பிரஶ்ண உபநிஷத் - அத்தியாயம்-1 - அறிவைத் தேடி

ப்ரஶ்ண உபநிஷத் – அத்தியாயம்-1

ஸ்வாமி குருபரானந்தா உபதேச விளக்கம்

திருத்தம் செய்யப்பட்டது – 20/04/2022

www.poornalayam.org

முகவுரை
சாஸ்திரம் மூன்று படிகளில் ஒரு விஷயத்தை நமக்கு போதிக்கும். அவைகள்  

1.        உத்தேஸஹ - சாஸ்திரம் எதைக் கூற விரும்புகிறதோ அதை முதலில் தெளிவாக எடுத்து உரைக்கும்
2.        லட்சணம் - எதைக் கூறியதோ அதற்கு லக்ஷணத்தை சொல்லும்
3.        பரீக்ஷா - இந்த லக்ஷணம் இந்த அறிவுடன் பொருந்துகின்றதா என்று விசாரம் செய்யும்
ஆகியவைகளாகும்.
 

·   வேதாந்த சாஸ்திரத்தின் உத்தேசம் பிரஹ்ம சத்யம், ஜகத் மித்யா
·   பிரம்மத்தின் சத்யம், ஜகத்தின் மித்யா இவைகளின் லட்சணங்களை கூறுதல்
·   இவைகளை விசாரம் செய்து உறுதியான அறிவை அடைதல்
 
ஜகத் லட்சணம்   எவையெல்லாம் அனுபவிக்கப்படும் விஷயங்களாக இருக்கின்றதோ அவைகள் யாவும் ஜகத்தின் லட்சணம்.
 

மித்யா: இது ஒருவிதமான இருப்பை குறிக்கின்றது..  உ-ம் கானல் நீர்.

மித்யா லட்சணம்:

1.        அனிர்வாக்யத்வம் மித்யாத்வம்
       வாக்யம்      – வாக்கால் விளக்கப்படுவது
       நிர்வாக்யம்   – நிச்சயமாக விளக்கப்படுவது
       அநிர்வாக்யம் – வாக்கினால் நிச்சயமாக சொல்லமுடியாத தன்மை
 

ஸதஸத் அனதிகணத்வரூப அநிர்வாக்யத்வம் மித்யாத்வம்
   ஸதஸத் – ஸத் + அஸத்
   அனதிகரணம் – ஆதாரமற்றது
ஸத்திற்கும் அஸத்திற்கும் ஆதாரமற்றதாக இருக்கும் ரூபம். எது இருக்கின்றது என்றும், இல்லையென்றும் கூறமுடியாதோ அதுதான் மித்யா. (உ-ம்) கயிற்றில் தோன்றும் பாம்பு. இதில் பாம்புக்கு மித்யாவாக இருக்கும் தன்மை இருக்கிறது.  இந்த பாம்பை ஸத் என்று சொல்ல முடியாது ஏனென்றால் அறிவு வந்தவுடன் பாம்பு மறைந்து விடுகிறது. எனவே பாம்பு இருத்தலுக்கு ஆதாரமாக சொல்ல முடியாது. மேலும் இல்லாமைக்கு பாம்பு அதிகரணமாக சொல்ல முடியாது.  காரணம் அது நமக்கு தெரிந்து கொண்டு இருக்கிறது.. எனவே பாம்பை அஸத் என்றும் சொல்ல முடியாது. எந்த ஒன்றை இருக்கின்றது என்றோ இல்லையென்றோ கூறமுடியாதோ அதுவே அனிர்வாக்யம் (மித்யா). இந்த லட்சணம் கயிற்றில் தோன்றிய பாம்புக்கு பொருந்துகிறது.

 

   இந்த உதாரணத்தை ஜகத்திற்கு பொருத்தி பார்க்க வேண்டும். ஜகத் இருக்கின்றது என்றோ இல்லையென்றோ சொல்ல முடியாது. ஆழ்நிலை உறக்கத்திலும், கனவு நிலையிலும் ஜகத் நீக்கப்படுகின்றது.  எந்த ஒன்றானது தொடர்ந்து இருக்கிறது என்று நினைத்துக் கொண்டு இருக்கிறோமோ, அப்படிப்பட்ட தன்மையுடைய எதுவுமே மித்யா என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

 

பரிக்ஷா

பூ.ப-1     பிரம்மத்தை வாக்கால் விளக்க முடியாது என்று சொல்வதால், அதுவும் மித்யா என்றாகி விடுகிறதே!!

பூ.ப-2  இந்த லக்ஷணம் சூன்யத்திற்கும் பொருந்துகிறது, அஸத்திற்கும் பொருந்துகிறதே!  எனவே மித்யா என்ற சொல்லின் விளக்கம் தவறு.

 
பிரம்மன் அனிர்வாக்யம்தான், இருந்தாலும் இந்த லக்ஷணம் பிரம்மத்திற்கு செல்லாது ஏனென்றல் மித்யா ஸத்தும் அல்ல அஸத்தும் அல்ல, இப்படிபட்டதை வாக்கால் விளக்க முடியாது.

 

பதில்-1     பிரம்மம் எந்தக் குணமுமில்லாத நிர்குணமாக இருப்பதால் மித்யாவின் லக்ஷணம் பொருந்தாது.  எனவே எந்த லக்ஷணமும் சொல்ல முடியாமல் இருக்கும் அனிர்வாக்யத்வம், சப்தத்தால் விளக்கமுடியாத அனிர்வாக்யத்வம் பிரம்மத்தின் லக்ஷணம்.

பதில்-2  மித்யாவின் லக்ஷணம் அஸத்துக்கு செல்கின்றதே என்று கேட்டால், எது இருக்கிறதோ அதனிடத்தில்தான் விளக்க வேண்டியதாகிறது.  எது இருப்பது போல காட்சியளித்துக் கொண்டிருக்கிறதோ அதைத்தான் விளக்க வேண்டியதாக இருக்கிறது.  எனவே அஸத்திற்கு லக்ஷணம் பொருந்தாது.

 

மித்யாவின் 2வது லக்ஷணம்

·         யத் நிஷியத்தே தத்3 மித்யா – எது நீக்கப்படுகிறதோ அது மித்யா.

·         எந்த இடத்தில் நிஷேதம் பண்ண வேண்டிய அவசியம் ஏற்படுகிறது? எது இருப்பது போல் தோன்றுகிறதோ அப்போதுதான் அது இல்லை என்று சொல்ல வேண்டிய அவசியம் ஏற்படுகிறது

ஜகத் பரிக்ஷா
பார்த்து கொண்டிருக்கும் இந்த உலகம் இல்லை என்று சொல்வது உண்மையா? பொய்யா? சத்தியமா (அ) மித்யாவா?

·         பொய் என்று சொன்னால் ஜகத் இருப்பது உண்மையாகி விடும். 

·         உண்மை என்று சொன்னால் ஜகத் மித்யா என்பது உறுதியாகும். இப்படி சொல்வதால் இரண்டு சத்தியங்கள் இருப்பதான நிலை ஏற்பட்டுவிடும். அதாவது பிரம்மன் சத்யம், ஜகத் சத்யம். எனவே த்வைதம் வந்துவிடும்.

 
நிஷேதம் – அதிகரண ரூபம்.
இது பாம்பு அல்ல – இது கயிறு
நிஷேதம் என்பதன் தாத்பர்யம் இருக்கின்றதை தெரியப்படுத்துகிறது.  ஆதாரத்தை குறிக்கின்றது.  எனவே இரண்டு சத்தியம் வருவதில்லை.
 
மித்யாவின் 3வது லக்ஷணம்
ஞான நிவர்த்யத்வம் மித்யாத்வம் – அடைந்த அறிவால் எது சென்று விடுமோ அதுவே மித்யா.  கயிற்றில் தெரிந்துக் கொண்டிருக்கும் பாம்பானது அது கயிறு என்ற அறிவினால்தான் மறைந்துவிடும்.  அக்ஞானத்தில் தோன்றுவது தான் ஞானத்தால் நீங்கும்.  கர்மத்தால் தோன்றுவது கர்மத்தால்தான் நீங்கும்.
 
பரிக்ஷா

பூ.ப    கர்மத்தினாலேயும் நான் மித்யாவை நீக்குவேன்.  பானை மித்யா என்று சொல்கிறாய், நான் அதை உடைக்கின்ற செயலால் நீக்கி விடுவேன்.  பிறகு எப்படி ஞானத்தில்தான் போகும் என்று சொல்கிறாய்?

பதில்  பானைகள் உடைவது மீண்டும் காரணத்தில் லயமடைந்து விடுகின்றது.  ஆத்யந்தக நாசம் – காரணமும் , காரியமும் நாசமடைதல், கர்மத்தால் காரண நாசத்தை ஏற்படுத்த முடியாது, மாற்றத்தைத்தான் ஏற்படுத்த முடியும். ஞானம் ஒன்றில்தான் ஆத்யந்தக நாசம் ஏற்படுத்த முடியும்.  பானையை ஒரு பொருளாக பார்த்தால் அது மித்யா.  அதன் நாம-ரூபம் மித்யாவல்ல அது சத்யம்.

 

எனவே பிரம்மன்தான் சத்யம், அதன் மீது தோன்றிக் கொண்டிருக்கும் இந்த ஜகத் மித்யா என்று உறுதியாகின்றது.

 
சாந்தி பாடம்
ஓம் ப4த்3ரம் கர்ணேபி4: ஶ்ருணுயாம தே3வா:
ப3த்3ரம் பஶ்யேமாக்ஷபி4ர்யஜத்ரா: |
ஸ்தி3ரைரங்கை3ஸ்துஷ்டுவாங் ஸஸ்தனுபி3ர்
வ்யஶேம தே3வஹிதம் யதா3யு: |
ஸ்வஸ்தி ந இந்த்3ரோ வ்ருத்3த4ஶ்ரவா:
ஸ்வஸ்தி ந: பூஷா விஶ்வ்வேதா3: |
ஸ்வஸ்தி நஸ்தார்க்ஷ்யோ அரிஷ்டனேமி:
ஸ்வஸ்தி நோ ப்3ருஹஸ்பதிர்த3தா4து ||
ஓம் ஶாந்தி: ஶாந்தி: ஶாந்தி:
 

ப4த்3ரம் கர்ணேபி4: ஶ்ருணுயாம தே3வா:
நாங்கள் தெய்வீகமான விஷயங்களையே கேட்க வேண்டும், உண்மையை போதிக்கும் விஷயங்களையே கேட்க வேண்டும், சாஸ்திரம் உரைக்கும் உபதேசங்களை குரு மூலம் சிரத்தையுடன் கேட்கும் வாய்ப்பை அடைய வேண்டும். அந்த உபதேசங்கள் அனைத்தும் புரிய வேண்டும், மனதில் நிற்க வேண்டும்.  இவைகள் மூலம் நாங்கள் இந்த சம்சாரத்திலிருந்து முற்றிலுமாக விடுதலையடைய வேண்டும்.

 
ஸ்தி3ரைரங்கை3ஸ்துஷ்டுவாங் ஸஸ்தனுபி3:
நாங்கள் உறுதியான அங்கங்களுடன் வேத மந்திரங்களால் உங்களை புகழ்ந்து கொண்டு எவ்வளவு ஆயுட்காலம் தேவர்களால் கொடுக்கப்பட்டுள்ளதோ அவ்வளவு நாட்கள் வாழ்வோமாக
 
ப3த்3ரம் பஶ்யேமாக்ஷபி4ர்யஜத்ரா:
தேவர்கள் எங்களை சம்சார பந்தத்திலிருந்து காப்பாற்றட்டும். ( யஜத்ரா என்ற சொல், தம்மை புகழ்பவர்களுக்கு உதவி செய்யும் ஒருவகையான தேவர்கள் என்று குறிக்கிறது.  இது ஈஸ்வரனையும் குறிப்பால் உணர்த்துகிறது.) நாங்கள் மோக்‌ஷத்தை அடைவதற்கு உதவியாக இருப்பனவற்றையே பார்க்க வேண்டும்,  மனத்தூய்மையை தரக்கூடிய விஷயங்களையே பார்க்க வேண்டும்.  பார்க்கும் அனைத்திலும் அந்த ஈஸ்வரனையே பார்க்கும் புத்தியை அடைய வேண்டும். ( வெறும் கண்ணால் பார்க்காமல், புத்தியின் துணை கொண்டு வெளி விஷயங்களை பார்க்க வேண்டும்.)
 
வ்யஶேம தே3வஹிதம் யதா3யு:
எங்களுக்கு விதிக்கப்பட்ட வாழ்நாள் முழுவதும் தேவர்களை புகழ்ந்து கொண்டும், உறுதியான, நலமான, திடமான இந்திரியங்களையும், சரீரத்தையும் கொண்டு தேவர்கள் மகிழும் வண்ணம் நல்லதையே செய்து கொண்டும் வாழ வேண்டும்.
 
ஸ்வஸ்தி ந இந்த்3ரோ வ்ருத்3த4ஶ்ரவா:
போற்றுதலுக்கும், வணங்குதலுக்கும் உரிய தேவர்கள் எங்களுக்கு உடல்நலத்தையும், மனநலத்தையும் கொடுக்கட்டும்.
 
ஸ்வஸ்தி ந: பூஷா விஶ்வ்வேதா3:
அனைத்தையும் அறிகின்ற சூரியபகவான் எங்களுக்கு நல்லதையே கொடுக்கட்டும்.  அனைத்தையும் அறிகின்ற ஈஸ்வரனை சூரியனாக நினைத்து வணங்குவதால் அவருடைய அருள் முழுவதும் கிடைக்கப் பெறுவோமாக.  எங்களுடைய புத்தி பிரகாசமடைந்து அதன் மூலம் எல்லாம் வல்ல ஈஸ்வரனை புரிந்து கொள்வோமாக.
 
ஸ்தி3ரைரங்கை3ஸ்துஷ்டுவாங் ஸஸ்தனுபி3:
கருட பகவான் வானில் எந்தவித தடைகளில்லாமல் பறப்பது போல எங்களுக்கும் அந்த ஈஸ்வரனை அடையும் முயற்சியில் எந்தவிதமான தடைகளும் இல்லாமல் இருக்கட்டும்.
 
வ்யஶேம தே3வஹிதம் யதா3யு:
கருட, இந்திர தேவரின் குருவான ப்ருஹஸ்பதி எங்களுக்கு நல்லதையே அருளட்டும். ப்ருஹஸ்பதி பகவான் அறிவுக்கு கடவுளாக கருதப்படுகிறார்.  அவருடைய அனுக்கிரகமும் எங்களுக்கு கிடைக்கட்டும்.
 

ஓம் சாந்தி! சாந்தி!! சாந்தி!!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

அத்தியாயம்-01

ஸ்லோகம்-01
ஓம் ஸுகேஶா ச பா4ரத்வாஜ: ஶைப்3யஶ்ச ஸத்யகாம: ஸௌர்யாயணீ
ச கார்க்3ய: கௌஸல்யஶ்சாஶ்ர்வலாயனோ பா4ர்க3வொ வைத3ர்பி4: கப3ந்தீ4
காத்யாயனஸ்தே ஹைதே ப்3ரஹ்மபரா ப்3ரஹ்மநிஷ்டா: பரம்
ப்3ரஹ்மான்வேஶமாணா ஐஷ ஹ வை தத்ஸர்வம் வக்ஷதீதி தே ஹ
ஸமித்பாணயோ ப4க3வந்தம் பிப்பலாத3முபஸன்னா: || 1 ||
 
ஸுகேஷ பாரத்வாஜ்                 முதல் சிஷ்யர்
ஶைப்யஹ, சத்யகாம                இரண்டாவது சிஷயர்
ஸௌர்யாயணி, கார்க்ய              மூன்றாவது சிஷ்யர்
கௌஸல்ய, ஆஸ்வாலாயன         நான்காவது சிஷ்யர்
பார்கவ, வைதர்பி                    ஐந்தாவது சிஷ்யர்
கபந்தீ, காத்யாயன்                   ஆறாவது சிஷ்யர்

ஹேதே – இவர்கள்

ப்ரஹ்ம பராஹா – ஈஸ்வரனை பரமாக கொண்டவர்கள் (கர்மயோகிகள்)
ப்ரஹ்ம நிஷ்டா  – ஈஸ்வரனை உபாஸனை செய்பவர்கள்
பரம் ப்ரஹ்ம அன்வேஷமாணா: - நிர்குண பிரம்மத்தை தேடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
முதலிரண்டின் மூலமாக வேதாந்த உபதேசத்திற்கு தகுதி உடையவர்கள் என்று புரிந்து கொள்ளலாம்.  மூன்றாவதிலிருந்து அவர்களின் முமுக்ஷுத்வத்தை அறிந்து கொள்ளலாம்.
 

ஏஷ ஹ வை             - இவரே
தத் ஸர்வம்              - அனைத்தையும்
வக்ஷயதி                 - சொல்வார்
இதி                      - என்று கூறிக் கொண்டு
ஸமித் பாணி             - கைகளின் சமித்தை எடுத்துக் கொண்டு
பகவன் தம் பிப்பலாதம்  - பகவான் பிப்பலாத குருவை
உபஸன்னாஹ           - அணுகினார்கள்
 

ஸ்லோகம்-02
தான்ஹ ஸ ரிஷிருவாச பூ4ய ஈவ தபஸா ப்3ரஹ்மசர்யேண ஶ்ரத்3த4யா
ஸம்வத்ஸரம் ஸம்வத்ஸ்யத2 யதா2காமம் ப்ரஶ்னாம் ப்ருச்ச2த யதி2 

    விக்ஞாஸ்யாம: ஸர்வம் ஹ வோ வக்ஷயாம இதி || 2 ||
 

ஸஹ ரிஷி தான் உவாச – அந்த முனிவர் அவர்களிடம் கூறினார்
பூய ஏவ தபஸா                 இன்னும் தவத்துடனும் (சம, தம ஆகிய தகுதிகள் வளர)
பிரம்மச்சர்யேன                 பிரம்மசர்ய விரதத்துடனும் ( குரு குல வாச நியமங்களை பின்பற்றுதல்)
ஶ்ரத்தயா                       சிரத்தையுடனும்
ஸம்வத்ஸரம்                     ஒரு வருடம்
ஸம்வத்ஸ்யத ­                 உரிய முறையில் குருவிற்கு சேவை செய்து வாருங்கள்
 
குருவுக்கு அருகே சென்று பணிவிடை செய்யும்போதுதான் அவர் மீது சிரத்தை வளரும்.  இதனால் அவர் கூறும் வாக்கியங்கலின் சரியான அர்த்தத்தை புரிந்து கொள்வோம்.

 
யதாகாமம் ப்ரஶ்னான் ப்ருச்சத      உங்கள் விருப்பப்படி கேள்விகளை கேளுங்கள்.
யதி விஞாஸ்யாம –                  எங்களுக்கு தெரிந்தால்
ஸர்வம் ஹ வை வ்க்ஷ்யாம இதி   எல்லாவற்றையும் உங்களுக்கு சொல்கிறோம்.
 
இது குருவிடம் இருக்கும் பணிவை காட்டுகின்றது.  அவர் ஞானநிஷ்டர் என்பதும் தெரிகின்றது.
 

ஸ்லோகம்-03
அத2கப3ந்தீ4 கத்யாயன உபேத்ய பப்ரச்ச2 |
ப4க3வன் குதே ஹ வ இமா: ப்ரஜா: ப்ரஜாயந்த இதி || 3 ||
 
அத – ஒரு வருடத்திற்கு பிறகு கபந்தீ காத்யாயன என்ற பெயருடைய சிஷயர்
உபேத்ய ப்ப்ரச்ச    அணுகி கேட்டார்
பகவன் குதே ஹ  பகவானே! யாரிடமிருந்து, எதிலிருந்து
இமாஹா ப்ரஜா:   இந்த உயிரினங்கள்
ப்ரஜாயந்த இதி    தோன்றியுள்ளன என்று கேட்டார்.
 
இது ஸ்ருஷ்டியைப் பற்றியதான கேள்வி. ஸ்ருஷ்டியைப் பற்றி இரண்டு காரணத்திற்காக பேசப்படுகிறது.  அவைகள் 1. பிரம்மத்தைப் பற்றி விளக்குவது, 2. வைராக்கியத்தை அடைவது.
 

ஸ்லோகம்-04
தஸ்னௌ ஸ ஹோவாச ப்ரஜாகாமோ வை ப்ரஜாபதி:
        தபோ  தப்யத ஸ தபஸ்தப்த்வா ஸ மிது2னமுத்பாத3யதே |
ரயிம் ச ப்ரணம் சேத்யேதௌ மே ப3ஹுதா4: கரிஷ்யத இதி || 4 ||
 
தஸ்மை ஸ உவாச              கேள்வி கேட்ட சிஷ்யருக்கு குரு பதிலளிக்கிறார்.
ப்ரஜாபதி                          எல்லா உயிரினங்களின் ஸ்ருஷ்டிக்கு காரணமானவர்
ப்ரஜாகாம:                        உயிரினங்களை படைக்க விரும்பினார்.
ஸ தப அதப்யத               அவர் தவத்தை மேற்கொண்டார்
ஸ தப: தபத்வா               தவத்தை முடித்த பிறகு, ( எப்படிபட்ட ஸ்ருஷ்டியை உருவாக்கலாம் என்று திட்டமிட்டார்.
ஸ மிதுனமுத்பாதயதே        இருமைகள் உற்பத்தியானது.
ரயிம் ச ப்ராணம் ச உத்யஹ   ரயி(தனம், நீர்), பிராணன் என்ற இரண்டையும் தோற்றுவித்தார்.
ஏதௌ மே பஹூதா            இந்த இரண்டும் எனக்கு பலவிதமான
ப்ரஜா கரிஷ்யத இதி             உயிரினங்களை உருவாக்கி கொடுக்கும் என்று
 

ஸ்லோகம்-05
ஆதி3த்யோ ஹ வை ப்ராணௌ ரயிரேவ சந்த்3ரமா ரயிர்வா ஏதத்
        ஸர்வம் யன்முர்தம் சாமூர்தம் தஸ்மான்முர்திரேவ ரயி: || 5 ||
 
ரயி தத்துவம் – இருமைகள் இரண்டு வகையாக இருக்கின்றது. அவைகள் ஒன்றுக்கொன்று எதிராக இருப்பவைகள் (இன்ப-துன்பம்0, ஒன்றையொன்று சார்ந்திருக்கும் ( குரு-சிஷ்யன், ராக-துவேஷம் – எங்கே ராகம் இருக்கின்றதோ அங்கேதான் துவேஷம் இருக்கும்).  இங்கே ரயி என்பது அனுபவிக்கப்படும் பொருள்,  பிராணன் என்பது அனுபவிப்பவர் இவையிரண்டும்தான் முதன் முதலில் தோன்றியது.  இவைகள் ஹிரண்யகர்ப்பனிடமிருந்து தோன்றின.  எனவே இவைகள் ஒன்றாகத்தான் இருந்திருக்கின்றன.  (உ-ம்) சாப்பிடுபவனும் பஞ்ச-பூதத்தினாலானவன், சாப்பிடப்படும் உணவும் பஞ்ச-பூதத்திலானவைகள். இதிலிருந்து இரண்டும் ஒன்றுதான் என்று புரிந்து கொள்ளலாம்.
 
ஆதித்ய ப்ராணௌ      சூரியனே பிராணன் ( சக்தி)
சந்த்3ரம ரயி ரேவ      சந்திரன் சூரியனிடமிருந்து சக்தியை பெற்று ஒளி வீசுகிறது.
ரயி வை ஏதத்          ரயி என்பது உலகிலுள்ள அனைத்தும்
மூர்த்தம், அமூர்த்தம்    உருவமுடையதாகவும், உருவமற்றதாகவும் இருப்பது
தஸ்மாத் மூர்த்தி ரயி    ஆகவே உருவத்துடன் இருப்பது எல்லாம் ரயி, உருவமற்றதாக இருப்பதெல்லாம் பிராணன்.
 
காரண பார்வையில் இரண்டும் ஒன்று,  காரிய பார்வையில் இரண்டும் வேறானது ரயி, பிராணன் இந்த வார்த்தைகள் விஷயம், விஷயி என்ற பொருளில் பயன்படுத்தப்பட்டு இருக்கின்றது.
 

ஸ்லோகம்-06
அதா2தி3த்ய உத3யன்யத்ப்ராசீம் தி3ஶம் ப்ரவிஶதி தேன
        ப்ராச்யான் ப்ராணான் ர்அஶ்மிஷு ஸன்னித4த்தே |
யத்த3க்ஷிணாம் யத் ப்ரதீசீம் யது3தீ3சீம் யத3தோ4
        யத3ந்தரா திஶோ யத் ஸர்ம்ம் ப்ரகாஶயதி தேன ஸர்வான் || 6 ||
 
எல்லாவற்றையும் வேற்றுமை பார்வையோடு பார்க்கும் நிலையில்தான் நம்முடைய புத்தி செயல்பட்டு கொண்டிருக்கின்றது.  ஆகவே இந்த புத்தியை அபேத புத்தியுடன் செயல்படுமாறு செய்ய வேண்டும்.  ஸர்வாத்ம பாவஹ என்ற அறிவுடன் நோக்கும் போது இந்த அபேத புத்தி சென்று விடும்.
 
அத ஆதித்ய உதயன்         பிறகு சூரியன் உதித்தது
யத் ப்ரசிம் திஶம் ப்ரவிஶதி   கிழக்கு திசையை தன்னுடைய கிரணங்களால் வியாபிக்கிறார்.
தேன ப்ராச்யான் ப்ராணான்   அதனால் கிழக்கிலுள்ள ஜீவன்களை
ரஶ்மிஷு ஸன்னித்த்தே       தன்னுடைய கிரணங்களால் தன்மயமாக்குகின்றார்.
யத் தக்ஷிணாம்                தெற்கு திசையில் ஒளிவீசும் போது
யத் ப்ரதீசீம்                     மேற்கு திசையில் ஒளிவீசும் போது
யத் உதீசீம்                   வடக்கு திசையில் ஒளிவீசும் போது
யத் அதஹ                     கீழே ஒளிவீசும் போது
யத் ஊர்த்வம்                   மேலே ஒளிவீசும் போது
யத் அந்தரா ச                  உட்பகுதிகளில் ஒளிவீசும் போது
ஸர்வம் ப்ரகாஶயதி           அனைத்தையும் ஒளிர செய்கிறது
தேன – அதனால்
ஸர்வான் ப்ராணன் ரஶ்மிஷு ஸன்னிதத்தே -  எல்லா ஜீவன்களையும் தன்மயமாக்குகிறார்.
 

ஸ்லோகம்-07

ஸ ஏஷ வைஶ்வானரோ விஶ்வரூப: ப்ராணோ க்3னிரூத3யதே |

ததே3தத்3த3சாÅப்4யுக்தம் || 7 ||

 

ஸஹ ஏவ வைஶ்வானரஹ -  ஸர்வ ஜீவாத்மாவான இந்த ப்ராணன் ஆதித்யனாக இருக்கிறார். வைசுவானரன் என்றால் அனைத்து உயிரினங்களாக உள்ளவன், அனைத்து உயிர்களும் இயங்குவதற்கு ஆற்றலை அளிப்பதால் சூரியன் அனைத்து உயிர்களின் வடிவமாக போற்றப்படுகிறார்.
விஶ்வரூபஹ  - எல்லாமுமாக இருக்கின்றார் -  பிரபஞ்சமாக இருக்கின்றார்.
ப்ராணோ அக்னி உதயதே - அனைத்தையும் உட்கொள்கின்ற நெருப்பாக இருக்கின்றார்.
தத் ஏதத் ரிசா அப்யுக்தம்-  அது இவ்வாறு ரிக் வேத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது
 

ஸ்லோகம்-08

விஶ்வரூபம் ஹரிணம் ஜாதவேத3ஸம்

பராயணம் ஜ்யோதிரேகம் தபந்தம் |

ஸஹஸ்ர ரஸ்மி: ஶததா4 வர்தமான:

ப்ராண: ப்ரஜானாமுத3யத3யத்யேஶ ஸூர்ய: || 8 ||

 

விஶ்வரூபம்         அனைத்துமாக இருப்பவர்

ஹரிணம்            ஒளிக்கதிர்கள் நிறைந்தவர், எல்லாவற்றையும் தன்னுள்ளே எடுத்துக் கொள்பவர்.

ஜாதவேதஸம்        அனைத்தையும் அறிந்தவர்

பராயணம்           ஜீவர்களுக்கு ஆதாரமாக இருக்கிறார்.

ஜ்யோதிஹி         ஒளிமயமானவர்

ஏகம்                ஒருவரே

தபந்தம்               வெப்பத்தை கொடுத்து பாவங்களை போக்குகிறார்.

சூரியனை இவ்வாறாக மகான்கள் அறிகிறார்கள்.

 
ஸஹஸ்ர ரஶ்மி ஶததா வர்தமானஹ -   ஆயிரக்கணக்கான ஒளிக்கதிர்களுடன் நூற்றுக்கணக்கான வழிகளில் செயல்படுகிறார்.
ப்ராணா: ப்ரஜானாம்     எல்லா ஜீவராசிகளுக்கும் உயிராக இருக்கின்றவர்.
ஏஷ ஸூர்யஹ உதயதி  இப்படிபட்ட சூரியன் உதிக்கின்றார்.

 
ஸ்லோகம்-09
ஸம்வத்ஸரோ வை ப்ரஜாபதி: தஸ்யாயனே தக்ஷிணம் சோத்தரம் ச |
தத்3யே ஹ வை ததி3ஷ்டாபூர்தே க்ருதமித்யுபஸ்தே |
தே சாந்த்3ரமஸமேவ லோகமபி4ஜயந்தே |
த ஏவ புனராவர்தந்தே |
தஸ்மாதே3த ரிஷய: ப்ரஜாகாம தக்ஷிணம் ப்ரதிபத்3யந்தே |
ஏஷ ஹ வை ரயிர்ய: பித்ருயாண: || 9 ||
 
வேதம் உரைக்கும் கர்மத்தை முறையாக செய்து காலமானவர்கள் கிருஷ்ண கதி வழியாக சந்திரலோகம் செல்கிறார்கள்.  உபாஸனை செய்து காலமானவர்கள் சுக்லகதி வழியாக சூரியலோகம் (பிரம்ம லோகம்) செல்கிறார்கள்.
 
ஹிரண்யகர்ப்பன்தான் கால தத்துவமாக இருக்கின்றார்.  காலமே பிரஜாபதி.  அந்தக் காலத்திற்கு இரண்டு வழிகள் இருக்கின்றது.  அவைகள் தக்ஷிணாயணம், உத்தராயணம் என்பதாகும்.  மனிதர்களுக்குள் யார் இந்த விதத்தில் ஸ்ருதியில் சொல்லப்பட்ட கர்மங்களை செய்கிறார்களோ அவர்கள் கிருஷ்ணகதி வழியாக சந்திரலோகம் செல்கிறார்கள்.

 

இஷ்டம்:    அக்னிஹோத்ரம், தபம் (விரதத்தை முக்கியமாக கருதப்படுகிறது ), மற்றவர்களை சொல்லால் துன்புறுத்தாது இருத்தல், சத்யம் பேசுதல், பிராணிகளை பாதுகாத்தல், விருந்தினர்களை அன்புடன் உபசரித்தல், பறவைகளுக்கும், சிற்றுயிர்களுக்கும்  உணவளித்தல்

பூர்த்தம்     சமுதாய சேவை (ஏரி, குளம், கிணறு வெட்டுதல் ), கோயில்களை கட்டி பராமரித்தல், புதுப்பித்தல், அன்னதானம், தோட்டங்களை வளர்த்தல்

தத்தம்       பகிர்ந்து கொள்ளுதல், தானம் செய்தல், அபயம் அளித்தல் இது மிகப்பெரிய தானம், சரணடைந்தவர்களை பாதுகாத்தல், அஹிம்சையை கடைப்பிடித்தல், யாகம் செய்து கொடுத்தவர்களுக்கு வெகுமதி அளிப்பது

 

இந்த மூன்றையும் நன்றாகவும், சரியாகவும் கடைப்பிடித்து காலமானவர்கள் சந்திரலோகம் சென்று மீண்டும் பூலோகத்தில் பிறப்பார்கள்.  ஆகவே கர்மத்தில் நாட்டமுடையவர்கள், சந்ததியை நாடுபவர்கள் இதைக் கடைப்பிடிக்கிறார்கள்.
 
ஸ்லோகம்-10
அதோ2த்தரேண தபஸா ப்ரஹ்மசர்யேண ஶ்ரத்3த4யா
        வித்3யயாத்மானமன்விஷ்யாதி3த்யமப்4ஜயந்தே |
ஏத்த்3வை ப்ராணானாமாயதனமேதத்3ம்ருதமப4யமேதத்
        பராயணமேதஸ்மான்ன புனராவர்த்தந்தே
இத்யேஷு நிரோத3ஸ்த தே3ஷ ஶ்லோக: || 10 ||
 
சிலர் உத்தராயனத்தின் வழியாக பிரம்மலோகத்திற்கு சென்று சுகத்தை அடைகிறார்கள்  வைராக்கியம் அதிகம் உள்ளவர்கள் அங்கிருந்தே கிரமமுக்தி அடையலாம்.  பிரம்மலோகம் செல்வதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை இதில் விளக்கப்படுகின்றது.
அத                                மேலும்
தபஸா                            தவத்தால், (உடலைக் கொண்டு செய்யும் தவம்)
ப்ரஹ்மசர்யேண                  பிரம்மசர்யத்தை கடைப்பிடித்தால்,
ஶ்ரத்தயா                         செயல்பாட்டுடன் கூடிய நம்பிக்கையால்
வித்யயா                          தியானத்தால், தன்னையே உபாஸிக்கும் தேவதையாக பாவித்து செய்கின்ற தியானத்தை செய்தால்
ஆத்மானம் அன்விஷ்ய          ஆதித்ய பகவானை நாடி
ஆதித்யம் அபிஜாயந்தே         ஆதித்யனையே அடைகிறார்கள், பிரம்மலோகத்தை அடைகிறார்கள்.  உத்தராயணம் மார்க்கத்தின் வழியாக இவ்வுலகத்தை அடைகிறார்கள்
ஏத த் வை ப்ராணானாம் ஆயதனம் – இதுவே ஆற்றல்களின் உறைவிடம்
அம்ருதம், அபயம், பராயணம் – அழிவற்றது, பயமற்றது, லட்சியம்
ஏதஸ்மாத்         இந்த லோகத்திலிருந்து
புனராவர்த்தந்தே   மீண்டும் திரும்பி வருவதில்லை, பிறப்பதில்லை
இதி ஏஷ நிரோத   இந்தப் பாதையிக்கு உபாஸனை செய்யாத கர்மிகளால் செல்ல முடியாது
த்தேஷு ஶ்லோகஹ -  இதுபற்றி கீழ்வரும் ஸ்லோகமும் உள்ளது.
 
ஸ்லோகம்-11
பஞ்சபாத3ம் பிதரம் த்3வாத3ஶாக்ருதிம் தி3வ ஆஹு: பரெ அர்தே4 புரீஷிணம் |
அதே2மே அன்ய உ பரெ விசக்ஷணம் ஸப்தசக்ரே ஷட3அ ஆஹுர்ர்பிதமிதி || 11 ||

 
இதில் காலமே சூரியனாக வர்ணிக்கப்படுகின்றது.
பஞ்சபாத3ம்  - ஐந்து பாதங்களை உடையது.  இங்கு பாதங்கள் என்பது பருவங்களை குறிக்கின்றது.  அவைகள் வசந்தம், கோடை, மழை, இலையுதிர், குளிர் ( முன்பனிக்காலம், பின்பனிக்காலம்).
பிதரம்  - தந்தையாக இருக்கிறார் ( வளர்வதற்கு காரணமாக இருக்கின்றார்)
த்3வாத3ஶ ஆக்ருதிம்          பன்னிரண்டு உருவங்களை உடையவர். இது 12 மாதங்களை குறிக்கின்றது
அர்தே4 பரம் தி3வே ஆஹு   மேற்பகுதியிலிருந்து மழை பொழிபவன் என்று சொல்கிறார்கள்.
அத2 விசக்ஷணம் ஸப்தசக்ரே மேலும் ஏழு சக்கரங்களுடன் ( இது ஏழு வர்ணங்களை கொண்ட வானவில்லாக கூறப்படுகிறது), ஆறு ஆரங்களுடன் (ஆறு பருவங்களுக்கு ஒப்பிடப்படுகின்றது) கூடிய தேரில் இருப்பவன்
இதி அன்யே இமே பரே         என்று வேறு சிலர் இவ்வாறு மேன்மையாக
ஆஹு:                            சொல்கிறார்கள்.  
 
ஸ்லோகம்-12
மாஸோ வை ப்ரஜாபதிஸ்தஸ்ய க்ருஷ்ணபக்ஷ ஏவ ரயி: ஶுக்ல: ப்ரணஸ்தஸ்மதேத ரிஷய: ஶுக்ல இஷ்டம் குர்வந்தீதர இதரஸ்மின் || 12 ||
 
மாதமும் பிரஜாபதி தத்துவம், அதில் கிருஷ்ண பக்ஷமானது (தேய்பிறை) ரயி தத்துவம் என்றும், சுக்ல பக்ஷமானது (வளர்பிறை) பிராண தத்துவம் என்றும் கூறப்படுகிறது. ஆகவே சுக்லபக்ஷத்தில் யாகங்களை மேற்கொள்கிறார்கள்
 
ஸ்லோகம்-13
அஹோராத்ரோ வை ப்ரஜாபதிஸ்தஸ்யாஹரேவ ப்ராணோ ராத்ரிரேவ ரயி: ப்ராணம் வா ஏதே ப்ரஸ்கந்தந்தி யே தி3வா ரத்யா ஸம்யுஜ்யந்தே ப்ரஹ்மசர்யமேவ தத்3யத்3ராத்ரௌ ரத்யா ஸம்யுஜ்யந்தே || 13 ||
 
இரவும் பகலுமே படைப்புக் கடவுள் (பிரஜாபதி). இதில் பகலே பிராணன், இரவே ஜடம் (ரயி). யார் பகலில் உடலுறவில் ஈடுபடுகிறார்களோ அவர்கள் பிராணனை வீணாக்குகிறார்கள். இரவில் உடலுறவு கொள்வது பிரம்மச்சர்யமே..
 
ஸ்லோகம்-14
அன்னம் வை ப்ரஜாபதிஸ்த தோ ஹ வை
  தத்3ரேதஸ்தஸ்மாதி3மா: ப்ரஜா: ப்ரஜாயந்த இதி || 14 ||
 
பிரஜாபதியே அன்னமாக இருக்கிறார்.  உணவிலிருந்தே வீர்யமானது உண்டாகிறது, அதிலிருந்தே உயிரினங்கள் தோன்றுகின்றன
                                                              
ஸ்லோகம்-15
தத்3யே ஹ வை தத் ப்ரஜாபதிவ்ரஜம் சரந்தி தே மிது2னமுத்பாத3யந்தே |
தேஷாமேவைஷ ப்ரஹ்மலோகோ யேஷாம் தபோ ப்3ரஹ்மசர்யயம்
        யேஷு ஸத்யம் ப்ரதிஷ்டிதம் || 15 ||
 
இல்லறத்தில் இருப்பவர்கள் படைப்புக் கடவுள் உருவாக்கிய நியதியை கடைப்பிடித்து வாழ்ந்தால் அவர்களுக்கு மகன், மகள் பிறப்பார்கள். தமக்கு வேண்டிய சுகங்களை பெறுவார்கள், இறந்த பிறகு சொர்க்கலோகத்தை அடைவார்கள்
 
ஸ்லோகம்-16
தேஷாமஸௌ விரஜோ ப்ரஹ்மலோகோ
        ந யேஷு ஜிஹ்மமந்ருதம் ந மாய சேதி || 16 ||
 
இவ்வாறு ஒழுக்கநெறியுடன் வாழ்பவர்களுக்கு இறந்த பிறகு சுவர்க்க லோகம் கிடைக்கிறது.  குறைகாண்கின்ற புத்தியையுடையவர்கள், .ஏமாற்றுபவர்கள், பொய் பேசுபவர்கள், வஞ்சனை உடையவர்கள் இவர்களுக்கெல்லாம் இந்த லோகத்தை அடைய முடியாது.  நற்குணமும், கர்மங்களை ஒழுங்கான முறைப்படி செய்பவர்களால்தான் சுவர்க்கத்தை அடைய முடியும்.

----oo000oo----

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------