முண்டக உபநிஷத் - அத்தியாயம்-1

முண்டக உபநிஷத்

ஸ்வாமி குருபரானந்தா உபதேச விளக்கம்

திருத்தம் செய்யப்பட்டது – 15/04/2022

www.poornalayam.org

அத்தியாயம்-01

பகுதி-1

முகவுரை
உபநிஷத் என்ற சொல்லுக்கு பிரம்ம வித்யா என்று பொருளாகும். மேலும் இந்த சொல்லை உப+நி+ஷத் என்று பிரித்துப் பார்த்தால், உப என்பது குருவின் அருகே செல்லுதல் என்றும், நி என்பது நிச்சய ஞானத்தை அடைய வேண்டும் என்றும் ஷத் என்பதற்கு துயரங்களை நாசம் செய்வது, சம்சாரத்தை அழிப்பது என்றும் பொருட் கொள்ளலாம்.
குருவினிடத்து சென்று நிச்சயமான பிரம்மஞான அடைந்து சம்சாரத்தை நீக்கிக் கொள்ளுதல் என்ற அர்த்தத்தைக் கொடுக்கிறது. 
 
இந்த சாஸ்திரத்தில் முண்டகத்தை பிரதானமாக வைத்து யாகம் சொல்லப்பட்டுள்ளது. எனவே இதற்கு முண்டக உபநிஷத் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது அதர்வண வேதத்தில் இருக்கிறது.
 
சாந்தி பாடம்
ப4த்3ரம் கர்ணிபி4: ஶ்ருணுயாம தே3வா: |
ப்4த்3ரம் பஶ்யேமாக்ஷிபி4ர்யஜத்ரா: |
ஶ்தி2ரைரங்க3ஸ்துஷ்டுவாம்ஸஸ்தனுபி4: |
வ்யஶேம தே3வஹிதம் யதா3யு: |
ஸ்வஸ்தி ந இந்த்3ரோ வ்ருத்3த4ஶ்ரவா: |
ஸ்வஸ்தி ந பூஷா விஶ்வவேதா3: |
ஸ்வஸ்தி நஸ்தார்க்ஷ்யோ அரிஷ்டநேமி: |
ஸ்வஸ்தி நோ ப்3ருஹஸ்பதிர்த3தா4து |
ஓம் ஶாந்தி: ஶாந்தி: ஶாந்தி: |
 
ப4த்3ரம் கர்ணிபி4: ஶ்ருணுயாம தே3வா: |
நாங்கள் தெய்வீகமான விஷயங்களையே கேட்க வேண்டும், உண்மையை போதிக்கும் விஷயங்களையே கேட்க வேண்டும், சாஸ்திரம் உரைக்கும் உபதேசங்களை குரு மூலம் சிரத்தையுடன் கேட்கும் வாய்ப்பை அடைய வேண்டும். அந்த உபதேசங்கள் அனைத்தும் புரிய வேண்டும், மனதில் நிற்க வேண்டும்.  இவைகள் மூலம் நாங்கள் இந்த சம்சாரத்திலிருந்து முற்றிலுமாக விடுதலையடைய வேண்டும்.
 
ப்4த்3ரம் பஶ்யேமாக்ஷிபி4ர்யஜத்ரா: |
தேவர்கள் எங்களை சம்சார பந்தத்திலிருந்து காப்பாற்றட்டும். (யஜத்ரா என்ற சொல், தம்மை புகழ்பவர்களுக்கு உதவி செய்யும் ஒருவகையான தேவர்கள் என்று குறிக்கிறது.  இது ஈஸ்வரனையும் குறிப்பால் உணர்த்துகிறது.) நாங்கள் மோட்சத்தை அடைவதற்கு உதவியாக இருப்பனவற்றையே பார்க்க வேண்டும்,  மனத்தூய்மையை தரக்கூடிய விஷயங்களையே பார்க்க வேண்டும்.  பார்க்கும் அனைத்திலும் அந்த ஈஸ்வரனையே பார்க்கும் புத்தியை அடைய வேண்டும். (வெறும் கண்ணால் பார்க்காமல், புத்தியின் துணை கொண்டு வெளி விஷயங்களை பார்க்க வேண்டும்.)
 
ஶ்தி2ரைரங்க3ஸ்துஷ்டுவாம்ஸஸ்தனுபி4:
நாங்கள் உறுதியான அங்கங்களுடன் வேத மந்திரங்களால் உங்களை புகழ்ந்து கொண்டு எவ்வளவு ஆயுட்காலம் தேவர்களால் கொடுக்கப்பட்டுள்ளதோ அவ்வளவு நாட்கள் வாழ்வோமாக
 
வ்யஶேம தே3வஹிதம் யதா3யு: |
எங்களுக்கு விதிக்கப்பட்ட வாழ்நாள் முழுவதும் தேவர்களை புகழ்ந்து கொண்டும், உறுதியான, நலமான, திடமான இந்திரியங்களையும், சரீரத்தையும் கொண்டு தேவர்கள் மகிழும் வண்ணம் நல்லதையே செய்து கொண்டும் வாழ வேண்டும்.
 
ஸ்வஸ்தி ந இந்த்3ரோ வ்ருத்3த4ஶ்ரவா: |
போற்றுதலுக்கும், வணங்குதலுக்கும் உரிய தேவர்கள் எங்களுக்கு உடல்நலத்தையும், மனநலத்தையும் கொடுக்கட்டும்.
 
ஸ்வஸ்தி ந பூஷா விஶ்வவேதா3: |
அனைத்தையும் அறிகின்ற சூரியபகவான் எங்களுக்கு நல்லதையே கொடுக்கட்டும்.  அனைத்தையும் அறிகின்ற ஈஸ்வரனை சூரியனாக நினைத்து வணங்குவதால் அவருடைய அருள் முழுவதும் கிடைக்கப் பெறுவோமாக.  எங்களுடைய புத்தி பிரகாசமடைந்து அதன் மூலம் எல்லாம் வல்ல ஈஸ்வரனை புரிந்து கொள்வோமாக.
 
ஸ்வஸ்தி நஸ்தார்க்ஷ்யோ அரிஷ்டநேமி: |
கருட பகவான் வானில் எந்தவித தடைகளில்லாமல் பறப்பது போல நாங்கள் அந்த ஈஸ்வரனை அடையும் முயற்சியில் எந்தவிதமான தடைகளும் இல்லாதிருக்கட்டும்.
 
ஸ்வஸ்தி நோ ப்3ருஹஸ்பதிர்த3தா4து |
இந்திர தேவரின் குருவான ப்ருஹஸ்பதி எங்களுக்கு நல்லதையே அருளட்டும். ப்ருஹஸ்பதி பகவான் அறிவுக்கு கடவுளாக கருதப்படுகிறார்.  அவருடைய அனுக்கிரகமும் எங்களுக்கு கிடைக்கட்டும்.
 
ஓம் ஶாந்தி: ஶாந்தி: ஶாந்தி: |
 நமக்கு மூன்று வழிகளில் தடைகள் வரலாம். அந்த தடைகளெல்லாம் நீங்கிட வேண்டும் என்பதற்காக வேண்டப்படுகிறது. அவைகள் அதிதெய்விகம், ஆதிபௌதிகம், ஆதியாத்மிகம் ஆகும்

1. நமது சக்திக்கு அப்பாற்பட்ட இயற்கையிலிருந்து வரும் தடைகள். அதாவது அதிக மழை, வெள்ளம், பூகம்பம், அதிகவெப்பம் போன்றவை.
   
2. நம்மை சுற்றியுள்ள தடைகளான, சூழ்நிலை தடைகள், எதிர்பாராமல் வருகின்ற தடைகள்
   
3. நம்மிடத்திலிருந்தே வரும் தடைகளான உடல்நிலை சரியில்லாமல் போகுதல், வேதாந்தம் படிப்பதில் திடீரென்று ஆர்வமில்லாது போகுதல் போன்றவைகள்

அத்தியாயம்–01
பகுதி-1
 
ஸ்லோகம்-01
ப்3ரஹ்மா தே3வானாம் ப்ரத2ம: ஸம்ப3பூ4வ
        விஶ்வஸ்ய கர்தா பு4வனஸ்ய கோ3ப்தா |
ஸப்3ரஹ்மவித்3யாம் ஸர்வவித்3யாப்ரதிஷ்டா2ம்
        அத2ர்வாத ஹ்தேஷ்ட2புத்ராய ப்ராஹ || 1 ||
 
பிரம்மதேவர் எல்லா தேவர்களுக்குள்ளும் முதன்மையானவராக தோன்றினார்.  அவர் உலகத்தைப் படைத்து  அதைக் பாதுகாத்துக் கொண்டும் வருகிறார்.  அவர் அனைத்து அறிவிற்கும் ஆதாரமாக உள்ள பிரம்ம வித்யாவை தன்னுடைய மூத்தமகனான அதர்வனுக்கு உபதேசித்தார்.
 
பிரம்ம வித்யா என்பது பிரம்மதேவனிடமிருந்து வந்த அறிவு, அவரால் உபதேசம் செய்யப்பட்ட அறிவு என்றும், பரம்பொருளைப் பற்றிய அறிவு, நிர்குண பிரம்மத்தைப் பற்றிய அறிவு என்றும் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். இந்த அறிவானது மற்ற அனைத்து அறிவைவிட மேலானதாகவும், அவைகளுக்கு ஆதாரமாகவும் இருக்கிறது.  இந்த ஞானம்தான் மோட்சத்தை, மேலான பலனை கொடுப்பதால் இதை புனிதமான, மேலான ஞானம் என்று கருதப்படுகிறது.
 
 
ஸ்லோகம்-02
அத3ர்வணே யாம் ப்ரவதே3த ப்3ரஹ்மா
        அத2ர்வா தாம் புரோவாசாங்கி3ரே ப்ரஹ்மவித்3யாம் |
ஸ பா4ரத்3வாஜாய ஸத்யவஹாய ப்ராஹ
        பா4ரத்3வாஜோSங்கி3ரஸே பராவராம் || 2 ||
 
பிரம்மா எந்த பிரஹ்ம வித்யாவை அதர்வனுக்கு முன்பு உபதேசித்தாரோ, அதை அதர்வன் அங்கிர் என்பவருக்கு உபதேசித்தார்.  அங்கிரானவர் அதை பரத்வாஜ குலத்தில் தோன்றிய ஸத்யவஹருக்கு உபதேசித்தார். பரம்பரையாக வந்த இந்த வித்யாவை பரத்வாஜர் அங்கிரஸுக்கு உபதேசித்தார். இதிலிருந்து இந்த வித்யாவானது குருவின் மூலமாக சிஷ்யனுக்கு உபதேசிக்கும் பரம்பரையாக வந்திருக்கிறது என்றும் இந்த வித்யாவிடத்தில் சிரத்தையும் இருக்க வேண்டும் என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
 
ஸ்லோகம்-03
ஶௌனகோ ஹ வை மஹாஶால: அங்கி3ரஸம்
விதி4வது3பஸன்ன: பப்ரச்ச2 |
கஸ்மின்னு ப4க3வோ விக்ஞாதே ஸர்வமித3ம்
விக்ஞாதம் ப4வதீதி || 3 ||
 
பெரிய யாகசாலையை கொண்டிருக்கும் சௌனகர் என்பவர் அங்கிரஸ் என்பவரை முறைப்படி அணுகினார். பகவானே! எந்த ஒன்றை அறிந்தால் நாம் அனுபவிக்கும் அனைத்தையும் அறிந்ததாகுமோ அதை எனக்கு உபதேசிப்பீர்களாக என்று கேட்டார். இவருடைய கேள்வியானது தனக்கு ஆத்மஞானத்தை உபதேசியுங்கள் என்பதை குறிப்பால் உணர்த்தப்படுகிறது.
 
இங்கு பெரிய யாகசாலையை உடையவர் என்பது இல்லறத்தில் இருந்து கொண்டு வேத நெறிப்படி வாழ்ந்து, கர்மயோகப்படி செயல்களை செய்துகொண்டு அதன் மூலம் வேதாந்த உபதேசத்தை பெறும் தகுதியை அடைந்தவர் என்று அறியப்படுகிறது.
 
 
ஸ்லோகம்-04
தஸ்மை ஸ ஹோவச |
த்3வே வித்3யே வேதி3தவ்யே இதி ஹ ஸ்ம
யத்3 ப்3ரஹ்மாவிதோ3 வத3ந்தி பரா சைவாபரா ச || 4 ||
 
தஸ்மை – அவரிடம் (சௌனகரிடம்)
வேதி3தவ்யே – அறியத்தக்கது
த்3வே வித்3யே – இரண்டு விதமான அறிவானது
ப்ரஹ்மவித்3 வதந்தி – வேதத்தை அறிந்தவர்கள் கூறுகிறார்கள்
பரா ச ஏவ அபரா ச – அவைகள் பரா வித்யாவும், அபரா வித்யாவும் ஆகும்.
 
அங்கிரஸ் சௌனகரிடம் இவ்விதம் கூறினார். இரண்டுவிதமான அறிவுகளான பரா வித்யா, அபரா வித்யா இவைகள்தான் அறியத்தக்கது என்று வேதத்தை அறிந்தவர்கள் கூறியிருக்கிறார்கள். ஏன் அபரா வித்யாவையும் அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற கேள்வி எழும்போது இந்த அறிவானது நமக்கு பராவித்யாவை அறிந்து கொள்ள துணைபுரியும் என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும். தர்ம-அதர்ம வித்யாவும் அபரா வித்யாதான். எனவே இதைப்போன்ற அபராவித்யாவையும் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். மேலும் இவைகளை படிப்படியாக விட்டுவிடுவதற்கும் துணை புரியும்.
 
 
ஸ்லோகம்-05
தத்ராபரா ரிக்3வேதோ3 யஜுர்வேத3: ஸாமவேதோ3Sத2ர்வவேத:
        ஶிக்ஷா கல்போ வ்யாகரணம் நிருக்தம் ச2ந்தோ3 ஜ்யோதிஷமிதி |
அத2 பரா யயா தத3க்ஷரமிதி4க3ம்யதே || 5 ||
 
இந்த இரண்டு வித்யாவில் ரிக்வேதம், யஜுர்வேதம், ஸாமவேதம், அதர்வணவேதம், உச்சாரண சாஸ்திரம், யாகவிதியைப் பற்றிய சாஸ்திரம், இலக்கணம், சொல்லின் தோற்றத்தை ஆராயும் சாஸ்திரம், செய்யுள், ஜோதிடம் ஆகியவைகள் அபரா வித்யாவாகும். ஆனால் எந்தவொன்றினால் அந்த அழிவற்ற பரம்பொருளை அடையப்படுகிறதோ அதுவே பராவித்யாவாகும்.
 
வேதத்தின் கர்மகாண்டம் அபராவித்யா என்றும், ஞானகாண்டத்தை பராவித்யா என்றும் புரிந்து கொள்ளலாம்.  வேதத்தின் சப்த ஞானம் அபரா வித்யா, அர்த்தஞானம் பராவித்யா என்றும் அறியலாம்.
 
சிக்ஷா – ஒரு சொல்லை உச்சரிக்கும் விதத்தை சொல்லும் சாஸ்திரம்
கல்பஹ – எந்த மந்திரத்தை எங்கு பயன்படுத்த வேண்டும் என்று சொல்லும் சாஸ்திரம். எந்த யாகத்தை எந்த சூழ்நிலையில் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதையும் சொல்கின்ற சாஸ்திரம்
வியாகரணம் – இலக்கணம் – அர்த்த நிச்சயம்.
நிருக்தம் – ஒரு சொல் எப்படி உருவெடுக்கிறது என்பதை சொல்வது
சந்தஹ – செய்யுள் அமைப்பு
ஜ்யோதிட3ம் – யாகங்கள் செய்வதற்கான உரிய காலத்தை நிர்ணயம் செய்ய உதவும் சாஸ்திரம்
அக்ஷரம் – அழியாதது, மாற்றமடையாதது, நிலையானது இது பரபிரம்மத்தை குறிக்கிறது.
யயா அதி4க3ம்யதே – எதனால் அறியப்படுகிறதோ அதுவே பராவித்யா
 
ஸ்லோகம்-06
யத்த த3த்3ரேஶ்யமக்3ராஹ்யமகோ3த்ரமவர்ணமசக்ஷு:ஶ்ரோத்ரம்
       தத3பாணிபாத3ம் |
நித்யம் விபு4ம் ஸர்வக3தம் ஸுஸூக்ஷ்மம் தத3வ்யயம்
       யத்3பூதயோனிம் பரிபஶ்யந்தி ||
 
யத்3 தத்3 அத்3ரேஶ்யம் – எது நம்முடைய கண்களால் கிரகிக்க முடியாததோ,
எவைகளெல்லாம் அரூபமாக இருக்கிறதோ அவைகளெல்லாம் அதிருஶ்யம் என்று கூறப்படும். ஐந்து ஞானேந்திரியங்களால் அறியவும், கிரகிக்கவும் முடியாதவைகளே அதிருஶ்யம் என்றும் புரிந்து கொள்ளலாம்
அக்3ராஹ்யம் – கைகளால் அதைப் பிடிக்கமுடியாது. அனைத்து கர்மேந்திரியங்களின் உதவியாலும் கிரகிக்க முடியாதது
அகோ3த்ரம் – எந்த பரம்பரையும் கிடையாது. இதற்கு காரணம் கிடையாது, பிறப்பற்றது, எதிலிருந்தும் தோன்றாதது.
அவர்ணம் – குணங்களற்றது, நிர்குணமானது, தர்ம-அதர்மங்களற்றது. எந்தவிதமான பிரமாணங்களாலும் அறிய முடியாதது என்று உணர்த்தப்படுகிறது அனுபவிக்கவும் முடியாது
அசக்ஷு: அஶ்ரோத்ரம் – கண்களுமில்லை, காதுகளுமில்லை. ஞானேந்திரியங்கள் எதுவும் கிடையாது
தத்3 பாணி பாத3ம் – கை, கால்களும் கிடையாது. கர்மேந்திரியங்கள் கிடையாது
நித்யம் – எல்லா காலத்திலும் இருப்பது. தேச,காலங்களாலும் வரையறுக்கப்படாதது.
விபு4ம்  - விதவிதமாக காட்சியளித்துக் கொண்டிருக்கிறது.
ஸர்வக3தம் – எல்லா இடங்களிலும் வியாபித்திருப்பது
ஸுஸூக்ஷமம் – மிகவும் நுட்பமானதாக இருக்கிறது. நிர்குணமாக இருப்பதால் மிகவும் சூட்சுமமாக இருக்கிறது.
தத்3 அவ்யயம் – மாற்றமடையாமல் இருப்பது, ஆறுவிதமான விகாரங்களற்றது
யத்3 பூதயோனிம் – இந்த பிரபஞ்சத்திற்கு உபாதான காரணமாக இருக்கிறது
தீ4ரா பரிபஶ்யந்தி – தீரர்கள், ஆத்ம தத்துவமறிந்தவர்கள் இந்த அக்ஷரத்தை எல்லா இடங்களிலும், எல்லாவற்றிலும் பார்க்கிறார்கள். தீரர்கள் என்பதற்கு தகுதியை உடையவர்களையும, ஞானத்தை அடைந்த ஞானியையும் குறிக்கின்றது
 
 
ஸ்லோகம்-07
யதோ2ர்ணநாபி4: ஸ்ருஜதெ க்3ருஹ்ணதே
  ச யதா2 ப்ருதி2வ்யாமோஷத4ய: ஸம்ப4வந்தி |
யதா2 ஸத: புருஷாத்கேஶலோமானி
  ததா2க்ஷராத்ஸம்ப4வதீஹ விஶ்வம் || 7 ||
 
அக்ஷராத் இஹ விஶ்வம் ஸம்ப4வத் – பிரம்மத்திலிருந்து இந்த உலகம் தோன்றியது. இந்த பிரபஞ்சம் பிரம்மத்திலிருந்து வெளிவந்தது. பிரம்மன் காரணம், இந்த பிரபஞ்சம் காரியாமாகும்.  உபாதான காரண லட்சணம் என்பது ஸ்ருஷ்டி, ஸ்திதி, லயம் இவைகளுக்கு காரணமாக இருப்பது.  பானை என்ற காரியமானது களிமண் என்ற உபாதான காரணத்திலிருந்து வந்தது.  எல்லா காலத்திலும் இருப்பது உபாதான காரணம்.  ஈஸ்வரனே உபாதான காரணமாகவும், நிமித்த காரணமாகவும் இருக்கின்றார்.  இந்த கருத்தை உதாரணம் மூலமாக இந்த மந்திரத்தில் கூறப்பட்டு இருக்கின்றது.
 
சிலந்தி பூச்சியானது தான் கட்டிய வலைக்கு தானே உபாதான காரணமாகவும் நிமித்த காரணமாகவும் இருக்கிறது.  இந்த உதாரணத்தில் ஒன்றேதான் இரண்டு காரணமாகவும் இருக்கின்றது. மரம், செடி, கொடிகள் பூமியிலிருந்து வளர்கின்றன.  பூமியே இரண்டு காரணமாகவும் இருக்கிறது. இந்த உதாரணத்தில் பூமி என்ற ஒன்றிலிருந்து தாவரங்கள் விதவிதமாக இருக்கின்றது.  காரணம் ஒன்று ஆனால் காரியங்கள் பலவாக இருக்கின்றது.  காரணமானது சாமான்ய காரணம், விசேஷ காரணம் என்று இருவகையாக பிரிக்கலாம்.  இங்கு பூமியே சாமான்ய காரணம், விதைகள் விசேஷ காரணம்.  அதேபோல விசேஷ காரணம் கர்மவினைகள், உபாதான காரணம் ஈஸ்வரன். மனிதன் உடலில் தோன்றும் ரோமங்களுக்கு மனித உடலே இரண்டு காரணமாகவும் இருக்கின்றது. பொதுவாக காரணத்தின் குணம் காரியத்திலும் இருக்கும்.  அறிவு ஸ்வரூபமான மனிதனிடத்திலிருந்து எப்படி ஜடமான முடிகள் தோன்றுகின்றன. அறிவு ஸ்வரூபமான ஈஸ்வரனிடத்திலிருந்து எப்படி ஜடமான இந்த உலகம் தோன்றியது.
 
மேற்கூறிய உதாரணங்கள் மூன்றிலும் மாறுபடாமல் இருப்பது உபாதான காரணம்
மந்திர விளக்கம்
யதா2 ஊர்ணநாபி4: ஸ்ருஜதே – எவ்வாறு சிலந்தி தனது வலையை பின்னுகிறது
க்3ருஹ்ணதே ச – அதையையே விழுங்கியும் விடுகிறது.
யதா2 ப்ருதி3வ்யாம் – எவ்வாறு பூமியிலிருந்து
ஔஷத4ய: ஸம்ப3வந்தி – தாவரங்கள் வளர்கின்றதோ
யதா2 ஸத: புருஷாத் - எவ்வாறு அறிவுடைய மனிதனிடத்திலிருந்து
கேஶலோமானி – முடிகள் வளர்கின்றனவோ
ததா2 அக்ஷராத் ஸம்ப4வத் இஹ விஶ்வம் - அதுபோல அந்த அக்ஷரத்திலிருந்து நமது அனுபவத்திலிருக்கும் இந்த உலகமானது தோன்றியது
 
 
ஸ்லோகம்-08
தபஸா ஜீயதே ப்3ரஹ்ம ததோSன்னமபி4ஜாயதே |
அன்னாத்ப்ராணோ மன: ஸத்யம் லோகா: கர்மஸு சாம்ருதம் || 8 ||
 
காரணமானது நாம, ரூபங்களாக இருக்கும்போது அவைகளை காரியம் என்று அறிவோம்.  இந்த நாம-ரூபங்கள் எங்கிருந்து வந்தது என்றால் அது ஏற்கனவே காரணத்திற்குள்ளேயே இருக்கின்றது என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.  அவைகள் வெளித்தோற்றத்திற்கு வந்தால் அவைகளே காரியமாகின்றது.  வெளித்தோற்றத்திற்கு வராத நிலைக்கு அவ்யக்தம் என்று பெயர்.  விதைக்குள் மரத்தினுடைய எல்லா குணங்களும் வெளித்தோற்றத்திற்கு வராத நிலையில் இருக்கின்றது.
 
இந்த பிரபஞ்சம் அக்ஷரத்திடமிருந்து வந்திருக்கின்றது. இதற்கு முன்னால் இது நாம, ரூபங்களாக அவ்யக்தமாக இருந்திருக்கிறது.  இந்த அவ்யக்தமான நாம ரூபங்களே மாயை அல்லது பிரகிருதி என்று அழைக்கப்படுகிறது.
 
பிரம்மம் படைக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்படும் நிலையில் மாயை தயாரான நிலைக்கு வந்து விடுகிறது. முதலில் சூட்சுமமான பஞ்ச பூதங்கள், சரீரங்கள் தோன்றுகின்றன. பிறகு அவைகளிலிருந்து ஸ்தூல பூதங்களும், உலகங்களும், சரீரங்களும் தோன்றுகின்றன. சரீரங்களிலிருந்து கர்மங்களும், அதிலிருந்து கர்மபலன்களும் தோன்றுகின்றன.  மாயைக்கு வெளித்தோற்றத்திற்கு வராத நிலை, வெளித்தோற்றத்திற்கு வருவதற்கு தயாராக இருக்கும் நிலை என்று இருவகையான நிலைகள் உண்டு.
 
தபஸா ஜீயதே ப்ரஹ்ம – அவ்யக்த மாயையுடன் கூடிய பிரம்மன் ஸ்ருஷ்டி செய்ய தயாராகின்றது. சங்கல்பம் செய்கிறது
ததஹ – அதைத் தொடர்ந்து
அன்னம் அபிஜாயதே – மாயை தயாரான நிலைக்கு வருகின்றது
அன்னாத் பிராணஹ – மாயையின் இந்த நிலையிலிருந்து பிராணன் (ஹிரண்யகர்ப்பன்,
ஸமஷ்டி சூட்சும பிரபஞ்சம்) முதலில்  தோன்றுகிறது,
மனஹ – பிறகு ஸமஷ்டி சூட்சும சரீரங்கள் தோன்றுகிறது
ஸத்யம் – பிறகு ஸ்தூல பூதங்கள், உலகங்கள் தோன்றுகிறது
லோகோ: - இந்த ஸ்தூல உலகங்கள், சரீரங்கள் தோன்றிய பிறகு
கர்மஸு ச அம்ருதம் – கர்மங்களும், அதனுடைய பலன்களும் தோன்றின
 
ஸ்லோகம்-09
ய: ஸர்வக்ஞ: ஸர்வ்வித்3யஸ்ய ஞானமயம் தப: |
தஸ்மாதே3தத்3ப்3ரஹ்ம நாம ரூபமன்னம் ச ஜாயதே || 9 ||
 
அனைத்தையும் அறியும் சக்தி கொண்ட ஈஸ்வரன் ஸ்ருஷ்டிக்கு நிமித்த காரணமாக இருக்கின்றார்.  ஈஸ்வரனுடைய மனம் மாயை, அதுதான் எண்ணங்களின் மாறுதலுக்கு உட்படுகிறது. எண்ணங்களின் மாற்றத்தினால்தான் அறிவு ஏற்படும்.
 
யஹ ஸர்வக்ஞஹ – அந்த அக்ஷரமானது எல்லாவற்றையும் அறியக்கூடியது
ஸர்வவித்3 – எல்லா காரியங்களையும் அறிந்தது.
யஸ்ய ஞானமய தபஹ – இந்த ஸ்ருஷ்டியை இப்படி செய்யலாம் என்று எண்ணியது
நம்முடைய கனவுகளானது நம்முடைய எண்ணங்களாலே ஸ்ருஷ்டி செய்யப்பட்டது. இவைகள் யாவும் பொய்யானது. அதேபோல ஈஸ்வரனுடைய சங்கல்பத்தாலே இந்த ஸ்ருஷ்டி தோன்றியுள்ளதால் இவைகள் யாவும் மித்யா.
தஸ்மாத் – அந்த பிரம்மத்திலிருந்து
ஏதத்3 பிரஹ்ம – இந்த சூட்சுமஸ்ருஷ்டி அபிமானி ஹிரண்யகர்ப்பன்
நாம ரூபம் – விதவிதமான பெயர்கள், உருவங்கள் தோன்றின
அன்னம் – உணவு, போக்ய வஸ்துக்கள்
ச ஜாயதே – இவைகளும் தோற்றுவிக்கப்பட்டன.
 

தொகுப்புரை

01-02  பரம்பரையாக வந்த ஞானத்தை புகழ்ந்துரைக்கிறது

03     சிஷ்யனுடைய கேள்வி, எதை அறிந்தால், எல்லாம் அறிந்ததாகும்>

04     பரா வித்யா, அபரா வித்யா அறிமுகம்

05     பராவித்யா, அபரா வித்யா லட்சணம்

06     பராவித்யாவானது விரிவாக விளக்கப்பட்டது

 

----ooo00ooo-----

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

அத்தியாயம்-01

பகுதி-2

முகவுரை
கர்மம், உபாஸனை இவையிரண்டும் சேர்த்து அபரா வித்யா என்று அழைக்கப்படுகிறது.  இவைகள் மோட்சத்திற்கு அழைத்து செல்கின்ற பாதைக்கு வருவதற்கு உதவுகின்றது. கர்மம் என்பது உடலாலும், சொல்லாலும் செய்யப்படுகின்ற வைதீக செயல்கள். உபாஸனை என்பது மனதினால் செய்யப்படும் கர்மங்கள், தியானம், ஜபம். இவைகளைப்பற்றி விரிவாக விளக்கப்படுகிறது. வேதங்களில் விதிக்கப்பட்ட கர்மத்தை செய்வதினால் அடைய முடிவதையும், அடைய முடியாததையும் பற்றி பேசப்படுகிறது. அதேபோல உபாஸனையால் அடைய முடிவது, முடியாததை பற்றி பேசப்படுகிறது.
 
கர்மத்தினால் அடையும் பலன்கள்
1.     இகலோக ஐஸ்வர்யம் (தனம், அறிவு, உடல்நலம்)
2.     யாகங்களின் மூலம் பரலோக பலன்-சுவர்க்கம்
3.     இகலோக, பரலோக பலனில் பற்றற்று செய்வதால் மனத்தூய்மை அடையலாம். பராவித்யாவை தெரிந்து கொள்வதற்கான தகுதிதான் இது

கர்மபலனில் குறை
1.     இகலோக, பரலோக பலன்கள் யாவும் நிலையற்றவை
2.     மோட்சத்தை கொடுக்காது, மனநிறைவை கொடுக்காது

உபாஸனை
இதுவும் கர்மம்தான் ஆனால் மனதினால் செய்வது. இதன் மூலம் இகலோகத்தில் அதிக பலன்களை அடையலாம்.  பரலோகத்தில் உள்ள அதிக பலனை கொடுக்க கூடிய பிரம்மலோகத்திற்கு செல்லலாம்.  இந்த இரண்டிலும் பற்றற்று செய்தால் மன ஒருமுகப்போடு அடையலாம். சம, தமத்தினாலும் அடைந்து விடலாம். இதன் மூலம் பராவித்யாவை அடைய தகுதி அடைகின்றோம்.
 
இரண்டு அபரா வித்யாவான கர்மங்கள், உபாஸனை எடுத்துக் கொண்டு விளக்கப்படுகிறது. இவையிரண்டும் ஞானகாண்டத்திற்கு தகுதிக்கு உதவுகிறது.
1.     கர்மகாண்டத்தில் பல கர்மங்கள் விளக்கப்படுகிறது
2.     ரிஷிகள் மூலமாக இவைகள் வெளிப்பட்டது
3.     கூறியுள்ள பலன்கள் நிச்சயமாக அடையலாம்
4.     நாம் பலனில் விருப்பம் உடையவர்கள், கர்மத்தை விதிப்படி செய்துதான் அடையமுடியும்.
 
ஸ்லோகம்-01
ததே3தத்ஸத்யம் மந்த்ரேஷு கர்மாணி கவயோ
    யான்யபஶ்யம்ஸ்தானி த்ரேதாயாம் ப3ஹுதா4 ஸந்ததி |
தான்யாசரத2 நியதம் ஸத்யகாமா ஏஷ வ: பந்தா2:
    ஸுக்ருதஸ்ய லோகே || 1 ||
 

ததே3தத்ஸத்யம் – இனி சொல்லப்படுகின்ற யாகங்கள், கர்மங்கள் கண்டிப்பாக பலனைத் தரும்
கவயஹ – ரிஷிகள்
யானி கர்மாணி மந்த்3ரேஷு – எந்தவிதமான கர்மங்களை மந்திரத்திற்குள்
பஷ்யன் – பார்த்தார்களோ
தானி – அந்த கர்மங்களை
த்ரேதாயாம் – மூன்று வேதங்களில்
பஹுதா ஸந்ததானி – பலவிதமாக பலன்களை கொடுக்கிறது என்று சொல்லப்பட்டு இருக்கிறது.
ஸத்யகாமாஹா – கர்மபலன்களில் ஆசையுள்ளவர்களே
தானி ஆசரத: - அந்தக் கர்மங்களை செய்யுங்கள்
நியதம் – முறையாக தொடர்ந்து செய்யுங்கள்
ஸுக்ருதஸ்ய லோகே – தன்னால் செய்யப்பட்ட கர்மங்களின் பலனாக புண்ணிய லோகங்களை அடையலாம்.
ஏஷஹ பந்தா2ஹா – உங்களுக்கு இவ்விதம் கர்ம மார்க்கம் காட்டபட்டது
 

ஸ்லோகம்-02
யதா3 லேலாயதே ஹ்யர்சி: ஸாமித்3தே4 ஹவ்யவாஹனே |
ததா3ஜ்யபா4கா3வந்தரேணாஹுதீ: ப்ரதிபாத3யேத் || 2 ||
 

நித்ய கர்மங்கள் என்பது கண்டிப்பாக செய்ய வேண்டியவைகள். நைமித்திக கர்மங்கள் என்பது ஏதாவது ஒரு காரணத்தை முன்னிட்டு செய்பவைகள், காம்ய கர்மங்கள் என்பது பலன் மேல் கொண்ட பற்றினால் செய்பவைகள், பிராயசித்த கர்மங்கள் என்பது செய்த தவறுக்கான பலனிலிருந்து விடுபடுவதற்கு செய்பவைகள், நிஷித கர்மங்கள் என்பது செய்யக்கூடாதவைகள் என்று செயல்களின் பலவகையானதை அறிந்து கொள்ள வேண்டும். நித்ய கர்மத்தை செய்வதனால் அடையும் பலன் சொர்க்கமாகும்.  இதை முறையாக செய்தால்தான் அடைய முடியும். அக்னிஹோத்ரம் என்பது காலை, மாலை என்கின்ற இருவேளைகளிலும் செய்ய வேண்டிய ஒரு சிறிய யாகமாகும்.

 
யதா2 – எப்பொழுது
அர்சிஹி – தீ ஜுவாலை (அக்னியின் தலைப்பகுதி)
ஹவ்யவாஹன – அக்னிஹோத்ர யாகத்தில் இருக்கின்ற அக்னியின் பெயர்
ஸமித்தே – நன்கு தூண்டிவிடப்படும் நெருப்பில்
லேலாயதே – மேல்நோக்கி எரிந்து கொண்டிருக்கும்போது
ததா3 – அப்பொழுது
ஆஜ்யபாகோ அந்தரண – வடதெற்கு பகுதியின் மத்தியில்
ஆஹுதிஹி – அர்ப்பணம் செய்ய விரும்பும் பொருட்களை
ப்ரதிபாத3யேத் – அர்ப்பணிக்க வேண்டும்.
 
ஸ்லோகம்-03
யஸ்யாக்3னிஹோத்ரமத3ர்ஶமபௌர்ணமாஸம்
  அசாதுர்மாஸ்யமனாக்3ரயணமதிதி2வர்ஜிதம் ச |
அஹுதமவைத்4வதே3வமவிதி4னா ஹுதமாஸப்தமாம்ஸ்தஸ்ய
  லோகான்ஹினஸ்தி || 3 ||
 
அக்னிஹோத்ர யாகம் மட்டும் செய்தால் போதாது.  சொல்லப்பட்ட மற்ற யாகங்களையும் முறையாக செய்தால்தான் அதன் பலனை அடைய முடியும்.
யஸ்ய அக்னியோத்ர – யாருடைய அக்னிஹோத்ர யாகமானது
அதர்ஶம் – தர்ஶம் என்கின்ற யாகம் செய்யாதிருத்தல்
அபௌர்ணமாஸம் – பௌர்ணமி மாதம் என்கின்ற யாகம் செய்யாதிருத்தல்
அசாதுர்மாஸ்யம் – சாதுர்மாஸ்யம் என்கின்ற யாகம் செய்யாதிருத்தல்
அனாக்ரயணம் – ஆக்ரயணம் என்கின்ற யாகம் செய்யாதிருத்தல்
அதிதி2 வர்ஜிதம் – விருந்தினர்களை நன்றாக கவனிக்காதிருத்தல்
அஹூதம் – சரியான காலத்தில் செய்யாதிருத்தல்
அவைத்4வ தேவம் – அவைத்4வ தேவம் செய்யாதிருத்தல்
அவதி4னாஹுதம் – அவிதி4னாஹுதம் செய்யாதிருத்தல்
இவ்வாறு அக்னிஹோத்ரத்தை மட்டும் செய்துவிட்டு மற்ற யாகங்களை செய்யாதிருத்தல், ஏழு உயர்ந்த உலகத்தை அடைய உதவும் புண்ணியங்கள் அழிந்து விடும்.
 

ஸ்லோகம்-04
காலீ கராலீ ச மனோஜவா ச ஸுலோஹிதா யா ச ஸுதூ4ம்ரவர்ணா |
ஸ்பு2லிங்கி3னீ விஶ்வருசீ ச தேவீ லேலாயமானா இதி ஸப்த ஜிஹ்வா: || 4 ||
 
இதில் அக்னி ஜுவாலைக்கு ஏழு பெயர்களை கூறுகிறது.
காலி கராலீ – கறுப்பு நிறமாக இருக்கிறது, மிகவும் உஷ்ணமானது
மனோஜவா – மனதின் வேகம்
ஸுலோஹிதா – அடர்த்தியான சிவப்பு
ஸுதூ4ம்ரவர்ணா – பலநிறங்களுடன் கூடிய புகை
ஸ்பு2லிங்கி3னி – தீப்பொறி
தேவீ விஶ்வருசீ – ஒளிமயமான, விதவிதமான வர்ணத்தில் ஒளிக்கற்றைகள்
லேலாயமானஹா ஸப்த ஜிஹ்வா – அக்னியின் ஜுவாலைக்கு ஏழுவிதமான நாக்குகள் இருக்கிறது
 
ஸ்லோகம்-05
ஏதேஷு யஶ்சரதே ப்4ராஜமானேஷு
    யதா2காலம் சாஹுதயோ ஹ்யாத3தா3யன் |
தம் நயந்த்யேதா: ஸூர்யஸ்ய ரஶ்மயோ
    யத்ர தே3வானாம் பதிரேகோSதி4வாஸ: || 5 ||
 
ஏதேஷு – இந்த ஏழு ஜுவாலைகள்
ப்4ராஜமானேஷு – நன்கு ஒளிவிட்டு இருக்கும்போது
யஶ்சரதே – யார் யாகத்தை செய்கிறார்களோ
யதா2 காலம் – குறிப்பிட்ட கால நியமப்படி
தம் நயந்தி – அவர்களை அழைத்து செல்கிறது
ஏதே ஆஹுதயஹ – ஆஹுதிகள்
ஆத3தா3யன் – நம்மை அழைத்து செல்கின்றது
சூர்யஸ்ய ரஷ்மயே – இந்த ஆஹுதிகள் சூரியனின் கிரணங்களாக மாறி
யத்ர – எந்த இடத்தில்
தேவானாம் பதி – தேவர்களுடைய தலைவன்
ஏகஹ – ஒருவன்
அதி4வாஸ: - வசிக்கின்ற இடத்திற்கு கொண்டு செல்லும்
 
ஸ்லோகம்-06
ஏஹ்யேஹீதி தமாஹுதய: ஸுவர்சஸ:
        ஸூர்யஸ்ய ரஶ்மிபி4ர்யஜமானம் வஹந்தி |
ப்ரியாம் வாசமபி4வத3ந்த்யோSர்சயந்த்ய ஏ
        வ: புண்ய: ஸுக்ருதோ ப்3ரஹ்மலோக: || 6 ||
 
ஏஹி ஏஹி இதி – வாருங்கள், வாருங்கள்
தம் யஜமானம் – யாகத்தை நன்றாக செய்து முடித்தவனை
ஸுவர்சஸ: ஆஹுதயஹ – ஓளி பொருந்திய ஆஹுதிகள்
ஸூர்யஸ்ய ரஶ்மிபி4 – சூரியகதிராகவும் இருந்துக் கொண்டு
வஹந்தி – அழைத்து செல்கிறது
ப்ரியாம் வாசம் – இனியமான, பிரியமான வார்த்தைகளால் சொல்லிக் கொண்டு
அபி4வத3ந்த்யஹ – அழைத்து செல்கிறார்கள்
அர்சயந்த்ய – அவரை பூஜித்துக் கொண்டு
ஏஹ லோகஹ வஹ – இந்த உலகம் உங்களுடையது
புண்ய: லோகஹ ஸுக்ருதோ – புண்ணியங்களின் பலனாக இந்த மேலான உலகத்திற்கு வந்திருக்கிறீர்கள்
ப்3ரஹ்ம லோகஹ – இதுதான் ஸ்வர்க்க லோகம்.
 
ஸ்லோகம்-07
ப்லவா ஹ்யேதே அத்3ருடா4 யக்ஞரூபா அஷ்டாத3ஶோக்தமவரம் யேஷு கர்ம |
ஏதச்ச்2ரேயோ யேSபி4னந்த3ந்தி மூடா4 ஜராம்ருத்யும் தே புனரேவாபி யந்தி || 7 ||
 
கர்மத்தை பற்றிய நான்கு கருத்துக்கள். அவைகள்,

1. கர்மத்திற்கு வரையறுக்கப்பட்ட பலன் உண்டு.
   
2. கர்மம் அவித்யா காம காரியம் -  அறியாமையினால் உருவானது.
   
3. கர்ம அசாரம் – இது ஆதாரமற்றது, நிலையற்றது.
   
4. துக்க மூலம் – நம் அனுபவிக்கும் துயரத்தின் விதையாக இருக்கிறது.

1. கர்மத்தை உண்டு செய்யும் காரகங்கள் ஸ்திரமற்றது, அநித்தியமானது. செயல் செய்ய உதவும் காரகம் என்று அழைக்கப்படுகின்ற கர்த்தா, கரணம், போன்றவைகள் அனைத்தும் அநித்யம்
   
2. கர்மமும் அநித்யமானது. இது பலமற்ற படகைப் போன்றது
   
3. இந்தக் கர்மத்தை மோக்ஷ சாதனமாக கொள்கிறார்களோ அவர்கள் மீண்டும் சம்சாரத்தில் வீழ்கிறார்கள்

மந்திர விளக்கம்
ஏதோ – இந்த
யக்ஞரூபா – யாகம் என்ற கர்மத்தை பூர்த்தி செய்வதற்கு உதவும் காரணமாக இருக்கின்றது
அஷ்டாதஶ - பதினெட்டு காரகங்கள்
ப்லவாஹா – சிறு படகு போல
ஏஷு கர்ம அவரம் – இந்த யாகம் என்கின்ற கர்மம் கீழானது
ப்ரோக்தம் – என்று சொல்லப்பட்டது
ஏதத் ஶ்ரேயஹ – இந்த கர்மம் மோட்ச சாதனமாக
ஏயே மூடாஹா அபினந்தந்தி – எந்த மூடர்கள் எண்ணுகிறார்களோ
தே – அவர்கள்
ஜராம்ருத்யும் யந்தி – சம்சாரத்திலேயே இருப்பார்கள். பிறப்பு - இறப்பு என்கின்ற சக்கரத்திலேயே சுழன்று கொண்டிருப்பார்கள்
புனஹ ஏவ அபி – மீண்டும், மீண்டும் இந்த நிலையை அடைகிறார்கள்
 
ஸ்லோகம்-08
அவித்3யாயாமந்தரே வர்தமானா: ஸ்வயம் தீ4ரா: பண்டிதம் மன்யமானா: |
ஜங்க4ன்யமானா: பரியந்தி மூடா4 அந்தே4னைவ நீயமான யதா2ந்தா4: || 8 ||
 
நாம் அனுபவிக்கின்ற துயரங்களுக்கு காரணம் நம்முடைய அறியாமைதான் என்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.  பிறகு அதை நீக்குவதற்கான முயற்சியில் ஈடுபட வேண்டும்.  தான் அறியாமையிலிருக்கிறேன் என்று உணராமல் இருக்கிறார்கள் மனிதர்கள் என்று உபநிஷத் பரிதாபப்படுகிறது
 
தெரியாது என்பதை உணராதவர்கள், தெரியாது என்பதை அறிந்தவர்களே மாணவர்கள், தெரியும் ஆனால் தெரியம் என்பதை அறியாதவர்கள், தெரியும் என்பதை அறிந்துள்ளவர்கள், தெரியாது ஆனால் தெரியும் என்று தவறாக நினைத்துக் கொண்டிருப்பவர்கள் என்று பலவிதமாக இருக்கிறார்கள் மனிதர்கள்
 
அவித்யா அந்தரே – அறியாமைக்கு உள்ளே, அவித்யாவுக்கு காரணமான மனம், உடல் இவைகளுக்குள்ளே
வர்த்தமானஹ – அவர்கள் இருக்கிறார்கள்
சரீரம், மனம்,புத்திக்குள் இருந்து கொண்டு, இவைகளை நான் என்ற அறியாமையில் இருக்கின்றனர் மனிதர்கள்
ஸ்வயம் – தன்னை
தீரன், பண்டிதன் மன்யமானாஹ – தீரன், அறிவாளி என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்
ஜங்கன்யமானாஹ மூடாஹா – மீண்டும், மீண்டும் துயரத்தால் தாக்கப்பட்ட மூடர்களாக இருக்கிறார்கள்
பரியந்தி – அலைந்து திரிந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்
அந்தாஹா அந்தேவ ஏவ – எப்படி குருடர்களுக்கு குருடர்களாலே
நீயமானா யதா2 – வழிக்காட்டபடுவது போல இருக்கிறார்கள்
 
ஸ்லோகம்-09
அவித்3யாயாம் ப3ஹூதா4 வர்தமான வயம்
     க்ருதார்தா2 இத்யபி4மன்யந்தி பா3லா: |
யத்கர்மினோ ந ப்ரவேத3யந்தி ராகாத்தேனாதுரா:
     க்ஷீணலோகாஶ்சயவந்தே || 9 ||
 
அவித்யாம் பஹூதா – அறியாமை பலவிதமாக இருக்கிறது
வர்த்தமானாஹ – அந்த நிலையிலே இருக்கிறார்கள்
வயம் – நாங்கள்
க்ருதார்தா2ஹா – வாழ்க்கையில் அடைய வேண்டிய பலனை அடைந்துவிட்டதாக நினைக்கிறார்கள்
இதி அபி3மன்யந்தி – என்று இவ்விதம் எண்ணுகிறார்கள்
பா3லா  - சிறு குழந்தைகள் போல
யத் கர்மிண்ணஹ – எந்த காரணத்தினால் கர்மம் செய்பவர்கள்
ந ப்ரவேத3யந்தி – அறியவில்லை
ராகாத் – ஆசையினால்
தேன – இவர்கள்
ஆதுராஹா- துயரப்பட்டவர்களாக
க்ஷீணலோகாஹா – கர்மபலன்கள் தீர்ந்து விட்டவர்களாக
ஸ்வயந்தி – இன்பத்திலிருந்து விழுந்துவிடுகிறார்கள்
 
ஸ்லோகம்-10
இஷ்டாபூர்தம் மன்யமானா வரிஷ்ட2ம்
    நான்யச்ச்2ரேயோ வேத3யந்தி ப்ரமூடா4: |
நாகஸ்ய ப்ருஷ்டே2 தே ஸுக்ருதேSனுபூ4த்வேமம்
    லோகம் ஹீனதரம் வா விஶந்தி || 10 ||
 
மோட்சம்தான் லட்சியம் என்று அறியாதவர்கள் அதை அடையும் வழியை அறிய மாட்டார்கள். வேறெதாவது செய்து கர்ம பலனை அனுபவிப்பார்கள்.
 
இஷ்டா பூர்தம் – வேதத்தில் சொல்லப்பட்ட கர்மங்களை, யாகங்களை, ஸ்ம்ருதிகளில் சொல்லப்பட்ட கர்மங்களான சமுதாய சேவை போன்றவைகளை
வரிஷ்டம் மன்யமானாஹ – இவைகளையே மேலான சாதனங்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டு அதையே செய்கிறார்கள்
ந அன்யத் ஶ்ரேயஹ – இவைகளுக்கு வேறான ஆத்மஞானம் என்ற
ந வேதயந்தஹ – தத்துவத்தை அறிவதில்லை

ப்ரமூடாஹா – இவர்கள் அதிமூடர்கள்
நாகஸ்ய ப்ருஷ்டே – சொர்க்கத்தில் மேலான நிலையில்
தே ஸுக்ருதே – அவர்கள் கர்மபலனாக கிடைத்த
அனுபூத்வா – சுகங்களை அனுபவித்து விட்டு
இமம் லோகம் – சொர்க்கலோகத்திலிருந்து இந்த லோகத்திற்கு
ஹீனதரம் வா விஶந்தி – கீழான பிறவியிலே பிறப்பெடுப்பார்கள்
 
ஸ்லோகம்-11
தப:ஶ்ரத்3த4 யே ஹ்யுபவஸந்த்யரண்யே
    ஶாந்தா வித்3வாம்ஸோ பை4க்ஷசர்யாம் சரந்த: |
ஸூர்யத்3வாரேண தே விரஜா: ப்ரயாந்தி
    யத்ராம்ருத: ஸ புருஷோ ஹ்யவ்யயாத்மா || 11 ||
 
தப ஶ்ரத்தே யே – வானபிரஸ்தாசிர கர்மங்களான மௌனம், தவம், ஈஸ்வர தியானம் ஆகிய சாதனங்களை
அரண்ய – காட்டில்
உபவஸந்தே –செய்கிறார்கள்
ஶாந்தாஹா – எல்லா இந்திரியங்களும் கட்டுக்குள் வைத்துக் கொண்டு அமைதியுடன் இருக்கிறார்கள்
பை4க்ஷசர்யாம் சரந்தஹ – பிக்ஷை எடுத்து வாழ்பவர்களாக இருப்பார்கள்
வித்வாம்ஸஹ – இல்லறத்திலே இருந்து கொண்டு அதிக காலம் தியானம், தவம் ஆகியவற்றில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருப்பவர்கள்
இவ்வாறு விதவிதமான வைதீக சாதனங்களை பின்பற்றி உபாஸனைகளை செய்து கொண்டிருப்பார்கள்
தே விரஜா – பாவங்களைப் போக்கிக் கொண்ட இவர்கள்
சூர்யத்வாரேண – பிரம்ம லோகத்திற்கு சுக்லகதியின் வழியாக
ப்ரயாந்தி – செல்கிறார்கள்
யத்ர – அவர்கள் செல்லுமிடம்
அம்ருதஹ ஸஹ புருஷ –என்றும் இருக்கின்ற ஹிரண்யகர்ப்பன்
ஹவ்யயாத்மா – முதன் முதலில் தோன்றிய பிரம்ம இருக்குமிடத்திற்கு செல்கிறார்கள்
 
ஸ்லோகம்-12
பரீக்ஷ்ய லோகான்கர்மசிதான்ப்3ராஹ்மணோ
     நிர்வேதமாயான்னாஸ்த்யக்ருத: க்ருதேன |
தத்3விக்3ஞானார்த2ம் கு3ருமேவாபி4க3ச்சே2த்
     ஸமித்பாணி: ஶ்ரோத்ரியம் ப்3ரஹ்மநிஷ்ட2ம் || 12 ||
 
இதில் ஆறு கருத்துக்கள் பேசப்படுகின்றது. அவைகள்
1.        பரா வித்யைக்கு தகுதியுடையவர்கள் யார்?
2.        எப்படி அந்த தகுதியை ஒருவன் அடைகிறான்?
3.        அடையவேண்டிய தகுதிகள் யாவை?
4.        தகுதியடைந்தவுடன் பிறகு என்ன செய்ய வேண்டும்
5.        எப்படிபட்ட குருவை நாட வேண்டும்? குருவின் லட்சணங்கள் என்ன?
6.        எப்படிபட்ட மனநிலையுடன் குருவை நாட வேண்டும்
என்பதாகும்.
 
ப்ராமணஹ – சத்துவகுண பிரதானமான மனதை உடையவன்.  எந்த சூழ்நிலையிலும் விருப்பு-வெறுப்பற்ற நிலையில் இருக்க வைத்து அறிவை கொடுப்பது சத்துவ குணம். கர்மயோகத்தினால் விவேகம், வைராக்கியம் போன்றவற்றை வளர்த்துக் கொண்டவன். எதிலேயும் போதும் என்ற மனதை உடையவன். இந்த தகுதிகளை உடையவன்தான் பிராமணன் என்று கூறப்படுகிறது.
பரீக்ஷய லோகான் கர்மசிதான் – நம்முடைய செயலினால் அடையப்பட்ட உலகங்களை ஆராய்ந்து பார்த்து, விசாரம் செய்து தகுதியை அடைய முடியும்.
லோகான் - எது நம்மால் அனுபவிக்கப்படுகின்றதோ அவைகளை லோகம் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.  பொருட்கள், சூழ்நிலைகள், மனிதர்கள் இவைகளை அனுபவிப்பது போன்றவைகள்
கர்மசிதான் – செய்த கர்மத்தால் அடைந்தது. செய்த கர்மத்தின் பலனாகத்தான் அனுபவிக்கும் பொருட்களும், சூழ்நிலைகளும், பழகவேண்டிய மனிதர்களும் ஒருவனுக்கு வாய்க்கிறார்கள்.
பரீக்ஷய – ஆராய்ந்து பார்த்தல், ஒருபொருளினுடைய உண்மையான ஸ்வரூபத்தை, தன்மையை நிர்ணயம் செய்வது, உறுதி செய்வது. நம்முடைய அனுபவத்திலிருக்கும் உலகத்தை மட்டும் விசாரம் செய்தல்.  விசாரம் செய்வதற்கு மூன்று வழிகள் கூறப்பட்டிருக்கிறது. அவைகள்

1. நம் அனுபவத்தையே பாடமாக கொண்டு அறிவை அடைதல். உலகத்திலுள்ள எதுவும் என்னை திருப்திபடுத்த முடியாது என்ற அறிவை அடைய வேண்டும்.  நம்மால் அடையப்படும் பொருட்களனைத்தும் நிலையற்றது என்று உறுதியான அறிவை அடைய வேண்டும்.
   
2. அனுமானம் மூலமாகவும் விசாரம் செய்யலாம். எவையெல்லாம் உருவாக்கப்படுகின்றதோ அவையெல்லாம் அழியக்கூடியவை. அதேபோல இந்த உலகமும் உருவாக்கப்பட்டுள்ளதால் அழியக்கூடியதே என்ற அறிவை அடைதல்
   
3. சாஸ்திர அறிவைக் கொண்டும் விசாரம் செய்யலாம்.  கர்மபலன்கள் தீர்ந்து விட்டால் சொர்க்கத்திலிருந்து இந்த லோகத்திற்கு மீண்டும் வந்துவிடுவோம்.

நிர்வேதம் ஆயாத் – இந்த உலகத்தின் மீது வைராக்கியத்தை அடைகின்றான். 
நிர்வேதம் என்பது வைராக்கியத்தை குறிக்கிறது. இது விவேகத்துடன் கூடிய ஆழ்ந்த விசாரத்தினால்தான் அடைய முடியும்.  விவேகம் காய் என்றால், வைராக்கியம் பழம் என்று புரிந்து கொள்ளவேண்டும். காயிலிருந்துதான் பழம் வரும் அதேபோல விவேகத்தில் இருந்துதான் வைராக்கியம் கிடைக்கும்.  வைராக்கியமற்ற விவேகம் பயன் தராது.  விவேகம் வைராக்கியமாக மாறவேண்டுமென்றால் அதையே மீண்டும் மீண்டும் சிந்தித்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கவேண்டும்.  வைராக்கியம் எதில் வரவேண்டும் என்று கேட்டால், இந்த உலகத்தின் மீது வரவேண்டும் என்பதுதான் பதில். இதை பகவத்கீதையில் (2,52) பகவான் கிருஷ்ணர் விளக்கியுள்ளார்.  எப்பொழுது உன்னுடைய புத்தியானது மோகத்திலிருந்து விடுதலையடைகிறதோ அப்போதுதான் வைராக்கியத்தை அர்ஜுனா நீ அடைவாய் என்று பகவான் கூறியுள்ளார். உன்னால் இதுவரை கேட்டதிலும், இனி கேட்கபோவதிலும் வைராக்கியத்தை அடைய வேண்டும்.

ந அஸ்தி அக்ருதஹ க்ருதஹ – இந்த மோட்சத்தை(அக்ருதஹ) கர்மத்தினால் (க்ருதஹ) அடையமுடியாது ( ந அஸ்தி).  வைராக்கியம் வந்தவுடன் மேலும் சில விஷயங்களை தெரிந்து கொள்ளவேண்டும்.  கர்மத்தினால் அடைவது சாத்தியம். எனவே சாத்தியம் என்பது அடையப்படுவது. எவையெல்லாம் சாத்தியங்களோ அவைகளெல்லாம் நிலையற்றவைகள். ஒரு பொருள் ஏற்கனவே இருக்கிறது, அது எதனாலும் உருவாக்கப்பட்டதல்ல, நம்மிடத்திலேயே இருக்கின்றது. அதை அறியாமையினால் இழந்திருக்கின்றோம். எனவே அதை அடைய வேண்டுமென்றால் அறியாமை நீங்கி அறிவு பெற வேண்டும். அந்த ஸித்த வஸ்துவை அடைவதற்கு ஞானத்தை அடைய வேண்டும்.  இந்த ஞானத்தை அடைய அதற்குரிய கருவியை (பிரமாணத்தை) பயன்படுத்த வேண்டும்.  அந்தக் கருவி உபநிஷத் என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்., இந்த உபநிஷத்தை தகுதியுள்ள குருமுகமாகத்தான் அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.  அப்போதுதான் சரியாக புரிந்து கொண்டு அறிவை அடைய முடியும்.  நாமே புத்தகத்தின் மூலம் படித்து சரியான அறிவை அடைய முடியாது.  எனவே குருவை அணுகி உபநிஷத் உபதேசத்தை பெறவேண்டும்.

ஸஹ – அந்த முமுக்ஷுவானவன்
தத்3 – அந்த பிரம்மத்தை
விக்ஞானார்தம் – அறிந்து கொள்வதற்காக
குரு ஏவ அபிகச்சேத் – குருவை மட்டும் நாடி செல்ல வேண்டும்
 
ஸ்ரோத்ரியம், பிரஹ்ம நிஷ்டம் – இவையிரண்டு குருவின் லட்சணங்களாக கூறப்படுகின்றன.
த்ருணாதி – யார் உபதேசம் செய்கிறார்களோ அவர்தான் குரு, அவர் செய்யும் உபதேசம் ஆத்ம தத்துவம். எப்படி வாழவேண்டும் என்பதையும் உபதேசிக்கிறார். அவருக்கு இருக்க வேண்டிய தகுதிகளாவது:
ஸ்ரோத்ரியம் – முறைப்படி சாஸ்திரம் படித்தவராக இருக்க வேண்டும். குருபரம்பரையில் வந்த குருவிடம் தொடர்ந்து, முறையாக சாஸ்திரம் படித்திருக்க வேண்டும். சிரவணம், மனனம், நிதித்யாஸனம் என்கின்ற ஞானசாதனங்களை பின்பற்றி ஆத்மவித்யாவை படித்திருக்க வேண்டும்.
பிரம்ம நிஷ்டன் – பிரம்ம ஞானத்தை அடைந்ததுமில்லாமல், அதில் நிலைப்பெற்று இருக்க வேண்டும்.
 
ஸ்ரோத்ரிய குருவினால்தான் முறையாக சீடனுக்கு புரியும் விதத்தில் சாஸ்திரத்தை உபதேசிக்க முடியும். அவருடைய உபதேசம் சீடனால் நன்றாக புரியும் விதத்தில் இருக்கும். குருவானவர் ஏன் பிரம்ம நிஷ்டனாக இருக்க வேண்டுமென்றால், நான் சம்சாரி என்ற அறிவுடன் வந்திருக்கும் சீடனிடம் நீ அசம்சாரி என்று உபதேசம் செய்யும்போது அது எப்படி உண்மையாக இருக்க முடியும் என்று அவன் சந்தேகித்து கொண்டிருப்பான். இந்த சந்தேகத்தை பிரம்மநிஷ்டனாக இருக்கின்ற குருவின் வாழும் விதத்தைப் பார்த்துத்தான் நீக்கி கொள்வான். யாரையும் துவேஷிக்காமல், காம-க்ரோதங்கள் எதுவும் இல்லாமல் இருக்கின்ற குருவை பார்க்கின்றான்.  இன்ப-துன்பங்களை சமமாக பாவிக்கும் நிலையை பார்க்கும் போது கற்றதில் பெற்ற அறிவில் இருக்கும் சந்தேகங்கள் எல்லாம் நீங்கப்பெற்று அவனும் குருவைப் போன்ற நிலையை அடைகிறான்.
 
குருவிடம் இருக்க வேண்டிய இந்த லட்சணங்களை எப்படி கண்டுபிடிப்பது?

1. குருவிடம் சென்று அவரது குருவின் பெயரை அறிந்துக் கொள்ள வேண்டும். அதிலிருந்து அவர் ஸ்ரோத்திரன் என்பதை கண்டு கொள்ளலாம்
   
2. பிரம்மநிஷ்டன் என்பதை தெரிந்து கொள்வது மிக கடினம்.  அவரிடம் நற்பண்புகள் சுபாவமாக இருப்பதால் அவர் பிரம்மநிஷ்டனாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்று யூகித்து அறிந்து கொள்ளலாம்
   
3. குருவின் லட்சணங்கள்
4. சாஸ்திரத்தை முறைப்படி கற்றவர். அதன்படியே வாழ்பவர் இத்தகையவர் உத்தம குருவாக இருக்க முடியும்
   
5. வெறும் ஸ்ரோத்திரியனாக மட்டும் இருப்பவர் மத்திமமான குரு. இவரிடம் இருந்து சாஸ்திர அறிவை பெறலாம, ஆனால் இவர் வாழ்க்கை முறையில் இருந்து எதையும் கற்றுக் கொள்ள முடியாது
   
6. கேவல பிரம்ம நிஷ்டனாக இருப்பவர் முறைப்படி சாஸ்திரத்தை படித்து இருக்க மாட்டார். பூர்வஜென்ம புண்ணியத்தால் பிரம்ம ஞானத்தையும் அடைந்து அதில் நிஷ்டையும் அடைந்திருப்பார்.  அதனால் இவரால் ஆத்ம உபதேசத்தை புரியும் வகையில் இருக்காது.
   

 
எப்படிபட்ட மனநிலையுடன் சிஷ்யன் குருவை நாட வேண்டும்?
சமித்பாணி ஸஹ – அவன் கையில் சமித்பாணியை எடுத்துக் கொண்டு குருவிடம் செல்லவேண்டும்.. இது சிரத்தையை குறிக்கிறது.  அவருக்கு பணிவிடை செய்கின்ற மனநிலையுடன் செல்கின்றான்.  இது அவனிடத்தில் இருக்கின்ற பக்தியையும், . சேவை செய்கின்ற மனப்பான்மையையும், பணிவையும் குறிக்கின்றது
 
குருவினுடைய உபதேசம் ஞானமாக வேண்டுமானால் அவர் மீது சிரத்தை வைத்திருக்க வேண்டும்.  யாரிடம் பக்தியிருக்கிறதோ அவரிடம் நாம் ஒளிவு மறைவின்றி இருப்போம் அவரது உபதேசத்தை ஆர்வத்துடன் கேட்போம்.  நாம் ஏற்கனவே படித்துவைத்திருந்தால் அதை குருவின் உபதேசத்தோடு ஒப்பிட்டு பார்த்து கொண்டிருப்போம்,  புதியதாக அறிவை அடைய வேண்டும்.  எனவே மனதை தெளிவாக வைத்திருக்க வேண்டும்.  சேவை செய்வதனால் நம்முடைய அகங்காரம், கர்வம் குறைந்துவிடும் பிறகு இல்லாமல் போய்விடும். அறிவில் பணிவு இருக்க வேண்டும்.  பணிவான பாவனையுடன் அணுகவேண்டும். குருவிடம் பணிவான கேள்விகளைக் கேட்க வேண்டும்.
 
எனவே உலகத்தை விசாரம் செய்து, வைராக்கியம் அடைந்தவுடன் குருவை அணுக வேண்டும்.  இப்படிபட்ட குருவிடம் செல்ல வேண்டும். குருவிடம் மட்டும்தான் செல்ல வேண்டும் வேறு மார்க்கம் எதுவும் இல்லை
 
ஸ்லோகம்-13
தஸ்மை ஸ  வித்3வானுபஸன்னாய ஸ்ம்யக்
     ப்ரஶாந்தசித்தாய ஶமான்விதாய |
யேனாக்ஷரம் புருஷம் வேத3 ஸத்யம் ப்ரோவாச
     தாம் தத் த்வதோ ப்ரஹ்மவித்3யாம் || 13 ||
 
தஸ்மை – இப்படி அணுகிய சீடனுக்கு
ஸஹ வித்3வான் – அந்த குரு
ஸம்யக் உபஸன்னாய – முறைப்படி தகுதியுடைய அணுகிய சீடனுக்கு
ப்ரஶாந்த சித்தாய – அமைதியடைந்த மனதையுடையவன் (ராக-துவேஷங்கள் நீங்கிய அமைதியான மனதையுடைய சீடனுக்கு, சமஹ என்ற தகுதியை அடைந்தவனுக்கு)
ஶமான்விதாய – ஞானேந்திரியங்களை தன் வசத்தில் கொண்டுள்ள சீடனுக்கு, தமம் என்கின்ற தகுதியை அடைந்த சீடனுக்கு
தாம் ப்ரஹ்மவித்3யாம் – அந்த பிரஹ்ம வித்யாவை
தத்வதஹ – எப்படி அறிந்தாரோ அதேமாதிரி
யேன அக்ஷரம் ஸத்யம் புருஷம் சேத – எந்த ஞானத்தால் இப்படிபட்ட தத்துவத்தை, அறிவாரோ, அழியாததுமான மூன்று காலத்திலும் மாறாதிருக்கின்ற பிரம்மத்தை, எல்லாவிடத்திலும் வியாபித்துள்ளவர், உடலில் சாட்சியாக இருந்து கொண்டிருக்கின்ற புருஷனை

ப்ரோவாச – உபதேசம் செய்ய வேண்டும்

----ooo00ooo----