¾¢Õô¾¢ ¾£Àõ
"þÐ ¿¡ý" ±ýÚ ´Õ ÒÕ„ý
¬òÁ¡¨Å «È¢ó¾¡§É¡ɡø, «Åý «¨¾ þòР¡ը¼Â ¬¨ºì¸¡¸ º¡£Ãò¨¾¦Â¡ðÊ Ðì¸õ «¨¼Å¡ý?
±ýÚ À¢Õ†¾¡Ãñ ¯À¿¢„ò ®ù 4-12 ÍðÊ측ð¼ôÀðÊÕ츢ÈÐ.
Á¡¨Â¡ÉÐ §¾¡üÈò¾¡ø ƒ£Å¨ÉÔõ ®ÍÅèÉÔõ
¯ñÎÀñϸ¢ÈÐ ±ýÚ §Å¾ò¾¢ø ¦º¡øÄôÀðÊÕôÀ¾¡ø, ƒ£ÅÛõ ®ÍÅÃÛõ ¸üÀ¨É ¦ºöÂôÀð¼Å÷¸û. þùÅ¢ÕÅ÷¸Ç¡ø þó¾ ƒ¸ò ¸üÀ¨É ¦ºöÂôÀðÊÕ츢ÈÐ.
ܼŠ¾É¡ö ±ùÅ¢¾ Á¡Ú¾¨ÄÔÁ¨¼Â¡¾¾¡ö, «…í¸É¡ö
±ùÅ¢¾ …í¸ÓÁ¢øÄ¡¾¾¡ö, º¢ò¾¡ö («È¢Å¡ö) þÕìÌõ ÍÀ¡Åòмý Üʾ¡ö, À¢Ã¡ó¾¢ìÌ «¾¢‰¼¡ÉÁ¡ö («ÊôÀ¨¼Â¡É ¯ñ¨Á¡ý
ÅŠÐÅ¡ö) þÕóÐ ÅÕõ ¬òÁ¡ ´ýÚ즸¡ýÚ «ò¾¢Â¡…ò¾¢É¡ø,
«…í¸¡Á¢ÕìÌõ Òò¾¢Â¢Ä¢ÕìÌõ ƒ£Åɡ¢ÕôÀÐ þí§¸ (þó¾ ¯À¿¢„ò š츢Âò¾¢ø) "ÒÕ„ý"
±ýÚ ¦º¡øÄôÀðÊÕ츢ÈÐ.
¸ñ½Ê¢ø À¢Ã¾¢ÀÄ¢ìÌõ Ý¡¢Â µÇ¢¨Âì ¦¸¡ñÎ
Å£ðÊÄ¢ÖûÇ ´Õ ¦À¡Õ¨Çô À¢Ã¸¡º¢ì¸ ¦ºö ÓÊÔõ.
þó¾ ´Ç¢Â¢ø Ý¡¢ÂÉ¢ý «õºÓõ þÕ츢ÈÐ, ¸ñ½Ê¢ý «õºÓõ þÕ츢ÈÐ. «§¾ô§À¡Ä ƒ£Åý "¿¡ý ºõº¡¡¢"
±ýÚ ¿¢¨ÉôÀÐ. «¾¢ø "¿¡ý" ±ýÀÐ
Íò¾ ¨º¾ýÂò¾¢ý «õºõ. «¨¾ Òò¾¢Ô¼ý ¸ÄóÐ
Òò¾¢Â¢ý «õºÁ¡É …õ…¡Ãò¨¾ ¾ýÉ¢¼õ þÕôÀ¾¡¸ ±ñ½¢ Ţθ¢È¡ý. Íò¾ ¨º¾ý¡õºò¨¾Ôõ, Òò¾¢Â¢ý «õºò¨¾Ôõ ¸Ä측Áø
À¡÷ò¾¡§É¡ɡø ¾ÉìÌ ±ùÅ¢¾ …õ…¡ÃÓõ ¸¢¨¼Â¡Ð ±ýÀ¨¾ ¯½÷Å¡ý. À¢Ã¡ó¾¢Â¢ý «õºò¨¾ Å¢Ä츢ŢðÎ ±ô¦À¡ØÐ
«¾¢‰¼¡Éò¾¢üÌ Ó츢ÂòÐÅõ ¦¸¡Îì¸ôÀθ¢È§¾¡, «ô¦À¡Øо¡ý "¿¡ý ¨º¾ýŠÅåÀý,
ºí¸ÁüÈÅɡ¢Õ츢§Èý" ±ýÚ ¯½÷Å¡ý.
¿¡ý ±ýÈ Šô¾ò¾¢üÌ ãýÚ Å¢¾Á¡É «÷ò¾í¸û
¯ñÎ. «¾¢ø ´ýÚ Ó츢ÂÁ¡ÉÐ ÁüÈ þÃñÎõ Ó츢ÂÁ¢øÄ¡¾Ð.
Ó츢Âõ ±ýÈ¡ø, º¡Á¡ýÂÁ¡ö ¯Ä¸ò¾¢ø ŢŸ¡Ã¾¢Ä¢Õì¸¢È «÷ò¾õ ±ýÚ ¾¡òÀ÷Âõ. ܼŠ¾¨ÉÔõ º¢ò¾¡À¡…¨ÉÔõ ´ý§È¡¦¼¡ýÚ «ò¡… åÀÁ¡ö
¦ºöÅо¡ý Ó츢ÂÁ¡Ìõ. «¾¡ÅÐ ¬òÁ¡¨Å
§¾§†ó¾¢¡¢Â Òò¾¢¸Ù¼ý ¸ÄóÐ ¿¡ý ¯ÂÃõ, ¿¡ý À¡÷츢§Èý ±ý¦ÈøÄ¡õ ¦º¡øÅÐ ¯Ä¸ ÅÆì¸õ.
¬À¡Š¾Ûõ, ܼŠ¾Ûõ ¾É¢ò¾É¢§Â Ó츢ÂÁ¢øÄ¡¾
«÷ò¾í¸û, ¾òÅÁÈ¢ó¾Åý «¨Å¸Ç¢ø Á¡üÈ¢ Á¡üÈ¢ ¯Ä¸ ŢŸ¡Ãò¾¢Öõ §Å¾ ºõÁó¾Á¡É
ŢŸ¡Ãò¾¢Öõ "¿¡ý" ±ýÈ ºô¾ò¨¾ ¯À§Â¡¸¢ì¸¢È¡ý.
«È¢×ûÇÅý ¿¡ý §À¡¸¢§Èý ±ýÚ ¦º¡øŨ¾
ܼŠ¾¨É º¢ò-¬À¡…¨ÉôÀ¢¡¢ò§¾ «Å¨É (¬À¡…¨É) ¦º¡ø¸¢È¡ý. ¿¡ý …í¸ÁüÈÅý, ¿¡ý ¨º¾ý ŠÅåÀý ±ýÚ º¡Š¾¢Ãò¨¾
«Û…¡¢ò§¾ ¾É¢ò¾ ܼŠ¾É¢¼ò¾¢ø ¿¡ý ±ýÈ Šô¾ò¨¾ ¯À§Â¡¸¢ì¸¢È¡ý.
«È¢×¼É¢ÕôÀÐ, «È¢Å¢øÄ¡Áø þÕôÀÐ þÃñΧÁ
¬À¡…ÛìÌò¾¡ý, ¬òÁ¡Å¢ü¸¢ø¨Ä ±ýÈ¡ø ܼŠ¾É¡¸ þÕ츢§Èý ±ýÚ ¬À¡…ý ±ôÀÊ «È¢Â ÓÊÔõ. þÐ
À¢º¸¢ø¨Ä, º¢¾¡À¡…ý ܼŠ¾¨É§Â ÍÀ¡ÅÁ¡¸ ¯¨¼ÂÅý, ¬À¡…ò¾ý¨Á Á¢ò¨Â¡¢ÕôÀ¾¡ø,
ܼŠ¾ò¾ý¨Á Á¢ïÍÁ¡É¾¢É¡ø. ¯¾¡Ã½Á¡¸ §Å¨Ä¢ø
þÕìÌõ áÁý ¾¡ý À½¢ Ò¡¢Ôõ þ¼ò¾¢ø «ÅÛ¨¼Â §Å¨Ä ºõÁó¾Á¡É ŢŸ¡Ãõ¾¡ý þÕìÌõ, ¿¡ý
þýÉ¡Õ¨¼Â Á¸ý, þýÉ¡Õ¨¼Â ¸½Åý ±ýÀ¦¾øÄ¡õ §¾¨Å¢øÄ¡¾¾¡Ìõ. «ôÀÊ¢ÕóÐõ «Åý áÁý¾¡ý ±ýÛõ ÍÀ¡Å ¿¢¨Ä Á¡ÚÀðÎ
Å¢¼¡Ð. «Ð «ôÀʧ¾¡ý þÕìÌõ. ±É§Å À½¢ Ò¡¢ó¾¡Öõ, þøÄ¡Å¢ð¼¡Öõ «ÅÛ¨¼Â ÍÀ¡Åõ
Á¡ÚÀ¼¡Áø ´§Ã Á¡¾¢¡¢Â¡ö þÕóÐ ÅÕõ.
¿¡ý ܼŠ¾ý ±ýÈ «È¢×õ ܼ Á¢ò¨Â¾¡ý. þùÅ¢¾
«È¢Å¢É¡ø ܼ ºõº¡Ãõ ¿¢îºÂÁ¡ö ¿¢Å¢Õò¾¢Â¡Ìõ.ºõº¡Ãõ Á¢ò¨Â¡¢ÕôÀ¾¡ø «¨¾ ¿£ìÌžüÌ Á¢ò¨ÂÂ¡É «È¢×¾¡ý §¾¨Å. ¸ÉÅ¢ø Àº¢¦ÂÎìÌõ §À¡Ð ¯ñ¨Á¡ý «ýÉõ ÀÂÉǢ측Ð,
Á¢ò¨ÂÂ¡É «ýÉõ¾¡ý §¾¨Å. þó¾ ¿¢¨Ä ¸ÉÅ¡ÉÐ
¿£Êò¾¢ÕìÌõ§À¡Ð º¡¢Â¡¸ þÕìÌõ. ¸É× ¾¡§É ¸¨ÄóРŢƢôÒ ²üÀΞüÌ ¯ñ¨Á¡ý ¸ÕÅ¢
§ÅñΦÁýÈ¡ø, ¸ÉÅ¢ø ÒÄ¢¨Â ¸ñ¼¡ø, ¾¡§É ŢƢòÐ즸¡ûž¢ø¨Ä¡ ±ýÚ §ÅÚ ¯¾¡Ã½õ
¦¸¡Î츢ȡ÷. ¬¨¸Â¡ø ƒ£ÅÛìÌ ¿¡ð ܼŠ¾ý ±ýÈ
«È¢× ²üÀÎõ. «ùÅ¢¾õ ²üÀΞ¢ø ±ùÅ¢¾
¿¢Â¡ÂôÀ¢ºÌÁ¢ø¨Ä ±ýÚ ÓÊ× ¦ºö¸¢È¡÷.
¬¨¸Â¡ø ܼŠ¾§É¡Î §º÷ó¾¢ÕìÌõ ƒ£Åý «¾¨É
¾É¢§Â À¢¡¢òÐ즸¡ñÎ ¿¡ý ܼŠ¾ý ±ýÚ «È¢ÂÓÊÔ¦ÁýÀ¨¾ §Å¾õ ¦º¡ø¸¢ÈÐ. áÁý À½¢ Ò¡¢Ôõ §À¡Ð áÁý¾¡ý ¬É¡ø «ô¦À¡ØРáÁý
±ýÈ «õºò¾¢üÌ À¢Ã¡¾¡ýÂõ ¸¢¨¼Â¡Ð, ¯ò¾¢§Â¡¸ò¾¢üÌò¾¡ý À¢Ã¡¾¡ýÂõ. ¯ò§Â¡¸õ ¦ºö¡¾ ºÁÂò¾¢ø áÁÉ¡¸ ÁðÎõ
þÕ츢ȡý. þÕó¾¡Öõ ¯ò¾¢§Â¡¸õ ¦ºöÔõ
ºÁÂò¾¢ø ¿¡ý ¡÷ ±ýÚ À¡÷ò¾¡ø, ¾¡ý áÁý ±ýÀÐ ÁÈóÐ §À¡ö Å¢¼¡Ð. «ôÀʧ ¬òÁ¡ "¿¡ý À¡÷츢§Èý" ±ýÚ
¦º¡øÅÐõ "¿¡ý ܼŠ¾ý" ±ýÚ ¦º¡øÅÐõ ¯º¢¾§Á¡Ìõ.
þÐŨà "ÒÕ„ý" ±ýÈ Å¡÷ò¨¾ìÌ
¾¡òÀ÷Âõ ¦º¡øĢŢðÎ, þÉ¢ "þÐ" ±ýÈ Å¡÷ò¨¾Â¢ý ¾¡òÀ÷Âò¨¾ ¦º¡ø¸¢È¡÷.
º¡£Ãõ ¬òÁ¡¦ÅýÈ Å¢„Âò¾¢ø ±ùÅ¢¾
ºó§¾¸ÓÁ¢øÄ¡ÁÖõ, Á¡ÚÀ¡Î þøÄ¡ÁÖõ «È¢× ¸¡½ôÀθ¢ÈÐ.
«¨¾ô §À¡Ä§Å þí§¸Ôõ ¸¡½ §ÅñÎõ ±ýÚ ¾£÷Á¡Éõ ¦ºöžü¸¡¸ "þÐ"
±ýÚ ¦º¡øÄôÀðÊÕ츢ÈÐ.
¯Ä¸ò¾¢ø º¡£Ãò¨¾ "¿¡ý" ±ýÚ ¿¡õ
ŢŸ¡Ãõ ¦ºöÔõ§À¡Ð, ¿¡ý º¡£ÃÁ¡ þø¨Ä¡ ±ýÈ ºó§¾¸õ ¸¢¨¼Â¡Ð; «ôÀʧ ¿¡ý «øÄ¡¾¨¾ ¿¡ý
±ý¸¢§È¡õ ±ýÀÐõ ¸¢¨¼Â¡Ð. «ùÅÇ× ¯Ú¾¢Â¡ö
"¿¡ý º¡£Ãõ¾¡ý" ±ýÈ ±ñ½õ þÕóÐ ÅÕ¸¢ÈÐ.
þùÅ¢¾§Á "¿¡ý ܼŠ¾ý" ±ýÈ «È¢× ²üÀÎõ§À¡Ð «¾¢ø ºó§¾¸Á¡ÅРŢÀ¡£¾
»¡ÉÁ¡ÅÐ þÕì¸ìܼ¡Ð ±ýÚ ¦º¡øžü¸¡¸ "þÐ" ±ýÚ À¢Ã§Â¡¸õ
¦ºöÂôÀðÊÕ츢ÈÐ. þ¾üÌ ‚Áò
ºí¸ÃÀ¸ÅòÀ¡¾¡Ù¨¼Â ¯À§¾º š츢Âò¨¾ ±ÎòÐì ¸¡ðθ¢È¡÷.
"§¾†ò¾¢ø ¬òÁ¡ ±ý¸¢È «È¢× þÕôÀÐ
§À¡Ä §¾†õ ¬òÁ¡ ±ý¸¢ü «È¢¨Åô À¡¾¢ìÌõ »¡Éõ ( §¾†õ ¬òÁ¡ þø¨Ä¦ÂýÚ ²üÀÎõ »¡Éõ) ¬òÁ¡ Å¢„Âò¾¢§Ä§Â
±ÅÛìÌ ²üÀΧÁ¡, «Åý Å¢ÕõÀ¡Áø §À¡É¡Öõ ºõº¡Ãò¾¢Ä¢ÕóРŢÎÀðΠŢÎÅ¡ý.
"þÐ" ±ýÈ¡ø §¿¡¢ø
¦¾¡¢Ôõ ¾ý¨Á ¦º¡øÄôÀθ¢ÈÐ «øÄÅ¡ ±ýÈ¡ø,
ÍÂôÀ¢Ã¸¡ºÁÔûÇ ¨º¾ýÂõ ±ô¦À¡ØÐõ §¿¡¢ø ¦¾¡¢Å¾¡Â¢ÕôÀ¾¡ø, «ôÀʧ ¦º¡øÄôÀ¼ðÎõ.
ÍÂÀ¢Ã¸¡ºÁ¡Â¢ÕóÐ ±ô¦À¡ØÐõ §¿¡¢ø ¦¾¡¢¸¢È
ÅŠÐÅ¡¸ ¬òÁ¡ þÕó¾¡ø, «¨¾ «È¢Å¾üÌ À¢ÃÂò¾Éõ ±¾üÌ?
ƒÉí¸û «¨¾ «È¢Â¡ÁÄ¢ÕôÀ¾üÌì ¸¡Ã½¦ÁýÉ? ±ýÚ §¸ð¼¡ø, ´Õ ÅŠÐ ¿ýÌ ¦¾¡¢óÐ ¦¸¡ñ§¼Â¢Õó¾¡Öõ, «È¢ÂôÀ¼¡ÁÄ¢Õì¸Ä¡õ,
¦¾¡¢ÂÅ¢ø¨Ä ±ýÈ Å¢Å¸¡ÃÓõ þÕì¸Ä¡õ.
´Õ ÌÕÅ¢ý ÀòÐ º£¼÷¸û ¿¾¢¨Âì ¸¼óÐ «ì¸¨ÃìÌ
¦ºýÈ¡÷¸û. «Å÷¸Ç¢ý ¾¨ÄÅý ±ø§Ä¡¨ÃÔõ
Å¡¢¨ºÂ¡¸ ¿¢ü¸ ¨ÅòÐ ´ýÚ, þÃñÎ ±ýÚ ±ñ½ò ¦¾¡¼í¸¢ ´ýÀÐ Åó¾×¼ý ¾ý¨ÉÔõ §º÷òÐ ±ñ½¡Áø
´ýÀÐ §À÷¾¡ý þÕ츢§È¡õ Àò¾¡ÅÐ ¬û ¸¡§½¡õ, ´Õ§Å¨Ç «Åý ¿¾¢Â¢ø Å¢ØóÐ þÈó¾¢Õì¸Ä¡õ ±ýÚ
¸Å¨Äì ¦¸¡ñ¼¡÷¸û. «ô¦À¡ØÐ «ó¾ Àì¸õ ¦ºýÚ
¦¸¡ñÊÕó¾Å¡¢¼õ ¾í¸û ¿¢¨Ä¨Á¨Â ±ÎòÐì ÜȢɡ÷¸û.
«ÅÕìÌ Å¢„Âõ Ò¡¢ó¾Ð. ÀòÐ §À¨ÃÔõ
Å¡¢¨ºÂ¡¸ ¿¢ü¸ ¨ÅòÐ ´ù¦Å¡Õò¾Ã¡¸ ±ñ½¢ «ó¾ Àò¾¡ÅÐ ¬¨Ç «Å÷¸ÙìÌ ¸¡ðÊ ¦¸¡Îò¾¡÷.
Àò¾¡ÅÐ ÁÉ¢¾ý, ´ýÀÐ ±ý¸¢È ±ñ½¢ì¨¸Â¡ø
Å¢§Å¸»¡ÉÁ¢Æó¾ÅÉ¡ö «ô¦À¡ØÐ «ó¾ ´ýÀÐ §À÷¸¨Çô À¡÷òÐì ¦¸¡ñÊÕó¾§À¡¾¢Öõ À¢Ã¡ó¾¢Â¡ø
¾ý¨É Àò¾¡ÅÐ §À÷ÅƢ¡¸ þÕ츢§Èý ±ýÚ «È¢óÐ ¦¸¡ûÇÅ¢ø¨Ä. ¾¡§É Àò¾¡Å¾¡ì þÕ쨸¢ø
"Àò¾¡ÅÐ ÁÉ¢¾ý ¸¡½Å¢ø¨Ä" ±ýÚ «ô¦À¡ØÐ ¿¢¨ÉòÐ즸¡ñÎ ¦º¡ø¸¢È¡ý. þÐ «ï»¡Éò¾¡ø ²üÀð¼ "¬Åýõ"
(Á¨È×) ±ýÚ ÜÈôÀθ¢ÈÐ. Àò¾¡ÅÐ ÁÉ¢¾ý
¿¾¢Â¢ø þÈóРŢð¼¡ý ±ýÚ Ðì¸ôÀÎÅÐ «ì»¡Éò¾¡ø ²üÀð¼ "Å¢§‡Àõ" ±ýÚ
Å¢òÅ¡ý¸û «È¢¸¢È¡÷¸û. Àò¾¡ÁÅý þÈì¸Å¢ø¨Ä,
þÕ츢ȡý ±ýÚ ÅÆ¢ô§À¡ì¸ý Å¡÷ò¨¾¨Âì §¸ðÎ «ô¦À¡Øо¡ý Á¨ÈÓ¸Á¡ö Àò¾¡ÅÐ ÁÉ¢¾¨É
«È¢¸¢È¡ý. ¿£§Â¾¡ý Àò¾¡ÅÐ ±ýÚ
±ñ½¢ì¸¡ð¼ôÀð¼×¼ý §¿¡¢§Ä§Â «È¢óÐ ºó§¾¡„ò¨¾ «¨¼¸¢È¡ý.
¬¸ þùÅ¢¾Á¡¸ ²ØÀʸû þÕ츢ýÈÉ ±ýÀ¨¾
¸¡ðθ¢È¡÷.
1. «È¢Â¡¨Á
2.
¬Åýõ
3. Å¢§‡Àõ
4. À§Ã¡‡ »¡Éõ
5.«À§Ã¡‡ »¡Éõ
6. ¾¢Õô¾¢ (ºó§¾¡„õ)
7. Ðì¸ ¿¢Å¢Õò¾¢
¬¸¢Â þ¨Å¸¨Ç ¬òÁ¡ Å¢„Âò¾¢ø ±ôÀÊ §º÷òÐô
À¡÷ì¸ §ÅñÎõ ±ýÀ¨¾ ‚Áò ¬º¡÷§à ŢÇì̸¢È¡÷.
1. þó¾ º¢ò-¬À¡…ý (ƒ£Åý) ºõº¡Ãò¾¢ø ®ÎÀð¼ ÁÉÐûÇÅÉ¡ö þÕóÐ ¦¸¡ñÎ
ÍÂÀ¢Ã¸¡ºÁ¡ö ܼŠ¾É¡Â¢ÕìÌõ ¾ýÛ¨¼Â Å¡Š¾ÅÁ¡É ¾ý¨Á¨Â ´Õ측Öõ «È¢¸¢È§¾Â¢ø¨Ä. (þÐ
«ï»¡Éõ)
2. ܼŠ¾ý À¢Ã¸¡º¢ì¸Å¢ø¨Ä, ¸¢¨¼Â¡Ð ±ýÚ ¯Ú¾¢Â¡¸ ¿¢¨ÉôÀÐ «È¢Â¡¨Á¢ɡø
3. ¿¡ý ¦ºö¸¢§Èý, ¿¡ý «ÛÀŢ츢§Èý ±ýÚ Å¢§‡Àò¨¾ (¸Äì¸ò¨¾) «¨¼¸¢È¡ý
4. ӾĢø ܼŠ¾ý þÕ츢ȡý ±ýÚ Å¡÷ò¨¾Â¢É¡ø À§Ã¡‡Á¡¸ «È¢¸¢È¡ý.
5. À¢üÀ¡Î ܼŠ¾ý ¿¡ó¾¡ý ±ýÚ Å¢º¡Ã¨½Â¢ø ( «À§Ã¡‡Á¡¸) «È¢¸¢È¡ý.
6. ¿¡ý ¸÷Á¡¨Åî ¦ºö¸¢§Èý, «¾ý ÀÄ¨É «ÛÀŢ츢§Èý ±ýÀÐ §À¡ýÈ Ðì¸í¸¨Ç
Å¢ðÎŢθ¢È¡ý.
7. ±ýÉ¡ø ¦ºö §ÅñÊÂÐ ±øÄ¡õ ¦ºö¾¡¸¢ Å¢ð¼Ð. «¨¼Â §ÅñÊÂÐ ±øÄ¡õ
«¨¼ó¾¡¸¢ Å¢ð¼Ð ±ýÈ ºó§¾¡„ò¨¾Ôõ «¨¼¸¢È¡ý.
þó¾ ²Ø «ÅŠ¨¾ìÙõ º¢¾¡À¡…ÛìÌ ¯ñÎ. «¨Å¸Ç¢ø Àó¾õ §Á¡‡õ ±ýÀÐõ «¼í¸¢É¨Å. «¨Å¸Ç¢ø ãýÚ Àó¾ò¨¾ ¯ñÎ Àñϸ¢ýÈÉ.
¿¡ý «È¢ÂÅ¢ø¨Ä ±ýÈ «ì»¡ÉÓõ, ¾ÅÈ¡É
Å¢º¡Ã¨½Â¡ø ܼŠ¾ý ¸¢¨¼Â¡Ð ±ýÚûÇ «È¢Â¡¨Á.
ŠàÄ, ÝðÍÁ º¡£Ãí¸Ù¼ý ÜÊ º¢¾¡À¡… (ƒ£Åý) ±ýÈ ÅÊÅõ Å¢§‡Àõ ±ýÚ ¦º¡øÄôÀθ¢ÈÐ.
Àó¾Á¡ÉÐ þÅÛìÌò¾¡ý. «ì»¡Éõ, ¬Åýõ
þ¨Å¢ÃñÎõ Å¢§‡Àò¾¢üÌ ÓýÉ¡§Ä§Â þÕôÀ¨Å¸Ç¡Â¢Õó¾ §À¡¾¢Öõ ܼ, «¨Å þÃñÎõ Å¢§‡Àò¾¢ý
(ƒ£ÅÛ¨¼Â) «ÅŠ¨¾¸§Ç, ¬òÁ¡Å¢ý «ÅŠ¨¾¸û ¬¸ Á¡ð¼¡.
விஷேபம் உண்டாவதற்கு முன்னாலும் விஷேபத்தினுடைய ஸம்ஸ்காரம்
இருக்கவேயிருக்கிறது. ஆகையால் இவைகளுக்கு
(அக்ஞானம், ஆவரணம் இவைகளுக்கு) அதன் (விஷேபத்தின்) அவஸ்தையாயிருக்கும் தன்மை
விரோதமில்லை).
பிரஹ்மத்தில் கற்பணையாய் (ஆரோபிதமாய்) இருப்பதினால் இவை பிரஹ்மத்தின்
அவஸ்தைகள் என்று நினைக்க கூடாது.
«ï»¡Éò¾¢üÌ ¬º¢ÃÂõ (இருப்பிடம்) À¢Ã‹Áõ ±ýÚ
«¾¢‰¼¡É ¾ý¨Á¢ø ¦º¡øĢ¢Õ츢ȡ÷¸û. ƒ£ÅÛ¼ன்
§º÷ó¾¢ÕôÀ¾É¡ø «Ð ƒ£ÅÛ¨¼Â «Å…¨¾Â¡¸¢ÈÐ.
¸Â¢ü¨ÈôÀ¡÷òÐ À¡õÒ ±ýÚ ¿¢¨ÉìÌõ§À¡Ð,
À¡õÒìÌ «¾¢‰¼¡ÉÁ¡ö («ÊôÀ¨¼Â¡ö) þÕôÀÐ ¸Â¢§È¡ɾ¢É¡ø ¸Â¢Ú ¬º¢ÃÂõ ±ýÚ ¦º¡øÄÄ¡õ. Å¡Š¾ÅÁ¡¸ ¸Â¢üÈ¢ø À¡õÒ þøÄ¡¾¾¢É¡Öõ, À¡õÒ ±ýÈ
±ñ½õ À¡÷츢ÈÅÉ¢¼ò¾¢ø Á¡ò¾¢Ãõ þÕôÀ¾¢É¡Öõ, À¡õÒ ±ý¸¢È §¾¡üÈò¾¢üÌ ¬º¢¡¢Âõ
(þÕôÀ¢¼õ) À¡÷츢ÈÅý ±ýÚ ¦º¡øÄÄ¡õ. þó¾
ӨȢø «ì»¡Éò¾¢üÌ «¾¢‰¼¡ÉÁ¡ö ( «ÊôÀ¨¼ Å¡Š¾Å ¦À¡ÕÇ¡ö ) þÕôÀÐ À¢Ã‹Áõ, «ï»¡Éò¾¢üÌ
þÕôÀ¢¼õ¾¡ý ƒ£Åý.
À§Ã¡‡, «À§Ã¡‡ »¡Éò¾¢É¡ø þó¾ «ï»¡Éõ
Ţĸ¢É¡ø «¾É¡ø ²üÀð¼ ¬òÁ¡ þø¨Ä, ¦¾¡¢ÂÅ¢ø¨Ä ±ýÈ ¬Å¢Õ¾¢Ôõ ¿¢Å¢Õò¾¢Â¡¸¢ÈÐ. À§Ã¡‡ »¡Éò¾¢É¡ø ¬òÁ¡ þø¨Ä ±ýÈ ¬Åýò¾¢üÌ
¸¡Ã½Á¡Â¢ÕìÌõ ¾ý¨Á Ţĸ¢ Å¢Îõ. «À§Ã¡‡
»¡Éò¾¢É¡ø ¬òÁ¡ ¦¾¡¢ÂÅ¢ø¨Ä ±ýÈ ¬Åýõ Ţĸ¢ Å¢Îõ.
¬òÁ¡ À¢Ã¸¡º¢ì¸Å¢ø¨Ä ±ýÈ ¬Åýõ §À¡É×¼ý
¬òÁ¡Å¢üÌ ƒ£Åò¾ý¨Á¨Â ¸üÀ¨½ ¦ºö¾¢Õó¾Ð §À¡öŢΞ¡ø, ºõº¡Ãõ ±ýÚ ¦º¡øÄôÀθ¢È
¦ºö¸¢ÈÅɡ¢ÕìÌõ ¾ý¨Á ӾĢ ±øÄ¡ §º¡¸Óõ Ţĸ¢ Ţθ¢ÈÐ.
±øÄ¡ ºõº¡ÃÓõ Å¢ÄÌõ §À¡Ð ±ô¦À¡ØÐõ
Å¢ÎÀðÊÕìÌõ ¾ý¨Á À¢Ã¸¡º¢ìÌÁ¡É¾É¡ø, ÁÚÀÊÔõ §º¡¸õ ¯ñ¼¡¸¡¾ ¸¡Ã½ò¾¢É¡ø ±ùÅ¢¾ ¾¨¼ÔÁüÈ
¾¢Õô¾¢ ²üÀÎõ.
þÐ ±ýÀ¾¢É¡ø
«À§Ã¡‡Á¡Â¢ÕìÌõ ¾ý¨Á ¦º¡øÄôÀð¼Ð. «Ð
þÃñÎÅ¢¾Á¡ö þÕì¸Ä¡õ. 1. Å¢„Âò¾¢Û¨¼Â ÍÂÀ¢Ã¸¡ºò ¾ý¨Á¢ɡø 2. Òò¾¢Â¢É¡ø '«ùÅ¢¾õ
¾¡ý' ±ýÚ «¨¾ôÀ¡÷ôÀ¾¢É¡ø. ¯¾¡Ã½Á¡¸
À¢Ã¸¡ºÁ¡¸ ±¡¢Ôõ ¾£Àõ À¡÷¨ÅÂüÈÅÛìÌ ¦¾¡¢Â¡Ð.
À¡÷ìÌõ ºì¾¢ÔûÇÅÛ째¡, ¾£Àõ ±¡¢Â¡ÁÄ¢Õó¾¡ø «¾ý À¢Ã¸¡ºõ ¦¾¡¢Â¡Ð. ¬¸§Å ÅŠÐ×õ À¢Ã¸¡º¢ì¸ §ÅñÎõ, Òò¾¢ §¿¡¢§Ä¡,
þ󾢡¢Âí¸û ãÄÁ¡¸§Å¡ «ùÅŠÐ À¢Ã¸¡º¢ì¸¢ÈÐ ±ýÀ¨¾ «È¢Â §ÅñÎõ. ¬òÁ¡§Å¡ ¿¢ò ŠÅÂõ À¢Ã¸¡ºÁ¡Â¢ÕôÀ¾¡ø, Ó¾ø «õºõ
þÕóÐ ¦¸¡ñ§¼Â¢Õ츢ÈÐ.
இரண்டாவதாய் «õºõ¾¡ý §¾¨Å. «Ð×õ ¾£Àõ þÕ츢ÈÐ ±ýÚ Á¡ò¾¢Ãõ Òò¾¢ «È¢óÐ
¦¸¡ñ¼¡ø «ó¾ «È¢× À§Ã¡‡ம்¾¡ý
'¾£Àõ À¢Ã¸¡º¢ì¸¢ÈÐ" ±ýÚ §¿Ã¡¸ «È¢óÐ ¦¸¡ñ¼¡ø¾¡ý «À§Ã¡‡ »¡ÉÁ¡Ìõ.
À§Ã¡‡ »¡ÉÁ¡ÉÐ "¿¡ý À¢Ã‹Áõ"
±ýÚ ¸¡ð¼¡Áø 'À¢Ã‹Áõ þÕ츢ÈÐ" ±ýÚ ¸¡ðθ¢ÈÐ.
þÐ §ÅÚ ±ó¾ À¢ÃÁ¡½ò¾¢É¡Öõ À¡¾¢ì¸ôÀΞ¡¸ ¦º¡øÄ ÓÊ¡¾¾¢É¡ø, À¢Ã¡ó¾¢
»¡ÉÁ¡¸¡Ð. "
பாதிக்கப்படுவதாக ஏன் சொல்லமுடியாது? நான் பிரஹ்ம்மில்லை என்பது
பிரத்யக்ஷமாக தெரிகிறது; பிரஹ்மத்திற்குரிய நித்யத்தன்மை முதலாய் லட்சணங்கள்
என்னிடத்தில் இல்லாததினால் னான் ப்ரஹ்மமில்லை என்று அனுமானத்தாலும் அறியலாம்.
நான் சரீரம், இந்திரியம், புத்தி இவைகளையுடையவன் என்று எனக்கே
தெரிவதுடன் என்னைப்ப்பற்றி உலகத்திலும் அப்படியே விவகாரமிருக்கிறது; தவிரவும்
எனக்கு சுவர்க்க நரகாதிகளுக்கு போவதும் வெவ்வேறு ஜன்மாக்கள் எடுப்பதும் உண்டென்று
சாஸ்திரமே சொல்வதால் லௌகிகமான சப்த பிரமாணத்துடன் வைதிகமான் சப்த பிரமாணமும் நான் பிரஹ்மமில்லை என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது,
அப்படியே பிரத்யக்ஷம் அனுமானம் சப்தம் மூன்றுமே நான் பிரஹ்ம மில்லை என்கிற ஞானம்
பாதிக்கப்படுவதில்லை என்று எப்படி சொல்ல முடியும்? என்று கேட்கலாம். சாதாரண பிரமாணங்களான இந்த பிரத்யக்ஷம் அனுமானம்
சப்தம் இவைகளையெல்லாம் பாதித்துக்கொண்டல்லவா “நான் பிரஹ்மம்” என்ற ஞானம்
ஏற்படுகிறது? நான் பிரஹ்மம் என்பதை பாதிக்கும்படியான பிரபலமான் பிரமாணம் கிடையாது
என்பதை இவ்வாறு காட்டுகிறார்.
பிரஹ்மமில்லையென்று பிரமாணமிருக்குமேயானால் அப்பொழுது அவசியம் பாதிக்கப்படும். ஆனால் அவ்வித பிரபலமான பிரமாணத்தை நாம் காணவில்லை, எனவே பாதிக்கப்படாது. ¿¡ý À¢Ã‹Áõ ±ýÀ¨¾
À¡¾¢ìÌõÀÊÂ¡É À¢ÃÀÄÁ¡É À¢ÃÁ¡½õ ¸¢¨¼Â¡Ð.
«À§Ã¡‡Á¡ö «È¢ÂìÜÊ ¾ý¨ÁÔûǨ¾ ô§Ã¡‡Á¡¸ «È¢ÅÐ À¢Ã¡ó¾¢Â¡¸¡Ð. 'ô§Ã¡‡õ' ±ýÚ ¸¢Ã¸¢ì¸ôÀ¼¡¾¾¢É¡ø, ä¸ò¾¢É¡§Ä§Â
ô§Ã¡‡ò¾ý¨Á ²üÀΞ¡ø.
பாத்திரத்தைத் தொட்டு அறிவதைவிட, அதனுள்ளேயுள்ள பொருளை தொட்டு
ஏற்படும் அறிவு மேலானதுதான், ஆனால் அது பாத்திரத்தை தொட்டு ஏற்பட்ட அறிவை
உறுதிப்படுத்துகிறதே தவிர அது பிசகு என்று காட்டுவதில்லை. ஆகையால் பரோஷ ஞானமும் சரியான அறிவுதான். ஞானம் பரோஷமாய் இருப்பதினால் மட்டும்
உண்மையில்லையென்று வைத்துக்கொண்டால் உலகத்திலேயே எவ்வித விவகாரமும் நடக்க
இடமில்லாமல் போய் விடும்.
எனவே அபரோஷமாய் அறியக்கூடிய தன்மையுள்ளதை பரோஷமாக அறிவது
மனப்பிரமையாகாது. ஒருவர்
மாம்பழத்தைக்காட்டி இனிக்கும் என்று சொன்னால் அது பழம் இனிக்கும் என்ற பரோஷ ஞானம்
ஆகும். அதை சுவைக்கும்போது அதன் இனிப்பை உணரும்போது அது அபரோஷ ஞானமாகிறது.
¯¾¡ÃணÁ¡¸ ¾ÉìÌò
¦¾¡¢Â¡¾ À¡¨„¢ø ±Ø¾¢Â¢ÕìÌõ ´Õ Òò¾¸ò¨¾ À¡÷ìÌõ§À¡Ð Òò¾¸Óõ «¾¢ÖûÇ ±ØòÐì¸Ùõ ¸ñ½¢ø
Àθ¢ýÈÉ. «ôÀ¡¨„ÂÈ¢ó¾Å÷ ´ÕÅ÷ «¾¢ø ¸ñ¼
Å¢„Âõ ±ýɦÅýÚ ¦º¡ýÉ¡ø «ó¾ Å¢„Âõ ºõÀó¾ôÀð¼¾¢ø ²üÀÎõ »¡Éõ À¡¨„ ¦¾¡¢Â¡¾ÅÛìÌ À§Ã¡‡õ¾¡ý.
«¾É¡ø Á¡ò¾¢Ãõ «ó¾ »¡Éõ À¢Ã¡ó¾¢Â¡¸¢ Å¢¼¡Ð.
ÀÆò¾¢ø ¸ñ½¡ø «È¢ÂìÜÊ «õºõ, ¿¡ì¸¡ø «È¢ÂìÜÊ «õºõ ±ýÚ þÃñÎ «õºí¸û
þÕôÀ¾¡ø, ´Õ «õºò¨¾ Á¡ò¾¢Ãõ ¨ÅòÐ ¸¢Ã†¢ìÌõ »¡Éõ À¢Ã¡ó¾¢Â¢ø¨Ä ±ýÚ ¦º¡øÄôÀð¼Ð. «§¾ §À¡Ä Òò¾¸ò¾¢ø ±ØòÐ ±ýÚ ´Õ «õºõ, «÷ò¾õ ±ýÚ
þý¦É¡Õ «õºõ, þ¨Å¢ÃñÊø ´ýÚ Á¡ò¾¢Ãõ «È¢ÅÐ À¢Ã¡ó¾¢Â¢ø¨Ä¦ÂýÚ «È¢ÂôÀθ¢ÈÐ.
À¢Ã‹Áò¾¢É¢¼ò¾¢ø «õºí¸§Ç ¸¢¨¼Â¡Ð,
²¸åÀÁ¡ö þÕìÌõ ¾ý¨Á¾¡§É, «¾¢ø ±ôÀÊ ¦¸¡ïºõ ¦¾¡¢Ôõ, ¦¸¡ïºõ ¦¾¡¢ÂÅ¢ø¨Ä ±ýÚ
²üÀ¼ÓÊÔõ? ¾Å¢Ã ´Õ «õºò¨¾ Á¡ò¾¢Ãõ «È¢óÐì
¦¸¡ñÎ «ó¾ À¾¡÷ò¾ò¨¾§Â «È¢ó¾¾¡¸ ¿¢¨ÉòÐ즸¡ñ¼¡ø «Ð À¢Ã¡ó¾¢Â¡¸¡¾¡?
´Õ ̼ò¨¾ô À¡÷ìÌõ§À¡Ð ¿ÁìÌ Óý§É¢ÕìÌõ
À¡¸ò¨¾ò¾¡ý ¿õÁ¡ø À¡÷ì¸ ÓÊÔõ, ÁÚÀì¸ò¾¢Ä¢ÕôÀ¨¾ §¿¡¢ø À¡÷ì¸ ÓÊ¡Ð. «¾ü¸¡¸ ¿¡ý
̼ò¨¾ À¡÷츢§Èý ±ýÀÐ À¢Ã¡ó¾¢Â¡ÌÁ¡?
¬¨¸Â¡ø ±øÄ¡ Å¢„Âí¸¨ÇÔõ «È¢ó¾¡ø¾¡ý º¡¢Â¡É »¡Éõ ±ýÈ¡ø ¯Ä¸ò¾¢ø ±ùÅ¢¾ »¡ÉÓõ
º¡¢Â¡É »¡É§Á¡¸¡Ð. ±øÄ¡§Á மனப்பிரமை¦ÂýÈ¡Ìõ. ±É§Å þÐ
¿¢Â¡ÂÁ¢ø¨Ä.
தங்கமோதிரத்தைக்காட்டி இது தங்கம் என்று சொன்னால், இதுவரை தங்கத்தை
அறியாதவர் அந்த மோதிரம்தான் தங்கம் என்று நினைத்துக் கொள்வார். எனவே தங்கத்தின் அம்சத்தையும், மோதிரத்தின்
அம்சத்தையும் தனித்தனியே சொன்னால்தான் புரிந்து கொள்ளமுடியும். அதுபோல எப்பொழுதும் பிரகாசித்துக்கொண்டிருக்கிற
பிரஹ்மத்தில் இல்லை என்றும் பிரகாசிக்கவில்லையென்றும் தோன்றுவதினால், அவ்விரு
தோற்றங்களையும் விலக்கினால்தான் பிரஹ்மத்தின் உண்மையான் ஞானம் ஏற்படும். “இல்லை” என்ற தோற்றத்தைப் போக்க பரோக்ஷ
ஞானமும், பிரகாசிக்கவில்லை என்ற தோற்றத்தை போக்க அபரோக்ஷ ஞானமும் தேவைப்படுகின்றன.
பத்தாவது மனிதன் இருக்கிறான் என்ற பரோக்ஷ ஞானமானது மனப்பிரமை
கிடையாது அதேபோல பிரஹ்மம் இருக்கிறது என்பதும் மனப்பிரமையில்லாத ஞானம். இரண்டிலும் அறியாமையினால் ஏற்படும் மறைவு ஒரே
விதம்.
பத்தாவதாக நீயே இருக்கிறாய் என்று காட்டிக்கொடுக்கும்போது, எப்படி
நேரில் விஷயத்தை அறியும் அறிவு ஏற்படுகிறதோ அப்படியே “ ஆத்மாவே பிரஹ்மம்” என்ற
வாக்கியத்தின் தாத்பர்யத்தை எந்தவித சந்தேகமுமில்லாமல் தீர விசாரணை செய்த பிற்பாடு
( தானே பிரஹ்மம் என்ற பிரஹ்மத்தின் ஸ்வரூபம்) அது நேரில் கிரகிக்கப்படுகிறது.
வாக்கியத்தினால் பரோக்ஷ ஞானம் ஏற்படுகிறது. ஆனால் அதே வாக்கியத்தின் அர்த்தத்தை நன்கு
விசாரித்துப் பார்த்தோமானால் விசாரத்துலன் கூடிய அந்த வாக்கியத்திலிருந்தே அபரோக்ஷ
ஞானம் ஏற்படுகிறது.
தத் த்வம் அஸி ( நீ அதுவாய் இருக்கிறாய் ) இந்த வாக்கியத்திலிருந்து
விசேஷமாக ( நானே பிரஹ்ம்ம் என்று பிரஹ்மஸ்வரூபமான் ஆத்மாவை ) அறியலாம்.
ஆதியிலும் மத்தியிலும் முடிவிலும் தன்னுடைய
பிரஹ்ம்மாயிருக்கும் தன்மையை உணரும் இந்த ஞானம் மாறவே மாறாது. எனவே அபரோக்ஷத்தன்மை உறுதியாகி விட்ட்து.
வருண பகவான் மகன் பிருகு மஹரிஷி முதலில்
பரோக்ஷமாக அறிந்து கொண்டு பின்பு பலமுறை விசாரணை செய்து கடைசியில் ஆனந்தமே பிரஹ்மம்
என்று உணர்ந்தார். இங்கு வருண பகவான்
நீதான் பிரஹ்மம் என்று உபதேசிக்கவே இல்லை ஆனால் அதை எங்கே கண்டு பிடிக்கலாமென்று
மாத்திரம் சொல்லியிருந்தார். அவர் நீயே
பிரஹ்ம்மாய் இருக்கிறாய் என்று இங்கே சொல்லாமல் போனாலும் கூட சரீரம், பிராணன்
என்று விசாரணை செய்ய வேண்டிய இட்த்தை சொன்னார்.
அன்னமயம், பிராணமயம் முதலிய (மனோமயம், விஞ்ஞானமயம் மற்றும் ஆனந்த மயம்)
கோசங்களில் திருமபத்திரும்ப விசாரணை செய்து ஆன்ந்தமென்ற விசேஷ நிலையைக்கண்டு
பிரஹ்ம லட்சணத்தையும் பொருத்திக்கொண்டார்.
எவ்விததோஷமுமற்ற ஆத்மாவைத்தேடியடைந்தால்
எல்லாம் கிடைத்தது போன்றதாகும் என்ற பிரஹ்மா உபதேசித்ததாக கேட்டு, தேவேந்திரன்
அவரிடம் போய் பல முறையாக மொத்தம் 101 வருஷங்கள் சுஸ்ருஷை செய்து
ஆத்மஞானத்தையடைந்தான்.
இந்திரன் “ எந்த ஆத்மா..” முதலான லக்ஷணத்திலிருந்து அதை பரோக்ஷமாக
அறிந்து கொண்டு அதனை அபரோக்ஷமாக அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று எண்ணி நான்கு தடவை
குருவை நாடிச்சென்றான். “இது ஆத்மாவாகவே…”
என்று முதலில் பரோக்ஷமாக பிரஹ்மம் லக்ஷணத்தினால் குறிப்பிடப்பட்ட்து. பிறகு அத்யாரோபம் அபவாதம் இவைகளால் ப்ரக்ஞான
ரூபமான் ஆத்மாவே பிரஹ்ம்ம் என்று காட்டப்பட்ட்து.
பிரஹ்மத்தில் உலகம் எப்படி தோன்றிற்று என்று எடுத்துச் சொல்வது அத்யரோபம்;
அவ்விதம் தோன்றினதை நீக்கி அடியிலுள்ள உண்மையான் வஸ்துவை அறிவிக்கும் முறை
அபவாதம், இவ்வுபநிஷத்தில் இரண்டும் வர்ணிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
எல்லா இடத்திலும் இடையிலிலுள்ள வாக்கியத்தினால் பிரஹ்ம விஷயமான ஞானம்
பரோக்ஷமாக ஏற்படும். மஹா வக்கிய விசாரத்தினால் அபரோக்ஷ ஞானம் ஏற்படும்.
நான் என்ற எண்ணத்திற்கும் வார்த்தைக்கும் ஆலம்பனமாக எது தோன்றுகிறதோ,
அந்த அந்தக்கரணத்துடன் கலந்த அறிவு நீ என்ற பத்த்தினால் சொல்லப்படுகிறது. மாயை உபாதியாக உடையவரும், ஸர்வக்ஞத்தன்மை
லக்ஷணமாக கொண்டவரும், சத்யம், ஞானம் அனந்தம் முதலிய ஸ்வரூபமாக இருப்பவர் “ அது “
என்ற பதத்தினால் சொல்லப்படுகிறார்.
ஸர்வக்ஞத்தன்மை முதலியது உலகப் பார்வையில் லக்ஷணமாயிருப்பது தடஸ்த
லக்ஷணம் எனப்படும். உலக சம்மந்தபில்லாமல்
இருக்கும் சத்யம் முதலான தன்மை ஸ்வரூப லக்ஷணம் எனப்படும். நீ என்பதிலுள்ள
அம்சங்களும் “அது” என்ற அம்சங்களும் ஒன்றாகி விடாது. ஆகையால் பொதுவான லக்ஷணங்களை வைத்துக்கொண்டு
அர்த்தம் செய்து கொள்ள வேண்டும். உதாரணமாக
நமக்கு தெரிந்த நண்பர் பல வருடங்களுக்குப்பின்னர் சந்திக்கும் போது அவரது
உருவத்தில் மாற்றம் இருக்கலாம், சந்திக்கும் இடம் மாறியிருக்கலாம், உடை
மாறியிருக்கலாம் இந்த முரண்பாடுகளையெல்லாம் தள்ளி விட்டு விட்டு அதே நபர் என்ற
பொருந்திய லக்ஷணத்தை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு எப்படி நிச்சயிக்கிறோமோ அதே மாதிரிதான்
நீ என்பதிலும் “அது” என்பதிலும் பொதுவாயுள்ள சைதன்யத்தை மாத்திரம் கிரஹிக்க
வேண்டும். இவ்விதம் கிரஹிப்பது பாகலக்ஷணை
என்ற முறையாகும்/
எது உள்ளேயிருக்கும் அறிவாக பிரகாசிக்கிறதோ அதுவே இரண்டற்ற ஆனந்த
ஸ்வரூபமாய் உள்ளது. எது இரண்டற்ற ஆனந்தஸ்வரூபமோ
இதுவே உள்ளே இருக்கும் அறிவையே ஸ்வரூபமாயுள்ளது.
இவ்விதம் ஒன்றுகொன்று ஒன்றேயென்ற ஞானம் எப்பொழுது ஏற்படுகிறதோ,
இப்பொழுதுதான் நீ என்ற வஸ்துவிற்கு (ஜீவனுக்கு) பிரஹ்மகில்லாத்தன்மையும் அது என்ற
வஸ்துவிற்கு (பிரஹ்மத்திற்கு) பரோக்ஷமாயிருக்கும் தன்மையும் விலகும். இவ்விதமேற்பட்டால் உள்ளேயிருக்கும் அறிவு
(ஆத்மா) பூர்ணமாய் ஆனந்தமே ஸ்வரூபமாய் (பிரஹ்மமாய்) நிலைத்து விடும்.
ஜீவனுக்கு உபாதி அந்தக்கரணத்துடன் கலந்த அறிவாகும், அதனால்
அபரோக்ஷத்தன்மையுடன் இருப்பது நியாயம்.
நான் என்பதின் அர்த்தத்தை விட்டுவிடுவதினால் நான் பிரஹ்மம் என்ற
புத்தி எப்படி ஏற்படமுடியும? அந்தகரணத்தை விட்டுவிட்டு மீதமிருக்கும் சைதன்ய
ஸ்வரூபமான ஸாக்ஷியினிடத்தில் நான் பிரஹ்மம் என்ற வாக்கியத்தினால், பிரஹ்மத்தன்மை
அறியப்படுகிறது.
