன். எல்லாவற்றையும் எனக்கு அர்ப்பணம் செய்வதும் ஒருவிதமான பக்தியே என்று கூறியுள்ளார்.

28          நிஷ்காம பக்தியின் பலன் ஜீவன் முக்தி, விதேஹ முக்தி

29          பக்தர்களிடத்தில் பகவான் எவ்வாறு நடந்து கொள்கிறார் என்று விளக்கியுள்ளார்

30-34     பக்தியின் பெருமையையும், பலனையும் கூறியுள்ளார்.  என் மீது பக்தி செலுத்துபவன் என்று அழிவதில்லை.  தர்மத்துடன் வாழ்பவர்களை தர்மமே பாதுகாக்கும்.  மோக்ஷத்தை அடைவதற்கு எந்த நியமங்கள் கிடையாது என்பதையும் கூறியுள்ளார்.  ஈஸ்வர ப்ராப்தி இறுதி பலனாக கூறி அத்தியாயத்தை முடித்துள்ளார்

ॐ तत्सदिति

----oooOOooo ---

Srimad Bhagavat Gita - Chapter-10

அத்தியாயம்-10

விபூதியோகம்

ஸ்வாமி குருபரானந்தாவின் உபதேச விளக்கம்

திருத்தம் செய்யப்பட்டது-07-02-2022

முகவுரை:

ஈஸ்வரனே இந்த உலகத்திற்கு உபாதான காரணமாகவும், நிமித்த காரணமாகவும் இருக்கின்றார்.  உபாதான காரணம் என்பது மூன்று காலங்களிலும் இருப்பது, இருந்து கொண்டிருப்பது.  காரியத்தில் உபாதான காரணத்தைத்தான் நாம் பார்க்கின்றோம். உபாதான காரணமாக இருக்கின்ற ஈஸ்வரனே அனைத்திலும் இருக்கின்றார்.  அவரைத்தான் நாம் பார்க்கின்றோம் என்ற அறிவோடு பார்க்க வேண்டும்.  காரியங்கள் என்பது வெறும் மாயை, நாம-ரூபங்களே அவைகள் என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.  உதாரணமாக எல்லா பானைகளிலும் நாம் பார்ப்பது களிமண்தான், விதவிதமான பானைகள் வெறும் நாம-ரூபங்கள்தான் என்பதை நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும்.

ஆனால் இயல்பாக நாம் உலகத்தைத்தான் உண்மையென்ற புத்தியோடு பார்க்கின்றோம்.  ஏன் ஈஸ்வர த்ருஷ்டியை இழந்தோம்? எது அவரை நினைக்க விடாமல், பார்க்க விடாமல் தடுக்கிறது? என்று ஆராய்வோம்.  ஆடை, வீடு  தருகின்ற அடிப்படை பயனை நாம் மறந்து விடுகின்றோம்.  ஆனால்  அதில் அலங்காரங்களை சேர்த்து பயன்படுத்த முயற்சி செய்கிறோம். நாம் அடிப்படை பயனை மறந்து அதிலே ஏற்றி வைத்திருக்கும் நாம-ரூபங்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து அதிலே நம் கவனத்தை செலுத்துகின்றோம். 

நம் கவனம் அதிஷ்டானத்திலிருந்து நாம-ரூபத்திற்கு சென்று விடுகின்றது.  இதேபோன்று பிரபஞ்சம் ஈஸ்வர ஸ்வரூபம்தான்.  ஆனால் நாம் இதை மறந்து விட்டு அதில் ஏற்றி வைத்திருக்கும் நாம-ரூபத்திலே நமது  கவனத்தை செலுத்துகிறோம்.  எப்படி நாம-ரூபத்திலிருந்து அதிஷ்டானத்திற்கு கொண்டு வரவேண்டும் என்று பார்க்க வேண்டும் பகவான் இந்த உலகத்தில் இருக்கும் சில பெருமைகளை எடுத்துக் கொண்டு அதற்கு அதிஷ்டானமாக நான்தான் இருக்கின்றேன் என்று நம் கவனத்தை அவைகளில் கொண்டு வருவதற்கு முயற்சி செய்கிறார். இதனால் நாம் நாம-ரூபத்தில் இருந்து நம் கவனத்தை எடுத்து ஈஸ்வர ஸ்வரூபமாக பார்க்கலாம்.

இந்த அத்தியாயத்தில் மூலம் நம்முடைய கவனம் ஈஸ்வர ரூபத்தை பார்க்கும் பயிற்சியை தொடங்கி வைக்கின்ற பகவான். இதனால் நாம ரூபத்தினால் வரும் பிரச்சனையிலிருந்து விடுபடலாம்.

அவருடைய விபூதிகளைக் கேட்டதனால் அடையும் பலன்கள் இனி பார்க்கலாம்.

1.    உபாஸனார்த்தம் – தியானத்திற்கு –  அவரது பெருமைகளை பலமுறை தியானிப்பதனால் அனைத்தும் ஈஸ்வர ஸ்வரூபமாக பார்க்க முடியும்.  இந்த விபூதியோகம் தியானத்திற்காக விராட் உபாஸனை அறிவுறுத்தப்படுகிறது.

2.    த்வேஷ நிவாரனார்த்தம் – வெறுப்பை நீக்குவதற்காக – இந்த உலகத்தில் இருந்து  நமக்கு இயல்பாகவே சுகத்தை அனுபவிக்க வேண்டும் என்று எண்ணம் இருக்கின்றது.  இதையே உலகத்தின் மீதுள்ள மோகம் கூறப்படுகின்றது. துயரங்கள் நிறைந்த உலகத்தை சுகமாக எண்ணுவதே மோகம் எனப்படுகிறது.  உலகத்தில் உள்ள அனைத்தும் சாதனமாக இருக்கின்றது, ஆனால் அவைகளை சாத்தியமாக எண்ணுவதே மோகம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.  சாஸ்திர அறிவு இருந்தாலும்  உலகத்தை துயரமயமானது என்று நிந்திப்பதற்கு காரணம் அதிலுள்ள மோஹத்தை நீக்குவதற்காகத்தான். இதனால் மோகம் சென்று வெறுப்பு வந்திருக்கும் நிலையில் இந்த விபூதிகள் அதை நீக்கி கொள்ள பயன்படும்.

3.    அபிமான நாஶார்த்தம் – அகங்காரத்தை நீக்குவதற்காக -  நம்மிடம் இருக்கும் திறமையும், புகழும் ஈஸ்வரனுடையதே என்ற அறிவை அடைவோம். அவைகள் என்னுடையது என்ற அகங்காரம் நீங்கி பணிவுடன் இருப்போம்.  இந்த திறமையும், புகழும் என்னுடைய முயற்சியால் அடைந்தது என்று கர்வம் அடைந்திடுவோம். இந்த கர்வத்தை அவைகள்  இறைவனுடையது என்ற அறிவுதான்  நீக்கிவிடும்.

4.    அஸூயா நாஶார்த்தம் – பொறாமை நீக்குவதற்காக  - நம் நெருங்கியவர்களிடம் இருக்கும் திறமையும், புகழும், செல்வமும் கண்டு பொறாமை அடைவோம்.  பொதுவாக எல்லோருக்கும் உள்ளுக்குள் இருந்து கொண்டேதான் இருக்கும்,. ஆனால் அதை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளமாட்டோம்.  இதை நீக்க வேண்டும் என்றால் ஈஸ்வரனுடைய அனுகிரஹமும், அவரை பற்றிய அறிவும் இருக்க வேண்டும். இந்த பொறாமை நீங்க வேண்டுமென்றால் அவைகளனைத்தும் பகவானுடையதே என்ற அறிவு வளர வேண்டும்.

5.    மனோ விஶனார்த்தம் – மனதை விரிவுபடுத்துவதற்காக – பொதுவாக நாம் பகவானுக்கு நாம-ரூபத்தைக் கொடுத்து இஷ்ட தேவதையாக வழிபட்டுக் கொண்டிருப்போம். இதனால் மற்ற தேவதைகளை ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டோம். அனைத்து இஷ்ட தேவதைகளுக்குள்ளும் ஈஸ்வரன்தான் இருக்கின்றார் என்ற அறிவு வந்துவிட்டால் நம்முடைய மனம் விரிவடைந்து அனைத்து தேவதைகளை ஒரே மனப்பாவத்தோடு பார்ப்போம், வழிபடுவோம்.

6.     த்வந்த்வ நிவ்ருத்தியார்த்தம் – இருமை நீக்குவதற்காக – தர்மமாக மட்டுமல்ல, அதர்மமாகவும் நான் இருக்கின்றேன் என்று சொல்கின்றார்.  பொதுவாக அதர்மத்தை எல்லோரும் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டோம். ஆனால் அதர்மத்தினால் தாக்கப்படாத மனநிலையை அடைய வேண்டும். இதனால் எந்த இருமையாலும் தாக்கப்படமாட்டோம்.

7.     அத்வைத ஸித்தியார்த்தம் – அத்வைதத்தை நிலைநாட்டுவதற்காக – நான் என்றும், உலகம் என்றும் இரண்டு காரணிகள் நம் அறிவில் இருக்கின்றது.  சாஸ்திரம் ஈஸ்வரனை அறிமுகப்படுத்துகின்றது.  இந்த விபூதியினால் ஈஸ்வரன் உலகம் ஒன்றுதான் என்ற அறிவை அடைவோம்.  உடலும், மனமும் நான்தான் என்று கூறும்போது நான் என்பது ஈஸ்வரனோடு ஐக்கியமாகி, ஈஸ்வரன் மட்டும் இருப்பார்.  இதனால் அத்வைதம் சித்திக்கின்றது.  நான் என்ற அகங்காரம் சென்று விடுகின்றது. ஜீவனிடத்தில் இருக்கும் அறிவு ஸ்வரூபமும், ஆத்மஸ்வரூபமும் நான்தான் என்று கூறி ஜீவ-ஈஸ்வர ஐக்கியம் அறிவை கொடுக்கின்றார்.

श्रीभगवानुवाच ।

भूय एव महाबाहो शृणु मे परमं वचः ।

यत्तेऽहं प्रीयमाणाय वक्ष्यामि हितकाम्यया ॥ 1 ॥

ஶ்ரீபகவான் கூறினார்.

ஹே அர்ஜுனா!

ப்ரீயமாணாய – என்னுடைய உபதேசத்தை கேட்டு மகிழ்ந்த உனக்கு

ஶ்ருணு மே பரமம் வசஹ – என்னுடைய மேலான உபதேசத்தை கேள்.

ஹிதகாம்யயா – உன்னுடைய நன்மைக்காக

அஹம் பூய ஏவ வக்ஷ்யாமி – நான் மீண்டும் கூறப்போகிறேன்

பகவான் இவ்வாறு திரும்ப திரும்ப சொல்வதற்கு மூன்று காரணங்கள் உண்டு. அவைகள் 

1. 1. சூட்சுமமாக இருப்பதால், 
2. 2. புரிந்து கொள்வதற்கு மிகவும் கடினமாக இருப்பதாலும், 
3. 3. ஒரு விஷயத்தை சரியாக புரிந்து கொள்ளும்வரை அதையே திரும்ப திரும்ப சொல்லுவது ஆகியவைகளாகும்

ஹே அர்ஜுனா!, என்னுடைய மிக உயர்ந்த பொருள் பொதிந்த சொற்களை கேட்பாயாக.  நான் இதுவரை செய்த உபதேசத்தைக் கேட்டு மகிழ்ந்த உனக்கு உன்னுடைய நன்மைக்காக மீண்டும் கூறப்போகிறேன்.

न मे विदुः सुरगणा प्रभवं न महर्षयः ।

अहमादिर्हि देवानां महर्षीणां च सर्वशः ॥ 2 ॥

ஸுரக3ணா மஹர்ஷய – இந்திரன் போன்ற தேவர்களும், மகரிஷிகளும்

மே ந விது3: ப்ரப4வம் – என்னையும், என்னுடைய பெருமைகளையும் அறிய மாட்டார்கள்.

ப்ரப4வம் – என்னுடைய பெருமை, சக்தி (ஶ்ருஷ்டி, லயம், அனுகிரஹம், நாஶம்), என்னுடைய உண்மையான தோற்றத்தை யாரும் அறியமாட்டார்கள்.

அனைத்து விதத்திலும் தேவர்களுக்கும், மகரிஷிகளுக்கும் நானே காரணமாக இருக்கின்றேன்.

यो ममजमनादिं च वेत्ति लोकमहेश्वरम् ।

असम्मढः स मर्त्येषु सर्वपापैः प्रमुच्यते ॥ 3 ॥

நிர்குண ஸ்வரூபம் – மாயை இல்லாத நிலையிலிருக்கும் ஈஸ்வரன்

சகுண ஸ்வரூபம் – மாயையை தனக்குள் வைத்துக் கொண்டு வெளிப்படும் ரூபம்

யார் என்னை பிறப்பற்றவனாகவும், தோற்றமற்றவனாகவும், என்றும் இருந்து கொண்டிருப்பவனாகவும் அறிகின்றார்களோ, நிர்குண ஸ்வரூபமாக அறிகிறார்களோ உலகத்துக்கு ஈஸ்வரனாகவும், படைப்புக்கு காரணமாகவும் யார் அறிகிறார்களோ அவர்கள் மனிதர்களுக்குள் அறிவாளி, மோக வசப்படாதவன், அனைத்து பாவங்களில் இருந்தும் விடுபடுகின்றான்

बुद्धिर्ज्ञानमसम्मोहः क्षमा सत्यं दमः शमः ।

सुखं दुःखं भवोऽभावो भयं चाभयमेव च ॥ 4 ॥

अहिंसा समता दुष्टिस्तपो दानं यशोऽयशः ।

भवन्ति भावा भूतानां मत्त एव पृथग्विधा ॥ 5 ॥

பு3த்தி4            மிக நுண்ணிய விஷயங்களை புரிந்து கொள்ளும் திறன்

ஞானம்          ஆத்ம தத்துவ ஞானம், ஆத்மாவைப் பற்றிய அறிவு, இந்த அறிவை அடையக்கூடிய சக்தி

அஸம்மோஹ:   தெளிவு, மனதில் எந்தவிட மோஹமும் இல்லாமல், சஞ்சலமும் இல்லாமல் தெளிவாக இருக்கும் சக்தி

க்ஷமா             பொறுமை என்னும் குணம், கடினமான சூழ்நிலையிலும் மனம் அமைதியாக இருத்தல் 

ஸத்யம்         நாம் அறிந்ததை, கேட்டதை, பார்த்ததை அப்படியே பேசுதல்

த3மஹ          புலனடக்கம், விஷயங்களிலிருந்து புலன்களிடமிருந்து விலக்கி கொள்ளுதல்

ஶமஹ           மன அமைதி, மனவடக்கம், இந்திரிய விஷயங்களிலிருந்து விலக்கி கொள்ளுதல்

ஸுக2ம்         சுகம், இன்பம்

து3:க2ம்         துயரம், துன்பம்

ப4வஹ         பிறப்பு, தோன்றுதல்

அப4வஹ    இறப்பு, அழிதல்

பயம்               பயம் என்ற உணர்வு

அபயம்          பயமின்மை

அஹிம்ஸா யாரையும் துன்புறாத்தமல் இருத்தல்

ஸமதா          சமமான மனபா4வம், எல்லா நிலைகளிலும் மனம் சமமாக பாவிக்கும் தன்மையும்

துஷ்டி            திருப்தி, மனநிறைவு, போதும் என்ற மனப்பான்மை, கிடைத்ததில் திருப்தியோடு இருத்தல், தன்னிடத்தில் இருப்பதிலும் திருப்தியோடு இருத்தல்

தபஹ            உடலுக்கும், மனதுக்கும் நாமாக விரும்பி கொடுக்கும் ஆக்க பூர்வமான கஷ்டம், துன்பம் அதன் மூலம் அவைகளை பலப்படுத்துதல், ஒழுங்குபடுத்துதல்

தானம்          மற்றவர்களுக்கு கொடுக்க வேண்டும் என்ற குணம்

யஶ:               புகழ், தர்மவழியிலே அடைந்த புகழ், நற்பண்புகளாலே அடைந்த புகழ்

அயஶ:          இகழ்ச்சி, அதர்மவழியில் சென்றதால் அடையும் நிலை

மனமும் என்னுடைய படைப்பு, அதில் தோன்றும் உணர்வுகளும் என்னுடைய படைப்பு என்று உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். எல்லா ஜீவராசிகளுக்கும் மேற்கூறிய வெவ்வேறான பாவனைகளும், உணர்வுகளும் என்னிடமிருந்துதான் தோன்றுகின்றது. அவரவர்களின் கர்மபலன்களுக்கேற்ப மனதில் இந்த பாவனைகளும், உணர்வுகளும் தோன்றுகின்றது. மனதிலிருக்கின்ற அனைத்து பாவனைகளும், உணர்ச்சிகளும் அவரவர் கர்மபலனுக்கேற்றவாறு என்னால் தோற்றுவிக்கப்பட்டன.  அதேபோல அவர்களுடைய ஸ்தூல உடலமைப்பும் தோன்றியிருக்கின்றது

महर्षयः सप्त पूर्वे चत्वारो मनवस्तथा ।

सद्भावा मानसा जाता येषां लोक इमाः प्रजाः ॥ 6 ॥

ஏழு ரிஷிகளும் என்னிடமிருந்துதான் தோன்றினார்கள். முதலில் தோன்றிய நான்கு ரிஷிகளும், அவ்வாறே மனுக்களும் என்னிடமிருந்துதான் தோன்றினார்கள்.  இவர்கள் என்னுடைய ஸ்வரூபம் இவர்கள் அனைவரும் மனதிலிருந்து தோன்றியவர்கள். இவர்களுடைய, மனுக்களுடைய இந்த உலகில் இருக்கும் ஜீவராசிகள் தோன்றின.

एतां विभूतिं योगं च मम यो वेत्ति तत्त्वतः ।

सोऽविकम्पेन योगेन युज्यते नात्र संशयः ॥ 7 ॥

யோகம் – சக்தி – மாயையை குறிக்கின்றது. இது எப்பொழுதும் ஏதாவது ஒன்றை சார்ந்துதான் இருக்கும்.

விபூ4தி – ஈஸ்வர சக்தி வெளிப்பாடு

சக்தி என்பது கண்ணுக்கு தெரியாதது, ஆனால் அதன் வெளிப்பாட்டை அறிய முடியும். யார் என்னுடைய யோகசக்தியையும், அந்த சக்தியின் வெளிப்பாட்டையும் சரியாக அறிகின்றானோ.  அவன் யோகத்துடன் கூடியவனாக ஆகிறான். உறுதியான ஆத்ம ஞானத்தை அடைகிறான். இந்த விஷயத்தில் சிறிதளவும் சந்தேகமில்லை

अहं सर्वस्य प्रभवो मत्तः सर्वं प्रवर्तते ।

इति मत्वा भजन्ते मां बुधा भावसमन्विताः ॥ 8 ॥

மூன்று விஷயங்களை தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். அவைகள் 

1. இந்த உலகம் ஈஸ்வரனிடமிருந்து தோன்றியது, 

2. ஈஸ்வரனே உலகமாக காட்சியளிக்கிறார், 

3.இந்த உலகம் வெறும் தோற்றமேயன்றி உண்மையானதல்ல

ஆகியவைகளாகும்.

அஹம் ஸர்வஸ்ய ப்ரப4வஹ – ஈஸ்வரனாகிய நான் உலகத்திலுள்ள அனைத்தும் தோன்றுவதற்கு காரணமாக இருக்கிறேன்.

மத்தஹ ஸர்வம் ப்ரவர்த்தே – என்னிடத்திலிருந்தே அனைத்தும் தோன்றியுள்ளது.

இதி மத்வா – இவ்விதம் அறிந்து கொண்டு

பு3தா4: - அறிவுடைய பக்தர்கள்

மாம் பஜந்தே – என்னை வழிபடுகின்றார்கள், நாடுகின்றார்கள்

இவர்கள் என்னைத் தவிர வேறெதை அடைந்தாலும் அவைகள் நிலையற்றது என்று புரிந்து கொண்டவர்கள்.

பா4வஸமன்விதாஹா – பக்தியுடன் கூடியவர்களாக இவர்கள் இருக்கின்றார்கள்

அபி4நிவேஶம் – ஏதாவது ஒன்றின் மீது தீராது ஆசை கொண்டிருத்தல், அடைந்தே தீர வேண்டும் என்ற உறுதியான எண்ணம்

मच्चित्ता मद्गतप्राणा बोधयन्तः परस्परम् ।

कथयन्तश्च मां नित्यं तुष्यन्ति च रमन्ति च ॥ 9 ॥

மத் சிந்தா – இடைவிடாது என்னையே நினைத்து கொண்டிருப்பவர்கள், என்னிடமே மனதை செலுத்துபவர்கள், 

பார்க்கும் அனைத்துமே ஈஸ்வரஸ்வரூபமாகவே நினைப்பதால் இவ்வாறு என்னை இடைவிடாது நினைத்து கொண்டிருக்க முடிகிறது.

மத்3க3தப்ராணா     - எனக்காகவே வாழ்கிறார்கள், அவர்களுடைய புலன்களெல்லாம் என்னை நோக்கியே இருக்கின்றது. புலன்களை எனக்காகவே பயன்படுத்துகிறார்கள்

போத4யந்த பரஸ்பரம் – தங்களுக்குள் என்னுடைய தத்துவத்தை, பெருமைகளை பற்றி போதித்துக் கொண்டிருப்பார்கள்.  ஈஸ்வரனைப் பற்றி அறிந்த அறிவையும், அனுபவத்தையும் மற்றவர்களிடம் பகிர்ந்து கொள்வார்கள்.

கத2யந்தஶ்ய மாம் நித்யம் -  என்னைப் பற்றியே எப்பொழுதும் பேசிக் கொண்டு இருப்பார்கள். பகவானின் கல்யாண குணங்களை, பெருமைகளை மட்டும் எப்போதும் பேசிக் கொண்டிருப்பார்கள்.

துஷ்யந்தி ச – இவ்வாறு மகிழ்ச்சியுடன் செயல்பட்டுக் கொண்டிருப்பார்கள்

ரமந்தி ச – மேலும் தன்னிடத்திலே இன்புற்றிருப்பார்கள்.

हेषां सततयुक्तानां भजतां प्फ़ीतिपूर्वकम् ।

ददामि बुद्धियोगं तं येन मामुपयन्ति ते ॥ 10 ॥

இந்த பக்தர்கள் என்றென்றும் எல்லா ஆசைகளிலிருந்தும் விலகி பகவானிடம் அன்பு செலுத்திக் கொண்டிருப்பார்கள், ஈஸ்வரன் மீது உறுதியான பக்தியுடையவர்கள். பேரன்போடு வழிபடுபவர்கள், எந்தவித வேண்டுதல் இல்லாமல் அன்பு மட்டுமே வைத்திருப்பார்கள். இப்படிபட்ட பக்தர்களுக்கு எந்த ஞானத்தால் பிரம்மத்தை, என்னை அடையமுடியுமோ அந்த ஆத்ம ஞானத்தை அளிக்கிறேன்.

तेषामेवानुकम्पार्थमहमज्ञानजं तमः ।

नाशयाम्यात्मभावस्थो ज्ञानदीपेन भास्वता ॥ 11 ॥

தேஷாம் ஏவ அனுகம்பார்த2ம் – அவர்களுக்கு என்னுடைய கருணையினால்

அஹம் அக்ஞானஜம் தம நாஶயாம் – அறியாமையினால் உண்டான இருளை, மோஹத்தை நீக்குகிறேன்.

ஆத்ம பா4வஸ்த2ஹ – அவர்களுடைய உள்ளத்தில் இருந்து கொண்டு

ஞானதீ3பேன பா4ஸ்வதா – ஒளிமயமான அறிவினால் இருளாக இருக்கின்ற அறியாமையை நீக்குகிறேன்.

பக்தி என்கின்ற எண்ணெயினால்தான் தீபமாகிய அறிவு வளரும்.  தீபம் தொடர்ந்து எரிவதற்கு லேசான காற்று தேவைப்படுவது போல, தீவிர முமுக்ஷுத்வம் கிடைக்கும். ஈஸ்வரனை அடைய வேண்டும் என்ற காற்று தேவை. விளக்கு எரிய உதவும் திரியாக தவ வாழ்க்கை இருக்கிறது.  வேகமாக வீசும் காற்றிலிருந்து தீபம் அணையாமல் இருப்பதற்கு செய்யும் பாதுகாப்பு போல நம்முடைய இந்திரியங்களை வெளிவிஷயங்களில் செல்லாமல் தடுப்பு போட வேண்டும்.

நாம் வாழ்க்கையில் எதை அடைந்தாலும் அது இரண்டு வகையாக பிரிக்கலாம்.

1.   இல்லாததை அடைதல்,

2.   இருப்பதையே அடைதல்.

அதேபோல இழந்ததை அடைதல் என்று இரண்டு வகையாக பிரிக்கலாம். 

1.   அழிந்து போய்விடுதல்,   

2.   இழந்துவிட்டதாக நினைத்துக் கொண்டிருத்தல், அறியாமையினால் இழந்திருப்பது..  அறியாமையால் இழந்ததை அறிவினால்தான் அடையமுடியும். 

கர்மம் காரகம்   – கர்மம் ஒன்றை உற்பத்தி செய்யும்

ஞானம் ஞாபதம் – அறிவு ஒன்றை காட்டிக் கொடுக்கும்

अर्जुन उवाच ।

परं ब्रह्म परं घाम पवित्रं परमं भवान् ।

पुरुषं शाश्वतम् दिव्यमादिदेवमजं विभुम् ॥ 12 ॥

आहुस्त्वामृषयः सर्वे देवर्षिर्नारदस्तथा ।

असितो देवलो व्यासः स्वयं चैव ब्रवीषि मे ॥ 13 ॥

அர்ஜுனன் கூறுகிறான்.

நீங்கள் மேலான பிரம்மஸ்வரூபம், மேலான இருப்பிடம், அடையக்கூடிய லட்சியம், மேலான அறிவு ஸ்வரூபம், மேலான தூய்மைபடுத்தும் சாதனமாகவும் இருக்கிறீர்கள்.

எல்லா ரிஷிகளும் உங்களை எல்லா உடல்களுக்குள் வீற்றிருப்பவராகவும் (ப்ரத்யகா3த்மா) எங்கும் வியாபித்திருப்பவராகவும், என்றும் இருப்பவராகவும், எதையும் சார்ந்திருக்காமல் சுயபிரகாசமாகவும், எல்லா தேவர்களுக்கும் காரணமாகவும், பிறப்பற்றவராகவும், விதவிதமாக தோன்றிக்கொண்டிருப்பவராகவும், எங்கும் நிறைந்திருப்பவராகவும் இருப்பதாக கூறுகிறார்கள்.  அவ்வாறே தேவரிஷியான நாரதரூம், அஸிதர் என்ற ரிஷியும் தேவலரும், வியாஸரும் கூடக் இவ்வாறே கூறுகிறார்கள்.  என்னிடமும் இவ்வாறே நீங்கள் கூறுகிறீர்கள். உங்களுடைய உண்மையான ஸ்வரூபத்தை எனக்கு கூறினீர்கள்

सर्वमेतदृतं मन्ये यन्मां वदसि केशव ।

न हि ते भगवन्व्यक्तिं विदुर्देवा न दानवा  ॥ 14 ॥

நாம் கேட்கின்ற அனைத்துமே அறிவாகாது, பலன்தராது, கேட்டதில் எதை நிச்சயமாக

நம்புகிறோமோ அதனால்தான் பயனடைவோம். உண்மையான வார்த்தைகளை சரியாக புரிந்து கொள்வதே ஒருவிதமான சக்தி. இதை மனத்தூய்மையினால்தான் அடைய முடியும்

கேசவா! என்னிடம் எதைக் கூறுகிறீர்களோ அவையெல்லாம் உண்மையென்றே எண்ணுகிறேன்.  பகவானே! உங்களுடைய பெருமைகளை தேவர்கள் கூட அறிய மாட்டார்கள், அசுரர்களும் அறிய மாட்டார்கள்.

स्वयमेवात्मनात्मनं वेत्थ त्वं पुरुषोत्तम् ।

भूतभावन भूतेश देवदेव जगत्पते ॥ 15 ॥

உங்களைப் பற்றி நீங்களேதான் அறிவீர்கள், மனிதர்களில் உத்தமமாக இருப்பவரே! புருஷோத்தமா! ஜீவராசிகளை தோற்றுவிப்பவரே, அனைத்தையும் காப்பவரே! எல்லா தேவர்களுக்கும் தேவராக இருப்பவரே! ஜீவராசிகளுக்கு தலைவனாக இருப்பவரே! உலகத்துக்கும் தலைவனாக இருப்பவரே!

वक्तुमर्हस्यशेषेण दिव्या स्यात्मविभूतयः ।

याभिर्विभूतिभिर्लोकानिमंस्तवं व्याप्य तिष्टसि ॥ 16 ॥

எந்தப் பெருமைகளுடன் இந்த உலகத்தை வியாபித்துக் கொண்டு இருக்கிறீர்களோ அப்படிபட்ட உங்களுடைய ஸ்வரூபமாக இருக்கின்ற பெருமைகளை முழுமையாக கூறுவதற்கு நீங்கள்தான் தகுதி வாய்ந்தவர்.

कथं विद्यामहं योगिंस्त्वां सदा परिचिन्तयन् ।

केषु केषु च भावेषु चिन्त्योऽसि भगवन्मया ॥ 17 ॥

யோகேஸ்வரரே! எல்லா சக்திகளையும் உடையவரே! நான் எப்பொழுதும் சிந்தித்துக் கொண்டு எப்படி உங்களை அறிந்து கொள்வது, எப்படி புரிந்து கொள்வேன். பகவானே! என்னால் நீங்கள் எந்தெந்த பொருட்களில் சிந்தித்து அறிந்து கொள்ளத்தக்கவராக விளங்குகிறீர்கள்?

विस्तरेणात्मनो योगं विभूतिं च जनार्दन ।

भूयः कथय तृप्तिर्हि शृण्वतो नास्ति मेऽमृतम् ॥ 18 ॥

ஜனார்தனா! உங்களுடைய யோக சக்தியையும், பெருமைகளையும், விபூதியையும் மீண்டும் விரிவாக கூறுங்கள்.  ஏனெனில் உங்களுடைய அமுதமொழியைக் கேட்டும் எனக்கு திருப்தி ஏற்படவில்லை.

श्रीभवानुवाच ।

हन्त ते कथयिष्यामि दिव्या ह्यात्मविभूतयः ।

प्राधान्यतः कुरुश्रेष्ट नास्त्यन्तो विस्तरस्य मे ॥ 19 ॥

ஶ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.

குருகுலத்தில் சிறந்தவனே! இப்பொழுது உனக்கு என்னுடைய தெய்வீகமான, இயற்கையான பெருமைகளில், வெளிப்பட்டிருக்கின்ற ஸ்வரூபத்தில் முக்கியமானதை மட்டும் கூறப்போகின்றேன். என்னுடைய பெருமைகளின் விளக்கத்திற்கு முடிவே கிடையாது.

अतमात्मा गुडाकेश सर्वभूताशयस्थितः ।

अहमाधिश्च मध्यं च भूतानामन्त एव च ॥ 20 ॥

கு3டாகேஶ - உறங்க வேண்டிய நேரத்தில் மட்டும் உறங்குபவன், தமோ குணத்தில் இல்லாதவன், தூக்கத்தின் வசத்தில்லாதவன்

ஹே அர்ஜுனா! எல்லா ஜீவராசிகளின் இதயத்தில் ஆத்மாவாக இருக்கிறேன்.  நானே அனைத்தினுடைய தோற்றத்திற்கும், இருத்தலுக்கும், அழிவுக்கும் காரணமாக இருக்கிறேன்

आदित्यानामहं विष्णुर्ज्योतिषां रविरंशुमान् ।

मरीचिर्मरुतामस्मि नक्षत्राणामहं शशी ॥ 21 ॥

நான் பன்னிரண்டு ஆதித்ய தேவர்களுக்குள் விஷ்ணுவாக இருக்கின்றேன். ஒவ்வொரு மாதத்திற்கும் உள்ள அதிஷ்டான தேவதைகள் இவர்கள். விஷ்ணு தை மாதத்திற்கு அதிபதியாக இருப்பவர்.  ஒளிர்பவைகளுக்குள் கிரணங்களோடு கூடிய சூரியனாகவும், மருத் தேவதைகளுக்குள் மரீசி என்ற தேவதையாகவும், இரவில் வெளிச்சத்தை கொடுக்கக்கூடிய  சந்திரனாக இருக்கின்றேன்.

மனிதர்களுக்குள் புரிந்து கொள்ளும் சக்தி வேறுபடுகின்றது.  மிக சூட்சுமமானதை புரிந்து கொள்ளும் சக்தியானது உச்சநிலை உடையது. இது மாதிரி எந்த சில சக்திகள் உச்சநிலையில் உள்ளதோ அவைகளை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு அவைகள் அனைத்தும் என்னுடைய வெளிப்பாடே என்று கூறுகிறார். அறிவின் உச்சநிலையே ஆத்ம ஞானத்தை அறிவதாகும்.  இந்த ஆத்மஞானமாக நான் இருக்கிறேன் என்று கூறுகிறார். இதேபோல கடைநிலையில் உள்ள அனைத்து சக்திகளும் நானே என்று கூறுகிறார்.  நாம் தியானம் செய்வதற்காக சிலவற்றை எடுத்துக்கொண்டு அவைகளாக நான் இருக்கிறேன் என்று கூறியிருக்கிறார். உலகத்தின் மீதுள்ள துவேஷ புத்தியையும், நம்முடைய கர்வத்தையும், பொறாமையையும் நீக்குவதற்கு இவைகள் உதவுகின்றன.

वेदानां सामवेदोऽस्मि देवानामस्मि वासवः ।

इन्द्रियाणां मनश्चास्मि भूतानामस्मि चेतना ॥ 22 ॥

வேதங்களுக்குள் சாமவேதமாக இருக்கின்றேன்.  தேவர்களுக்குள் நான் இந்திரனாக இருக்கின்றேன்.  இந்திரியங்களுக்குள் மனதாக இருக்கின்றேன். புலன்களுக்கு பின்னால் மனது இல்லையென்றால் அவைகளால் ஒரு பயனும் இல்லை.  எனவே மனதாக இருக்கின்றேன். மேலும் உடல்களுக்குள் சிதாபாஸமாகவும், புத்தியில் பிரதிபலிக்கின்ற ஆத்மாவாகவும், புத்தியாகவும் இருக்கின்றேன்.

रुद्राणां शङ्करश्चास्मि वित्तेशो यक्षरक्षसाम् ।

वसूनां पवकश्चास्मि मेरुः शिखरिणामहम् ॥ 23 ॥

நான் பதினொன்று ருத்ரர்களில் சங்கரனாக இருக்கிறேன்.  ருத்ரர் என்ற சொல்லுக்கு அழ வைப்பவர்கள் என்று பொருள், இவர்கள் துயரங்கள் நீங்குவதற்கு அழுகையை வரவைத்து விடுபவர்கள்.  பிறகு நன்மையை கொடுப்பவர்கள்.  யக்ஷர்களில் (பொருளை தேடுபவர்களில்), அரக்கர்களில் (மற்றவர்களுக்கு கஷ்ட நஷ்டங்களை பார்க்காமல் செல்வத்தை ஈட்டுபவன்) செல்வத்திற்கு அதிபதியான குபேரனாக இருக்கிறேன்.  எட்டு வஸுக்களுக்குளில் அக்னியாக இருக்கிறேன்.  உயர்ந்த மலைகளுக்குள் மேரு மலையாக இருக்கிறேன்.

पुरोधसां च मुख्यं मां विद्धि पार्थ बृहस्पतिम् ।

सेनानीनामहं स्कन्दः सरसामस्मि सागरः ॥ 24 ॥

ஹே அர்ஜுனா! புரோகிதர்களில் ( கர்ம காண்டத்தில் பாண்டித்யம் உடையவர்கள், நன்கு கற்றறிந்தவர்கள், கர்ம காண்டத்திற்கு குருவாக இருப்பவர்கள் ) முக்கியமானவராக இருக்கும் ப்ருஹஸ்பதி என்று என்னை அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.  இவர் இந்திரனுக்கு புரோகிதராக இருப்பவர்.  படைத்தலைவர்களுக்குள் நான் ஸ்கந்தனாக, முருகப்பெருமானாக இருக்கிறேன்.  நீர் நிலைகளுக்குள் கடலாக இருக்கிறேன்.

महर्षीणां भृगुरहं गिरामस्म्येकमक्षरम् ।

यज्ञानां जपयज्ञोऽस्मि स्थावराणां हिमालयः ॥ 25 ॥

மகரிஷிகளுக்குள் ப்4ருகு மஹரிஷியாகவும், சொற்களுக்குள் ஓரெழுத்தான ஓம்காரமாக இருக்கிறேன்.  யக்ஞங்களுக்குள், இறைவழிபாட்டுக்குள் ஜபமாக இருக்கிறேன். அசையாத பொருட்களுக்குள் நான் இமயமலையாக இருக்கிறேன்.

अश्वत्थः सर्ववृक्षाणां देवर्षीणां च नारदः ।

गन्धर्वाणां चित्ररथः सिद्धानां कपिलो मुनिः ॥ 26 ॥

மரங்களுக்குள் அரசமரமாக நான் இருக்கிறேன். தேவரிஷிகளுக்குள் நாரதராகவும், கந்தர்வகளுக்குள் சித்ரகேதனாகவும், சித்தர்களுக்குள் கபிலமுனியாகவும் இருக்கிறேன்.

ரிஷிகள் என்பவர்கள் ஆத்மஞானத்தை அடைந்தவர்கள்

கந்தர்வர்கள் – தேவலோகத்தில் பாடல்களை பாடுபவர்கள்

சித்தர்கள் – இவர்கள் பிறக்கும்போதே தர்மம், ஞானம், வைராக்கியம் இவைகளோடு பிறந்திருப்பவர்கள்

उच्चैःश्रवसमश्वानां विद्धि माममृतोद्भवम् ।

ऐरावनं गजेन्द्राणां नराणां च नराधिपम् ॥ 27 ॥

குதிரைகளுக்குள் உச்சைஸ்வரம் என்ற குதிரையாகவும், இருக்கிறேன் என்று அறிந்து கொள்.  இந்த குதிரை அமிர்தத்தை கடையும்போது வெளிப்பட்டது. இதேப்போன்று அதிலிருந்து வெளிப்பட்ட ஐராவதம் என்கின்ற யானையாகவும், மனிதர்களுக்குள் அரசனாகவும் இருக்கிறேன் என்று அறிந்து கொள்.

आयुधानामहं वज्रं धेनूनामस्मि कामधुक् ।

प्रजनश्चास्मि कन्दर्पः सर्पाणामस्मि वासुकिः ॥ 28 ॥

நான் ஆயுதங்களில் வஜ்ராயுதமாகவும், பசுக்களுக்குள் காமதேனுவாகவும், சந்ததியை உருவாக்குவதற்கு காரணமான மன்மதனாகவும், விஷத்தையுடைய பாம்புகளில் வாசுகியாக இருக்கிறேன்.

अनन्तश्चास्मि नागानां वरुणो यादसामहम् ।

पितॄणामर्यमा चास्मि यमः संयमतामहम् ॥ 29 ॥

விஷமில்லாத பாம்புகளில் அனந்தம் என்கின்ற ஆதிசேஷனாகவும், ஜலதேவதைகளில் வருணனாகவும், பித்ரு தேவதைகளில் அரியமாவாகவும், முறைபடுத்துபவர்களில், அடக்கி ஆள்பவர்களில் யமனாகவும் நாம் இருக்கிறேன்.

प्रह्लदश्चास्मि दैत्यानां कालः कलयतामहम् ।

मृगाणां च मृगेन्द्रोऽहं वैनतेयश्च पक्षिणाम् ॥ 30 ॥

நான் தை3த்யர்களில் (அசுரர்களில்) பிரகலாதனாகவும், நல்லது, கெட்டது கொடுப்பதற்குள் காலமாகவும், மிருகங்களுக்குள் சிங்கமாகவும், பறவைகளுக்குள் கருடனாகவும் இருக்கிறேன்.

पवनः पवतामस्मि रामः शस्त्रभृतामहम् ।

झषाणां मकरश्चास्मि स्रोतसामस्मि जाह्नवी ॥ 31 ॥

நான் தூய்மைபடுத்துபவைகளுக்குள் காற்றாகவும், ஆயுதம் தாங்கியவர்களுக்குள் ராமனாகவும், மீன் இனங்களுக்குள் மகர மீனாக இருக்கின்றேன்.  ஓடுகின்ற நதிகளுக்குள் கங்கையாக இருக்கின்றேன்.

सर्गानामदिरन्तश्च मध्यं चैवाहमर्जुन ।

अध्यात्मविद्या विद्यानां वादः प्रवदतामहम् ॥ 32 ॥

ஹே அரிஜுனா! இந்த அனைத்து தோற்றத்திற்கும், இருத்தலுக்கும், லயத்திற்கும் நான் காரணமாக இருக்கின்றேன். அறிவுகளுக்குள் ஆத்மஞானமாக இருக்கின்றேன். ஆத்ம ஞானத்தை தவிர மற்ற அனைத்து அறிவும் நிலையற்றதாக மாறக்கூடியதாக இருக்கும்.  இந்த ஞானம் ஒன்றுதான் சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலையை கொடுக்கும் மனநிறைவைக் கொடுக்கும். இதை அடைந்து விட்டால் வேறெந்த அறிவும் தேவைப்படாது.  வாதம் செய்பவர்களிடம் இருக்கின்ற வாதமாக இருக்கின்றேன். தர்க்கம் செய்பவர்களுடைய தத்துவத்தை தீர்மானம் செய்ய உதவும் வாதமாகவும் நான் இருக்கின்றேன். 

ஸம்வாதம் என்ற சொல் குரு-சிஷ்யன் உரையாடலை குறிக்கும்

விதண்டா:   அடுத்தவன் என்ன சொன்னாலும், அது சரியல்ல என்று வாதிடுவது

ஜல்பம்:          அடுத்தவர் கருத்தை எடுத்துக்கொள்ளாமல், தான் பேசுவதை மட்டும் வற்புறுத்தி பேசுவது

வாதம்:           உண்மையை தெரிந்து கொள்வதற்கு விவாதம் செய்வது. சரியான முடிவு எடுப்பதற்காக விவாதம் செய்வது.

अक्षराणामकारोऽस्मि द्वन्द्वः सामसिकस्य च।

अहमेवाक्षयः कालो धाताहं विश्वतोमुखः ॥ 33 ॥

நான் எழுத்துக்களில் அகாரமாகவும், தனித்தனியான இரண்டு சொற்களின் சேர்க்கை ஸமாஸம் என்று கூறப்படுகிறது.  கூட்டுத்தொகை என்று தமிழில் கூறப்படுகிறது. இது வாக்கியத்தில் சேர்ந்திருக்கும். அதை பிரித்து படித்து புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அப்படி பிரிக்கும்போது சரியான பொருள் வருமாறு இருக்க வேண்டும்.  த்வந்தம் (உம்மைத்தொகை) என்ற ஸமாஸமாக நான் இருக்கின்றேன்.  இந்த ஸமாஸத்தில் இரண்டு சொற்களும் சமமான அந்தஸ்து இருக்கின்றது. (உ-ம்) சுக-துக்கம், இரவு-பகல் போன்றவைகள். நானே அழியாத காலமாகவும் இருக்கின்றேன். நானே கர்ம பலனைக் கொடுப்பவனாகவும், அனைத்து திசைகளையும் பார்த்து கொண்டு இருப்பவனாகவும் இருக்கின்றேன்

मृत्युः सर्वहरश्चाहमुद्भवश्च भविष्यताम् ।

कीर्थिः श्रीर्वाक्च नारीणां स्मृतिर्केधा धृतिः क्षमा ॥ 34 ॥

நான் அனைத்தையும் அழிக்கின்ற மரணமாகவும், இனிமேல் வர இருக்கின்ற அனைத்துமாகவும், புகழாகவும், செல்வமாகவும், வாக்காகவும், ஞாபக சக்தியாகவும், நினைவுத்திறனாகவும், பொறுமையாகவும், உறுதியாகவும் இருக்கின்றேன்.

बृहत्साम् तथा साम्नां गायत्री छन्दसामहम् ।

मासानां मार्गशीर्षॊऽहमृतूनां कुसुमाकरः ॥ 35 ॥

ஸாம கானத்தில் பாடப்பட்டுள்ள மந்திரங்களுக்குள் ப்ருஹதஸாம்மாக இருக்கிறேன். சந்தங்களுக்குள் காயத்ரீ என்ற சந்தமாகவும், மாதங்களில் மார்கழியாகவும், பருவ காலங்களில் வசந்த காலமாகவும் இருக்கிறேன்.

சந்தஸ் – செய்யுளை அமைக்கும் முறை

காயத்ரீ என்ற சந்தஸ் மூன்று வரிகளை கொண்டது.  ஒவ்வொரு வரியிலும் 8 எழுத்துக்கல் இருக்கும்.  காயத்ரீ சந்தஸ்ஸில் உள்ள மந்திரங்கள் தேவதைகளையும் குறிக்கின்றது.  எது உச்சரிப்பவர்களை காப்பாற்றுகின்றதோ அதற்கு காயத்ரீ என்றும் கூறுவர். சூரிய தேவைனை குறித்த மந்திரத்திற்கு காயத்ரீ என்று பெயர். இதை சாவித்திரி என்றும் அழைப்பர்.  இரண்டு விதமாக இந்த சூரியதேவ காயத்ரி மந்திரத்திற்கு பொருள் கூறப்படுகிறது.  இது மனத்தூய்மையை அடையவும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

இந்த மந்திரத்திற்கு முன் ஓம் பூ,புவ,ஸ்வ: என்ற மூன்று சொற்கள் சேர்க்கப்படுகிறது. இவை மூன்றும் முதன்முதலில் பிரம்மாவால் உச்சரிக்கப்பட்ட மங்கலமான சொற்கள்.

சூரிய காயத்ரி மந்திரம்

ஓம் பூர்புவஸ்வஹ |

தத்3 சவிதுர்வரேண்யம் |

ப4ர்கோ தேவஸ்ய தீ3மஹி |

த்யோயோ ந ப்ரசோதயாத் ||

பொருள்-1

யஹ நஹ த்3யஹ – யார் (சூரிய தேவனை குறிக்கின்றது) எங்களுடைய அறிவை

ப்ரசோதயாத் – தூண்டுகிறாரோ கொடுக்கக்கூடியவரோம், பிரகாசிக்க செய்கிறாரோ

தஸ்ய தெவஸ்ய சவிது: - அந்த சூரிய தேவனுடைய

தத்3 வரேண்யம் ப4ர்க: - அந்த மேலான ஒளியை

தீ3மஹி - தியானிப்போமாக, வணங்குவோமாக

பொருள்-2

தத்3 – இருத்தல் (ஸத்), ப4ர்கஹ – சைதன்யம் (சித்), வரேண்யம் – ஆனந்தம்

தேவஸ்ய சவிது: - ஈஸ்வரனுடைய

யஹ – எந்த ஈஸ்வரனே ஆத்மாவாக, சச்சிதானந்த ஸ்வரூபமாக

நஹ தீ3மஹி ப்ரசோதயாத் – எங்களுடைய புத்திக்கு சாட்சியாக இருக்கின்றதோ

தீமஹி – அதை நிதித்யாசனம் செய்கின்றோம்.

द्यूतं छलयतामस्मि तेजस्तेजस्विनमहम्।

जयोऽस्मि व्यवसायोऽस्मि सत्त्वं सत्त्ववतमहम् ॥ 36 ॥

நான் ஏமாற்றுபவைகளில் சூதாட்டமாகவும், அறிவு, செயல்திறன் உடையவர்களின் அந்தந்த திறமையாக இருக்கின்றேன்,  வெற்றி பெறுபவர்களில் வெற்றியாகவும், முயற்சி செய்பவனின் முயற்சியாகவும், நற்குணங்கள் உடையவர்களிடத்தில் உள்ள அந்த குணங்களாகவும் நான் இருக்கிறேன்.

பொதுவாக ஏதாவது ஒரு நல்ல குணம் இருந்தால் அதனோடு சேர்ந்து தீய குணமும் வரும். இந்த நல்ல குணம் பகவான் என்று நினைத்தால் கெட்ட குணத்தை தவிர்த்து விடலாம்.

वृष्णीनां वासुदेवोऽस्मि पाण्डवानां धनञ्जयः ।

मुनीनामप्यहं व्यासः कवीनामुशना कविः ॥ 37 ॥

நான் யாதவ குலத்தில் இருப்பவர்களுக்குள் வாசுதேவனாகவும், பாண்டவர்களில் அர்ஜுனனாகவும். முனிவர்களில் வியாஸராகவும், சூட்சுமமான விஷயத்தை பார்ப்பவர்களில் சுக்ராச்சாரியராகவும் இருக்கிறேன்.

दण्डो दमयतामस्मि नीतिरस्मि जिगीशताम् ।

मौनं चैवास्मि गुह्यानां ज्ञानं ज्ञानवतामहम् ॥ 38 ॥

தண்டனை கொடுப்பவர்களிடம் இருக்கின்ற தண்டனையாக இருக்கிறேன்.  நமக்கு வரும் கஷ்டம், வியாதி போன்றவைகள் பகவான கர்மபலனாக கொடுக்கும் தண்டனைகள். இதை அவரது பிரசாதமாக ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். வெற்றி பெற விரும்புவர்களிடத்தில் இருக்கின்ற சரியான திட்டமாகவும், திறமையாகவும் இருக்கிறேன்.  வாழ்க்கையில் வெற்றிபெற விரும்புவர்களிடத்தில் இருக்கும் தர்மம், நியாயம், சரியான செயல்திட்டம் போன்றவைகளாக இருக்கிறேன். மறைக்க வேண்டியவைகளுக்குள் மௌனமாக இருக்கிறேன்.  ஞானிகளிடம் இருக்கும் ஞானமாக இருக்கிறேன்.

यच्चापि सर्वभूतानां बीजं तदहमर्जुन ।

न तदस्मि विना य्त्स्यान्मय भूतं चराचरम् ॥ 39 ॥

மேலும் அர்ஜுனா! எல்லா படைப்புகளுக்கும் எது காரணமாக இருக்கின்றதோ அதுவாக நான் இருக்கிறேன்.  அசையும், அசையாத பொருட்கள் அனைத்துமாகவும் இருக்கிறேன். நான் இல்லாமல் அவைகள் இருக்காது.

नान्तोऽस्मि मम दिव्यानां विभूतीनां परन्तप ।

एष तूद्देशतः प्रोक्तो विभूतेर्विस्तरो मया ॥ 40 ॥

என்னுடைய மேலான பெருமைகளுக்கு முடிவே இல்லை அர்ஜுனா! இதுவரை கூறிய என்னுடைய விளக்கமான பெருமைகளை உதாரணத்துக்காக ஓரளவுதான் சுருக்கமாக என்னால் கூறப்பட்டது.

यद्यद्विभूतिमत्सत्त्वं श्रीमदूर्जितमेव वा ।

तत्तदेवावगच्छ त्वं मम तेजोंशसम्भवम् ॥ 41 ॥

எவையெல்லாம் பெருமையுடனும், செல்வத்துடனும், சக்தி படைத்ததாகவும் இருக்கின்றதோ அவைகளெல்லாம் என்னுடைய சக்தியினுடைய ஒரு அம்சமாக அறிந்து கொள்.  இதிலிருந்து நாம் நன்கு தெரிந்து கொள்வது இந்த உலகத்தில் ஈஸ்வரனை தவிர எதையும் பார்க்க முடியாது.

अथवा बहुनैतेन किं ज्ञातेन ताअर्जुन ।

विष्टभ्याहमिदं कृत्स्नमेकांशेन स्थितो जगथ् ॥ 42 ॥

ஹே அர்ஜுனா!  இவ்வாறு அதிகம் தெரிந்து கொள்வதால் உனக்கு என்ன பயன்?  நான் இந்த முழுமையான உலகமனைத்தையும் என்னுடைய ஒரு அம்சத்தினால் வியாபித்து கொண்டிருக்கின்றேன்.  நானே இந்த உலகத்திலுள்ள அனைத்துமாக இருக்கின்றேன்.

தொகுப்புரை

01-03    அறிமுகம்

04-07    பகவானுடைய பெருமைகளின் சுருக்கம் கூறப்பட்டது.  மனதிற்குள் இருக்கும் குணங்கள் அனைத்தும் என்னிடமிருந்து தோன்றியது.  என்னுடைய விபூதியையும், யோகத்தையும் சரியாக புரிந்துகொள்பவருடைய சக்தியும், அது வெளிப்படும் தோற்றமும் நானே

08-11    இந்த விபூதி ஞானம் நம்மை படிப்படியாக ஆத்ம ஞானத்திற்கு கொண்டு செல்லும் என்று கூறப்பட்டது.  1. இந்த ஜகத் இறைவனிடம் இருந்து வந்தது. 2. இறைவனை அனைத்துமாக பார்க்கும் சக்தி, 3. இவைகள் யாவும் தோற்றம்

12-18    அர்ஜுனன் பகவானின் விபூதிகள் அனைத்தையும் கூறுங்கள் என்று வேண்டிக் கொண்டான்.

19-38    பகவான் சில விபூதிகளை மட்டும் கூறினார்.

39-42    இதுவரை கூறியதை தொகுத்து கூறி முடிவு செய்தார்.

ॐ तत्सदिति