Uddhava Gita - Chapter-17

அத்தியாயம்-17

திதிக்ஷாவின் பெருமையும், முக்கியத்துவம்

ஸ்வாமி குருபரானந்தாவின் உபதேச விளக்கம்

திருத்தம் செய்யப்பட்டது-23-02-2022

ஶ்ரீபா3த3ராணிருவாச

ஸ ஏவமாஶம்ஸித உத்தவேன பா4க3வதமுக்2யேன தா3ஶார்ஹமுக்2ய: |

ஸபா4ஜயன்ப்4ருத்யவசோ முகுந்த3ஸ்தமாப3பா4ஷே ஶ்ரவணீயவீர்ய: || 1  |

பாகவத முக்யேன் – உத்தமமான பக்தனான

ஸ ஏவம் அஶம்ஸிதஹ – உத்தவரால் இவ்வாறு பிரார்த்திக்கப்பட்டதும்

யது குலத்தில் மேலானவராக இருக்கின்ற கிருஷ்ண பகவான் உத்தவருடைய உயர்ந்த, சிறப்பான கேள்வியை பாராட்டி, அங்கீகரித்து அவருக்கு பதிலளித்தார்.

ஶ்ரவனீய வீர்யஹ – பகவானைப் பற்றியும், அவரது வார்த்தைகளையும் கேட்க தகுந்தவைகள்

ஶ்ரீபகவானுவாச

பார்ஹஸ்பத்ய ஸ நாஸ்த்யத்ர ஸாது4ர்வைது3ர்ஜனேரிதை: |

து3ரக்தைர்பி4ன்னமாத்மானம் ய: ஸமாதா4துமீஶ்வர: || 2 ||

பகவான் கிருஷ்ணர் கூறுகிறார்.

பிரஜாபதியின் சீடனான உத்தவா! தீயமனிதர்களால் அவமதிக்கப்பட்ட சொற்களாலும், நடத்தைகளாலும் உடைந்த, தாக்கப்பட்ட மனதை மீண்டும் பழைய நிலைக்கு கொண்டு வரும் சக்தியுடைய சாதுவை இந்த உலகத்தில் பார்ப்பது மிகவும் அரிது.

ந ததா2 தப்யதே வித்3த4: புமான்பா3ணைஸ்து மர்மகை3: |

யதா2 துத3ந்தி மர்மஸ்தா2 ஹ்யஸ்தாம் புருஷேஷவ: || 3 ||

உடலில் அதிக வலி கொடுக்ககூடிய இடத்தில் எய்த அம்பு கொடுக்கும் வலியை விட யாராவது சுடு வார்த்தைகளால் திட்டினால் அதனால் மனதில் ஏற்படும் வலியானது அதிகமாக இருக்கும்.

தீயினால் சுட்ட புண் உள்ளாறுமே ஆறாது நாவினால் சுட்ட வடு.என்ற வள்ளுவரின் வாக்கை இதனுடன் ஒப்பிட்டு பார்த்து மேலும் விளக்கம் பெறலாம்..

கதயந்தி மஹத்புண்யமிதிஹாஸமிஹோத்4த4வ |

தமஹம் வர்ணயிஶ்யாமி நிபோ3த4 ஸுஸமாஹித: || 4 ||

உத்தவா! இதை பற்றிய ஒரு கதை இருக்கின்றது.  மேலான, சிறந்த இதிகாசம் அது. ஒருவனுடைய புண்ணியமான கதையை சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.  அந்தக் கதையை நான் உனக்கு சொல்லப்போகின்றேன்.  ஒருமுகப்படுத்தப்பட்ட மனதுடன் கேட்டு பயனடைவாயாக.

கேனசித்3பி4க்ஷுணா கீ3தம் பரிபூதேன து3ர்ஜனை: |

ஸ்மரதா த்4ருதியுக்தேன விபாகம் நிஜகர்மணாம் || 5 ||

யாரோ ஒரு சந்நியாசியைப் போன்ற ஒருவரால் உபதேசிக்கப்பட்ட கருத்து இருக்கிறது. அவன் எப்படி இருந்து பிறகு சந்நியாசியாக உயர்ந்தான் என்பதையும் சொல்கிறேன்.  தீய ஜனங்களால் தாக்கப்பட்டு கொண்டிருந்தவரைப் பற்றி சொல்கிறேன்.  இந்த அனுபவங்கள் கொடுக்கும் அறிவைக் கொண்டும், உறுதியான மனதைக் கொண்டும் எப்படி தாங்கிக் கொண்டான் என்பதையும், பிராரப்த பலனை எப்படி அனுபவித்தான் என்பதையும் கூறுகிறேன்.  நம்மை சுற்றியிருப்பவர்கள் நம்மை சரியாக புரிந்து கொள்ளாமல் இருப்பார்கள்.  தன்னுடைய பிராரப்த பலனை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரு பிக்ஷூவின் கதை இது.

விபாகம் – துக்கம்,

துக்கம் இரண்டு வகையாக இருக்கிறது அவைகள் 

1. பரிஹர்த்ய துக்கம் - பொறுமையுடன் அனுபவிக்க வேண்டும். நம்மாலே நீக்கி கொள்ளக்கூடிய துயரங்கள்

2.அபரிஹாரம் துக்கம் – சகித்துக் கொள்ள வேண்டியது. . நம்மாலோ நீக்க முடியாத துயரங்கள்.

த்ருதியுக்தேன – கர்மபலனை உறுதியான மனதுடன் சகித்துக் கொண்டு இருத்தல்

ஸ்மரதா – சாஸ்திரத்திலிருந்து அடைந்த அறிவுடன் இந்த நிலையை அனுபவித்துக் கொண்டிருத்தல்

இப்படிபட்ட சாதுவின் உபதேசத்தைக் கூறப்போகிறேன்.

அவந்திஷு த்3விஜ: கஶ்சிதா3ஸீதா3ட்4யதம: ஶ்ரியா |

வார்தாவ்ருத்தி: கத3ர்யஸ்து காமீ லுப்3தோ4ऽதிகோபன: || 6

அவந்தி என்கின்ற தேசத்தில் யாரோ ஒரு பிராமணன் இருந்தார்.  பெரும் செல்வந்தராக இருந்தார். இவர் வியாபாரம், விவசாயம் செய்து கொண்டிருந்தார்.  அதேசமயம் அவர் தன்னைச் சார்ந்தவர்களான மனைவி, பிள்ளைகளை, நல்லவர்களை, வேலைக்காரர்களை, விருந்தினரை துன்புறுத்திக் கொண்டிருந்தார். தேவதைகளையும் திட்டிக் கொண்டிருந்தார். மேலும் பேராசையுடையவராகவும், பொருளாசையுடையவராகவும், அதிக கோபக்காரனாகவும், விதவிதமான சுகத்தை அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற ஆசைப்படுபவராகவும் வாழ்ந்து வந்தார்.

ஞாதயோ தித2யஸ்தஸ்ய வாங்மாத்ரேணாபி நார்சிதா: |

ஶூன்யாவஸத2 ஆத்மாபி காலே காமைரனர்சித: || 7 ||

இவர் உறவினர்களுக்கும், விருந்தினர்களுக்கும் எந்தவிதத்திலும் உதவியும் செய்யவில்லை, நன்மையும் செய்யவில்லை.  நல்ல வார்த்தைகளை கூறி உபசரிக்கவுமில்லை.  இவன் வசிக்கும் இடம் சூன்யமாக இருந்தது. லட்சுமிகரமாக இல்லை, களையாக இல்லை.  தன்னுடைய மகிழ்ச்சிக்காக எதையும் கொடுக்கவில்லை, தானும் மகிழ்ந்திருக்கவில்லை.

து3ஹஶீலஸ்ய கத3ர்யஸ்ய த்3ருஹ்யந்தே புத்ரபா3ந்த4வா: |

தா3ரா து3ஹிதரோ ப்4ருத்யா விஷண்ணா நாசரன்ப்ரியம் || 8 ||

இவரது தீய குணத்தினால் எல்லோரையும் இம்சைப் படுத்திக் கொண்டிருந்ததால் இவரது பிள்ளைகள், மனைவி, உறவினர்கள் அவரிடம் வெறுப்பைத்தான் காட்டிக் கொண்டு இருந்தார்கள்.  அன்பை கொடுக்கவில்லை, வெறுத்தார்கள்.  மனைவியும் மகன்களும், வேலையாட்களும் இவனால் வேதனை அடைந்தவர்களாக இருப்பதால் அவர்களும் இவனிடத்தில் அன்பாக நடந்து கொள்ளவில்லை.

தஸ்யைவம் யக்ஷவித்தஸ்ய ச்யுதஸ்யோப4யலோகத: |

த4ர்மகாமவிஹீனஸ்ய சுக்ருது4: பஞ்சபா4கி3ன: || 9 ||

அவன் தான் சேர்த்த பணத்தை பூதத்தைப்போன்று பாதுகாத்து கொண்டிருந்தான்.  அதில் மட்டும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தான். இகலோகத்தில் அன்பையும், இன்பத்தையும், பரலோக இன்பத்தையும் இழந்தவனாக இருந்தான்.  தர்மமும், பற்றற்ற மனநிலையும் இவனிடத்தில் இல்லாததால் இந்த நிலையை அடைந்திருந்தான்.  ஐந்து பேர்களுடைய அன்பையும், ஆசிர்வாதத்தையும், இழந்தவன். அவர்களுடைய வெறுப்பை மட்டும் பெற்றுக் கொண்டிருந்தான். ஐந்து பேர்கள் என்பது இறைவன், ரிஷிகள், பித்ருக்கள், மனிதர்கள், விலங்குகள்-பறவைகள் ஆகியவர்களாகும்

யக்ஷவித்தன் - கருமி

தத3வத்4யானவிஸ்ரஸ்த புண்யஸ்கந்த4ஸ்ய பூ4ரித3 |

அர்தே2ऽப்யகச்ச2ன்னித4னம் ப3ஹவாயாஸபரிஶ்ரம: || 10 ||

அதிக தானங்கள் செய்து கொண்டிருக்கின்ற உத்தவா! 

இவன் ஐந்து தேவதைகளையும் மதிக்காததால், அவர்களுக்கு செய்ய வேண்டிய கர்மங்களை செய்யாததால், புண்ணியத்தை இழந்து விடுகிறான்.  இவனிடமிருந்த செல்வங்களும் கூட சென்று விட்டது.  மனைவி, மக்கள், உறவினர்களும் விட்டுவிட்டு சென்றுவிட்டார்கள். ஆனால் கஷ்டங்கள் மட்டும் இருந்து கொண்டிருந்தது.

ஞாத்யோ ஜக்3ருஹு: கிஞ்சித்கிஞ்சித்3த3ஸ்யவ உத்தவ |

தை3வத: காலத: கிஞ்சித்3ப்3ரஹ்மப3ந்தோ4ர்ந்ருபார்தி2வாத் || 11 ||

உறவினர்களால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செல்வமும் களவாடப்பட்டுவிட்டது.  திருடர்களால் கொஞ்சம் திருடப்பட்டுவிட்டது.  இயற்கையாக கொஞ்சம் அழிந்துவிட்டது.  காலத்தை சரியாக பயன்படுத்தாத காரணத்தால் சிறிது அழிந்துவிட்டது.  மீதியுள்ள செல்வங்களை அரசாங்கத்தாலும், மற்றவர்களாலும் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டது.

ஸ ஏவம் த்3ரவிணே நஷ்டே த4ர்மகாமவிவர்ஜித: |

உபேக்ஷிதஶ்ச ஸ்வஜனைஶ்சிந்தாமாப து3ரத்யயாம் || 12 ||

அவனிடமிருந்து இவ்வாறெல்லாம் செல்வம் கரைந்தவுடன் இன்பமும், தர்மமும் அவனை விட்டு சென்று விட்டன.  சுற்றியிருக்கின்ற உறவினர்கள், நண்பர்கள் அனைவரும் இவனை விட்டு விலகிவிட்டார்கள்.  இந்த நிலையில் தாங்கமுடியாத வேதனையில் ஆழ்ந்துவிட்டான்.

தஸ்யைவம் த்4யாயதோ தீர்க4ம் நஷ்டராயஸ்தபஸ்வின: |

கி2த்3யதோ பா3ஷ்பகண்ட2ஸ்ய நிர்வேத3: ஸுமஹானபூ4த் || 13 ||

இவ்வாறு அதிக காலம் வேதனைப்பட்டு கொண்டிருந்த இவனுக்கு அதைப்பற்றியே சிந்தனையிலே இருந்து கொண்டிருந்தான்.  அனைத்து செல்வத்தையும் இழந்தவனாக இவன் தீராத துன்பத்தில் இருந்து கொண்டு சிந்திக்கலானான்.  ஆழ்மனதில் வேதனைப்பட்டூக் கொண்டு கண்ணீர் விட்டுகொண்டிருந்தான்.  குரல் ததும்ப ஆரம்பித்தது. பிறகு இவனுக்கு மிக உயர்ந்த விரக்தி ஏற்பட்டுவிட்டது.

ஸ சாஹேத3மஹோ கஷ்டம் ப்ருதா2த்மா மேऽனுதாபித: |

ந த4ர்மாய ந காமாய யஸ்யார்தா2யாஸ ஈத்3ருஶ: || 14 ||

அவன் இவ்விதம் தனக்குள் பேசிக் கொண்டான். அய்யோ! என்னுடைய ஆத்மா, உடல், மனம் எந்தவித பயனில்லாமல் வேதனைப்படுத்தப்பட்டது தர்மமும் செய்யவில்லை. எந்தவித  இன்பத்தையும் அனுபவிக்கவில்லை.  இப்படிப்பட்ட நிலையிலுள்ள நான் செல்வத்தை கஷ்டப்பட்டு சேர்த்து எதற்கும் பயனில்லாமல் கஷ்டங்களைத்தான் அனுபவித்தேன்.

ப்ராயேணாதா2: கத3ர்யாணாம் ந ஸுகா2ய கதா3சன |

இஹ சாத்மோபதாபாய ம்ருதஸ்ய நரகாய ச || 15 ||

பொதுவாக கருமிகளில் கையில் இருக்கின்ற செல்வம் அவர்களின் சுகத்திற்காகவும்,  இன்பத்திற்காகவும், பயன்படாது.  மற்றவர்களுக்கும் பயன்படாது.  இந்த லோகத்தில் இருக்கும்போது இந்த உடல் செல்வத்தின் வசத்தில் இருப்பதனால் துயரத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும்.  இறந்தபிறகு நரகத்திற்குத்தான் செல்ல நேரிடும்.  இவ்வுலகத்தில் அந்த செல்வம் துயரத்தைத்தான் கொடுத்து கொண்டிருக்கும்.

யஶோ யஶஸ்வினாம் ஶுத்3த4ம் ஶ்லாக்4யா யே கு3ணினாம் கு3ணா: |

லோப4: ஸ்வல்போऽபி தான்ஹந்தி ஶ்வித்ரோ ரூபமிவேப்ஸிதம் || 16 ||

ஶுத்தம் யஶஹ – நேர்மையோடு அடைந்த புகழானது

ஶ்லாக்யா குணாஹா – நற்குணங்கள்

ஒருவனுக்கு தகுதியுடைய புகழிருந்தால் அதை லோபம் (பகிர்ந்து கொடுக்காத குணம் ) நாசம் செய்து விடும்.  நம்மிடத்தே உள்ள லோபமானது சிறிது வந்தாலும் கூட புகழையும், நற்பண்புகளையும் அழித்து விடும்.  தோலுக்கு வரும் நோயானது ஒருவனுடைய உடலழகை அழித்து விடுகின்றது போல இந்த லோபம் மற்றும் பணத்தின் மீது உள்ள ஆசை புகழையும், நற்குணத்தையும் அழித்துவிடும்.

அர்த2ஸ்ய ஸாத4னே ஸித்3தே4 உத்கர்ஷ ரக்ஷேணே வ்யயே |

நாஶோப்போ4க3 ஆயாஸஸ்த்ராஸ்ஶ்சிந்தா ப்4ரமோ ந்ருணாம் || 17 ||

பணத்தை சம்பாதித்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும். பணம் வந்தடைந்தாலும் மேலும் மேலும் சம்பாதிக்க வேண்டும், பாதுகாக்க வேண்டும்.  சரியாக செலவு செய்தால் அழிந்து போகும், சுகத்தை அனுபவித்தலுக்கு பயன்படுத்த வேண்டும்.  இவ்வாறு பணத்தை அடைவதற்கு நன்றாக உழைக்க வேண்டும்.  இதனால் காலமும், உடல் நலமும் செலவழிந்து விடும். மேலும் தன்னை விட்டு போய்விடக்கூடாது என்ற பயமும் வந்து விடும்.  பணத்தையே நினைத்துக் கொண்டிருந்தால் அதனை பெருக்க வேண்டும் என்றும், பாதுகாக்க வேண்டும் என்றும் எப்பொழுதும் சிந்தித்துக் கொண்டிருப்பான்.  எப்படி செலவு செய்ய வேண்டும் என்று சிந்திக்க வைக்கும். இந்த பணம் ஒருவனுடைய புத்தியை செயல்பட விடாமல் மதிமயக்கத்தை கொடுத்து விடும். இவ்வாறெல்லாம் பணவிஷயத்தில் நிகழ்கின்றன.

ஸ்தேயம் ஹிம்ஸாந்ருதம் த3ம்ப4: காம: க்ரோத4: ஸ்மயோ மத3: |

பே4தோ3 வைரமவிஶ்வாஸ: ஸம்ஸ்பர்தா4 வ்யஸனானி ச || 18 ||

ஏதே பஞ்சத3ஶானர்தா2 ஹ்யர்த2மூலா மதா ந்ருணாம் |

தஸ்மாத3னர்த2மர்தா2க்2யம் ஶ்ரேயோऽர்தீ2 தூ3ரதஸ்த்யஜேத் || 19 ||

பணம் என்னென்ன காரியங்கள் செய்யும் என்பது கூறப்படுகிறது. இது பதினைந்து வகையான அசுர குணங்களை கொண்டு வந்து சேர்த்துவிடும். அவைகளில் ஆறு குணங்கள் பணத்தை அடைய வேண்டும் என்ற முயற்சிக்கும் போது வந்தடைவது. அடுத்த ஒன்பது குணங்கள் பணத்தை அடைந்த பிறகு அடையும் குணங்கள்.

பணம் சம்பாதிக்கும் முயற்சியில் உள்ளவர்களிடையே இருக்கும் அசுர குணங்கள்

1.       ஸ்தேயம் – திருடுதல், பிறருடைய பணத்தை, உழைப்பை, காலத்தை அபகரித்தல்

2.       ஹிம்சை – மற்றவர்களை துன்புறுத்தல்

3.       அநிருதம் – பொய்கூறுதல், ஏமாற்றுதல், நம்பிக்கை துரோகம் செய்தல்

4.       தம்பஹ – பணத்துக்காக நடித்தல், இல்லாததை இருப்பதாக காட்டுதல், இருப்பதை பெரிதுபடுத்திக் கூறுதல்

5.       காமஹ – ஆசை

6.       க்ரோதம் – கோபம்

பணம் வந்தபிறகு வந்து சேர்கின்ற குணங்கள்

1.       ஸ்மயஹ – உயர்வு மனப்பான்மை, மனதுக்குள் தன்னை உயர்வாக நினைத்துக் கொண்டு கர்வத்துடன் இருத்தல்

2.       மதஹ – மற்றவர்களை சொல்லாலும், செயலாலும் அவமதித்தல்

3.       பேதஹ – யாருடனும் ஒத்துப்போகாமல் இருத்தல், தான் நினைப்பதுதான் சரி என்ற ஆணவம், யாருடைய ஆலோசனையையும் கேட்காத குணம்

4.       வைரம் – பகைமையை வளர்த்துவிடும்

5.       அவிஶ்வாஸம் – நம்பிக்கையின்மையை வளர்த்துவிடும். யார் மீதும் நம்பிக்கை வைக்காத குணம்

6.       ஸம்ஸ்பர்தா – போட்டி, பந்தயம்

7.       மதுவுக்கு அடிமையாகி விடுதல்

8.       மாதுவுக்கு அடிமையாகி விடுதல்

9.       சூதுவுக்கு அடிமையாகி விடுதல்

மேற்கண்ட பதினைந்து தீய குணங்கள் பணத்தையே மூலமாக கொண்டுள்ளது. பணம் என்கின்ற ஒன்று தீமையைத்தான் கொடுக்கிறது. தனக்கு மேலான நன்மை வர வேண்டும் என்று விரும்புபவன் பணத்தை அடைய வேண்டும் என்ற ஆசையிலிருந்து வெகு தூரம் விலகி நிற்க வேண்டும். இது உடலாரோக்கியம், மன ஆரோக்கியம் இரண்டையும் கெடுத்துவிடும் தன்மையுடையது

பி4த்3யந்தே ப்4ராதரோ தா3ரா: பிதர: ஸுஹ்ருத3ஸ்ததா2 |

ஏகாஸ்னிக்3தா4: காகிணினா ஸத்3ய: ஸர்வேऽரய: க்ருதா: || 20 ||

பித்யந்தே – உடைந்துவிடும்

சகோதர, சகோதரிகள், மனைவி, பங்காளிகள், உறவினர்கள், நண்பர்கள் போன்ற உறவுகளிடத்தில் உள்ள அன்பை கெடுத்துவிடும்.  யாரோ ஒருவரிடத்தில் நல்ல நட்பு இருந்திருந்தாலும் அதுவும் செல்வம் கெடுத்துவிடும்.  சிறிதளவு பணமே இவ்வளவையும் செய்து விடும். விரைவிலேயே முன்சொல்லிய அனைவரும் பகைவர்களாகி விடுவார்கள்

அர்தே2னால்பீயஸா ஹயேதே ஸ்ம்ரப்3தா4 தீப்தமன்யவ: |

த்யஜந்த்யாஶு ஸ்ப்ருதோ4 க்3னந்தி ஸஹஸோத்ஸ்ருஜ்ய ஸௌஹ்ருதம் || 21 ||

அதிகமான செல்வம் உயிருக்கே ஆபத்தை விளைவிக்கும். நாமே பகைவர்களை உருவாக்கிக் கொள்வோம். சிறிதளவு பணமே சிலருக்கு நம் மீது கோபத்தை ஏற்படுத்திவிடும். எனென்றால் பணத்தினால் அவர்களுடைய மனதை புண்படுத்தி விடுவதால் இவ்வாறு நேரிடும்.  அவர்களும் உடனே நம்முடைய அன்பை விட்டுவிட்டு பகைவர்களாக மாறி கொலை செய்யவும் துணிந்துவிடுவார்கள்.

லப்3த்4வா ஜன்மாமரப்ரார்த்2யம் மானுஷ்யம் தத்3த்3விஜாக்3ர்யதாம் |

தத3னாத்3த3த்ய யே ஸ்வார்த2ம் க்4னந்தி யாந்த்யஶுபா4ம் க3திம் || 22 ||

சரீரத்தின் மேன்மை புகழப்படுகிறது. 

அமர ப்ரார்தயம் – தேவர்களாலும் அடைய வேண்டும் என்று விரும்பப்படுகின்ற

ஜன்ம மானுஷ்யம் லப்த்வா – மனித உடலை அடைந்து

தத் த்விஜாக்ர்யதாம் – ஒரு பிராமண குலத்தில் பிறந்தும்

ஸ்வார்தம் தத் அனாத்3த3த்ய – மனித சரீரத்தினால் மட்டும் அடையக்கூடிய லட்சியத்தை அடையும் முயற்சி செய்யாமல்

யே ஸ்வார்த2ம் க்னந்தி – அந்த லட்சியத்தை கொலை செய்துவிட்டு,

யாந்த்யஸுபாம் கதிம் – இகலோகத்திலும், பரலோகத்திலும் துயரமான நிலையையே அடைகிறார்கள்

ஸ்வர்கா3பவர்க3யோத்3வாரம் ப்ராப்ய லோகமிமம் புமான் |

த்ரவிணே கோ னுஷஜ்ஜேத மர்த்யோऽனர்த2ஸ்ய தா4மனி || 23 ||

ஸ்வர்காபர்கய்த்வாரம் – தர்மத்தை பின்பற்றி வாழ்வதால் கிடைக்கும் புண்ணியத்தால் சொர்க்கத்திற்கும், மோட்சத்திற்கும் வாயிலாக இருக்கின்ற

இமம் லோக ப்ராப்ய – இந்த உலகத்தில் மனிதப்பிறவி அடைந்து, கர்மயோகப்படி வாழ்ந்து மோட்சத்தை அடைவதற்கு தகுதிஅடைகின்றனர்

அனர்த்தஸ்ய தாமனி – அழிவுக்கு இருப்பிடமாக இருக்கின்ற

த்ரவனே- பொருட்களுக்காக, பணத்துக்காக

நஹ அனுஷஜ்ஜேத – எந்தவொரு அறிவுடையவன் பணத்துக்காக சொர்க்கத்தையோ, மோட்சத்தையோ அடையும் வாய்ப்பை இழப்பான்

தே3வர்ஷிபித்ருபூ4தானி ஞாதீன்பந்தூ4ம்ஶ்ச பா4கி3ன: |

அஸம்விப4ஜ்ய சாத்மானம் யக்ஷவித்த: பதத்யத4: || 24 ||

எந்தவொரு மனிதனும் பஞ்சமகா யக்ஞத்துடன் வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்ள வேண்டும். அவைகள்

1.       ஈஸ்வர வழிபாடு,

2.       ரிஷிவழிபாடு – ரிஷிகளின் நூல்களை படித்தல், அதன்படி வாழ்தல்,

3.       பித்ரு யக்ஞம் – நம்முடைய முன்னோர்களை வழிபடுதல்,

4.       பூதானி – மற்ற உயிரினங்களை போற்றுதல்,

5.       மனுஷ்ய யக்ஞம் – மனிதர்களை போற்றுதல்

இந்த ஐந்து பேர்களுக்கும் நாம் ஒவ்வொருவரும் கடன்பட்டிருக்கின்றோம்.  தனக்கு செய்ய வேண்டியவைகளை செய்து கொள்ள வேண்டும். அவர்களுக்கு செய்ய வேண்டியதை செய்யாமல், கொடுக்க வேண்டியதை கொடுக்காமல், பணத்தை சம்பாதித்துக் காப்பாற்றிக் கொண்டு வருபவன் கீழே விழுகின்றான், தாழ்ந்த நிலைக்கு சென்று விடுவான்.

வ்யர்த2யார்தே2ஹயா வித்தம் ப்ரமத்தஸ்ய வயோ ப3லம் |

குஶலா யேன ஸித்4யந்தி ஜரட2: கிம் நு ஸாத4யே || 25 ||

சில அறிவுடையவர்கள் மூன்றுவிதமான ஐஸ்வர்யங்களான செல்வம், வயது, சக்தி வைத்து பயன்படுத்தி நல்ல நிலையுடன் இருக்கின்றார்கள். என்னைப்போன்ற சிலர் இவைகளை இழந்து எதை சம்பாதிக்க முடியும். பணத்தின் மீதுள்ள ஆசையானது எனக்கு எந்தவிதத்திலும் உதவவில்லை.  இப்படிபட்ட பைத்தியக்காரனான நான் இந்த மூன்றையும் இழந்து விட்டேன்.  அளவுக்கு மீறி எதன் மீதும் பற்று வைக்கக்கூடாது.  அப்படி வைத்தால் அது நம்மை விட்டு சென்றுவிடும். அறிவுடையவர்கள் இந்த மூன்றின் துணைக் கொண்டு, மூன்றுவிதமான ஐஸ்வர்யங்களை பயன்படுத்தி சாதிக்கின்றார்கள், நல்ல நிலையை அடைகிறார்கள்.  வயோதிகனான எனக்கு இந்த மூன்று நிலைகளும் இப்போது கிடையாது. என்னால் எதை அடைய முடியும்?

கஸ்மாத்ஸங்க்லிஶ்யதே வித்3வான்வ்யர்த2யார்தே2ஹயாஸக்ருத் |

கஸ்யசின்மாயயா நூனம் லோகோऽயம் ஸுவிமோஹித: || 26 ||

செல்வத்தால் சுகம் வருவதில்லை.  ஒருவனுடைய இன்ப-துன்பத்திற்கு பணம் காரணமில்லை. இது மனநிறைவுக்கும் காரணமில்லை.  இதை மற்றவர்களிடம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும் அனைவரும் பணத்தை அடைய வேண்டும் என்று தொடர்ந்து முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.  இந்த மோகத்துக் காரணம் பகவானுடைய மாயைதான்.  யாரை சரணடைந்தால் இந்த மோகத்திலிருந்து விடுபட முடியுமோ அவரை சரணடையாமல் செல்வத்தினால் பாதுகாப்பையும், சுகத்தையும் அடையலாம் என்று எண்ணிக் கொண்டு அதை அடைய பேராசைப்படுகிறார்கள்.  படித்தவர்கள் கூட பணத்தின் மீது பற்று வைத்து அதை அடைவதற்கு மிகவும் கஷ்டத்துடன் முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.  பணத்தின் மீதுள்ள பேராசையினால் எந்த பலனும் கிடைக்காது என்று தெரிந்திருந்தும் அதையே மீண்டும் மீண்டும் நாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.  கண்டிப்பாக (நூனம்) யாரோ ஒருவனுடைய மாயையினால் இந்த உலகம் மோகத்துள்ளாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

கிம் த4னைர்த4தனதை3ர்வா கிம் காமைர்வா காமதைருத |

ம்ருத்யுனா க்3ரஸ்யமானஸ்ய கர்மபி4ர்வோத ஜன்மதை: || 27 ||

கிம் த4னைஹி – பணத்தினால் என்ன பலன்? அது வந்தாலும், வராவிட்டாலும் எனக்கென்ன?

தனைஹி வா கிம் – பணத்தைக் கொடுப்பவனாக இருந்தாலும் என்ன பயன்?

காமை வா காமதைஹி வா – இன்பத்தைக் கொடுக்கும் பொருளினால் என்ன பயன்?

இன்பத்தைக் கொடுக்கும் மனிதர்களால் என்ன பயன்?

ம்ருத்யுனா க்ரஸ்யமானஸ்ய – இவைகளனைத்தும் மரணத்தின் பிடியில் இருக்கின்றது.

கர்மபிஹி உத ஜன்மதைஹி- நாம் செய்யும் தர்ம செயல்களனைத்தும் புண்ணியத்தைக் கொடுக்கும், அதனால் என்ன பயன்? பிறப்பு, இறப்பு காரணமாக இருக்கின்ற புண்ணிய கர்மங்களால் பயனொன்றுமில்லை.

நூனம் மே ப4க3வாம்ஸ்துஷ்ட: ஸர்வதே3வமயோ ஹரி: |

யேன நீதோ த3ஶாமேதாம் நிர்வேத3ஶ்சாத்மன: ப்லவ: || 28 ||

நூனம் மே பக்வாம் துஷ்டஹ – நிச்சயமாக பகவான் என்னிடம் மகிழ்ந்திருக்கிறார்

ஸர்வ தேவமயோ ஹரி: - எல்லா தேவதைகளாகவும் இருக்கின்ற ஸ்ரீஹரி பகவான்

யேன நீதய தஶாமேதாம் – என்மீது வைத்தன் அன்பினால்தான் நான் இந்த நிலைக்கு வந்திருக்கின்றேன்

நிர்வேதஶ்சாத்மனஹ ப்லவஹ – உலகிலுள்ள இன்பத்தைக் கொடுக்கின்ற பொருட்களின் மீதுள்ள வைராக்கியம்தான் ஜீவனுக்கு சம்சாரக் கடலை கடக்க உதவும் படகாகும்.

ஸோऽஹம் காலாவஶேஷேண ஶோஷயிஷ்யேऽங்க3மாத்மன: |

அப்ரமத்தோऽகி2லஸ்வார்தே2 யதி3 ஸ்யாத்ஸித்3த4 ஆத்மனி || 29 ||

ஸஹ அஹம் – இந்த நிலையை அடைந்த நான்

கால அவஶேஷேண – மீதியிருக்கின்ற காலத்தில்

யத் ஸ்யாத் – எனக்கு வாழும் காலமிருந்தால்

ஆத்மனி ஸித்3த4 – யாரையும் குறைகூறாமல் என்னிடத்திலே மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பேன்

ஆத்மன அங்கம் – என்னுடைய மனதையும், உடலையும்

ஸோஷயிஷ்யே – தவத்தில் ஈடுபடுத்திக் கொள்வேன்

அப்ரமத்தஹ அகில ஸ்வார்த2 – இனிமேல் மிகவும் கவனமாக இருந்து கொண்டு 

ஸித்3த4 ஆத்மனி – என்னுடைய முக்கியமான புருஷார்த்தமான லட்சியத்தில் இருப்பேன்.

தத்ர மாமனுமோதே3ரந்த்3தேவாஸ்த்ரிபு4வனேஶ்வரா: |

முஹூர்தேன ப்3ரஹ்மலோகம் க2ட்வாங்க3: ஸமஸாத்4யத் || 30 ||

த்ரிபுவனேஶ்வரா தேவா – மூன்று உலகத்திலும் இருக்கும் ஈஸ்வரனும்,  தேவதைகளும்

தத்ர மாமனுமோதே3ரன் – இந்த நிலையிலுள்ள இந்த நேரத்தில் எனக்கு வழிகாட்டுவார்கள், உதவுவார்கள், அனுக்கிரஹம் செய்வார்கள்.

கத்வாங்கஹ – கட்வாங்கன் என்ற அரசன்

 ப்ரஹ்மலோமுஹுர்தேனகம் – குறுகிய காலத்தில் பிரம்மலோகத்தை

ஸமஸாத்4யத் – அடைந்து அங்கிருந்து கிரம முக்தி அடைந்தார்.

ஒரு முகூர்த்த காலத்திலே கட்வாங்க ராஜா மோட்சத்தை அடைந்ததைப் போன்று எனக்கிருக்கும் மீதியுள்ள காலத்தில் நானும் முயற்சி செய்து மோட்சத்தை அடைவேன் என்று தன்னம்பிக்கை அடைந்துள்ளார் என்று இதிலிருந்து அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.

ஶ்ரீபகவான் உவாச

இத்யபி4ப்ரேத்ய மனஸா ஹ்யாவந்த்யோ த்3விஜஸத்தம: |

உன்முச்ய ஹ்ருத3யக்3ரந்தீ2ன்ஶாந்தோ பி4க்ஷுரபூ4ன்முனி: || 31 ||

ஸ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.

இதி அபிப்ரேத்ய மனஸா – இவ்விதம் மனதில் சிந்தனையை மேற்கொண்ட

அவந்த்ய த்விதஸத்தம– அவந்தி தேசத்தை சேர்ந்த உத்தமனான இந்த பிராமணன்

உன்முச்ய ஹ்ருத்3யக்ரந்தீ2 – இதயத்திலுள்ள முடிச்சுக்களான ராக-துவேஷங்களை முழுவதும் நீங்கப்பெற்று, அகங்காரம், மமகாரம் இவைகளெல்லாம் நீங்கப்பெற்று, சம்சாரத்தை கொடுக்கின்ற எண்ணங்கள் யாவையும் நீக்கிவிட்டு

ஶாந்தஹ – மனவமைதியை, மனநிறைவை அடைந்தவனாக

பிக்ஷுஹு அபூ4த் முனிஹி – சந்நியாஸ வாழ்க்கை முறையை ஏற்றுக் கொண்டான்.

ஸ சசார மஹீமேதாம் ஸம்யதாத்மேந்த்ரியானில: |

பி4க்ஷார்த2ம் நக3ரக்3ராமானஸங்கோऽலக்ஷிதோऽவிஶத் || 32 ||

சந்நியாசம் இருவகையாக இருக்கிறது. ஆத்மஞானத்தை அடைந்தபிறகு எடுத்துக் கொள்கின்ற சந்நியாசம், ஆத்மஞானத்தை அடைவதற்கு எடுத்துக் கொள்கின்ற சந்நியாசம்.

ஸஹ சார மஹீம் ஏதாம் – இந்த உலகத்தில் அந்த சந்நியாசி சஞ்சரித்துக் கொண்டு இருந்தார்.

ஸம்யத் ஆத்ம் இந்திரிய அனில – உடலையும், புலன்களையும், பிராணன்களையும் (உணவு கட்டுப்பாடு), தன்னுடைய கட்டுக்குள் வைத்துக் கொண்டு வாழ்ந்திருந்தான்

பிக்ஷார்தம் நகர கிராமன் – நகரத்துக்கும், கிராமத்துக்கும் உணவுக்காகத்தான் சென்றான்

அஸங்கஹ – எதனோடும், யாரோடும் பற்றில்லாமல் இருந்து கொண்டு

அலக்ஷிதஹ – யாரையும் கண்டுகொள்ளாமல் அலட்சியத்துடனும், யாருக்கும், எதற்கும் முக்கியத்துவம் கொடுக்காத நிலையில் இருந்து கொண்டு, தன்னை யாரென்று காட்டிக் கொள்ளாமல் இருந்து கொண்டு

அவிஶதஹ – மக்களிடைய சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தார்.

தம் வை ப்ரவயஸம் பி4க்ஷுமவதூ4தமஸஜ்ஜனா: |

த்3ருஷ்ட்வா பர்யப4வன்ப4த்3ர ப3ஹுவீபி4: பரிபூ4திபி4: || 33 ||

நம்மை பலர் அவமதிப்பதற்கு காரணம் நாம் ஏதாவது ஒரு தவறு செய்து இருக்கின்றோமா என்று சுயபரிசோதனை செய்ய வேண்டும்.  நம்முடைய தவறாக  இருந்தால் அதை  திருத்திக் கொள்ளவேண்டுமே தவிர அவர் மீது கோபமோ, எரிச்சலோ கொள்ளக் கூடாது. அதுவே நம்முடைய தவறல்ல என்று இருந்தால் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டுமென்று இதில் கூறப்பட்டிருக்கிறது.

பர்யபவன்பத்ர – உத்தவா!

அஸத் ஜனாஹா – தீய மனிதர்கள், பண்பாடற்ற மக்கள், சந்நியாசியின் பெருமையை அறியாதவர்கள்

தம் வை ப்ரவயஸம் பிக்ஷு அவதூதம் - அந்த வயதான சாதுவான, சந்நியாசியை

த்ருஷ்ட்வா – பார்த்து

பஹுவீபி: பர்பூதிபி: - அவரை பலவிதமாக அவமதித்தனர், பரிகாசம் செய்தனர்.

கேசித் த்ரிவேணும் ஜக்3ருஹுரேகே பாத்ரம் கமண்டலும் |

பீட2ம் சைகே க்ஷஸூத்ரம் ச கந்தா2ம் சீராணி கேசன || 34 ||

சிலர் அவர் கையிலுள்ள தடியை பிடுங்கிக் கொண்டார்கள். அவரிடம் உள்ள பிக்ஷை பாத்திரத்தையும், கமண்டலத்தையும், உட்காருவதற்கு வைத்திருந்த இருக்கையையும், ஜபமாலையையும் பிடுங்கிக் கொண்டார்கள். அவரது கிழிந்த உடையை இழுத்து பிடித்து விளையாடினார்கள்

ப்ராதா3ய ச புனஸ்தானி த3ர்ஶிதான்யாத3 துர்முனே: |

அன்னம் ச பை4க்ஷ்யஸம்பன்னம் பு4ஞ்ஜானஸ்ய ஸரீத்தடே || 35 ||

மூத்ரயந்தி ச பாபிஷ்டா: ஷ்டீவந்த்யஸ்ய ச மூர்த4னி |

யத்வாசம் வாசயந்தி தாட்3யந்தி ந வக்தி சேத் ||| 36 ||

அவரிடமிருந்து பிடுங்கியவற்றையெல்லாம் மீண்டும் கொடுத்து விடுவது போல கொடுத்து மீண்டும் பிடுங்கிக் கொள்வார்கள்.  ஆற்றங்கரையோரத்தில் அமர்ந்து கொண்டு பிட்சையெடுத்த உணவை சாப்பிடும் போது தொந்தரவு கொடுப்பார்கள்.  அவர்மீது எச்சிலை துப்புவார்கள். அவர் தூய்மைப்படுத்தி வைத்திருந்தை இடத்தில் மூத்திரத்தை பெய்து அசுத்தப்படுத்துவார்கள். இவ்வளவையும் சகித்துக் கொண்டு அமைதியாக இருந்தார். இவரை எவ்வாறேனும் பேச வைக்கவேண்டுமென்று மேலும் மேலும் துன்பத்தைக் கொடுத்தார்கள். பேசாமல் இருந்தால் ஏதாவது ஒரு பொருளை எடுத்து அவர்மீது எறிந்து துன்பத்தைக் கொடுத்தார்கள்

தர்ஜயந்த்யபரே வாக்3பி4: ஸ்தேனோऽயமிதி வாதி3ன: |

ப3த்4னந்தி ரஜ்ஜ்வா தம் கேசித்3ப3த்4யதாம் ப3த்4யதாமிதி || 37 ||

கடும் வார்த்தைகளால் அவரை திட்டினார்கள், விமர்சித்தார்கள், மிரட்டினார்கள். அவரைத் திருடன் என்று பழி சுமத்தினார்கள். கயிற்றால் கட்டிவைத்தார்கள். சிலர் இவன் திருடன் கயிற்றால் கட்டிப்போடுங்கள் என்று கூச்சலிட்டனர்.

க்ஷிபந்த்யேகேऽவஜானந்த ஏஷ த4ர்மத்4வஜ: ஶட: |

க்ஷீணாவித்த இமாம் வ்ருத்திமக்3ரஹீத்ஸ்வ ஜனோஜ்38 ||ஜி2த: || 38 ||

கடினமான சொற்களால் அவரை அவமதித்தனர்.  இவன் தர்மத்தை பின்பற்றுகிறேன் என்று கூறிக்கொண்டு எல்லோரையும் ஏமாற்றுகிறான் என்றும் விமர்சித்தார்கள். இவன் பணத்தை இழந்துவிட்டதால்தான் இந்த சந்நியாச வாழ்க்கையை எடுத்துக் கொண்டான். இவனுடைய உறவினர்களும் இவனை விரட்டி அடித்துவிட்டார்கள்

அஹோ ஏஷ மஹாஸாரோ த்4ருதிமாங்கிரிராடி3வ |

மௌனேன ஸாத4யத்யர்த2ம் ப3கவத்3த்3ருட4நிஶ்சய: || 39 ||

இவன் மிகவும் சக்தி வாய்ந்தவன், உயர்ந்த மலையைப் போல மனவுறுதியுடையவன் இவன் பேசாமல் இருந்து கொண்டு அனைத்தையும் சாதித்துக் கொள்கிறான்.  கொக்கைப் போல பொறுமையாக இருந்து லட்சியத்தை அடைந்து சாதிக்கிறான்.  சிலபேர் கோபத்திலும் அமைதியாக இருப்பார்கள், ஆனால் உள்ளுக்குள் மன உளைச்சலுடனும், ஆத்திரத்துடனும், பழிவாங்கும் சமயத்தை எதிர்பார்த்து கொண்டு இருப்பார்கள்.  சிலர் உண்மையிலே மன அமைதியுடம் மௌனமாக இருப்பார்கள்.

இத்யேகே விஹஸந்த்யேனமேகே து3ர்வாதயந்தி ச |

தம் ப3ப3ந்து4ர்னிருருது4ர்யதா2 க்ரீட3னகம் த்3விஜம் || 40 ||

இவ்விதம் சிலர் இவரைப்பார்த்து பரிகாசம் செய்தார்கள். கடும் சொற்களால் அவமரியாதை செய்தார்கள்.  இந்த சாதுவை பறவையை கட்டும் வலையால் கட்டிப் போட்டும் விளையாடினார்கள்.

ஏவம் ஸ பௌ4திகம் து3:க2ம் தை3விகம் தை3ஹிகம் ச யத் |

போ4க்தவ்யமாத்மனோ தி3ஷ்டம் ப்ராப்தம் ப்ராப்தமபு3த்4யத || 41 ||

இந்த உலகம் கொடுக்கும் அனுபவத்தை எப்படி எடுத்துக் கொண்டால் அதன் பாதிப்பிலிருந்து விடுபடமுடியும் என்று இதில் கூறியிருக்கிறார்.  உலகமானது அனுபவங்களை ஒரே மாதிரியாகத்தான் எல்லோருக்கும் கொடுத்து கொண்டிருக்கும். ஆனால் அதை எவ்வாறு ஒருவனால் எடுத்துக்கொள்ளப்படுகிறது என்பதை வைத்து அவனைப் பற்றி அறியலாம்.

ஏவம் ஸஹ – இவ்விதமாக அவர்

பௌதிக து3க்கம் – விலங்குகளாலும், மனிதர்களாலும் அனுபவிக்கப்படுகின்ற துயரங்கள்

தைவிக து3க்கம் – இயற்கையிலிருந்து வருகின்ற துயரங்கள்

தைஹிகம் து3க்கம் – நம்முடைய உடலிலிருந்து வருகின்ற துயரங்கள்

போக்தவ்யமாதமனஹ திஷ்டம் – இவைகள் என்னுடைய கர்மபலனாக வந்துள்ளது. ஆகவே இந்த துயரங்களை அனுபவித்துத்தான் ஆக வேண்டும் என்று ஏற்றுக் கொள்ளும் மனப்பக்குவத்தை அடைந்து

ப்ராப்தம் ப்ராப்தம் அபுத்யத – இந்த மாதிரியான துக்கங்களை எப்பொழுது வந்தாலும் அவைகளை ஏற்றுக் கொண்டார்.

பரிபூ4த இமாம் கா3தா2மகா3யத நராத4ர்மை: |

பாதயத்3பி4: ஸ்வ த4ர்மஸ்தோ2 த்4ரிதிமாஸ்தாய ஸாத்த்விகீம் || 42 ||

தீய மனிதர்களால், சந்நியாச தர்மத்தில் நிலையாக இருப்பவருக்கு துன்பத்தைக் கொடுத்து அதிலிருந்து விலகிவிட செய்ய வேண்டும் என்று விரும்புவர்களால் அடைகின்ற துன்பங்களை சாத்விகமான மனதுடனும், உறுதியாக இருந்து கொண்டும், பழிவாங்கும் எண்ணமேயில்லாமல், எரிச்சலும் அடையாமல் அமைதியான மனதுடன் இருந்து கொன்டு இனிவரப் போகின்ற கருத்துக்களை உபதேசக்க ஆரம்பித்தார்

பிக்ஷு கீதா துவக்கம் ( 43-58)

த்3வீஜ உவாச

நாயம் ஜனோ மே ஸுக2து3:க2ஹேதுர்ன தே3வதாத்மா க்3ரஹகர்மகாலா: |

மன: பரம் காரணமாமனந்தி ஸம்ஸாரசக்ரம் பரிவர்தயேத்3யத் || 43 ||

நம்மிடமிருக்கும் பணம்தான் நம்முடைய சுக-துக்கங்களுக்குக் காரணம் என்று கூறப்படுகிறது.  மனதில் இருக்கும் சில தோஷங்கள்தான் இவைகளுக்குக் காரணம். அவைகள் 

1. மனதின் பலவீனமானது அது எப்போதும் நம்மிடத்தில் இருப்பதில்லை, வெளிவிஷயங்களை     நாடிக் கொண்டிருக்கும். 

2. மனதிற்கு எதையாவது அபிமானித்தல் என்கின்ற ஒரு குணம் உண்டு.  அதுதான் சரீரத்தை நான் என்று நினைக்க வைக்கின்றது.  நான், என்னுடையது என்ற அபிமானத்துடன் இருக்கின்றது.  அகங்காரம், மமகாரம் என்ற தன்மையுடையதாக இருக்கிறது

நாயம் ஜனோ மே சுக-துக்க ஹேது – நாம் அனுபவிக்கின்ற சுக-துக்கங்களுக்கு காரணம் மற்ற மனிதர்கள் அல்ல.   இப்பொழுது என்னைத் துன்புறுத்திக் கொண்டிருக்கும் இந்த மனிதர்களால் அல்ல

ந தேவதா – எந்த தேவதைகளும் காரணம் அல்ல

ந ஆத்மா – என்னுடைய ஆத்மாவும் காரணம் அல்ல

ந க்ரஹகர்மகாலா: - கிரகங்களோ, கர்மவினைகளோ, காலமோ காரணம் அல்ல

மனபரம் காரணம் ஆமணந்தி – மனம்தான் முக்கிய காரணம் என்று வேதங்கள் கூறுகின்றது.

ஸம்ஸாரசக்ரம் பர்வர்தயேத்யத் – சம்சார சக்கரத்தை சுழலவைக்கின்ற மனம்தான் எல்லா இன்ப-துன்பங்களுக்கும் காரணமாகும்.

மனோ கு4ணான்வை ஸ்ருஜதே ப4லீயஸ்த்தஶ்ச

கர்மாணி விலக்ஷணானி |

ஶுக்லானி க்ருஷ்ணான்யத2 லோஹிதானி தேப்4ய:

ஸவர்ணா: ஸ்ருதயோ ப4வந்தி || 44 ||

மனம் எப்படி சம்சாரத்திற்கு காரணம் என்று இதில் புரிய வைக்கப்படுகிறது.  நம்முடைய மனதில் ஓடும் எண்ண ஓட்டங்கள் எந்த விதத்தில் இருக்கும். எப்படி முடிவு செய்கின்றது என்பதையும் சொல்லப்படுகிறது.

வெளிசூழ்நிலைகள், சம்பவங்கள், நம்முடைய செயல், அணுகுமுறை, இது மூன்றுவித குணங்களின் அடிப்படையில் இருப்பது. மேலும் புருஷார்த்தமான அந்த நிலையில் நாம் எடுக்கும் முடிவுகள் இவை மூன்றும் சேர்ந்து ஒருவித எண்ணவோட்டத்தை ஏற்படுத்துகிறது. வாசனையுடன் கூடிய பலமான மனமானது, சாத்விக, ராஜஸம், தாமஸம் என்ற குணங்களில் ஏதொவொன்றை சார்ந்து எண்ணவோட்ட‘ங்களை உருவாக்குகிறது (ஸ்ருஜதே). செயலில் ஈடுபடுத்தும் அளவுக்கு வலிமை வாய்ந்த எண்ணங்களைத்தான் இங்கு குறிப்பிடப்படுகின்றது. 

ததஶ்ச கர்மாணி விலக்ஷணானி – செயலில் ஈடுபடுத்தும் எண்ணத்தை தொடர்ந்து பலவிதமான செயல்கள் நம்மிடமிருந்து உருவாகின்றது

ஶுக்லானி கர்மாணி – சாத்விகமான செயல்கள்

க்ருஷ்ணானி கர்மாணி – தாமஸமான செயல்கள்

லோஹிதானி கர்மாணி – ராஜஸமான செயல்கள்

நம்மிடமிருந்து உருவாகலாம்

ஸவர்னா ஸ்ர்தயோ பவந்தி – அதற்கேற்றவாறு சம்சாரமானது அனுபவிக்கப்படுகிறது.

அனீஹ ஆத்மா மனஸா ஸமீஹதா ஹிரண்மயோ

மத்ஸக உத்3விசஷ்டே |

மன: ஸ்வலிங்க3ம் பரிக்3ருஹ்ய காமான்ஜுஷன்னிப3த்4தோ4

கு3ணஸங்க3தோऽஸௌ || 45 ||

மனதில் அனுபவிக்கின்ற சம்சாரத்திற்கு காரணங்களாக பரவசம், அறியாமை  என்று இரண்டு குறைகள் இருக்கின்றது. பரவசமென்பது சுகத்திலே கட்டுண்டு இருத்தல் இது ஒரு பெரிய பலவீனமாகும்.  இந்த ஸ்லோகத்தில் ஆத்ம ஸ்வரூபம் கூறப்படுகிறது. 

அனீஹ ஆத்மா – ஆத்மா செயலற்றது, அகர்ம ஸ்வரூபமானது

ஹிரண்மயஹ – சைதன்ய ஸ்வரூமானது, அறிவு ஸ்வரூபமானது

மனஸா ஸமீஹதா – மனதிற்கு மிக அருகில் இருந்துகொண்டு அதை பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கின்றது. மனதில் பிரதிபலித்து, வியாபித்து அதை அறிவுபூர்வமாக செயல்பட வைக்கின்றது

மத்ஸகஹ – மனம் ஆத்மாவுக்கு நண்பனை போல செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது

உத்விசஷ்டே – இது அனைத்து செயல்களையும் சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது

மன:ஸ்வலிங்கம் பரிக்ருஹ்ய – மனமானது ஆத்மாவை அறிவதற்கு ஒரு உபகரணமாக, அடையாளமாக இருக்கின்றது.  ஆனால் சுபாவமான தன்னை நான்  என்று அபிமானித்துக் கொள்கின்றது

காமான் ஜுஷன் – எல்லா ஆசைகளையும் அனுபவித்துக் கொண்டு

குணஸங்கஹ அஸௌ – மூன்று குணங்களை சார்ந்திருக்கின்றதுமான மனதால், பலவீனமாக இருக்கின்ற மனதால் மனிதன்

நிபத்தஹ – துயரத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கின்றான், சம்சாரியாக இருக்கின்றான்

தா3னம் ஸ்வத4ர்மோ நியமோ யமஶ்ச ஶ்ருதம்

ச கர்மாணி ச ஸத்3வ்ரதானி |

ஸர்வே மனோ நிக்3ரஹலக்ஷணாந்தா: பரோ ஹி

யோகோ3 மனஸ: ஸமாதி4: || 46 ||

நம்முடைய சம்சாரத்திற்கு முதல் காரணம் மனமேதான். மனமே சம்சாரத்திற்கு காரணமாக இருப்பதால் அதை அழிக்க முயற்சி செய்யக் கூடாது. அதிலிருக்கின்ற துயரத்தை கொடுத்து கொண்டிருக்கின்ற இரண்டு தோஷங்களைத்தான் நீக்க முயற்சி செய்ய வேண்டும்.  முதல் குறையான பலவீனத்தை ஞானயோகத்தை தவிர மற்ற யோகங்களான கர்மயோகம், பக்தியோகம் போன்றவைகளால் நீக்கிவிட வேண்டும். இரண்டாவது குறையான அபிமானித்தல் என்பதை ஞானயோகத்தை பின்பற்றி நீக்கி விடலாம்.  எதை நான் என்று அறியாமலிருக்கும் வரையில் துயரங்களை அனுபவித்து கொண்டிருப்போம். 

மனதில் எழும் எண்ணங்கள் அந்த நேரத்தில் செயலுக்கு வருகின்ற சம்ஸ்காரங்கள், சூழ்நிலைகளை பொறுத்து அமைகின்றது.  இதன் அடிப்படையில்தான் செயல்கள் உருவாகின்றது.  அதற்கு தகுந்த சம்சாரம் கிடைக்கின்றது.  மனம் புலன்களுக்கு அடிமையாக இருப்பதிலிருந்து விடுதலை பெறவேண்டும்.  மனம் உண்மையில் ஆத்மாவை நான் என்று சொல்ல வேண்டும்.  இந்த மனமே ஆத்மாவை அறிவதற்கு உதவி செய்கின்ற கருவியாக பயன்படுத்த வேண்டும்.  ஆனால் இப்படிபட்ட மனதை உலகத்திலுள்ள விஷயங்களில் அபிமானம் கொள்ள வைத்து துயரப்பட்டுக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

இதில் மனதிலுள்ள முதல் குறையை நீக்குவதற்கான வழியை கூறுகின்றார்.  மோட்சத்தை அடைவதற்கு யோகத்தின் பங்கு என்ன?  யோகம் என்பதெது, அது எதுவரை கொண்டு செல்லும்?. இதனால்தான் முதல் குறையை நீக்க முடியும்.  ஞானயோகத்தை தவிர மற்ற அனைத்து யோகங்கள்தான் முதல் குறையை நீக்க முடியும். இந்த யோகம் நம்மிடமிருந்து வருகின்ற செயல்களைக் குறிக்கின்றது. எல்லா செயல்களும் பலன்களை கொடுக்கக் கூடியது.  பாவ-புண்ணியங்களானது நம் உடலிலிருந்து செய்யப்படும் செயல்களிலிருந்து அடைவது.  இந்த பலனை நாம் எதற்கு வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம்.  அதாவது சுகத்தை அனுபவிக்கலாம், மோட்சத்தை அடைவதற்குரிய சாதனமாகவும் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம்.  மனதிலுள்ள முதல் குறையை போக்குவதற்கு பயன்படுத்துவதே அந்தப்பலனை முழுமையாக அனுபவித்து விடுவதற்கு சமமாகும். இந்த யோகங்கள் மனதை எதற்கும் அடிமையாகிவிடாமல் பலப்படுத்தினால் மனம் ஆத்மாவை தேடும் முயற்சியில் ஈடுபட ஆரம்பிக்கும்.  மனம் ஒருவன் இறக்கும்வரையில் பலத்துடன் இருக்குமாறு பகவான் படைத்திருக்கிறார்.

தானம் – இருப்பதை தேவையுள்ளவர்களுக்கு, தகுதியுடையவர்களுக்கு பகிர்ந்து கொடுத்தல். இதை செய்வதனால் மனம் பலமடையும்

ஸ்வதர்ம – நாம் செய்கின்ற அனைத்து செயல்களையும், வர்ணாசிரம அடிப்படையில் நமக்கு விதிக்கப்பட்ட கர்மங்களை அதன் பலனில் பற்றுக் கொள்ளாமல் செய்து கொண்டிருக்க வேண்டும். நம்முடைய மன ஆரோக்கியமாக இருப்பதற்குதான் நாம் அனைத்து செயல்களையும் செய்ய வேண்டும்.

நியமஹ – செய்ய வேண்டிய செயல்களை செய்தல்

யமஹ – செய்யக்கூடாத கர்மங்களை செய்யாதிருத்தல்

ஸ்ருதம் – சாஸ்திரத்தை கேட்டல், சாஸ்திர மந்திரங்களை ஓதுதல்

கர்மாணி – விதவிதமான தவங்களை செய்தல் – மன ஆரோக்கியத்தை லட்சியமாக கொண்டு தவங்களை செய்தல்

ஸத்வரதானி – நல்ல நல்ல விரதங்களை கடைபிடித்தல், சாத்விகமான விரதங்களை மேற்கொள்ளல், விரதங்கள் மனதையும்,உடலையும் பலப்படுத்துபவைகளாக இருக்க வேண்டும்

ஸர்வே – மேற்கூறிய எல்லா சாதனங்களும்

மனோ நிக்ரஹ லக்ஷணாந்தாஹ – மனதை பக்குபடுத்துவதில்தான் நிறைவடைகிறது.  மனதை நெறிப்படுத்த வேண்டும், முறைப்படுத்த வேண்டும். எதற்கும் அடிமையாகாத நிலையுடையதாக பக்குவபடுத்துதல் ஆகியவற்றிற்குத்தான் பயன்படுத்த உதவுகிறது.

பரோ ஹி யோகஹ மனஸஹ ஸமாதிஹி – எல்லா யோகங்களும் மனதை அமைதி படுத்துவதற்குத்தான் பயன்படுகின்றது. 

மனம் அமைதியடைந்துவிட்டால் இழப்பதற்கும், இனிமேல் அடைவதற்கும் ஒன்றுமிருக்காது. மனம் எப்பொழுதும் இன்பத்தையோ, சுகத்தையோ அடைவதற்கு வழியை தேடிக் கொண்டிருக்கும். இந்த சுபாவத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாற்றி அதை சாதனமாக பயன்படுத்த பழக்க வேண்டும்.  கிடைக்கின்ற நேரத்தில் ஆத்மவிசாரத்தில் ஈடுபடுத்த வேண்டும்.  சில சாதனங்களை பயன்படுத்தி பலன் அடைந்ததும் அதை விட்டுவிட வேண்டும்.

ஸமாஹிதம் யஸ்ய மன: ப்ரஶாந்தம் தானாதி3பி4:

       கிம் வத3 தஸ்ய க்ருத்யம் |

அஸம்யதம் ய்ஸ்ய மனோ வினஶ்யத்3

தா3னாதி3பி4ஶ்சேத3பரம் கிமேபி4: || 47 ||

யஸ்ய  மனஹ – யாருடைய மனமானது அமைதியை அடைந்து விட்டதோ,

ஸமாஹிதம் ப்ரஶாந்தம் – முழுமையாக அமைதியடைந்து விட்டதோ, தன்னுடைய கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்துவிட்டதோ. அவர்களுக்கு

தானாதிபிஹி கிம் வத3 தஸ்ய க்ருத்யம் – தானம் முதலிய சாதனங்களால் இனி ஆக வேண்டியது ஒன்றுமில்லை, அடைய வேண்டியது ஒன்றுமில்லை.

நற்காரியங்களை செய்வதனால் வரும் புண்ணியத்தையும் வேண்டாம் என்று ஒதுக்கிவிட்ட நிலையில் அவைகளை மீண்டும் செய்ய தேவையில்லை.  எல்லா சாதனங்களையு முறையாக  கடைப்பிடித்துக் கொண்டிருந்தாலும் மனம் அமைதி அடையவில்லையென்றால் அந்த சாதனங்களை பின்பற்றிக் கொண்டிருப்பதனால் எந்த பயனும் கிடையாது.

அஸம்யதம் யஸ்ய மனஸஹ – யாருடைய மனம் கட்டுபாடில்லாத நிலையில் இருக்கின்றதோ

வினஶ்யத் – மோட்ச மார்க்கத்திற்கு செல்லும் சக்தியை இழந்த மனம், நல்லதை கேட்கின்ற, சிந்திக்கின்ற, செயல்படுத்துகின்ற சக்தியிழந்த மனம்

தானாதிபிஹி ச அபரம் கிம் அபிஹி – இத்தகைய மனதைக் கொண்டு எல்லா சாதனங்களும் பின்பற்றி செயல்படுவதினால் எந்தவித பயனும் கிடைக்காது.

மனோவஶேன்யே ஹ்யப4வன்ஸ்ம தேவா

மனஶ்ச நான்யஸ்ய வஶம் ஸமேதி |

பீ4ஷ்மோ ஹி தே3வ: ஸஹஸ: ஸஹீயான்யுஞ்ஜ்யாத்3வஶே

தம் ஸ ஹி தே3வதேவ: || 48 ||

மனமானது சக்தி வாய்ந்ததாக இருப்பதனால் அதை கட்டுப்படுத்துவது மிகவும் கடினம். எனவே கடும் முயற்சி செய்துதான் அதை கட்டுப்படுத்த வேண்டும். அவ்வாறு அதை வென்றவன்தான் ஜீவன் முக்தியை அடைய முடியும். மனம் ஒரு சேதனமான கருவியாக இருக்கின்றது  நாம் செய்ய நினைப்பதை மனம்தான் செயல்படுத்த வேண்டும்.  மனதை முறையாக நம் வசத்திற்கு படிபடியாகத்தான் கொண்டுவர வேண்டும். 

மனோவஶே அன்ய்யே தேவ அபவன்ஸ்ம – மற்ற தேவர்கள் மனதின் வசத்தில் இருக்கின்றார்கள். எல்லா இந்திரியங்களும் மனதின் வசத்தில்தான் இருக்கிறது.

மனஸ்ச நான்யஸ்ய வஶம் ஸமேதி – ஆனால் வேறொன்றின் கையில் மனம் சுலபமான வசப்படாது. மற்ற புலன்களின் வசத்திலும், புத்தியின் வசத்திலும் மனம் இல்லை.

பீஷ்மோ ஹி தேவ – இந்த மனமானது பயங்கரமானது

ஸஹஸஹ – பலமானதாக படைக்கப்பட்ட தத்துவங்களிலே மிக பலமானதாக மனம்

ஸஹியா – இருக்கின்றது

யுஞ்ஜ்யாத்வஶே தம் – இப்படிபட்ட மனதை தன் வசத்திற்குள் கொண்டு வரவேண்டும்

ஸஹ தேவதேவ – அப்படி வசப்படுத்தியவன் தேவர்களுக்கெல்லாம் தேவன்.

தம்து3ர்ஜயம் ஶத்ருமஸஹயவேக3மருந்துத3ம்

       தன்ன விஜித்ய கேசித் |

குர்வந்த்யஸத்3விக்3ரஹமத்ர மர்த்யைர்மித்ராண்யு-

       தா3ஸீனரிபூன்விமூடா4: || 49 ||

மேற்கூறியபடி மனதை நம் வசத்துக்குள் கொண்டுவராவிட்டால் எந்தவிதமான சம்சாரத்திற்குள் வைத்திருக்கும் என்பதை இதில் கூறியிருக்கிறார்.

தம் துர்ஜயம் ஶத்ரும் – இந்த மனமானது வெற்றி கொள்வதற்கு கடினமான பகைவன்

அஸஹய வேகம் – அதனுடைய வேகத்தை சுலபத்தில் கட்டுப்படுத்த முடியாது

அருந்ததம் – மனதில் ஓடும் தீய எண்ணங்களின் விளைவாக உடலிலுள்ள சில உயிரிவாழ உதவும் முக்கியமான உறுப்புக்கள் பாதிக்கப்படும்.

தத்ர ந விஜித்ய கேசித் – இப்படிபட்ட மனதை கட்டுப்படுத்தாமல், ஒழுங்குபடுத்தாமல் வைத்திருந்தால், இது துயரமான சூழ்நிலையை உருவாக்கிவிடுகிறது.

அருந்ததம்  

மனதில் ஓடும் சிலவித எண்ணங்களால், கோபம், பழிவாங்குதல் போன்ற எண்ணங்களால் உடலின் முக்கிய உறுப்புக்கள், மர்ம ஸ்தானங்கள், இதயம் போன்ற முக்கிய உறுப்புக்களின் செயல்பாட்டை பாதிக்கும். இப்படிபட்ட மனதை கட்டுப்படுத்தாமல் விட்டுவிடக்கூடாது. அப்படி விட்டுவிட்டால் துயரமான சூழ்நிலையை உருவாக்கிவிடும்

குருவந்த்யஸத் விக்ரஹம் அத்ர மர்த்யை– மற்றவர்களிடம் தேவையற்ற சண்டையில் ஈடுபட வைக்கின்றது. நம் மனதிலுள்ள நிறைவின்மை பலவிதத்தில் வெளிப்படும். இந்த இடத்தில் நம் மனதானது கட்டுப்படாமல் இருப்பதால் தேவையில்லாமல் மற்றவர்களிடம் வீண் வாதத்தில், சண்டையில் ஈடுபடுத்த வைத்துவிடும்.

அஸத் விக்ரஹம் – எவ்வளவு ஜாக்கிரதையாக இருந்தாலும் பயனற்ற சண்டையில் ஈடுபடவைத்துவிடும்

நமக்குள்ளேயிருக்கும் பகைவர்களான காம, க்ரோதம், லோபம் போன்றவைகளை வென்று விட்டால் வெளியே எந்த பகைவர்களும் நமக்கு இருக்கமாட்டார்கள்.  அப்படி உள்ளேயிருக்கும் பகைவர்களை வெற்றி கொள்ளாமல் விட்டுவிட்டால் வெளியேயும் பகைவர்களை உருவாக்கி கொள்வோம்.

மித்ர உதா3ஸீன நிபூன் விமுடா4ஹ – இப்படி மனதைக் கட்டுபடுத்தாத மூடர்கள், வெளியே உள்ளவர்களை, நண்பனாகவும், கண்டு கொள்ளாதவனாகவும், பகைவனாகவும் பிரித்து வைத்துக் கொள்கிறார்கள். அதனால் சம்சார துயரத்தில் விழுந்து இருக்கின்றார்கள்.

தே3ஹம் மனோமாத்ரமிமம் க்3ருஹீத்வா

மமாஹமித்யந்த3தீ4யோ மனுஷ்யா: |

ஏஷோ ஹமன்யோ யமிதி ப்4ரமேண து3ரந்தபாரே

       ஹமஸி ப்3ரமந்தி || 50 ||

மனதிலுள்ள இரண்டாவது குறையை நீக்குவதற்கான வழியை 50-58 ஸ்லோகங்களில் விளக்குகின்றார்.  இதுவே ஞானயோகம், மனதிற்கு அறிவை கொடுத்தல், மூன்று படிகளில் இந்த ஆத்ம ஞானமானது அடையப்படுகிறது. அவைகள்

1.       த்ருக்-த்ருஷ்ய விவேகம் – நான் அல்லாத விஷயங்களிலிருந்து விடுபடுதல். பார்க்கப்படுவது, அனுபவிக்கப்படுவது அனைத்தும் நானல்ல என்று அனாத்மாக்களை நீக்குதல்

2.       அவஸ்தா த்ரய விவேகம் – நான் எல்லா அவஸ்தைகளிலும் தொடர்ந்து இருக்கின்றேன். சத்யமாக இருந்து கொண்டு இவைகளை பிரகாசிக்கிறேன் என்ற அறிவை அடைவது

3.       பிரம்மனுடன் ஐக்கியம் – ஆத்மாவாகிய நானே பிரம்மன் என்று உணர்தல்

மனுஷ்யா - மனிதர்கள்

தேஹம் – இந்த ஸ்தூல சரீரத்தை

மனோமாத்ரம் இமம் – அறியாமையினால் மனதில் மட்டும்

க்ருஹித்வா - நான் என்று நினைத்து கொண்டு

மம அஹம் இதி அந்த3 தி4யோ – தவறான அறிவால் இந்த உடலை நான் என்றும், உடலுடன் சம்பந்தபட்டவைகளனைத்தும் என்னுடையது என்று தவறாக நினைத்துக் கொண்டு

ஏஷஹ அஹம் அன்யே அயம் இதி ப்3ரமேண – இந்த உடல்தான் நான் என்றும் மற்றவைகள் எதுவும் நானில்லை என்ற குழப்பத்தில், மோகத்தில் இருக்கிறார்கள்

துராந்தபாரே – இந்த மோகத்தை கடக்க முடியாமல்

தமஸி ப்ரமந்தி -  மனிதர்கள் அறியாமை என்ற இருளில் உழன்று கொண்டு இருக்கிறார்கள்

ஜனஸ்து ஹேது: ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத்கிமாத்மஶ்சாத்ர

ஹி பௌ4மயோஸ்தத் |

ஜிஹவாம் க்வசித்ஸந்த3ஶதி ஸ்வத3த்3பி4ஸ்தத்3வேத3னாயாம்

       கதமாய குப்யேத் || 51 ||

51-56 நான் என்ற சொல்லுக்கு ஆத்மாதான் பொருள் என்றும் இது பிரம்மதினின்று வேறல்ல என்பதை விளக்குகின்றார்

என்னுடைய துயரத்திற்கு காரணமாக இருப்பவர்கள் என்னை சுற்றியிருப்பவர்கள் என்ற எண்ணத்தை நீக்குகின்றார். நானே ஆத்மா என்று உணர்ந்திருந்தால் எனக்கு எப்படி மற்றவர்கள் துயரத்தை கொடுக்க முடியும், துயரத்திற்கு காரணமாக இருப்பார்கள்

ஜனஸ்து ஹேது: சேத் ஸுக து:க2 – நாம் அனுபவிக்கும் இன்ப-துன்பங்களுக்கு மனிதர்கள் காரணமாக இருந்தால்

கிம் ஆத்மனஹ ச அத்ர – ஆத்மாவாகிய எனக்கு ஒன்றுமில்லை

பௌமயோஹ தத் – பஞ்சபூதத்தினிலான இந்த உடலை வேறொரு பஞ்சபூத உடலினால் ஏதோ நடந்திருக்கிறது, பாதித்திருக்கின்றது

ஜிஹவாம் க்வசித்ஸந்த3ஶதி ஸ்வ – என்னுடைய நாக்கை பற்களால் கடித்துக் கொண்டால்

த3த்3பி4ஸ்தத்3வேத3னாயாம் – அந்த துன்பத்திற்காக

கதமாய குப்யேத் – யாரிடம் கோபித்து கொள்ள முடியும்.

ஞானம் அடையாதவர்கள் எப்படி இந்த சூழ்நிலையை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றால் மற்றவர்கள் நமக்கு துன்பம் கொடுக்கும்போது அவரை மன்னித்துவிட வேண்டும் அல்லது அவர் அறியாமையினால்தான் இவ்வாறு நடந்து கொள்கிறார் அல்லது என்னுடைய கர்மபலனை அனுபவித்து தீர்ப்பதற்கு உதவி செய்கின்றார் என்று சகித்துக் கொள்ள வேண்டும்.

து3:க2ஸ்ய ஹேதுர்யதி3 தே3வதாஸ்து

கிமாத்மனஸ்தத்ர விகாரயோஸ்தத் |

யத3ங்க3மங்கே3ன நிஹன்யதே க்வசித்க்ருத்4யேத

       கஸ்மை புருஷ: ஸ்வதே3ஹே || 52 ||

நமக்கு துன்பம் கொடுப்பவர்கள் தேவதைகள்தான் என்று நாம் நினைக்கின்றோம். கண்ணுக்கு தேவதை சூரியன், மனதுக்கு தேவதை சந்திரன் போன்று நம்முடைய ஒவ்வொரு உறுப்புக்கும் ஒரு தேவதை அதிஷ்டானமாக இருக்கின்றது.  கைவிரலால் கண்ணைக் குத்திக் கொண்டால் கையிலுள்ள அதிஷ்டான தேவதை, கண் தேவதையை துன்புறுத்தி விட்டது என்று ஞானம் உள்ளவன் எடுத்துக் கொள்வான். இதிலிருந்து  உடலுக்கு அப்பால் சாட்சியாக இருந்து கொண்டு இருக்கும் ஆத்மாவாகிய எனக்கு யாரும் எவ்விதமான சுக-துக்கங்களை கொடுக்க முடியாது என்ற நிலையை அடைந்திட வேண்டும்.

து3:க2ஸ்ய ஹேதுர்யதி3 தே3வதாஸ்து – என்னுடைய உடலுக்கும், மனதிற்கும் வரும் துன்பத்திற்கு காரணம் ஏதோ ஒரு தேவதை என்றால்

கிமாத்மனஸ்தத்ர  - இதில் எனக்கு என்னவாகப் போகிறது!

விகாரயோ: தத் – இது இரண்டு தேவதைகளுக்கும் இடையே நடக்கும் சண்டை, ஆத்மாவாகிய எனக்கு ஒன்றுமில்லை

யத3ங்க3மங்கே3ன நிஹன்யதே – என்னுடை உடலிலுள்ள ஒரு அங்கம் வேறொரு அங்கத்தை துன்புறுத்திவிட்டால்

க்வசித்க்ருத்4யேத கஸ்மை – யாரிடத்தில் கோபித்துக் கொள்ள முடியும்

புருஷ: ஸ்வதே3ஹே  - மனிதன் எந்த அங்கத்திடம் கோபப்பட முடியும்.

ஆத்மா யதி3 ஸ்யாத்ஸுக3து3:க2ஹேது;

கிமன்யதஸ்தத்ர நிஜஸ்வபா4வ: |

ந ஹ்யாத்மனோ ன்யத்3யதி3 தன்ம்ருஷா

       ஸ்யாத்க்ருத்3யேத கஸ்மான்ன ஸுக2ம் ந  து3:க2ம் || 53 ||

சிலர் தான் அடையும் இன்பத்திற்கு ஆத்மாவே காரணம் என்று தவறாக புரிந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். அந்த கருத்தை தவறு என்று சுட்டிக் காட்டுகின்றார்

ஆத்மா யதி3 ஸ்யாத்ஸுக3து3:க2ஹேது: ஒருவேளை ஆத்மா சுக-துக்கங்களுக்கு காரணமாக இருக்கிறதென்றால்

கிமன்யதஸ்தத்ர நிஜஸ்வபா4வ: - இவைகள் உன்னுடைய இயற்கையான சுபாவமாகி விடும் எனவே அது உன்னுடைய

ந ஹி ஆத்மன: அன்யத்3 – ஆத்மாவுக்கு வேறாக எதுவும் இல்லை

யதி3 தன்ம்ருஷா ஸ்யாத் – ஆத்மாவுக்கு வெளியே உள்ளவைகள் பொய் என்று ஏற்றுக் கொள்கின்றாய்.

க்ருத்3யேத கஸ்மான் – யாரிடம் கோபித்துக் கொள்வாய்

ந ஸுக2ம் ந  து3:க2ம் – எனவே இன்பமும், இல்லை துன்பமும் இல்லை

இதிலிருந்து நீ அனுபவிக்கும் இன்ப-துன்பங்களுக்கு யாரையும் குறை சொல்ல முடியாது.

க்3ரஹா நிமித்தம் ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத்கி-

மாத்மனோऽஜஸ்ய ஜனஸ்ய தே வை |

க்3ரஹைர்க்3ரஹஸ்யைவ வத3ந்தி பீடா3ம்

க்ருத்4யேத கஸ்மை புருஷஸ்த்தோऽன்ய: || 54 ||

க்3ரஹா நிமித்தம் ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத் – என்னுடைய சுக-துக்கங்களுக்கு கிரகங்கள்தான் காரணமென்றால்

கிம் ஆத்மனா அஜஸ்ய  - பிறப்பற்ற ஆத்மாவாகிய எனக்கு ஒன்றுமில்லை, கிரகங்களால் எந்தவிதமான பாதிப்பும் எனக்கு கிடையாது

ஜனஸ்ய தே வை – பிறந்தவைகளுக்குதான் கிரகங்களுக்கு பாதிப்பு ஏற்படலாம்

க்3ரஹை க்3ரஹஸ்ய ஏவ வத3ந்தி பீடா3ம் – ஒருசில கிரகங்கள் வேறொரு கிரகத்திற்கு பாதிப்பு கொடுக்கலாம், நான் என்கின்ற ஆத்மாவிடம் இது நடக்காது

க்ருத்4யேத கஸ்மை புருஷஸ்த்தோऽன்ய: - இந்த உடலுக்கு வேறான ஆத்மாவாகிய நான் யாரிடத்தில் கோபப்படுவேன்.

கர்மாஸ்து ஹேது: ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத்கி

மாத்மனஸ்த்த்3தி4 ஜடா3ஜட3த்வே |

தே3ஹஸ்த்வசித்புருஷோ யம் ஸுபர்ண: க்ருத்4யேத

கஸ்மை ந ஹி கர்மமூலம் || 55 ||

கர்மாஸ்து ஹேது: ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத் – கர்மபலன்கள்தான் நமது சுக-துக்கங்களுக்கு காரணம் என்று எடுத்துக் கொண்டால்

கிம் ஆத்மன: - ஆத்மாவாகிய எனக்கென்ன!!

தத்3தி4 ஜட3 அஜட3த்வே – அகங்காரத்தைத்தான் இது பாதிக்கும்.

தே3ஹ அத்வசித் – இந்த உடல் ஜடம்

புருஷ: அயம் ஸுபர்ண: ஆத்மாவாகிய நான் சைதன்ய ஸ்வரூபம்

க்ருத்4யேத கஸ்மை ந ஹி கர்மமூலம் –யாரிடத்து நான் கோபித்துக் கொள்ள முடியும்.

அகங்காரமே பொய் என்றாகும்போது கர்மபலன்களும் பொய்யாகின்றது.  கர்மபலன்களால் இந்த தேகத்திற்கும், மனதிற்கும்தான் பாதிப்பை ஏற்படுத்தலாம். ஆத்மாவாகிய என்னை இவைகளால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது

காலஸ்து ஹேது: ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத்கி-

       மாத்மனஸ்தத்ர த தா3த்மகோऽஸௌ |

நாக்3னிர்ஹி தாபோ ந ஹிமஸ்ய தத்ஸ்யாத்க்ருத்4யேத

       கஸ்மை ந பரஸ்ய த்3வந்த்3வம் || 56 ||

சுக-துக்கங்களுக்கு காலம்தான் காரணமென்றால் ஆத்மாவாகிய எனக்கு ஒன்றும் இல்லை.  இந்த காலமானது ஆத்மாவாகிய என்னிடத்திலிருந்துதான் தோன்றி இருக்கின்ற பொய்யான ஒன்று. உஷ்ணமானது நெருப்பை ஒன்றும் செய்ய முடியாது,  குளிரானது பனிக்கட்டியை ஒன்றும் செய்ய முடியாது.  அதுபோல காலம் என்னை ஒன்றும் செய்ய முடியாது.  நான் யாரிடத்து கோபித்துக் கொள்ள முடியும். ஆத்மாவாகிய என்னிடத்திலே இருமைகளே கிடையாது

ந கேனசித்கவாபி கத2ஞ்சனாஸ்ய த்3வந்த்3வோபராக3: பரத: பரஸ்ய |

யதா2ஹம: ஸம்ஸ்ருதிரூபிண: ஸ்யாதேவம் ப்ரபு3த்தோ4 ந பி3பே4தி பூ4தை: || 57 ||

யாராலும் எந்தவிதத்திலும், எந்த ரூபத்தினாலும் இந்த அகங்காரத்திற்கு மேலாக இருக்கின்ற ஆத்மாவுக்கு இருமைகளால் பாதிப்பும் இல்லை. ஆனால் இந்த சம்சார ஸ்வரூபமாக இருக்கின்ற அகங்காரத்திற்கு இருமைகளால் தாக்கும் நிலையென்றும் இருக்கும். இவ்விதம் ஆத்மஞானத்தை அறிந்தவன் உலகத்தில் உள்ள எந்த பொருட்களை கண்டும் பயப்படமாட்டான்

ஏதாம் ஸ ஆஸ்தா2ய பராத்மனிஷ்டா2மத்4யாஸிதாம் பூர்வதமைர்மஹர்ஷிபி4: |

அஹம் தரிஷ்யாமி து3ரந்தபாரம் தமோ முகுந்தா3ங்க்4ரி நிஷேவயைவ || 58 ||

இப்படிபட்ட நான் இப்படிபட்ட பரமாத்மாவில் நிலைபெறுகின்ற பிரம்ம ஞானத்தை எடுத்துக் கொண்டேன். இதற்குமுன் வாழ்ந்த ரிஷிகள் சென்ற பாதையானது பின்பற்றபட்ட இந்த அறிவை நான் எடுத்துக் கொண்டேன். நான் கடக்க முடியாத சம்சாரக் கடலை கடந்துவிட்டேன். கிருஷ்ணபகவானின் பாதத்திற்கு பணிவிடை செய்ததினால் நான் இந்த நிலையை அடைந்தேன். அவருடைய அருளால்தான் இது எனக்கு சாத்தியமானது.

பிக்ஷு கீதை முடிவடைந்தது

ஶ்ரீபகவான் உவாச

நிர்வித்3ய நஷ்டத்ரவிணே க3தக்லம: ப்ரவ்ரஜ்ய கா3ம் பர்யடமான இத்த2ம் |

நிராக்ருதோ ஸத்3பி4ரபி ஸ்வத4ர்மாத3கம்பிதோऽமூம் முனிராஹ கா3தா2ம் || 59 ||

சரியான அறிவை நன்கு அடைந்து பொருட்களையெல்லாம் இழந்திருந்தாலும்,  எந்த பயமும் இல்லாதவனாக, துறவற வாழ்க்கையை மேற்கொண்டு பிக்ஷை எடுத்துக் கொண்டு உலகத்தில் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தபோது இப்படிபட்ட உபதேசத்தை செய்தார்.  அகிம்சையிலிருந்து இவரை வெளியே கொண்டுவர இந்த உலகம் முயற்சி செய்தது.  ஆனால் அதையெல்லாம் பொறுத்துக் கொண்டு மனம் தளராமல் முயற்சி செய்து ஞானத்தை அடைந்த பிறகு இந்த உபதேசத்தை செய்தார்

ஸுக2து3:க2ப்ரதோ3 நான்ய: புருஷஸ்யாத்மவிப்4ரம: |

மித்ரோதா3ஸீனரிபவ: ஸம்ஸாரஸ்தமஸ: க்ருத: || 60 ||

நம்முடைய சுக-துக்கங்களுக்கு காரணம் வேறெதுவுமில்லை, தன்னைப் புரிந்து கொள்ளாததினால் அவைகளை அனுபவிக்கிறோம். சம்சாரம் என்பது நண்பர்கள், பகைவர்கள் என்று நாமே உருவாக்கி கொள்வதுதான். இது தமோ குணத்தில் இருந்து உருவாக்கப்படுகின்றது

தஸ்மாத்ஸர்வாத்மன தாத் நிக்3ருஹாண மனோ தி4யா |

மய்யவேஶிதயா யுக்த ஏதாவன்யோக3ஸங்க்3ரஹ: || 61 ||

ஆகவே, அறிவின் துணைக் கொண்டு மனதை முழுமையாக வசப்படுத்துவாயாக, பலப்படுத்துவாயாக, தூய்மையாக்குவாயாக.  என்னிடம் மனதை செலுத்தி என்னை உணர்ந்து கொள்வாயாக.  இவ்வளவுதான் அனைத்து சாதனங்களுடைய முடிவும்.

ய ஏதாம் பி4க்ஷுணா கீ3தாம் ப்3ரஹ்ம நிஷ்டா2ம் ஸமாஹித: |

தா4யரஞ்ச்2ரவயஞ்ச்2ருண்வந்த்3வந்த்3வைர்னிவாபி4பூ4யதே || 62 ||

இந்தப் பிக்ஷு கீதையை படிப்பதினால் அடையும் பலனை இதில் கூறுகின்றார்.

யாரொருவன் இந்த சந்நியாசியால் உபதேசிக்கப்பட்ட பிரம்மத்தில் நிலைபெறுகின்ற இந்த தத்துவத்தை மன ஒருமுகத்துடனும், சிரத்தையுடனும் கேட்கின்றானோ, அல்லது மற்றவர்களுக்கு எடுத்து சொல்கின்றானோ, அந்த அறிவை தன்னிடத்தில் நிலை நிறுத்தி கொள்கின்றானோ அவன் இந்த உலகத்தினால் எந்த பாதிப்பும் அடைவதில்லை, இருமைகளால் துயரமடைவதில்லை.

ஓம் தத் ஸத்

Uddhava Gita - Chapter-16

அத்தியாயம்-16
புருஷன்,பிரகிருதி விளக்கம்
ஸ்வாமி குருபரானந்தாவின் உபதேச விளக்கம்
திருத்தம் செய்யப்பட்டது-22-02-2022

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச

கதி தத்த்வானி விஶ்வேஶ ஸங்க்2யாதான்யுஷிபி4: ப்ரபோ4 |

நவைகாத3ஶ பஞ்ச த்ரீண்யாத்த2 த்வமிஹ ஶுஶ்ரும || 1 ||

உலகங்களுக்கெல்லாம் தலைவராக இருப்பவரே! ரிஷிகளால் தத்துவங்கள் எத்தனை வகைகளாக கணக்கிடப்பட்டிருக்கிறது.  தாங்கள் இருபத்தெட்டு (9+11+5+3) தத்துவங்கள் என்று கூறியதைக் கேட்டிருக்கிறேன்.

கேசித்ஷட்3விம்ஶதிம் ப்ராஹுரபரே பஞ்சவிம்ஶதிம் |

ஸப்தைகே நவ ஷட்கேசிச்சத்வார்யேகாத3ஶாபரே |

கேசித்ஸப்த்த3ஶ ப்ராஹு: ஷோட3ஶைகே த்ரயோத3ஶ || 2 ||

சிலர் தத்துவங்களின் எண்ணிக்கை இருபத்தாறு என்றும், மற்றும் இருபத்தைந்து என்றும், ஏழு என்றும், நான்கு என்றும் பதினொன்று என்றும் பலவகையாக கணக்கிடப்பட்டிருக்கிறது.

ஏதாவத்த்வம் ஹி ஸங்க்2யானாம்ருஷயோ யத்3விவக்ஷயா |

கா3யந்தி ப்ருத2கா3யுஷ்மன்னித3ம் நோ வக்துமர்ஹஸி || 3 ||

சிலர் பதினேழு என்றும், பதினாறு என்றும், பதிமூன்று என்றும் கூறுகிறார்கள். ரிஷிகள் எதை உத்தேசித்து இத்தனை விதமாக பிரித்து கூறியிருக்கிறார்கள் என்பதை தாங்கள் கூறியருள வேண்டும். ஆயுஷ்மன் – தோற்றமில்லாத, என்றும் வாழ்கின்ற பகவானே இதை விளக்க வேண்டும்.

ஶ்ரீப4கவானுவாச

யுக்தம் ச ஸந்தி ஸர்வத்ர பா4ஷந்தே ப்ராஹ்மணா யதா2 |

மாயாம் மதீ3யாமுத்3க்3ருஹ்ய வத3தாம் கிம் நு துர்க4டம் || 4 ||

ஶ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.

உத்தவா! வேத வித்தகர்களான ரிஷிகள் இது விஷயமாக கூறியிருக்கும் பலவகையான எண்ணிக்கைகள் அனைத்துமே சரியானதுதான்.  ஏனென்றால் எல்லா தத்துவங்களும் எல்லாவற்றிலும் உள்ளடங்கியிருக்கின்றன.  என்னுடைய மாயையின் தத்துவத்தைத்தான் இவ்வாறு பலவிதமாக பிரித்து கூறியிருக்கிறார்கள். இதில் எந்தவிதமான தவறும் கிடையாது.  இந்த எண்ணிக்கையில் முக்கியத்துவம் கிடையாது.

நைததே3வம் யதா2த்த2 த்வம் யத3ஹம் வச்மி தத்ததா2 |

ஏவம் விவத3தாம் ஹேதும் ஶக்தயோ மே து3ரத்யயா: || 5 ||

ஆனால் சிலர் நீ சொல்வது சரியல்ல, நான் சொல்வதுதான் சரியென்று வாதிடுகிறார்கள். இவ்விதம் ஒருவருக்கொருவர் விவாதம் செய்வதற்கு காரணம் என்னுடைய மாயையினால்தான்.. அதை கடக்க முடியாமல் அதன் வசத்தில் இவர்கள் இருப்பதால் இவ்வாறெல்லாம் வாதம் செய்கிறார்கள்.

யாஸாம் வ்யதிகராதா3ஸீத்3விகல்போ வத3தாம் பத3ம |

ப்ராப்தே ஶமத3மேऽப்யேதி வாத3ஸ்தமனு ஶாம்யதி || 6 ||

முக்குணங்களின் சேர்க்கையின் விகிதத்தின் மாற்றத்தால்தான் விதவிதமான வேற்றுமைகளுடன் கூடிய உபதேசம் இருக்கின்றது.  புலனடக்கமும், மனவடக்கமும், ஏற்படும்போது இந்த வேற்றுமைகள் மறைந்து விடுகிறது.  அதைத் தொடர்ந்து வாதம் செய்வதையும் விட்டுவிடுவார்கள்

பரஸ்பரானுப்ரவேஶாத்தத்த்வானாம் புருஷர்ஷப4 |

பௌர்வாபர்யப்ரஸங்க்2யானம் யதா2 வக்துர்விவக்ஷிதம் || 7 ||

உத்தவா! தத்துவங்கள் அனைத்தும் ஒன்றுக்குள் ஒன்று சேர்ந்திருக்கின்றது.  அதனால் ஒருவர் எவ்வளவு எண்ணிக்கை சொல்ல விரும்புகிறாரோ அதற்குத் தக்கபடி காரியத்தை காரணத்திலும், காரணத்தை காரியத்திலும் புகுத்தி கணக்கிடுகிறார்கள்.

ஏகஸ்மின்னபி த்3ருஶ்யந்தே ப்ரவிஷ்டானீதராணி ச |

பூர்வஸ்மின்வா பரஸ்மின்வா தத்த்வே தத்த்வானி ஸரவஶ: || 8 ||

ஒரே தத்துவத்தில் வேறு தத்துவங்களும் கலந்திருப்பதை பார்க்கிறோம். முன்னே இருப்பதில் பின்னே இருக்கின்ற தத்துவங்கள் கலந்து இருப்பதைப் பார்க்கலாம்.

பௌர்வாபர்யமதோऽமீஷாம் ப்ரஸங்க்2யானமபீ4ப்ஸதாம் |

யதா2 விவிக்தம் யத்3வக்த்ரம் க்3ருஹணீமோ யுக்திஸம்ப4வாத் || 9 ||

எண்ணிக்கையில் குறைவாக இருப்பது, அதிகமாக இருப்பது என்ற ரிஷிகளின் எண்ணிக்கையானது, எப்படி இருக்கிறதோ அதுவே உண்மையாகும், சரியாகும்.  அதை அப்படியே ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.  அது யுக்திக்கும்,உண்மைக்கும் ஏற்றவைகளாக இருக்கின்றன.

அனாத்3யவித்3யாயுக்தஸ்ய புருஷஸ்யாத்மவேத3னம் |

ஸ்வதோ ந ஸம்ப்4வாத3ன்யஸ்தத்த்வக்3ஞோ ஞானதோ3 ப4வேத் || 10 ||

ஆத்ம ஞானத்தை அடைவதற்கு மூன்று தத்துவங்கள் இருக்க வேண்டும். அவைகள் 1.ஜிவன், 2.ஈஸ்வரன், 3.ஜகத் ஆகியவைகளாகும். ஜீவனிடத்தில் அறியாமையானது தொன்று தொட்டு வந்து கொண்டிருக்கிறது.  தன்னையே புரிந்து கொள்வது என்பது தானாகவே செய்ய முடியாது.  தன்னைத்தானே புரிந்துக் கொள்ள முடியாது.  ஆகவே ஆத்ம ஞானத்தை அடைந்த வேறொருவர் இருக்க வேண்டும் அவர் ஞானத்தை கொடுப்பதற்காக தேவைப்படுகிறார்.

புருஷேஶ்வாயோரத்ர ந வைலக்ஷண்யமண்வபி |

தத்3ன்யகல்பனாபார்தா2 ஞானம் ச ப்ரக்ருதேர்கு3ண: || 11 ||

ஆத்ம ஞானத்தை உபதேசிக்க இரண்டு தத்துவங்கள் போதும் என்று இதில் கூறப்பட்டிருக்கிறது. அவைகள் ஸாங்க்2ய யோகத்தில் புருஷன், பிரகிருதி என்றும், உபநிஷத்தில் பிரம்மம், மாயா என்பதாகும்.  பிரம்மத்தை சார்ந்திருப்பது மாயா. இது முக்குணங்களை உடையது.  மாயையின் சுத்த தத்துவத்திலிருந்து வெளிப்படும்போது ஈஸ்வரன் என்றும், ரஜோ அல்லது அசுத்த சத்துவத்திலிருந்து வெளிப்பட்டவைகள் ஜீவர்கள், தமஸிலிருந்து வெளிப்பட்டவைகள் இந்த பிரபஞ்சம்.  பிரம்மத்திலிருந்து வெளிப்பட்ட ஜீவனுக்கும், ஈஸ்வரனுக்கும் அணுவளவுகூட வேற்றுமையில்லை.  இவையிரண்டும் உணர்வுமயமானது (சேதனமானது). இவையிரண்டுக்குமிடையே வேற்றுமையை கற்பிப்பது தவறானது.  அக்ஞானியாக இருக்கின்ற ஜீவனுடைய அறிவும், ஈஸ்வரனுடைய அறிவும் பிரகிருதியினுடைய குணமேயாகும்.

ப்ரக்ருதிர்கு3ணஸாம்யம் வை ப்ரக்ருதேர்னாத்மனோ கு3ணா: |

ஸத்த்வம் ரஜஸ்தம இதி ஸ்தி2த்யுத்பத்த்யந்தஹேதவ: || 12 ||

மூன்று குணங்களும் சமவிகிதத்தில் சேர்ந்திருப்பதே பிரகிருதி எனப்படுகிறது.  மூன்று குணங்கள் சத்தும், ரஜோ, தமோ ஆகியவைகளாகும்.  இவைகள் முறையே காத்தல், படைத்தல், ஒடுங்குதல் ஆகிய செயல்களுக்கு காரணமாக இருக்கின்றது.  இவைகள் பிரம்மத்தைச் சார்ந்ததல்ல பிரகிருதியினுடையதாகும், 

ஸத்த்வம் ஞானம் ரஜ: கர்ம தமோऽஞானமிஹோச்யதே |

கு3ணவ்யதிகர: கால: ஸ்வபா4வ: ஸூத்ரமேவ ச || 13 ||

சத்துவ குணத்தின் லட்சணம் அறிவை அடையும் சக்தியை மனதுக்கு கொடுப்பது.  ரஜோ குணத்தின் லட்சணம் செயல்படும் திறன், தமோ குணத்தின் வெளிப்பாடு அறியாமை, ஜடமாக இருத்தல் ஆகியவைகளாகும். குணங்களின் மாற்றத்தினால்தான் படைப்பு உருவாகிறது.  காலமாக இருக்கின்ற ஈஸ்வரனால் பிரகிருதியிலுள்ள குணங்களில் மாற்றத்தை உண்டாக்கி படைப்பு தோற்றுவிக்கப்படுகிறது.  ஒவ்வொரு ஜீவரிடத்திலும் வேற்றுமை இருப்பதற்கு காரணம் ஹிரண்யகர்ப்பன். இவர் கர்மபலன்களை ஜீவர்களுக்கு கொடுப்பவர்.  அதற்கேற்ற உடல், இடம், சூழ்நிலைகள் ஆகியவற்றை ஜீவர்களுக்கு கொடுத்திருக்கிறார்.

புருஷ: ப்ரக்ருதிர்வ்யக்தமஹங்காரோ நபோ4ऽனில: |

ஜ்யோதிராப: க்ஷிதிரிதி தத்த்வான்யுக்தானி மே நவ || 14 ||

புருஷன், பிரகிருதி, வ்யக்தம்-மஹத், அகங்காரம், இவைகளைத் தவிர 5 சூட்சும பூதங்களான ஆகாசம், வாயு, அக்னி, நீர், நிலம் என்ற ஒன்பது தத்துவங்கள் முன்பே என்னால் கூறப்பட்டன.

ஶ்ரோத்ரம் த்வக்3த3ர்ஶனம் க்4ராணோ விஹ்வேதி ஞானஶக்த்ய: |

வாக்பாண்யுபஸ்த2பாய்வங்க்4ரி: கர்மாண்யங்கோ3ப4யம் மன: || 15 ||

ஐந்து ஞானேந்திரியங்களான காது, தோல், கண், மூக்கு, நாக்கு இவைகளும், வாக்கும், கை, கால், குதம், சிறுநீர் கழிக்கும் உறுப்பு என்ற ஐந்து கர்மேந்திரியங்களும் இவைகளோடு இணைந்து செயல்படுகின்ற மனம் என்ற ஒன்றும் இருக்கிறது

ஶப்3த3: ஸ்பர்தோ2 ரஸோ க3ந்தோ4 ரூபம் சேத்யர்த2ஜாதய: |

க3த்யுக்த்யுத்ஸர்க3ஶில்பானி கர்மாயதனஸித்3த4ய: || 16 ||

சப்தம், ஸ்பரிசம், ரூபம், சுவை, மணம் என்ற குணங்களையுடைய பஞ்ச ஸ்தூல பூதங்கள். கர்மேந்திரியங்களிலிருந்து வெளிப்படுகின்ற செயல்களான நடத்தல், பேசுதல், மலம், சளி போன்ற கழிவுகளை வெளித்தள்ளுதல். விதவிதமான செயல்களை செய்கின்ற கைகள் ஆகியவைகளாகும்.

ஸர்கா3தௌ3 ப்ரக்ருதிஹர்யஸ்ய கார்யகாரணரூபிணீ |

ஸத்த்வாதி3பி4ர்கு3ணைர்த4த்தே புருஷோऽவ்யக்த ஈக்ஷதே || 17 ||

புருஷன் என்றும் மாறாதவர், சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டிருப்பவர், செயலெதுவும் செய்யாதவர், பிரகிருதி வெறும் காரணமாக மட்டும் இருக்கிறது. இதிலிருந்து முதலில் வெளிப்படுவது மஹத் தத்துவம் இது காரிய-காரண ரூபமாகவும் இருக்கிறது.  இதிலிருந்து அஹங்காரம் வெளிப்பட்டு ஐந்து சூட்சும பூதங்களை தோற்றுவிக்கிறது.  எனவே இதுவும் காரிய-காரண ரூபமாகவும் இருக்கிறது.  இந்த ஐந்து சூட்சும பூதங்களிலிருந்து 16 தத்துவங்களை படைக்கின்றது. இதுவும் காரிய-காரண ரூபம். இந்த ஏழும் விக்ருதி என்று அழைக்கப்படுகிறது.

ஸ்ருஷ்டியின் ஆரம்பத்தில் பிரகிருதி தத்துவமானது சத்துவ குணத்திலிருந்து காரிய-காரண படைப்புக்களை தோற்றுவிக்கின்றது.  புருஷன் என்ற தத்துவம் வெளித்தோற்றத்திற்கு வராமல், மாறாமல், சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டிருப்பவர்.

வ்யக்தாதா3யோ விகுர்வாணா தா4தவ: புருஷேக்ஷயா |

லப்3த4வீர்யா: ஸ்ருஜந்த்யண்ட3ம் ஸம்ஹதா: ப்ரக்ருதேர்ப3லாத் || 18 ||

பிரகிருதியிடமிருந்து குணமாற்றத்தினால் வெளிப்பட்ட மஹத் தத்துவத்தில் ஏழு தத்துவங்கள் புருஷனிடமிருந்து உணர்வு சக்தியைப் பெறுகிறது. புருஷனுடைய பார்வையினால் சக்தியை பெறுகின்றது. இவைகளெல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து பிரகிருதியின் தன்மையுடனும் 16 தத்துவங்களை (ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள், ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், ஐந்து கர்மேந்திரியங்கள், மனம்) படைக்கின்றது.

ஸப்தைவ தா4தவ இதி தத்ரார்தா2: பஞ்ச கா2த3ய: |

ஞானமாத்மோப4யாதா4ரஸ்ததோ தே3ஹேந்த்ரியாஸவ: || 19 ||

தத்துவங்கள் ஏழுதான் என்று சொல்பவர்களின் கணக்குப்படி, ஆகாசம் போன்ற ஐந்து பூதங்கள், சூட்சும, ஸ்தூல பூதங்களையும் சேர்த்து சொல்கிறார்கள். ஆறாவது ஜீவாத்மா, ஏழாவது பரமாத்மா. இவைகளிலிருந்துதான் உடல், பிராணன், இந்திரியங்கள் அடங்கி விடுகின்ற்து.  ஜீவனுக்கும், ஜகத்துக்கும், ஆதாரமாக இருப்பது ஆத்மா

ஷடி3த்யத்ராபி பூ4தானி பஞ்ச ஷ்ஷ்ட2: பர: புமான் |

ஜைர்யுட3த ஆத்மஸம்பூ4தை: ஸ்ருஷ்டவேத3ம் ஸமபாவிஶத் || 20 ||

தத்துவங்கள் ஆறுதான் என்று சொல்பவர்களின் கூற்றுப்படி, ஐந்து பூதங்களும் பரமாத்மா ஆறாவதாகும். தன்னிடமிருந்து உருவான இவைகளெல்லாம் தோற்றுவித்து அதற்குள் பரமாத்மாவே பிரவேசிக்கிறார். இதன்படி ஜீவன் பரமாத்வாவிலும், சரீரம் போன்றவை பஞ்ச பூதங்களிலும் அடங்கி விடுகின்றன.

சத்வார்யேவேதி தத்ராபி தேஜ ஆபோऽன்னமாத்மன: |

ஜாதானி தைரித3ம் ஜாதம் ஜன்மாவயவின: க2லு || 21 ||

தத்துவங்கள் நான்கு என்று கூறுபவர்கள் குறிப்பிடுவது அக்னி, நீர், நிலம், ஆத்மா ஆகும்.  உலகத்தில் காணப்படுல் எல்லா பொருட்களும் இந்த நான்கு தத்துவத்தில் இருந்துதான் தோன்றியுள்ளன.  எல்லா காரியங்களையும் இவைகளுக்குள்ளேயே அடக்கி இருக்கிறார்கள்

ஸங்க்2யானே ஸப்தத3ஶகே பூ4தமாத்ரேந்த்ரியாணி ச |

பஞ்ச பஞ்சைகமனஸா ஆத்மா ஸப்த த2ஶ: ஸ்ம்ருத: || 22 ||

பதினேழு தத்துவங்கள் என்று கூறுபவர்கள் குறிப்பிடுவது ஐந்து சூட்சும பூதங்கள், ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள், ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், மனம், ஆத்மா ஆகியவைகளாகும். 

தத்3வத்ஷோட3ஶஸங்க்2யானே ஆத்மைவ மன உச்யதே |

பூ4தேந்த்ரியாணி பஞ்சைவ மன ஆத்மா த்ரயோத2ஶ || 23 ||

தத்துவங்கள் பதினாறு என்று குறிப்பிடுவது ஐந்து சூட்சும பூதங்கள், ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள், ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், ஆத்மா ஆகியவைகளாகும். பதிமூன்று என்று குறிப்பிடுபவகள் ஐந்து பூதங்கள், ஐந்து புலன்கள், ஜீவாத்மா, பரமாத்மா, மனம் ஆகும்.

ஏகாத3ஶத்வ ஆத்மாஸௌ மஹாபூ4தேந்திரியாணி ச |

அஶ்டௌ ப்ரக்ருதயஶ்சைவ புருஷஶ்ச நவேத்யத2 || 24 ||

பதினொன்று என்று கூறுபவர்களின் கணக்கு ஐந்தி இந்திரியங்கள், ஐந்து பூதங்கள், ஆத்மா ஆகியவைகளாகும் ஒன்பது என்பவர்கள் குறிப்பிடுபவைகள் ஐந்து பூதங்கள், மனம், புத்தி, அகங்காரம், என்ற பிரகிருதிகளுடன் புருஷன் என்பதையும் சேர்ந்தவைகள் ஆகும்.

இதி நானாப்ரஸங்க்2யானம் தத்த்வானாம்ருஷிபி4: க்ருதம் |

ஸர்வம் ந்யாய்யம் யுக்திமத்த்வாத்3விது3ஷாம் கிமஶோப4னம் || 25 ||

இவ்வாறு வெவ்வேறு வகையாக ரிஷிகளால் கூறப்பட்டுள்ளது.  எல்லாமே சரியானவைதான்.  ஏனென்றால் எல்லோருடைய கணக்கும் யுக்தியோடு கூடியதாக இருக்கிறது.  தத்துவஞானிகளிடமிருந்து வரும் வார்த்தைகளில் குறையெதுவும் இருக்காது.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச

ப்ரக்ருதி: புருஷஸ்சோபௌ4 யத்3யப்யாத்மவிலக்ஷணௌ |

அன்யோன்யாபஶ்ரயாத்க்ருஷ்ண த்3ருஶ்யதே ந பி4தா3 தயோ: |

ப்ரக்ருதௌ லக்ஷ்யதே ஹயாத்மா ப்ரக்ருதிஶ்ச த தா2த்மனி || 26 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்.

பிரகிருதி, புருஷன் இரண்டும் வெவ்வேறானவை என்பது உண்மையே என்றாலும் ஹே கிருஷ்ணா! இவைகள் ஒன்றையொன்று சார்ந்திருப்பதால் இவைகளிடையே உள்ள வேற்றுமைகளை புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.

ஏவம் மே புண்ட3ரீகாக்ஷ மஹாந்தம் ஸம்ஶயம் ஹ்ருதி3 |
சே2த்தும்ர்ஹஸி ஸர்வக்ஞ வசோபி4ர்னயனைபுணை: || 27 ||

ஏனென்றால் பிரகிருதி ஸத், சித் தன்மையை எடுத்துக் கொண்டு காணப்படுகிறது. ஆத்மாவிடத்திலும் பிரகிருதி காணப்படுகிறது. உடல் நகரும்போது ஆத்மாவும் நகர்வதாக நம்மால் உணரப்படுகிறது, எண்ணப்படுகிறது. எனவே தாமரைப் போன்ற கண்களையுடையவனே! இந்த மனதிலிருக்கின்ற பெரிய சந்தேகத்தை எல்லாம் அறிந்தவரான தாங்கள் நீக்கி விடுங்கள். உங்களுடைய உபதேசத்தினாலும், யுக்தியுடன் கூடிய சக்தி வாய்ந்த வார்த்தைகளால் சந்தேகத்தை தீர்த்தருள வேண்டும்.

த்வத்தோ ஞானம் ஹி ஜீவானாம் ப்ரமோஷஸ்தேऽத்ர ஶக்தித: |

த்வமேவ ஹயாத்ம மாயாயா க3திம் வேத்த2 ந சாபர: || 28 ||

பகவானே! தங்களுடைய அனுக்கிரஹத்தால்தான் ஜீவர்களுக்கு ஞானம் ஏற்படுகிறது. 

ப்ரமோஷ – மோக வசத்துடன் இருத்தல்,

தங்களுடைய மாயா சக்தியினால் ஜீவர்கள் அவரவர்களுடைய பிராரப்த்தப்படி மோக வசத்தில் வீழ்ந்து விடுகிறான்.  உங்களிடமுள்ள மாயையின் சக்தியும் உங்களைத் தவிர வேறு யாருக்கும் தெரியாது. 

ஶ்ரீப4கவானுவாச

ப்ரக்ருதி: புருஷஶ்சேதி விகல்ப: புருஷர்ஶப4 |

ஏஷ வைகாரிக: ஸர்கோ3 கு3ணவ்யதிகராத்மக: || 29 ||

பகவான் கூறுகிறார்.

உத்தவா! பிரகிருதியும், புருஷனும் வெவ்வேறுதான், முற்றிலும் வேறுபட்டவைகள். முக்குணங்களின் மாற்றத்தினால் உருவாக்கப்பட்டது இந்த உடல்.போன்ற  பிரகிருதியில் விகாரங்கள் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது.  புருஷன் என்றும் மாறாதது.  அழியாதது.  இதனால் இரண்டும் வெவ்வேறானது என்று புரிந்து கொள்வாயாக.

மமாங்க3 மாயா கு3ணமய்யர்னக்தா4 விகல்ப்பு3த்3தி4ஶ்ச கு3ணைர்வித3த்தே |

வைகாரிகஸ்த்ரிவிதோ4ऽத்4யாத்ம்மேகமதா2தி4தை3வமதி4பூ4தமன்யத || 30  |

அன்புக்குரிய நண்பா உத்தவா! என்னுடைய மாயைவானது (ப்ரக்ருதி) மூன்று குண  ஸ்வரூபமானது. இந்த முக்குணங்களின் துணைக்கொண்டு விதவிதமான படைப்புக்கள் உருவாக்கப்படுகிறது.  இந்த உலகத்தை அனுபவிப்பவனும், சிதாபாசத்துடன் கூடிய மனமும் தோன்றியுள்ளது.  அனுபவிக்கப்படும் பொருளாக பிரிந்து இருக்கின்றது.  விகாரமாக தோன்றியிருக்கின்றது.  இதை மூன்று விதமாக பிரிக்கலாம். அவைகள் 1.அத்யாத்ம – ஜீவர்களாகிய நாம், 2.அதிதைவம் – பலவிதமான தேவதைகள், 3. அதிபூதம் – கண்ணால் பார்க்கப்படுகின்ற பொருட்கள் ஆகியவைகளாகும்

த்3ருக்3ரூபமார்கம் வபுரத்ர ரந்த்4ரே பரஸ்பரம் ஸித்4யதி ய: ஸ்வத: கே2 |

ஆத்மா யதே3ஷாமபரோ ய ஆத்3ய: ஸ்வயானுபூ4த்யாகி2லஸித்3தி4ஸித்3தி4: |

ஏவம் த்வகா3தி3 ஶ்ரவணாதி3 சக்ஷுர்ஜிஹ்வாதி3 நாஸாதி3 ச சித்தயுக்தம் || 31 ||

த்ருக் – அத்யாத்மம் – பார்ப்பவன்

ரூபம் – பார்க்கப்படும பொருள்

அர்கம் – பார்ப்பதற்கு உதவும் சூரியன் போன்ற ஓளிதரும் தேவதைகள் கண்ணில் இருந்து கொண்டு பார்க்கும் சக்தியை கொடுக்கிறது.  

இவை மூன்றும் ஒன்றையொன்று சார்ந்து இருப்பதால் இது சாத்தியமாகிறது.  ஆனால் சூரிய தேவன் எதையும் சாராமல் இருக்கிறார். அதுபோல ஆத்மாவானது ப்ரகிருதியிலிருந்து வேறாகவும், காரண ஸ்வரூபமாகவும் இருக்கிறார்.  புருஷனுடைய இருப்புதான் எல்லாவற்றினுடைய இருத்தலுக்கு சாத்தியமாகிறது.  ஆனால் அவருடைய இருப்புக்கு அவரேதான் காரணம். இதைப்போல தொட்டுணரும் சக்தி,கேட்கும் சக்தி, சுவைத்தல், நுகர்தல் விஷயத்திலும் அறிந்து கொள்ளலாம்.  மேலும் சித்தத்திற்கும் மூன்று வேற்றுமைகள் இருக்கின்றது.

யோऽஸௌ கு3ணக்ஷோப4க்ருதோ விகார: ப்ரதா4னமூலான்மஹத: ப்ரஸூத: |

அஹம் த்ரிவ்ருன்மோஹவிகல்பஹேதுர்வைகாரிகஸ்தாமஸ ஐந்த்3ரியஶ்ச || 32 ||

குணங்களின் மாற்றத்தினால் தோன்றிய விகாரங்களினால் மஹத் தத்துவம் தோன்றியது. மகத்திலிருந்து அஹங்காரம் தோன்றியது.  அதனால் இதுவும் பிரகிருதியின் விகாரமாகிறது.  அஹங்காரம், சத்துவ, ரஜோ, தமோ குணங்களின் அடிப்படையில் பலவகையாக இருந்து கொண்டு மோகத்துக்கும், பலவகையான படைப்புக்களுக்கும் காரணமாகின்றது.  அதாவது வைகாரிகம் என்பது சத்துவ குண பிரதான மனம், இந்திரியங்களின் தேவதை. பத்து புலன்கள், தாமஸம் என்பது ஐந்து வகையான மகாபூதங்களும் அவைகளின் விஷயங்களுமாகும்.

ஆத்மாபரிக்ஞானமயோ விவாதோ3 ஹயஸ்தீதி

நாஸ்தீதி பி4தா3ர்த2நிஷ்ட: |

வ்யர்தோ2ऽபி நைவோபரஸேத பும்ஸாம் மத்த:

பராவ்ருத்தி4யாம் ஸ்வலோகாத் || 33 ||

ஆத்மாவான தன்னைப்பற்றி சரியாக தெரிந்து கொள்ளாததுதான் எல்லாவகையான துயரத்திற்கும் காரணமாகிறது.   எல்லாவிதமான விவாதங்களும், சங்கடங்களும் வேற்றுமைகளில் இல்லை-இருக்கிறது என்ற விவாதத்தினால்தான் வருகிறது.  அறியாமையினால்தான் வருகிறது.  இவைகள் தேவையற்றது என்று தெரிந்தாலும், பயனும் இல்லை என்று புரிந்தாலும், வீணான சர்ச்சை என்று தெரிந்தாலும் மனம் அமைதியடைவதில்லை. என்றாலும் தன்னுடைய உண்மையான ஸ்வரூபத்தை உணராமல் சண்டை-சச்சரவிலிருந்து மீள முடியாது.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச

த்வத்த: பராவ்ருத்த்தி4ய: ஸ்வக்ருதை: கர்மபி4: ப்ரபோ4 |

அச்சாவசான்யதா2 தே3ஹான்க்3ருஹ்ணாந்தி விஸ்ருஜந்தி ச || 34 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்.

பகவானே! ஆத்மஞானம், ஈஸ்வர ஞானம் இல்லாத அக்ஞானிகள் தங்களது உண்மை ஸ்வரூபத்தை அறிய விரும்பாதவர்கள் தாங்கள் செய்த கர்மத்தின் விளைவாக மேலான அல்லது கீழான சரீரத்தை எவ்வாறு அடைகிறார்கள், விடுகின்றார்கள். ஒரு ஜீவன் எப்படி பிறக்கிறது, இறந்தபிறகு எங்கு செல்கிறது.

தன்மமாக்2யாஹி கோ3விந்த3 து3ர்விபா4வ்யமனாத்மபி4: |

ந ஹயேதத்ப்ராயஶோ லோகே வித்3வாம்ஸ: ஸந்தி வஞ்சிதா: || 35 ||

கோவிந்தா! இந்த உண்மையை எனக்கு சொல்லுங்கள்.  இதை சாதாரண மனிதர்கள் யாராலும் அறிய மாட்டார்கள்.  இந்த அறிவை உடையவர்கள் யாரும் இந்த உலகத்தில் பொதுவாக கிடையாது.  அவர்களெல்லாம் மாயையின் வசப்பட்டு வஞ்சிக்கப்பட்டுள்ளார்கள்.

ஶ்ரீப4கவானுவாச

மன: கர்ம மயம் ந்ருணமிந்த்3ரியை: பஞ்சபி4ர்யுதம் |

லோகால்லோகம் ப்ரயாத்யன்ய ஆத்மா த்த3னுவர்ததே || 36 ||

பகவான் கூறுகிறார்.

உத்தவா! மனிதர்களுடைய மனம் என்பது, பாவ-புண்ணியங்கள் வைக்கப்பட்டு இருக்கின்ற இடமாகும். இது புலன்களுடன் சேர்ந்து இயங்க கூடியது.  அதுதான் கர்ம பலன்களுக்கேற்றபடி ஒரு உலகத்திலிருந்து வேறொரு உலகத்திற்கு சென்று வந்து கொண்டிருக்கின்றது.  ஒரு உடலிலிருந்து வேறு உடலுக்கும் சென்று வந்து கொண்டு இருக்கின்றது.  சூட்சும உடலும் ஜடம்தான். ஆனால் ஆத்மா மனதில் பிரதிபலித்து அது உணர்வு பூர்வமாக செயல்பட வைக்கின்றது.  இதையே சிதாபாசம் என்று கூறப்படுகிறது.  மனதுக்குள் சிதாபாசன் வேறாக இருந்த போதிலும் அதனுடன் செல்கின்றது.

த்4யாயன்மனோऽனு விஷயான்த்3ருஷ்டான்வானுஶ்ருதானத2 |

உத்3யத்ஸீத3த்கர்மதந்த்ரம் ஸ்ம்ருதிஸ்த்த3னு ஶாம்யதி || 37 ||

கர்ம பலனைச் சார்ந்துள்ள மனமானது தொடர்ந்து சிந்தித்து கொண்டேயிருக்கும். மனம் எந்த விஷயத்தில் பழக்கப்பட்டிருக்கின்றதோ அதையையும், கர்ம வாசனைகளினால் வரும் எண்ணங்களையே சிந்தித்து கொண்டிருக்கும். இந்தப் பிறவியில் கிடைத்த உடலையும், உலகத்தையும் விடுவதற்கு தயாராகிறான். இந்தப் பிறவியில் அடைந்த அனுபவங்கள், நினைவுகள், ஆசைகள், நினைவாற்றல் மறைந்து போகின்றது

விஷயாபி4னிவேஶேன நாத்மானம் யத்ஸ்மரேபுன: |

ஜந்தோர்வை கஸ்யசித்3தே4தோர்ம்ருத்யுரத்யந்தவிஸ்ம்ருதி: || 38 ||

விஷய அபினிவேஶேன – ஜீவனுக்கு புதிய உடலின் மீது ஏற்படும் பற்றினால் பழைய சரீரத்தின் நினைவுகள் அழிந்துவிடுகிறது. ஏதோ காரணத்தினால் நம்மால் இதுதான் என்று கூறமுடியாத காரணத்தினால்தான் முற்றிலுமாக சரீரத்தை மறந்துவிடுவது மரணம் என்று கூறப்படுகிறது

ஜன்ம த்வாத்மதயா பும்ஸ: ஸர்வபா4வேன பூ4ரித3 |

விஷயஸ்வீக்ருதிம் ப்ராஹுர்யதா2 ஸ்வப்னமனோரத2: || 39 ||

உத்தவா! ஜீவன் புதிய உடலை தன்னிடமிருந்து வேறானது என்ற உண்மையை மறந்து இது நான்தான் என்று அபிமானிப்பதுதான் பிறப்பு என்று சொல்லப்படுகிறது. கனவு, கற்பனையில் கிடைக்கும் சரீரத்தில் அபிமானம் வைத்து அனுபவிப்பது போல இது இருக்கின்றது.  ஒரு கனவில் கண்ட விஷயங்கள் வேறொரு கனவில் நினைவுக்கு வருவதில்லை மறந்துவிடுகிறோம். அதுபோல இந்த பிறப்பும், இறப்பும் இருக்கின்றது.

ஸ்வப்னம் மனோரத2ம் சேத்த2ம் ப்ராக்தனம் ந ஸ்மரத்யஸௌ |

தத்ர பூர்வமிவாத்மானமபூர்வம்சானுபஶ்யதி || 40 ||

பழைய கனவையும், கற்பனையையும் மறந்து புதிய கனவு, கற்பனைக்கு சென்று விடுவான்.  அப்போது பழைய கனவு, கற்பனை விஷயங்கள் மறந்து போகின்றது, புதிய கனவு, கற்பனையில் இருப்பவனாக நினைத்துக் கொண்டு இருக்கிறான்.  இது போல இப்போது உள்ள உடலில் விளங்கும் ஜீவன் இவ்வாறு தன்னுடைய முற்பிறவி உடலை நினைவு கொள்வதில்லை.

இந்த்3ரியாயனஸ்ருஷ்ட்யேத3ம் த்ரைவித்4யம் பா4தி வஸ்துனி |

ப3ஹிரந்தர்பி4தா3ஹேதுர்ஜனோऽஸத்தனக்ருத்3யதா2 || 41 ||

மனமானது இந்திரியங்களின் இருப்பிடமாக இருக்கிறது.  ஸ்தூல உடலை ஸ்ருஷ்டித்து அதற்குள் பிரவேசித்த பிரம்மனிடத்தில் மூன்றுவிதமான வேற்றுமைகள் தோன்றுகிறது. அவைகள் 1. அத்யாத்மம், அதிபூதம், அதிதைவம் என்ற மூன்று பிரிவுகள், 2. உயர்ந்தவன், தாழ்ந்தவன், இடைப்பட்டவன் என்ற மூன்று பிரிவுகளும், 3. உள்ளேயிருக்கும் வேற்றுமைகள், வெளியேயிருக்கும் வேற்றுமைகள் என்ற இரண்டு பிரிவுகளும் ஆகும்.  எவ்விதம் விழித்துக் கொண்டிருப்பவன் இல்லாத உலகத்தை, மனிதர்களை உருவாக்குகின்றானோ அதுபோல இது இருக்கின்றது

நித்யதா3 ஹ்யங்க3 பூ4தானி ப4வந்தி ந ப4வந்தி ச |

காலேனாலக்ஷ்யவேகே3ன ஸூக்ஷ்மத்வாத்தன்ன த்3ருஶ்யதே || 42 ||

பேரன்புடைய உத்தவா! உயிரினங்கள் எப்போதும் தொடர்ந்து பிறக்கின்றன, . இறக்கின்றன. காலத்தின் வேகத்தை கணக்கிடமுடியாது.  காலம் என்பது மிகவும் நுட்பமானதாக இருப்பதால் நம்மால் அதை புரிந்து கொள்வது மிகவும் கடினம்.

யதா2ர்சிஷாம் ஸ்ரோதஸாம் ச ப2லானாம் வா வனஸ்பதே: |

ததை2வ ஸர்வபூ4தானாம் வயோ வஸ்தா2த3ய: க்ருதா: || 43 ||

யதா2 – எவ்வாறு

அர்சிஷாம் – தீபத்தின் ஜுவாலை

ஸ்ரோதஸாம் ச – நதியின் நீரோட்டம் மேலும்

ப2லானாம் வா வனஸ்பதே – காட்டிலிருக்கின்ற பழங்களும் கூட காலத்தினால் தொடர்ந்து அதன் நிலையில் மாற்றம் அடைந்து கொண்டிருக்கின்றனவோ அது போல அனைத்து உயிரினங்களின் உடல்களும் அதனுடைய நிலைகள் தொடர்ந்து மாறிக் கொண்டேயிருக்கும். 

ஸோऽயம் தீ3போऽர்சிஷாம் யத்3வத்ஸ்ரோதஸாம் ததி3தம் ஜலம் |

ஸோ யம் புமானிதி ந்ருணாம் ம்ருஷா கீ3ர்தீ4ர்ம்ருஷாயுஷாம் || 44 ||

தீபச்சுவாலை ஒவ்வொரு வினாடியிலும் மாறிக் கொண்டேயிருந்தாலும், மாறுதல் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டேயிருப்பதால், பார்த்துக் கொண்டிருப்பது ஒரே தீவ ஜுவாலைதான் என்றும், ஒரே நதிநீர்தான் என்றும் நினைத்துக்கொண்டிருப்போம். புலனுகர் இன்ப நினைவுகளில் வீணாக தன் ஆயுளைக் கழித்துக் கொண்டிருக்கும் மனிதனை அவன் இவனேதான் என்று சொல்வது உண்மையல்ல. மனிதனுடைய உடலும், உள்ளமும், ஆரோக்கியமும், வயதும் தொடர்ந்து மாறிக் கொண்டுதான் இருக்கும்.

மா ஸ்வஸ்ய கர்மபீ3ஜேன ஜாயதே ஸோ ப்யயம் புமான் |

ம்ரியதே வாமரோ ப்4ராந்த்யா யதா2க்3னிர்தா3ருஸம்யுத: || 45 ||

ஸ்வஸ்ய கர்மபீஜேன – ஒருவன் கர்மவினைக் காரணமாகத்தான் இறக்கின்றான், பிறக்கின்றான். ஆனால் உண்மையில் இவனுக்கு பிறப்பு-இறப்பு என்பதே இல்லை. அப்படி நினைப்பதும், பேசுவதும் மதிமயக்கத்தினாலும், தன்னைப் பற்றிய உண்மையை புரிந்து கொள்ளாததாலும்தான். ஆகாசம் எப்பொழுதும் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது ஆனால் நாம் இடம் இல்லை, இடம் இருக்கின்றது என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றோம். உண்மையில் ஆகாசம்(இடம்) இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது.  அக்னி அழிவில்லாததாக  இருந்தாலும், மரக்கட்டையுடன் சேரும்போது தோன்றுவது போலவும், இருப்பது போலவும், அழிந்து விடுவது போலவும் தோன்றுகிறது. 

நிஷேகக3ர்ப4ஜன்மானி பா3ல்யகௌமாரயௌவனம் |

வயோமத்4யம் ஜரா ம்ருத்யுரித்யவஸ்தா2ஸ்தனோர்னவ || 46 ||

சரீரம் காலத்திற்கேற்ப ஒன்பது நிலைகளாக மாற்றம் அடைகின்றது. அவைகள் 

1. கர்ப்பதானம், 

2. கர்ப்பத்தில் வளர்ச்சி, 

3. பிறப்பு,

4. குழந்தைப்பருவம், 

5. சிறுபிள்ளைப் பருவம், 

6. வாலிப பருவம், 

7. நடுவயது, 

8. முதுமை, 

9. மரணம் என்பதாகும்.  

ஆனால் ஆத்மாவுக்கு இந்த நிலைமாற்றங்கள் கிடையாது. 

ஏதா மனோரத2மயீஹான்யஸ்யோச்சாவசாஸ்தனூ: |

கு3ணஸங்கா3து3பாத3த்தே க்வசித்கஶ்சிஜ்ஜஹாதி ச || 47 ||

எப்படி கற்பனையில் நாம் மேலான பிறவியாகவோ, கீழான பிறவியாக பிறக்கின்றோமோ அதுபோல சரீரத்தை சேர்ந்த இந்த மேலான, கீழான நிலையானது உடல்மீதுள்ள பற்றின் காரணமாக ஏற்படுகிறது. ஆசையின் அளவு அதிகரித்தால் அதுவே அவனை செயலில் ஈடுபடுத்தி அதை அடைய வைத்து விடும்.  யாரோ ஒருவன் விளக்கமுடியாத ஏதோவொரு காரணத்தால் இந்தப்பற்றையெல்லம் விட்டு விட்டு அதாவது சம்சாரத்தை விட்டுவிட்டு மோட்சத்தை அடைகிறான்.

ஆத்மன: பித்ருபுத்ராப்4யாமனுமேயௌ ப4வாப்யயௌ |

ந ப4வாப்யயவஸ்தூனாமபி4க்3ஞோ த்3வயலக்ஷண: || 48 ||

தன்னுடைய பிறப்பையும், இறப்பையும் அனுமானத்தின் மூலமாகத்தான் தெரிந்து கொள்ள முடியும்.  தந்தையின் மரணத்தையும், மகனுடைய பிறப்பையும் வைத்து அனுமானம் செய்யலாம். ஒரு பொருளின் பிறப்பையும், இறப்பையும் பார்ப்பவன், அவன் இரண்டுக்கும் அப்பாற்பட்டவனாக இருக்கிறான்.  உடலின் பிறப்பையும், இறப்பையும் சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் ஆத்மா உடலுக்கும் வேறானது என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

தரோர்பீ3ஜவிபாகப்4யாம் யோ விஎ3வாஞ்ஜன்மஸ்ம்யமௌ |

தரோர்விலக்ஷணோ த்3ரஷ்டா ஏவம் த்3ரஷ்டா தனோ: ப்ருத2க் || 49 ||

ஒருமரத்தினுடைய விதையையும், அதனுடைய வளர்ச்சியையும்,  பிறப்பையும், வளர்ச்சியையும் ஒருவன் பார்க்கும் போது அவன் மரத்திலிருந்து வேறுபட்டவனாக, சாட்சியாக பார்ப்பவனாக இருக்கிறான். அதுபோல இந்த உடலைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பவன் உடலிலிருந்து வேறுபட்டவன். அதனால் உடலினுடைய மாறுபட்ட நிலைகளால், தன்மைகளால் பாதிக்கப்படுவதில்லை.

ப்ரக்ருதேரேவமாத்மானமவிவிச்யாபு3த4: புமான் |
தத்த்வேன ஸ்பர்ஶஸம்மூட4: ஸம்ஸாரம் ப்ரதிபத்3யதே || 50 ||

அக்ஞானத்தினால் அனுபவிப்பதுதான் சம்சாரம்.  பிரகிருதியிலிருந்து, சரீரத்தில் இருந்து தன்னை ஒருவன் பிரித்துக் கொள்ளாமல் அபிமானத்தை நீக்காமல் இருக்கும் அறியாமையினால் உடலின் மீதுள்ள அபிமானத்தை விடமுடியாதவனாக இருக்கிறான்.  இந்த உடல்தான் நானென்று தவறாக புரிந்து கொண்டு இன்பத்தை எதிர்ப்பார்க்கின்றான்.  நாம் எதில் நான் என்ற அபிமானம் வைத்திருக்கின்றோமோ அதில் இருந்துதான் அடைய முயற்சிப்போம்.  இதனால் நம்முடைய புத்தியானது மோக வசப்பட்டு அனாத்மாவை, இன்பத்தை நாடி சென்று கொண்டிருக்கிறது..

ஸ்பர்ஶ ஸம்மூட4: - அனாத்மாவில் அபிமானம் வைத்தல், அதிலிருந்துதான் இன்பத்தை அடைய முயற்சி செய்வதனால், சம்சாரத்திலேயே சுழன்று கொண்டிருக்கும் முழுமுட்டாள்.

ஸ்த்த்வஸங்கா3த்3ருஷீந்தேவான்ரஜஸாஸுரமானுஷான் |

தமஸா பூ4த்திர்யக்த்வம் ப்4ராமிதோ யாதி கர்மபி4: || 51 ||

சத்துவ குணப்பற்றுடன் ஒருவன் இறந்தால் அவன் தேவலோகத்தில் வாழும் தேவனாகவோ அல்லது பூலோகத்தில் உத்தமமான குலத்தில் ரிஷியாகவோ, உத்தம மனிதனாகவோ பிறப்பெடுப்பான்.  நல்ல சூழ்நிலையில் பிறப்பான். ரஜோ குணத்தில் பற்றுடையவனாக இறந்தால் அசுரனாகவோ, மனிதனாகவோ பிறப்பான்.  தமோ குணத்தில் பற்றுடையவனாக இறந்தால் தாவரமாகவோ, பூதகணங்களாகவோ, விலங்குகளாகவோ பிறப்பான். அக்ஞானி அவரவர் கர்மபலன்களுக்கேற்ப பிறக்கின்றான்.

ந்ருத்யதோ கா3யத: பஶ்யன்யதை2வானுகரோதி தான் |

ஏவம் பு3த்3தி4கு3ணான்பஶ்யன்னனீஹோऽப்யனுகார்யதே || 52 ||

நடனம் ஆடுபவர்களையோ, பாடல் பாடிக் கொண்டிருப்பவர்களையோ ஒருவன் மெய் மறந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தால் தானும் தன்னை அறியாமல் அதைச் செய்து கொண்டிருப்பான்.  அதுபோல சூட்சும சரீரத்தில் வருகின்ற விதவிதமான எண்ணங்களும், உணர்ச்சிகளும் பார்க்கின்றவன் செயலற்றவனாக இருந்த போதிலும் அவைகளை தான் செய்வதாக உணர்கின்றான்

யதா2ம்ப4ஸா ப்ரசலதா தரவோऽபி சலா இவ |

சக்ஷுஸா ப்4ராம்யமாணேன த்3ருஶ்யதே ப்4ரமதீவ பூ4: || 53 ||

யதா2 ப்ரசலதா அம்ப4: - எவ்வாறு ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நீரில்

தெரிகின்ற மரங்களும் ஓடுவது போல தெரிவது போலவும். மரத்தின் பிரதிபிம்பங்களும் அசைவது போலவும், கண்கள் சுழலும் போது உலகமே சுழல்கின்ற போல தெரிகின்றது.

யதா2 மனோரத2தி4யோ விஷயானுப4வோ ம்ருஷா |

ஸ்வப்னத்3ருஷ்டாஶ்ச தா3ஶார்ஹ ததா2 ஸ்ம்ஸார ஆத்மன: || 54 ||

மனதினால் கற்பனை செய்யப்பட்ட உலகிலுள்ள பொருட்களை அனுபவித்தல் என்பது பொய். கனவில் காணும் அனுபவங்களும் பொய்.  அதுபோல ஆத்மாவாகிய நீ அனுபவிக்கும் விஷயங்களனைத்தும் பொய்.  மனதாலும், புத்தியாலும் அனுபவிக்கும் விஷயங்களும் பொய்தான்

அர்தே2 ஹ்யவித்3யமானேऽபி ஸம்ஸ்ருதிர் ந நிவர்ததே |

த்4யாயதோ விஷயானஸ்ய ஸ்வப்னேऽனர்தா2க3மோ யதா2 || 55 ||

சம்சாரமே பொய்யென்றால் எதற்காக அதிலிருந்து விடுபட வேண்டும்? ஏனென்றால் சம்சாரம் தானாக போகாது.  முயற்சி செய்தால்தான் அதிலிருந்து விடுதலை அடைய முடியும்.  கனவில் நாம் காணும் அனைத்தும் பொய் ஆனாலும் அவைகளை உணர்ச்சியுடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம், அது ஸ்தூல உடம்பையும் பாதிக்கிறது. நம்மை துயரபடுத்துகின்ற வெளி விஷயங்கள் இல்லாத போதிலும் அவைகளால் நாம் பாதிக்கப்படுகிறோம். இல்லாத பொருளுக்கு மனதில் இருப்பைக் கொடுத்து வைத்திருக்கின்றோம்.  அதனால் நம்மையே துயரப்படுத்திக் கொண்டு இருக்கிறோம்.  ஜீவஸ்ருஷ்டிகளினாலும் துயரத்தை, சம்சாரத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

தஸ்மாது3த்3த4வ மா பு4ங்க்ஷ்வ விஷயானஸதி3ந்த்3ரியை: |

ஆத்மாக்3ரஹண நிர்பா4தம் பஶ்ய வைகல்பிகம் ப்4ரமம் || 56 ||

ஆகவே உத்தவா!   நான் கூறப்போகும் இந்த  சாதனத்தை பயன்படுத்தி சம்சாரத்திலிருந்து விடுபட முடியும். வைராக்கியம், மனவடக்கம், புலன்களடக்கம் என்கின்ற இந்த சாதனங்களினால் உனக்கு உறுதியான மனம், புத்தி கிடைக்கும். போகத்தை கொடுக்கின்ற விஷயங்களை, நம்மை ஏமாற்றுகின்ற பொய்யான புலன்களின் மூலமாக அந்த விஷயங்களுக்கு அடிமையாகி விடாதே. உலகங்களில் கிடைக்கும் பொய்யான, நிலையற்ற இன்பங்களில் வீழ்ந்துவிடாதே. ஜகத் மித்யா என்பதைத்தான் நாம் முதலில் முயற்சி செய்து அடையவேண்டும். இந்த உலகத்தை மித்யா என்ற அறிவுடன் பார்க்க வேண்டும்.  இந்த உலகத்தில் இருப்பவைகள் எல்லாம் வெறும் தோற்றம் என்றும் ஆத்மாவை புரிந்து கொள்ளாததினால் விளைவினால் உண்மையாக நினைக்க நேரிடுகின்றது

க்ஷிப்தோऽவமானிதோ ஸத்3பி4: ப்ரலப்3தோ4ऽஸூயிதோऽத2 வா |

தாடி3த: ஸன்னிருத்3தோ4 வா வ்ருத்த்யா வா பரிஹாபித: || 57 ||

நிஷ்டி2தோ மூத்ரிதோ வாக்3ஞைர்ப3ஹுதை4வம் ப்ரகம்பித: |

ஶ்ரேயஸ்காம: க்ருச்ச்2ரக3த ஆத்மனாத்மானமுத்3த4ரேத் || 58 ||

இந்த உலகம் யாரையும் உண்மையாக புரிந்து கொள்ளாது.  எல்லோரும் அவரவர்களுடைய மனநிலை, சூழ்நிலையைப் பொறுத்து நடந்து கொள்வார்கள்.  எனவே நாம் யாரையும் மாற்றும் முயற்சியில் ஈடுபடுவது வீணான முயற்சி. சம்சாரத்திலிருந்து விடுபடுவது நம் கையில்தான் இருக்கிறது. இந்த நிலையில் திதிக்ஷா என்ற சாதனத்தை பய்னபடுத்தி இவைகளை பொறுத்துக் கொண்டு அதனால் பாதிக்கப்படாமல் காத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

அஸத்பி4: - துஷ்டர்களால், 

க்ஷிப்தஹ – ஒதுக்கி வைத்தல்,

அவமானித – அவமதித்தல், 

பிரலப்3த4 – வாயினால் திட்டுதல், சொல்லால் நிந்தித்தல்

அஸூயிதஹ – உன்னைப்பார்த்து பொறாமைப்படும் போதும், உன் மீது வீண்பழி சுமத்தும்போதும்

தாடி3தஹ – அடித்தல் போன்ற உடலுக்கு துன்பத்தைக் கொடுத்தாலும்

நிபத்3த4ஹ – கட்டிப்போடுதல், எதையும் செய்ய விடாமல் தடைஉண்டாக்குதல்

வ்ருத்தய – செய்யும் தொழிலை கூறி அவமதித்தல்

பரிஹாபிதஹ – கிண்டல் செய்தல், பரிகாசம் செய்தல், உடலிலுள்ள அங்க குறையை கூறி பரிகாசம் செய்தல்

நிஷ்டி3தஹ – எச்சில் உமிழ்தல்

மூத்ரிதஹ – சிறுநீரை கழித்தல்

வா அக்ஞைஹி பஹுதா ஏவம் – இவ்விதம் அக்ஞானிகளால் விதவிதமாக

ப்ரகம்பிதஹ – நடத்தைகளால் தூண்டிவிட்டபோதிலும்

ஶ்ரேயஸ் காம – மோட்சத்தில் நாட்டமிருப்பவன், அடைய முயற்சி செய்பவன்

க்ருத்த்ரதஹ – மோசமாக நடத்தப்பட்டாலும்

ஆத்மனா ஆத்மானமுத்3த4ரேத் – இவைகளை சகித்துக் கொண்டு உன்னையே நீ உயர்த்திக் கொள்ள வேண்டும்.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச

யதை2வமனிபு3த்4யேயம் வத3 நோ வத3தாம் வர |

ஸுது3:ஷஹமிமம் மன்ய ஆத்மன்யஸத3திக்ரமம் || 59 ||

விது3ஷாமபி விஶ்வாத்மன்ப்ரக்ருதிர்ஹி ப3லீயஸீ |

ருதே த்வத்3த4ர்மனிரதான்ஶாந்தாம்ஸ்தே சரணாலயான் || 60 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்

இவ்வாறு உலகம் என்னை அவமதிக்கும்போது எந்த அறிவின் துணைக் கொண்டு சகித்துக் கொள்ளமுடியும்.  எந்தவிதமான அவமானத்தாலும் பாதிக்கப்படாமல் இருக்க நான் என்ன செய்ய வேண்டும். உபதேசம் செய்பவர்களில் மேலானவராக இருக்கின்ற பகவானே எனக்கு அந்த அறிவை கொடுக்க வேண்டும். இந்த உலகம் பலவிதத்தில் அவமதிப்பதை சகித்துக் கொள்வது மிகமிகக் கடினம் என்று நான் நினைக்கின்றேன்.  இறைவா! படித்த பண்டிதர்களுக்கும், வித்துவான்களுக்கும் கூட இந்த விஷயத்தில் தவறு செய்து விடுகிறார்கள்.  பொறுத்து கொள்ள முடியாமல் உணர்ச்சி வசப்பட்டு செயலில் இறங்கி விடுகிறார்கள். 

விதுஶாம் அபி - உபதேசம் செய்பவர்களில் உயர்ந்தவராக இருக்கின்ற பகவானே!

மற்றவர்கள் என்னை அவமதிக்கும்போது எந்தவிதமான சஞ்சலத்தை அடையாமல்

சகித்துக் கொண்டிருப்பது மிகவும் கடினம்

அதிக்ரமம் – மனதிற்கு வரும் அவமானத்தை

தங்களிடம் சரணமடைந்தவர்களான பக்தர்களையும், மனக்கட்டுப்பாடு உடையவர்களையும் தவிர்த்து மற்ற யாராலும் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாது.

தொகுப்புரை

01-25  உத்தவருடைய கேள்விகளும், பகவானின் பதில்களும் கொண்டது. அனாத்மாக்கள் பலவிதமான எண்ணிக்கைகளாக ரிஷிகள் சொல்கிறார்கள். அவைகளி எந்த எண்ணிக்கை சரியானது. அனாத்மாக்கள் அனைத்தும் மாயைக்குள் வந்து விடுவதால் எண்ணிக்கை வெவ்வேறாக இருந்தாலும் அவைகளுக்கு முக்கியத்துவம் கிடையாது.  எல்லா எண்ணிக்கைகளும் ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.  நான் சொல்வதுதான் சரியென்று சொல்பவர்கள் மாயையின் வசப்பட்டிருக்கிறார்கள்

26-33     உத்தவரின் அடுத்த கேள்வி. புருஷன், பிரகிருதி இரண்டும் வெவ்வேறாக இருந்தும் தனியாக அனுபவிக்க முடியவில்லை ஏன்? பகவானின் பதில் பிரித்து புரிந்து கொள்ளலாம் ஆனால் அனுபவிக்க முடியாது

34-60    உத்தவரின் மூன்றாவது கேள்வி.  ஆத்மஞானத்தை அடையாதவர்கள் இறந்தபிறகு எங்கு செல்கிறார்கள், என்ன நேரிடுகிறது? அக்ஞானிகளால் அவமதிக்கும் போது எப்படி பொறுத்து கொள்ள வேண்டும்? பகவானின் பதில். எந்த விஷயத்தைப் பற்றி அதிகமாக சிந்தித்து கொண்டிருக்கின்றோமோ அந்த சூழ்நிலையில் மீண்டும் பிறப்பான்.  பிறகு ஆத்ம-அனாத்ம தத்துவத்தை விளக்கி, திதிக்ஷா என்ற சாதனத்தை அக்ஞானிகளால் அவமதிக்கும் போது கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்பதை உபதேசித்தார்.  அனாத்மாவினுடைய மாற்றத்தையும், நிலையற்ற தன்மைகளையும் விவரித்தார்.  உலகம் எவ்வளவு துன்பம் கொடுத்தாலும் பொறுத்துக் கொள்ளும் குணத்தை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று அறிவுறுத்தினார்

ஓம் தத் ஸத்