அஷ்டாங்கயோகம்

அஷ்டாங்கயோகம் – பதஞ்சலி

ஸ்வாமி குருபரானந்தா விளக்கம்

பதஞ்சலி மகரிஷி மூன்று மிகப்பெரிய நூல்களை எழுதியிருக்கிறார்.  அவைகள் . யோக சூத்திரம், பாணினி சமஸ்க்ருத இலக்கண நூலுக்கு விளக்கவுரை, ஆயுர்வேத சாஸ்திரம் (இது இப்போது வழக்கத்தில் இல்லை)

நம் மனதை பிறர்தான் நன்கு அறிவார்கள்.  நாமே மனமாக இருப்பதால் அதை நம்மால் சரியாக அறிய முடியாது, அதனிடம் உள்ள நிறைகுறைகளை கண்டு பிடிக்கவும் முடியாது.

இவர் எழுதிய யோக சூத்திரம் நான்கு பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது.  அவையாவன என்றால்  சமாதி, சாதனம்,  விபூதி,  கைவல்யம்.  இவர் மனதை அமைதிபடுத்தும் வழியை சில சூத்திரங்களில் அழகாக விளக்கியிருக்கிறார்.

முதல் பகுதியான சமாதியில் முதல் மூன்று சூத்திரங்களும், மூன்றாவது பகுதியில் 37வது சூத்திரம்

1.      அத யோக அனுஸாஸனம்

யோகத்தைப்பற்றிய விளக்கமானது குரு சிஷ்ய பரம்பரையாக (அனுஸாஸனம்) சொல்லப்பட்டு வந்ததை இப்போது விளக்கப்போகிறேன்.

2.      யோகஹ சித்தவிருத்தி நிரோதஹ

யோகம் என்றால் மனதில் எழும் எண்ணஙளை நிரோதம் செய்தல், நெறி படுத்துதல், ஒழுங்குபடுத்துதல், அமைதிப்படுத்துதல்,  ஜீவ-ஈஸ்வர ஐக்கியத்தை விசாரம் செய்வது யோகம். இது சாதனமாகவும், சாத்தியமாகவும் இருக்கிறது.

யோகம் : கரணம் + கருவி [சாதனம்]

நிரோதஹ (சரியான பொருள்) – ஒழுங்குபடுத்துதல், முறைபடுத்துதல், செம்மைபடுத்துதல்

நிரோதஹ (தவறான் பொருள்) – மனதை நாசம் செய்தல், ஒடுக்குதல், அடக்குதல்.

சித்தவிருத்தி – மனதில் எழும் எண்ணங்கள்

இந்த லட்சியமான மனதில் எழும் எண்ணங்களை ஒழுங்குபடுத்துதல் இதில் எட்டு படிகளாக விளக்கப்பட்டிருக்கிறது.

3.      ததா த்ருஷ்டஹ ஸ்வரூப அவஸ்தானம்

இப்படி மனதில் எழும் எண்ணங்களை ஒழுங்குபடுத்துவதில் வெற்றி அடைந்தால் தனி ஸ்வரூபத்தையே அடையலாம்.

1.       மனம் நமக்கு ஒரு கரணமாக (கருவியாக) செயல்படுகிறது

a.        ஐம்புலன்களின் வழியே அடையும் அறிவுக்கு மனம் பொதுவான கரணமாக இருக்கிறது.

b.       ஒருவருடைய செயல் மூலம் அவரது உள்நோக்கம் என்ன என்று கண்டுபிடிப்பது.  மனம் இதை யுக்தி மூலமாக அறிவதற்கு விசேஷ கரணமாக செயல்படுகிறது.

c.        தியானம் செய்வதற்கு மனம் ஒரு முக்கியமான கரணமாக இருக்கிறது.

d.       ஆகவே மனம் சரியாக இல்லையென்றால் விபரீதமான அறிவைத்தான் அடைவோம், தியானமும் சரியாக செய்ய முடியாது.

2.       மனம் கர்த்தாவாகவும் செயல்படுகிறது.

a.        சுதந்திரமாக செயல்படுபவன் கர்த்தா என்று அழைக்கப்படுவான்.

b.       செயலின் தன்மை தெரிய வேண்டும், சரியான பாவனையும் இருக்க வேண்டும்.

3.       மனம் ஒரு போக்தா:

மனம் ஒரு போக்தாவாகவும், செயலின் விளைவை அனுபவிக்கும் தன்மை உடையதாகவும் இருக்கிறது.  நாம் இந்த உலகத்தை மனம் மூலமாகத்தான் பார்த்து அனுபவிக்கிறோம்.  மனம் எப்படி வெளி உலக விஷயங்களை, பொருட்களை புரிந்து கொள்கிறதோ அதன் அடிப்படையில் எழும் உணர்ச்சிகளைத்தான் நாம் அனுபவிக்கிறோம்.

(உ-ம்) ஒரு குரு எப்போதும் தன் சிஷ்யனுடன் ஒரு வீட்டிற்கு உணவருந்த செல்வார், அந்த வீட்டில் உள்ளவர்கள் சிஷ்யனுக்கு வெrrrrrrறுப்புடன் உணவு அளிப்பார்கள். இதைக்கண்டு வருத்தமடைந்த சிஷ்யன் அடுத்த தடவை செல்லும்போது அந்த வீட்டில் எனக்கு வெறுப்புடன் உணவளிக்கிறார்கள் அதனால் தான் வரவில்லை என்றுக் கூறினான்.  குரு சிஷயனிடம், “இதை நீ எப்படி எடுத்து கொள்ளவேண்டும் என்றால் அவர்கள் அறியாமையால்தான் இவ்வாறு செய்கிறார்கள், எனவே நீ அவர்களிடம் கோபம் கொள்வதை தவிர்த்து பரிதாபப்பட வேண்டும் அப்போது உனக்கு வருத்தம் உண்டாகாது மாறாக பரிதாபம்தான் ஏற்படும்” என்று அறிவுரைக்கூறி அழைத்துச் சென்றார்.  இந்த தடவை சிஷ்யனுக்கு வருத்தமேற்படவில்லை, பரிதாபத்துடன் மகிழ்ச்சித்தான் ஏற்பட்டது.  நாம் அனுபவிக்கும் இன்ப துன்பங்களுக்கு மனம்தான் காரணம், எனவே பிறரது செயல்கள் எப்படி இருந்தாலும் அது நம்மை தாக்காது இருக்க வேண்டுமானால் நம் மனதை செம்மைப்படுத்த வேண்டும்.

4.       நம் மனமானது எண்ணங்களையெல்லாம் பதிவு செய்யும் வேலையையும் செய்கிறது.  நல்லதாக இருந்தாலும், கெட்டதாக இருந்தாலும் எல்லாமே பதிவு செய்யப்படுகின்றன. இந்த எண்ணப்பதிவுகளை சம்ஸ்காரங்கள் என்று சமஸ்கிருத்த்தில் கூறப்படுகிறது. மனதில் தீய எண்ணங்கள் அதிகமாக இருந்தால் அது நமக்கு அதிக சுமையை சுமந்து கொண்டிருப்பதுப்போல் இருக்கும்.

5.       நானே மனமாக இருப்பதால், மனது சஞ்சலப்பட்டால் நான் சஞ்சலத்துடன் இருக்கிறேன், மனம் வெறுப்படைந்தால் நான் வெறுப்பாக இருக்கிறேன் என்று கூறுகிறோம்.  சாஸ்திரம், “மனமே பந்தத்திற்கும், மோட்சத்திற்கும் காரணமாக இருக்கிறது.” என்று சொல்கிறது.  எனவே மனதை நெறிப்படுத்த வேண்டியதாக இருக்கிறது.

தமோ, ராஜஸ எண்ணங்களை நீக்கி மனதில் தெய்வீகமான எண்ணங்களை வைத்திருக்க வேண்டும்.

மனதை செம்மைப்படுத்துவதற்கு எட்டு சாதனங்கள், பதஞ்சலி மகரிஷி அவருடைய யோக சூத்திரத்தில் இரண்டாவது பாதம் 29வது சூத்திரத்தில் கூறியிருக்கிறார்.

1.       யமம்             தவிர்க்க வேண்டியவைகள்

2.       நியமம்            செய்ய வேண்டியவைகள்

3.       ஆஸனம்          உடலை ஆரோக்கியமாக வைத்திருத்தல்

4.       பிராணாயாமம்     பிராணனை சமப்படுத்துதல்

5.       பிரத்யாஹாரம்     இந்திரியங்களை கட்டுபடுத்தி வைத்திருத்தல்

6.       தாரணை          விரும்பிய இடத்தில் மனதை பொருத்துதல்

7.       தியானம்          தியானம் செய்து மனதை அமைதியாக வைத்தல்

8.       சமாதி             மனதை தொடர்ந்து அமைதியாக வைத்திருத்தல்

A.    யமம்: (யோக சூத்திரம் - 2/30)

இது ஐந்து வகையாகப் பிரிக்கப்படுகிறது.

1.       அஹிம்சை       மற்றவர்களுக்கு துயரத்தைக் கொடுக்காமலிருத்தல்

2.       சத்யம்           உண்மை பேசுதல், பொய்யை தவிர்த்தல்

3.       அஸ்தேயம்      மற்றவர்கள் பொருளை எடுத்துக் கொள்ளாதிருத்தல்

4.       பிரம்மசர்யம்     ஒழுக்கமாக வாழ்தல்

5.       அபரிகிரஹம்     தேவைக்கு மேல் பொருட்களை சேர்க்காது இருத்தல்.

                    தம்மிடம் இருக்கும் பொருட்கள் அனைத்தும

                    இறைவனுடையது என்ற மனப்பான்மையோடு அனுபவித்தல்

இவை ஐந்தும் மகா விரதங்கள் என்று பதஞ்சலி மகரிஷி கூறியிருக்கிறார்.

அஹிம்சை

உடல், சொல், மனம் இவை மூன்றாலும் யாருக்கும் துன்பம் கொடுக்காமல் இருத்தல்.  மனதாலும் மற்றவர்க்கு தீங்கு வர வேண்டும் என்று எண்ணக்கூடாது.  நமக்கு துயரம் வரக்கூடாது என்று விரும்பினால், நாம் யாருக்கும் துயரத்தை இந்த மூன்று வழிகளிலும் கொடுக்ககூடாது

நாம் துயரம் அடைவதற்கான காரணஙகள் என்னவென்று பார்க்கலாம்:

1.       நம் மனதில் உள்ள வெறுப்பை அறவே நீக்க வேண்டும்.

2.       கோபம் என்னும் கொடிய குணத்தையும் நீக்க வேண்டும். இது மற்றவர்களை மட்டுமல்ல தன்னை சேர்ந்தாரையும் கொல்லும் சக்தி வாய்ந்தது.

3.       மற்றவர்களால் துன்பம் அடையும் போது, நாம் அவர்களுக்கு அன்பைக் கொடுக்க வேண்டும்.

4.       பொறுமையை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

5.       நாம் பேசும் போது ஒருபோதும் கவனக்குறைவாக பேசி அதனால் மற்றவர்கள் மனது துன்பம் அடைவதற்கு காரணமாக இருக்க கூடாது

6.       நமக்கு வேலை நடக்க வேண்டும் என்பதற்காக எந்த உயிரினத்தையும் ஹிம்சை செய்யக் கூடாது.

7.       வரப்போகும் பெரிய துன்பத்தை தடுப்பதற்கு, சிறிய துன்பத்தை பிறருக்கு கொடுக்கலாம்.

சத்யம்

·         நிகழ்ந்ததை கூறுதல் -  எதைப் பார்த்தோமோ, கேட்டோமோ அதை அப்படியே உரைத்தல்

·         நிகழ்ந்ததை கூறாதிருத்தல் - உண்மையை எற்றுக் கொள்ளும் தகுதி இல்லாதவரிடத்தில் உண்மையை மறைத்து விடுதல்

·         பொய் கூறுதல் - உண்மை உரைத்தால் தீங்கு ஏற்படும் என்ற இடத்தில் பொய் சொல்வதில் தவறில்லை.

                

அஸ்தேயம் (திருடாமை)

மற்றவருடைய பொருட்களையோ, உழைப்பையோ, அறிவையோ திருடக்கூடாது.  எந்த பொருளையும் உழைப்பின்றி பெறக்கூடாது.  இது தமோ குணத்தின் விளைவு.  எவ்வித்திலும் பிறருடைய உரிமைகளையோ, உடைமைகளையோ திருடாமல் இருப்பது, பிறருடைய சொத்தை அபகரிக்காமல் இருப்பது.

பிரம்மச்சர்யம்( மாணவப் பருவம்)

பிரம்ம + சர்யம் à வேதத்தை படிக்க எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய சாதனை.  குருவுக்கு சேவை செய்து அறிவை அடைதல். அறிவை அடைய வேண்டுமென்றால் சுகத்தை விட்டு விடவேண்டும். பணிவை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். மனம், வாக்கு, உடலினால் எந்த நிலையிலும் எவ்விதமான சிற்றின்பங்களையும் நுகராமல் இருப்பது.

மாணவர்கள் கடைபிடிக்க வேண்டிய பழக்க வழக்கங்கள்:

·         காக்கையை போன்று குளித்திட வேண்டும்.

·         கொக்குப் போன்று மனதை ஒருமுகப்படுத்தி இருக்க வேண்டும்.

·         நாயைப் போன்று தூங்கிட வேண்டும்.

·         குரு உபதேசித்த சாஸ்திர நூல்களை ப்டித்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.

·         மனதை கட்டுப்பாட்டுடன் வைத்து இருக்க வேண்டும். 

·         பணத்தை சம்பாதிக்க கூடாது.  அதிகம் பணமும் வைத்திருக்க கூடாது.

அபரிகிரஹம்

·         தேவைக்கு மேல் பொருள் வைத்துக் கொள்ளாதிருத்தல். 

·         இல்லறத்தில் இருப்பவர்கள் தாம் அனுபவிக்கும் பொருட்களில் என்னுடையது என்ற பற்றை நீக்கி இருக்க வேண்டும். 

·         அனைத்தும் இறைவனுடயது என்ற மனப்பான்மையோடு இருத்தல்

·         சந்நியாசத்தில் இருப்பவர்கள் தம் பெயரில் எதுவும் வைத்திருக்க் கூடாது.

.

B.    நியமம்: (யோக சூத்திரம் - 2/32)

இதுவும் ஐந்து வகையாகப் பிரிக்கப்படுகிறது.

1.       தூய்மை                 அகத்தூய்மை, புறத்தூய்மை

2.       சந்தோஷம்              கிடைத்ததில் திருப்தி அடைதல்

3.       தவம்                   மன ஒருமுகத்துடன் செயல் செய்தல்

4.       ஸ்வாத்யாயம்           சாஸ்திரம் படித்தல்

5.        ஈஸ்வர ப்ரணிதானம்     இறை வழிபாடு.

தூய்மை

இது அகத்தூய்மையும், புறத்தூய்மையும் சேர்த்து கருதப்படுகிறது.

1.       உள்ளத்தை தூய்மையாக வைத்திருக்க வேண்டும்

2.       உடலைத்தூய்மையாக வைத்திருத்தல்

3.       உடைகளைத் தூய்மையாக வைத்திருத்தல்,

4.       நாம் வசிக்கும் வீடு, சுற்றுப்புறத்தையும் தூய்மையாக வைத்திருத்தல்

5.       நாம் உபயோகிக்கும் எல்லா பொருட்களையும் தூய்மையாக வைத்திருத்தல்

6.       தூய்மையான உணவையே உட்கொள்ள வேண்டும். மாமிசம் அசுத்தமான் உணவு என்று சாஸ்திரம் கூறுகிறது.

7.       மனதில் நல்ல எண்ணங்களையே வைத்திருத்தல்

8.       தீய எண்ணங்கள் சேராமல் பார்த்துக் கொள்ளுதல்.  இதற்கு பிரதிபக்ஷ பாவனா என்ற உபாயத்தை பயன்படுத்தி நம் மனத்திலுள்ள தீய குணங்களை விரட்ட அதற்கெதிரான நல்ல குணங்களை வளர்த்துக் கொள்ளுதல்

   (௨.ம்) விருப்பு, வெறுப்பு - வைராக்யத்தின் மூலம் விலக்குதல்

      கோபம், பொறாமை - அன்பு, கருணை இவைகளை கொண்டு

                           நீக்குதல்

      

சந்தோஷம்

·         சுகம்-துக்கம், பிடித்த்து-பிடிக்காத்து முதலியவற்றை மல்ர்ந்த முகத்துடன் ஏற்றுக் கொள்வது

·         கிடைத்ததில் திருப்தி அடைதல்

·         நம்மிடத்தில் இருக்கும் பொருட்கள், வசதி வாய்ப்புக்கள் அனைத்தும் போதும் என்ற மனப்பக்குவம் இருக்க வேண்டும்.

·         யாரிடத்திலும் எதற்காகவும் பொறாமைப் படக்கூடாது, பொறாமை நீங்க வேண்டுமென்றால், எதிலும் திருப்தியை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

·         எனக்கு கிடைத்ததெல்லாம் இறைவனால் கொடுக்கப்பட்டது என்று நினைக்கும் மனதை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

தவம்

·         தீய குணங்களை நீக்குவதற்கும், இனி சேராதிருக்கவும், நல்ல குணங்களை வளர்த்துக் கொள்ளவும் செய்யும் முயற்சியே தவம் என்று கூறப்படுகிறது.

·         நம்மை வந்து சேரும் துயரத்தை சகித்துக் கொள்ளுதல்,

·         ஏகாதசி போன்ற விரதங்களை, உபவாஸங்கள் மேற்கொள்ளுதல், மௌனவிரதம் இருத்தல் போன்றவை அனைத்தும் தவத்தின் லக்ஷணங்கள்

·         தவம் செய்வதின் பலனாக நம் சக்தி பெருகிட வேண்டுமே தவிர, பலவீனம் அடையக் கூடாது.

·         மூன்று விதமான் தவங்கள் சொல்லப்படுகிறது. உடலளவில் செய்வது, மனதளவில் செய்வது, சொல்லளவில் செய்வது

·         உடலளவில் செய்வது - தூய்மையாக இருத்தல், சொன்னதை செய்தல், பாதயாத்திரை போவது, பூஜை செய்வது, எளிமையாக இருத்தல்

·         சொல்லளவில் செய்வது - உண்மை பேசுதல், சொல்லால் யாரையும் துன்புறுத்தாமல் இருத்தல், நல்லதையே பேசுதல், இதமாக பேசுதல், அன்பாகவும், அளவாகவும் பேசுதல்.

·         மனதளவில் செய்வது - தியானம் செய்தல், மனதை தூய்மையாக வைத்து இருத்தல், மௌனமாக இருத்தல்.

·         சாத்வீக தவம் ; மனத்தூய்மைக்காக செய்வது

·         ராஜஸ தவம் : பிறர் பாரட்டைப் பெற செய்யும் தவம்,

·         தாமஸ தவம் : பிறரை அழிப்பதற்கு, தன்னை வருத்திக்கொண்டு செய்வது

·         சுகம் அடைவதற்கு செய்யும் தவங்களாக, கடின உழைப்பையும், சில விஷயங்களை தியாகம் செய்வது போன்றவற்றைக் கூறலாம்.

ஸ்வாத்யாயம்

·         சாஸ்திரம் படித்தல், நல்ல நூல்களைப் படித்தல்,

·         பகவத் நாமங்களை சொல்லிக்கொண்டிருத்தல், பகவத் குணங்களைப் பாடிக் கொண்டிருத்தல்

·         சப்தகிரகணம் : புத்தகத்தை படித்தல்.

·         அர்த்தகிரகணம் : அர்த்தத்தை புரிந்து கொள்ளுதல்

·         நம்மிடத்தே உள்ள தீய குணங்களை நீக்கி கொள்ளவும், நல்ல எண்ணங்களை வளர்த்துக் கொள்ளவும், மேற்கொள்ள வேண்டிய ஆன்மீக சாதனைகளை அறிந்து கொள்ள சாஸ்திரங்களை படித்தல்,

·         பெரிய மகான்களின் நூல்களை படிப்பது, அவர்களுடன் சத்சங்கம் வைத்துக் கொள்வதற்கு சம்மாகும்

·         வயதான காலத்தில் நாம் நம்மில் இருக்க இந்த சாதனை உதவும்.

ஈஸ்வர பிரணிதானம்

·         இறைவனை வழிபடுதல்

·         தினந்தோறும் காலையின் இரண்டு அல்லது ஐந்து நிமிடங்கள் முதலில் இறைவனிடம் பிரார்த்தனை செய்து விட்டுத்தான் மற்ற வேலைகளை தொடங்க வேண்டும்.

·         இறைவனிடம் நமக்கு என்னென்ன வேண்டும் என்பதை தெரிவிக்க வேண்டும். இப்படி செய்வது நாம் அடைய வேண்டிய லட்சியங்களை நமக்கே நினைவூட்டிக் கொள்வது போலவும் இருக்கும், இறைவனின் உதவியை நாடியது போலவும் இருக்கும்.

·         பிரார்த்தனையில் நம்முடைய அகங்காரம் இறைவனிடம் சரணடைகிறது.  அப்ப்டி சரணடையும் போது இறைவனின் சக்தி நமக்கு கிடைக்கிறது.

·         அனைத்தையும் இறைவனுக்கு அர்ப்பணம் செய்து, அவர் ஆணையை நிறைவேற்றுவது

C.     ஆஸனம்: (யோக சூத்திரம் - 2/46)

·         நாம் ஆஸனம் செய்வதற்கு அமர்கின்ற விதம் உடலுக்கு சுகமாகவும், அமர்வதற்கு உறுதியாகவும் இருக்க வேண்டும்.  இந்த நிலையில் இருந்து தியானம் செய்ய வேண்டும்.

·         அமரும் இடம் சற்று உயர்ந்த்தாகவும் இருக்க வேண்டும்.

·         கடினமாகவோ, மிருதுவாகவோ, மேடு பள்ளமாகவோ இருக்க கூடாது.

·         உடற்பயிற்சிகளை செய்து உடலை ஆரோக்கியமாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

·          

D.    பிராணாயாமம்: (யோக சூத்திரம் - 2/49)

·         மூச்சுக்காற்றை ஒழுங்குபடுத்துதல்.

·         மூச்சுக்காற்றை ஒரே சீராக உள்ளே இழுத்தல், பிறகு ஒரே சீராக வெளியே விட வேண்டும்.

·         தூக்கத்தை கலைக்க வேண்டுமென்றால், இதைச் செய்தால் தூக்கம் கலைந்து விடும்.  மனதில் இருக்கும் சஞ்சலங்களும் நீங்கி விடும், பொறுமையை வளர்க்கும்.

E.     பிரத்யாஹாரம்: (யோக சூத்திரம் - 2/54)

·         இந்திரியங்களை கட்டுப்படுத்துதல், ஒழுங்குபடுத்துதல்.  இதை மூன்று இடங்களில் பயன்படுத்துகிறோம்.

·         விவகாரத்திற்காக - வேலை செய்யும்போது

·         இன்பம் அடைவதற்காக - சினிமா, தொலைக்காட்சி பார்த்தல்

·         நன்மைக்காக - சாஸ்திரம் படிப்பது, கேட்பது

இந்திரியங்கள் வழியாக உள்ளே சென்ற எண்ணங்கள் நல்லவையாக இருந்தாலும் தீயவையாக இருந்தாலும் அதை நீக்குவது மிக கடினம்.  வெளியே இருந்து இந்திரியங்கள் வழியாக உள்ளே செல்லும் வேண்டாத விஷயங்கள் துன்பத்தை தரும், கோபத்தால் மற்றவர் மனம் புண்படும்படி பேசுதல் போன்றவை நிகழும்.

முதல் ஐந்து சாதனங்கள் (யமம்,நியமம், ஆஸனம், பிராணாயாமம்,பிரதியாஹாரம்) பகிரங்க சாதனை என்றும் அடுத்த மூன்று சாதனைகள் (தாரணா, தியானம், சமாதி) அந்தரங்க சாதனையென்றும் பிரிக்கலாம்.

பகிரங்க சாதனம் à அந்தரங்க சாதனம் à சாத்தியம்

எடுத்து  கொண்ட லட்சியத்தை அடைய வேண்டுமென்றால் பகிரங்க சாதனையில் முழு வெற்றி அடைந்த பின்னர் அந்தரங்க சாதனத்தையும் பழக்கபடுத்தி கொண்டால்தான் இது சாத்தியமாகும்.

F.     தாரணா: (யோக சூத்திரம் - 3/1)

மனதை ஒரு இடத்தில் நிலை நிறுத்துதல்.  இறைவனை தியானிக்க வேண்டுமென்றால் அந்த சூட்சுமமான விஷயத்தை அடைவதற்கு ஸ்தூலமான ஒன்றை பயன்படுத்தி அதில் நம் மனதை நிலை நிறுத்தி தியானம் செய்ய வேண்டும்.  எதைத் துணைக் கொண்டு ஒரு தத்துவத்தை அறிய விரும்புகிறோமோ அதற்கு ஆலம்பனம் என்று பெயர்.  அதில் நம் மனதை நிலை நிறுத்தி தியானிக்க வேண்டும்.

G.    தியானம் (யோக சூத்திரம் - 3/2)

மனதை ஆலம்பனத்தில் தொடர்ந்து வைத்திருந்து எதை அடைய விரும்புகிறோமோ அதையையே நினைத்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.  இதில் நாம் தியானிக்க நினைக்கும் விஷயத்தை தவிர மற்ற விஷயங்களும், எண்ணங்களும் மாறி மாறி வந்து அந்த விஷயத்தையே மறக்கடிக்க செய்யும்.  நாம் துவண்டு விடாமல் நம் தியான விஷயத்தை திரும்ப திரும்ப மனதில் கொண்டு வர வேண்டும்.  இந்த முயற்சிதான் தியானம் என்று பதஞ்சலி கூறுகிறார்.  காலை நேரம் தியானத்திற்கு உகந்த நேரம்.  இது நான்கு நிலைகளாக விவரிக்கப்படுகிறது.

1. மனதை அமைதிபடுத்தும் நிலை:

நம் உடலை நன்கு தளர்த்தி வைக்க வேண்டும்.  பிறகு நாம் விடும் மூச்சுக் காற்றையே கவனித்து கொண்டேயிருக்க வேண்டும். ஐம்புலன்களையும் அமைதி படுத்த வேண்டும் பிறகு மனதை அப்படியே அமைதியாக வைத்திருக்க வேண்டும்.  நாம் ஒரு நதிக்கரையில் அமர்ந்திருக்கிற மாதிரி கற்பனைச் செய்து கொண்டு, நதி நீரில் மிதந்து செல்லும் விதவிதமான பொருட்களை கவனிக்க வேண்டும்.  அதே மாதிரி நம் மனதில் மாறி மாறி வரும் எண்ணங்களை ஒரு சாட்சிப் போல் பார்த்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.  இந்த முயற்சி நம்மைப் பற்றி நாமே நன்கறிய உதவிச் செய்யும்.  அதே சமயம் அந்த எண்ணங்களுடன் போராடாமல் அதை கவனித்துக் கொண்டிருப்பதால் மனம் அமைதியடையும்.  இதனால் மனப்போராட்டத்திலிருந்து, சஞ்சலமான நிலையிலிருந்து விடுபட்டு அமைதியாக இருக்கலாம்.

புத்தியை அமைதிப் படுத்துதல்:

மேற் சொன்ன நிலையை அடைந்ததும் பின்பு புத்தியை அமைதிபடுத்த வேண்டும், எதையும் சிந்திக்காது இருத்தல், எந்த விஷயத்திலும் முடிவெடுக்கும் திட்டத்தில் புத்தியை உபயோகிக்காமல் நிறுத்தி வைத்திருத்தல்.

2.      ஜபம்

இறைவனுடைய  நாமத்தையோ, பிரார்த்தனை ஸ்லோகத்தையோ எடுத்துக் கொண்டு அதை இடைவிடாமல் உச்சரித்து கொண்டேயிருக்க வேண்டும்.  இதனால் நம் மனதானது ஒருமுகப்படும்.

3.      நற்பண்புகளை தியானித்தல்

என்னென்ன நற்பண்புகள் சாஸ்திரத்தில் சொல்லபட்டு இருக்கிறதோ அதை அடைய வேண்டும் என்று இறைவனை வழிபட வேண்டும்.

4.       அத்வைத ஞானத்தை தியானித்தல்

இதையே நிதித்யாஸனம் என்றும் கூறுவர்.  இங்கு பிரம்ம ஞானமே தியானத்திற்கு பொருளாக இருக்கிறது.

H.    சமாதி (யோக சூத்திரம் - 3/3)

தியானத்தின் முதிர்ச்சி அடைந்த நிலை இது.  இதில் மனதை அமைதியாக தொடர்ந்து வைத்திருத்தல் இதிலும் இரண்டு நிலைகள் சொல்லபடுகிறது.  அவை சவிகல்ப சமாதி, நிர்விகல்ப சமாதி.

சவிகல்ப சமாதி: நான் தியானம் செய்து கொண்டிருக்கிறேன் என்ற நினைப்போடு தியானித்துக் கொண்டிருத்தல்.

நிர்விகல்ப சமாதி: நான் தியானம் செய்து கொண்டிருக்கிறேன் என்ற உணர்வேயில்லாமல் ஆழ்ந்து போய் விடுதல்.

எதையாவது அடைந்தால் இது லாபம், அல்லது நஷ்டம் என்று நினைப்பது போல் மனதை அடைவது லாபம் மற்றதெல்லாம் நஷ்டம்.

நம் மனதை அடைவதுதான் நம் லட்சியம், அதுவே நம்மில் இருத்தலுக்கு சம்மாகும்.

Vallalar Story

Vallalar Story

When he or she is born, God intended only two identifications; man and woman but he or she first gets the religious identification and then many such stamps of identity, bringing an unintended difference and division in mankind. Instead of uniting mankind, religion has only brought divisions and differences. Religions are just different versions of the same God. Despite its inherent sanctity and being an effective vehicle of life, religion only limits people to a particular faith or belief. That is why, Hinduism is regarded as a way of life and not necessarily a religion. There are different religions and even differences within religion. Perhaps, given an option in the initial stage, one would have opted to be a universal man. Adi Sankara craved pardon of the God for three mistakes made by man. One; man has given form to God who has no form. Second; he tried to define God who is indescribable and indefinable. Third; he tried to confine the Omnipresent and all-pervading God within the four walls of a temple.

A saint of universal vision, Ramalinga Adigalar sought to remove such differences and viewed God as a single, supreme and universal power. Enlightened by the universal doctrine of Shiva Sidhanta, He perceived God as all-pervading divine power. He declared that God is above all religions, beyond all regional or linguistic barriers and called for a universal approach and uniform way of worship. He conjured up a vision where everyone lived in peace and harmony, based on virtues like compassion and love. He called it ‘the divine union of all souls’ (Athma Neya Orumaippadu). It is a tall order but one could always make an attempt and one could always make a beginning.

Ramayya Pillai and Sinnammai belonged to an average family in Marudhur, near Chidambaram in South Arcot District. Pillai was a teacher in a local school and an ardent devotee of Lord Shiva. They were blessed with two sons, Sabapathi, Parasuraman and two daughters, Sundarammal and Unnamali. A sage visited their house a fine morning and conveyed the message that a child of extra ordinary brilliance would be born to them. Days turned into months and on 5th October 1823 a baby boy was born to the delight of the couple. They named him Ramalingam. Ramalingam turned out to be a child prodigy and just as the saint predicted, showed signs of high wisdom. But Ramayya Pillai could not live to see the blooming of his son into a divine personality. Soon, the responsibility of the family fell on the shoulder of Sabapathi, the elder son of the family. The family then moved over to Madras. Being a teacher himself, Sabapathi, wanted to give the best education to Ramalingam but Ramalingam showed no inclination for studies. He preferred to spend his time in the precincts of Kanda Swamy temple, composing songs and worshipping Muruga. Sabapathi then sent him to a learned Pundit, Sabapathi Mudaliar of Kancheepuram. He thought that Ramalingam would be receptive to an erudite scholar like Sabapathi Mudaliar. Having come to know the brilliant qualities of the child, Sabapathi Mudaliar said that there was nothing that he could teach a person like Ramalingar who was capable of teaching the whole world. Wishing him well, Mudaliar sent him back.

Sabapathi did not like the way Ramalingar was moving about, discarding studies and spending time in temple precincts. Pappathi, Sabapathi’s wife, also advised Ramalingar to follow a disciplined life. Sensing the mental worries that he was causing to the members of his family, Ramalingar remained confined within the house, with his meditation tools, a lamp and a mirror.

Soon, Sabapathi too realized the greatness of Ramalingar. Sabapathi was scheduled to perform a religious discourse at Madras but for some reasons he was unable to do so. He deputed Ramalingar to convey the message of his inability to perform. As the authorities could not make alternative arrangements, they insisted Ramalingar himself to perform the role of his brother. A reluctant Ramalingar took the stage. Then his brilliance came to the light and his exposition of Shaiva Sidhanta kept the audience spell bound. ‘No ordinary person can perform a divine discourse as effortlessly and magnificently as Ramalingar’, one of the audience remarked. Sabapathi felt ashamed that he could not see the greatness of his own brother, residing under the same roof.

Ramalingar spent most of his time in his room. Sitting before a mirror, he used to mediate and compose poems. As he meditated, his individual self had disappeared and the Lord he had realized within had revealed himself in the reflection on the mirror. He sought to see the reflection of the Lord within his heart into the mirror in front. Generally devotees sought God outside, in the idol of a temple or a symbolic picture and then realize His presence within. Here, in sharp contrast, Vallalar was seeking the outside reflection of the God who was already being experienced within. Enlightened within, he composed songs invoking the Grace of Muruga, like Kandar Sarana Pathu, Shanmugar Kalaipattu and Deiva Mani Malai etc.

Visiting the Kanda Kottam Muruga temple became the daily routine of Ramalingar. Looking at the shrine of Muruga at Kanda Kottam, Ramalingar felt intensely emotional and poured out his devotion in the form of ‘Deiva Mani Malai’. “You are the embodiment of love, who has no equal, who is enlightened, who gives happiness to all. When would the rose petals of your Lotus Feet extend their gentle grace to my heart? When would you come, mounted on your beautiful transport of peacock to give me the treasure of your grace?” So went the lines of Deiva Mani Malai which he composed at the age of nine.

Vallalar gave beautiful expression of his devotion through songs. He composed many verses of poems and the foremost among them was ‘Thiruvarutpa’. A collection of 5818 poems and divided into 6 volumes, Thiruvarutpa is considered as an outstanding work of literature and devotion. In line with the concept of six broad divisions of prayer, the collection of songs composed by the disciples of Shiva are known as “Panniru Thirumurai” (Twelve Thirumurai) and the ‘Thiruvarutpa’ songs rendered by Adigalar have come to be known as “Aru Thirumurai” (Six Thirumurai). This sacred collection of songs portrays the eternal concept of truth, the general aspects of life and his own divine experience. Thiruvarutpa continues its appeal as the finest expression of prayer. Disciplines thronged to hear him and drew immense inspiration from him. He has now come to be known as Arul Prakasa Vallalar.

His Philosophy - Vallalar gradually started realizing God as the supreme power manifesting throughout the universe. Vallalar was immensely moved by the divine power of the Lord of Chidambaram. Here, Lord Shiva appeared both in form and without form. One can experience that which has a form by seeing it and feeling it. One can visualise that which has no form by imagining it or contemplating it. Vallalar experienced both the characteristics of form and formlessness in Jyothi, the divine light. It has a form because one can experience it and see it. It is also without form because one cannot feel it and it is likely to be extinguished.

Vallalar believed that the Eternal Truth remains unrevealed and it is the Jyothi, the Vast Grace of Light, that causes the revelation of truth. A subject is able to perceive an object only when the reflection of the light falls on the object. If a precious stone meant for public display is kept in a dark corner it never gets noticed. It needs the focus of a light to bring out its full value in sparkling brilliance.

The power of Jyothi is highlighted in all religions. It forms the foundation of all thoughts, all activities and systems. Jyothi is the eternal divine power that first originated in the universe. The cause of all actions, whether physical or chemical, is energy or heat. The source and origin of energy or heat is Jyothi. The Jyothi is invisible and merges with the energy. It is present everywhere; in sun, moon, light and fire. The universe operates on its own inherent energy. There is self-sustaining energy in every atom or human cell. It is this energy that causes all movements and all activities. Jyothi gives the sustaining-power to a life. Jyothi gives life to all and there is Jyothi in every soul (Athma Jyothi). Rig Veda says the significance of Jyothi is beyond human comprehension. Brihadaranyaka Upanishad says:

Oh Lord, lead me from unreal to the real,
from darkness to the light of Jyothi
from death to immortality
May there be peace, peace and perfect peace.
( Asatho Ma Sath Gamaya……………)

As Jyothi is manifested in different forms throughout universe and as divine power within every human soul, Vallalar advocated the Jyothi form of worship. He said that the Supreme Lord had revealed to him the powerful Mantra of Divine Light. “Arut Perum Jyothi Thani Perum Karunai, Arut Perum Jyothi (Vast Grace of Light, the Vast Grace of Light – Supreme compassion, Vast grace of light).

Jeeva Karunya Ozhukkam - Another important aspect of Vallalar’s philosophy is Jeeva Karunya Ozhukkam, which means having a compassionate outlook towards all lives. It refers to one’s attitude towards fellow beings on the one hand and towards all other creatures like animals, birds etc. Vallalar could not bear to see the agony of people suffering from hunger. He stressed the quality of compassion for all. The privileged ones should help the less privileged and service to humanity is equal to service to God.

God created, apart from humans, other species also like animals, birds etc. as part of the nature. Man, endowed with intelligence, was supposed to preserve the nature and protect these poor creatures. Unfortunately, he turned out to be the biggest threat for their survival. Man has silenced the feeble voice of conscience that came from his heart, surrendered to the dictates of his mind and fulfilled the nefarious demands of his body. According to Vallalar, he or she only is entitled to receive God’s grace who lives in harmony with nature and shows compassion towards God’s creations. He who takes non vegetarian food forfeits his privilege to seek entry into the temple of God.

Vallalar wanted the whole humanity to integrate into one single objective, the divine unity of souls, based on ‘Jeeva Karunya Ozhukkam’ or compassion. The path of Sanmarga symbolizes truth, love and discipline which leads to the highest stage of divinity (Iswara Sakshathkaram) and immortality. Vallalar underlined certain principles which formed the foundation of Samarasa Sudha Sanmargam. These are:-

1. God is one. He is Arul Perum Jyothi, the Vast Grace of Light.
2. All are children of one God and there is no caste, religious or regional differences.
3. One should recognize the divinity in every soul, respect it and live in peace and prosperity, in a spirit of love and unity.
4. Compassion towards all fellow beings and compassion towards all lives such as animals, birds etc. should form the basis of all actions.
5. To reach God, tread the path of simplicity and humility and not through rituals or extravagant way of worship.

Vallalar established Samarasa Sudha Sanmarga Sabhai as the medium to translate his ideals into practice. The term Samarasa means equanimity, the concept that encompasses all religious thoughts and respects all faiths and religions. The term ‘Sudham’ implies purity and sublimity. Sanmargam means the right and truthful way. In short, it is a philosophy that transcends all existing spiritual thoughts and shows the perfect way of truth. It emphasizes the importance of discipline which Vallalar classified as discipline of senses (Indriya Ozhukkam), Karana Ozhukkam, Jeeva Ozhukkam, and Athma Ozhukkam. Vallalar also stressed the importance of charity. He considered food offering (Annadhana) as the most sacred duty of all. Vallalar dreamt of the day when hunger and poverty would completely be eliminated. He established Dharma Salai as a humble effort towards this direction. The Salai continues to render its inestimable service to the society even now.

The philosophy of Sudha Sanmarga (Pure Gathering), built on the concept of love and compassion, aims at purifying the body, enlivening the mind, enriching the intellect and enlightening the soul, the different steps that lead to immortality. It follows the path of simplicity and discipline; the path of Sanmarga where there is no human distinctions.

Normally, a seeker, bound by various attachments in the world, finds many obstacles in his spiritual journey. The family ties, the properties, passions, prejudices, attachments and affiliations all bind him, incapacitating him or her for any meaningful action. The 52 iron links that symbolically form a chain and surround the Gjnana Sabhai signal the message that one who is determined and dedicated can remove these chains one by one, liberate himself and realize the Vast Grace of Light.

Vallalar as a Reformer Vallalar saw many ills plaguing the society. Steeped in ignorance, people were following certain outmoded customs, dogmas, beliefs and practices. There were differences within Hindu religion. The need of the hour was transformation in socio-religious practices, change in concepts or mis-concepts and change in way of life. Vallalar felt this need. He wished everyone living in the spirit of universal brother-hood, showing compassion towards all lives.

Vallalar perceived God not as an identifiable image, not necessarily in the form of an idol and not restricted to a class or region. He perceived God as all-pervading divine power. He pointed out the lacuna in the prevailing practices and sought to dispel many ill-conceived notions. He sought to dispense with various practices like rituals. He sought to remove the artificial barriers and unite all aspirants under one common platform. He then took the role of a reformer, introduced the universal and uniform concept of Jyothi worship and Sudha Sanmarga.

Some expressed doubt whether these concepts tantamount to deviation from our established practices. Vallalar only wanted to rid the society of certain aberrations while retaining the basic values. He wanted Sanathana Dharma to flourish, took the role of a gentle reformer and brought about a renaissance. God himself manifested as Adi Sankara and Ramanuja to give the direction and guidance to humanity. Great many saints and reformers appeared in this land from time to time like Sri Raja Ram Mohan Roy, Swami Dayananda Saraswathhi, Sri Ramakrishna Paramahamsa and Sri Vivekananda to give the correction as the changing conditions demanded. Vallalar has rightly come in that lineage.

Hinduism is never a set of codes or dogmas. It is a way of life, ever vibrant, ever seeking the truth. It is all-tolerant, all-comprehensive, all-absorbing and always reforming itself in the process. The strength of Hinduism lies in its infinite capacity to adapt. “Let noble thoughts come to us from all sides” said Swami Vivekananda. In a changing world, every order has to change in accordance with the necessities of time. Hinduism has come a long way from how it was practiced some 500 years before. It has evolved, over a period of time, correcting itself and reforming itself according to the demands of the time.

His Profile: Vallalar believed in the dignity of man and emphasized that religions should respect this dignity. He was the embodiment of compassion. When he saw people suffering for want of food, it reminded him of falling young plants drying up for want of nourishment. He expressed this feeling in one of his songs thus: “I felt sad seeing the falling ear of tender plants, withering for want of nourishment. I felt sad seeing frail people crestfallen for want of food.” (“Vaadiya Payirinai Kanda Pothellam Vaadinen”). He led a life of virtue, abstinence and discipline, though he prayed for all people, accepting their vices as his own. He always wore spotless clean white cloth around his body that symbolized gentleness and peace. He looked serene and majestic, his sparkling eyes conveying the message of love. He spoke in a low gentle tone. Even while singing, he maintained a low pitch. Perhaps, one could hear his voice raised while speaking for vegetarianism. He performed many acts of miracles but never agreed that he consciously exercised such powers or even possessed them. He not only fulfilled the aspiration of the soul but also healed the body. He was a good physician who prescribed clean diet habits, exercise, Pranayamam and Yoga for good health.

Dematerialization: Vallalar believed that just as the soul, body also undergoes a spiritual transformation by the grace of Jyothi. When the body functions independently of sense organs, it becomes pure. When the soul within is sublime and sacred, it implies that the body in which the soul lives is also pure. Just as the contents are pure, the container also gets purity and sanctity. As a result of spiritual transformation, the body assumes a stage of divine Golden Deathless Body. It continues to remain in this divine stage deriving its own inherent energy and then attains immortality. In line with his belief, Vallalar is believed to have attained immortality. On 30th January 1874, Vallalar drew some of his close disciples near and said: “I wish to confine myself in the room here. Do not search for me and if you do, you would not find. I believe, God has willed it that way and I hope it would happen that way”. He then walked away, entered into a room and closed the door. It is believed that he sacrificed his deathless body and dematerialized so that he could continue his divine presence among his disciples, grace them and guide them.

That marked the end of a great sage or the beginning of a new age. That marked the end of a glorious chapter of Vallalar that opened up a new chapter for man’s eternal quest to know the truth. That marked the end of a period of darkness that heralded the advent of a new era of awakening, the era of light and Jyothi.

May the light of love, the light of grace he kindled radiate its brilliance all over. May the beacon light he lit brighten up the world. May the flame of grace he brought bring a sense of unity and peace all over the earth

Faith in God Conversation

An atheist professor of philosophy speaks to his class on the problem science has with God, The Almighty.

He asks one of his new students to stand and.....

Prof: So you believe in God?
Student: Absolutely, sir.
Prof: Is God good?
Student: Sure.

Prof: Is God all-powerful?
Student: Yes.

Prof: My brother died of cancer even though he prayed to God to heal him. Most of us would attempt to help others who are ill. But God didn't. How is this God good then?

Hmm? (Student is silent.)

Prof: You can't answer, can you? Let's start again, young fella. Is God good?
Student: Yes.

Prof: Is Satan good?
Student: No.

Prof: Where does Satan come from?
Student: From...God.....

Prof: That's right. Tell me son, is there evil in this world?
Student: Yes.

Prof: Evil is everywhere, isn't it? And God did make everything. Correct?
Student: Yes.

Prof: So who created evil?
(Student does not answer.)

Prof: Is there sickness? Immorality? Hatred? Ugliness? All these terrible things exist in the world, don't they?
Student: Yes, sir.

Prof: So, who created them?
(Student has no answer.)

Prof: Science says you have 5 senses you use to identify and observe the world around you.
Tell me, son...Have you ever seen God?
Student: No, sir.

Prof: Tell us if you have ever heard your God?
Student: No, sir.

Prof: Have you ever felt your God, tasted your God, smelt your God? Have you ever had any sensory perception of God for that matter?
Student: No, sir. I'm afraid I haven't.

Prof: Yet you still believe in Him?
Student: Yes.

Prof: According to empirical, testable, demonstrable protocol, science says your GOD doesn't exist. What do you say to that, son?
Student: Nothing. I only have my faith.

Prof: Yes. Faith. And that is the problem science has.
Student: Professor, is there such a thing as heat?

Prof: Yes.
Student: And is there such a thing as cold?

Prof: Yes.
Student: No sir. There isn't.
(The lecture theatre becomes very quiet with this turn of events.)

Student: Sir, you can have lots of heat, even more heat, superheat, mega heat, white heat, a little heat or no heat. But we don't have anything called cold. We can hit 458 degrees below zero which is no heat, but we can't go any further after that. There is no such thing as cold. Cold is only a word we use to describe the absence of heat. We cannot measure cold. Heat is energy. Cold is not the opposite of heat, sir, just the absence of it. (There is pin-drop silence in the lecture theatre.)

Student: What about darkness, Professor? Is there such a thing as darkness?
Prof: Yes. What is night if there isn't darkness?

Student: You're wrong again, sir. Darkness is the absence of something. You can have low light, normal light, bright light, flashing light....But if you have no light constantly, you have nothing and its called darkness, isn't it? In reality, darkness isn't. If it were you would be able to make darkness darker, wouldn't you?
Prof: So what is the point you are making, young man?

Student: Sir, my point is your philosophical premise is flawed.
Prof: Flawed? Can you explain how?

Student: Sir, you are working on the premise of duality. You argue there is life and then there is death, a good God and a bad God. You are viewing the concept of God as something finite, something we can measure. Sir, science can't even explain a thought. It uses electricity and magnetism, but has never seen, much less fully understood either one. To view death as the opposite of life is to be ignorant of the fact that death cannot exist as a substantive thing. Death is not the opposite of life: just the absence of it.
Now tell me, Professor. Do you teach your students that they evolved from a monkey?
Prof: If you are referring to the natural evolutionary process, yes, of course, I do.

Student: Have you ever observed evolution with your own eyes, sir?
(The Professor shakes his head with a smile, beginning to realize where the argument is going.)

Student: Since no one has ever observed the process of evolution at work and cannot even prove that this process is an on-going endeavor, are you not teaching your opinion, sir? Are you not a scientist but a preacher? (The class is in uproar.)
Student: Is there anyone in the class who has ever seen the Professor's brain?
(The class breaks out into laughter.)

Student: Is there anyone here who has ever heard the Professor's brain, felt it, touched or smelt it? No one appears to have done so. So, according to the established rules of empirical, stable, demonstrable protocol, science says that you have no brain, sir.
With all due respect, sir, how do we then trust your lectures, sir?
(The room is silent. The professor stares at the student, his face unfathomable. )

Prof: I guess you'll have to take them on faith, son.
Student: That is it sir.... The link between man & god is FAITH. That is all that keeps things moving & alive.