Uddhava Gita - Chapter-16

அத்தியாயம்-16
புருஷன்,பிரகிருதி விளக்கம்
ஸ்வாமி குருபரானந்தாவின் உபதேச விளக்கம்
திருத்தம் செய்யப்பட்டது-22-02-2022

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச

கதி தத்த்வானி விஶ்வேஶ ஸங்க்2யாதான்யுஷிபி4: ப்ரபோ4 |

நவைகாத3ஶ பஞ்ச த்ரீண்யாத்த2 த்வமிஹ ஶுஶ்ரும || 1 ||

உலகங்களுக்கெல்லாம் தலைவராக இருப்பவரே! ரிஷிகளால் தத்துவங்கள் எத்தனை வகைகளாக கணக்கிடப்பட்டிருக்கிறது.  தாங்கள் இருபத்தெட்டு (9+11+5+3) தத்துவங்கள் என்று கூறியதைக் கேட்டிருக்கிறேன்.

கேசித்ஷட்3விம்ஶதிம் ப்ராஹுரபரே பஞ்சவிம்ஶதிம் |

ஸப்தைகே நவ ஷட்கேசிச்சத்வார்யேகாத3ஶாபரே |

கேசித்ஸப்த்த3ஶ ப்ராஹு: ஷோட3ஶைகே த்ரயோத3ஶ || 2 ||

சிலர் தத்துவங்களின் எண்ணிக்கை இருபத்தாறு என்றும், மற்றும் இருபத்தைந்து என்றும், ஏழு என்றும், நான்கு என்றும் பதினொன்று என்றும் பலவகையாக கணக்கிடப்பட்டிருக்கிறது.

ஏதாவத்த்வம் ஹி ஸங்க்2யானாம்ருஷயோ யத்3விவக்ஷயா |

கா3யந்தி ப்ருத2கா3யுஷ்மன்னித3ம் நோ வக்துமர்ஹஸி || 3 ||

சிலர் பதினேழு என்றும், பதினாறு என்றும், பதிமூன்று என்றும் கூறுகிறார்கள். ரிஷிகள் எதை உத்தேசித்து இத்தனை விதமாக பிரித்து கூறியிருக்கிறார்கள் என்பதை தாங்கள் கூறியருள வேண்டும். ஆயுஷ்மன் – தோற்றமில்லாத, என்றும் வாழ்கின்ற பகவானே இதை விளக்க வேண்டும்.

ஶ்ரீப4கவானுவாச

யுக்தம் ச ஸந்தி ஸர்வத்ர பா4ஷந்தே ப்ராஹ்மணா யதா2 |

மாயாம் மதீ3யாமுத்3க்3ருஹ்ய வத3தாம் கிம் நு துர்க4டம் || 4 ||

ஶ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.

உத்தவா! வேத வித்தகர்களான ரிஷிகள் இது விஷயமாக கூறியிருக்கும் பலவகையான எண்ணிக்கைகள் அனைத்துமே சரியானதுதான்.  ஏனென்றால் எல்லா தத்துவங்களும் எல்லாவற்றிலும் உள்ளடங்கியிருக்கின்றன.  என்னுடைய மாயையின் தத்துவத்தைத்தான் இவ்வாறு பலவிதமாக பிரித்து கூறியிருக்கிறார்கள். இதில் எந்தவிதமான தவறும் கிடையாது.  இந்த எண்ணிக்கையில் முக்கியத்துவம் கிடையாது.

நைததே3வம் யதா2த்த2 த்வம் யத3ஹம் வச்மி தத்ததா2 |

ஏவம் விவத3தாம் ஹேதும் ஶக்தயோ மே து3ரத்யயா: || 5 ||

ஆனால் சிலர் நீ சொல்வது சரியல்ல, நான் சொல்வதுதான் சரியென்று வாதிடுகிறார்கள். இவ்விதம் ஒருவருக்கொருவர் விவாதம் செய்வதற்கு காரணம் என்னுடைய மாயையினால்தான்.. அதை கடக்க முடியாமல் அதன் வசத்தில் இவர்கள் இருப்பதால் இவ்வாறெல்லாம் வாதம் செய்கிறார்கள்.

யாஸாம் வ்யதிகராதா3ஸீத்3விகல்போ வத3தாம் பத3ம |

ப்ராப்தே ஶமத3மேऽப்யேதி வாத3ஸ்தமனு ஶாம்யதி || 6 ||

முக்குணங்களின் சேர்க்கையின் விகிதத்தின் மாற்றத்தால்தான் விதவிதமான வேற்றுமைகளுடன் கூடிய உபதேசம் இருக்கின்றது.  புலனடக்கமும், மனவடக்கமும், ஏற்படும்போது இந்த வேற்றுமைகள் மறைந்து விடுகிறது.  அதைத் தொடர்ந்து வாதம் செய்வதையும் விட்டுவிடுவார்கள்

பரஸ்பரானுப்ரவேஶாத்தத்த்வானாம் புருஷர்ஷப4 |

பௌர்வாபர்யப்ரஸங்க்2யானம் யதா2 வக்துர்விவக்ஷிதம் || 7 ||

உத்தவா! தத்துவங்கள் அனைத்தும் ஒன்றுக்குள் ஒன்று சேர்ந்திருக்கின்றது.  அதனால் ஒருவர் எவ்வளவு எண்ணிக்கை சொல்ல விரும்புகிறாரோ அதற்குத் தக்கபடி காரியத்தை காரணத்திலும், காரணத்தை காரியத்திலும் புகுத்தி கணக்கிடுகிறார்கள்.

ஏகஸ்மின்னபி த்3ருஶ்யந்தே ப்ரவிஷ்டானீதராணி ச |

பூர்வஸ்மின்வா பரஸ்மின்வா தத்த்வே தத்த்வானி ஸரவஶ: || 8 ||

ஒரே தத்துவத்தில் வேறு தத்துவங்களும் கலந்திருப்பதை பார்க்கிறோம். முன்னே இருப்பதில் பின்னே இருக்கின்ற தத்துவங்கள் கலந்து இருப்பதைப் பார்க்கலாம்.

பௌர்வாபர்யமதோऽமீஷாம் ப்ரஸங்க்2யானமபீ4ப்ஸதாம் |

யதா2 விவிக்தம் யத்3வக்த்ரம் க்3ருஹணீமோ யுக்திஸம்ப4வாத் || 9 ||

எண்ணிக்கையில் குறைவாக இருப்பது, அதிகமாக இருப்பது என்ற ரிஷிகளின் எண்ணிக்கையானது, எப்படி இருக்கிறதோ அதுவே உண்மையாகும், சரியாகும்.  அதை அப்படியே ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.  அது யுக்திக்கும்,உண்மைக்கும் ஏற்றவைகளாக இருக்கின்றன.

அனாத்3யவித்3யாயுக்தஸ்ய புருஷஸ்யாத்மவேத3னம் |

ஸ்வதோ ந ஸம்ப்4வாத3ன்யஸ்தத்த்வக்3ஞோ ஞானதோ3 ப4வேத் || 10 ||

ஆத்ம ஞானத்தை அடைவதற்கு மூன்று தத்துவங்கள் இருக்க வேண்டும். அவைகள் 1.ஜிவன், 2.ஈஸ்வரன், 3.ஜகத் ஆகியவைகளாகும். ஜீவனிடத்தில் அறியாமையானது தொன்று தொட்டு வந்து கொண்டிருக்கிறது.  தன்னையே புரிந்து கொள்வது என்பது தானாகவே செய்ய முடியாது.  தன்னைத்தானே புரிந்துக் கொள்ள முடியாது.  ஆகவே ஆத்ம ஞானத்தை அடைந்த வேறொருவர் இருக்க வேண்டும் அவர் ஞானத்தை கொடுப்பதற்காக தேவைப்படுகிறார்.

புருஷேஶ்வாயோரத்ர ந வைலக்ஷண்யமண்வபி |

தத்3ன்யகல்பனாபார்தா2 ஞானம் ச ப்ரக்ருதேர்கு3ண: || 11 ||

ஆத்ம ஞானத்தை உபதேசிக்க இரண்டு தத்துவங்கள் போதும் என்று இதில் கூறப்பட்டிருக்கிறது. அவைகள் ஸாங்க்2ய யோகத்தில் புருஷன், பிரகிருதி என்றும், உபநிஷத்தில் பிரம்மம், மாயா என்பதாகும்.  பிரம்மத்தை சார்ந்திருப்பது மாயா. இது முக்குணங்களை உடையது.  மாயையின் சுத்த தத்துவத்திலிருந்து வெளிப்படும்போது ஈஸ்வரன் என்றும், ரஜோ அல்லது அசுத்த சத்துவத்திலிருந்து வெளிப்பட்டவைகள் ஜீவர்கள், தமஸிலிருந்து வெளிப்பட்டவைகள் இந்த பிரபஞ்சம்.  பிரம்மத்திலிருந்து வெளிப்பட்ட ஜீவனுக்கும், ஈஸ்வரனுக்கும் அணுவளவுகூட வேற்றுமையில்லை.  இவையிரண்டும் உணர்வுமயமானது (சேதனமானது). இவையிரண்டுக்குமிடையே வேற்றுமையை கற்பிப்பது தவறானது.  அக்ஞானியாக இருக்கின்ற ஜீவனுடைய அறிவும், ஈஸ்வரனுடைய அறிவும் பிரகிருதியினுடைய குணமேயாகும்.

ப்ரக்ருதிர்கு3ணஸாம்யம் வை ப்ரக்ருதேர்னாத்மனோ கு3ணா: |

ஸத்த்வம் ரஜஸ்தம இதி ஸ்தி2த்யுத்பத்த்யந்தஹேதவ: || 12 ||

மூன்று குணங்களும் சமவிகிதத்தில் சேர்ந்திருப்பதே பிரகிருதி எனப்படுகிறது.  மூன்று குணங்கள் சத்தும், ரஜோ, தமோ ஆகியவைகளாகும்.  இவைகள் முறையே காத்தல், படைத்தல், ஒடுங்குதல் ஆகிய செயல்களுக்கு காரணமாக இருக்கின்றது.  இவைகள் பிரம்மத்தைச் சார்ந்ததல்ல பிரகிருதியினுடையதாகும், 

ஸத்த்வம் ஞானம் ரஜ: கர்ம தமோऽஞானமிஹோச்யதே |

கு3ணவ்யதிகர: கால: ஸ்வபா4வ: ஸூத்ரமேவ ச || 13 ||

சத்துவ குணத்தின் லட்சணம் அறிவை அடையும் சக்தியை மனதுக்கு கொடுப்பது.  ரஜோ குணத்தின் லட்சணம் செயல்படும் திறன், தமோ குணத்தின் வெளிப்பாடு அறியாமை, ஜடமாக இருத்தல் ஆகியவைகளாகும். குணங்களின் மாற்றத்தினால்தான் படைப்பு உருவாகிறது.  காலமாக இருக்கின்ற ஈஸ்வரனால் பிரகிருதியிலுள்ள குணங்களில் மாற்றத்தை உண்டாக்கி படைப்பு தோற்றுவிக்கப்படுகிறது.  ஒவ்வொரு ஜீவரிடத்திலும் வேற்றுமை இருப்பதற்கு காரணம் ஹிரண்யகர்ப்பன். இவர் கர்மபலன்களை ஜீவர்களுக்கு கொடுப்பவர்.  அதற்கேற்ற உடல், இடம், சூழ்நிலைகள் ஆகியவற்றை ஜீவர்களுக்கு கொடுத்திருக்கிறார்.

புருஷ: ப்ரக்ருதிர்வ்யக்தமஹங்காரோ நபோ4ऽனில: |

ஜ்யோதிராப: க்ஷிதிரிதி தத்த்வான்யுக்தானி மே நவ || 14 ||

புருஷன், பிரகிருதி, வ்யக்தம்-மஹத், அகங்காரம், இவைகளைத் தவிர 5 சூட்சும பூதங்களான ஆகாசம், வாயு, அக்னி, நீர், நிலம் என்ற ஒன்பது தத்துவங்கள் முன்பே என்னால் கூறப்பட்டன.

ஶ்ரோத்ரம் த்வக்3த3ர்ஶனம் க்4ராணோ விஹ்வேதி ஞானஶக்த்ய: |

வாக்பாண்யுபஸ்த2பாய்வங்க்4ரி: கர்மாண்யங்கோ3ப4யம் மன: || 15 ||

ஐந்து ஞானேந்திரியங்களான காது, தோல், கண், மூக்கு, நாக்கு இவைகளும், வாக்கும், கை, கால், குதம், சிறுநீர் கழிக்கும் உறுப்பு என்ற ஐந்து கர்மேந்திரியங்களும் இவைகளோடு இணைந்து செயல்படுகின்ற மனம் என்ற ஒன்றும் இருக்கிறது

ஶப்3த3: ஸ்பர்தோ2 ரஸோ க3ந்தோ4 ரூபம் சேத்யர்த2ஜாதய: |

க3த்யுக்த்யுத்ஸர்க3ஶில்பானி கர்மாயதனஸித்3த4ய: || 16 ||

சப்தம், ஸ்பரிசம், ரூபம், சுவை, மணம் என்ற குணங்களையுடைய பஞ்ச ஸ்தூல பூதங்கள். கர்மேந்திரியங்களிலிருந்து வெளிப்படுகின்ற செயல்களான நடத்தல், பேசுதல், மலம், சளி போன்ற கழிவுகளை வெளித்தள்ளுதல். விதவிதமான செயல்களை செய்கின்ற கைகள் ஆகியவைகளாகும்.

ஸர்கா3தௌ3 ப்ரக்ருதிஹர்யஸ்ய கார்யகாரணரூபிணீ |

ஸத்த்வாதி3பி4ர்கு3ணைர்த4த்தே புருஷோऽவ்யக்த ஈக்ஷதே || 17 ||

புருஷன் என்றும் மாறாதவர், சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டிருப்பவர், செயலெதுவும் செய்யாதவர், பிரகிருதி வெறும் காரணமாக மட்டும் இருக்கிறது. இதிலிருந்து முதலில் வெளிப்படுவது மஹத் தத்துவம் இது காரிய-காரண ரூபமாகவும் இருக்கிறது.  இதிலிருந்து அஹங்காரம் வெளிப்பட்டு ஐந்து சூட்சும பூதங்களை தோற்றுவிக்கிறது.  எனவே இதுவும் காரிய-காரண ரூபமாகவும் இருக்கிறது.  இந்த ஐந்து சூட்சும பூதங்களிலிருந்து 16 தத்துவங்களை படைக்கின்றது. இதுவும் காரிய-காரண ரூபம். இந்த ஏழும் விக்ருதி என்று அழைக்கப்படுகிறது.

ஸ்ருஷ்டியின் ஆரம்பத்தில் பிரகிருதி தத்துவமானது சத்துவ குணத்திலிருந்து காரிய-காரண படைப்புக்களை தோற்றுவிக்கின்றது.  புருஷன் என்ற தத்துவம் வெளித்தோற்றத்திற்கு வராமல், மாறாமல், சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டிருப்பவர்.

வ்யக்தாதா3யோ விகுர்வாணா தா4தவ: புருஷேக்ஷயா |

லப்3த4வீர்யா: ஸ்ருஜந்த்யண்ட3ம் ஸம்ஹதா: ப்ரக்ருதேர்ப3லாத் || 18 ||

பிரகிருதியிடமிருந்து குணமாற்றத்தினால் வெளிப்பட்ட மஹத் தத்துவத்தில் ஏழு தத்துவங்கள் புருஷனிடமிருந்து உணர்வு சக்தியைப் பெறுகிறது. புருஷனுடைய பார்வையினால் சக்தியை பெறுகின்றது. இவைகளெல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து பிரகிருதியின் தன்மையுடனும் 16 தத்துவங்களை (ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள், ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், ஐந்து கர்மேந்திரியங்கள், மனம்) படைக்கின்றது.

ஸப்தைவ தா4தவ இதி தத்ரார்தா2: பஞ்ச கா2த3ய: |

ஞானமாத்மோப4யாதா4ரஸ்ததோ தே3ஹேந்த்ரியாஸவ: || 19 ||

தத்துவங்கள் ஏழுதான் என்று சொல்பவர்களின் கணக்குப்படி, ஆகாசம் போன்ற ஐந்து பூதங்கள், சூட்சும, ஸ்தூல பூதங்களையும் சேர்த்து சொல்கிறார்கள். ஆறாவது ஜீவாத்மா, ஏழாவது பரமாத்மா. இவைகளிலிருந்துதான் உடல், பிராணன், இந்திரியங்கள் அடங்கி விடுகின்ற்து.  ஜீவனுக்கும், ஜகத்துக்கும், ஆதாரமாக இருப்பது ஆத்மா

ஷடி3த்யத்ராபி பூ4தானி பஞ்ச ஷ்ஷ்ட2: பர: புமான் |

ஜைர்யுட3த ஆத்மஸம்பூ4தை: ஸ்ருஷ்டவேத3ம் ஸமபாவிஶத் || 20 ||

தத்துவங்கள் ஆறுதான் என்று சொல்பவர்களின் கூற்றுப்படி, ஐந்து பூதங்களும் பரமாத்மா ஆறாவதாகும். தன்னிடமிருந்து உருவான இவைகளெல்லாம் தோற்றுவித்து அதற்குள் பரமாத்மாவே பிரவேசிக்கிறார். இதன்படி ஜீவன் பரமாத்வாவிலும், சரீரம் போன்றவை பஞ்ச பூதங்களிலும் அடங்கி விடுகின்றன.

சத்வார்யேவேதி தத்ராபி தேஜ ஆபோऽன்னமாத்மன: |

ஜாதானி தைரித3ம் ஜாதம் ஜன்மாவயவின: க2லு || 21 ||

தத்துவங்கள் நான்கு என்று கூறுபவர்கள் குறிப்பிடுவது அக்னி, நீர், நிலம், ஆத்மா ஆகும்.  உலகத்தில் காணப்படுல் எல்லா பொருட்களும் இந்த நான்கு தத்துவத்தில் இருந்துதான் தோன்றியுள்ளன.  எல்லா காரியங்களையும் இவைகளுக்குள்ளேயே அடக்கி இருக்கிறார்கள்

ஸங்க்2யானே ஸப்தத3ஶகே பூ4தமாத்ரேந்த்ரியாணி ச |

பஞ்ச பஞ்சைகமனஸா ஆத்மா ஸப்த த2ஶ: ஸ்ம்ருத: || 22 ||

பதினேழு தத்துவங்கள் என்று கூறுபவர்கள் குறிப்பிடுவது ஐந்து சூட்சும பூதங்கள், ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள், ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், மனம், ஆத்மா ஆகியவைகளாகும். 

தத்3வத்ஷோட3ஶஸங்க்2யானே ஆத்மைவ மன உச்யதே |

பூ4தேந்த்ரியாணி பஞ்சைவ மன ஆத்மா த்ரயோத2ஶ || 23 ||

தத்துவங்கள் பதினாறு என்று குறிப்பிடுவது ஐந்து சூட்சும பூதங்கள், ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள், ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், ஆத்மா ஆகியவைகளாகும். பதிமூன்று என்று குறிப்பிடுபவகள் ஐந்து பூதங்கள், ஐந்து புலன்கள், ஜீவாத்மா, பரமாத்மா, மனம் ஆகும்.

ஏகாத3ஶத்வ ஆத்மாஸௌ மஹாபூ4தேந்திரியாணி ச |

அஶ்டௌ ப்ரக்ருதயஶ்சைவ புருஷஶ்ச நவேத்யத2 || 24 ||

பதினொன்று என்று கூறுபவர்களின் கணக்கு ஐந்தி இந்திரியங்கள், ஐந்து பூதங்கள், ஆத்மா ஆகியவைகளாகும் ஒன்பது என்பவர்கள் குறிப்பிடுபவைகள் ஐந்து பூதங்கள், மனம், புத்தி, அகங்காரம், என்ற பிரகிருதிகளுடன் புருஷன் என்பதையும் சேர்ந்தவைகள் ஆகும்.

இதி நானாப்ரஸங்க்2யானம் தத்த்வானாம்ருஷிபி4: க்ருதம் |

ஸர்வம் ந்யாய்யம் யுக்திமத்த்வாத்3விது3ஷாம் கிமஶோப4னம் || 25 ||

இவ்வாறு வெவ்வேறு வகையாக ரிஷிகளால் கூறப்பட்டுள்ளது.  எல்லாமே சரியானவைதான்.  ஏனென்றால் எல்லோருடைய கணக்கும் யுக்தியோடு கூடியதாக இருக்கிறது.  தத்துவஞானிகளிடமிருந்து வரும் வார்த்தைகளில் குறையெதுவும் இருக்காது.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச

ப்ரக்ருதி: புருஷஸ்சோபௌ4 யத்3யப்யாத்மவிலக்ஷணௌ |

அன்யோன்யாபஶ்ரயாத்க்ருஷ்ண த்3ருஶ்யதே ந பி4தா3 தயோ: |

ப்ரக்ருதௌ லக்ஷ்யதே ஹயாத்மா ப்ரக்ருதிஶ்ச த தா2த்மனி || 26 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்.

பிரகிருதி, புருஷன் இரண்டும் வெவ்வேறானவை என்பது உண்மையே என்றாலும் ஹே கிருஷ்ணா! இவைகள் ஒன்றையொன்று சார்ந்திருப்பதால் இவைகளிடையே உள்ள வேற்றுமைகளை புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.

ஏவம் மே புண்ட3ரீகாக்ஷ மஹாந்தம் ஸம்ஶயம் ஹ்ருதி3 |
சே2த்தும்ர்ஹஸி ஸர்வக்ஞ வசோபி4ர்னயனைபுணை: || 27 ||

ஏனென்றால் பிரகிருதி ஸத், சித் தன்மையை எடுத்துக் கொண்டு காணப்படுகிறது. ஆத்மாவிடத்திலும் பிரகிருதி காணப்படுகிறது. உடல் நகரும்போது ஆத்மாவும் நகர்வதாக நம்மால் உணரப்படுகிறது, எண்ணப்படுகிறது. எனவே தாமரைப் போன்ற கண்களையுடையவனே! இந்த மனதிலிருக்கின்ற பெரிய சந்தேகத்தை எல்லாம் அறிந்தவரான தாங்கள் நீக்கி விடுங்கள். உங்களுடைய உபதேசத்தினாலும், யுக்தியுடன் கூடிய சக்தி வாய்ந்த வார்த்தைகளால் சந்தேகத்தை தீர்த்தருள வேண்டும்.

த்வத்தோ ஞானம் ஹி ஜீவானாம் ப்ரமோஷஸ்தேऽத்ர ஶக்தித: |

த்வமேவ ஹயாத்ம மாயாயா க3திம் வேத்த2 ந சாபர: || 28 ||

பகவானே! தங்களுடைய அனுக்கிரஹத்தால்தான் ஜீவர்களுக்கு ஞானம் ஏற்படுகிறது. 

ப்ரமோஷ – மோக வசத்துடன் இருத்தல்,

தங்களுடைய மாயா சக்தியினால் ஜீவர்கள் அவரவர்களுடைய பிராரப்த்தப்படி மோக வசத்தில் வீழ்ந்து விடுகிறான்.  உங்களிடமுள்ள மாயையின் சக்தியும் உங்களைத் தவிர வேறு யாருக்கும் தெரியாது. 

ஶ்ரீப4கவானுவாச

ப்ரக்ருதி: புருஷஶ்சேதி விகல்ப: புருஷர்ஶப4 |

ஏஷ வைகாரிக: ஸர்கோ3 கு3ணவ்யதிகராத்மக: || 29 ||

பகவான் கூறுகிறார்.

உத்தவா! பிரகிருதியும், புருஷனும் வெவ்வேறுதான், முற்றிலும் வேறுபட்டவைகள். முக்குணங்களின் மாற்றத்தினால் உருவாக்கப்பட்டது இந்த உடல்.போன்ற  பிரகிருதியில் விகாரங்கள் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது.  புருஷன் என்றும் மாறாதது.  அழியாதது.  இதனால் இரண்டும் வெவ்வேறானது என்று புரிந்து கொள்வாயாக.

மமாங்க3 மாயா கு3ணமய்யர்னக்தா4 விகல்ப்பு3த்3தி4ஶ்ச கு3ணைர்வித3த்தே |

வைகாரிகஸ்த்ரிவிதோ4ऽத்4யாத்ம்மேகமதா2தி4தை3வமதி4பூ4தமன்யத || 30  |

அன்புக்குரிய நண்பா உத்தவா! என்னுடைய மாயைவானது (ப்ரக்ருதி) மூன்று குண  ஸ்வரூபமானது. இந்த முக்குணங்களின் துணைக்கொண்டு விதவிதமான படைப்புக்கள் உருவாக்கப்படுகிறது.  இந்த உலகத்தை அனுபவிப்பவனும், சிதாபாசத்துடன் கூடிய மனமும் தோன்றியுள்ளது.  அனுபவிக்கப்படும் பொருளாக பிரிந்து இருக்கின்றது.  விகாரமாக தோன்றியிருக்கின்றது.  இதை மூன்று விதமாக பிரிக்கலாம். அவைகள் 1.அத்யாத்ம – ஜீவர்களாகிய நாம், 2.அதிதைவம் – பலவிதமான தேவதைகள், 3. அதிபூதம் – கண்ணால் பார்க்கப்படுகின்ற பொருட்கள் ஆகியவைகளாகும்

த்3ருக்3ரூபமார்கம் வபுரத்ர ரந்த்4ரே பரஸ்பரம் ஸித்4யதி ய: ஸ்வத: கே2 |

ஆத்மா யதே3ஷாமபரோ ய ஆத்3ய: ஸ்வயானுபூ4த்யாகி2லஸித்3தி4ஸித்3தி4: |

ஏவம் த்வகா3தி3 ஶ்ரவணாதி3 சக்ஷுர்ஜிஹ்வாதி3 நாஸாதி3 ச சித்தயுக்தம் || 31 ||

த்ருக் – அத்யாத்மம் – பார்ப்பவன்

ரூபம் – பார்க்கப்படும பொருள்

அர்கம் – பார்ப்பதற்கு உதவும் சூரியன் போன்ற ஓளிதரும் தேவதைகள் கண்ணில் இருந்து கொண்டு பார்க்கும் சக்தியை கொடுக்கிறது.  

இவை மூன்றும் ஒன்றையொன்று சார்ந்து இருப்பதால் இது சாத்தியமாகிறது.  ஆனால் சூரிய தேவன் எதையும் சாராமல் இருக்கிறார். அதுபோல ஆத்மாவானது ப்ரகிருதியிலிருந்து வேறாகவும், காரண ஸ்வரூபமாகவும் இருக்கிறார்.  புருஷனுடைய இருப்புதான் எல்லாவற்றினுடைய இருத்தலுக்கு சாத்தியமாகிறது.  ஆனால் அவருடைய இருப்புக்கு அவரேதான் காரணம். இதைப்போல தொட்டுணரும் சக்தி,கேட்கும் சக்தி, சுவைத்தல், நுகர்தல் விஷயத்திலும் அறிந்து கொள்ளலாம்.  மேலும் சித்தத்திற்கும் மூன்று வேற்றுமைகள் இருக்கின்றது.

யோऽஸௌ கு3ணக்ஷோப4க்ருதோ விகார: ப்ரதா4னமூலான்மஹத: ப்ரஸூத: |

அஹம் த்ரிவ்ருன்மோஹவிகல்பஹேதுர்வைகாரிகஸ்தாமஸ ஐந்த்3ரியஶ்ச || 32 ||

குணங்களின் மாற்றத்தினால் தோன்றிய விகாரங்களினால் மஹத் தத்துவம் தோன்றியது. மகத்திலிருந்து அஹங்காரம் தோன்றியது.  அதனால் இதுவும் பிரகிருதியின் விகாரமாகிறது.  அஹங்காரம், சத்துவ, ரஜோ, தமோ குணங்களின் அடிப்படையில் பலவகையாக இருந்து கொண்டு மோகத்துக்கும், பலவகையான படைப்புக்களுக்கும் காரணமாகின்றது.  அதாவது வைகாரிகம் என்பது சத்துவ குண பிரதான மனம், இந்திரியங்களின் தேவதை. பத்து புலன்கள், தாமஸம் என்பது ஐந்து வகையான மகாபூதங்களும் அவைகளின் விஷயங்களுமாகும்.

ஆத்மாபரிக்ஞானமயோ விவாதோ3 ஹயஸ்தீதி

நாஸ்தீதி பி4தா3ர்த2நிஷ்ட: |

வ்யர்தோ2ऽபி நைவோபரஸேத பும்ஸாம் மத்த:

பராவ்ருத்தி4யாம் ஸ்வலோகாத் || 33 ||

ஆத்மாவான தன்னைப்பற்றி சரியாக தெரிந்து கொள்ளாததுதான் எல்லாவகையான துயரத்திற்கும் காரணமாகிறது.   எல்லாவிதமான விவாதங்களும், சங்கடங்களும் வேற்றுமைகளில் இல்லை-இருக்கிறது என்ற விவாதத்தினால்தான் வருகிறது.  அறியாமையினால்தான் வருகிறது.  இவைகள் தேவையற்றது என்று தெரிந்தாலும், பயனும் இல்லை என்று புரிந்தாலும், வீணான சர்ச்சை என்று தெரிந்தாலும் மனம் அமைதியடைவதில்லை. என்றாலும் தன்னுடைய உண்மையான ஸ்வரூபத்தை உணராமல் சண்டை-சச்சரவிலிருந்து மீள முடியாது.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச

த்வத்த: பராவ்ருத்த்தி4ய: ஸ்வக்ருதை: கர்மபி4: ப்ரபோ4 |

அச்சாவசான்யதா2 தே3ஹான்க்3ருஹ்ணாந்தி விஸ்ருஜந்தி ச || 34 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்.

பகவானே! ஆத்மஞானம், ஈஸ்வர ஞானம் இல்லாத அக்ஞானிகள் தங்களது உண்மை ஸ்வரூபத்தை அறிய விரும்பாதவர்கள் தாங்கள் செய்த கர்மத்தின் விளைவாக மேலான அல்லது கீழான சரீரத்தை எவ்வாறு அடைகிறார்கள், விடுகின்றார்கள். ஒரு ஜீவன் எப்படி பிறக்கிறது, இறந்தபிறகு எங்கு செல்கிறது.

தன்மமாக்2யாஹி கோ3விந்த3 து3ர்விபா4வ்யமனாத்மபி4: |

ந ஹயேதத்ப்ராயஶோ லோகே வித்3வாம்ஸ: ஸந்தி வஞ்சிதா: || 35 ||

கோவிந்தா! இந்த உண்மையை எனக்கு சொல்லுங்கள்.  இதை சாதாரண மனிதர்கள் யாராலும் அறிய மாட்டார்கள்.  இந்த அறிவை உடையவர்கள் யாரும் இந்த உலகத்தில் பொதுவாக கிடையாது.  அவர்களெல்லாம் மாயையின் வசப்பட்டு வஞ்சிக்கப்பட்டுள்ளார்கள்.

ஶ்ரீப4கவானுவாச

மன: கர்ம மயம் ந்ருணமிந்த்3ரியை: பஞ்சபி4ர்யுதம் |

லோகால்லோகம் ப்ரயாத்யன்ய ஆத்மா த்த3னுவர்ததே || 36 ||

பகவான் கூறுகிறார்.

உத்தவா! மனிதர்களுடைய மனம் என்பது, பாவ-புண்ணியங்கள் வைக்கப்பட்டு இருக்கின்ற இடமாகும். இது புலன்களுடன் சேர்ந்து இயங்க கூடியது.  அதுதான் கர்ம பலன்களுக்கேற்றபடி ஒரு உலகத்திலிருந்து வேறொரு உலகத்திற்கு சென்று வந்து கொண்டிருக்கின்றது.  ஒரு உடலிலிருந்து வேறு உடலுக்கும் சென்று வந்து கொண்டு இருக்கின்றது.  சூட்சும உடலும் ஜடம்தான். ஆனால் ஆத்மா மனதில் பிரதிபலித்து அது உணர்வு பூர்வமாக செயல்பட வைக்கின்றது.  இதையே சிதாபாசம் என்று கூறப்படுகிறது.  மனதுக்குள் சிதாபாசன் வேறாக இருந்த போதிலும் அதனுடன் செல்கின்றது.

த்4யாயன்மனோऽனு விஷயான்த்3ருஷ்டான்வானுஶ்ருதானத2 |

உத்3யத்ஸீத3த்கர்மதந்த்ரம் ஸ்ம்ருதிஸ்த்த3னு ஶாம்யதி || 37 ||

கர்ம பலனைச் சார்ந்துள்ள மனமானது தொடர்ந்து சிந்தித்து கொண்டேயிருக்கும். மனம் எந்த விஷயத்தில் பழக்கப்பட்டிருக்கின்றதோ அதையையும், கர்ம வாசனைகளினால் வரும் எண்ணங்களையே சிந்தித்து கொண்டிருக்கும். இந்தப் பிறவியில் கிடைத்த உடலையும், உலகத்தையும் விடுவதற்கு தயாராகிறான். இந்தப் பிறவியில் அடைந்த அனுபவங்கள், நினைவுகள், ஆசைகள், நினைவாற்றல் மறைந்து போகின்றது

விஷயாபி4னிவேஶேன நாத்மானம் யத்ஸ்மரேபுன: |

ஜந்தோர்வை கஸ்யசித்3தே4தோர்ம்ருத்யுரத்யந்தவிஸ்ம்ருதி: || 38 ||

விஷய அபினிவேஶேன – ஜீவனுக்கு புதிய உடலின் மீது ஏற்படும் பற்றினால் பழைய சரீரத்தின் நினைவுகள் அழிந்துவிடுகிறது. ஏதோ காரணத்தினால் நம்மால் இதுதான் என்று கூறமுடியாத காரணத்தினால்தான் முற்றிலுமாக சரீரத்தை மறந்துவிடுவது மரணம் என்று கூறப்படுகிறது

ஜன்ம த்வாத்மதயா பும்ஸ: ஸர்வபா4வேன பூ4ரித3 |

விஷயஸ்வீக்ருதிம் ப்ராஹுர்யதா2 ஸ்வப்னமனோரத2: || 39 ||

உத்தவா! ஜீவன் புதிய உடலை தன்னிடமிருந்து வேறானது என்ற உண்மையை மறந்து இது நான்தான் என்று அபிமானிப்பதுதான் பிறப்பு என்று சொல்லப்படுகிறது. கனவு, கற்பனையில் கிடைக்கும் சரீரத்தில் அபிமானம் வைத்து அனுபவிப்பது போல இது இருக்கின்றது.  ஒரு கனவில் கண்ட விஷயங்கள் வேறொரு கனவில் நினைவுக்கு வருவதில்லை மறந்துவிடுகிறோம். அதுபோல இந்த பிறப்பும், இறப்பும் இருக்கின்றது.

ஸ்வப்னம் மனோரத2ம் சேத்த2ம் ப்ராக்தனம் ந ஸ்மரத்யஸௌ |

தத்ர பூர்வமிவாத்மானமபூர்வம்சானுபஶ்யதி || 40 ||

பழைய கனவையும், கற்பனையையும் மறந்து புதிய கனவு, கற்பனைக்கு சென்று விடுவான்.  அப்போது பழைய கனவு, கற்பனை விஷயங்கள் மறந்து போகின்றது, புதிய கனவு, கற்பனையில் இருப்பவனாக நினைத்துக் கொண்டு இருக்கிறான்.  இது போல இப்போது உள்ள உடலில் விளங்கும் ஜீவன் இவ்வாறு தன்னுடைய முற்பிறவி உடலை நினைவு கொள்வதில்லை.

இந்த்3ரியாயனஸ்ருஷ்ட்யேத3ம் த்ரைவித்4யம் பா4தி வஸ்துனி |

ப3ஹிரந்தர்பி4தா3ஹேதுர்ஜனோऽஸத்தனக்ருத்3யதா2 || 41 ||

மனமானது இந்திரியங்களின் இருப்பிடமாக இருக்கிறது.  ஸ்தூல உடலை ஸ்ருஷ்டித்து அதற்குள் பிரவேசித்த பிரம்மனிடத்தில் மூன்றுவிதமான வேற்றுமைகள் தோன்றுகிறது. அவைகள் 1. அத்யாத்மம், அதிபூதம், அதிதைவம் என்ற மூன்று பிரிவுகள், 2. உயர்ந்தவன், தாழ்ந்தவன், இடைப்பட்டவன் என்ற மூன்று பிரிவுகளும், 3. உள்ளேயிருக்கும் வேற்றுமைகள், வெளியேயிருக்கும் வேற்றுமைகள் என்ற இரண்டு பிரிவுகளும் ஆகும்.  எவ்விதம் விழித்துக் கொண்டிருப்பவன் இல்லாத உலகத்தை, மனிதர்களை உருவாக்குகின்றானோ அதுபோல இது இருக்கின்றது

நித்யதா3 ஹ்யங்க3 பூ4தானி ப4வந்தி ந ப4வந்தி ச |

காலேனாலக்ஷ்யவேகே3ன ஸூக்ஷ்மத்வாத்தன்ன த்3ருஶ்யதே || 42 ||

பேரன்புடைய உத்தவா! உயிரினங்கள் எப்போதும் தொடர்ந்து பிறக்கின்றன, . இறக்கின்றன. காலத்தின் வேகத்தை கணக்கிடமுடியாது.  காலம் என்பது மிகவும் நுட்பமானதாக இருப்பதால் நம்மால் அதை புரிந்து கொள்வது மிகவும் கடினம்.

யதா2ர்சிஷாம் ஸ்ரோதஸாம் ச ப2லானாம் வா வனஸ்பதே: |

ததை2வ ஸர்வபூ4தானாம் வயோ வஸ்தா2த3ய: க்ருதா: || 43 ||

யதா2 – எவ்வாறு

அர்சிஷாம் – தீபத்தின் ஜுவாலை

ஸ்ரோதஸாம் ச – நதியின் நீரோட்டம் மேலும்

ப2லானாம் வா வனஸ்பதே – காட்டிலிருக்கின்ற பழங்களும் கூட காலத்தினால் தொடர்ந்து அதன் நிலையில் மாற்றம் அடைந்து கொண்டிருக்கின்றனவோ அது போல அனைத்து உயிரினங்களின் உடல்களும் அதனுடைய நிலைகள் தொடர்ந்து மாறிக் கொண்டேயிருக்கும். 

ஸோऽயம் தீ3போऽர்சிஷாம் யத்3வத்ஸ்ரோதஸாம் ததி3தம் ஜலம் |

ஸோ யம் புமானிதி ந்ருணாம் ம்ருஷா கீ3ர்தீ4ர்ம்ருஷாயுஷாம் || 44 ||

தீபச்சுவாலை ஒவ்வொரு வினாடியிலும் மாறிக் கொண்டேயிருந்தாலும், மாறுதல் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டேயிருப்பதால், பார்த்துக் கொண்டிருப்பது ஒரே தீவ ஜுவாலைதான் என்றும், ஒரே நதிநீர்தான் என்றும் நினைத்துக்கொண்டிருப்போம். புலனுகர் இன்ப நினைவுகளில் வீணாக தன் ஆயுளைக் கழித்துக் கொண்டிருக்கும் மனிதனை அவன் இவனேதான் என்று சொல்வது உண்மையல்ல. மனிதனுடைய உடலும், உள்ளமும், ஆரோக்கியமும், வயதும் தொடர்ந்து மாறிக் கொண்டுதான் இருக்கும்.

மா ஸ்வஸ்ய கர்மபீ3ஜேன ஜாயதே ஸோ ப்யயம் புமான் |

ம்ரியதே வாமரோ ப்4ராந்த்யா யதா2க்3னிர்தா3ருஸம்யுத: || 45 ||

ஸ்வஸ்ய கர்மபீஜேன – ஒருவன் கர்மவினைக் காரணமாகத்தான் இறக்கின்றான், பிறக்கின்றான். ஆனால் உண்மையில் இவனுக்கு பிறப்பு-இறப்பு என்பதே இல்லை. அப்படி நினைப்பதும், பேசுவதும் மதிமயக்கத்தினாலும், தன்னைப் பற்றிய உண்மையை புரிந்து கொள்ளாததாலும்தான். ஆகாசம் எப்பொழுதும் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது ஆனால் நாம் இடம் இல்லை, இடம் இருக்கின்றது என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றோம். உண்மையில் ஆகாசம்(இடம்) இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது.  அக்னி அழிவில்லாததாக  இருந்தாலும், மரக்கட்டையுடன் சேரும்போது தோன்றுவது போலவும், இருப்பது போலவும், அழிந்து விடுவது போலவும் தோன்றுகிறது. 

நிஷேகக3ர்ப4ஜன்மானி பா3ல்யகௌமாரயௌவனம் |

வயோமத்4யம் ஜரா ம்ருத்யுரித்யவஸ்தா2ஸ்தனோர்னவ || 46 ||

சரீரம் காலத்திற்கேற்ப ஒன்பது நிலைகளாக மாற்றம் அடைகின்றது. அவைகள் 

1. கர்ப்பதானம், 

2. கர்ப்பத்தில் வளர்ச்சி, 

3. பிறப்பு,

4. குழந்தைப்பருவம், 

5. சிறுபிள்ளைப் பருவம், 

6. வாலிப பருவம், 

7. நடுவயது, 

8. முதுமை, 

9. மரணம் என்பதாகும்.  

ஆனால் ஆத்மாவுக்கு இந்த நிலைமாற்றங்கள் கிடையாது. 

ஏதா மனோரத2மயீஹான்யஸ்யோச்சாவசாஸ்தனூ: |

கு3ணஸங்கா3து3பாத3த்தே க்வசித்கஶ்சிஜ்ஜஹாதி ச || 47 ||

எப்படி கற்பனையில் நாம் மேலான பிறவியாகவோ, கீழான பிறவியாக பிறக்கின்றோமோ அதுபோல சரீரத்தை சேர்ந்த இந்த மேலான, கீழான நிலையானது உடல்மீதுள்ள பற்றின் காரணமாக ஏற்படுகிறது. ஆசையின் அளவு அதிகரித்தால் அதுவே அவனை செயலில் ஈடுபடுத்தி அதை அடைய வைத்து விடும்.  யாரோ ஒருவன் விளக்கமுடியாத ஏதோவொரு காரணத்தால் இந்தப்பற்றையெல்லம் விட்டு விட்டு அதாவது சம்சாரத்தை விட்டுவிட்டு மோட்சத்தை அடைகிறான்.

ஆத்மன: பித்ருபுத்ராப்4யாமனுமேயௌ ப4வாப்யயௌ |

ந ப4வாப்யயவஸ்தூனாமபி4க்3ஞோ த்3வயலக்ஷண: || 48 ||

தன்னுடைய பிறப்பையும், இறப்பையும் அனுமானத்தின் மூலமாகத்தான் தெரிந்து கொள்ள முடியும்.  தந்தையின் மரணத்தையும், மகனுடைய பிறப்பையும் வைத்து அனுமானம் செய்யலாம். ஒரு பொருளின் பிறப்பையும், இறப்பையும் பார்ப்பவன், அவன் இரண்டுக்கும் அப்பாற்பட்டவனாக இருக்கிறான்.  உடலின் பிறப்பையும், இறப்பையும் சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் ஆத்மா உடலுக்கும் வேறானது என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

தரோர்பீ3ஜவிபாகப்4யாம் யோ விஎ3வாஞ்ஜன்மஸ்ம்யமௌ |

தரோர்விலக்ஷணோ த்3ரஷ்டா ஏவம் த்3ரஷ்டா தனோ: ப்ருத2க் || 49 ||

ஒருமரத்தினுடைய விதையையும், அதனுடைய வளர்ச்சியையும்,  பிறப்பையும், வளர்ச்சியையும் ஒருவன் பார்க்கும் போது அவன் மரத்திலிருந்து வேறுபட்டவனாக, சாட்சியாக பார்ப்பவனாக இருக்கிறான். அதுபோல இந்த உடலைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பவன் உடலிலிருந்து வேறுபட்டவன். அதனால் உடலினுடைய மாறுபட்ட நிலைகளால், தன்மைகளால் பாதிக்கப்படுவதில்லை.

ப்ரக்ருதேரேவமாத்மானமவிவிச்யாபு3த4: புமான் |
தத்த்வேன ஸ்பர்ஶஸம்மூட4: ஸம்ஸாரம் ப்ரதிபத்3யதே || 50 ||

அக்ஞானத்தினால் அனுபவிப்பதுதான் சம்சாரம்.  பிரகிருதியிலிருந்து, சரீரத்தில் இருந்து தன்னை ஒருவன் பிரித்துக் கொள்ளாமல் அபிமானத்தை நீக்காமல் இருக்கும் அறியாமையினால் உடலின் மீதுள்ள அபிமானத்தை விடமுடியாதவனாக இருக்கிறான்.  இந்த உடல்தான் நானென்று தவறாக புரிந்து கொண்டு இன்பத்தை எதிர்ப்பார்க்கின்றான்.  நாம் எதில் நான் என்ற அபிமானம் வைத்திருக்கின்றோமோ அதில் இருந்துதான் அடைய முயற்சிப்போம்.  இதனால் நம்முடைய புத்தியானது மோக வசப்பட்டு அனாத்மாவை, இன்பத்தை நாடி சென்று கொண்டிருக்கிறது..

ஸ்பர்ஶ ஸம்மூட4: - அனாத்மாவில் அபிமானம் வைத்தல், அதிலிருந்துதான் இன்பத்தை அடைய முயற்சி செய்வதனால், சம்சாரத்திலேயே சுழன்று கொண்டிருக்கும் முழுமுட்டாள்.

ஸ்த்த்வஸங்கா3த்3ருஷீந்தேவான்ரஜஸாஸுரமானுஷான் |

தமஸா பூ4த்திர்யக்த்வம் ப்4ராமிதோ யாதி கர்மபி4: || 51 ||

சத்துவ குணப்பற்றுடன் ஒருவன் இறந்தால் அவன் தேவலோகத்தில் வாழும் தேவனாகவோ அல்லது பூலோகத்தில் உத்தமமான குலத்தில் ரிஷியாகவோ, உத்தம மனிதனாகவோ பிறப்பெடுப்பான்.  நல்ல சூழ்நிலையில் பிறப்பான். ரஜோ குணத்தில் பற்றுடையவனாக இறந்தால் அசுரனாகவோ, மனிதனாகவோ பிறப்பான்.  தமோ குணத்தில் பற்றுடையவனாக இறந்தால் தாவரமாகவோ, பூதகணங்களாகவோ, விலங்குகளாகவோ பிறப்பான். அக்ஞானி அவரவர் கர்மபலன்களுக்கேற்ப பிறக்கின்றான்.

ந்ருத்யதோ கா3யத: பஶ்யன்யதை2வானுகரோதி தான் |

ஏவம் பு3த்3தி4கு3ணான்பஶ்யன்னனீஹோऽப்யனுகார்யதே || 52 ||

நடனம் ஆடுபவர்களையோ, பாடல் பாடிக் கொண்டிருப்பவர்களையோ ஒருவன் மெய் மறந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தால் தானும் தன்னை அறியாமல் அதைச் செய்து கொண்டிருப்பான்.  அதுபோல சூட்சும சரீரத்தில் வருகின்ற விதவிதமான எண்ணங்களும், உணர்ச்சிகளும் பார்க்கின்றவன் செயலற்றவனாக இருந்த போதிலும் அவைகளை தான் செய்வதாக உணர்கின்றான்

யதா2ம்ப4ஸா ப்ரசலதா தரவோऽபி சலா இவ |

சக்ஷுஸா ப்4ராம்யமாணேன த்3ருஶ்யதே ப்4ரமதீவ பூ4: || 53 ||

யதா2 ப்ரசலதா அம்ப4: - எவ்வாறு ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நீரில்

தெரிகின்ற மரங்களும் ஓடுவது போல தெரிவது போலவும். மரத்தின் பிரதிபிம்பங்களும் அசைவது போலவும், கண்கள் சுழலும் போது உலகமே சுழல்கின்ற போல தெரிகின்றது.

யதா2 மனோரத2தி4யோ விஷயானுப4வோ ம்ருஷா |

ஸ்வப்னத்3ருஷ்டாஶ்ச தா3ஶார்ஹ ததா2 ஸ்ம்ஸார ஆத்மன: || 54 ||

மனதினால் கற்பனை செய்யப்பட்ட உலகிலுள்ள பொருட்களை அனுபவித்தல் என்பது பொய். கனவில் காணும் அனுபவங்களும் பொய்.  அதுபோல ஆத்மாவாகிய நீ அனுபவிக்கும் விஷயங்களனைத்தும் பொய்.  மனதாலும், புத்தியாலும் அனுபவிக்கும் விஷயங்களும் பொய்தான்

அர்தே2 ஹ்யவித்3யமானேऽபி ஸம்ஸ்ருதிர் ந நிவர்ததே |

த்4யாயதோ விஷயானஸ்ய ஸ்வப்னேऽனர்தா2க3மோ யதா2 || 55 ||

சம்சாரமே பொய்யென்றால் எதற்காக அதிலிருந்து விடுபட வேண்டும்? ஏனென்றால் சம்சாரம் தானாக போகாது.  முயற்சி செய்தால்தான் அதிலிருந்து விடுதலை அடைய முடியும்.  கனவில் நாம் காணும் அனைத்தும் பொய் ஆனாலும் அவைகளை உணர்ச்சியுடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம், அது ஸ்தூல உடம்பையும் பாதிக்கிறது. நம்மை துயரபடுத்துகின்ற வெளி விஷயங்கள் இல்லாத போதிலும் அவைகளால் நாம் பாதிக்கப்படுகிறோம். இல்லாத பொருளுக்கு மனதில் இருப்பைக் கொடுத்து வைத்திருக்கின்றோம்.  அதனால் நம்மையே துயரப்படுத்திக் கொண்டு இருக்கிறோம்.  ஜீவஸ்ருஷ்டிகளினாலும் துயரத்தை, சம்சாரத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

தஸ்மாது3த்3த4வ மா பு4ங்க்ஷ்வ விஷயானஸதி3ந்த்3ரியை: |

ஆத்மாக்3ரஹண நிர்பா4தம் பஶ்ய வைகல்பிகம் ப்4ரமம் || 56 ||

ஆகவே உத்தவா!   நான் கூறப்போகும் இந்த  சாதனத்தை பயன்படுத்தி சம்சாரத்திலிருந்து விடுபட முடியும். வைராக்கியம், மனவடக்கம், புலன்களடக்கம் என்கின்ற இந்த சாதனங்களினால் உனக்கு உறுதியான மனம், புத்தி கிடைக்கும். போகத்தை கொடுக்கின்ற விஷயங்களை, நம்மை ஏமாற்றுகின்ற பொய்யான புலன்களின் மூலமாக அந்த விஷயங்களுக்கு அடிமையாகி விடாதே. உலகங்களில் கிடைக்கும் பொய்யான, நிலையற்ற இன்பங்களில் வீழ்ந்துவிடாதே. ஜகத் மித்யா என்பதைத்தான் நாம் முதலில் முயற்சி செய்து அடையவேண்டும். இந்த உலகத்தை மித்யா என்ற அறிவுடன் பார்க்க வேண்டும்.  இந்த உலகத்தில் இருப்பவைகள் எல்லாம் வெறும் தோற்றம் என்றும் ஆத்மாவை புரிந்து கொள்ளாததினால் விளைவினால் உண்மையாக நினைக்க நேரிடுகின்றது

க்ஷிப்தோऽவமானிதோ ஸத்3பி4: ப்ரலப்3தோ4ऽஸூயிதோऽத2 வா |

தாடி3த: ஸன்னிருத்3தோ4 வா வ்ருத்த்யா வா பரிஹாபித: || 57 ||

நிஷ்டி2தோ மூத்ரிதோ வாக்3ஞைர்ப3ஹுதை4வம் ப்ரகம்பித: |

ஶ்ரேயஸ்காம: க்ருச்ச்2ரக3த ஆத்மனாத்மானமுத்3த4ரேத் || 58 ||

இந்த உலகம் யாரையும் உண்மையாக புரிந்து கொள்ளாது.  எல்லோரும் அவரவர்களுடைய மனநிலை, சூழ்நிலையைப் பொறுத்து நடந்து கொள்வார்கள்.  எனவே நாம் யாரையும் மாற்றும் முயற்சியில் ஈடுபடுவது வீணான முயற்சி. சம்சாரத்திலிருந்து விடுபடுவது நம் கையில்தான் இருக்கிறது. இந்த நிலையில் திதிக்ஷா என்ற சாதனத்தை பய்னபடுத்தி இவைகளை பொறுத்துக் கொண்டு அதனால் பாதிக்கப்படாமல் காத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

அஸத்பி4: - துஷ்டர்களால், 

க்ஷிப்தஹ – ஒதுக்கி வைத்தல்,

அவமானித – அவமதித்தல், 

பிரலப்3த4 – வாயினால் திட்டுதல், சொல்லால் நிந்தித்தல்

அஸூயிதஹ – உன்னைப்பார்த்து பொறாமைப்படும் போதும், உன் மீது வீண்பழி சுமத்தும்போதும்

தாடி3தஹ – அடித்தல் போன்ற உடலுக்கு துன்பத்தைக் கொடுத்தாலும்

நிபத்3த4ஹ – கட்டிப்போடுதல், எதையும் செய்ய விடாமல் தடைஉண்டாக்குதல்

வ்ருத்தய – செய்யும் தொழிலை கூறி அவமதித்தல்

பரிஹாபிதஹ – கிண்டல் செய்தல், பரிகாசம் செய்தல், உடலிலுள்ள அங்க குறையை கூறி பரிகாசம் செய்தல்

நிஷ்டி3தஹ – எச்சில் உமிழ்தல்

மூத்ரிதஹ – சிறுநீரை கழித்தல்

வா அக்ஞைஹி பஹுதா ஏவம் – இவ்விதம் அக்ஞானிகளால் விதவிதமாக

ப்ரகம்பிதஹ – நடத்தைகளால் தூண்டிவிட்டபோதிலும்

ஶ்ரேயஸ் காம – மோட்சத்தில் நாட்டமிருப்பவன், அடைய முயற்சி செய்பவன்

க்ருத்த்ரதஹ – மோசமாக நடத்தப்பட்டாலும்

ஆத்மனா ஆத்மானமுத்3த4ரேத் – இவைகளை சகித்துக் கொண்டு உன்னையே நீ உயர்த்திக் கொள்ள வேண்டும்.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச

யதை2வமனிபு3த்4யேயம் வத3 நோ வத3தாம் வர |

ஸுது3:ஷஹமிமம் மன்ய ஆத்மன்யஸத3திக்ரமம் || 59 ||

விது3ஷாமபி விஶ்வாத்மன்ப்ரக்ருதிர்ஹி ப3லீயஸீ |

ருதே த்வத்3த4ர்மனிரதான்ஶாந்தாம்ஸ்தே சரணாலயான் || 60 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்

இவ்வாறு உலகம் என்னை அவமதிக்கும்போது எந்த அறிவின் துணைக் கொண்டு சகித்துக் கொள்ளமுடியும்.  எந்தவிதமான அவமானத்தாலும் பாதிக்கப்படாமல் இருக்க நான் என்ன செய்ய வேண்டும். உபதேசம் செய்பவர்களில் மேலானவராக இருக்கின்ற பகவானே எனக்கு அந்த அறிவை கொடுக்க வேண்டும். இந்த உலகம் பலவிதத்தில் அவமதிப்பதை சகித்துக் கொள்வது மிகமிகக் கடினம் என்று நான் நினைக்கின்றேன்.  இறைவா! படித்த பண்டிதர்களுக்கும், வித்துவான்களுக்கும் கூட இந்த விஷயத்தில் தவறு செய்து விடுகிறார்கள்.  பொறுத்து கொள்ள முடியாமல் உணர்ச்சி வசப்பட்டு செயலில் இறங்கி விடுகிறார்கள். 

விதுஶாம் அபி - உபதேசம் செய்பவர்களில் உயர்ந்தவராக இருக்கின்ற பகவானே!

மற்றவர்கள் என்னை அவமதிக்கும்போது எந்தவிதமான சஞ்சலத்தை அடையாமல்

சகித்துக் கொண்டிருப்பது மிகவும் கடினம்

அதிக்ரமம் – மனதிற்கு வரும் அவமானத்தை

தங்களிடம் சரணமடைந்தவர்களான பக்தர்களையும், மனக்கட்டுப்பாடு உடையவர்களையும் தவிர்த்து மற்ற யாராலும் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாது.

தொகுப்புரை

01-25  உத்தவருடைய கேள்விகளும், பகவானின் பதில்களும் கொண்டது. அனாத்மாக்கள் பலவிதமான எண்ணிக்கைகளாக ரிஷிகள் சொல்கிறார்கள். அவைகளி எந்த எண்ணிக்கை சரியானது. அனாத்மாக்கள் அனைத்தும் மாயைக்குள் வந்து விடுவதால் எண்ணிக்கை வெவ்வேறாக இருந்தாலும் அவைகளுக்கு முக்கியத்துவம் கிடையாது.  எல்லா எண்ணிக்கைகளும் ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.  நான் சொல்வதுதான் சரியென்று சொல்பவர்கள் மாயையின் வசப்பட்டிருக்கிறார்கள்

26-33     உத்தவரின் அடுத்த கேள்வி. புருஷன், பிரகிருதி இரண்டும் வெவ்வேறாக இருந்தும் தனியாக அனுபவிக்க முடியவில்லை ஏன்? பகவானின் பதில் பிரித்து புரிந்து கொள்ளலாம் ஆனால் அனுபவிக்க முடியாது

34-60    உத்தவரின் மூன்றாவது கேள்வி.  ஆத்மஞானத்தை அடையாதவர்கள் இறந்தபிறகு எங்கு செல்கிறார்கள், என்ன நேரிடுகிறது? அக்ஞானிகளால் அவமதிக்கும் போது எப்படி பொறுத்து கொள்ள வேண்டும்? பகவானின் பதில். எந்த விஷயத்தைப் பற்றி அதிகமாக சிந்தித்து கொண்டிருக்கின்றோமோ அந்த சூழ்நிலையில் மீண்டும் பிறப்பான்.  பிறகு ஆத்ம-அனாத்ம தத்துவத்தை விளக்கி, திதிக்ஷா என்ற சாதனத்தை அக்ஞானிகளால் அவமதிக்கும் போது கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்பதை உபதேசித்தார்.  அனாத்மாவினுடைய மாற்றத்தையும், நிலையற்ற தன்மைகளையும் விவரித்தார்.  உலகம் எவ்வளவு துன்பம் கொடுத்தாலும் பொறுத்துக் கொள்ளும் குணத்தை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று அறிவுறுத்தினார்

ஓம் தத் ஸத்

Uddhava Gita - Chapter-15

அத்தியாயம்-15

குண-தோஷங்களைப் பற்றிய விளக்கம்

ஸ்வாமி குருபரானந்தாவின் உபதேச விளக்கம்

திருத்தம் செய்யப்பட்டது-22-02-2022

ஶ்ரீபகவான் உவாச

ய ஏதான் மத்பதோ2 ஹித்வா ப4க்தி ஞான க்ரியாத்மகான |

க்ஷுத்ரான் காமான்ஶ்சலை: ப்ராணௌர்ஜுஷந்த: ஸமஸரந்தி தே || 1 ||

ஶ்ரீபகவான் உபதேசிக்கிறார்:

என்னால் உபதேசிக்கப்பட்ட பக்தி-ஞான-கர்ம யோகங்கள். மனிதர்களுக்காக நான் இந்த மூன்று பாதைகளை வகுத்துக் கொடுத்து இருக்கிறேன். யார் இந்தப் பாதையிலிருந்து விலகிச் செல்கிறார்களோ அவர்கள் மிகக்குறைந்த காலம் இன்பத்தைக் கொடுக்கின்ற விஷய சுகங்களை புலன்களின் மூலமாக அனுபவித்துக் கொண்டு காலத்தை வீணடித்து கொண்டிருப்பார்கள். மேலும் சம்சாரத்திலேயே இருந்து கொண்டு துயரப்படுவார்கள்.

ஹித்வா – விலகிச் செல்லுதல்

ஶ்சைலைஹி ப்ரணைஹி – நிரந்தரமாக எந்த இன்பத்தையும் அனுபவிக்கும் சக்தியற்ற புலன்களால்

ஜிஷந்தஹ – அத்தகைய இன்பங்களையே அனுபவிப்பதிலேயே மனிதர்கள் ஈடுபடுகிறார்கள்

தே ஸம்ஸரந்தி – இப்படிப்பட்டவர்கள் சம்சாரத்திலேயே சுழன்று கொண்டிருப்பார்கள்

ஸ்வே ஸ்வேऽவேதி4காரே யா நிஷ்டா ஸ கு3ண: பரிகீர்தித: |

விபர்யயஸ்து தோஷ: ஸ்யாதுப4யோரேஷ நிஶ்சய: || 2 ||

நல்லது கெட்டது என்பது பொருட்களில் கிடையாது. அதை பயன்படுத்தும் மனிதர்களின் தகுதியை பொறுத்து அமைகின்றது.  அவரவர்களுக்கு எது கடமையாக இருக்கிறதோ அவைகளை செய்து கொண்டிருப்பது நல்லதையும், செய்யாமல் இருப்பது கெட்டதையும் கொடுக்கும். இதுதான் நிச்சயமான நியதியாகும்.  அதாவது குண-தோஷம் என்ற பிரிவினை ஒருவனுடைய தகுதியை அனுசரித்துச் செய்யப்படுகின்றதே தவிர வஸ்துவை அனுசரித்து செய்யப்படுவதில்லை..

ஶுத்3தயஶுத்3தி4 விதீ4யேதே ஸமானேஷ்வபி வஸ்துஷு |

வ்யஸ்ய விசிகித்ஸார்த2ம் கு3ணதோ3ஷௌ ஶுபா4ஶுபௌ || 3 ||

எல்லா பொருட்களும் சமமாக இருந்தாலும் அவைகள் நல்லதா, கெட்டதா என்று பரிசோதிப்பதற்காக சந்தேகத்தை உருவாக்கப்படுகிறது.  அவைகளில் சுத்தி-அசுத்தி, குணம் – தோஷம், சுபம்-அசுபம் என்ற பாகுபாடுகள் சாஸ்திரம் வைத்திருக்கிறது.

த4ர்மார்த2ம் வ்யவஹார்ர்த2ம் யாத்ரார்த2மிதி சானக4 |

த3ர்ஶிதோऽயம் மயாऽऽசாரோ தர்ம்முத்3வஹதாம் து4ரம் || 4 ||

பாவங்களற்ற உத்தவா! ஜீவர்களாகிய நமக்கு புண்ணியத்தை சம்பாதிக்க வேண்டும், பாவத்தை விலக்க வேண்டும் என்பதற்காக செயல்களில், உணவு வகைகளில், வசிக்கும் இடங்களில் சுத்தம்-அசுத்தம், நல்லது-கெட்டது என்று சாஸ்திரம் பிரித்தி வைத்திருக்கிறது

வியவஹாரார்த2ம் – சமூக விவகாரங்கள் ஒழுங்காக நடைபெறுவதற்காக நல்லது, கெட்டது என்று பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது

மயா – ஈஸ்வரனாகிய என்னால்

அயக் ஆசார த3ரிஶிதஹ – இங்கு வழிமுறைகளை காட்டப்பட்டிருக்கிறது

தர்ம உத்3வஹதாம் து4ரம் – தர்மத்தை பின்பற்றி வாழ விரும்புபவர்களுக்கு இது கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.

பூ4ம்யம்ப்3வக்3ன்யனிலாகாஶா பூ4தானாம் பஞ்சதா4தவ: |

ஆப்3ரஹமஸ்தா2வராதீ3னாம் ஶாரீரா ஆத்மஸம்யுதா: || 5 ||

நிலம், நீர், நெருப்பு, காற்று, ஆகாசம் என்கின்ற இந்த பஞ்ச பூதங்கள் எல்லா ஜீவராசிகளின் உடலுக்கு காரணமாகின்றது.  தேவர்கள், பிரம்ம தேவன் முதற்கொண்டு மலை, தாவரங்கள் அனைத்தும் இவைகளால்தான் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது.  இந்த எல்லா உடல்களுக்குள்ளும் இருக்கின்ற ஆத்மா ஒன்றுதான்.

வேதே3ன நாம ரூபாணி விஷமாணி ஸமேஷ்வபி |

தா4துஷூத்3த4வ கல்பயந்த ஏதேஷாம் ஸ்வார்தஸித்3தயே || 6 ||

உத்தவா! எல்லா உடல்களும் பஞ்சபூதங்களின் அடிப்படையில் ஒன்றுதான்.  இருந்த போதிலும் வேதத்தின் மூலம் நாம-ரூப வேற்றுமைகளினால் கற்பனையாக ஜீவர்களை பிரித்திருக்கிறது.  ஜீவர்கள் அறம், பொருள், இன்பம், வீடுபேறு என்கின்ற புருஷார்த்தமான இலக்கை அடைவதற்காக இந்த வேற்றுமைகள் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

தே3ஶகாலதி3பா4வானாம் வஸ்தூனாம் மம ஸத்தம |

கு3ணதோ3ஷௌ விதீ4யேதே நியமார்த2ம் ஹி கர்மணாம் || 7 ||

உத்தவா! தேச, காலம், பொருட்கள், கர்த்தா (நல்லவன், கெட்டவன்), செயல்கள், மந்திரங்கள் ஆகிய இவைகளில் நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்து வைத்திருக்கிறோம்.

தேஶகாலதிபாவானாம் – தேசம், காலம், போன்றவற்றில்

மம ஸத்தம – உத்தமமான உத்தவா என்னால்

நியமார்த2ம் ஹி கர்மாணாம் – மனிதர்களிடமிருந்து வெளிப்படும் செயல்களை நெறிப் படுத்துவதற்காக இந்த பிரிவு விதிக்கப்பட்டிருக்கின்றது

அக்ருஷ்ணஸாரோ தே3ஶானாமப்3ரஹமண்யோऽஶுசிர்ப4வேத் |
க்ருஷ்ணஸாரோऽப்யஸௌவீரகீகடாஸம்ஸ்க்ருதேரிணம் || 8 ||

நற்குணங்கள் பொருந்திய மனிதர்கள் வாழும் இடங்கள் நல்ல இடங்களாகும்.  க்ருஷ்ணஸாரம் என்ற மான்கள் இல்லாத இடங்கள் அசுத்தமானவை.  இந்த மான்கள் இருந்தாலும் நல்ல மனிதர்கள் இல்லாத இடம் தூய்மையற்றது.  நல்லவர்களை மதிக்காத இடம் தூய்மையற்றது.  சம்ஸ்காரங்கள் செய்யப்படாத இடமும், பாலைவனமும், தூய்மையற்ற இடங்களாகும்.  இடங்களில் பொதுவாக நல்லது, கெட்டது என்பது கிடையாது.

கர்மண்யோ கு3ணவான் காலோ த்ரவ்யத: ஸ்வத ஏவ வா |
யதோ நிவர்ததே கர்ம ஸ தோஷோऽகர்மக: ஸ்ம்ருத: || 9 ||

குணவான் காலஹ – நல்ல காலம் என்பது

கர்மண்ய – எந்தக் காலத்தில் நல்ல காரியங்கள் செய்வதற்கேற்றதோ அதுவே மங்களகரமான செயல்களுக்கு அனுகூலமான காலம், நல்ல காலம்

த்ரவ்யதஹ – எந்தக் காலத்தில் தேவையான பொருட்கள் கிடைக்கின்றதோ அதுவே நல்லகாலமாகும்

ஸ்வதஹ ஏவ வா – பவித்திரமான காலம் நல்ல காலம். சில காலங்கள் எப்பொழுதுமே நல்ல காலம்தான் அவைகள் விடியற்காலை, பிரம்ம முகூர்த்தம், சந்தியா காலம்.

யதஹ கர்ம நிவர்ததே ஸஹ தோஷஹ – எந்த காலங்களில் நற்காரியங்களை செய்யக்கூடாதோ அது கெட்ட காலமாகும்

ஸம்ருதஹ – என்று கருதப்படுகிறது

அகர்மஹ – கெட்ட காலத்தில் சாஸ்திரிய கர்மங்களையும், நல்ல கர்மங்களையும் செய்யக்கூடாது

த்ரவ்யஸ்ய ஶுத்3த்4யஶுத்3தி4 ச த்ரவ்யெண வசனேன ச |

ஸம்ஸ்காரேணாத2 காலேன ஸஹத்வால்பதயாத2 வா || 10 ||

நாம் பயன்படுத்தும் பொருட்களில் நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்து வைத்திருக்கிறோம். இவைகள் சில காரணங்களால் இவ்வாறு பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது.  அந்தக் காரணங்கள் இனி சொல்லப்படுகிறது.

த்ரவ்யேன – வேறொரு பொருட்களின் சேர்க்கை, சேர்க்கையின்மையை வைத்து முடிவு செய்யலாம். அரிசியோடு கல் சேர்ந்திருத்தல், நீரில் நனைந்த சந்தனக்கட்டை ஆகிய உதாரணங்களைக் கொண்டு இதை புரிந்துக் கொள்ளலாம்..

வசனேன ச – மேலும் மகான் ஒருவர் இது நல்லது என்று சொல்லிவிட்டால் அது நல்லதாகி விடும், வேதத்தில் நல்லது என்று சொல்லிவிட்டால் அது நல்லதாக இருக்கும்.

ஸம்ஸ்காரேணா – மந்திரங்கள் சொல்லி நீர் தெளித்து (புரோக்ஷணம்) ஒரு பொருளை சுத்தப்படுத்தலாம்

காலேன – காலத்தினால் நல்லது, கெட்டது என்று முடிவு செய்யப்படுகிறது. 

காயை பழமாக மாற்றுவதற்கு காலம்தான் தேவைப்படுகிறது. இதே பழம் இன்னும் சில காலங்கள் சென்றால் அதுவே அழுகி போய்விடும்.

மஹத்தவ அல்பதயாத2 வா – பொருட்கள் அதிகமாக இருந்தால் நல்லது,  குறைவதாக இருந்தால் அசுத்தம் என்று பிரிக்கப்படுகிறது.  ஆற்று நீரில் தோஷம் கிடையாது.  நீர் குறைவாக இருக்கும் குவளை நீரில் தோஷம் ஏற்படலாம்.

ஶக்த்யாஶக்த்யாத2 வா பு3த்3த்4யா ஸம்ருத்3த்4யா ச யதா3தமனே |

அக4ம் குர்வந்தி ஹி யதா2 தேஶாவஸ்தானுஸாரத: || 11 ||

ஸக்த்யா அஶக்த்யாத2 – அவரவர்களின் உடலிலுள்ள சக்தியின் அளவுக்கேற்றபடி நல்லது, கெட்டது பிரிக்கப்படுகிறது

பு3த்3த்4யா – அறிவின் அடிப்படையில் நல்லது,கெட்டது பிரிக்கப்படுகிறது.  

தந்தையின் மரணம் பற்றி தெரியாத வரையில் மகன் நல்ல காரியங்களான வைதீக காரியங்கள், கோயிலுக்கு செல்லுதல் ஆகியவற்றை செய்யலாம். ஆனால் தெரிந்துவிட்டால் அவைகளை செய்யக்கூடாது. அதற்கேற்ற நியமங்களை கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.

ஸம்ருத்3த்4யா(செழுமையான) – செல்வத்தின் அளவுக்கேற்ப தானம் செய்வதில் நல்லது, கெட்டது என்று பிரிக்கப்படுகிறது. செல்வந்தன் குறைவாக தானம் செய்தால் அது பாவம், ஏழை சிறிதளவு தானம் செய்தாலும் அது நல்லதாக கருதப்படும்.

யத ஆத்மனி அக4ம் குர்வந்தி – எனவே ஒருவன் சுத்தமானதை பயன்படுத்தினால் புண்ணியம், அசுத்தமானதை பயன்படுத்தினால் பாவம் கிடைக்கும்

யதா2 தேஶ வஸ்து அனுஸாரத: - தேசம், காலம், வஸ்து இவைகளின் அடிப்படையிலும், சூழ்நிலைகளின் அடிப்படையிலும் நல்லது, கெட்டது தீர்மானிக்கப்படுகிறது.

தா4ன்யதார்வஸ்தி2தந்தூனாம் ரஸதைஜஸசர்மணாம் |

காலவாய்வக்3னிம்ருத்தோயை: பார்தி2வானாம் யுதாயுதை: || 12 ||

காலவாய அக்னிம்ருத்தோயை – பொருட்கள் காலத்தினாலும், நீரினாலும், காற்றாலும், மண்ணாலும் தூய்மைப்படுத்தப்படுகின்றது

தா4ன்ய – சாப்பிடக்கூடிய தானியங்கள்

தார் – மரங்கள்

அஸ்தி – யானைத் தந்தம்

தந்தூனாம் – உடைகள்; 

ரஸ – எண்ணெய் பொருட்கள்

தைஜஸ – உலோகங்கள்; 

சர்மணாம் – விலங்குகளின் தோல்

பார்தி2வானாம் – மண்ணால் செய்யப்பட்ட பாத்திரங்கள்

யுதாயுதை: - இவைகளை எந்த பொருட்களை கொண்டு தூய்மைப்படுத்த வேண்டுமோ, அதை பயன்படுத்தி தூய்மைப்படுத்தலாம்

அமேத்4யலிப்தம் யத்3யேன க3ந்த4லேபம் வ்யபோஹதி |

ப4ஜதே ப்ரக்ருதிம் தஸ்ய தச்சௌ2சம் தாவதி3ஷ்யதே || 13 ||

தஸ்ய –  எந்தவொரு பொருள்

ப்ரக்ருதிம் ப4ஜதே – அதனுடைய இயற்கையான தன்மையுடன் இருக்கிறதோ

தாவத் தத் சௌசம் இஷ்யதே – அதுவரை அது தூய்மையுடன் இருக்கிறது என்று சொல்லப்படுகிறது

யத் அமேத்4ய லிப்தம் – எந்த பொருள் அழுக்குப் பிடித்து துர்நாற்றத்துடன் இருந்தாலும், அதன் மீதுள்ள அழுக்கை நீக்கிவிட்டு அத்னுடைய உண்மை தன்மையை அடைந்து விட்டால், அது உடனேயே தூய்மையானதாக மாறி விடுகிறது

ஸ்னானதா3னதபோऽவஸ்தா2 வீர்யஸம்ஸ்காரகர்மபி4: |

மத்ஸ்ம்ருத்யா சாத்மன: ஶௌசம் ஶுத்3த4: கர்மாசரேத்3த்3விஜ: || 14 ||

சுற்றுப்புறம், வீடு, உடை, உடல் இவைகளை தூய்மையாக வைத்திருப்பவன், தானம் செய்து கொண்டிருப்பவன், 

தபஹா – எல்லாவிதத்திலும் எளிமையுடனும், ஒழுக்கத்துடனும் இருப்பவன்;

அவஸ்தா – அவர்களுடைய ஆசிரம வாழ்க்கை நெறிகளை முறையாக, தவறாமல் கடைப்பிடித்து கொண்டிருப்பவன்

வீர்யம் – உடல், மனம் இவைகள் பலத்துடன் இருப்பவன், பயமின்மையுடன் இருப்பவன், தைரியம்

ஸம்ஸ்கார கர்ம – நம்மை தூய்மைப்படுத்தும் கர்மங்களை செய்பவன்

ச ஆத்மனஹ – அந்த ஜீவாத்மா

ஶௌசம் - தூய்மையானவன்

மத்ஸ்ம்ருத்யா – என்னை நினைத்தாலே போதும் தூய்மையாக்கப்படுவாய்

த்விஜ – சாதகன்

ஶுத்3த4 – இவ்விதம் தன்னை தூய்மைப்படுத்தியவனாக இருந்து கொண்டு

கர்மா சரேத் – செயல்களை செய்ய வேண்டும்.

மந்த்ரஸ்ய ச பரிஞானம் கர்மஶுத்4தி4ர்மதர்பணம் |

த4ர்ம: ஸம்பத்3யதே ஷட்3பி4ரத4ர்மஸ்து விபர்யய: || 15 ||

மந்த்ரஸ்ய ச பர்க்ஞானம் – மந்திரத்தை குருமுகமாக பெற்று அதன் பொருளையும் தெரிந்து பயன்படுத்துவதால் புண்ணியம் கிடைக்கும், தூய்மை அடையலாம்

கர்மஸுத்தி மதர்பணம் – நம்மிடமிருந்து வெளிப்படும் செயல்களை ஈஸ்வரனுக்கு அர்ப்பணம் செய்துவிட்டு செய்வது தூய்மையான கர்மங்கள். 

மேற்கூறிய ஆறுவிதமாக தூய்மை செய்யப்பட்ட செயல்களை செய்பவன் தர்மத்தை சம்பாதிக்கிறான்.  எதிர்மறையாக கடைப்பிடித்தால் பாவத்தை சேர்த்துக் கொள்வான்

க்வசித்4கு3ணோऽபி தோஷ: ஸ்யாத்3தோ3ஷோऽபி விதி4னா கு3ண: |

கு3ணதோஶார்த2னியமऽத்4பி4தாமேவ பா3த4தே || 16 ||

க்வசித் – சில சூழ்நிலைகளில், காலங்களில், சில மனிதர்கள் செய்யும் செயல்கள்

குண அபி தோஷ ஸ்யாத் - நல்லது கூட கெட்டதாக மாறிவிடும்.

தோ3ஷ: அபி விதி4னா குண: - கெட்டது கூட விதிவசத்தால் நல்லதாகி விடும். 

குண: தோஷ அர்த2 நியமஹ – இந்த நல்லது, கெட்டது என்று மாறிக்கொண்டிருக்கின்ற விதியானது

தத்3 பி4தா2மேவ பா3த4தே – இந்த பிரிவே, பாகுபாடே பொய்யானது, மித்யாவாகும்.  ஒரு பொருளை, இடத்தை, காலத்தை நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்து வைத்தல் என்பது பொய்யாகின்றது, 

ஸமானகர்மாசரணம் பதிதானாம் ந பாதகம் |

ஔத்பத்திகோ கு3ண: ஸங்கோ3 ந ஶயான: பதத்யத4: || 17 ||

பதிதானாம் – மிகவும் கீழான வேலை செய்பவர்கள்

ஔத்பத்திகஹ குண – அவனுடைய இயற்கையான குணம்

ஸங்கஹ – இந்த செயலில் ஈடுபட வைக்கிறது

ஸமான கர்மாசரணம்- அவர்கள் இழிந்த செயல்களை செய்தாலும்

ஶயான: பதத்யத4:- எப்படி தரையில் படுத்திருப்பவன் கீழே விழமாட்டானோ அதுபோல.

ந பாதகம் – பாவத்தைக் கொடுக்காது, கெடுதலைக் கொடுக்காது

யதோ யதோ நிவர்தேத விமுச்யேத ததஸ்தத: |

ஏஷ த4ர்மோ ந்ருணாம் க்ஷேம: ஶோகமோஹப4யாபதஹ: || 18 ||

யதோ யதோ நிவர்தேத – எந்தெந்த விஷயங்களிடமிருந்து பற்றற்று இருக்கிறாயோ

ததஹ ததஹ விமுச்யதே – அவைகளிலிருந்து துயரத்தை அடைவதில்லை, அந்தந்த பொருட்களிலிருந்து வரும் துயரத்திலிருந்து விடுபடுகிறான்.

ந்ருணாம் ஏஷ தர்மஹ – மனிதனுக்கு இதுதான் தர்ம மார்க்கம்

க்ஷேமம் – நன்மையானது, மோட்சத்தை தரக்கூடியது

ஶோக மோஹ ப4ய அபதஹ – சோகம், மோகம், மதிமயக்கம், பயம் இவைகளிலிருந்து விடுதலை அடைவதுதான் நல்லதாகும்..

விஷயேஷு கு4ணாத4யானாத்பும்ஸ: ஸங்கऽதோ ப4வேத் |

ஸங்3காத்தத்ர ப4வேத்காம: காமாதே3வ கலிர்ந்ருணாம் || 19 ||

விஷயேஷு குண  த்4யானாத் பும்ஹ: - புலனுகர் போகப்பொருட்களில் உள்ள தற்காலிகமான பாதுகாப்பு, மற்றும் சுகத்தைக் கொடுக்கும் பகுதியை மட்டும் நினைத்துக் கொண்டிருப்பதால் மனிதனுக்கு

ஸங்கஹ தத் பவேத் – அந்தப் பொருட்கள் மீது உணர்வு பூர்வமான மதிப்பு ஏற்படுகின்றது

ஸங்காத் தத்ர பவேத காம – அதன்பிறகு அதை அடைய வேண்டும் என்ற ஆசை உண்டாகிறது.  அந்தப்பொருளோடு நம்மை சம்பந்தப்படுத்திக் கொள்கிறோம்

காமாதேவ கலிர் ந்ருணாம் – இந்தப்பற்றுக்களால் சண்டை, சச்சரவு, போன்ற தீய உணர்ச்சிகள் ஏற்படுகிறது.

கலேர்து34விஷஹ: க்ரோத4ஸ்தமஸ்தமனுவர்ததே |

தமஸா க்3ரஸ்யதே பும்ஸ்ஶ்சேதனா வ்யாபினீ த்ருதம் || 20 ||

இவ்வாறு மனதில் உருவாகின்ற தீய உணர்ச்சியால் கட்டுப்படுத்த முடியாத அளவுக்கு கோபம் ஏற்படுகிறது. கோபம் தன்னையும், தன்னைச் சார்ந்தவர்களையும் துன்பப்படுத்தக் கூடியது. கோபத்தினால் நல்லது, கெட்டது என்ற அறிவு ஏற்படுவதில்லை. பிறகு செயல்பாடுகளை திட்டமிடும் சிந்தனா சக்தியும் மறைந்துவிடுகின்றது.  புத்தியானது மோகத்தின் வசத்தில் மாட்டிக் கொள்கிறது.

தயா விரஹித: ஸாதோ4 ஜந்து: ஶூன்யாய கல்பதே |
ததோऽஸ்ய ஸ்வார்தவிப்4ரம்ஶோ மூர்ச்சி2தஸ்ய ம்ருதஸ்ய ச || 21 ||

உத்தவா! இவ்வாறு விவேக சக்தியை இழந்து விட்டவன் விலங்குத்தன்மையை அடைந்து சூன்யமாகிவிடுகிறான்.  அவனுடைய இறுதி லட்சியமான புருஷார்தத்தை இழந்து விடுகிறான். எந்த லட்சியத்தையும் அடைய மாட்டான். விரும்பியது எதையும் அடைய மாட்டான். மயக்க நிலையிலோ அல்லது மரணமடைந்தவன் போன்று ஒன்றும் செய்ய முடியாத நிலையை அடைகிறான்.

விஷயாபி4னிவேஶேன நாத்மானம் வேத3 நாபரம் |

வ்ரிக்ஷஜீவிகயா ஜீவன் வ்யர்த2ம் ப4ஸ்த்ரேவ ய: ஶ்வஸன் || 22 ||

புலனுகர் போகப்பொருட்களையே சிந்தித்து கொண்டிருப்பதால் அதன் மீதுள்ள பற்றின் அளவு அதிகரித்துக் கொண்டே போகிறது (அபினிவேஶம்). இந்த ஜீவன் தன்னை அறிவதில்லை, இறைவனையும், பிரம்மத்தையும் அறியமாட்டான்.  பட்ட மரத்தைப் போல ஒரு ஜடமாக வீண் வாழ்க்கை நடத்திக் கொண்டிருப்பான்.  மூச்சுவிட்டுக் கொண்டிருக்கும் இயந்திரத்தைப் போல இயங்கிக் கொண்டிருப்பான்.  கொல்லன் பட்டறையிலுள்ள துருத்தியைப் போல மூச்சு மட்டும் விட்டுக் கொண்டிருப்பான்.

ப2லஶ்ருதிரியம் ந்ருணாம் ந ஶ்ரேயோ ரோசனம் பரம் |

ஶ்ரேயோ விவக்ஷயா ப்ரோக்தம் யதா2 பை4ஷஜ்யரோசனம் || 23 ||

விவக்ஷா – உள்நோக்கம்

மனிதர்களுக்கு காம்ய கர்மங்களையும், அதை செய்வதனால் அடையும் பலன்களை பற்றி உபதேசிக்கின்ற வேதத்தின் பகுதியே கர்ம காண்டம் (ப2லஶ்ருதி).  அவைகள் முழுமையான நன்மையையோ, மோட்சத்தையோ, மனநிறைவையோ கொடுப்பதற்காக சொல்லப்படவில்லை.

பரம் ரோசனம் – தர்மத்தில் விருப்பத்தை ஏற்படுத்துவதற்காகத்தான் இவைகள் சொல்லப்பட்டு இருக்கிறது

ஶ்ரேய விவக்ஷயா – வேதத்தின் உள்நோக்கம் மோட்சத்தை நோக்கி நம்மை அழைத்து செல்வதுதான்

யதா2 ப4ஷஜ்யரோசனம் – மருந்தைக் கொடுப்பது நோயை குணப்படுத்துவதற்குதான் அதை சுவைப்பதற்காக அல்லவோ அது போல கர்மகாண்டம் நம்மை அடுத்த நிலைக்கு தயார் படுத்துவதற்காகத்தான் இவ்வாறு சொல்லியிருக்கிறது.

உத்பத்த்யைவ ஹி காமேஷு ப்ராணேஷு ஸ்வஜனேஷு ச |

ஆஸக்தமனஸோ மர்த்யா ஆத்மனோऽனர்த2ஹேதுஷு || 24 

இயல்பாகவே மனிதர்கள் பற்றுடன் கூடிய மனதுடன்தான் இருக்கிறார்கள்.  பொருட்களிடத்தும், மனிதர்களிடத்திலும், உடல், உயிர், உற்றார், உறவினர்கள் மீதும் பெரும் பற்று உண்டாகின்றது. இந்த பற்றானது ஆன்மீக முன்னேற்றத்திற்கும், மோட்சத்தை அடைவதற்கும் இடையூறாகவே இருக்கும்.

ந தானவிது3ஷ: ஸ்வார்த2ம் ப்4ராம்யதோ வ்ருஜினாத்4வனி |

கத2ம் யுஞ்ஜ்யாத்புனஸ்தேஷு தாம்ஸ்தமோ விஶதோ பு3த4: || 25 ||

பு3த4ஹ – வேதமானது

ஏற்கனவே சம்சாரமான இருளில் சென்று கொண்டிருப்பவனை எப்படி மீண்டும் அதே இருளான சம்சாரத்தில் விழ வைக்கும்.  தன்னை ஏற்றுக் கொண்டவனை, நம்புபவனை தன்னுடைய உண்மையான லட்சியத்தை தெரியாமல் அலைந்து கொண்டிருப்பவன் சம்சார பாதையில் உழன்று கொண்டிருப்பவனை மீண்டும் எப்படி சம்சாரத்திலே தள்ளும்.

ஏவம் வ்யவஸிதம் கேசித3விக்ஞாய குபு3த்3த4ய: |

ப2லஶுருதிம் குஸுமிதாம் ந வேத3க்ஞா வத3ந்தி ஹி || 26 ||

இவ்விதம் இருக்கும்போது பலர் இந்த உண்மையை உணராமல், இது அவர்கள் புத்தியில் உள்ள குறையினால் இவ்வாறு தவறாக வேதத்தை புரிந்து கொள்கிறார்கள்.  பரலோக, இகலோக இன்பத்தை மிகவும் அழகாக புகழ்ந்து கொண்டிருப்பதை வேதத்தின் பலனாக அவர்கள் நினைக்கிறார்கள்.  வேதத்தின் உண்மையான கருத்தை அறிந்தவர்கள் இவ்வாறு சொல்வதில்லை.

காமின: க்ருபணா லுப்3தா4 புஷ்பேஷு ப2லபு3த்3த4ய: |

அக்3னிமுக்3தா4 தூ4மதாந்தா: ஸ்வம் லோகம் ந வித3ந்தி தே || 27 ||

விஷயபோகங்களில் சிக்கித் தவிக்கும் தீனர்கள், எதையும் தியாகம் செய்யத் தயாராக இல்லாதவர்கள், மனதுக்குள் அதிக ஆசைகளுடன் இருப்பவர்கள், மனதால் ஏழையாக இருப்பவர்கள்.

லுப்தா4: - சில ஆசைகளுக்கு, உறவுகளுக்கு, பொருட்களுக்கு, சூழ்நிலைகளுக்கு அடிமைபட்டு இருப்பவர்கள்

புஷ்பேஷு ப2லபு3த4ய: - மலர்களைப் போன்று மதிமயக்கும் அனாத்மா விஷயத்தைப் புகழ்ந்து பேசுகின்ற சில வேத வாக்கியங்களை தங்களது இறுதியான லட்சியமாக நினைப்பவர்கள்

அக்னி முக்3தா4: - கர்ம காண்டத்தில் சொல்லப்பட்ட யாகங்களில் மூழ்கியிருப்பவர்கள்

தூ4மதாந்தா – சொர்க்கத்தை இலக்காகக் கொண்டு அதை நோக்கி செல்பவர்கள்.

இவர்களெல்லாம் தன்னைப்பற்றிய உண்மையை அறியாதவர்களாகவே இருக்கிறார்கள்

ந தே மாமங்க3 ஜானந்தி ஹ்ருதி3ஸ்த2ம் ய இத3ம் யத: |

உக்த2ஶஸ்த்ரா ஹயஸுத்ருபோ யதா2 நீஹாரசக்ஷுஷ: || 28 ||

உத்தவா! இப்படிபட்டவர்கள் என்னை அறிவதில்லை, புரிந்து கொள்வதில்லை. ஆனாலும் நான் அவர்கள் இதயத்திற்குள்ளேயே இருக்கிறேன். அதையும் உணர்வதில்லை.  இந்த உலக வடிவமாகவே நான் இருக்கிறேன் என்பதையும், இந்த உலகம் என்னால் படைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதையோ அறியாதவர்களாக இருக்கிறார்கள்.  கர்மகாண்டத்தில் கூறப்பட்டுள்ள, வர்ணிக்கப்பட்டுள்ள கர்மங்களில் மயங்கி புலன்களால் அடைகின்ற இன்பத்தில் மட்டும் திருப்தி அடைகிறார்கள்.  இவ்வாறு எவ்வாறு கண்புரை நோயினல் பொருட்களை சரியாக பார்க்க முடியாதோ அதுபோன்ற நிலையை உடையவர்கள்

தே மே மதமவிக்ஞாய பரோக்ஷம் விஷயாத்மகா: |

ஹிம்ஸாயாம் யதி3 ராக3: ஸ்யாத்3யக்ஞ ஏவ ந சோத3னா || 29 ||

ஒருவேளை ஒரு ஜீவனை வதம் செய்து அதனிறைச்சியை உண்பதில் விட முடியாத ஆசை இருந்தால் அவைகளை தேவதைகளுக்கு படைத்துவிட்டு பிரசாதமாக எடுத்துக் கொள்ளலாம். 

ந சோதனா – இதை ஒரு விதியாக சொல்லவில்லை. யாகம் செய்யும்போது இவ்வாறு செய்யலாம் என்றுதான் கூறியிருக்கிறது. என்னுடைய (வேதத்தினுடைய) ரகசியமான, மறைமுகமான கருத்தை புரிந்து கொள்ளாதவர்கள், விஷய சுகத்தை அனுபவிக்க விரும்புபவர்கள்.

ஹிம்ஸாவிஹாரா ஹயாலம்3தை4: பஶுபி4: ஸ்வஸுகே2ச்ச2யா |

யஜந்தே தே3வதா யக்ஞை: பித்ருபூ4தபதீன் க2லா: || 30 ||

ஹிம்சையில் இன்பம் காண்பவர்கள், துயரத்தை காணாதவர்கள், விலங்குகளை பலி கொடுப்பது தன்னுடைய ஆசை நிறைவேற்றிக் கொள்வதற்காக மட்டுமே தவிர வேறெந்த நல்ல விஷயத்திற்காக அல்ல. இந்த புலால் உணவை தாமஸமான தேவதைகளுக்கு, பித்ருக்களுக்கு படைத்து பூஜித்து பின் அதை உட்கொள்கிறார்கள்

ஸ்வப்னோபமமமும் லோகமஸந்தம் ஶ்ரவணப்ரியம் |

ஆஶிஷோ ஹ்ருதி3 ஸங்கல்ப்ய த்யஜந்த்யர்தா2ன் யதா2 வணிக் || 31 ||

இந்த உலகமும் மற்ற மேலுலகங்களும் கனவு காட்சியை போன்றவை. உண்மையில் அவைகள் இல்லை.  அவைகளைப் பற்றிய விவரங்கள் கேட்பதற்கு மட்டுமே இனிமையாக இருக்கின்றன.  இந்த கற்பனை இன்பத்தை அடைவதற்கு தன்னிடத்தில் இருக்கின்ற செல்வம், உடல்நலம், புண்ணியம் இவைகளையும் இழந்து விடுகிறான்.  எவ்வாறு வியாபாரிகள் அதிக லாபத்திற்கு பேராசைப்பட்டு மூலதனத்தையே இழந்து விடுகிறார்களோ அதுபோலவேதான் இதுவும்

ரஜ:ஸத்த்வதமோ நிஷ்டா ரஜ: ஸத்த்வதமோஜுஷ: |

உபாஸத இந்த்ரமுக்2யான் தே3வாதீன் ந யதை2வ மாம் || 32 ||

எல்லா ஜீவனும் ஏதாவது ஒரு குணத்தை பிரதானமாக கொண்டுதான் செயல்பட்டுக் கொண்டு இருப்பான்.  இந்த குணங்களுக்கு அதிஷ்டானமான, தேவதைகளை வழிபட்டுக் கொண்டு இருப்பார்கள். இந்திரன் முதலிய தேவதைகள் சிறப்பாக வழிபடுகிறார்கள்.  சம்சாரியாக இருக்கிறார்கள்.  அவ்வளவு ஆழமான ஈடுபாட்டுடன் என்னை வழிபடுவதில்லை, என்னை அடைய முயற்சி செய்வதில்லை.

இஷ்டஹ தேவதா யக்ஞைர்க3த்வா ரம்ஸ்யாமஹே தி3வி |

தஸ்யாந்த இஹ பூ4யாஸ்ம மஹாஶாலா மஹாகுலா: || 33 ||

விதவிதமான யாகங்களில் விதவிதமான தேவதைகளையெல்லாம் வழிபட்டு இறந்த பிறகு சொர்க்கம் போன்ற நல்லுலகங்களுக்கு சென்று போகங்களையெல்லாம் அனுபவிக்கலாம் என்று மனிதர்கள் நினைக்கிறார்கள். ஆனால் அங்கு சென்றாலும் புண்ணியம் தீர்ந்தவுடன் மீண்டும் பூலோகத்தில்தான் வந்து பிறக்க வேண்டும். ஆனால் அவர்கள் செல்வம் நிறைந்த சூழ்நிலையிலோ, மேலான குலத்திலோ பிறப்பார்கள்.

ஏவ்ம் புஷ்பிதயா வாசா வ்யாக்ஷிப்தமனஸாம் ந்ருணாம் |

மானினாம் சாதிஸ்தப்3தா4னாம் மத்3வார்தாபி ந ரோசதே || 34 ||

இவ்விதம் கர்மகாண்டத்தில் வர்ணிக்கப்பட்ட வேதவாக்கியங்களினால் சஞ்சலமடைந்த மனதை உடையவர்கள், அகங்காரத்துடன் இருப்பவர்கள், பிடிவாத குணத்துடன் இருப்பவர்கள், நான் நினைப்பதுதான் சரியானது, நான் புரிந்து கொண்டதுதான் சரியானது என்று மனதை பிடிவாதமாக வைத்திருப்பவர்கள் என்னுடைய சொற்களைக் கூட விரும்ப மாட்டார்கள். என்னைப் பற்றி பேசினால் கூட பிடிக்காது.

வேதா3 ப்3ரஹ்மாத்மவிஷயாஸ்த்ரிகாண்டவிஷயா இமே |

பரோக்ஷவாதா3 ருஷய: பரோக்ஷம் மம ச ப்ரியம் || 35 ||

வேதமானது கர்ம காண்டம், உபாஸனா காண்டம், ஞான காண்டம் என்று மூன்று பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது.  கர்ம காண்டம் கர்மத்தை தர்மத்துடனும், யோகத்துடனும் செய்வதற்கு வழிகாட்டும். உபாஸனா காண்டம் மனதை பலப்படுத்த உதவுகிறது.  ஞான காண்டம் ஜீவன்,ஈஸ்வரன் இவர்களுடைய உண்மை ஸவரூபத்தை பற்றிய அறிவைக் கொடுக்கிறது.  இவை மூன்றும் சொல்கின்ற முக்கியமான ஒரே கருத்து பிரம்மமும், ஜீவனும் ஒன்று என்பதுதான்.  பிரம்மம் தோன்றிக் கொண்டிருக்கும் இந்த உலகத்துக்கு மாறாத அழியாத ஆதாரமாக இருக்கிறது. உலகத்தின் மாற்றத்திற்கு காரணமாக இருப்பது மாயை. மாறுகின்ற உடலுக்கு மாறாத ஆதாரமாக இருப்பது ஆத்மா.  பரமாத்மாவையும், ஜீவாத்மாவையும் ஒன்று என்ற கருத்தை புரிய வைப்பதுதான் வேதத்தின் முக்கிய குறிக்கோளாகும்.  இந்தக் கருத்தை ரிஷிகள் மறைமுகமாகத்தான் கூறியிருக்கிறார்கள்.  நேரிடையாக உபதேசிப்பதில்லை.  மேலும் இப்படி மறைமுகமாக உபதேசம் செய்வதுதான் எனக்கு விருப்பமானது, அந்த முறையை நான் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.

ஶப்3தப்ரஹ்ம ஸுதுர்போ3த4ம் ப்ராணேந்திரியமனோமயம் |

அனந்தபாரம் க3ம்பீ4ரம் து3ர்விகா3ஹயம் ஸமுத்ரவத் || 36 ||

வேதம் என்பது அறிவைக் கொடுக்கும் கருவி, இதையே பிரமாணம் என்றும் கூறுகிறார்கள். இது ஒரு சப்த பிரமாணம். இதை புரிந்து கொள்வது மிகக்கடினம்.  இதை சப்த பிரம்மம் என்றும் கூறுவர். இது கடலைப்போன்றது, சமுத்திரத்தைப் போன்று அதன் கரை காண முடியாது. இது கம்பீரமாகவும் இருக்கிறது.  கடலின் ஆழத்தையும் கண்டறிய முடியாது. இதேபோல வேதம் கொடுக்கும் அறிவை வேறெதிலிருந்தும் அடைய முடியாது.  வேதத்தின் அமைப்பு கம்பீரமாக இருக்கிறது, ஆழமான கருத்துக்களை உடையது.

ப்ராண இந்திரிய மனோமயம்

காரண நிலையில் இருக்கும் சப்தத்திற்கு பரா என்றும், அடுத்த நிலைக்கு பஶ்யந்தி என்றும், மூன்றாம் நிலையான சப்தம் கொடுக்க வேண்டும் என்று மனதில் தோன்றும் எண்ணம் அதுவே மத்யமா எனவும், கடைசி நிலை வெளிவந்துவிட்ட சப்தம் இதை வைகரி அல்லது ஸ்தூல சப்தம் என்று கூறப்படுகிறது.  இந்த நான்கு நிலைக்கும் நம் உடலில் உள்ள ஒரு  இருப்பிடத்தை குறிக்கிறது.  முதல் நிலை நாபியிலும், இரண்டாவது நிலை இதயத்திலும், மூன்றாவது நிலை கண்ட3கம், தொண்டை, நான்காவது நிலையின் இருப்பிடம் நாக்கு. ஈஸ்வரனான நானே எல்லா நிலைகளிலும் இருக்கிறேன். பரா என்பது பிராணமயத்தையும், பஶ்யந்தி என்பது இந்திரிய மயத்தையும், மத்யமா மனோமயமாகவும், அழைக்கப்படுகிறது.  நாம-ரூப ஜபமே பகவான்தான்.  நாமத்தை ஜபிக்கும்போது இறைவன் நம்மை நோக்கி வருகிறார்.

மயோபம்ப்3ருஹிதம் பூ4ம்னா ப்ரஹ்மணானந்தஶக்தினா |

பூ4தேஷு கோ4ஷரூபேண பி3ஸேஷூர்ணேவ லக்ஷ்யதே || 37 ||

மயா உப ப்ருஹிதம் – நிர்குண ஸ்வரூபமான என்னுடைய ஆதாரத்தினால்

பூ4ம்னா – பூரணமான (ஸத்-சித்-ஆனந்த ஸ்வரூபமான)

ப்3ரஹ்மனா – பரபிரம்மனாகவும் இருக்கின்ற என்னிடத்தில் உள்ள

அனந்த ஶக்தினா – அளவிடமுடியாத மாயா என்ற சக்தியினால் ஜகத் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது

படைக்கப்பட்ட பிரபஞ்சத்தில் உள்ள அனைத்திலும் சப்தம் ஊடுருவி இருக்கிறது.  சப்தமும், அர்த்தமும் ஒன்றையேதான் குறிக்கிறது.  தாமரைத் தண்டுக்குள் இருக்கும் நூல்போல் சப்தமும் அர்த்தமும் இருக்கிறது.  நான் இந்த இரண்டுமாக இருக்கிறேன்

யதோ2ர்ணனாபி4ர்ஹ்ருதயாதூ3ர்ணாமுத்3வமதே முகா2த் |

ஆகாஶாத்3கோ4ஷவான் ப்ராணோ மனஸா ஸ்பர்ஶரூபிணா || 38 ||

எவ்வாறு சிலந்தி பூச்சியானது தன் இதயத்திலிருந்து நூலையெடுத்து வாய்மூலமாக வலையைப் பின்னுகிறதொ அதுபோல ஈஸ்வரன் பரா நிலையிலிருந்து, பஶ்யந்தி நிலைக்கு சென்று, மத்யமா என்ற நிலைக்கு வந்து பிறகுதான் சப்த-அர்த்த ரூபத்தை படைத்தார்.  தன்னிடத்திலிருந்து மாயா என்ற சக்தியின் துணைக் கொண்டுதான் இவைகளை படைத்தார்

ச2ந்தோ3மயோऽம்ருதமய: ஸஹஸ்ரபத3வீம் ப்ரபு4: |

ஓங்காராத்3வ்யஞ்ஜிதஸ்பர்ஶஸ்வரோஷ்மாந்தஸ்த2 பூ4ஷிதாம் || 39 ||

வேத ஸ்வரூபமாகவும், சப்தரூபமாகவும், என்றும் அழியாதவராகவும், அனைத்திற்கும் தலைவராகவும் இருக்கின்ற இறைவன் ஆயிரக்கணக்கான எழுத்துக்களின் சேர்க்கையை உடைய சப்தத்தை படைத்தார்.  சப்தங்கள் ஓங்காரத்திலிருந்து ஆரம்பித்து விதவிதமாக பிரிவுகளான் எழுத்துக்கள் தோன்றின.  உயிரெழுத்துக்கள் மூன்று “ ச “ வகைகளான ச1, ச2, ஶ மெல்லின பிரிவாகவும் இருக்கிறது

விசித்ரபா4ஷாவிததாம் ச2ந்தோபி4ஶ்சதுருத்தரை: |

அனந்தபாரம் ப்3ருஹதீம் ஸ்ருஜத்யாக்ஷிபதே ஸ்வயம் || 40 ||

விதவிதமான மொழிகள் தோன்றின.  செய்யுள், ஸ்லோக வடிவமாகவும் தோன்றி உள்ளன.  நான்கு-நான்கு எழுத்துக்களாக வளர்ந்து செல்லும் சந்தஸ் இருக்கின்றது.  இறுதியாக விசித்திரமான மொழிகள் தோன்றின. அது விஸ்தாரமடைந்திருக்கிறது இவ்வாறாக சப்த உலகத்திற்கும், லயத்திற்கும் பகவானே காரணமாகின்றார்

கா3த்ர்யுஷ்ணிக3னுஷ்டுப ச ப்3ருஹதீ பங்க்திரேவ ச |

த்ரிஷ்டுப்3ஜக3த்யதிச்ச2ந்தோ3 ஹயத்யஷ்ட்யதிஜக3த்3விராட் || 41 ||

காயத்ரி என்ற 24 உயிரெழுத்துக்களுடன் கூடிய செய்யுள் அமைப்பு, உஷ்ணிக என்பது 28 உயிரெழுத்துக்கள் கொண்ட செய்யுள் அமைப்பு, அனுஷ்டூப், ப்ருஹதீ, பங்க்தீ, த்ருஷ்டூப், ஜகதீ, அதிச்சந்தஸ், அத்யஷ்டி, அதிஜகதீ, விராட் என்கின்ற செய்யுள் அமைப்புக்களாகவும் பகவான் இருக்கிறார்.

கிம் வித4த்தே கிமாசஷ்டே கிமனூத்3ய விகல்பயேத் |

இத்யஸ்யா ஹ்ருதயம் லோகே நான்யோ மத்3வேத3 கஶ்சன || 42 ||

வேதத்திலுள்ள கர்மகாண்டத்தில் என்னென்ன கருத்துக்கள் கூறப்பட்டிருக்கிறது. உபாஸனா காண்டத்தில் எந்த தேவதைகளுக்கு எந்த மந்திரங்களை சொல்ல வேண்டும் என்று கூறப்பட்டிருக்கிறது. ஞான காண்டத்தில் எதைக்கூறி பிறகு நீக்குகின்றது என்பதை அதன் மறைப்பொருளை என்னைத்தவிர வேறு யாராலும் சுலபமாக அறிந்து கொள்ள முடியாது

மாம் வித4த்தே பி4த4த்தே மாம் விகல்ப்யாபோஹயதே த்வஹம் |

ஏதாவான் ஸர்வ்வேதா3ர்த2: ஶப்3த3 ஆஸ்தா2யா மாம் பி4தா3ம் |

மாயாமத்ரமனூத்3யாந்தே ப்ரதிஷித்4ய ப்ரஸீத3தி || 43 ||

எல்லா வேதங்களும் கர்ம காண்டத்தில் யக்ஞஸ்வரூபியான என்னைப் பற்றியே பேசுகின்றன. உபாஸனா காண்டத்தில் நானே தியானத்திற்குரிய விஷயமாக இருக்கிறேன்.  ஞான காண்டத்தில் அத்யாரோப அபவாதமும் என்னை மையமாக வைத்தே உபதேசிக்கறது.  என்னிடத்தில் இருக்கும் மாயா அம்சத்தை நீக்கி என்னை காட்டுகிறது.  வேதமானது இவ்விதம் என்னை அனைத்திலும், மையமாக வைத்தே உபதேசிக்கின்றது.

பி4தாம் மாயாமாத்ரம் – உலகத்தில் நாம் காணும் வேற்றுமைகளனைத்தும் வெறும் மித்யா, பொய்யான தோற்றம் என்று

அந்தே ப்ரதிஶித்4ய – இறுதியில் எல்லாவற்றையும் நீக்கிவிட்டு

அனூத்ய – உபதேசிக்கின்றது. பிறகு

ப்ரஸீத3தி – சாந்தியை அடைகின்றது, அமைதியாகி விடுகிறது

ஏதாவான் ஸர்வ வேதா3ர்த2ஹ – இவ்வளவுதான் வேதத்தின் செயல்பாடுகள், உபதேசங்கள்

தொகுப்புரை

01-17 குண-தோஷத்தைப் பற்றி விரிவாக விளக்கியுள்ளார்.  நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்து வைத்ததற்கான காரணங்களை விளக்கியுள்ளார்.  நல்லது, கெட்டது என்பது நிபந்தனைகளைப் பொறுத்து அமைகின்றது. அவரவர் கடமைகளைப் பொறுத்து இது அமைகின்றது.  இடம், காலம், பொருள், கர்த்தா, மந்திரம், செயல்கள் அவைகளில் நல்லது, கெட்டது எப்படி பிரித்துப் பார்க்கப்படுகிறது என்பதை கூறியிருக்கிறார்.

18-22 எப்படி மனிதன் போகப்பொருட்கள் மீது பற்று வைத்து இருக்கிறான் என்பதை விளக்கி உள்ளார்

23-43 வேதத்தினுடைய அமைப்பையும், பெருமையையும், இதில் கூறியுள்ளார்.  இது கர்ம காண்டம், உபாஸனா காண்டம், ஞான காண்டம் மூன்று பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. சப்தப் பிரபஞ்சமாக நானே இருக்கிறேன் என்றும், என்னையே மையமாக வைத்து மூன்று பகுதிகளிலும் உபதேசப்பட்டிருக்கிறது.  உலகத்தில் காணப்படும் வேற்றுமைகள் அனைத்துமே மித்யா என்று கூறிவிட்டு வேதம் அமைதியடைந்து விடுகிறது.

ஓம் தத் ஸத்