தைத்தரீய உபநிஷத் - அத்தியாயம்-1 - பகுதி-1

தைத்திரீய உபநிஷத்

அத்தியாயம்-01(சீக்ஷாவல்லி)

ஸ்வாமி குருபரானந்தா உபதேச விளக்கம்

திருத்தம் செய்யப்பட்டது – 27/04/2022

www.poornalayam.org

முகவுரை
மனனம்
சிரவணத்தை தொடர்ந்து செய்வது மனனம் என்ற சாதனம்.  சிரவணம் செய்தவன் ஜீவ-ஈஸ்வர ஐக்கியத்தை நன்கு புரிந்து கொண்டு, ஆத்மாவாகிய நான் பூரணமானவன், ஆனந்த ஸ்வரூபமானவன், ஸத் ஸ்வரூபமானவன், ஞான ஸ்வரூபமானவன் என்ற நிலையில் இருப்பான். இந்த உலகமும் மித்யா என்ற அறிவும் ஏற்பட்டிருக்கும்.

• யுக்திபூர்வமாக சிந்தித்தலே இவ்வாறு அழைக்கப்படுகின்றது.  சிரவணத்தில் அடைந்த அறிவில் இருக்கும் சந்தேகங்களை நீக்கிக் கொள்வதற்காக செய்யப்படும் விசாரமே இதுவாகும்.
  
• இதை ஏன் செய்ய வேண்டுமென்றால், சிரவணத்தால் அடைந்திருக்கும் அறிவில் நிச்சயமாக சில சந்தேகங்கள் இருக்கும்.  இவைகளை நீக்கி அடைந்த அறிவில் உறுதியாக இருக்க இந்த சாதனம் உதவும். எப்பொழுதும் சந்தேகங்களில்லாத அறிவே நிலையான, மாறாத, சரியான அறிவாக இருக்கும்.
  
• சந்தேகம் எப்படி எழுகின்றதென்றால், ஒரு விஷயத்தில் ஒரு பிரமாணத்தின் மூலமாக அடையும் அறிவும், அதே விஷயத்தில் வேறொரு பிரமாணம் மூலம் வேறொரு அறிவை அடைவதன் மூலம் சந்தேகம் எழுகின்றன.  உபநிஷத் பிரமாணம் நான் பூரணமானவன், ஆனந்த ஸ்வரூபமானவன் என்று கூறுகிறது, ஆனால் நம்முடைய அனுபவ பிரமாணம் மூலமாக துக்க ஸ்வரூபமாகவும், அழிவுக்குட்பட்டவனாகவும் இருக்கின்ற நிலையை அறிந்திருக்கின்றோம்.  ஜகத் மித்யா என்பது உபநிஷத் ஞானம், நம்முடைய பிரத்யக்‌ஷ பிரமாணம் ஜகத் உண்மை என்று உணர்த்துகின்றது.  இந்த முரண்பாட்டை தீர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.
  
• சங்கராச்சாரியார் ஜீவனும் ஈஸ்வரனும் ஒன்றுதான் என்று உபதேசிக்கின்றார் ஆனால் வேறு சில ஆச்சார்யார்கள் ஜீவனும் ஈஸ்வரனும் வேறு என்று உபதேசிக்கின்றனர். இவர்கள் அனைவரும் உபநிஷத்தைத்தான் பிரமாணமாக கொண்டு இவ்வாறு கூறுகின்றார்கள். இந்த முரண்பாட்டை இந்த சாதனத்தின் மூலமாகத்தான் தீர்த்துக் கொண்டு, அடைந்த அறிவில் நிலைப்பட முடியும்

சாஸ்திர அறிவுக்கு விரோதமாக அனுபவ அறிவு இருப்பதை பற்றிய விசாரம்:
உபநிஷத் நாம் ஏற்கனவே சம்சாரியாக இருக்கிறோம் என்று தெரிந்தே நீ பூரணமானவன் என்று சொல்கின்றது.  அவ்விதம் சொல்லும்போது மூன்று சரீரத்தை நீக்கித்தான் நமக்கு உபதேசிக்கின்றது.  ஆனால் நாம் இந்த சரீரத்தைத்தான் நான் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கின்றோம்.  உபநிஷத் நம்மை இந்த மூன்று சரீரங்களை நீக்கி விட்டு, நீ யார் என்று புரிந்து கொள் என்று உபதேசிக்கின்றது.  இவ்விதம் இந்த முரண்பாட்டை நீக்கி கொள்ள வேண்டும்.
 
இந்த உலகம் மித்யா, நாம-ரூபமானது.  நம்முடைய அனுபவத்தில் எல்லாமே நன்றாக ஸ்தூலமாக தெரிந்து கொண்டிருக்கின்றது.  இவைகள் எனக்கு எப்படி நிறைவை கொடுக்க முடியாது?  என்னால் அனுபவிக்கப்பட்டு கொண்டிருக்கின்றது, சுக-துக்கங்களை கொடுத்துக் கொண்டு இருக்கின்றது.  அனுபவத்தில் சத்யமாக தெரிகின்றது.  இந்த சந்தேகத்தை இரண்டு விதத்தில் நீக்கி கொள்ளலாம்.  சாஸ்திரம் உலகம் இல்லை என்று சொல்லவில்லை, இருப்பது போல் தோன்றி கொண்டிருக்கின்றது என்று கூறுகின்றது., அதை விசாரம் செய்துதான் மித்யா என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
 
நம் இந்திரியங்களை உண்மையை உரைக்கும் பிரமாணமாக எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது.  உபநிஷத்தைத்தான் பிரமாணமாக இந்த விஷயத்தில் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.  ஒரு பிரமாணம் கொடுக்கும் அறிவை வேறொரு பிரமாணத்தால் நிரூபிக்க முடியாது.  கண்ணால் பார்ப்பவைகளை காதால் நிரூபிக்க முடியாது.  மாற்ற முடியாது.  அல்லது கண்ணுக்கு துணை புரியவும் முடியாது.  ஒரு பிரமாணத்திற்கு, வேறொரு பிரமாணம் ஆபாஸமாக இருக்கும் போது சந்தேகம் வரும்.  எனவே விசாரம் செய்து பிரமாண ஆபாஸத்தை கண்டுபிடித்து தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.  உபநிஷத்தான் உண்மையான பிரமாணம், ஞானேந்திரியங்கள்தான் பிரமாண ஆபாஸம் என்று விசாரம் மூலமாக புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
 
ஞானேந்திரியங்கள் உண்மையான பிரமாணம்தான்.  கண் ஒரு பொருளை பார்க்கின்றது.  அதன் வடிவம் மனதில் பதிவாகின்றது.  கண் பொருளின் இருப்பை காட்டுகின்றது.  நம் மனம் அதை தீர்மானிக்கின்றது.  அது சத்யமா, மித்யாவை என்பதை மனம்தான் தீர்மானிக்கின்றது..  கண் கானல் நீரையும், உண்மையான நீரையும் காட்டுகின்றது.  எது உண்மையான நீர், எது பொய்யான நீர் என்பதை மனம்தான் புத்தி துணைக்கொண்டு தீர்மானிக்கிறது.  எனவே ஞானேந்திரியங்கள் உலகத்தை வெறும் காட்சியாகத்தான் காட்டுகின்றது.  மனம் காண்பது சத்யம் என்று சொல்வதை சாஸ்திரம் பொய் என்று நிரூபித்து அவைகளை நீக்குகின்றது.  இதிலிருந்து நாம் நம் அனுபவத்திற்கும் சாஸ்திர உபதேசத்திற்கும் முரண்பாடு எதுவும் இல்லை என்று புரிந்து கொள்ளலாம்.
 
நிதித்யாஸனம் (விபரீதபாவனா நிவிருத்தி)
அடைந்த ஞானம் சந்தேகமற்றதாக இருந்தாலும், நம்முடைய ஸம்ஸ்காரங்கள் இதில் நிலைபெறவிடாமல் தடுக்கும்.  மனதை எப்படி புத்தி பழக்கி வைத்திருக்கின்றதோ அதன்படிதான் மனமானது செயல்படும்.  ஆனால் புத்தியால் மனதை அடக்கியாள முடியாது.  புத்தியின் சொற்படி நடக்காது.  புத்தியானது மனதை சம்சாரத்தில் இருக்குமாறு காலம் காலமாக பழக்கி வைத்திருக்கின்றது;  மனமானது காம, க்ரோதங்களால் பழக்கப்படுத்தி வைக்கப்பட்டிருக்கின்றது.  சாதன சதுஷ்டயத்தை அடைந்தவர்களுக்கு நிதித்யாஸனத்தை சிறிது காலம் செய்தாலே போதும்.
 
இந்த சாதனையை செய்யும்போது மனதை பக்குவப்படுத்தவேண்டும்.  அடைந்த ஞானத்தில் மனம் இருக்குமாறு பழக்கப்படுத்த வேண்டும்.  பண்புகளில்லாத ஞானம் மோட்சத்தைக் கொடுக்காது.  பண்புகளை நமது சுபாவமாக மாற்ற வேண்டும்.  ஞானத்திற்கு முரண்பாடாக செயல்படுவது விபரீத பாவனை என்று கூறப்படுகிறது.  பிரஹ்மமே எல்லா ஜீவராசிகளுக்குள்ளும் ஆத்மாவாக இருக்கின்றது. ஆனால் நாம் இந்த உடல்தான் நான் என்று திடமாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கின்றோம். சில சூழ்நிலைகளினால் நான் சுகமாக இருக்கின்றேன் என்று வரையறுக்கக்கூடாது.  இதிலிருந்து நாம் விடுபட வேண்டும்.  சூழ்நிலைகள் மாறினாலும் நம் மனம் பாதிக்க கூடாது.
 
உபநிஷத் என்ற சொல்லின் பொருள் விளக்கம்:
உப + நிஷத் = மிக அருகில் + இருக்கின்றது (அமர்ந்துள்ளது)  எதற்கு மிக அருகில் இருக்கின்றது என்ற கேள்வி எழும்போது எனக்கு அருகில் இருக்கின்றது. அதுவே ஆத்மா என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.,  ஆத்மா மீது ஏற்றி வைக்கப்பட்டிருக்கின்ற மூன்று சரீரங்களும் அதற்கும் இடைவெளியே கிடையாது.  இந்த ஆத்ம ஞானத்தை கொடுப்பதே உபநிஷத் என்ற நூலாகும்
 
தைத்தரீய உபநிஷத்தின் முகவுரை:
இது யஜூர் வேதத்தின் ஆரண்ய பாகத்தின் இறுதியல் இருக்கின்றது.  முழு வேதமானது மந்திரம், பிராமனம், ஆரண்யம், உபநிஷத் என்று நான்காக பிரிக்கப்பட்டிருக்கின்றது.  முதன் மூன்று பாகங்கள் கர்ம காண்டம் என்றும், நான்காவது பாகம் ஞான காண்டம் என்று அழைக்கப்படுகின்றது.  உபநிஷத் இந்த நான்கு பாகங்களிலும் இருக்கும். இந்த உபநிஷத் ஆரண்ய பாகத்தின் இறுதியில் அமைந்திருக்கின்றது. இது மூன்று அத்தியாயங்களை (வல்லி) கொண்டது.  முதல் பகுதியில் விதவிதமன உபாஸனைகள் கூறப்பட்டிருக்கின்றது. இதற்கு சீக்‌ஷாவல்லி என்று பெயர். முதல் மந்திரம் சீக்‌ஷா என்று தொடங்குவதால் இவ்வாறு அழைக்கப்படுகின்றது.  இரண்டவது பகுதிக்கு பிரஹ்மவல்லி என்று பெயர்.  இது பிரம்ம வித்யாவை உபதேசிக்கின்றது. இதில். ஆனந்த ஸ்வரூபத்தை பற்றி விரிவாக உபதேசிப்பதால் இதற்கு ஆனந்தவல்லி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.  இதில் மிகத்தெளிவாக பஞ்சகோச விவேகம் விசாரம் செய்து பிரஹ்மமானது விளக்கப்படுகின்றது.  மூன்றாவது பகுதி ப்ருகு என்று தொடங்கும் மந்திரத்தை உடையதால் இதற்கு ப்ருகுவல்லி என்று பெயர்.  இதில் சில தியானங்கள், பண்புகள் விளக்கப்படுகின்றன.
 
இந்த உபநிஷத் உரைநடையில் இருப்பதால், இதை பத்திகளாக பிரிக்கப்பட்டு இருக்கின்றது. இந்த பத்திகளை அனுவாகம் என்று அழைக்கப்படுகின்றது;
------------------------------------------------------------------------

அத்தியாயம்-01(சீக்ஷாவல்லி)

 
அனுவாகம்-01 ( சாந்தி பாடம்)
ஶன் நோ மித்ர: ஶன் வருண: |
ஶன் நோ ப4வத்வர்யமா |
ஶன் நோ இந்த்3ரோ |
ஶன் நோ விஷ்ணுருக்ரம: நமோ ப்3ரஹ்மணே |
நமஸ்தே வாயோ |
த்வமேவ ப்ரத்யக்ஷம் ப்3ரஹ்மாஸி
  த்வாமேவ ப்ரத்யக்ஷம் ப்3ரஹ்ம வதி3ஷ்யாமி ரிதம் வதி3ஷ்யாமி |
ஸத்யம் வதி3ஷ்யாமி தன்மாமவது |
தத்3வக்தாரமவது | அவது மாம் | அவது வக்தாரம் ||
ஓம் ஶாந்தி: ஶாந்தி: ஶாந்தி:
 
குரு சிஷ்யர்களான எங்களுக்கு மித்ரன் என்கின்ற தேவதை மங்கலத்தைக் கொடுக்கட்டும், சுகத்தை கொடுக்கட்டும்.  மித்ரன் என்பவர் வெளியே விடும் காற்றான பிராணனுக்கும், பகல் நேரத்திற்கும் அதிஷ்டான தேவதையாக இருப்பவர்.  வருண தேவன் இவர் உள்ளே செல்கின்ற பிராணனனுக்கும், இரவு நேரத்திற்கும் அதிஷ்டான தேவதையாக இருப்பவர்.  இவரும் எங்களுக்கு மங்கலத்தையும், சுகத்தையும் கொடுக்கட்டும்.  கண்ணுக்கும், சூரியனுக்கும் அதிஷ்டானமான தேவதையாக இருக்கும் அர்யமா என்பவர் எங்களுக்கு நன்மையை தந்தருளட்டும்.  இந்திரதேவன், கைகளின் பலத்திற்கு அதிஷ்டான தேவதையாக இருப்பவர், ப்ருஹஸ்பதி, வாக்கு, புத்தி இவற்றிற்கு அதிஷ்டான தேவதையாக இருப்பவர், விஷ்ணு, பாதத்திற்கு அதிஷ்டான தேவதையாக இருப்பவர், இவர்களும் எங்களுக்கு நன்மையை கொடுக்கட்டும். 
 
உடல் ஆரோக்கியமாக இருப்பதற்கு ப்ராண சக்திதான் காரணம்.  எனவே பிராணனின் அதிஷ்டான தேவதையை துதிக்கின்றார்கள்.  பிறகு அரியமாவிடமிருந்து எல்லா ஞானேந்திரியங்களும் நலமாக இருக்கட்டும் என்றும், நல்ல புத்திக்கும், நல்வாக்குக்கும் பிருஹஸ்பதியை வேண்டுகின்றார்கள்.  கர்மேந்திரியங்களின் நலத்திற்கு விஷ்ணுவை வேண்டுகின்றார்கள்.
 
எல்லா சூக்‌ஷும பிரபஞ்சத்திற்கும் ஆதாரமாக இருப்பவர், எல்லா தேவதைகளுக்கும் ஆதாரமாகவும் இருப்பவர், முதன்முதலில் ஈஸ்வரனிடமிருந்து தோன்றியவர் ஹிரண்யகர்ப்பன் என்றும், சகுண பிரம்மன் என்றும் அழைக்கபடுகின்றார். இவருக்கும் நமஸ்காரம் செய்கின்றனர்.  வாயுவாகவும் இருக்கும் ஹிரண்யகர்ப்பனுக்கு நமஸ்காரம் செய்கின்றனர்.  எல்லா சூட்சும சரீரங்களுக்கும் முக்கியமானதாக கருதப்படுகின்றது வாயு.  எனவே அவரை வாயு ஸ்வ்ரூபமாக அழைக்கின்றார்கள்.

 
த்வமேவ ப்ரதியக்‌ஷம் பிரஹ்ம அஸி - நீங்களே நேரிடையாக அறியப்படுகின்ற பிரம்மனாக இருக்கின்றீர்கள்.
த்வமேவ பிரத்யக்‌ஷ பிரஹ்மன் வதிஷ்யாமி – நீங்களே நேரிடையாக தெரிகின்ற பிரம்மனாக இருக்கின்றீர்கள் என்று அழைக்கின்றோம்.
ரிதம் வதிஷ்யாமி ஸத்யம் வதிஷ்யாமி – சரியான ஞானத்தை கொடுக்க கூடியவர் என்றும், ஸத்யமாக இருப்பவர் என்றும் உங்களை அழைக்கின்றோம்.
 
ஹிரண்யகர்ப்பர் கர்ம பலனை தந்து கொண்டிருப்பவர். 
ரிதம் என்ற சொல்லுக்கு சரியாக புரிந்து கொள்ளும் திறமை என்று பொருள்.
ஸத்யம் என்ற சொல்லுக்கு சரியாக புரிந்து கொண்டதை வாக்கில் சொல்வது என்று பொருள்.
 
சாஸ்திரத்தை படிக்கும் நான் அது போதிக்கின்ற சரியான அறிவை அடைய வேண்டும். அவ்வாறு அடைந்த அறிவு என்னிடத்தில் நிலை பெற வேண்டும். அதை வாக்கினாலே சரியாக சொல்ல வேண்டும்.  ஹிரண்யகர்ப்பன் அருள் இருந்தால்தான் நம்மால் ஆத்ம ஞானத்தை அடைய முடியும்.
 
தத் மாம் அவத். தத் வக்தாரம் அவத் – என்னை காப்பாற்று, என் குருவையும் காப்பாற்று என்று ஹிரண்ய கர்ப்பனிடம் வேண்டுகின்றனர்.  இங்கே என்னை காப்பாற்று என்பது ஞானத்தை அடைவதற்கு இடையூறாக இருப்பவகளை நீக்கி அதை அடைவதற்கும், சாதன சதுஷ்டய சம்பத்தியையும் அடைந்திட அருள் புரிய வேண்டும் என்று வேண்டுவதாக புரிந்து கொள்ள வேண்டும்,. அதேபோன்று குருவுக்கு நீண்ட ஆயுளை கொடுத்தும், அடைந்த அறிவை சரியாக உபதேசிக்கும் திறமையை கொடுத்தும் காப்பாற்று என்று வேண்டுகின்றான்.
 
அனுவாகம்-02
ஸீக்ஷாம் ஓயாக்யாஸ்யாம: வர்ண: ஸ்வர: மாத்ரா
  ப3லம் ஸாம ஸந்தான: இத்யுக்த: ஶீக்ஷாத்4யாய:
வேதத்தை படிக்கும் போது என்னென்ன விஷயங்களை கவனிக்க வேண்டும் என்று இங்கு சொல்லப்பட்டிருக்கின்றது.
ஸீக்ஷாம் ஓயாக்யாஸ்யாம - எழுத்துக்களை உச்சரிக்கும் முறையை சொல்கின்ற  சீக்‌ஷா சாஸ்திரத்தை நாங்கள் சொல்கின்றோம்.
வர்ண: – எழுத்து – சரியாக உச்சரிக்க வேண்டும்.
ஸ்வரம்: – மூன்று விதமாக எழுத்தை உச்சரித்தல், உயர்த்தி படித்தல் (உதாத), கீழே இறக்கிப் படித்தல் (அனுதாத்த), சமமாக படித்தல் (சொரிதஹ)
மாத்ர – மாத்திரை – உச்சரிக்கும் கால அளவு (குறில், நெடில், ப்லுதம்)
ப3லம் – அழுத்தம்,
ஸாம – படிக்கும் வேகம்;
ஸந்தானம் – இடைவெளி
இதி உக்த – ஆகியவை கூறப்பட்டுள்ளது.
ஶீக்ஷாத்4யாய - சீக்‌ஷா அத்தியாயத்தில் இவ்வாறு கூறப்பட்டுள்ளது.
 
அனுவாகம்-3.1
இங்கு தியானம் ஒன்று கூறப்படுகின்றது.  இதற்கு ஸம்ஹிதா தியானம் என்று பெயர். முதலில் சிஷ்யனின் பிரார்த்தனையுடன் தொடங்குகிறது
 
ஸஹ நௌ யஸ: ஸஹ நௌ ப்3ரஹ்மவர்சஸம் அதா2த:
உபநிஷத3ம் வ்யாக்2யாஸ்யாம: பஞ்சஸ்வதி4கரணேஷு
அதி4லோகமதி4ஜ்யௌதிஷமதி4வித்3யமதி4ப்ரஜமத்4யாத்மம்
தா மஹாஸம்ஹிதா இத்யாசக்ஷதே ||
 
இந்த உபாஸனையானது சிஷ்யனால் உபாஸிப்பதால், குருவால் உபதேசிக்கப்படுவதால் வரும் புகழ் எங்களை அடையட்டும், தேஜஸ் இருக்கட்டும்.  வேதாந்த படிக்க வந்த மாணவன் இங்கு தனக்கு புகழ் என்று குறிப்பிடுவது ஸ்வாத்யாயம்- வேதாந்தத்தை படித்தல், ப்ரவசனம் – கற்றதை சொல்லிக் கொடுத்தல் என்பதையும், குருவினுடைய புகழால் அவரது உபதேசத்தை கேட்டு பயனடைவதற்கு சீடர்கள் வெவ்வேறு பகுதியிலிருந்து வருவார்கள் என்ற அர்த்தத்தில் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.  சீடன் தான் கற்றதை பிறருக்கு கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும், தான் பெற்ற அறிவை பிறரிடம் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.  அதனால் அவன் பெற்ற அறிவு மென்மேலும் வளரும், நிதித்யாஸனத்திற்கு பயன்படும்.  குரு-சிஷ்ய பரம்பரை (சம்பிரதாய ரக்‌ஷணம்) தொடர்ந்து வரும்.  ரிஷிகளுக்கு நாம் கடன்பட்டிருக்கின்றோம். அந்த கடனை அடைப்பதற்கு இந்த புகழ் உதவி புரியும்.
 
ஸம்ஹிதா என்ற பெயருடைய உபாஸனையை ஐந்துவிதமான விஷயங்களுடன் தெளிவாக விளக்கப்படுகின்றது.  அவைகளாவது இந்த உலக சம்பந்தப்பட்ட நான்கு தேவதைகளைக் குறித்து தியானித்தல், ஒளி சம்பந்தமான தேவதைகளைப் பற்றியதான உபாஸனை, அறிவு சம்பந்தமான தேவதைகளைப் பற்றியதான உபாஸனை, இனபெருக்கம் சம்பந்தமான தேவதைகளைப்பற்றியதான உபாஸனை , உடல் சம்பந்தமான தேவதைகளைப் பற்றியதான உபாஸனை. இவைகள் யாவும் மேலான ஸம்ஹிதா என்று வேதத்தை அறிந்தவர்கள் கூறுகின்றார்கள்.

 
விசாரம்:-
ஸம்ஹிதா – இரண்டு எழுத்துக்களுக்கிடையே இடைவெளியில்லாமல் இருப்பது.

உபாஸனை மூன்று பகுதிகளை உடையது.

1. உபாஸகன்           – உபாஸனை செய்பவன்,

2. உபாஸன தேவதை    – எந்த தெய்வத்தை குறித்து தியானிக்கின்றோமோ அதை குறிக்கின்றது,

3. ஆலம்பனம்           – ஏதாவது ஒரு உருவத்தை (அ) குறியை வைத்துக்கொண்டு அதன் மூலமாக கண்ணுக்கு தெரியாத அந்த தேவதையை தியானித்தல்.

இந்த உபாஸனையில் நான்கு எழுத்துக்களை ஆலம்பனமாக வைத்து நான்கு தேவதைகளை உபாஸனை செய்யப்படுகின்றது. சந்தி என்பது இரண்டு சொற்களின் சேர்க்கையாகும். நம்மை, சார்ந்தது என்ற இந்த இரண்டு வார்த்தைகளை சேர்க்கும்போது “நம்மைச்சார்ந்தது” என்று ஒரு சொல்லாக வருகின்றது.  முதல் சொல்லின் கடைசி எழுத்து பூர்வ ரூபம், இரண்டாவது சொல்லின் முதல் எழுத்து உத்தர ரூபம்.  இதற்கிடையில் உள்ள இடைவெளி சந்தி என்றும், இரண்டையும் சேர்க்கின்ற எழுத்து சந்தானம் என்றும் அழைக்கப்படுகின்றது.
 
இஷேத்த்வா – இஷே + த்வா
இஷே என்ற சொல்லின் கடைசி எழுத்து ” ஏ “ – பூர்வ ரூபம்
த்வா என்ற சொல்லின் முதல் எழுத்து “ த் ”   - உத்தர ரூபம்

இரண்டிற்குமிடையே உள்ள இடைவெளி சந்தி என்று பெயர்.
த் என்ற எழுத்து இரண்டையும் இணைக்கும் இதுவே சந்தானம்.
ஒவ்வொன்றிலும் ஆலம்பனமாக வைத்து ஒவ்வொரு தேவதைகளை உபாஸிக்க வேண்டும்.  இதுபோல ஐந்து விதமான உபாஸனைகளைப் பற்றி விளக்கப்படுகின்றது.
 
அத2 – பிறகு (வர்ண, ஸ்வர முதலியவற்றை உச்சாடனம் செய்த பிறகு )
அத  – ஆகவே 1. உபாஸனை செய்வதால் மனம் ஒருமுகப்படும், 2. மேலே குறிப்பிட்ட சப்தங்களை பயிற்சி செய்வதற்கு சப்தக்ரகணம்.
 
ஞானத்தை அடைவதற்கு இரண்டு படிகள் 1. சப்தக்ரகணம், 2. அர்த்தக்ரகணம்.  முதலில் சொல்லைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். பிறகு அதன் அர்த்தத்தை தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.  சப்த ஞானத்தை உபாஸனை செய்த பிறகு அர்த்த ஞானத்திற்கு சென்றால் விரைவாக அர்த்தத்தை தெரிந்து கொள்வோம்.
 

அனுவாகம்-3.2
அதா2தி4லோகம் |
ப்ருதி2வீ பூர்வரூபம் |
த்3யௌரூத்தரரூபம் |
ஆகாஶ: ஸந்தி4: :
வாயு: ஸந்தா4னம் |
இத்யாதி4லோகம் ||

இப்பொழுது உலக சம்பந்தமான உபாஸனை துவங்குகின்றது.  பூர்வ எழுத்தில் நிலத்தை வைத்து தியானிக்க வேண்டும்.  உத்தர எழுத்தில் சுவர்க்கத்தை தியானிக்க வேண்டும்.  இடைவெளியில் ஆகாசத்தை தியானிக்க வேண்டும்.  சேர்க்கும் எழுத்தில் வாயுவை தியானிக்க வேண்டும். இவ்வாறு உபாஸனை செய்வதால் மனம் ஒருமுகப்படுவதோடு-மட்டுமல்லாமல் விரிவடையவும் செய்கின்றது,
 
அனுவாகம்-3.3
அதா2தி4ஜ்யௌதிஷம் |
அக்3னி: பூர்வரூபம் |
ஆதி3த்ய உத்தரரூபம் |
அப: ஸந்தி4: வைத்3யுத: ஸந்தா4னம் |
இத்யதி4ஜ்யௌதிஷம் ||
இப்பொழுது ஒளி சம்பந்தமான உபாஸனை துவங்குகின்றது.  பூர்வ எழுத்தில்  நெருப்பை தியானிக்க வேண்டும்.  உத்தர எழுத்தில் சூரியனை தியானிக்க வேண்டும்.  இடைவெளியில் மழைநீரை தியானிக்க வேண்டும்.  சேர்க்கும் எழுத்தில் மின்னலை தியானிக்க வேண்டும். இவ்விதம் ஒளி சம்பந்தமான இரண்டாவது வகை தியானம் முடிவடைகின்றது
 
அனுவாகம்-3.4
அதா2தி4வித்3யம் |
ஆசார்ய: பூர்வரூபம் |
அந்தேவாஸ்யுத்தர்ரூபம் |
வித்3யா ஸந்தி4: ப்ரவசனம் ஸந்தா4னம் |
இத்யாதி4வித்3யம் ||
இப்பொழுது அறிவு சம்பந்தமான உபாஸனை துவங்குகின்றது.  பூர்வ எழுத்தில்  குருவை தியானிக்க வேண்டும்.  உத்தர எழுத்தில் சிஷ்யனை தியானிக்க வேண்டும்.  இடைவெளியில் அறிவை தியானிக்க வேண்டும்.  சேர்க்கும் எழுத்தில் உபதேசித்தலை தியானிக்க வேண்டும். இவ்விதம் அறிவு சம்பந்தமான இரண்டாவது வகை தியானம் முடிவடைகின்றது
 
அனுவாகம்-3.5
அதா2தி4ப்ரஜம் |
மாதா பூர்வரூபம் |
பிதோத்தர்ரூபம் |
ப்ரஜா ஸந்தி4: ப்ரஜனனம் ஸந்தா4னம் |
இத்யதி4ப்ரஜம் ||
இப்பொழுது சந்ததி சம்பந்தமான உபாஸனை துவங்குகின்றது.  பூர்வ எழுத்தில் தாயை தியானிக்க வேண்டும்.  உத்தர எழுத்தில் தந்தையை தியானிக்க வேண்டும்.  இடைவெளியில் குழந்தையை தியானிக்க வேண்டும்.  சேர்க்கும் எழுத்தில் புணர்ச்சியை தியானிக்க வேண்டும். இவ்விதம் சந்ததி சம்பந்தமான இரண்டாவது வகை தியானம் முடிவடைகின்றது

 
அனுவாகம்-3.6
அதா2த்4யாத்மம் |
அத4ரா ஹனு: பூர்வரூபம் |
உத்தரா ஹனுருத்தர்ரூபம் |
வாக் ஸந்தி4: |
ஜிஹ்வா ஸந்தா4னம் |
இத்யத்4யாத்மம் ||

இப்பொழுது உடல் சம்பந்தமான உபாஸனை துவங்குகின்றது.  பூர்வ எழுத்தில்  கீழ்வாய்க்கட்டையை தியானிக்க வேண்டும்.  உத்தர எழுத்தில் மேல்வாய்க்-கட்டையை தியானிக்க வேண்டும்.  இடைவெளியில் பேசும்திறனை தியானிக்க வேண்டும்.  சேர்க்கும் எழுத்தில் நாக்கை தியானிக்க வேண்டும். இவ்விதம் உடல் சம்பந்தமான இரண்டாவது வகை தியானம் முடிவடைகின்றது

 
அனுவாகம்-3.7
இதீமா மஹாஸம்ஹிதா: |
ய ஏவமேதா மஹாஸம்ஹிதா ஓயாக்2யாதா
  வேத3 ஸம்தீயதே ப்ரஜயா பஶுபி4: |
ப்3ரஹ்மவர்சஸேனான்னாத்3யேன ஸுவர்க்3யேண லோகேன ||

இவ்விதம் இந்த மேலான உபாஸனைகள் விளக்கப்பட்டிருக்கின்றது. யாரொருவன் மேலே விளக்கிய முறைப்படி இந்த மேலான உபாஸனைகளை செய்கின்றானோ அவனுக்கு இந்த உலகில் செல்வங்களையும், ஒளிபொருந்திய தேகத்தையும், வயிறார உணவும் கிடைக்கப்பெற்றவனாக இருப்பான். இறந்தபிறகு சுவர்க்கம் போன்ற உயர்ந்த லோகத்தை அடைந்து சுகித்து இருப்பான்.

....தொடரும்.........

----oo000oo----

நாரதர் பக்தி சூத்திரம்

நாரதர் பக்தி சூத்திரம்

ஸ்ரீ ஸ்வாமி சிவானந்தா அவர்கள் அருளிய புத்தகத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை.  விரிவான விளக்கத்திற்கு புத்தகத்தை படிக்கவும்:

AjÉÉiÉÉå pÉÌ£Çü urÉÉZrÉÉxrÉÉqÉÈ     || 1 ||

இப்போது பக்தியை பற்றி விளக்கப்படுகின்றது.

xÉÉ iuÉÎxqÉlÉç mÉUqÉmÉëåqÉÃmÉÉ       || 2 ||

உண்மையில் பக்தி என்பது மிக மேலான இறையன்பின் இயல்பே.

AqÉ×iÉxuÉÃmÉÉ cÉ               || 3 ||

மேலும் அது அமிர்தத்தின் இயல்பையும் உடையது

rÉssÉokuÉÉ mÉÑqÉÉlÉç ÍxÉ®Éå pÉuÉÌiÉ AqÉ×iÉÉå pÉuÉÌiÉ iÉ×miÉÉå pÉuÉÌiÉ || 4 ||

அதை (இந்த மேலான பக்தியை) அடைந்த தும், மனிதன் பூரணம் அடைகிறான்,  அமரத்துவம் பெறுகிறான், பரம் திருப்தியடைகின்றான்.

rÉimÉëÉmrÉ lÉ ÌMüÎgcɲÉgNûÌiÉ lÉ zÉÉåcÉÌiÉ lÉ ²å̹ lÉ UqÉiÉå lÉÉååixÉÉWûÏ pÉuÉÌiÉ || 5 ||

அதை (பக்தியை) அடைவதால், வேறு எதையும் அவன் விரும்புவதில்லை, வருந்துவதில்லை ( உற்றார் மரணம், இழப்புக்களை நினைத்து ) எதையும் வெறுப்பதில்லை, புலன் இன்பத்தில் களிப்பதில்லை.  (உலகப் பொருட்கள் எதையும் அடைய ) ஆர்வம் கொள்வதுமில்லை.

rÉe¥ÉÉiuÉÉ qɨÉÉå pÉuÉÌiÉ xiÉokÉÉå pÉuÉirÉÉiqÉÉUqÉÉå pÉuÉÌiÉ || 6 ||

இறைவனை அறிவதால் மனிதன் பித்தனாகின்றான்.  அமைதி எய்தி, ஆத்மானந்தக் களிப்பில் முற்றிலுமாகத் திளைக்கின்றான்.

xÉÉ lÉ MüÉqÉrÉqÉÉlÉÉ ÌlÉUÉåkÉÃmÉiuÉÉiÉç || 7 ||

பக்திக்கு ஆசைப்படும் குணமில்லை, ஏனெனில் அது துறவின் இயல்பையுடையது.

ÌlÉUÉåkÉxiÉÑ sÉÉåMüuÉåSurÉÉmÉUlrÉÉxÉÈ  || 8 ||

அதற்கு மாறாக ஆசைகளை அடக்குவதென்பது உலக விவகாரங்களையும், விதிக்கப்பட்ட செயல்களையும் ஆண்டவனிடமே விட்டுவிடுவதாகும்.

iÉÎxqɳÉlrÉiÉÉ iÉ̲UÉåÍkÉwÉÔSÉxÉÏlÉiÉÉ || 9 ||

நிரோதம் என்பது இறைவனிடத்து ஏகாக்ர பக்தியும், இறைவனுக்கு எதிரானவற்றில்

எல்லாம் உதாசீனமும் என்பதாகும்.

AlrÉÉ´ÉrÉÉhÉÉÇ irÉÉaÉÉåÅlÉlrÉiÉÉ      || 10 ||

ஐக்கியம் அல்லது ( கலப்பற்ற ) விசேஷ பக்தி என்பது எல்லாப் பிற ஆதாரங்களையும் விட்டு விடுவதாகும்.

sÉÉåMüuÉåSåwÉÑ iÉSlÉÑMÔüsÉÉcÉUhÉÇ iÉ̲UÉåÍkÉwÉÔSÉxÉÏlÉiÉÉ      || 11 ||

உலக விவகாரங்களையும், வேத த்தில் விதித்துள்ள சம்ஸ்காரங்களையும் செய்வது, அவற்றுக்கு எதிரானவற்றைச் செய்யாமலிருப்பது.

pÉuÉiÉÑ ÌlɶÉrÉSÉRûrÉÉïSÕkuÉïÇ zÉÉxÉëU¤ÉhÉqÉç               || 12 ||

ஆன்மீக நிலையில் நன்கு ஸ்திரப்பட்ட பிறகும் சாஸ்திர உண்மைகளை ஒருவன் காப்பாற்ற வேண்டும்.

AlrÉjÉÉ mÉÉÌiÉirÉÉzÉÇMürÉÉ                           || 13 ||

அப்படி ( காப்பாற்ற ) இல்லையெனில், வீழ்ச்சியுறும் ஆபத்துண்டு.

sÉÉåMüÉåÅÌmÉ iÉÉuÉSåuÉ ÌMüliÉÑ pÉÉåeÉlÉÉÌSurÉÉmÉÉUx¨uÉÉzÉÉUÏUkÉÉUhÉÉuÉÍkÉ || 14 ||

சமூக பழக்க வழக்கங்களும் அவ்விதமே ( சாஸ்திர விதிகளில் சொல்லப்பட்டன் என்ற அளவுக்கு ) கடைப்பிடிக்க வேண்டும். ஆனால் உண்பதும், பருகுவதும் உடுப்பதும் இந்த உடல் இருக்கும் வரை தொடர வேண்டியது.

iÉssɤÉhÉÉÌlÉ uÉÉcrÉliÉå lÉÉlÉÉqÉiÉpÉåSÉiÉç                || 15 ||

பல்வேறு கோணங்களிலிருந்து பார்ப்பதால், பல்வேறு லக்‌ஷணங்களை பெற்றுள்ளது பக்தி.

mÉÔeÉÉÌSwuÉlÉÑUÉaÉ CÌiÉ mÉÉUÉzÉrÉïÈ                      || 16 ||

பராசர மகரிஷியின் புதல்வரான வியாசர் இறைவனுக்கு பூஜை முதலான செய்வதில் ஆர்வமும், பற்றுமே பக்தி என்று கருதுகிறார்.

MüjÉÉÌSÎwuÉÌiÉ aÉaÉïÈ                                || 17 ||

இறைவனது மகிமை, பெருமை, லீலைகள் பற்றிப் பேசுவதே பக்தி என்பது கர்க முனிவரது கருத்து.

AÉiqÉUirÉÌuÉUÉåkÉålÉåÅÌiÉ zÉÉÍhÉSsrÉ                    || 18 ||

ஆன்மாவில் இன்புறுவதற்குத் தடையாக இல்லாமை என்று சாண்டில்யர் கருதுகிறார்.

lÉÉUSxiÉÑ iÉSÌmÉïiÉÉÎZÉsÉÉcÉÉUiÉÉ U̲xqÉUhÉå mÉUqÉurÉÉMÑüsÉiÉåÌiÉ || 19 ||

ஆனால் நாரதரின் கருத்துப்படி பக்தியின் இன்றிய்மையாத இயல்பு இறைவனிடம் பரிபூரண சரணாகதி அடைந்து, தன் நியம நிஷ்டைகள் உட்பட அனைத்துச் செயல்களையும் இறைவனுக்கே அர்ப்பணிப்பதும், இறைவனை மறக்க நேர்ந்தால் தீவிர வேதனைப்படுவதுமே ஆகும்.

AxirÉåuÉqÉåuÉqÉç                                    || 20 ||

இதற்கு பல சான்றுகள் உள்ளன.

rÉjÉÉ uÉëeÉaÉÉåÌmÉMüÉlÉÉqÉç                             || 21 ||

உதாரணமாக வ்ரஜ அல்லது பிருந்தாவனத்து கோபியர்கள் போல பக்தி செலுத்த வேண்டும்.

iɧÉÉÌmÉ lÉ qÉÉWûÉiqrÉ¥ÉÉlÉÌuÉxqÉ×irÉmÉuÉÉSÈ               || 22 ||

அங்கும் கூட (கோபியரது அன்பிலும்) இறைவனது பெருமையும், மகிமையும் பற்றிய மறதி இல்லை.

S̲WûÏlÉÇ eÉÉUÉlÉÉÍqÉuÉ                              || 23 ||

அது ( இறைவனது மகிமை பற்றிய உணர்வு ) இல்லாத அன்பு, ஒரு பெண் ஒரு ஆணிடத்தில் கொள்ளும் காமமே ஆகும்.

இறைவனது பெருமை பற்றிய உணர்வு உள்ளத்தில் இல்லையென்றால், அந்த அன்பு வெறும் ஆண்-பெண் இடையே தோன்றும் காமம்தான்.

கோபியரின் அன்பு சுத்தப் பிரேமை, மாசற்ற அன்பு, ஏனெனில் அவர்களுக்கு கிருஷ்ணரின் தெய்வநிலை நன்கு தெரிந்தே, அதில் மூழ்கியிருந்தார்கள்.  அவர்கள் தம்மை மறந்த தெய்வக் களிப்பில் இருந்தனர்.  அவர்களது புலன்களும், மனங்களும் செயலற்றுப் போயின.  வெளியுலகைப் பற்றிய பிரக்ஞையே அவர்களுக்கு இல்லை. இதுவே தூய அன்பு.

lÉÉxirÉåuÉ iÉÎxqÉxiÉixÉÑZÉxÉÑÎZÉiuÉqÉç                   || 24 ||

இந்தக் காமவயமான அன்பில், அடுத்தவரது இன்பம் முக்கியமாகக் கருதப்படுவதில்லை.

xÉÉ iÉÑ MüqÉï¥ÉÉlÉrÉÉåaÉÉåprÉÉåÅmrÉÍkÉMüiÉUÉ                || 25 ||

அது பராபக்தி செயல், ஞானம், யோகம் இவற்றினின்று மேம்பட்டது

TüsÉÃmÉiuÉÉiÉç                                     || 26 ||

இவை அத்தனையின் பயனுடைய இயல்பு அல்லது உருவத்தை உடையதால்.

DµÉuxrÉÉmrÉÍpÉqÉÉlɲåÌwÉiuÉÉSè SælrÉÌmÉërÉiuÉÉŠ           || 27 ||

பக்தியானது மற்றதை காட்டிலும் சிறந்த து.  ஏனெனில், இறைவன் அகந்தையை வெறுக்கின்றான், அடக்கத்தை நேசிக்கின்றான்.

iÉxrÉ ¥ÉÉlÉqÉåuÉ xÉkÉlÉÍqÉirÉåMåü                       || 28 ||

சிலர் கருத்துப்படி (அன்புக்குரிய பொருளைப் பற்றிய ) அறிவே, அறிவு மட்டுமே பக்தியை அடையும் சாதனம்.

AlrÉÉålrÉÉ´ÉrÉiuÉÍqÉirÉlrÉå                            || 29 ||

ஞானமும் பக்தியும் ஒன்றையொன்று சார்ந்திருப்பவை என்பது மற்றொரு சாரார் கருத்து.

xuÉrÉÇ TüsÉÃmÉiÉåÌiÉ oÉë¼MÑüqÉÉUÈ                      || 30 ||

பக்தி அதனுடைய பலனுமாக இருக்கிறது.  என்று கருதுகிறார் பிரம்மகுமாரனான நாரதர்.

UÉeÉaÉ×WûpÉÉåeÉlÉÉÌSwÉÑ iÉjÉæuÉ SعiuÉÉiÉç

ஏனெனில் அரசன், வீடு, உணவு என்பனவற்றிலும் அப்படித்தான் காணப்படுகின்றது

lÉ iÉålÉ UÉeÉmÉËUiÉÉåwÉ ¤ÉÑkÉÉzÉÉÎliÉuÉÉï

ராஜகுமாரன் அரசனானதும், பசித்தவன் திருப்தியுற்றதும் வெறும் விஷய ஞானத்தினால் மட்டுமல்ல.

iÉxqÉÉixÉæuÉ aÉëÉ½É qÉÑqÉѤÉÑÍpÉ:

எனவே, மோட்சம் அல்லது விடுதலையை விரும்புவோர், அதையே, மேலான பக்தி மார்க்கத்தையே கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.  ஞானம் முடியுமிடத்தில்தான் பக்தியும் முடிகின்றது.

iÉxrÉÉ xÉÉkÉlÉÉÌlÉ aÉÉrÉÎliÉ AÉcÉÉrÉÉï

பக்திக்கான சாதனங்களை ஆச்சாரியர்கள் பாடியிருப்பதை இனிவரும் சில சூத்திரங்கள் விளக்குகின்றது.

iɨÉÑ ÌuÉwÉrÉirÉÉaÉÉiÉç xÉÇaÉirÉÉaÉÉŠ

எல்லா சிற்றின்பங்களையும் ( இந்திரிய சுகங்களையும் ) இந்திரிய விஷயங்களில் பற்றுதலையும் விட்டு விடுவதால் பராபக்தி கிடைக்கிறது.

AurÉÉuÉ×iÉ pÉeÉlÉÉiÉç

இடைவிடாத வழிபாட்டால், பூசனையால் பக்திப் பயிற்சியில் வெற்றி கிடைக்கும்.

sÉÉåMåüÅÌmÉ pÉaÉuÉiÉç aÉÑhÉ´ÉuÉhÉMüÐiÉïlÉÉiÉç

உலகில் சாதாரண விவகாரங்களில், செயல்களில் ஈடுபட்டிருக்கும் போது கூட, பகவானுடைய கல்யாண குணங்களைப் பற்றிய பேச்சுக்களை சிரவணம் செய்வதாலும் ( கேட்பதாலும் ) கீர்த்தனை செய்வதாலும் பக்தி வளரும்.

qÉÑZrÉiÉxiÉÑ qÉWûiM×ümÉrÉæuÉ pÉaÉuÉiM×ümÉÉsÉåzÉɲÉ

ஆனால் பக்தியென்பது முக்கியமாகச் சான்றோர்களின், மகான்களின் கிருபையாலும், ஓரளவு இறையருளாலும்தான் கிடைக்கும்.

qÉWûixÉ…¡ûxiÉÑ SÒsÉïpÉÉåÅaÉqrÉÉåÅqÉÉåbɶÉ

ஆனால், மகாத்மாக்களுடைய உறவு கிடைப்பது கடினம், அணுக இயலாதது, அதன் சக்தி அல்லது விளைவோ தோல்வியற்ற நிச்சயமானது

sÉprÉiÉåÅÌmÉiÉiM×ümÉrÉæuÉ                              || 40 ||

மகான்களுடைய சத்சங்கம் அல்லது உறவு இறைவனது அருளால்தான் கிட்டும்.

iÉÎxqÉlxiÉ‹lÉå pÉåSÉpÉÉuÉiÉç

ஏனெனில் இறைவனுக்கும், அவனது பக்தனுக்குமிடையே வேற்றுமை கிடையாது.

iÉSåuÉ xÉÉkrÉiÉÉÇ iÉSåuÉ xÉÉkrÉiÉÉqÉç

அது மட்டுமே அடையப்படட்டும், அது மட்டுமே அடையபடட்டும்.

SÒxxÉÇaÉÈ xÉuÉïjÉæuÉ irÉÉerÉÈ

எங்கும், எப்போதும் எல்லா முயற்சிகளையும் மேற்கொண்டு தீயோர் நட்பை விலக்கப்பட வேண்டும்.

MüÉqÉ¢üÉåkÉqÉÉåWûxqÉ×ÌiÉpÉëÇzÉoÉÑήlÉÉzÉxÉuÉïlÉÉzÉMüÉUhÉiuÉÉiÉç

ஏனெனில் காமம், கோபம், மோகம், நினைவு தவறுதல், நல்லறிவை இழத்தல் போன்றவை அனைத்து இழப்புக்கும் காரணமாகும்.

iÉU…¡ûÉÌrÉiÉÉ AmÉÏqÉå xÉÇaÉÉixÉqÉÑSìÉrÉÎliÉ                 || 45 ||

இவைகள் ஆரம்பத்தில் சிற்றலைகளைப் போல எழுந்தாலும், தீயவர் நட்பால் பெருங்கடலாக மாறிவிடுகின்றது

MüxiÉUÌiÉ MüxiÉUÌiÉ qÉÉrÉÉqÉç? rÉÈ xÉ…¡Çû irÉeÉÌiÉ rÉÉå qÉWûÉlÉÑpÉÉuÉÇ xÉåuÉiÉå

ÌlÉqÉïqÉÉå pÉuÉÌiÉ || 46 ||

மாயையைக் கடப்பது யார்? மாயையைக் கடப்பது யார்? இந்திரிய விஷயங்களில் உள்ள தொடர்பைத் துறப்பவன், ஒரு மகானுக்குத் தொண்டாற்றுபவன், இது எனதென்ற எண்ணமில்லாதவன் எவனோ அவனே மாயையை கடக்கின்றான்.

உண்மையை மறைத்து, தோன்றி மறையும் கணநேரப் புலன் இன்பங்களில் உன்னை திருப்பிவிடுவது இறைவனின் மாயை.  மாயை மிக நுட்பமானது, அதைக் கண்டறிவது மிகக்கடினம். எனவே சாதகன் மிக எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும்.  மகாத்மாவின் உறவால், ஒருவன் பற்றின்மையை எய்துகிறான்.  அவனுக்கு வைராக்கியம் பிறக்கிறது.  பற்றின்மையால் மோகத்தை வெல்லுகிறான்.  மோகத்தை வென்ற நிலையில் மனம் அமைதியுற்று ஒருமுனைப்பட்டு, தன் ஸ்வரூபத்தில் நிலைக்கிறது. அதன் பிறகு ஒருவன் முக்தி அல்லது விடுதலை பெறுகிறான்.

rÉÉå ÌuÉÌuÉ£üxjÉÉlÉÇ xÉåuÉiÉå, rÉÉå sÉÉåaÉoÉlkÉqÉÑlqÉÔsÉrÉÌiÉ ÌlÉx§ÉæaÉÑhrÉÉå pÉuÉÌiÉ,

rÉÉåaɤÉåqÉÇ irÉeÉÌiÉ ||

எவன் ஏகாந்தமான இடத்தைத் தேர்ந்தெடுத்து அங்கு இருக்கின்றானோ; எவன் உலக பாசங்களை வேரோடு களைகின்றானோ, எவன் முக்குணங்களையும் தாண்டிச் செல்லுகின்றானோ, எவன் சேர்ப்பதையும், காப்பதையும் விட்டு விடுகின்றானோ அவனே மாயையை கடக்கின்றான்.

rÉÈ MüqÉïTüsÉÇ irÉeÉÌiÉ MüqÉÉïÍhÉ xÉÇlrÉxrÉÌiÉ ¨ÉÉå Ìlɲïl²Éå pÉuÉÌiÉ ||

கர்ம பலனைத் துறப்பவன், கர்மங்களையே துறப்பவன் எவனோ, அவன் இருமைகளைக் கடந்து செல்கிறான்.

rÉÉå uÉåSÉlÉÌmÉ xÉÇlrÉxrÉÌiÉ MåüuÉsÉqÉÌuÉÎcNû³ÉÉlÉÑUÉaÉÇ sÉpÉiÉå ||

எவன் வேதங்களையும், வேதங்களில் விதிக்கப்பட்ட சடங்குகளையும் கூட விட்டு விட்டு, இறைவன் பால் தூய, கலப்பற்ற, இடையறாத அன்பை எய்துகிறானோ

xÉ iÉUÌiÉ xÉ iÉUÌiÉ xÉ sÉÉãMüÉÇxiÉÉUrÉÌiÉ || 50  ||

அவனே மாயையைக் கடக்கின்றன், பிறவிப்பெருங்கடலையும், பிற தளைகளையும்) அவனே கடக்கிறான். மனித சமூகத்திர்கும் கடக்க உதவுகிறான்.

AÌlÉuÉïcÉlÉÏrÉÇ mÉëqÉxuÉÃmÉqÉç ||

இறைவன் பால் கொள்ளும் பிரேமை அல்லது அன்பின் இயல்பு சொற் கடந்தது..

அநிர்வசனீயம் – சொற்களை கடந்த்து, வார்த்தைகளால் துல்லியமாக வர்ணிக்க முடியாதது.

qÉÔMüÉxuÉÉSlÉuÉiÉç ||

ஊமை சுவைத்த அனுபவம் போல.

mÉëMüÉzÉiÉå YuÉÉÌmÉ mÉɧÉå ||

பக்தி எங்கோ ஓரிடத்தில், எப்போதாவது ஒரு தகுந்த பாத்திரத்தில் ஒளிவீசுகிறது.

aÉÑhÉUÌWûiÉÇ MüÉqÉlÉÉUÌWûiÉÇ mÉëÌiɤÉhÉuÉkÉïqÉÉlÉqÉÌuÉÎcNû³ÉqÉç xÉÔ¤qÉiÉUqÉlÉÑpÉuÉÃmÉqÉç ||

பக்தி குணங்களற்றது, விருப்பங்களற்றது, கணத்திற்குக் கணம் விரிவடைவது, இடையறாது தொடர்வது, மிக நுட்பமானது,உன் அநுபவ இயல்பானது.

குணரஹிதம் – குணங்களற்றது,

காமனாரஹிதம் – விருப்பங்களற்றது

ப்ரதிக்‌ஷண – ஒவ்வொரு கணமும்,

வர்திமானம் – வளருவது,

அவிச்சின்னம் – இடையறாத ஒழுக்கு,

ஸூக்‌ஷமாதரம் – மிக மிக நுட்பமானது,

அநுபவரூபம் – உள்ளுணர்வு இயல்புடையது.

iÉimÉëÉmrÉ iÉSåuÉÉuÉsÉÉåMüuÉÌiÉ iÉSåuÉ ´ÉñhÉÉåÌiÉ iÉSåuÉ pÉÉwÉrÉÌiÉ iÉSåuÉ ÍcÉliÉrÉÌiÉ || 55 ||

அதை ( அந்த அன்பின் அனுபவத்தை ) பெற்றபின் பக்தன் தன் அன்புக்குரிய இறைவனை மட்டுமே காண்கிறான், அவனைப் பற்றி மட்டுமே கேட்கிறான், அவனைப் பற்றி மட்டுமே பேசுகிறான், அவனைப் பற்றி மட்டுமே சிந்திக்கிறான்.

aÉÉæhÉÏ Ì§ÉkÉÉ aÉÑhÉpÉåSÉSÉiÉïÌS pÉåSÉ²É ||

இரண்டாம் நிலை பக்தி சத்வம், ரஜஸ், தமஸ் என்ற குணங்களுக்கேற்ப மூவகைப்படும் அல்லது மூவகை பக்தர்களுடைய தேவைகளையொட்டி (துன்பமுற்றவர்கள், ஞானத்தை விரும்புபவர்கள், பயனை வேண்டுபவர்கள்) அமையும்.

E¨ÉUxqÉÉSÒ¨ÉuxqÉÉiÉç mÉÔuÉïmÉÔuÉÉï ´ÉårÉÉrÉ pÉuÉÌiÉ ||

ஒவ்வொரு முந்தைய பக்தி நிலையும் அதனையடுத்து வரும் நிலையை விட, மேலான நன்மையை அடைய அதிகம் பயனுள்ளது.

முதல் நிலை சத்வ பக்தி, இரண்டாவது ரஜோ பக்தி, மூன்றாவது தமோ பக்தி.

தமஸ் என்பது இருள், செயலற்ற சோம்பல், ரஜஸ் அதிகாரம், அந்தஸ்து, இன்பத்தை விரும்பும் நிலை. சத்வமோ ஒருமை, இணக்கம், அமைதி, ஒளி. இவற்றுள் தமஸை விட ரஜஸ் சிறந்தது. ரஜஸை விட சத்வம் சிறந்தது.  சத்வமே மிக மேலான நிலை. தமஸோ அனைத்தினும் கடைப்பட்ட நிலை தன் மனம் எந்த நிலையிலிருக்கிறது என்பதை சாதகன் விழிப்போடு கவனித்து, சத்சங்கம், ஜபம், கீர்த்தனை, தியானம் வழிபாடு முதலியவற்றால் சத்வத்தை வளர்த்துக் கொள்ள முயல வேண்டும்.

AlrÉÉxqÉÉiÉç xÉÉæsÉprÉÇ pÉ£üÉæ ||

உய்வுக்கு பிற வழிகளைக் காட்டிலும் பக்தி கடைப்பிடிக்க எளிதானது.

mÉëqÉÉhÉÉliÉUxrÉÉlÉmÉå¤ÉiuÉÉiÉç xuÉrÉÇ mÉëqÉÉhÉiuÉÉiÉç ||

ஏனெனில் அதற்கு பக்தி வேறொரு சான்று தேவையில்லை, பக்தியே பக்திக்குச் சான்று.  பக்தி நிலையில் இறைனோடு நேர்த் தொடர்பு பக்தனுக்கு கிடைத்து விடுகிறது.

zÉÉÎliÉÃmÉÉiÉç mÉUqÉÉlÉlSÃmÉÉŠ  || 60 ||

அமைதி வடிவாகவும் பேரானந்த வடிவாகவும் அது பக்தி இருப்பதால், பக்தி வழி எளிது.

பக்தியைக் கடைப்பிடித்தால் அது உடனேயே மன அமைதியையும், பேரின்பத்தையும் அளிக்கும்.  வேறு சான்றுக்கு என்ன தேவை? பக்தியே மன அமைதியாகவும், பேரின்பமாகவும் அனுபவிக்கப்படுகிறது.

sÉÉåMüWûÉlÉÉæ ÍcÉliÉÉ lÉ MüÉrÉÉï ÌlÉuÉåÌSiÉÉiqÉsÉÉåMüuÉåSiuÉÉiÉç ||

உலகத் துன்பங்களைப்பற்றி பக்தன் கவலை கொள்வதில்லை; ஏனெனில் அவன் தன்னையும், உலகையும், வேதங்களையுமே இறைவனுக்கு அர்ப்பணித்து விட்டான்

lÉ iÉiÉç ÍxÉ®Éæ sÉÉåMüurÉuÉWûÉUÉå WåûrÉÈ ÌMüliÉÑ TüsÉ irÉÉaÉxiÉiÉç xÉÉkÉlÉqcÉ MüÉrÉïqÉåuÉ ||

பக்தி எய்துவதற்காக ஒருவன் உலக விவகாரங்களை தன் கடமைகளை விட்டுவிடக் கூடாது.  அவற்றை நிச்சயமாகச் செய்ய வேண்டும். அவற்றின் பலனை மட்டுமே இறைவனுக்கு அர்ப்பணித்து விடவேண்டும்.

x§ÉÏkÉlÉlÉÉÎxiÉMüÌuÉËUcÉËU§ÉÇ lÉ ´ÉuÉhÉÏrÉqÉç ||

பெண்கள், செல்வம், நாஸ்திகர், பகைவன் ஆகியோர் வரலாறு, வர்ணனைகளைக்

கேட்கக் கூடாது.

AÍpÉqÉÉlÉSÇpÉÉÌSMÇü irÉÉerÉqÉç ||

அகந்தை, கபடம் அல்லது போலித்தனம், மற்றைய தீய பண்புகளைத் தொலைக்க வேண்டும்.

iÉSÌmÉïiÉÉÎZÉsÉÉcÉÉUÈ qÉlÉç MüÉqÉ¢üÉåkÉÉÍpÉqÉÉlÉÉÌS iÉÎxqɳÉåuÉ MüUhÉÏrÉqÉç || 65 ||

எல்லா செயல்களையும் இறைவனுக்கு அர்பணித்துவிட்ட பின், அவன் (பக்தன்) தன் விருப்பம், கோபம், அகந்தை, கர்வம் போன்றவற்றை இறைவனிடமே காட்ட வேண்டும்.

̧ÉãmÉpÉÇaÉmÉÔuÉïMÇü ÌlÉirÉSÉxrÉÌlÉirÉMüÉliÉÉpÉeÉlÉÉiqÉMÇü mÉëåqÉ MüÉrÉï mÉëåqÉæuÉ MüÉrÉïqÉç ||

விசுவாசமுள்ள உண்மையான பணியாளன், அன்பு மனைவி இவர்கள் காட்டும் அன்பு, முன்னால் சொல்லப்பட்ட மூவகைகளையும் கடந்த அன்பு – அப்படிப்பட்ட அன்பு ஒன்றே கடைப்பிடிக்கப்பட வேண்டும்,

முக்குண ஆதிக்கங்களையே கடந்து எப்போதும் இறைவனுக்கு தொண்டாற்ற விழையும் பக்தியே பக்தனுக்கு லட்சணமாக இருக்க வேண்டும்.

pÉ£üÉ LMüÉÎliÉlÉÉå qÉÑZrÉÉÈ ||

இறைவனிடம் இறைவனுக்காகவே ஒருமுகப்பட்ட பக்தியுடையவர்கள் முதன்மையான முக்கிய பக்தர்கள்.

MühPûÉuÉUÉåkÉUÉåqÉÉl¶ÉÉ´É×ÍpÉÈ mÉUxmÉUÇ sÉmÉqÉÉlÉÉÈ mÉÉuÉrÉÎliÉ MÑüsÉÉÌlÉ mÉ×ÍjÉuÉÏÇ cÉ ||

ஒருவருடன் ஒருவர் உணர்ச்சியால் கம்மிய குரலோடு, மயிர் கூச்செறிந்தவர்களாய், கண்ணீர் வழிய பேசிக்கொள்ளும் பக்தர்கள் தங்கள் குலத்தையும், தாங்கள் பிறப்பெடுத்த இப்புவியையும் தூய்மைப்படுத்துகிறார்கள்.

iÉÏjÉÏïMÑüuÉïÎliÉ ÌiÉjÉÉïÌlÉ xÉÑMüqÉÏï MÑüuÉïÎliÉ MüqÉÉïÍhÉ xÉcNûÉx§ÉÏMÑüuÉïÎliÉ zÉÉx§ÉÉÍhÉ ||

பக்தர்கள் தலங்களை, தீர்த்தங்களை புனித நீர்த்துறைகளாக, புனிதத் தலங்களாக ஆக்குகிறார்கள்; சாதாரணச் செயல்களை நற்செயல்களாக மாற்றுகிறார்கள்; சாஸ்திரங்களுக்கு ஒரு புதிய ஏற்றத்தை தருகிறார்கள்.

iÉlqÉrÉÉ || 70 ||

ஏனெனில் அவர்கள் அவனுடைய (இறைவனுடைய) இயல்பினால் நிறைந்தவர்கள்.

qÉÉåSliÉå ÌmÉiÉUÉå lÉ×irÉÎliÉ SåuÉiÉÉÈ xÉlÉÉjÉÉÈ cÉårÉÇ pÉÔpÉïuÉÌiÉ ||

ஒரு பக்தன் தோன்றுங்கால் அவனது பித்ருக்கள் மகிழ்கிறார்கள், தேவர்கள் களிப்பில் ஆடுகிறார்கள், இப்புவியோ ஒரு ரக்‌ஷகனைப் பெறுகிறது.

lÉÉÎxiÉ iÉåwÉÑ eÉÉÌiÉÌuɱÉÃmÉMÑüsÉkÉlÉÌ¢ürÉÉÌSpÉåSÈ ||

அவர்களுக்கிடையே (பக்தர்கள்) ஜாதி, கல்வி, அழகு, குலம், செல்வம், தொழில் இவற்றினால் வரும் உயர்வு தாழ்வுகள் எதுவும் இல்லை.

rÉiÉxiÉSÏrÉÉ ||

ஏனெனில் அவர்களனைவரும் இறைவனின் உடைமைகளே.

பக்தர்கள் இறைவனுக்குச் சொந்தமானவர்கள், அவனது உடைமைகளேயாவர்கள். அவனது விசேஷ அன்புக்குரியவர்களாவர்கள்.  பக்தனுக்கு உலகிலுள்ள எல்லாமே இறைவன் தான்.

uÉÉSÉå lÉÉuÉsÉqorÉÈ ||

யாரிடமும் விவாதம் அல்லது சொற்போர் செய்யக் கூடாது.

இறைவனைப் பற்றியோ ஆன்மீக உண்மைகளைப் பற்றியோ யாரிடமும் விவாதத்தில் ஈடுபடக்கூடாது.

oÉÉWÒûsrÉÉuÉMüÉzÉiuÉÉSÌlÉrÉiÉiuÉÉŠ || 75 ||

ஏனெனில் கருத்து வேற்றுமைக்கு நிறைய இடமிருக்கின்றது.  மேலும் புத்தியை துணை கொண்டு எடுக்கும் கருத்தும் முடிவானதல்ல.  எனவே வேண்டாத வீண் விவாதங்களை விட்டுவிடு. அடக்கமாக, எளிமையாக இருந்து கொண்டு, தினசரி சாதனம் செய்.  விவாதத்தில் நேரத்தையும், சக்தியையும் செலவிடாதே.

pÉÌ£üzÉÉx§ÉÉÍhÉ qÉlÉlÉÏrÉÌlÉ iɲÉåkÉMüMüUçÇAÉÍhÉ MüUhÉÏrÉÉÌlÉ || 76 ||

பக்தியை அடைய அதை வளர்க்கும் நூல்கள் படித்துச் சிந்திக்கப்பட வேண்டும்.  அப்படியே பக்தியை எழுப்பும் செயல்களும் செய்யப்பட வேண்டும்.

பக்தியின் லட்சியம், மகிமை, இனிமை, இறைவனது லீலைகள், மகான்களின் வரலாறு, மற்றும் பக்தியை வளர்க்க உதவும் சாதனங்கள் இவை பற்றிய நூல்களைப் படிக்க வேண்டும்.  அத்தகைய நூற்படிப்பால் பக்தி வளரும்.

அதற்கு துணை செய்யும் முக்கியமான நூல்களாவன: ராமாயணம், ஸ்ரீமத் பாகவதம், நாராயணீயம், பகவத் கீதை, விஷ்ணுபுராணம், அத்யாத்ம ராமாயணம், துளசி ராமாயணம், விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாம்ம், சாண்டில்ய சூத்திரங்கள், சிவபுராணம், தேவீ பாகவதம், நாரத பஞ்சரத்னம், பக்தியோகசாரம், பக்தியும் சங்கீர்த்தனமும், பக்திரஸாம்ருதம், தேவாரம், திருவாசகம், திவ்யப்ரவந்தம், தசபோதம், துக்காராமின் கீர்த்தனை, ஞானேசுவரி, பக்தி ரசாயனம், பக்தி ராசம்ருத ஸிந்து முதலியன.

xÉÑZÉSÒÈZÉåcNûÉsÉÉpÉÉÌSirÉ£åü MüÉsÉå mÉëiÉϤÉqÉÉhÉå ¤ÉhÉÉkÉïqÉÌmÉ urÉjÉïÇ lÉ lÉårÉqÉç ||

இன்ப, துன்பங்கள், ஆசை, லாபம், இவற்றை அனுபவித்த பின் தியானத்திற்காக இருக்கக்கூடிய நேரம் மிக குறைவு.  எனவே அரை நொடியைக்கூட ஒருவன் வீணாக்கலாகாது.

AÉÌWÇûxÉÉxÉirÉzÉÉæcÉSrÉÉÎxiÉYrÉÉÌS cÉÉËU§rÉÉÍhÉ mÉËUmÉÉsÉlÉÏrÉÉÌlÉ ||

நற்பண்புகளான அஹிம்ஸை, சத்தியம், தூய்மை, கருணை, வேதங்களிலும், இறைவன் இருக்கிறான் என்பதிலும் நம்பிக்க மற்றும் இவை போன்ற குணங்களையும் கட்டாயமாகப் பயின்று கடைப்பிடித்து அவற்றைக் காக்க வேண்டும்.

xÉuÉïSÉ xÉuÉïpÉÉuÉålÉ ÌlÉͶÉliÉÉæpÉïaÉuÉÉlÉåuÉ pÉeÉlÉÏrÉ ||

பொறுப்புக்கள், கவலைகளினின்றும் விடுபட்டவனாய் முழு மனதோடு, இதயபூர்வமாக எப்போதும் இறைவனை மட்டுமே வழிப்பட வேண்டும்,

xÉ MüÐirÉïqÉÉlÉÈ zÉÏbÉëqÉåuÉÉÌuÉpÉïuÉirÉlÉÑpÉÉuÉrÉÌiÉ pÉ£üÉlÉç || 80 ||

இவ்விதமாக அழைக்கப்பட்டதும், புகழப்பட்டதும் இறைவன் விரைவில்

தோன்றுகிறான்.  தன் பக்தர்களை தன்னை அநுபவிக்கவும் வைக்கிறான்.

அவர்களுக்கு அநுபூதி அருளுகிறான்.

̧ÉxÉirÉxrÉ pÉÌ£üUåuÉ aÉUÏrÉxÉÏ pÉÌ£üUåuÉ aÉUÏrÉxÉÏ || 81 ||

ஞானம், கர்மம், பக்தி என்ற மூன்று சத்தியப் பாதைகளில் பக்தியே மேலானது, பக்தியே மேலானது.

aÉÑhÉqÉÉWûÉiqrÉÉxÉÌ£üÃmÉÉxÉÌ£ümÉÔeÉÉxÉÌ£üxqÉUhÉÉxÉÌ£üSÉxrÉÉxÉÌ£ü

xÉZrÉÉxÉÌ£üuÉÉixÉsrÉÉxÉÌ£üMüÉliÉÉxÉYirÉÉiqÉÌlÉuÉåSlÉÉxÉÌ£üiÉlqÉrÉÉ

xÉÌ£ümÉUqÉÌuÉUWûÉqÉÌ£üÃmÉæMükÉÉmrÉåMüÉSzÉkÉÉ pÉuÉÌiÉ || 82 ||

இறைவனிடம் செலுத்தும் பக்தியானது விதவிதமாக வெளிப்படுத்தப்படுகின்றது.  கீழ்கண்ட பதினொரு வெளிப்பாடுகளும் பக்திதான்.

1.   இறைவனுடைய அருங்குணங்களை போற்றுதல்

2.   அவனது மோகன வடிவில் அன்பு வைத்தல்

3.   அவனது வழிபாட்டில் அன்பு

4.   எப்போதும் அவனைப் பற்றி நினைப்பதில் அன்பு

5.   அவனுடைய பணியில் அன்பு

6.   அவனை நண்பனாக நேசித்தல்

7.   அவனைக் குழந்தையாக அன்பு காட்டல்

8.   அவனை கணவனாகவோ, மனைவியாகவோ நினைந்து பக்தி செலுத்துதல்

9.   சரணாகதியில் அன்பு

10.  அவனில் முழுமையாகக் கலத்தல்.

11.  அவனிடமிருந்து பிரந்த விரகதாபம்.

CirÉåuÉÇ uÉSÎliÉ eÉlÉeÉsmÉÌlÉpÉïrÉÉ LMüqÉiÉÉÈ

MÑüqÉÉZrÉÉxÉzÉÑMüzÉÉÎhQûsrÉaÉaÉïÌuÉwhÉÑMüÉæÎhQûsrÉzÉåwÉÉå®ÉuÉÉÂÍhÉ oÉÍsÉWûlÉÔqÉ̲ÍpÉwÉhÉÉSrÉÉå pÉ£üÉcÉÉrÉÉïÈ  || 83 ||

இப்படியாக பக்தியை விளக்கும் ஆசாரியர்கள் – சனத்குமார்ர், வியாசர், சுகர், சாண்டில்யர், கர்கர், விஷ்ணு, கௌண்டில்யர், சேஷன், உத்தவ, ஆருணி, பலி, ஹனுமான், விபீஷணன் முதலானோர் ஒரு மனதாக பிறரது கடுமையான விமர்சனங்களுக்கு அஞ்சாது முழங்கியிருக்கின்றார்கள்

rÉ CSÇ lÉÉUSmÉëÉå£Çü ÍzÉuÉÉlÉÑzÉÉxÉlÉÇ ÌuɵÉxÉÌiÉ ´É®iÉå xÉ pÉÌ£üqÉÉlpÉuÉÌiÉ xÉ mÉå¹Ç sÉpÉiÉå xÉ mÉëå¹Ç sÉpÉiÉå CÌiÉ || 84 ||

நாரதரால் சொல்லப்பட்ட இந்த மங்களகரமான உபதேசத்தில் நம்பிக்கையும் சிரத்தையும் உடையவன் பக்திமான் ஆகின்றான்.  அன்புக்குகந்த மேலான இறைவனை அடைகிறான், இறைவனை அடைகிறான்.