சாதன பஞ்சகம்

சாதன பஞ்சகம்

1.1 வேதோ3 நித்யம் அதீ4தாம்

வேதாந்த சாஸ்திரத்தை எப்பொழுதும் படிக்க வேண்டும். நாம் வாழ்கின்ற வாழ்க்கையை தர்மம்படி இருக்குமாறு அமைத்துக் கொள்ள வேண்டும். இந்த உலகத்தை எப்படி பயன்படுத்த வேண்டும் என்று அறிவை. உபதேசிக்கின்ற சாஸ்திரத்தை எப்பொழுதும் படிக்கப்படவேண்டும். மீண்டும், மீண்டும் படிக்க வேண்டும்.

1.2 தது3திதம் கர்ம ஸ்வனுஷ்டீ2தாம்

சாஸ்திரத்தில் சொல்லப்பட்ட வாழ்க்கை நெறிமுறைகளை நன்கு கடைப்பிடிக்க வேண்டும். சாஸ்திரம் உபதேசிக்கின்ற வாழ்க்கை முறைகளை செயல்படுத்த வேண்டும்.

1.3 தேனேஶஸ்ய விதீயதாம் அபிசிதி:

தேனே - செய்கின்ற செயல்களால்

ஈஶஸ்ய - இறைவனை

அபிசிதி: - வழிபடுதல், பூஜை செய்தல்

விதீயதாம் - செய்ய வேண்டும்

நாம் அன்றாடம் தர்மப்படி செய்கின்ற செயல்கள் அனைத்தும் இறைவழிபாடாக இருக்க வேண்டும்

1.4 காம்யே மதிஸ்த்யஜ்யதாம்

ஆசையினால் தூண்டப்படும் புத்தியின் செயலை விட்டுவிட வேண்டும்.

1.5 பாபௌ3க4: பரிதூ4யதாம்

பாவக்கூட்டங்களை விலக்கிவிட வேண்டும். மனதிலுள்ள தீய குணங்களை நீக்கிவிட வேண்டும். தீய எண்ணங்கள் எழாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

1.6 ப4வஸுகே தோ3ஷா அனுஸந்தீ4யதாம்

இந்த உலகம் கொடுக்கும் இன்பத்தில் குறைகள் இருப்பதை திரும்ப திரும்ப பார்க்க வேண்டும். அதனால் வைராக்கியத்தை அடைய வேண்டும்.

1.7 ஆத்மேச்சா வ்யவஸீயதாம்

ஆத்மாவை அடைவதற்கு ஆசைப்படுவாயாக. முமுக்ஷுத்வத்தை அடைவாயாக.

1.8 நிஜக்3ருஹாத்தூர்ணம் வினிர்க3ம்யதாம்

நிஜக்3ருஹாத் - அவரவர்கள் தன்னுடைய வீட்டிலிருந்து

தூர்ணம் - உடனே
வினிர்க3ம்யதாம் - வெளியேற வேண்டும்

மேற்கூறிய சாதனங்களின் முதிர்ச்சியால் விவேகத்தை அடைவோம். விவேகமென்பது வாழ்க்கையின் நிலையானது எது, நிலையற்றது எது என்பதை பற்றிய அறிவு அடைய வேண்டும். பரம புருஷார்தத்தை அடைவதே இறுதியான லட்சியம் என்ற அறிவை அடைய வேண்டும். நிலையற்றதில் வைராக்கியமும், நிலையானதாக இருப்பதை அடைய வேண்டும் என்ற ஆசையும் உண்டாக வேண்டும்.  அடைந்த அறிவைக் காப்பாற்றுவதற்கு சத்சங்கத்திற்கு செல்ல வேண்டும் என்பதே இந்த சாதனத்தின் முக்கிய குறிக்கோள். முமுக்ஷுத்வத்தை அடைந்தவுடன் அதை அடைய உதவும் சரியான குருவை நாடி அடைவதற்கு உடனடியாக வீட்டைவிட்டு வெளியேற வேண்டும் என்று கூறப்பட்டிருக்கிறது.

2.1 ஸங்க ஸத்ஸு விதீயதாம்

ஸத்ஸு - சான்றோர்களின், பெரியோர்களின்

ஸங்கஹ - சேர்க்கையை

விதீயதாம் - நாட வேண்டும்

சான்றோர்களின் நூல்களைப் படிப்பதிலும், அவர்களுடன் சம்பந்தம் வைப்பது போன்றதாகும்.

2.2. ப4கவதே பக்தி த்ருடா ஆதீயதாம்

பகவதஹ - இறைவனிடத்தில்

த்ருடா - உறுதியான

பக்தி - பக்தியானது

ஆதியதாம் - செலுத்தப்பட வேண்டும்

இறைவன் மீது நிபந்தனையில்லாத அன்பை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். தாய், தந்தை, ஆசார்யர்களுடைய முழு அன்பை பெற்றிருந்தாலும் ஆத்ம தத்துவ உபதேசம் நன்கு புரியும்.  யாரிடமிருந்து முழு அன்பை இழந்திருக்கின்றோமோ அதை இறைவனிடத்தில் பெற வேண்டும்.

2.3 ஶாந்த்யாதி3: பரீச்சீயதாம்

ஶாந்தியாதி3 - சாந்தி முதலியவைகளை, மனக்கட்டுபாடு முதலிய தகுதிகளை

பரீச்சீயதாம் - அடைந்திட வேண்டும்

மனக்கட்டுப்பாடு, புலனடக்கம், சகிப்புதன்மை, சாஸ்திர உபதேசத்தில் உறுதியான நம்பிக்கை போன்றவை அடைந்திட வேண்டும்.

இதுவரை கூறிய சாதனங்கள் அனைத்தும் ஆத்ம விசாரம் செய்வதற்கு நம்மை தகுதிப்படுத்துகின்றன.

2.4 த்3ருடதரம் கர்மாஸு ஸந்த்யஜ்யதாம்

த்ருடதரம் - மிகவும் உறுதியாக

கர்மாஸு - கொஞ்ச கொஞ்சமாக கடமைகளை, செயல்களை

ஸந்த்யஜ்யதாம் - துறக்க வேண்டும்

நம்மிடத்து இருக்கும் பொறுப்புக்களை கொஞ்ச கொஞ்சமாக மற்றவர்களிடம்  கொடுத்துவிட வேண்டும். இதனால் நம்முடைய செயல்களும் மிகவும் குறைந்து விடும் அதனால் காலம் அதிக கிடைக்கும். அந்தக் காலத்தை ஆத்ம ஞானம் சாதனங்களை பின்பற்றுவதற்கு பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

2.5 ஸத்வித்வான் உஅஸ்ருப்யதாம்

ஸத்வித்வான் - வேதாந்த சாஸ்திரத்தின் அறிவை உடையவரும், அதன்படியே வாழ்கின்றவருமான குருவை

உபஸ்ருப்யதாம் - நாட வேண்டும்

2.6 ப்ரதிதி3னம் தத்3பாது4கா ஸேவ்யதாம்

நாட்தோறும் குருவின் பாதங்களை வணங்கி, அவருக்கு சேவை செய்ய வேண்டும். குருவுக்கு சேவை செய்வதால் மனதூய்மையை அடையலாம்.  அவருடைய பாதத்தை வணங்குவதனால் பணிவு என்ற நற்குணத்தை அடையலாம். குருவும், சிஷ்யனும் ஒருவரையொருவர் நன்கு புரிந்துக் கொள்ளப்படுகிறது.  குருவை சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து நமஸ்காரம் செய்யும் போது சிஷ்யனுடைய மனதினிலே ஆத்ம தத்துவத்தை தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வத்தை புரிந்து கொள்ள முடியும்.

2.7 ப்ரஹ்ம எகாக்ஷரம் அர்த்2யதா3ம்

ஓங்கார தத்துவமான பிரம்ம ஞானத்தை உபதேசிக்குமாறு வேண்டிக் கேட்டுக் கொள்ள வேண்டும்.

2.8 ஶ்ருதிஸிரோ வாக்யம் ஸமாகர்ணயதாம்

வேதத்திற்கு தலையான பகுதியிலுள்ள வாக்கியத்தை நன்கு கேட்க வேண்டும்.

3.1 வாக்2யார்தஶ்ச விசார்யதாம்

குருவினால் உபதேசிக்கப்பட்ட உபநிஷத்தின் மகாவாக்கியங்களை விசாரம் செய்து தெளிவான, சந்தேகமற்ற அறிவை அடைய வேண்டும். மகாவாக்கியம் என்பது ஜீவ-ஈஸ்வர ஐக்கியத்தை உபதேசிக்கும் வாக்கியம். இதுவே சிரவண என்றும் கூறப்படுகிறது.

3.2 ஶ்ருதிஶிர: பக்ஷ: ஸமாஶ்ரீயதாம்

உபநிஷத்தின் கருத்தை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். ஏனென்றால் உபநிஷத்தின் உபதேசம் நமது அனுபவ அறிவுக்கு நேரெதிராக இருப்பதால் நமக்கு ஏற்றுக் கொள்வதற்கு தயக்கம் வரலாம். இருந்தாலும் உபநிஷத்தின் மீது சிரத்தையுடன் இருந்து உபதேச வாக்கியங்களை அப்படியே எடுத்துக் கொண்டு விசாரம் செய்து தெளிவடைய வேண்டும்.

3.3. து3ஷ்தர்காத் ஸுவிரம்யதாம்

தவறான யுக்திகளை கையாண்டு விசாரம் செய்வதை தவிர்க்க வேண்டும்.

3.4 ஶ்ருதிமத தர்கோ அனுஸந்தி4யதாம்

உபநிஷத்தின் கருத்தை தெளிவுற அறிந்து கொள்வதற்கு தர்க்கத்தை பயன்படுத்தலாம்

3.5 ப்ரஹ்ம அஸ்மிதி விபா4ய்தாம்

நான் பிரம்மனாகவே இருக்கிறேன், என்று தியானிக்க வேண்டும். இதற்கு நிதித்யாஸனம் என்று பெயர்.

3.6 அஹரஹர் க3ர்வஹ பரித்யஜ்யதாம்

ஒவ்வொரு நாளும் நம்மிடையே எழும் அகந்தையை நீக்க வேண்டும். இந்த ஞானயோக சாதனத்தை பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கும்போது நம்மிடத்தே கர்வமும் வந்து கொண்டிருக்கும். எனவே அதனை அவ்வப்பொழுது கண்டறிந்து நீக்கிக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.

3.7 தேஹே அஹம் மதி: உஜ்யதாம்

இந்த உடலை “நான்” என்று நினைக்கின்ற எண்ணத்தை நீக்கிவிட வேண்டும்.

3.8 பு3த4ஜனைஹி வாதஹ பரித்யஜ்யதாம்

கற்றறிந்தவர்களிடம், பண்டிதர்களிடம், வாதம் செய்யக்கூடாது. நாம் அறிந்து கொண்டதை மற்றவர்களுக்கு புரிய வைக்க வேண்டும் என்று முயற்சி செய்யக் கூடாது.

4.1 க்ஷுத்3வ்யாதி4ஶ்ச சிகித்ஸ்யதாம்

பசி, வியாதி இவைகளை நீக்குவதற்கான சிகிச்சையை செய்தாக வேண்டும்.

4.2 ப்ரதிதினம் பிக்ஷு ஔஷதம் பு4ஜ்யதாம்

ஒவ்வொரு நாளும் பிக்ஷை எடுத்தும் பசியையும், மூலிகைகளைக்கொண்டு நோயையும் போக்கிக் கொள்ள வேண்டும். பசியென்ற நோயை நீக்கிக் கொள்ள உணவை மருந்தாக உட்கொள்ள வேண்டும்.

4.3 ஸ்வாத3ன்னம் ந து யாச்யதாம்

ருசியான உணவை நாட வேண்டாம்

4.4 விதி4வஶாத் ப்ராப்தேன ஸந்துஷ்யதாம்

விதியின் வசத்தால் கிடைத்ததில் திருப்தி அடைய வேண்டும்.

4.5 ஶீதோ3ஷ்ணாதி3 விஷஹ்யதாம்

குளிரையும், வெப்பத்தையும் பொறுத்துக் கொள்ள வேண்டும். இத்தகைய இரட்டைகளனைத்தையும் பொறுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

4.6 ந து வ்ருதா வாக்யம் ஸமுச்சார்யதாம்

வ்ருதா2 வாக்யம்   - பயனற்ற பேச்சை

ந து ஸமுச்சார்யதாம் -  பேசக்கூடாது.

4.7 ஔதா3ஸீன்யம் அபீ3ப்ஸ்யதாம்

நடுநிலையில் இருக்க வேண்டும்

4.8 ஜனக்ருபானைஷ்குர்யம் உத்ஸ்ருஜ்யதாம்

மக்கள் காட்டுகின்ற கருணையும், அன்பிற்கும், கோபத்திற்கும் கட்டுப்படக்கூடாது.  யார் வெறுத்தாலும் அதைப் பொருட்படுத்தக்கூடாது.

5.1 ஏகாந்தே ஸுக2ம் ஆஸ்யதாம்

தனிமையிலிருந்து பழகவேண்டும். தனிமையில் இருந்து சுகத்தையும், மனவமைதியையும் அனுபவிக்க பழக வேண்டும்.

5.2 பரதரே சேத: ஸமாதீ4யதாம்

மேலான பரபிரம்மனிடத்தில் மனதை வைக்க வேண்டும்.

5.3 பூர்ணாத்மா ஸுஸமிக்ஷ்யதாம்

நான் பூரணமானவன், ஆத்மஸ்வரூபமானவன் என்பதை உணரவேண்டும்.

5.4 ஜகதி3தம் தத்பா3தி4தம் த்ருஷ்யதாம்

தோன்றிக் கொண்டிருக்கும் இந்த உலகமானது வெறும் தோற்றம்தான், உண்மையானதல்ல என்பதை நன்கு உணர வேண்டும்.

5.5 ப்ராகர்ம ப்ரவிலாப்யதாம்

5.6 சிதிப்லான்னாப்யுத்தரை: ஶ்லிஷ்யதாம்

தான் அடைந்த அறிவினால் இதுவரை செய்துள்ள செயல்களினால் வந்திருக்கின்ற பாவ-புண்ணியங்களை நீக்கி விடுகின்றான்.. ஞானத்தை அடைந்த பிறகு செய்யும் செயல்களினால் வரும் பாவ-புண்ணியங்களும் வராது..

5.7 பிராரப்தம் த்வி: பு4ஜ்யதாம்

பிராரப்த பலனை அனுபவித்துதான் தீர்க்க வேண்டும்.

5.8 அத பரப்ரஹ்மாத்மனா ஸ்தீ2யதாம்

பிறகு பரமாத்ம ஆனந்த ஸ்வரூபமாக மனநிறைவுடன் இருக்க வேண்டும்.

----OOO----

நவயோகி ஸம்வாதம் (ஜாயந்தேய கீதா)

அத்தியாயம்-2

நவயோகி ஸம்வாதம் (ஜாயந்தேய கீதா)

முகவுரை

இந்த உரையாடல் ஶ்ரீமத் பாகவதத்தின் 11வது காண்டத்தில் 2வது அத்தியாயம் முதல் 5வது அத்தியாயம் வரை நீண்டிருக்கிறது. நிமி என்ற அரசன் ஒன்பது யோகிகளிடம் கேள்விகள் கேட்டு பதிலைப் பெறும் உரையாடலாக அமைந்து இருக்கிறது. பாகவத தர்மமான மோட்சத்தை அடையும் வழியை, ஈஸ்வரனை அடைகின்ற வழியை வசுதேவர் நாரதரிடம் கேட்க அதற்கு நாரதர் இந்த நிமி-யோகிகள் உரையாடலையே பதிலாக கூறியிருக்கிறார். நிமி என்ற அரசனுக்கு ஜனகன், விதேஹன் என்ற பெயர்களையும் உடையவர்.

ஶ்ரீகிருஷ்ணரின் அரசாட்சியால் காப்பாற்றப்பட்டு வந்த துவாரகை என்ற நாட்டில் நாரதர் அடிக்கடி வந்து தங்கியிருந்தார்.  ஶ்ரீகிருஷ்ண பகவானை வணங்குவதில் உபாஸிப்பதில் ஆசை கொண்டவராய் இருந்தார்.

ஹே ராஜன்! புலன்களை தன்வசப்படுத்தியவர்கள், விவேக, வைராக்கியமுடைய அறிவாளி ஶ்ரீமுகுந்தனுடைய திருமலரடியை யார்தான் நாடமாட்டார்கள். எல்லாவிடத்திலும் மரணத்தையுடையவனுமான ஜீவர்கள், பகவானை ஏன் சரணடையமாட்டான். தேவர்களைவிட மேலானவர்களால் வணங்கத்தக்க ஶ்ரீகிருஷ்ண பகவானை யார்தான் வணங்கமாட்டார்கள்.

ஒரு சமயம் வசுதேவர் தனது இல்லத்திற்கு வந்திருக்கும் நாரத ரிஷியை வணங்கினார். சுகமான இருக்கையில் அமரச் செய்தார். மேலும் அவரை நமஸ்கரித்து பூஜித்துவிட்டு பின்வருமாறு கேட்டார்.

ஹே பகவானே! தங்களுடைய வருகையானது எல்லா ஜீவர்களுக்கும் நன்மையைக் கொடுக்கிறது. எவ்வாறு பெற்றோர்களின் வருகை குழைந்தைகளுக்கும் நன்மையை கொடுக்கிறதோ, நல்ல மனிதர்களுடைய வருகையான ஏழைகளுக்கு நன்மையை கொடுக்கிறதோ அதுபோல உங்கள் வருகை நன்மையைக் கொடுக்கிறது.

ஜீவராசிகளுக்கு தேவர்களுடைய வருகையானது துக்கமாகவும், அமையலாம்.  நன்மையாகவும் அமையலாம.  ஆனால் அச்சுதனை இறைவனை மனதில் கொண்டிருக்கும் சாதுக்களின் வருகையும், உங்களைப் போன்ற மகான்களின் வருகையும் என்றென்றும் சுகத்தையே கொடுக்கிறது.

மனிதர்கள் எந்த விதத்தில் தேவதைகளை பூஜிக்கிறார்களோ அதற்கேற்ற பலனை அவர்கள் கொடுப்பார்கள். ஒருவனுடைய கர்மவினைக்கேற்ப பலன்கள் கொடுக்கப்படுகிறது. ஆனால் ஞானிகள் தன்னிடம் வந்தவர்களுக்கு நிபந்தனையின்றி அறிவுரை கொடுப்பார்கள், நல்வழிபடுத்துவார்கள்,, அனுக்கிரகம் செய்வார்கள். எனவே ஞானிகள் தேவதைகளை விட உயர்ந்தவர்கள் என்று புரிந்து கொள்ளலாம்.

பிரம்ம ரிஷியே! எனக்கு அனைத்து தேவதைகளின் அனுக்கிரகத்தைப் பெற்று எல்லாவற்றையும் அடைந்தவனாக இருந்தாலும் உங்களிடத்தில் பாகவத தர்மத்தை, மோட்சப்பாதையை, இறைவனை அடையும் பாதையை எங்களுக்கு எடுத்துச் சொல்லுங்கள். எங்களைப் போன்ற மரணத்தை அடையும் மனிதர்கள் இந்த உபதேசத்தைக் சிரத்தையுடன் கேட்டு பின்பற்றினாலும் புரிந்து கொண்டாலும் எல்லாவித பயங்களிலிருந்தும் விடுதலை அடைவார்கள். உலகத்திலுள்ள அனைத்திலும் பயமும் கலந்து இருக்கிறது.

நான் முற்பிறவியில் ஆனந்தத்தையும், முக்தியையும் கொடுக்கக்கூடிய இறைவனிடத்தில் நல்ல பிள்ளைகள், பிறக்க வேண்டும் என்று பிரார்த்தனை செய்தேன். ஆனால் மோட்சத்தை அடைய வேண்டும் என்று கேட்கவில்லை பகவானின் மாயையினால் மோக வசப்பட்டு இவ்வாறு இருந்துவிட்டேன் மோட்சத்தை கேட்கவில்லை

சாத்வீகமான தவங்களை மேற்கொண்டவரே! எவ்விதம் மனிதர்கள் வினோதமான விஷயங்களுக்கு துயரப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். எல்லா பக்கங்களில் இருந்து வருகின்ற பயங்களிலிருந்து எதனால் விடுதலை அடைவோமோ அதை எங்களுக்கு உபதேசம் செய்யுங்கள்.

ஶ்ரீஶுகர் கூறுகிறார்.

அரசனே! அறிவுடைய வசுதேவரால் இவ்விதம் கேட்கபட்டதைக் கண்டு மகிழ்ந்த தேவரிஷியான நாரதர் வசுதேவரின் கேள்விக்கு இவ்விதம் பதிலளித்தார். ஶ்ரீஹரியின் குணங்கள் நினைவுக்கு வரப்பெற்றவராக நாரதர் இருந்தார்.  வசுதேவரைக் கண்டதும் நாரதருக்கு பகவான் ஶ்ரீகிருஷ்ணரின் குணங்களெல்லாம் நினைவுக்கு வந்தது.

ஶ்ரீ நாரதர் கூறுகிறார்.

மோட்சத்தை அடைய வேண்டும் என்று நீ எடுத்த முடிவானது சரியானது, மேலானது. உலகமே பயமயமாக இருக்கின்றது என்ற கருத்தும் சரியானது.  விஷ்ணு பக்தர்களில் சிறந்தவரே, யதுகுலத்திலே இருப்பவர்களில் சிறந்தவரே எந்த பாகவத தர்மத்தை என்னிடம் கேட்டாயோ அது சரியானதுதான். இது தெரிந்து கொண்டவர்களை அது தூய்மைப்படுத்தக்கூடியதாக இருக்கிறது.  பாகவத தர்மம் என்பது பகவானை அடைய உதவக்கூடிய சாதனமே ஆகும்.

இது சிரவண ரூபமான சாதனமாகும், கேட்டறிய வேண்டிய சாதனமாகும். கேட்டதை திரும்ப திரும்ப படித்தல், படித்ததை ஆழ்ந்து சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டும். இந்த மூன்றிலும் சிரத்தையுடன் இருக்க வேண்டும். பக்தியுடன் முழு நம்பிக்கையுடன் இந்த சாதனத்தை பயன்படுத்த வேண்டும். இதில் அறிவுபூர்வமாக நம்பிக்கை வைத்தல், மற்றவர்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ளுதல். இந்த மோட்ச தர்மமானது விரைவிலேயே ஒருவனை தூய்மையாக்கிவிடும். பாவங்களை, புண்ணியங்களை நீக்கிவிடுகிறது. இதை பின்பற்ற முயற்சிக்கும் சாதகன் எவ்வளவு பெரிய பாவியாக இருந்தாலும் மனத்தூய்மை அடைவான். தேவர்களுக்கும், மனிதர்களுக்கும் துரோகமோ, தீங்கு செய்திருந்தாலும் அவன் மனத்தூய்மையை அடைந்திடுவான்.

உன்னுடைய இந்த கேள்வியானது மங்கலஸ்வரூபமான, மோட்சரூபமான பகவான் நாராயணனை பற்றிக் கேட்டாலும், பேசினாலும், மகிழ்ச்சியை கொடுக்கக்கூடியது. இதனால் எனக்கு பகவான் நாராயணனை நினைத்துப் பார்க்கும் சந்தர்ப்பம் கிடைத்துள்ளது. மோட்ச மார்க்க விஷயத்தில் பழமையான ஒரு கதையை கூறியுள்ளார்கள். இந்த கதை மகாத்மாவான விதேஹர் என்கின்ற அரசனுக்கும் ஒன்பது ரிஷிகளுக்கும் இடையே நடந்த உரையாடலாக இருக்கிறது.

வையாம்பு என்கின்ற மனு என்றும் அழைக்கப்படுகின்ற அரசர் ஒருவர் இருந்தார்.  அவருக்கும் பிரியம்வ்ரதன் என்ற மகன் இருந்தார். அவருடைய மகன் ஆக்னித்ரஹ என்று ஒருவர் இருந்தார். இவருடைய மகன் நாபி, அவருடைய மகன்தான் ரிஷபதேவர். இந்த ரிஷபதேவர் வாசுதேவனுடைய அம்சமாக அவதரித்ததாக கூறுகிறார்கள். இவர் மோட்ச தர்மத்தை இந்த உலகத்திற்கு வழங்கியதால் இவ்வாறு அழைக்கப்படுகிறார். நூறு மாணவர்கள் அவரது குருகுலத்தில் இருந்தார்கள். வேதத்தை நன்கு கற்றறிந்தவர்களாக இருக்கிறார்கள்.

அந்த நூறு பேர்களில் பரதர் என்பவர் மூத்தவர். அவர் நாராயணனையே லட்சியமாக கொண்டிருந்தார். பாரதம் என்ற அற்புதமான பெயர் இவர் பெயரைக் கொண்டுதான் நம் நாடானது அழைக்கப்படுகிறது. அவர் உலக போகங்களை நன்கு அனுபவித்துவிட்டு அவற்றை தியாகம் செய்து தவத்தினால் ஶ்ரீஹரியை வணங்கிக் கொண்டிருந்தார். அவர் மூன்று ஜன்மங்களில் இறைவனையே அடைந்து விட்டார்.

ஜடபரதர் கதையிலிருந்து அறிந்து கொள்ள வேண்டியது. இவர் உறவுகளை முழுவதுமாக விட்டுவிட்டு தனிமையை நாடி வந்துவிட்டார். இந்த நிலையில் அவர் மனதில் பெரிய வெற்றிடம் ஏற்பட்டுவிட்டது.  தனிமையில் இருந்து அந்த சூழ்நிலையைஅ அனுபவித்து ஆனந்தமடைவதற்கு இடைபட்ட நிலையில் இருந்தார். அதே நிலையில் அனாதையான மான்குட்டியை பார்த்தவுடன் பழைய வாஸனையின் உந்துதலால் அதன் மீது கருணைக் கொண்டு பாசம் வைத்து தன் குறிக்கோளை மறந்துவிட்டார். அவரது இந்த செயலுக்கு பலவிதமான காரணங்களைக் கூறிக்கொண்டு  தன் செயலுக்கு நியாயம் கூறினார். எனவே இந்த இடைபட்ட நிலையில் மிகவும் கவனத்துடன் இருக்க வேண்டும் என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

அந்த நூறுபேர்களில் ஒன்பது பேர் பாரதநாட்டை சுற்றியுள்ள ஒன்பது தீவுகளுக்கு அரசனாக உயர்ந்தார்கள். 81 பேர்கள் கர்ம காண்டத்தில் ஈடுபாடு உடையவர்களாக இருந்தார்கள். கர்மகாண்ட சாஸ்திரத்தை வளர்த்தார்கள், பிராமணர்களின் தர்மத்தை பின்பற்றினார்கள்.

மீதியுள்ள மகான்களான ஒன்பது பேர் முனிவர்களாக ஆனார்கள். மோட்ச புருஷார்தத்தை அடைவதற்கான உபதேசம் செய்யும் குருவாக இருந்தார்கள். சந்நியாஸிகளாக ஆனார்கள்.  மிக எளிமையான வாழ்க்கை வாழ்ந்தார்கள். ஆத்ம ஞானத்தை உபதேசிப்பதில் தேர்ச்சி பெற்றவர்களானார்கள்.

இந்த ஒன்பது யோகிகளுடைய பெயர்களாவது, கவி, ஹரி, அந்தரிக்ஷ, ப்ரபுத்தஹ, பிப்பலாயனர், ஆவிர்ஹோத்ரர், த்ருமிலர், சமஸர், கரபாஜனர்.

இவர்கள் இந்த உலகத்தை எப்படி பார்த்தார்கள். சஞ்சரித்துக் கொண்டு இருந்தார்கள்?. இந்த ஸத்தாகவும், அஸத்தமாகவும் உள்ள உலகத்தை உருவ(மூர்த்தம்), அருவமாகவும்(அமூர்த்தம்), ஸ்தூல, சூட்சுமமானதாகவும், காரண, காரியமாகவும் உள்ள உலகத்தை அவர்கள் இறைவனுடைய ஸ்வரூபமாகவே பார்த்தார்கள். நான் எப்படி உலகத்தை பார்க்கின்றேனோ அப்படி உலகம் என்னைப் பார்க்காது. இதுவே விஶ்வரூப பக்தனுடைய நிலை.  பகவானும் நானும் வேறல்ல என்ற உணர்வோடு இருக்கிறார்கள். இறைவனை எனக்கு வேறாக பார்க்கவில்லை.  இந்த மனநிலையோடு ஞானத்தோடு உலகத்தில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.

தேவர்கள் வாழ்கின்ற தேவலோகம், சித்தர்கள் வாழ்கின்ற உலகம், சாத்திய தேவர்கள் வாழ்கின்ற உலகம், நாகர்கள், கந்தர்வர்கள், யக்ஷர்கள், கின்னர்கள், மனிதர்கள் வாழ்கின்ற உலகங்கள், நரகங்கள், முனிவர்கள், சாரணர்கள், பூதங்கள், வித்யாதரர்கள், பறவைகள், மிருகங்கள் வாழ்கின்ற உலகில் இவர்கள் எங்கு விருப்பம் உள்ளதோ அங்கு தடையேதுமில்லாமல் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். செய்யவேண்டியது எல்லாம் செய்யப்பட்ட மனநிலையோடு முக்தர்களாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்

அஜனாபி என்ற தேசத்தில் மகாத்மாவான நிமி ராஜாவின் தலைமையில் ரிஷிகள் நடத்திக் கொண்டிருக்கும் யாகத்திற்கு இவர்கள் தற்செயலாக ஒரு தடவை வந்து சேர்ந்தார்கள்.

வசுதேவரே! சூரியனைப் போல பிரகாசத்துடைய மகாஞானிகளான அவர்களைப் பார்த்து நிமி ராஜாவும், அக்னி போன்ற தேவர்களும், யாகத்தை நடத்துகின்ற பிராமணர்களும் மற்ற எல்லோரும் எழுந்து நின்று மரியாதை செலுத்தினார்கள்

விதேஹ ராஜா பகவான நாரயாணனை பரமாக கொண்டவர்களும், மோட்சத்தை இலக்காக கொண்டவர்களுமான அவர்களைப் பார்த்து மகிழ்ச்சி அடைந்தார். அவர்களை மனதார வணங்கினார், பிறகு இருக்க இடம் கொடுத்து, ஆசனம் கொடுத்து முறைப்படி அமர வைத்தார்.

பிறகு அந்த ஒன்பது பிரம்மரின் மகனுக்கு நிகராகவுள்ளவர்களும், ஞானத்தினாலும், தவத்தினாலும் உயர்ந்த நிலையை அடைந்திருப்பவர்களும், புகழை அடைந்தவர்களும், பெருமையை அடைந்தவர்களுடைய வருகையால் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்து தலை வணங்கி கேள்விகளை கேட்கலானார்.

விதேஹ ராஜா கூறுகிறார்.

உங்களை இறைவனுடைய தூதர்களாக பார்க்கிறேன். இந்த உலக நன்மைக்காக சஞ்சரித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள் என்று கருதுகிறேன்.

அரசனின் கேள்வி-1

ஜீவனுக்கு மனிதப்பிறவி கிடைப்பது மிகவும் அரிதானது. இது நொடியில் அழியக் கூடியதுதான் இருந்தாலும் அரிதானது.  அதிலும் மிகவும் அரிதாகக் கிடைக்கக் கூடியது. விஷ்ணுவிடம் மிகுந்த பக்தி செலுத்துபவர்களிடம் உறவு வைத்துக் கொள்வது, சந்திப்பது போன்ற வாய்ப்புகள்.

ஆகவே உங்களிடத்தில் எது முழுமையான நன்மையை கொடுக்குமோ அதை கேட்கிறோம்.  பாவமற்ற யோகிகளே! இந்த சம்சார வாழ்க்கையில் சாதுக்களின் உறவு சிறிது நேரம் கிடைத்தாலும் கூட அதுவே மனிதர்களுக்கு பெரிய பொக்கிஷம்.

பாகவத தர்மத்தை, பகவானை அடைவதற்கான சாதனங்களை, மோட்சத்திற்கு அழைத்து செல்லும் சாதனங்களை எங்களுக்கு கூறுங்கள். ஒருவேளை எங்களுக்கு இந்த கேள்விக்கான பதிலை கேட்பதற்கு தகுதியிருந்தால் எந்த சாதனத்தை நாங்கள் பின்பற்றினால் பிறப்பற்ற பகவான் திருப்தியை அடைந்து, மகிழ்ந்து அவரையே சரணமடைந்த ஜிவனுக்கு தன்னையே காட்டிக்கொடுப்பாரோ அப்படிபட்ட சாதனங்களை எங்களுக்கு கூறுங்கள்.

ஶ்ரீநாரதர் கூறுகிறார்.

வசுதேவரே! இவ்விதம் நிமி ராஜாவினால் அந்த யோகிகளிடம் கேள்வி கேட்ட பின்னர் அவர்கள் அங்குள்ளவர்களையும், சபையையும் வணங்கி மகிழ்ச்சியுடன் பதில் சொல்ல ஆரம்பித்தார்கள்.

கவி யோகி பதிலளிக்கிறார்.

செயல் செய்யும்போது மாற்றமும், தூய்மையையும் அடையப்படும். மித்யாவான மூன்று சரீரங்கள், பஞ்ச கோசங்கள் இவைகளை அனைத்தும் நானே என்று நினைத்ததனால் முழுமையாக சம்சாரத்திலுள்ள உள்ள ஜீவனுக்கு எதைக் கண்டாலும் பயத்தை அடைவதாக கருதுகிறேன். மனமும், புத்தியும் எப்பொழுதுமே சஞ்சலபட்டு கொண்டிருப்பதாகவும் கருதுகிறேன். அந்த அச்சுதனை, நாராயணனை பாதார விந்தத்தை தியானம் செய்தல், பக்தி செலுத்துதல் மூலமாக எல்லாவிதமான பயங்களிலிருந்து விடுபட்டு விடலாம். ஞானயோகத்தினால் பயமானது முற்றிலும் நீக்கி விடலாம்

அறியாமையில் உள்ள மனிதர்களுக்கு ஆத்ம ஞானத்தை அடைவதற்கு நேரிடை மார்க்கமாக பகவானால் என்னவெல்லாம் சொல்லப்பட்டுள்ளதோ அவைகள் எல்லாம் பாகவத தர்மங்களாகும் என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

எந்த சாதனத்தைப் பயன்படுத்தினாலும் முழுமையான சிரத்தையுடன் எந்தவொரு மனிதன் எந்த சாதனத்தை பயன்படுத்தினாலும் அதனால் எந்த விதத்திலும் தவறான பலனை அடையமாட்டான். எனவே பாகவத தர்மத்தை பின்பற்ற வேண்டும்.

நாம் செய்யும் அனைத்து செயல்களையும் பகவானுக்காக செய்கிறேன் என்ற மனப்பாவனையுடன் செய்வதுதான் கர்மயோகம். இந்த புத்தியுடன் செய்தால் விருப்பத்துடன், மகிழ்ச்சியுடன் அதை செய்து கொண்டிருப்போம். உடலால் செய்கின்ற செயல்களும், வாக்கினால் செய்கின்ற செயல்களும், மனதினால் செய்கின்ற செயல்களும், புலன்களினால் செய்கின்ற செயல்களும், அறிவு பூர்வமாக செய்கின்ற செயல்களும், கர்ம வாசனையினால் செய்கின்ற செயல்களும் பகவான் நாராயணனுக்காகத்தான் செய்கின்றேன் என்ற பாவனையுடன் செய்ய வேண்டும்.

பயத்தைக் கொடுக்கக்கூடிய சம்சாரம் என்கின்ற இருமைகளினால் பேராசைக் கொண்டு, இருமையை சத்தியமாகக் கொண்டு புலனுகர் பொருட்கள் மீது கண்மூடித்தனமான பேராசைக் கொண்டு பயத்தை அடைகிறோம். மனிதிலுள்ள இருமைகளை நீக்கிவிட்டாலே போதும் அபயத்தை அடைவோம்.  ஈஸ்வரன் என்கின்ற புத்தி இல்லையென்றால் உலகத்தை உலகமாக பார்க்காமல் ஈஸ்வரனாக பார்க்கும் மனநிலை இல்லாததால், அறியாமையில் தொடர்ந்து இருந்து கொண்டிருக்கும் அத்யாஸத்தை பார்ப்பாய்.  ஈஸ்வர ஸ்ருஷ்டியில் நம்முடைய ஸ்ருஷ்டியாக பார்க்கும் நிலையிலே இருந்து கொண்டிருப்போம். இது மாயையின் சக்தியினால் இவ்வாறு இருக்கின்றோம். ஆகவே ஞானயோகியும் ஞானத்தை அடைய முயற்சித்து கொண்டிருப்பவனும் குருவை ஈஸ்வரனாக பாவிப்பவனாக இருக்கின்றவன் ஞானயோகி அந்த இறைவனை புரிந்து கொள்ளும் முயற்சியில் இறங்க வேண்டும். பிளவுபடாத பக்தியுடன் சாதன-சாத்தியமுமாக இறைவனை உணரும் வரை இறைவனை வழிபட வேண்டும்.

இந்த உலகமானது உண்மையில் இல்லாத போதும் நம்முடைய அனுபவத்திற்கு இருக்கின்றது மனதில் இவ்வாறு எண்ணுபவனுக்கு, கனவில் காணும் உலகத்தை எப்படி புரிந்து கொள்கின்றோமோ, விழிப்பு நிலையில் கற்பணை உலகத்தை எப்படி புரிந்து கொள்கின்றோமோ அவைகள் யாவும் உண்மையென்று மனம் நம்பி உணர்ச்சி வயப்படுகின்றது. இவைகள் போல விழிப்பு நிலையில் தோன்றும் பொருட்கள் அனுபவிப்பதற்கு இருப்பதுபோல இருந்தாலும் உண்மையில் அவைகள் இல்லை என்று புரிந்து கொள்ள முடியும். ஆகவே இதைச் செய்யலாம், செய்யக்கூடாது என்ற சஞ்சலத்துடனிருக்கும் மனமானது, இரண்டு எதிர்மறையான உணர்ச்சிகளை மாறி மாறி உடையதாக இருக்கிறது அதை ஞானயோகியானவன் தன் வசப்படுத்த வேண்டும், முறைப்படுத்த வேண்டும், பக்குவப்படுத்தப்பட வேண்டும். இதன் விளைவாக அபயம் என்கின்ற மோட்சப்பலனை அடைகின்றது. ஜீவன் முக்தியை அடையப்படுகின்றது. அபயம் பலனாக கிடைக்கிறது.

நம் மனதில் இருக்கின்ற அன்பானது, பக்தியாக மாற வேண்டும். பகவான் விஷ்ணுவுடைய மங்கலத்தைக் கொடுக்கின்ற, நன்மையைக் கொடுக்கின்ற அவதாரப் பெருமைகளையும், லீலைகளையும், பகவானை நினைவுப்படுத்துகின்ற அவருடைய நாமங்களை, உச்சரித்துக் கொண்டு அவரைப் புகழ்கின்ற பாடல்களை, ஸ்தோத்திரங்களை வெட்கப்படாமல், கர்வப்படாமல் பாடிக் கொண்டும், பஜனை செய்து கொண்டும் இருக்க வேண்டும்.  உலக விஷயங்களில் உள்ள பற்றை நீக்கி இவன் தன்னை ஞான பக்தி சாதனங்களில் ஈடுபடுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

இவ்வாறு பக்தியில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டிருப்பவன், தனக்கு விருப்பமான நாமத்தை சொல்வதன் விளைவாக இறைவனிடத்தில் பக்தியானது உருவாகின்றது, பற்று ஈர்ப்பு ஏற்படுகின்றது, மனம் உருக ஆரம்பிக்கின்றது. மகிழ்ச்சியுடன் சிரிக்கின்றான், சத்தம்போட்டு கத்துகிறான். அழுகின்றான், பாடுகின்றான். பைத்தியம் போல நடனமாடிக் கொண்டிருக்கிறான். உலகத்தை விட்டு வெளியே வந்துவிட்டான். இவனை உலகம் ஒதுக்கி வைத்துவிட்டது.

ஆகாசம், வாயு, அக்னி, நீர், நிலம் ஆகிய பஞ்ச பூதங்களை இறைவனாக பார்க்க தொடங்குகிறான்.  சூரியன், சந்திரன் போன்ற பிரகாசிக்கும் தத்துவங்களையும் அனைத்து ஜீவராசிகளையும், திசைகளையும், தாவரங்களையும், நதிகள், கடல்கள் இவையெல்லாம் பகவான் ஹரியின் உடலாக பார்க்கின்றான். பகவானுக்கு வேறாக பார்க்காமல் அனைத்து பூதங்களையும், பார்க்கின்ற அனைத்துமே பகவானே என்று நினைத்து வணங்குகிறான்.

போஜனம் செய்கின்றவனுக்கு ஒவ்வொரு கவளமாக சாப்பிடும் போது அதற்கேற்ப கொஞ்ச கொஞ்சமாக பசி நீங்கி விடுகிறது, சக்தியும் கிடைக்கிறது அதனால் திருப்தி அடைகின்றோம்.  இவை மூன்றும் ஒரே நேரத்தில் கிடைக்கிறது. அதுபோல இறைவனிடத்தில் பக்தி செலுத்துபவனுக்கு, பகவானிடத்தில் சரணைடைந்தவனுக்கு அவரிடத்தில் அன்பு ஏற்படுகிறது. மற்ற அனாத்ம விஷயத்தில் வைராக்கியம் கிடைக்கிறது.  அனைத்து ஜீவர்களிடத்தில் ஈஸ்வரன் இருக்கின்றார் என்ற அனுபவம் ஏற்படுகிறது. இவைகள் மூன்றும் ஒரே சமயத்தில் உண்டாகிறது.

அரசே! இறைவனிடத்தில் நிஷ்காம பக்தி ஏற்படுகிறது. அனாத்ம விஷயத்தில் வைராக்கியமும், பற்றற்ற நிலையும் இறைவனுடைய சாக்ஷாத்காரமும், ஆத்ம ஞானமும் அச்சுதனின் திருவடியை பகவான் நாராயணின் இடைவிடாது, தொடர்ந்து திருவடிகளை சேவிக்கின்றவனுக்கு நிச்சயமாக உண்டாகின்றது. அவைகளால் மேலான, நிலையான மன அமைதியை, மோட்சத்தை அடைகின்றான். இதற்கு தடைகள் எதுவும் வந்து விடாது.

அரசனின் கேள்வி-2

பிறகு பகவத் பக்தனைப்பற்றி, ஜீவன் முக்தனைப் பற்றி, பரம சாந்தியை அடைந்தவனைப் பற்றி கூறுங்கள். அவன் எந்தவிதமான தர்மத்தை பின்பற்றிக் கொண்டு இருக்கிறான். மனிதர்களுக்கிடையில் எவ்விதமான சுபாவம் உடையவன்? அவர்களுடைய நடத்தை எப்படியிருக்கும், எவ்வாறு மற்றவர்களிடத்தில் நடந்து கொள்வார்கள்? என்ன பேசுவார்கள்? எந்த அடையாளங்களைக் கொண்டு பகவானுக்கு பிரியமானவனாக ஆகிறார்கள்.

இந்த கேள்விக்கு யோகி ஹரி என்பவர் பதிலளிக்கிறார்.

யாரொருவன் எல்லா ஜீவராசிகளிலும் தன்னுடைய உண்மையான ஸ்வரூபமான பிரம்ம ஸ்வரூபத்தையும் பகவான் ஸ்வரூபமான தன்னிடத்தில் ஜீவராசிகள் அனைத்தையும் பார்க்கின்றானோ அவனே சிறந்த, உயர்ந்த பகவத் பக்தனாவான்.. ஞானியின் லட்சணங்களை அறிவதனால் வேதாந்த சாஸ்திரத்தின் மீது சிரத்தை வரும். பொதுவாக எந்த செயல் செய்வதற்கு முன் அதனால் அடையும் பலனைத்தான் முதலில் நாம் பார்ப்போம். பலனை அடைந்தவர்களை பார்க்கும் போதுதான் அந்தச் செயலை செய்யலாம் என்ற ஆசையும், உற்சாகமும்  ஏற்படும். அதுபோல ஞானி அனுபவிக்கும் மனநிறைவையும், நடத்தையும் பார்க்கும்போது நாமும் அடையவேண்டும் என்ற உற்சாகமும், ஆவலும் நம்மிடத்தே ஏற்படும். எனவே நாம் பலன்களை கற்பனை செய்து பார்த்து அனுபவிக்க வேண்டும், சில குணங்கள் ஞானிக்கு இயல்பாக செயல்படும், அதுபோல ஞானியின் லட்சணங்கள் சுபாவமாக வரும் வரை முயற்சியை தொடர்ந்து செய்து கொண்டேவர வேண்டும். அத்யந்த ஐக்கியத்தை இதில் கூறியிருக்கிறார்.

யாரொருவன் ஈஸ்வரனிடத்தில் பக்தியையும், அன்பையும், அவருடைய பக்தர்களிடத்திலும், நட்புணர்வுடனும் மூடர்களிடத்தில், அறியாமையில் இருப்பவர்களிடத்தில் கருணையுடனும் மேலும் தன்னை வெறுப்பவர்கள் இடத்தில் பகைவர்களிடத்தில் அன்புடனும், நட்புணர்வுடனும், கருணையுடனும், உதாசீனனுடனும் (கண்டு கொள்ளாமல் இருத்தல்) இருக்கின்றானே அவன் இடைநிலையில் இருக்கின்ற பக்தன்.

யாரொருவன் இறைவனுடைய உருவச்சிலையில் மட்டும், நாம-ரூபத்தில் மட்டும் மிக நம்பிக்கையுடன் பூஜை செய்கிறானோ, வழிபடுகின்றானோ அவன் பகவானுடைய பக்தர்களிடத்திலும் மேலும் மற்ற ஜீவராசிகளிடத்திலும் எந்த விதத்திலும் அன்பு என்பது இல்லாதவனாக இருப்பான். அவனே பக்தியில் ஆரம்ப நிலையில் இருக்கும் பக்தம் என்று கருதப்படுகிறான்.

யாரொருவன் புலன்களின் வழியாக உலக பொருட்களை, விஷயங்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாலும் கூட இந்த உலகத்தை ஈஸ்வரனின் மாயை என்று உணர்ந்து, யாரையும், எதையும் வெறுப்பதில்லையோ விரும்புவதில்லையோ, அவன்தான் சிறந்த பகவத் பக்தன். இந்த உலகத்தை பொய்யென்று அறிந்து கொண்டே அனுபவித்துக் கொண்டிருப்பான்.

யாரொருவன் ஈஸ்வரனை சரியாக உணர்ந்திருப்பதன் மூலமாக உடல், புலன்கள், பிராணனை, மனம், புத்தி இவைகளுக்கு சம்சார தர்மங்களான பிறப்பு, இறப்பு, பசி, தாகம் (பிராணன்), பயம்(மனம்), திருப்தியின்மை(புத்தி), சக்தியற்ற நிலை (புலன்கள்) இவைகளால் மோகத்தை, துயரத்தை அடையாதிருக்கின்றானோ அவன்தான் பக்தர்களிலே முதன்மையானவன். நம்முடைய உடலுக்கு வரும் கஷ்டங்களைப் பொறுத்துக் கொண்டு அனுபவித்து தீர்க்க வேண்டும், வருத்தமில்லாமல் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். ஈஸ்வரனைப் பற்றிய ஞானத்தை அறிந்து உணர்ந்து இருப்பதால்

புத்தியில் எப்பொழுதும் திருப்தி இருக்கும்

யாருடைய மனதிலுள்ள வாஸனைகள் ஆசையை கொடுத்து செயலில் ஈடுபடுத்தி பாவ-புண்ணியத்தைக் கொடுத்து சம்சாரத்தில் வைத்திருக்கின்ற நிலை நடக்கவில்லையோ. அவன்தான் சிறந்த பகவத் பக்தன். பகவான் வாசுதேவன் ஒருவருக்கு மட்டும்தான் மனதின் இருப்பிடமாக இருக்கின்றது. தன்னுள்ளே இருக்கும் கர்ம வாஸனைகளை சக்தியிழக்க செய்தால்தான் ஞானத்தில் நிலை பெறமுடியும். விஷயங்களிலும், போகப் பொருட்கள் மீதும் திடீரென்று நமக்கு ஆசை ஏற்படுத்துகிறது. இத்தகைய வாஸனைகள், யாரொருவனுக்கு நடக்கவில்லையோ, யாரொருவன் பகவானையே சரணடைந்து இருக்கின்றானோ அவன்தான் சிறந்த பகவத் பக்தன்.

யாரொருவனுக்கு இந்த தேகத்தில் நான் என்கின்ற அகம்பாவம் உணர்ச்சி உண்டாவதில்லயோ, பிறந்த உயர்குலத்திலும், செய்த நற்செயல்கள் நிமித்தமாக உயர்ந்த  வர்ணத்தைச் சார்ந்தவன், இந்த ஆசிரமத்தில் இருக்கிறேன். இந்த குலத்தில் பிறந்திருக்கிறேன். என்கின்ற அகங்காரம் இல்லாமல் இருக்கின்றானோ அவன்தான் பகவான் ஶ்ரீஹரிக்கு பிரியமானவன்.

ஞானியானவன் மமகாரம் நீங்கப்பெற்றவனாக வாழ்ந்து கொண்டிருப்பான். எதுவும் என்னுடையதல்ல என்ற மனநிலையுடன் இருப்பவன்.  யாருக்கு செல்வத்திலாவது, தேஹத்திலாவது தன்னைச் சேர்ந்தது என்றோ, பிறரைச் சார்ந்ததோ என்ற பேத புத்தியில்லையோ, எல்லா ஜீவராசிகளிடத்தும் சமத்துவ புத்தியுடையவனாகவும் முழுமன அமைதியடைந்திருப்பான், மனநிறைவுடன் இருப்பவன் அவன்தான் சிறந்த பக்தன்.

மூன்று உலகங்களைஅனுபவிக்கக்கூடிய வாய்ப்பிருந்தாலும் கூட அடைந்த ஞானத்திலிருந்து நழுவுவதில்லை. ஒருவராலும் வெற்றிக் கொள்ள முடியாத ஶ்ரீஹரியை நாடப்படக்கூடிய அரைக்ஷணம் கூட எவன் சஞ்சலப்படுவது இல்லையோ பகவத்பாதத்தைத் தவிர சாரமான வஸ்து வேறொன்றுமில்லை என்ற வைராக்கியத்துடன் இருக்கின்றானோ அவனே விஷ்ணு பக்தர்களில் முதல்வனாக இருக்கிறான்.

பகவானுடைய நீண்ட உறுதியான பாதமானது மரத்தின் உறுதியான கிளைப்போன்று இருக்கின்றது.  அந்த திருப்பாதங்களிலுள்ள விரல்களில் நகங்களாகிற ரத்தினங்களின் குளிர்க்காந்தியால் போக்கடிப்பட்ட காமாதி தாபத்தையுடைய பக்தர்களுடைய, ஞானியினுடைய மனதில் அந்தக் காமாதி தாபமானது, சம்சார துயரமானது சந்திரன் உதித்தபோது சூரியனின் வெப்பம் எவ்விதம் மறுபடியும் தோன்றாதோ அதுபோல. மறுபடியும் தோன்றாது.

அந்த ஶ்ரீஹரி பகவான், தன்னாலேயே யாருடைய இதயத்தை விடமாட்டாரோ அத்தகையவர் தன்வசமற்றுக்கூட தன்னையறியாமல் அழைக்கப்படுபவராவார்..  வேறுவழியின்றியும், தன் வசமின்றியும் நாடப்படுபவரான பாவக்குவியலை நாசஞ்செய்யும் பரமாத்மா ஶ்ரீஹரியானவர் பக்தியென்ற கயிற்றால் தாமரை போன்ற திருவடிகளை கட்டப்பட்டவராக இருப்பதால் அவன்தான் பகவக் பக்தர்களில் முக்கியமானவனாக கூறப்படுகிறான்.

அத்தியாயம்-3

மாயை,  அதை கடப்பதற்கான வழி, பிரம்மன் மற்றும் கர்மயோகம்.

அரசனின் கேள்வி-3

மாயை பிரம்மத்தை சார்ந்திருக்கிறது மற்றும் முக்குணங்களை உடையது. முக்குணங்களில் வேறுபாடு வரும்போது ஸ்ருஷ்டி உருவாக்கப்படுகிறது. மேலான ஸர்வேஸ்வரனான ஶ்ரீமஹாவிஷ்ணுவிடத்தில் இருக்கும் மாயா தத்துவத்தை நாங்கள் அறிய விரும்புகிறோம். மாயா தத்துவத்தை அறிந்தவர்களான தாங்கள், பண்டிதர்களையும் மோகத்தில் ஆழ்த்துகின்ற, மனமயக்கத்தை அடைய செய்கின்ற மாயையை எங்களுக்கு உபதேசித்தருள வேண்டும்.

உங்கள் உபதேசத்தில் எங்கள் மனம் திருப்தி அடையவில்லை அமிர்தம் போன்ற ஶ்ரீஹரியின் ஸ்வரூபத்தை, உண்மை தத்துவத்தை லீலைகளை மேலும் கேட்க வேண்டும் என்ற ஆவலுடன் இருக்கின்றோம். மனிதர்கள் சம்சாரம் என்கின்ற நோயால் தாக்கப்பட்டு இருக்கிறார்கள். உங்களுடைய ஶ்ரீஹரியின் ஸ்வரூப உபதேசம்தான் அந்த நோயை நீக்கும் மருந்தாக இருக்கின்றது.

அந்தரிக்ஷ யோகி பதிலளிக்கிறார்.

எது தன்னுடைய இருப்புக்காக ஒன்றைச் சார்ந்திருக்கின்றதோ அது மித்யா என்று அறிந்துக் கொள்ள வேண்டும்.  பானை என்ற நாம, ரூபம் களிமண்ணை சார்ந்து இருப்பதால் அது மித்யாவாகும். மாயை பிரம்மத்தைச் சார்ந்து இருப்பதால் அது மித்யாவாகும். எது முக்குணங்களையுடையதாக இருக்கின்றதோ அது மாயா. இது ஆவரணம், விக்ஷேபம் என்ற இரண்டு சக்திகளை உடையதாக இருக்கிறது. விக்ஷேப சக்தி என்பது படைத்து, காத்து, எடுத்துக் கொள்ளும் சக்திகளாக கூறப்படுகிறது. இருளானது இருக்கின்ற பொருட்களை மறைத்து வைத்திருக்கின்றது. இருளின் இருத்தலையும் காட்ட முடியாது. வெளிச்சம் வந்தால் அது சென்று விடும். மாயை ஜீவனிடத்தில் ஆவரண சக்தியையும், விக்ஷேப சக்தியையும் வெளிப்படுத்துகிறது. ஈஸ்வரனிடத்தில் மாயையின் விக்ஷேப சக்தி மட்டும் வெளிப்படுகிறது, இந்த சக்தியை பயன்படுத்தி, ஸ்ருஷ்டி ஸ்திதி, லயம் இவைகளை ஈஸ்வரன் செய்து கொண்டிருக்கிறார்.

பெருந்தோளுடையவனே! பஞ்ச பூதங்களுக்கு  காரணமாக இருக்கின்ற இறைவன் முழுமுதற்கடவுளானவர். பஞ்சபூதங்களை ஸ்ருஷ்டித்தார். அவைகளின் துணைக் கொண்டு மேலான தேவ சரீரங்கள, கீழான தாவரங்கள், விலங்குகளின் சரீரங்களை படைக்கின்றார். தன்னை நாடுகின்ற ஜீவர்களின் நன்மைக்காக கர்ம பலனை அனுபவிப்பதற்காக வேண்டி ஸ்ருஷ்டியை படைக்கின்றார்.

இவ்வாறு பஞ்சபூதங்களால் படைக்கப்பட்ட அந்த உடலுக்குள் இறைவன் சிதாபாஸ ரூபமாக உள்ளே நுழைந்துள்ளார். இதனால் ஜீவன் என்று இந்த சரீரம் அழைக்கப்படுகிறது. சரீரங்கள் உணர்வுமயமாக இருக்கிறது. அறிவுடன் செயல்படுகின்றது. ஜீவன் நான் ஒருவன்தான் என்ற எண்ணமாக, அனைத்து அந்தக்கரண ரூபத்தில் ஒன்றாக இருக்கிறான். இந்த ஜீவன் ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், ஐந்து கர்மேந்திரியங்களின் செயல்களை நான்தான் செய்கிறேன் என்று நினைத்துக் கொண்டு பலவாகவும் இருக்கின்றான். இதனால் விஷயங்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

இந்த ஜீவன் குணங்களால் குணங்களை அனுபவித்துக் கொண்டு, புலன்களால் புலன்கள் கிரகிக்கின்ற விஷயங்களை அனுபவித்துக் கொண்டு, அதாவது போக்தாவாக இருந்து கொண்டிருக்கிறான். முக்குணங்களால் புலன்களும், அவை கிரகிக்கும் விஷயங்களும் உருவாக்கப்பட்டது. பிரம்மத்தின், அனுகிரகத்தினால் சைதன்ய ஸ்வரூபத்தை பெற்றவன் இந்த ஜீவன். இவனுக்கு சுய அறிவே கிடையாது. பிரம்மம் சிதாபாஸனாக இருந்து கொண்டு செயல்படும் திறனைக் கொடுக்கிறது. மாயையினால் உருவாக்கப்பட்ட இந்த சரீரத்தை நானாக நினைத்துக் கொண்டு அதன் மீது பற்றுடன் இருக்கிறான்.

மனதில் ஆசை எழுந்ததும் அதுவே நம்மை செயலில் நம்மை ஈடுபடுத்தும். கர்மேந்திரியங்கள் மூலமாக வாஸனைகளால் தூண்டப்படும் செயல்களை செய்து கொண்டு அதன் பலன்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறான். ஒரு செயலே மற்றொரு செயலுக்கு காரணமாக அமைகின்றது. ஒவ்வொரு செயலும் பாவ, புண்ணியத்தைக் கொடுத்து மேலும் செயல்களை செய்ய வைக்கின்றது. அந்த செயல்களின் பலன்களான இன்ப, துன்பங்களை அனுபவித்து கொண்டிருக்க வைக்கிறது, மேலும் தேகத்தின் மீது நான் என்கின்ற அபிமானம்  கொண்டு இந்த சம்சாரத்தில் இருந்து கொண்டு இருக்கிறான்.

இவ்விதம் மாயையினால் உண்மை ஸ்வரூமானது மறைக்கப்பட்டு இருப்பதனால் கர்மபலன்களையெல்லாம் அனுபவித்துக் கொண்டு இந்த ஜீவன் எண்ணிலடங்காத பாவ, புண்ணியங்களை சுமந்து கொண்டிருக்கின்றான். ஜீவன் ஸ்ருஷ்டி-லயம் (பிறப்பு-இறப்பு) என்கின்ற சுழற்சியில் இருக்கும்வரை தன் வசமின்றி இந்த சம்சார சக்கரத்தில் சுழன்று கொண்டிருக்கிறான்.

பஞ்ச பூதங்கள் ஒடுங்குகின்ற சந்தர்ப்பம் வரும்போது சமஷ்டி பிராரப்தத்தில் வெற்றிடம் வரும்போது பிரளயம் ஏற்படுகின்றது. படைக்கப்பட்ட இந்த உலகமானது பொருட்களாகவும், குணங்களாகவும் வெளிப்பட்டு இருக்கின்றது. தோற்றமும், முடிவும் இல்லாத காலமானது வெளித்தோற்றத்திற்கு வராத நிலைக்கு கொண்டு செல்கிறது.

நூறுவருடங்கள் மழையே பொழியாத நிலை ஏற்படும். அதனால் இந்த பூமியே வறட்சியுடன் இருக்கும். அதாவது சூரிய வெப்பத்தால் மூன்று உலகங்களும் சுட்டெரிக்கப்படும்.  பூமிக்குள் இருக்கும் நெருப்பானது வெளிப்பட்டு உள்ளிருக்கும் நீரையும் எரித்து விட்டு, பூமிக்கு மேலே வெளிப்பட்டு உலகம் முழுவதும் பரவிக் கொண்டு இருக்கும்.  வாயுவினால் தூண்டப்பட்டு நெருப்பானது மென்மேலும் வளர்ந்து கொண்டிருக்கும்.

அழிவை ஏற்படுத்தக்கூடிய மேகக்கூட்டங்கள் தோன்றி நூறு வருடங்கள் நிற்காமல் மழை பெய்துக் கொண்டு இருக்கும்.  மழையானது யானை தந்தத்தின் அளவுக்கு இருக்கும். ஸ்தூலமான இந்த உலகமானது நீருக்குள் மூழ்கிவிடும்.

இவ்விதம் எல்லா ஸ்தூல சரீரங்களை இழந்துவிட்ட சிதாபாஸமானது வெளித்தோற்றத்திற்கு வராத சூட்சுமமான நிலையை அடைகிறது.  நெருப்பு எரிவதற்கு எரிபொருளை போடாதபோது அது அணைந்து விடுவது போல ஜீவராசிகளுடைய ஸ்தூல சரீரங்கள் இல்லாதபோது அவைகளுக்கு உள்ளே இருக்கும் சிதாபாஸன் அவ்யக்த நிலைக்கு சென்று அமைதி அடைந்து விடுகிறது.

வாயுவின் துணைக் கொண்டு பூமியினுடைய விசேஷ குணமான கந்தம் என்பது நீக்கப்படுகின்றது. அதுவே நீராக மாறிவிடுகின்றது. நீரினுடைய விசேஷ குணமான ரஸமானது நீக்கப்பட்ட பிறகு அதுவே நெருப்பாக மாறிவிடுகிறது. தமஸ் என்ற சக்தியின் மூலமாக உஷ்ணம் என்ற குணம் நீக்கப்பட்டு வாயுவில் ஒடுக்கப்படுகிறது. பிறகு வாயுவின் விசேஷ குணமான ஸ்பரிசம் நீக்கப்பட்டு ஆகாசத்தில் ஒடுக்கப்படுகிறது. கால தத்துவத்தின் துணைக் கொண்டு ஆகாசத்தின் விசேஷ குணமான சப்தம் என்பது நீக்கப்பட்டு தாமஸ அகங்காரத்தில் ஒடுக்கப்படுகின்றது. இது ராஜஸ அகங்காரத்தில் ஒடுங்குகிறது.  புலன்கள், மனம், புத்தி அந்தந்த தேவதைகளுடன் சேர்ந்து சாத்வீகமான அகங்காரத்தில் ஒடுங்குகிறது.  அந்தந்த குணங்களுடன் அகங்காரங்களானது மஹத்தில் ஒடுங்குகின்றது, மஹத்  பிரக்ருதியான மாயையில் ஒடுங்குகிறது.

இதுதான் பகவானைச் சார்ந்துள்ள சக்தியான மாயா. இது படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் என்கின்ற செயல்களைச் செய்கின்றது. இது மூன்று குணங்களுடன் கூடியதாக இருக்கின்றது. இவைகள் எங்களால் விளக்கப்பட்டது. மேலும் வேறெந்த தத்துவத்தை கேட்க ஆசைப்படுவாய்.

அரசனின் கேள்வி-4.

இந்த ஈஸ்வரனுடைய சக்தியாக இருக்கின்ற மாயா என்கின்ற தத்துவம் இதை அவ்வளவு சுலபமாக கடக்க முடியாது. தன்னை நன்கு பண்படுத்தாத ஜீவர்களால் கடக்க முடியாத இந்த மாயையை எப்படி சுலபமாக கடக்க முடியும்? இதை பற்றிய அறிவில்லாத எங்களால் எப்படி கடக்க முடியும் என்ற உபாயத்தை மகரிஷிகளே கூறுங்கள்.

ப்ரபுத்த மகரிஷி பதிலளிக்கிறார்

எல்லா ஜீவராசிகளும் இயற்கையிலே இவ்வாறு நடந்து கொள்கிறது. நம்மிடம் இருந்து செயல்கள், முயற்சிகள் அனைத்தும் வெளிப்படுகின்றன. இவைகள் துயரத்தை நீக்கி கொள்வதற்கும், சுகத்தை அடைவதற்கும் உபயோகமாக இருக்கின்றது. ஆனால் நாம் இதற்கு எதிராக செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றோம். தானாக துயரம் வருவதற்கும், சுகம் நீங்குவதற்கும் வகையில் நம்முடைய செயல்பாடுகள் இருக்கின்றன. இவைகளால்தான் நாம் இன்ப, துன்பங்களை அடைந்து கொண்டிருக்கின்றோமே தவிர உலக போக விஷயங்களினாலோ அல்லது புலனுகர் போகப்பொருட்களாலோ அல்ல என்று நன்கு புரிந்து கொள்ள வேண்டும். மாயைக் கடக்க விரும்புபவன் இவ்வாறு பார்க்க வேண்டும். இந்த உலகத்தில் சம்சாரியாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்ற மனிதர்கள் எதை அடைய செயல்படுகிறார்களோ அதற்கு எதிரான பலனை அடைகிறார்கள்.

வைராக்கியத்தை அடைவதற்கான விவேகம் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. நாம் அடைந்துள்ள அனைத்தினுடைய நிலையாமையைப் பார்க்க வேண்டும். கஷ்டப்பட்டு உழைத்து சம்பாதித்த செல்வங்களை தன் உயிரை பணயம் வைத்து அடைந்ததுமான நிலம், வீடு, உறவுகள், மக்கள், மனைவி, மற்றும் நல்ல உறவினர்கள், பசுக்கள், அசையும் சொத்துக்கள் யாவும் சுலபமாக அடையக்கூடியதல்ல. இவைகள் எல்லாம் அடைந்தாலும். அவைகள் எவ்வளவு நாட்கள் சுகத்தைக் கொடுக்கும். இவைகளின் தன்மைகள் அனைத்தும் மாறிக் கொண்டிருப்பதால்தான் இந்த நிலையாமை உண்டாகிறது.

சுகத்தைக் கொடுக்கக்கூடிய புலனுகர் போகப்பொருட்கள் எல்லாமே நிலையற்றது. இதே நிலையுடன்தான் மேலோகத்திலுள்ள போகப்பொருட்களும் இருக்கின்றது என்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும். இவ்விதம் கர்மங்களினால் அடையப்பட்ட, பரலோகத்தில் உள்ளவைகளும் அழியக் கூடியது அறிந்து கொள்ள வேண்டும். நாட்டை ஆளும் அரசன் தனக்கு நிகராக வேறொருவன்  இருப்பதை அறிந்தால்  அவனோடு போட்டி போட நேரிடும். தன்னைவிட உயர்ந்தவனை பார்த்தால் மனதில் பொறாமை அடைந்து மன அமைதி குலையும். எனவே அடைகின்ற அனைத்துமே அழிவுக்குட்பட்டது என்றும் துயரத்தைக் கொடுக்க கூடியது என்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும்..

ஆகவே ஆத்மஞானத்தைக் கொடுக்கக்கூடிய குருவிடம் சென்று சரணடைய வேண்டும். உத்தமமான, மேலான நன்மையை அடைய வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் செய்ய வேண்டும். வேதாந்த சாஸ்திரத்தில் தேர்ச்சி பெற்ற, அதில் கரைகண்ட, அதன் அர்த்தத்தில் நிலைபெற்ற, ஞானநிஷ்டை அடைந்துள்ளவருமான, மோட்சத்தின் எல்லையாக இருப்பவருமான குருவை நாட வேண்டும். சம்சாரத்திலிருந்து விடுபட்டிருக்கின்ற குருவை சரணடைய வேண்டும்.

குருவிடத்தில் பாகவத தர்மத்தை கடைபிடிக்கும் சாதனங்களை கற்க வேண்டும். பகவானை அடைய உதவும் பாதையை அறிந்து கொள்ள வேண்டும். குருவை தெய்வமாகவும், அவருடைய உபதேசமானது ஈஸ்வரனால் கொடுக்கப்பட்ட வேத சாஸ்திரத்தின் உபதேசம் என்ற பாவனையோடு கேட்க வேண்டும். தன்னை எவ்வளவு நம்புகின்றோமோ அதேயளவுக்கு குருவையும் நம்ப வேண்டும். உன்னை எவ்வளவு நேசிக்கிறோயோ அதேயளவு குருவை நேசிக்க வேண்டும், இந்த பாவனையுடன் கேட்க வேண்டும். பணிவுடன் சேவை செய்து, அகங்காரத்தை விட்டுவிட்டு பொய்யற்ற சேவை செய்து தர்மமான வாழ்க்கை முறையில் வாழவேண்டும். அதனால் பகவான் ஈஸ்வரனை திருப்திபடுத்தி சந்தோஷபடுத்த வேண்டும்.  ஈஸ்வரன் தன்னையே கொடுப்பவர். ஈஸ்வரனைப் பற்றிய அறிவை அடையும்போது ஆத்மாவாக இருக்கின்ற ஈஸ்வரனோடு ஐக்கியமாகி விடுவோம்.

அஸங்கஹ எந்த பக்கங்களிலிருந்தும் மனமானது பற்றை அடையாதவகையில் அதை வைத்திருக்க வேண்டும்.  உறவுகளிடத்திலிருந்து பற்றற்றவனாக இருத்தல், எந்த உறவுக்கும் அடிமையாகி விடாமல் இருக்க வேண்டும். எல்லா உறவுகளிடத்தில் மனதளவில் பற்றில்லாதவனாக இருக்க வேண்டும். யாரையும் சார்ந்திருக்கக்கூடாது. ஆனால் சாதகர்களாக இருக்கின்ற காலத்தில் பிராரப்தத்தின் வசத்தினால் மற்றவர்களோடு உறவு வைத்திருக்கலாம்.. சாதகர்களிடத்தில், மேன்மக்களிடத்தில், உறவு வைத்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும். இது நம்மை சாதனத்திலேயே வைத்திருக்கும். ஸத்ஸங்கம் - எப்போதும் நற்குணங்களை உடையவர்கள், பக்தர்கள், சாதுக்கள் இவர்களோடு இருக்க வேண்டும்,

தயா -      கருணை, அன்பு, இரக்கம், நட்புணர்வு, பணிவு ஆகிய நற்பண்புகளை வெளிப்படுத்த வேண்டும். இது துவேஷத்தை நீக்கும், மனபூர்வமாக சேவை செய்வதற்கு துணை புரியும்.

மைத்ரீ -    நட்புணர்வோடு இருத்தல்.  இந்த நற்பண்பு வெளிப்பட வேண்டும். எல்லா ஜீவராசிகளிடத்திலும் நட்புணர்வோடு இருக்கும் தன்மை இருக்க வேண்டும்.

ப்ரஶ்ரயம் - பணிவுடன் இருத்தல். யாரிடத்தில் பணிவுடன் இருக்க வேண்டும். எங்கு பணிவுடன் இருக்க வேண்டும் என்ற அறிவுடன் இந்த பண்பை வெளிப்படுத்த வேண்டும்.

ஶௌசம் - தூய்மையாக இருத்தல் (அகத்தூய்மை, புறத்தூய்மை)

தபஹ -     தவம் - உடல், மனம், வாக்கு இவைகளினால் செய்யப்படுகின்ற தவங்கள். சாத்விகம், ரஜோ, தாமஸ ஆகிய விதமான தவங்கள் உண்டு. இதனால் குண மாற்றங்கள் அடையலாம். நற்பண்புகளை அடையலாம், தவம் செய்ய வேண்டும் என்ற உந்துதல் மனதில் இருந்து கொண்டிருக்க வேண்டும். துயரத்தை துணிவுடன் சந்தித்து போக்கிக் கொள்ள வேண்டும்.

திதிக்ஷா -   பொறுமையுடன் இருத்தல், இந்த பண்பு இடம், பொருள், ஏவல் இதைப் பொறுத்து கடைப்பிடிக்க வேண்டும், முயற்சிக்கு பிறகு பலன் அடையும்வரை பொறுமையுடன் இருக்க வேண்டும்.  சூழ்நிலையை ஏற்றுக் கொண்ட மனநிலையுடன் பொறுமையுடன் இருக்க வேண்டும்.

மௌனம் - காஷ்ட மௌனம்- வாக்கை அமைதியுடன் வைத்திருத்தல், மானஸ் மௌனம் - மனதளவில் மௌனமாக இருக்க பழக வேண்டும். இந்த தகுதியை அடைந்து விட்டால் அஹிம்ஸையை கடைப்பிடிக்க முடியும். வானப்பிராஸ்த ஆசிரமத்தில் கடைபிடிக்க வேண்டிய முக்கியமான தவங்கள் ஜபமும், மௌனமும்தான்.

ஆர்ஜவம்-   மனம், வாக்கு, சொல் இவை மூன்றும் ஒன்றாக இருக்க வேண்டும்.

அஹிம்ஸா வாக்காலும், மனதாலும் மற்ற உயிர்களைத் துன்புறுத்தக் கூடாது. இந்த குணத்தை அடைவதற்கு வேறு பல நற்குணங்களை அடைந்தாக வேண்டும். எனவே இதை மகாவிரதம் என்று கூறுவார்கள். சங்கல்ப பூர்வமாக பிறரை துன்புறுத்தக்கூடாது

ஸமத்வம் - இருமைகளினால் தாக்கப்படும்போது சமமான மனநிலையோடு இருக்க வேண்டும்.

கைவல்யம்  ஏகாந்தம் - தனிமையில் இருந்து பழக வேண்டும். எந்த அளவுக்கு மனம் பாதிப்பு அடையாமல் தனிமையில் இருக்க முடியுமோ அந்த அளவுக்குத்தான் தனிமையாக இருக்க வேண்டும். குறிப்பிட்ட இடைவெளி கொடுத்து இந்த தனிமையை அனுபவிக்க பழக வேண்டும்.

அநிகேத்தாம்  நாம் வாழும் இருப்பிடத்தில் அளவு கடந்த பற்று இல்லாமல் இருத்தல், சூழ்நிலைகளின் மீது பற்றற்று இருக்க வேண்டும்

ஸ்வாத்யாயம் - சாஸ்திரம் படித்தல், ஓதுதல், அர்த்தத்தை புரிந்து கொள்ளுதல்

பிரம்மச்சர்யம் - பிரம்மச்சர்ய ஆசிரமத்தில் இருப்பவர்கள் பின்பற்ற வேண்டிய தர்மங்களான பணிவு, சேவை செய்தல், படித்தல், சரீர இன்பத்தை தியாகம் செய்தல், ஒழுக்கமாக வாழ்தல்

ஸர்வத்ர ஆத்ம ஈஸ்வர     எல்லாவிடத்திலும், எல்லா உயிர்களிடத்திலும் தன்னையும், ஈஸ்வரனையுமே, அன்வீக்ஷனம் - மீண்டும், மீண்டும் மனதில் பார்த்து பழக வேண்டும்.

விவிக்தர்சீ்ரவஸனம்        விவிக்த - தூய்மையான,  சீர - எளிமையான,  வஸனம் - ஆடை; எளிமையான,           தூய்மையான ஆடையை அணிய வேண்டும்

ஸந்தோஷம் யேன கேசித்   கிடைத்ததில் திருப்தியுடன் இருத்தல், பிராரப்தத்தின் வசத்தினால் கிடைத்ததில் திருப்தி அடைதல்

தான் கடைப்பிடித்து கொண்டிருக்கும் மதக் கொள்கைகளை மதித்தல், நம்பிக்கைக் கொள்ள வேண்டும், மதிப்பை உணர்ந்து இருத்தல், மற்ற மதங்களை இழிவுபடுத்தி பேசக்கூடாது, இகழக் கூடாது. வைஷ்ணவ சாஸ்திரத்தை மதித்தல், மதிப்புடன் இருத்தல். மனதினால் செய்யப்படுகின்ற செயல்கள், சொற்களால் செய்யப்படுகின்ற செயல்கள் இவைகளை நெறிப்படுத்த வேண்டும். தியானப்பயிற்சி நம்மிடத்திருக்கும் பலவீனங்களை வெளிக்காட்டிவிடும். வாய்மையுடன் இருத்தலே மிகப்பெரிய சக்தி. மனவடக்கம், மனக்கட்டுப்பாடு, புலன்களின் கட்டுப்பாடு, புலன்களின் வழியே மனதுக்கு நல்லதையே கொடுத்தல்.

இதில் பக்தியோகம், கர்மயோகம் என்ற சாதனங்களை கூறியிருக்கிறார். பக்தியானால் பக்தியை வளர்த்துக் கொள்ள முடியும். பகவான் மீது பக்தி வரை வேண்டுமானால், அவருடைய அற்புதமான, புனிதமான அவதார லீலைகளை, திருக்கதைகளை கேட்க வேண்டும், பாடுதல், அதையே மீண்டும், மீண்டும் சிந்தித்துப்பார்த்தல், தியானித்தல், பகவானுடைய அவதாரங்களையும், தர்ம உபதேசங்களையும், அவதார குணங்களை  கேட்டல், பாடுதல், தியானித்தல் இவை முலமாக பக்தியை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும், நம்மிடத்திலிருந்து உருவாகும் அனைத்து செய்பாடுகளையும் பகவானுக்காக செய்கின்றோம் என்ற பாவனையோடு செய்ய வேண்டும்.

பகவானுக்கு அர்ப்பணம் செய்துவிட்டு அவரது பிரசாதமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். இதனால் மமகாரம் என்ற உணர்வானது நீங்கிவிடும். நாம் அடைந்ததெல்லாம் இறைவனால் கொடுக்கப்பட்டவைகள். அவைகளை அனுபவிக்கலாம். ஆனால் உரிமை கொண்டாடக்கூடாது. இது மனதுக்குள் இருக்க வேண்டிய பாவனை. இதுதான் மமகாரத்தை நீக்கிவிடும். யாகம், தானம், தவங்கள், ஜபங்கள், வாழ்க்கைமுறை, சூழ்நிலை, பதவி இவைகளில் எவையெல்லாம் நமக்கு பிரியமானவைகள் நம்மிடத்தே இருக்கின்றதோ, மனைவி, உறவினர்கள், கணவனோடு சம்பந்தப்பட்ட உறவுகள், நம் குழந்தைகள், உறவினர் குழந்தைகள், வீடு, நிலம், மூச்சுக்காற்று உட்பட நான் வாழும் வாழ்க்கைகளையும் இவைகளெல்லாம் இறைவனுக்கு மனதுக்குள் சமர்ப்பிக்க வேண்டும்.

எல்லா உறவினர்களிடத்திலும் நட்புணர்வோடு பழக வேண்டும்.  மற்றவர்களுக்கு சேவை செய்ய வேண்டும். கிருஷ்ண பக்தர்களிடம் நட்புணர்வுடன் இருக்க வேண்டும், பக்தியில்லாதவர்களிடத்திலும், நட்புணர்வுடன் இருத்தல், சேவை செய்தல், உதவி செய்தல், இரண்டு இடத்தில் மனிதர்களுக்கும் மற்ற ஜீவராசிகளுக்கும், நல்ல மனிதர்களுக்கும், சாதுகளுக்கும் சேவை செய்ய வேண்டும். இவைகள் நம் மனதை பக்குவபடுத்தும்.

ஒரே லட்சியத்தில் இருப்பவர்களிடம் நட்பு வைத்துக் கொள்ளுதல், இதனால் ஈடுபடும் சாதனத்தில் முன்னேறும் சக்தி கிடைக்கும். இறைவனுடைய பெருமைகளை,  லீலைகளை சிந்திப்பதால் மனம் தூய்மை அடையும். ஒருவருக்கொருவர் பேசி மகிழ்தல், மனநிறைவடைதல். பிறகு பிரிந்து சென்று தனக்குள்ளே மகிழ்ந்து இருத்தல்.

ஒருவருக்கொருவர் பகவானை நினைத்துக் கொண்டு மற்றவர்களையும் பகவானை நினைக்க வைத்துக் கொண்டு,  பாவக்கூட்டங்களை அழிக்கின்ற ஶ்ரீஹரியினிடத்தில் பக்தியை பக்தியை வளர்த்து மெய்சிலிர்ப்பு அடைய வேண்டும்.

இறைவனை அடைந்து நிலையான மனவமைதி அடைந்து விடுபவர்கள். அச்சுதனை நினைக்கும்போது சில நேரத்தில் கண்ணீர் விடுவார்கள். மற்றவர்களிடமிருந்து விலகி இருப்பார்கள், உலகம் பொய்யென்று அறிந்து விலகி இருப்பார்கள், நாமத்தினால் மகிழ்ந்திருப்பார்கள், பேசிக் கொண்டே இருப்பார்கள். இறைவன் புகழ்பாடிக்கொண்டே நடனமாடுவார்கள்,. பகவானாகவே தன்னை பாவித்துக் கொண்டிருப்பார்கள் இவர்கள் இவ்வாறு மனப்பக்குவமடைந்து நிலையான மனவமைதி அடைவார்கள்.

மேற்கூறியவைகள் எல்லாம் பகவானை அடையும் சாதனங்களை படித்து அறிந்து உணர்ந்து கொண்டு பக்தியின் மூலமாக இவைகளை உணர்ந்து கொள்ள முடியும். நாராயணனையே இலக்காக கொண்டவனாக இருந்தால் சுலபமாக கடக்க முடியாத மாயையை ஒருவன் சுலபமாக கடந்து விடுகிறான். நம்மை யார் துன்புறுத்தினாலும் பக்திக்கப்படாமல் இருக்கும் நிலையே மாயையை கடந்துவிட்டதன் நிலை.

அரசனின் கேள்வி-5

இது நிர்குண பிரம்மத்தைப் பற்றியக் கேள்வி இது. ஜீவ-பிரம்ம ஐக்கியத்தைப் பற்றிய கேள்வி.

நாராயணன் என்ற பெயருடன் இருக்கின்ற ஈஸ்வரன், பரமாத்மாவாக இருக்கின்ற பிரம்மனுடைய ஸ்வருபத்தை எங்களுக்கு பிரம்மத்தை அறிந்தவர்களுக்குள் மேலானவர்களாக இருக்கின்ற நீங்கள் உபதேசிக்க வேண்டும்.

பிப்பலாத ரிஷி இதற்கு பதிலளிக்கிறார்.

இதில் உபநிஷத் உபதேசிக்கின்ற மகாவாக்கியமானது விளக்கப்படுகிறது. அதாவது ஜீவ-ஈஸ்வர ஐக்கியத்தை கூறுகிறார்.  ஜகத் தோன்றுவதற்கு காரணமானவர் ஈஸ்வரன்,உலகம் ஒழுங்காக செயல்படுவதற்கு ஈஸ்வரனுடைய நியதிதான் காரணமாக இருக்கிறது. தன்னிடம் உள்ள மாயா சக்தியின் துணைக் கொண்டு உலகத்தை படைத்துள்ளார்.

ஈஸ்வர லட்சணம் - நாராயணன் உலகத்தினுடைய ஸ்ருஷ்டி, ஸ்திதி, லயம் இவைகளுக்கு காரணமாக இருப்பவர்

ஈஸ்வர ஸ்வரூபம் - அஹேது - இவருடைய தோற்றத்திற்கு எதுவும் காரணமாக இல்லை. இவர் இருப்புக்கு எதுவும், யாரும் காரணமாக இல்லை.

கனவு, ஜாக்ரத், ஆழ்ந்த உறக்கம் என்கின்ற இந்த மூன்று நிலைகளிலும் அனுபவிப்பவனாக இருப்பவன் ஜீவன்.  இந்த மூன்று நிலைகளிலும் தொடர்ந்து இருப்பது ஒன்றாக இருக்கின்ற ஜீவன்.  இந்த மூன்று நிலைகளும் இல்லாத வேறு நிலைகளிலும் தொடர்ந்து இருப்பவன் நான் என்கின்ற ஜீவன். ஜீவனின் அறிவு ஸ்வரூபமான சைதன்யத்தின் உதவியால் ஜடமான தேகமும், புலன்களும், பிராணன்களும், மனம், புத்தியும் செயல்படுகின்றன. இவைகள் உணர்வுடைய தத்துவமாக செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. இதை பரபிரம்ம தத்துவமாக அறிந்து கொள்வாயாக.

இந்த ஆத்ம.தத்துவத்தை மனமானது விளக்க முடியாது. தர்க்க பிரமாணத்தை கொண்டும் விளக்க முடியாது. ஆராய்ச்சி செய்வதாலும் புரிந்து கொள்ள முடியாததாக இருக்கிறது.  புத்தியும், பிராணனும் மற்ற புலன்களாலும் அடைய முடியாது. எவ்விதம் நெருப்பினுடைய ஜுவாலையானது அதை விளக்க தேவையில்லையோ அதுபோல பிரம்மன் தானாக விளங்கிக் கொண்டு இருக்கிறது. அறியப்படுகின்ற பொருட்களெல்லாம் இல்லை, இல்லை என்று நீக்குவதன் மூலம் பிரம்மத்தை மறைமுகமாக உபநிஷத் காட்டிக் கொடுக்கிறது. பிரம்மம் தானே விளங்கிக் கொண்டிருப்பதால் அதை விளக்க எதுவும் தேவையில்லை. இந்த பிரம்மன் இல்லாவிட்டால் நீக்குதல் என்பது சாத்தியமாகாது.

இதில் ஈஸ்வர ஸ்வரூப விசாரம், "தத்" பத3 விசாரம் செய்யப்படுகிறது. படைப்புக்கள் வருவதற்கு முன்பு ஒன்றுதான் இருந்தது.  அந்தவொரு தத்துவத்திடம் இருக்கும் சத்துவ, ரஜோ, தமஸ் என்கின்ற மூன்று சக்திகள் கூடியதாக இருந்தது.  இந்த மூன்று குணங்களிலிருந்து வெளிப்பட்ட சூத்திரம், மஹத், அகங்காரம் தத்துவமாக வெளிப்படுகிறது.  மனம், சூட்சும தேவதைகள் எல்லா புலன்களும், சூட்சும,ஸ்தூல பூதங்களும் தோன்றின. இவைகளை இயக்கிக் கொண்டிருக்கின்ற பிரம்மம் தானே விளங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. பிரம்மமே காரண-காரியமாகவும், அதைக் கடந்தும் இருக்கிறது.

நான் யார் என்கின்ற விசாரம், ஜீவ ஸ்வரூப விசாரம் இதில் செய்யப்படுகிறது. இந்த உடலுக்கு ஆதாரமாக இருக்கின்ற ஆத்மா பிறப்பதில்லை, இறப்பதும் இல்லை, இருக்கப்போவ்துமில்லை. இது வளர்வதும் இல்லை. ஆறுவிதமான விகாரங்கள் எதுவும் இதற்கில்லை. என்றும் மாறாமல் இருந்து கொண்டு இருக்கிறது.  நலிவுறுவதுமில்லை (ந க்ஷீயதே), மாற்றத்தை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாலும் தான் மாறாததாக இருக்கிறது. எல்லா காலத்திலும் அப்படியே இருக்கிறது. என்றும் நீக்கப்படாமல் இருக்கிறது. உபலப்தி - அறிவு ஸ்வரூபமாக மட்டும் இருக்கிறது. பிராணனைப் போல உடல் அழிந்தாலும் தான் அழியாமல் இருப்பது போல ஆத்மாவும் அழியாமல் இருக்கிறது. புலன்களின் செயல்களின் அடிப்படையில் இது விளக்கப்படுகிறது.

பிராண தத்துவமானது அவனவன் செய்த கர்மபலன்களுக்கேற்ப ஜீவனை அழைத்துக் செல்கின்றது.  முட்டையிலிருந்து பிறப்பவைகள், கர்ப்பத்தில் இருந்து பிறப்பவைகள், பூமியை பிளந்து கொண்டு பிறப்பவைகள், விளக்க முடியாத வகையில் சூட்சுமமான முறையில் பிறப்பவைகள் ஆகிய இந்த உயிரினங்களில் உடலை அவைகள் அழிந்த பிறகு பிராணனானது அதனது கர்மபலன்களுக்கேற்ப வெவ்வேறு உடலுக்கு அழைத்துச் செல்கிறது.  உடலுள்ள அனைத்தும் உறங்கும்போதும் உறங்காமல் இருக்கின்ற ஆத்மா அவைகள் அனுபவித்தவைகளை நினைவுப்படுத்த உதவுகின்றது.

ஆத்ம தத்துவத்தை அடைய வேண்டுமென்றால் மனம் தூய்மை அடைந்து இருக்க வேண்டும்.  இந்த ஆத்ம ஞானத்தை அடைய வேண்டுமென்றால் நாராயணனின் பாதங்களில் மேலான பக்தியுடன் சரணடைய வேண்டும்.  இதனால் மனதிலுள்ள அழுக்குகளானது நீக்கப்பட்டு விடும். அவரவர்களுக்கு சுபாவமாக இருக்கும் மனநிலையோடு மனதிலுள்ள தீய குணங்கள், உணர்ச்சிகள் அழிந்து தூய்மையாகிவிடும். இவ்வாறு அடைந்த மனத்தூய்மை ஆத்ம தத்துவத்தை தெளிவாக அறிந்து கொள்ள உதவி செய்கிறது. எவ்வாறு சூரிய ஒளியானது மேகங்கள் விலகும்போது பிரகாசமாக தோன்றுமோ அதுபோல மனதிலுள்ள அழுக்குகள் நீங்கும்போது ஆத்மாவானது பிரகாசமாக தெரியும்.

அரசனின் கேள்வி - 6

எங்களுக்கு கர்மயோகத்தைப்பற்றியும் உபதேசம் செய்யுங்கள். ஒரு சாதகன் எந்த சாதனம் மூலமாக தன்னை தூய்மைபடுத்தியவனாக மாற்றிக் கொள்ள முடியும். இங்கேயே உயிரோடிருக்கும்போது உடனடியாக கர்ம பலன்களை எல்லாம் விட்டொழிந்துவிட்டு, துறந்துவிட்டு மேலான மோட்ச நிலைய அடைகின்றான்.

ஆவிர்ஹோத்ர யோகி பதிலளிக்கிறார்

இந்த கேள்வியை முன்னொரு காலத்தில் பிரம்மாவின் மகன்களாக என் தந்தையுடன் இருக்கும்போது ரிஷிகளிடம் கேட்டேன். ரிஷிகள் இங்கே சனகாதி முனிவர்களைக் குறிக்கிறது. அவர்கள் எனக்கு பதிலளிக்கவில்லை அதன் காரணத்தையும் அறிய விரும்புகிறேன்.

குழந்தைகளுக்கு பெற்றோர்கள் சிலவற்றை நாசூக்காக சொல்வது போல இந்த வேதமானது சொல்ல விரும்புவதை மறைமுகமாகத்தான் உபதேசிக்கும். வேதத்தின் பார்வையில் அனவரும் குழந்தைகளாகத்தான் இருக்கிறோம். வேதங்களே நம்மை செயலில் ஈடுபட வைக்கின்றது. நம்முடைய கடமைகளைக் கூறி செயல்பட வைக்கிறது.  நம்மை கர்மத்தில் இருந்து விடுவிக்கத்தான் இவ்வாறு உபதேசிக்கிறது. கசப்பான மருந்தை இனிப்பு தடவி கொடுப்பது போல வேதம் கர்மத்திலிருந்து விடுவிக்க கர்மத்திலே ஈடுபடுத்துகிறது.

வேதம் கூறுகின்ற தர்மத்தை பின்பற்றவில்லையென்றால் அடையும் நிலையை இதில் கூறப்படுகிறது. வேதம் உரைக்கும் தர்மப்படி வாழவில்லை என்றால், அறியாமையினாலும், எது தர்மம், எது அதர்மம் என்ற அறியாமையினால், புலனடக்கமின்மை, தர்மத்தை செயல்படுத்தும் சக்தி இல்லாமையினால், புலன்களை தன் வசத்துக்குள் வைத்துக் கொள்கின்ற சக்தியின்மையினால் இயலாமை, அதர்மப்படிதான் வாழ்ந்து கொண்டிருந்து மரணத்திலிருந்து மரணத்திற்கு செல்கிறான். துக்கத்தையே அனுபவித்துக் கொண்டு பிறப்பு-இறப்பு என்ற சம்சார சக்கரத்திலே சுழன்று கொண்டிருக்கிறான்.

வேதத்தில் கூறப்பட்டுள்ள, அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ள கர்மத்தை செய்து கொண்டு இருப்பவன், செய்யும் செயல்களில் விருப்பு, வெறுப்பு இல்லாதிருப்பவன், செய்யும் செயல்களின் பலனை ஈஸ்வரனுக்கு அர்ப்பணம் செய்துவிட்டு, அவைகளை பிரசாதமாக அனுபவிக்க வேண்டும்.  இவ்வாறு வாக்கு, மனம் உடல் இவை மூன்றாலும் தர்மப்படி செயல்படுகின்ற கர்மயோகத்தை செய்து கொண்டுவந்தால், கர்மயோகப்படி வாழ்ந்து கொண்டு வந்தால் விரைவில் மனத்தூய்மையை, மனநிறைவை அடைவோம்.  காம்ய கர்மங்களை செய்வதனால் அடையும் இன்பங்கள், இவைகள் எல்லாம் கர்மயோகப்படி வாழ்வதற்கு நம்மை உற்சாகப்படுத்துவதற்குத்தான். இதனால் மனிதர்கள் தர்மப்படி வாழும் வாழ்க்கையில் செல்ல உற்சாகம் ஏற்படும்.

எந்தவொரு சாதகன் உடனடியாக தன்னுடைய மனதிலுள்ள துயரங்களில் இருந்தும், , மனதை வாட்டிக் கொண்டிருக்கின்ற துன்பத்திலிருந்தும் விடுபட விரும்பினால் சாஸ்திரத்தில் கூறியபடி வழிபட வேண்டும். கேசவன் என்று அழைக்கப்படுகின்ற இறைவனை அவரவர்களுக்கு தெரிந்த ஆகமமுறைப்படி, குலதர்மப்படியும் வழிபடலாம்.

பூஜை முறைகளை, வழிபாட்டு முறைகளை செய்து கொண்டிருக்கின்ற ஆசிரியர்களிடமிருந்து அனுக்கிரகம் பெற்று, அவரால் வழிகாட்டப்பட்டு பூஜை முறைகளை அறிந்து கொண்டு அந்த இறைவனை ஈஸ்வரனை வழிப்பட வேண்டும். தனக்கு பிடித்த இறை உருவத்தை வழிபடலாம்.

உடலை தூய்மைபடுத்திக் கொள்ள வேண்டும். வழிபடும் இறைவன் முன் அமர்ந்து கொண்டு பிராணனை அமைதிப்படுத்திக் கொண்டு, ஸ்தூல சரீரத்தை மந்திரங்களால் தூய்மைப்படுத்த வேண்டும். உடலிலுள்ள உறுப்புக்களை மந்திரங்களால் தூய்மைபடுத்தி கொண்டு ஶ்ரீஹரியை வழிப்பட வேண்டும்.

நாம் எந்த இறை உருவத்தை வைத்திருக்கின்றோமோ அதை வழிபடலாம். மனதில் வைத்தும் வழிபடலாம். நமக்கு கிடைக்கின்றப் பொருளைக் கொண்டு அர்ச்சினை செய்யலாம். எந்தெந்தப் பொருட்களை வழிபாட்டுக்கு வைத்தோமோ அதை மந்திரங்களால் தூய்மைப்படுத்த வேண்டும். மனதால் நீரைத் தெளித்து தூய்மைப்படுத்த வேண்டும். வழிபடும் இடத்தையும் தூய்மை படுத்த வேண்டும்.  அவைகளை பூஜைக்கு யோக்கியதையாக்கி நாம் அமர்ந்து இருக்கின்ற இருக்கையையும் தூயமைப்படுத்தி இறைவனை வழிபட வேண்டும்.

பகவானுடைய பாதங்களையும், கைகளையும், வாயையும் சுத்தப்படுத்தி பூஜைக்கு வேண்டிய பொருட்களை முன்னதாகவே தயார்படுத்திவிட்டு மனதை அமைதிபடுத்திவிட்டு சில மந்திரங்களைக் கூறி உடலிலுள்ள அங்கங்களை மனதால் தூய்மைப்படுத்த வேண்டும். இப்படிச் செய்வதால் நம் உடல் மீது நமக்கே ஒரு மரியாதை ஏற்படும். இப்படியெல்லாம் தயார்படுத்திக் கொண்டு இறைவனை மூலமந்திரத்தைக் கொண்டி அர்ச்சனை செய்ய வேண்டும்.

இறைவனை எப்படியெல்லாம் வழிபடலாம் என்று சிறுகுறிப்பு தருகிறார். இறைவனுடைய அங்கங்களையும், ஆயுதங்களையும் அவர்களுடைய பக்தர்களையும் அந்தந்த மூர்த்திகளை அவர்களுக்குரிய மந்திரங்கள் மூலம் பாதங்களை நீரால் சுத்தப்படுத்தல் (பாத்3யம்), கைகளை நீரால் சுத்தப்படுத்தல் (அர்க்3யாம்), ஆசமனியம் - வாயை தூய்மைப்படுத்துதல், வாசனை திரவியங்களால் அலங்கரித்தல், அபிஷேகம் செய்தல் மூலமாக வழிபடலாம்

சந்தனம், மாலை, மஞ்சள், அரிசி, தீப, தூப, நைவேத்தியம் படைத்து அர்ச்சனை செய்யலாம்.  சாஸ்திரத்தில் சொல்லியபடி அந்தந்த தேவதைகளை தோத்திரங்கள் மூலமாம ஶ்ரீஹரியை வணங்கவேண்டும்.

அந்த ஈஸ்வரனையே தானாக நினைத்து வழிபட வேண்டும். அந்த ஶ்ரீஹரியை தானாகவே நினைத்து வழிபட வேண்டும். தன்னையே ஈஸ்வரனாக பாவித்தல், பூஜை முடிந்தபின் மீதமுள்ளவற்றை பிரசாதமாக பாவிக்க வேண்டும். அனைவருக்கும் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். கர்மபலனாக வருபவைகளை அவரது பிரசாதமாக தலைமேல் வைத்துக் கொண்டாத வேண்டும். வணங்கப்பட்ட பகவானை வணங்கிய மூர்த்தியிலிருந்து அந்த இறைவனை அவரது இருப்பிடத்திற்கு திருப்பி அனுப்பிவிட வேண்டும். பூஜையை நிறைவு செய்ய வேண்டும்.

இவ்விதம் அக்னி, சூரியம், வருணன் போன்ற தேவதைகளை வழிபடலாம். வீட்டுக்கு வரும் விருந்தினரையும் பகவானாக மதித்து உபசரிக்க வேண்டும். மனதுக்குள்ளே இறைவன் இருப்பதாக நினைத்து வழிபடலாம். உன்னுடைய ஆத்மாவாக இருக்கின்ற ஈஸ்வரனைத்தான் விதவிதமான தேவதைகள் மூலம் வழிபட்டு அடைய வேண்டிய மோட்சப்பலனை அடைகிறான்.

அத்தியாயம்-4

அரசனின் கேள்வி-7.

பகவான் ஶ்ரீஹரியானவர் தான் விரும்பி ஏற்றுக் கொண்ட அவதாரத்தின் மூலம். எந்தெந்த செயல்களையெல்லாம் எந்தெந்த அவதாரத்தின் மூலமாக செய்து முடித்தார், செய்து கொண்டிருக்கின்றார் என்பதை எங்களுக்கு கூறியருளுங்கள்.

த்ருமில யோகி பதிலளிக்கிறார்

எவனொருவன், எண்ணிலடங்கா பெருமைகளை உடையவரும், எல்லையற்றவராக உள்ளவருடைய பெருமைகளை கணக்கிட விரும்பினால் அது ஒரு குழந்தைத் தனமானது. நிலத்திலுள்ள மண்துகள்களை எண்ணிவிடலாம், ஆனால் அனைத்து சாதுக்களின் இருப்பிடமான பகவானின் பெருமைகளை எண்ணிவிடமுடியாது.

ஈஸ்வரனிடமிருந்து உருவான ஸ்தூல, சூட்சும பஞ்ச பூதங்கள் மூலமாக அழகாக வடிவமைக்கப்பட்ட விராட் தத்துவத்தை உருவாக்கினார். சமஷ்டி ஸ்தூல சரீரத்தை உருவாக்கினார். அதற்குள் தன்னுடைய சைதன்ய அம்சத்துடன் உள்ளே சிதாபாஸ ரூபமாக பிரவேசித்தார். அப்போது ஜீவன் என்ற பெயரை அடைந்தார்.  இந்த நாராயணனே ஆதிதேவனான ஈஸ்வரன்.

எந்த இறைவனுடைய உடலானது மூன்று உலகமாக காட்சியளிக்கின்றதோ எந்த இறைவனுடைய புலன்கள்தான் ஜீவராசிகளின் புலன்களாக இருக்கின்றதோ அவருடைய ஸ்வரூபம்தான் ஜீவராசிகளுக்கு ஞானமாக இருக்கின்றது. இறைவனுடைய சக்திகளின் மனதின் சக்தியாகவும், உடல் வலிமையாகவும், செயல்படும் சக்தியாகவும் இருக்கிறது. தோற்றம், இருத்தல், அழிவு இவைகளுக்கு மூலகர்த்தவாக இருக்கின்றார். மாயையினுடைய முக்குணங்களின் உதவியோடு இச்செயல்களை செய்து கொண்டிருந்தார்.

ஸ்ருஷ்டியின் துவக்கத்தில் அந்த மூலப்பொருளான இறைவன் பிரம்மதேவனாக ரஜோ குணத்தை எடுத்துக் கொண்டு மாறினார். ஸ்திதி என்ற செயல் புரிவதற்கு சத்துவகுணத்தின் துணையை எடுத்துக் கொண்டு விஷ்ணுவாக உருவாகி கர்ம பலன்களை கொடுக்கின்றார். அதே சமயத்தில் தர்மத்தையும் பாதுகாத்து வருகிறார். தர்மத்தை கடைப்பிடித்துக் கொண்டு வாழ்பவர்களை காப்பாற்றுகிறார். தமோ குணத்தை எடுத்துக் கொண்டு ருத்ரன் என்று உருவெடுத்து அழிவுச் செயலை செய்கின்றார். பிரளயத்தை ஏற்படுத்துகிறார். இந்த மூன்று செயல்களும் எல்லா காலத்திலும் நடந்து கொண்டிருக்கிறது.

தக்ஷ பிரஜாபதியின் மகளுக்கு நர, நாராயண ரிஷிகள் பிறந்தார்கள். அவர்கள் ஞானிகளாக, மகான்களாக, தலைசிறந்த ரிஷிகளாக இருந்தார்கள்.  மன அமைதியுடன் இருந்தார்கள்.  இவர்கள் இந்த உலகத்திற்கு மோட்சத்தை அடைவதற்கான வழிகளை உபதேசித்துள்ளார்கள்>  அதன்படியே வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். மற்ற ரிஷிகளெல்லாம் இவர்களின் பாதங்களை வணங்கினார்கள். இவர்கள் என்றும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இந்திரதேவன் தன்னுடைய பதவி இவர்களால் பறிக்கப்பட்டுவிடுமோ என்ற பயத்துடன் அவர்கள் மீது சந்தேகித்தான்.  அவர்கள் தவ பலத்தை இழக்க வைக்க வேண்டும் என்று திட்டமிட்டான். பதரி என்கின்ற ஆசிரமத்தில் வசிக்கின்ற அவர்களிடத்தில் மன்மதனை தனி பரிவாரங்களுடன் செல்ல உத்தரவிட்டார். அவனும் அங்கு அப்ரஸ்களுடன் சென்று மென்மையான தென்றலை உருவாக்கி, வசந்த காலத்தை உருவாக்கி, பெண்களின் வில் போன்ற கண்களால் தாக்கினான்.

இந்திரனுடைய கேவலமான, தவறான செயலை அறிந்த இந்த தேவர்களுக்கு எல்லாம் தேவனாக இருக்கின்ற ரிஷிகள் புன்னகையுடன் கீழ்கண்டவாறு கூறினார்கள். ஆசை, கோபம், ஆணவம் போன்ற தீய உணர்ச்சியற்றவர்களான இவரைக் கண்டு அங்கு வந்த தேவர்களுக்கு நடுக்கம் வந்துவிட்டது. மன்மதனே!  தென்றலே, தேவலோகப் பெண்களே பயப்படாதீர்கள், உங்களிடன் கோபம் கொள்ள மாட்டேன். எங்களுடைய உபசரிப்பை ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள். உங்களுடைய இருத்தல் மங்கலகரமாக இருக்கட்டும்.

ஹே ராஜன்! அந்த தேவர்கள் அபயத்தைக் கொடுத்த ரிஷிகளிடத்தில் தங்கள் செயலால் தலைகுனிந்து வெட்கப்பட்டார்கள். பணிவுடன் இவ்விதம் கூறினார்கள். நீங்கள் இவ்விதம் நடந்து கொள்வதில் எங்களுக்கு ஆச்சரியம் ஏற்படவில்லை. ஏனென்றால் இந்தக் குணங்கள் உங்களுக்கு இயல்பானதாக இருக்கிறது. மேலான மனதையுடைய தாங்கள் ஞானிகளாலும் வணங்கப்படுபவர்கள். பிரம்மநிஷ்டை அடைந்த ஞானிகளின் கூட்டங்களால் தாமரைப் போன்ற தாங்கள் மலரடிகளை வணங்கப்படுகிறது.

விதவிதமான தடைகள் தேவர்களால் கொடுக்கப்படும். தங்களுடைய சேனையை நாடுபவர்களுக்கு,  சொர்க்க சுகத்தை தியாகம் செய்துவிட்டு உங்களுடைய மேலான திருவடியை நாடுபவர்களுக்கு, மற்றவர்களான யாகம் செய்து போகத்தை அடைய விரும்புபவர்களுக்கு இந்த தடைகள் வராது. புலன்கள் போகும் பாதையில் செல்பவர்களுக்கு அதனால் எந்த கஷ்டமும் வராது. நீங்கள் எங்களை அனுக்கிரகித்தால் நாங்கள் அந்த தடைகளையே படிகளாக மாற்றி முன்னேற முடியும். தடைகளின் தலைமீது காலை வைத்து அதை கடந்து விடுவோம்.

தேவர்கள் கொடுக்கும் தடைகளாவது, மூன்று பருவங்களான கோடை, மழை, குளிர் காலங்களின் வருவது, முக்குணங்களினால் வரும் தடைகள், ஆறுவகையான காலங்களினால் வரும் தடைகள், புயற்காற்று, சுவைக்கு அடிமையாகுதல், உடலின்பம் போன்றவைகள் தேவர்களாகிய எங்களால் கொடுக்கப்படுகின்றது. சிலர் கரைகளற்ற கடல் போன்ற தடைகளை இவைகளை எல்லாம் தாண்டிவிடுகிறார்கள். இவர்கள் எந்தப் பலனும் கொடுக்காத கோபம், என்ற தீய உணர்ச்சியினால் வீழ்ந்து விடுகிறார்கள். மாடுகளின் கால் குளம்பினால் ஏற்பட்ட குழியில் உள்ள நீரில் சிறு பூச்சிகள் விழுந்து இறந்துவிடுவது போல உயர்ந்த தவங்களை செய்து இருந்தாலும் சிறு விஷயத்தினால் அந்தப் பலன்களை அழித்து விடுகிறார்கள்.

இவ்விதம் அங்கு வந்த தேவதைகள் ரிஷிகளிடம் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது பார்ப்பதற்கு அழகான பெண்களை தோற்றுவிக்கப்பட்டார்கள். அந்தப் பெண்கள் நன்கு பணிவுடன் சேவை செய்யக்கூடியவர்களாகவும், நற்குணத்துடனும் இருந்தார்கள் இந்த நர நாராயண ரிஷிகள். இந்த தேவர்கள் ரிஷிகள் படைத்த பெண்கள் லட்சுமிதேவிக்கு இணையாக இருந்தனர். இவர்களை பார்த்து மயங்கினார்கள். அவர்களிடம் இருந்து வீசும் நறுமணத்தினாலும், அப்பெண்களின் அழகில் மயங்கினார்கள். இதனால் அந்த தேவர்கள் தங்கள் பெருமையை இழந்தார்கள். தேவர்களுக்கும் மேலாக உள்ள இந்த ரிஷிகள் தங்களை வணங்கிக் கொண்டிருக்கும் தேவர்களைப் பார்த்து புன்னகையுடன் இவ்வாறு கூறினார்கள். இந்தப் பெண்களில் யாராவது ஒருவரை சொர்க்கத்திற்கு அழைத்து செல்ல தேர்ந்தெடுத்து கொள்ளுங்கள். அந்த தேவர்கள் சரியென்று கூறிவிட்டு அந்த ரிஷிகளை வணங்கி. ஊர்வசி என்கின்ற ஒரு தேவலோக பெண்களை விட அழகான பெண்ணை தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டு இந்திரலோகத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார்கள்.

தேவலோகத்தில் இந்திரனை வணங்கி, மற்ற தேவர்கள் எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் போது அந்த தேவர்கள் நர-நாராயண ரிஷிகளின் பெருமைகளை கூறினார்கள். இந்திரதேவன் இதைக்கேட்டு பயத்துடன் கூடிய வியப்பை அடைந்தான்.

இதில் ஐந்து அவதாரங்களைக் குறிப்பிடுகிறார். ஆத்மஞான உபதேசம் செய்வதற்கு எடுத்துக் கொண்ட அவதாரங்கள்.

·         ஹம்ஸ அவதாரம்

·         த3த்தாத்தரேயர்

·         குமார, சனத்குமார அவதாரம்

·         ரிஷபதேவர் என்கின்ற அவதாரம், அவரே எங்கள் பிதா

மேற்கூறிய நான்கும் உலகத்திற்கு நன்மையை கொடுப்பதற்கு விஷ்ணுவின் ஒரு சிறிய அம்சமாக வெளிப்பட்டிருப்பவைகள்.

·         ஹயக்ரீவர் - இந்த அவதாரத்தில் மதுவென்ற அரக்கனைக்கொன்று வேதங்களை அவனிடமிருந்து மீட்டுக் கொண்டு வந்து கொடுத்தார்.

·         மத்ஸ்ய அவதாரம் - மீன் அவதாரம்

·         வராக அவதாரம் - பன்றியின் வடிவ அவதாரம் எடுத்து அரக்கனை கொன்று பூமியை நீரிலிருந்து மீட்டுக் கொண்டு வந்தார்.

·         கூர்ம அவதாரம் - ஆமை வடிவ அவதாரம் மலையை கடைவதற்காக எடுத்தது.

·         சரணடைந்த யானையை முதலையின் வாயிலிருந்து காப்பாற்ற வேண்டி எடுத்த அவதாரம்

இதில் மேலும் நான்கு அவதாரங்கள் கூறப்படுகிறது. இறைவனை துதி செய்து கொண்டிருந்த ரிஷிகளுக்கு ஏற்பட்ட இடையூறுகளை அவதாரத்தின் மூலம் நீக்கினார். விருத்தாசுரன் என்ற அரக்கனிடமிருந்து இந்திரனை காப்பாற்றினார். அசுரர்களால் சிறைபிடிக்கப்பட்ட தேவலோக பெண்களையெல்லாம் இறைவன் காப்பாற்றினார். நரசிம்ம அவதாரத்தில் ஹிரண்யகசிபு என்ற அரக்கனை கொன்றார். இந்த அவதாரங்கள் ஸத்புருஷர்களை காப்பாற்றுவதற்காக எடுக்கப்பட்டது.

எல்லா யுகங்களிலும் தேவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும் இடையே நடக்கும் போரில் தேவர்களை காப்பாற்றுவதற்காக அசுரர்களையும் அவர்களின் தலைவனையும் கொன்று அசுரர்களால் வெற்றிக் கொள்ளப்பட்ட உலகங்களை தேவர்களுக்கு கிடைக்கும்படி செய்தார்.  ஈஸ்வரனின் அருளால்தான் நாம் நல்லதை செய்ய முடியும். வாமன அவதாரத்தில் இந்த மேலுலகங்களையும், பூமியையும் பலி என்கின்ற அசுர ராஜாவிடமிருந்து யாசிப்பது போல் நடித்து மீட்டு தேவர்களுக்கு கொடுத்தார்.

இதில் பரசுராமர்,ராமர் அவதாரங்கள் கூறப்படுகிறது.  பரசுராமர் அவதாரத்தின் நோக்கம் அதர்மமாக ஆட்சி செய்கின்ற அரசர்களைக் கொன்று தர்மமான ஆட்சியை நிலைபடுத்துவதாகும். இந்த பூமியில் அவர்கள் இல்லாமல் போகும்படி செய்தார். கடலில் பாலம் அமைத்து இலங்கைக்கு சென்று ராவணனையும், இலங்கையும் அழித்து சீதையை மீட்டு சீதாபதியாக பிரகாசித்தார்.  உலகத்தில் அதர்மங்களை செய்கின்றவர்களை அழித்து தர்மத்தை நிலைநாட்ட ராமபிரான் அவதரித்தார்.

பூமியின் பாரத்தை குறைப்பதற்காக யது குலத்தில் விஷ்ணு பகவான் அவதரிக்க போகிறார். தேவர்களாலும் செய்ய முடியாத செயல்களை செய்யப் போகின்றார் கர்மத்தை மட்டும் செய்தாலோ போதும் என்ர கொள்கை உடையவர்களை வாதத்தினால் தோற்கடித்து உண்மைப் பொருளை உபதேசிக்கப் போகிறார். கலியுகத்தின் போது க்ஷத்திரிய தர்மத்திலிருந்து நழுவி சூத்திரர்களின் கடமைகளை எடுத்துக் கொள்ளப்போகிறார்கள். அப்போது அவதாரம் எடுத்து அவர்களையெல்லாம் அழிக்கப் போகிறார்.

இந்த ஜகத்திற்கு தலைவனான அளவிட முடியாத புகழை உடைய இறைவன் இங்கு சொல்லப்பட்ட அவதாரங்களையெடுத்து உலகிலுள்ள அதர்மங்களை அழித்து அவதாரங்களை என்னால் உனக்கு எடுத்துச் சொல்லப்பட்டது.

அத்தியாயம்-5

அஷ்டவக்ர ஸம்ஹிதா

அரசனின் கேள்வி-8

இறைவன் ஶ்ரீஹரியை பொதுவாக மனிதர்கள் வழிபடுவதில்லை. அவர்களுடைய ஆசைகள் முறைப்படுத்தபடுவதில்லை.  இத்தகையவர்களுடைய நிலை எவ்வாறு இருக்கும்? தன்னை வென்றவர்கள், மனதையும், புலன்களையும், உடல்களையும் தன் கட்டுபாட்டுக்குள் எப்படி வைத்திருப்பார்கள்?

சமஸஹ என்ற யோகி இதற்கு பதிலளிக்கிறார்.

இறைவனுடைய முகம், கைகள், தொடைகள், கால்கள் இவைகளிலிருந்து நான்கு வர்ணங்கள், ஆசிரமங்கள் தோன்றின. இவைகள் முக்குணங்களின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது. மனிதனின் வாழ்க்கை முறை வர்ணாசிரம தர்மத்தின்படி இருக்கிறது.

இவ்வாறு இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்ற மனிதர்கள் யார் நேரிடையாகவும், உண்மையாகவும் தனக்குத்தானே காரணமாக இருக்கின்ற ஈஸ்வரனை வணங்குவதில்லையோ, அவமதிக்கின்றார்களோ, அதர்மத்தை தெரிந்தே பயன்படுத்துகிறார்களோ, தர்மத்தை அவமதிக்கிறார்களோ அவர்கள் மனித இனத்தில் அடையக்கூடிய மேலான பலனை அடையாமல் நழுவி வீழ்ந்து விடுகிறார்கள்.  மனிதனால் அடையக்கூடிய மேலான இரண்டு பலன்கள் புண்ணியத்தை அடைதல், மோட்சத்தை அடைதலாகும். இவைகளை அடையாமல் வீழ்ந்து விடுகிறார்கள்.

சிலர் இறைவனை பற்றி அறியாமல் இருக்கிறார்கள், இறைவனைப் பற்றிய பாடல்களைப் பாடுதல், நாம பஜனை செய்தல், ஜபம் செய்தல் இவைகளை பின்பற்றாமல் இருப்பார்கள். இத்தகையவர்கள் பெண்களாக இருக்கலாம். நாள் முழுவதும் உழைத்துக் கொண்டிருப்பவர்களாக இருக்கலாம். இவ்வாறிருக்கும் மனிதர்களிடத்தில் சாதுக்கள் எவ்வாறு நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்றால், அவர்களிடம் தயையுடனும், கருணையுடனும் இருக்க வேண்டும். அன்புடனும், பரிதாபத்துடனும் அவர்களை நடத்த வேண்டும். அவர்களை வெறுக்கக்கூடாது.

பிரமாணனாக இருப்பவர்கள் அரசனாகவும், வைசியனவாகவும் இருப்பவர்கள் இறைவனிடம் நெருங்கியிருக்கும் அறிவை உடையவர்களாக இருக்கலாம். இவர்கள் மோகவசத்தினால் காம்யமான செயல்களை செய்வதிலே ஈடுபட்டு பாவத்தை அடைகிறார்கள். இவர்களையும் பரிதாபத்துடனும், கருணையுடனும் ,நடத்த வேண்டும். அவர்களை வெறுத்து ஒதுக்கக்கூடாது.

வேதத்தில் கூறப்பட்டிருக்கும் சில கர்மங்களைப் பற்றிய நல்லது, கெட்டதை பற்றிய அறிவில்லதவர்கள், கர்வமுடையவர்கள், முரட்டுசுபாவமுடையவர்கள், கொண்ட கொள்கையில் பிடிவாதமாக இருப்பவர்கள், தான் புரிந்து கொண்டதுதான் சரியென்ற மனநிலையில் இருப்பவர்கள் தன்னை அறிவுடையவனென்று நினைத்துக் கொண்டிருப்பவர்கள் அனைவரும் மூர்க்கர்கள், பண்பற்றவர்கள். மனம் போனபோக்கில் வாழ்பவர்கள், பிறரை மயக்கும் வகையில் கவர்ச்சிகரமாக பேசுபவர்கள், மதுரமான வார்த்தைகளால் ஈர்க்கப்படுபவர்கள் அனைவரும் மூடர்கள்.

ரஜோ குணத்தின்  தூண்டுதலினால், இப்படிபட்ட குணங்களை உடையவர்கள் பயங்கரமான லட்சியங்களை வைத்திருப்பார்கள். முழுமையாக ஆசையின் வயப்பட்டு இருப்பார்கள். ஆசை நிறைவேற எதை வேண்டுமானாலும் செய்வார்கள்.  பகட்டுடையவர்கள், வெளியே தன்னை உயர்வாக காட்டிக் கொண்டு இருப்பார்கள். மனதுக்குள் தன்னை உயர்வாக நினைத்துக் கொண்டு இருப்பார்கள். பாவங்களை சேர்த்து வைத்திருப்பார்கள். இறைவனிடத்தில் பக்தி செலுத்திக் கொண்டிருக்கும் பக்தர்களை கேவலமாக பேசுவார்கள், கேலி செய்வார்கள்.

உண்மையை தவறாக புரிந்து கொண்டவர்களின் குணங்களாவது, இத்தகையவர்கள் எல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து ஒருவருக்கொருவர் புகழ்ந்து கொள்வார்கள். இந்த உலகமே இன்பத்தை அனுபவிப்பதற்குத்தான் எனவே அனைத்தையும் அனுபவித்து மகிழ்ந்து இருக்க வேண்டும்.  இல்லறம் என்பது எல்லா இன்பத்தையும் அனுபவிக்கத்தான் தமது லட்சியமாக இருக்க வேண்டும் என்று எண்ணிக் கொள்வார்கள். இவர்கள் சாஸ்திர முறையற்ற வைதீக கர்மங்களான யாகங்களையும், அன்னதானத்தையும், தட்சணை கொடுக்காமல் செய்வார்கள். உயிர் வாழ்வதற்காக ஆடு, மாடு போன்ற உயிர்களை கொன்று அதன் மாமிசத்தை சாப்பிடுவார்கள்.

பாவம் செய்கின்றவர்கள் அதர்மவாதிகளின் குணங்களான, செல்வம், செல்வ செருக்கு உடையவர்கள், பெரிய பதவிகளில் இருக்கிறேன் என்ற ஆணவம், தன்னை சுற்றியிருக்கும் ஆட்களினால் அடையும் செருக்கு, ஆட்கள் பலத்தினால் அடையும் ஆணவம், கற்ற கல்வியினாலும், படிப்பறிவினாலும் அடையும் ஆணவம், உடல், வயது, வீடு இவற்றின் உயர்வினால் அடையும் ஆணவம், உடல்பலம், மனோபலம் அதிகமாக இருப்பதனால் அடையும் ஆணவம், தான் செய்த செயல்களினால் அடையும் கர்வம், இவைகளினால் மதிமயங்கி ஶ்ரீஹரிபக்தர்களை மட்டுமல்லாமல், பகவானையும் சேர்த்து அவமதிக்கின்றார்கள்.

உடலுடன் கூடிய எல்லா ஜீவராசிகளிடத்திலும் ஆகாசத்தைப் போல என்றும்  மாறாமல் இருக்கின்ற ஆத்ம தத்துவத்தை, ஜீவனுக்கு மோட்சத்தை கொடுக்க வல்ல ஈஸ்வரனை, நாம் எதைக் கேட்கின்றோமோ அதை கொடுக்கக்கூடிய ஈஸ்வரனை, நமக்குள் ஆதாரமாக இருக்கின்ற ஈஸ்வரனை வேதமே எடுத்து உரைக்கப்பட்டதாக இருந்த போதிலும் அறிவற்றவர்கள் அதை கேட்பதில்லை. மனதுக்குள் தற்காலிகமாக அடையக்கூடிய சுகத்தை கொடுக்கும் வேத உபதேசத்தை மட்டும் எடுத்துக் கொள்கிறார்கள்.

இந்த உலகத்தில் மதுவை அருந்துதல், புலாலுணவை உட்கொள்வது, உடலின்பம் அனுபவித்தல் இவைகளெல்லாம் இயற்கையாக மனிதர்களால் நாடப்படுவதாக இருக்கின்றது.  இவைகளெல்லாம் பயன்படுத்தலாம் என்று சாஸ்திரம் சொல்ல தேவையில்லை. இந்த மூன்று விஷயத்தில் வேதம் என்ன உபதேசிக்கிறது என்று பார்த்தால் முறைப்படி இல்லறத்திற்கு சென்று உடல் இன்பத்தை அனுபவித்துக் கொள்ளலாம். யாகங்களில் போடப்பட்ட மாமிசத்தை இறைவன் பிரசாதமாக சாப்பிடலாம். மதுவகைகளை சாப்பிடாமல், நுகர்ந்து பார்த்து விட்டுவிடவேண்டும். இவைகளெல்லாம் செய் என்பது சாஸ்திரத்தின் குறிக்கோள் அல்ல. இதிலிருந்து வெளியே வரவேண்டும் என்பதுதான அதனுடைய முடிவான கருத்து.

செல்வமானது தர்மத்தின் வழியே சேர்த்திருக்க வேண்டும். செல்வத்தினால் தர்மவழியில் செயல்பட வேண்டும். தர்மத்தின் வழியாக செயல்பட்டதன் விளைவாக புண்ணியத்தை சேர்த்துக் கொள்ளலாம். அதன் மூலமாக ஆன்மீக ஞானத்தையும், வாழ்வியல் அறிவையும், இறைவனைப் பற்றிய அறிவையும் அடையலாம்.

இறைவனுடைய ஸ்வரூபத்தை உணர்கின்ற அறிவு, அனுபவத்துடன் கூடிய ஆத்மஞானம். (அனுப்ரஶாந்த) இதைத் தொடர்ந்து அடையும் மனவமைதி, மனநிறைவு. ஆனால் பலர் பணத்தை உடலின்பத்திற்காகவும், அலங்காரத்திற்காகவும், பாதுகாப்பிற்காகவும், பயன்படுத்துகிறார்கள். உடலின் முடிவை அறிந்தும் இவ்வாறு செயல்படுகிறார்கள். உடல் சுகத்திற்காகவும், அதை அடைவதற்கு பயன்படும் பொருட்களை வாங்குவதற்கும், வீடு, நிலம் போன்றவற்றை அடைவதற்காகவும் செலவிடுகிறார்கள். மரணம், வயோதிகம் இவைகளை தடுத்து நிறுத்த முடியாது,

இவைகளை பார்க்காமல், அறியாமல் பணத்தை தர்மமற்ற வழியில் செலவு செய்கிறார்கள்.

சுராபானம் என்கின்ற மதுவை சாஸ்திரத்தில் நுகர்ந்து பார்ப்பதற்குதான் அனுமதி கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.  சில யாகங்களில் பசுவை பலிக் கொடுத்து அதன் ஒரு சிறிய இறைச்சி துண்டை சாப்பிடலாம். இல்லறத்தில் இருப்பது உடல் சுகத்தை பெறுவதற்காக மட்டுமல்ல சந்ததிகளை உருவாக்கி அவர்களை நன்கு வளர்க்க வேண்டும்.

வேதத்தின் இந்த உண்மையைப் புரிந்து கொள்ளாதவர்கள் அதர்ம வழியில் வாழ்பவர்கள், அந்த உண்மையை புரிந்து கொள்ள தயாராக இல்லாதவர்கள், இந்த நிலையிலிருந்து மாற முயற்சிக்காமல், உணவுக்காக விலங்குகளை அழிப்பவர்கள், அதனால் எந்தவிதமான மனத்துயரமும் இல்லாமல் இருப்பவர்கள். இவர்களின் உடலை மரணத்திற்கு பின் விலங்குகள் சாப்பிடுகின்றன.

வெறுப்புடையவர்கள், ராக-துவேஷத்தின் பிடியிலிருப்பவர்கள் தனக்குள்ளும் மற்ற உடல்களுக்குள்ளும் இருக்கின்றவருமான இறைவனை வெறுக்கின்றார்கள். பற்றினால் கட்டுண்டவர்கள், பந்தப்பட்டவர்கள் மரணத்திற்குட்பட்ட இந்த உடல் சுகத்தை கொடுக்கின்றவற்றில் விழுந்து விடுகிறார்கள் அதனால் துன்பத்தில் வீழ்கிறார்கள்.

இப்படிபட்டவர்கள் கைவல்யத்தை, மோட்சத்தை அடைவதில்லை. இவர்கள் மூடத்தனத்தின் எல்லையில் இருப்பவர்கள். முதல் மூன்று புருஷார்தத்தை மட்டும் அடைய தகுதி உடையவர்களாக இருக்கிறார்கள். காலத்தை வீணாக கழிப்பவர்கள், அவர்கள் தன்னையே அழித்துக் கொள்பவர்களாக இருக்கிறார்கள்.

இவர்கள் தன்னையே அழித்துக் கொண்டவர்கள், மனநிறைவில்லாமல் இருப்பார்கள். கர்மம் செய்வதையே ஞான சாதனமாக எண்ணுபவர்கள், இவர்கள் அழிந்து விடுகிறார்கள். செய்ய வேண்டியதை செய்து முடிக்காதவர்கள். காலத்தினால் அழிக்கப்படும் மனோரதங்களை உடையவர்கள்.

வாசுதேவ பகவானை வணங்காதவர்கள், தன்னுடைய கடின உழைப்பினால் சேர்த்தவைகளான வீடு, மக்கள், நண்பர்கள், செல்வங்கள் ஆகியவற்றை இழந்து தான் விரும்பாவிட்டாலும் துயரத்தில் மூழ்கி வருந்திக் கொண்டு இருப்பார்கள்.

அரசனின் கேள்வி-9

எந்தெந்த யுகத்தில் இறை தத்துவமானது எந்தெந்த உருவத்தில் வணங்கப்படுகின்றது? எந்தெந்த நிறத்தில், எந்தெந்த முறைப்படி, எந்தெந்த பெயரில் மனிதர்களால் வணங்கப்படுகின்றது? இவைகளை எங்களுக்கு எடுத்து சொல்லுங்கள்.

கரபாஜன யோகி பதிலளிக்கிறார்.

க்ருதாயுகம், த்ரேதாயுகம், த்3வாபரயுகம், கலியுகம் ஆகிய இந்த நான்கு காலத்தில் இறைவன் பலவிதமான நிறங்களைக் கொண்டவராகவும், உருவங்களை உடையவராகவும், பெயர்களை கொண்டவராகவும், விதவிதமான முறையில் வழிப்படபட்டார்.

க்ருதாயுகத்தில் வெண்மை நிறத்துடன், நான்கு கைகளுடையவராக, ஜடாமுடி உடையவராக, மரவுரி ஆடையை அணிந்தவராகவும், மான் தோலை உடையவராகவும், பூணூல் அணிந்தவராகவும், அக்ஷரமாலையை கைகளில் உடையவராகவும், கமண்டலமும், தண்டமும் உடையவராகவும் இறைவன் வழிபடப்பட்டார்.

இந்த யுகத்தில் வாழ்ந்த மனிதர்கள் மனம் சாந்தமானதாக இருந்தது. யாரிடமும் பகைமை இல்லாதவர்களாகவும், நட்புணர்வுடன் இருந்தார்கள். சமபாவனையுடன் இருந்தார்கள். இவர்கள் தவம் செய்வதம் மூலமாக இறைவனை வழிபட்டார்கள். சமம், தமம் என்ற தகுதியுடன் வழிப்பட்டார்கள்.

கிருதயுகத்தில் இறைவனுக்கு கொடுத்த பெயர்களாவது உண்மையையும், பொய்யையும் பிரித்துப் பார்க்கும் பொருளை குறிக்கும் ஹம்ஸ என்றும். ஜீவாத்மா, பரமாத்மா இவைகளை பிரித்துப் பார்க்கும் பொருளை ஸுபர்ணஹ என்றும், வைகுண்டன் என்றும், தர்மம் என்றும், யோகேஸ்வரன் என்றும், தூய்மையானவர் என்றும், ஈஸ்வரன் என்றும், புருஷனென்றூம் அவயக்தன் என்றும் பரமாத்மா என்றும் பலவாராக அழைக்கப்பட்டார்.

திரேதா யுகத்தில் இறைவனை சிவப்பு நிறத்துடனும், நான்கு கைகளுடனும், முப்புரிநூல்களுடனும், தங்கத்தைப்போல மிளிர்கின்ற தலைமுடியுள்ள மூன்றுவித வேதங்களின் ஸ்வரூபமாக வணங்கப்பட்டார். யாகத்தில் பயன்படுத்தும் பொருட்கள் இறைவனுடைய உருவமாக வழிபடபட்டது.

இதில் இறைவனை வழிபட்ட விதமானது கூறப்படுகிறது. அந்த இறைவன் இந்த யுகத்தில் தவத்தாலும், யாகத்தாலும், ஶம, தமத்தாலும் வழிப்பட்டார்கள். மனிதர்கள் தர்மப்படி வாழ்ந்து வந்தார்கள். வேதத்தை மனனம் செய்து அதை ஓதிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

திரேதாயுகத்தில் இறைவனை விஷ்ணு என்ற பெயருடனும், யக்ஞ புருஷனாகவும், ப்ருஶ்னிக3ர்பன் என்ற பெயருடனும் வணங்கினார்கள். எல்லா தேவதா ஸ்வரூபமாகவும் இருப்பவர். உருக்ரமன் என்றும், தர்மத்தைக் காப்பாற்றியவராக இருக்கின்ற வராக அவதாரமாகவும், எப்பொழுதும் வெற்றியையே உடையவரும், உண்மையான புகழுக்கு அதிகாரியாக இருப்பவரும் என்ற இப்படிபட்ட சொற்களால் இறைவன் வணங்கப்பட்டார்.

த்வாபர யுகத்தில் பகவான் கறுப்பான நிறம் கொண்டவராகவும், மஞ்சளாடை அணிந்தவராகவும், சங்கு, சக்கர, கதை என்கின்ற ஆயுதங்களை தரித்துக் கொண்டிருப்பவராகவும். ஶ்ரீவத்ஸ என்கின்ற மருவை மார்பில் உடையவராகவும் இருக்கினற லடசணங்களைக் கொண்ட உருவத்தினால் வணங்கப்பட்டார்.

அரசே! இந்த யுகத்தில் ஆகம சாஸ்திரங்களில் உள்ள மந்திரங்கள், வழிமுறைகள் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.  அந்த ஈஸ்வரனை மனிதர்கள் மகாராஜாவை போல அலங்கரித்து வேதமுறைப்படியும், ஆகம முறைப்படியும் வணங்கினார்கள்.

இந்த திரேதா யுகத்தில் இறைவனை வாசுதேவன் என்றும், ஷங்கர்ஶனாயன் (மனதை ஈர்க்க கூடியவர்) என்றும், அநிருத்தாய (எப்பொழுதும் வெற்றியை உடையவர்) என்றும், பிரத்யும்னாயன் என்றும் வணங்கப்படுகிறார்.

மேலும் இறைவனுடைய நாமங்கள் கூறப்படுகிறது. ரிஷியாக இருக்கும் நாராயணனுக்கு நமஸ்காரம். (புருஷாய)நமது உடலில் அழியாமல் இருக்கின்ற ஆத்மாவாகவும் இருப்பவர், மஹாத்மனே - பரமாத்மாவாகவும், உலகத்துக்கு ஈஸ்வரனாகவும் இருப்பவர், உலகமாகவும் இருப்பவர். அவருக்கு நமஸ்காரம். ஸர்வபூதாத்மனே நமஹ - அனைத்து ஜீவராசிகளாகவும் இருக்கின்றவரே உமக்கு நமஸ்காரம்.

இவ்விதம் த்வாபரயுகத்தில் ஜகத்தை ஈஸ்வரனாக மக்கள் வழிபட்டார்கள். அரசே! பலவிதமான ஆகமமுறைப்படியும், உலக விதிமுறைப்படியும் வழிபட்டார்கள். இனி கலியுகத்தில் எப்படி வழிபடுவார்கள் என்பதையும் கேட்பாயாக.

கலியுகத்தில் ஒளிவீசுகின்ற கறுப்பு வண்ணத்தில் பகவானை வணங்குவார்கள். விதவிதமான அங்கங்களை உடையவராகவும், ஆபரணங்கள், ஆயுதங்களை அணிந்துள்ளவராகவும், வணங்கப்படுவார். பரிவாரங்களுடன் கூடியவராகவும் வணங்குவார்கள். வாய்விட்டு இறைவன் நாமத்தை புகழ்தல், வேண்டுதல், நாம-ஜபங்கள் மூல இறைவன் புகழை பாடிக் கொண்டும் பக்தர்கள் வழிபடுவார்கள்.

இறைவா உன்னை எப்பொழுதும் வணங்குகிறேன்.  உலகத்தால் தனிமைபடுத்தப்பட்டு விட்டேன், ஒதுக்கபட்டுவிட்டேன் என்று துயரப்பட்டு கொண்டு இருப்பவன். நான் விரும்புவதெல்லாம், விரும்புகின்ற பொருட்கள் எல்லாம் கொடுப்பவர், புண்ணிய நதிகளில் நீராடி தூய்மைபடுத்திக் கொள்வது போல பகவான் நாம ஜபத்தின் மூலம் அடையலாம்.  சிவன், பிரம்மன் போன்றவர்களால் வணங்கப்பட்டவரை சரணடைய வேண்டும். அவரிடத்தில் சரணடைந்தவர்களின் துன்பத்தையெல்லாம் போக்குபவர், பாதுகாப்பவர். சம்சாரத்திலிருந்து நீங்கி மோட்சத்தை அடைய விரும்புபவர்களுக்கு படகாக இருப்பவர். புருஷோத்தமனான தங்களுடைய தாமரை போன்ற பாதங்களில் விழுந்து சரணடைகிறேன், வணங்குகிறேன்.

துறப்பதற்கு மிகவும் கடினமான, தேவர்களாலும் விரும்பப்படுகின்ற அரசாங்கம் என்கின்ற செல்வத்தை, ஹே ராமா! தந்தையின் சொற்படி துறந்து காட்டிற்கு சென்று விட்டாய். காட்டில் மாயமானை சீதாவின் விருப்பத்திற்காக தேடிப் பிடிக்க சென்றதால் பல துயரங்களை அடைந்தாய். அப்படிப்பட்ட ராமனை வணங்குகின்றேன். மகாபுருஷனான பாத தாமரையை வணங்குகிறேன்.

இவ்விதம் அந்தந்த யுகங்களில் பகவான் மனிதர்களால் வணங்கப்படுகின்றார். அரசே ஶ்ரீஹரியான ஈஸ்வரனான தங்களுடைய நன்மைக்காக வழிபட்டார்கள்.

சான்றோர்கள் கலியுகத்தை மிக உயர்வாக கூறுகிறார்கள். குணங்களை அறிந்தவர்கள், நல்லதை மட்டும் பார்க்கும் சான்றோர்கள்,மிக உயர்ந்தது என்று கூறுகிறார்கள்.  இந்த கலியுகத்தில் இறைவனுடைய நாமத்தை சொல்வதாலேயே எல்லா நன்மைகளையும் அடைந்து விடலாம்.

இந்த நாம சங்கீர்த்தனத்தை தவிர வேறெதுவும் சிறந்தது இல்லை. இறைவனுடைய நாமத்தை சொல்ல சொல்ல மேலான அமைதியை அடைகிறான். சம்சாரத்தையும் இந்த நாம சங்கீர்த்தனம் அழிக்கின்றது. 

கிருதயுகம் போன்ற யுகங்களில் இருந்த மனிதர்கள் கலியுகத்தில் பிறந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று நினைக்கிறார்கள். ஏனெனின் இந்த யுகத்தில்தான் நாராயணன் மீது அதிகமான பக்தியை செலுத்த முடியும். அவருடைய பக்தனாக இருக்கலாம்.

அரசனே! ஆங்காங்கே திராவிட தேசத்தில் பக்தர்கள் மீண்டும், மீண்டும் பிறக்கிறார்கள். தாமிரபரணி நதி இருக்கும் இடத்தில் க்ருதமாலா, பயங்கினி (பாலாறு) மிகவும் புண்ணியத்தை கொடுக்க கூடிய காவேரி போன்ற நதிகளும், மேற்கு நோக்கி ஓடுகின்ற பெரிய புண்ணிய நதிகளும் இந்த தேசத்தில் இருக்கின்றது. எந்த மனிதர்கள் இந்த புண்ணிய நதிகளின் நீரைக் குடிக்கிறார்களோ அவர்கள் வாசுதேவனிடத்தில் பக்தியுடனும், மனத்தூய்மையுடனும் இருப்பார்கள்

அரசே! தேவர்கள், ரிஷிகள், மற்ற ஜீவராசிகள், உறவினர்கள், மற்ற மனிதர்கள், பித்ருக்கள், இவர்களுக்கெல்லாம் இறைவனுக்கும் நமக்குமுள்ள வேற்றுமைகளை நீக்கிவிட்டு முழுமையாக இறைவனிடம் சரணடைந்த பக்தர்கள் கடன்பட்டவர்களல்ல என்ற மனநிறைவை அடைந்திருப்பார்கள். புலன்களுக்கு அடிமையாகாமல் மற்ற மனிதர்களுக்கு கடன்படாமல் மனநிறைவுடன் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பார்கள்.

தன்னுடைய பாதமூலத்தை வழிபட்டுக் கொண்டிருக்கும் ஞானிக்கு வேறெதையும் சார்ந்திருக்காமல் அனைத்தையும் துறந்திருப்பான்.  ஏதாவது பாவ கர்மபலன் மீதமிருந்தாலும், இறைவனான ஶ்ரீஹரி அவைகளையும் அழித்து விடுகின்றார். நம்முடைய இதயத்தில் இருந்து கொண்டு இதைச் செய்கின்றார்.

இத்துடன் நவயோகிகளின் உபதேசம் முடிவடைகிறது.  இனி நாரதர் தன் பேச்சை தொடர்கின்றார்.

இவ்விதம் பாகவத தர்மமான மோட்சத்தை அடைய உதவும் சாதனங்களை, பாதையானதை கேட்ட பிறகு இந்த விதேஹ ராஜா அந்த ஒன்பது ரிஷிகளையும் வணங்கி, தனக்கு யாகம் செய்ய வந்த பிராமணர்கள் உதவியுடன் பூஜை செய்து வழியனுப்பினார்.

பிறகு யாகசாலையில் இருப்போர்கள் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போதே அவர்கள் அங்கிருந்து சென்று விட்டார்கள். அரசனும் அவர்களின் உபதேசத்தை பின்பற்றி மோட்சத்தை அடைந்தார். ஜீவன் முக்தியை அடைந்தார்.

ஹே வசுதேவரே! நீங்களும் இந்த பாகவத தர்மத்தை, அதாவது இந்த நவயோகிகளின் மோட்சப் பாதையை சிரத்தையுடன் பின்பற்ற வேண்டும். சாஸ்திர உபதேசம் நம்முடைய அனுபவத்திற்கு முரண்பாடு இருப்பதால், அதை உறுதியான நம்பிக்கையுடன் பின்பற்ற வேண்டும். இதனால் மேலான லட்சியத்தை அடைந்து விடுவீர்கள்.

தம்பதிகளான உங்கள் இருவருடைய பெருமையினால் உலகமே பூரிப்பை அடைந்திருக்கிறது. இறைவனே உங்களுக்கு மகனாக பிறந்திருக்கின்றார். பகவான் ஶ்ரீஹரியே உங்களுடைய விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவதற்காக மகனாக பிறந்திருக்கின்றார்.

பக்தி நம்முடைய உணர்வுகளை பக்குவபடுத்துகிறது. தாய், தந்தை, ஆசிரியர் இவர்களுடைய அன்பை அனுபவித்தால்தான் மனம் மென்மையாக இருக்கும்.  உண்மையான அன்பை உணர்ந்திருந்தால்தான் அதை மற்றவர்களிடத்திலும் செலுத்த முடியும்,

பார்த்து, பார்த்து வளர்த்தல், தழுவிக் கொள்ளுதல், பேசி மகிழ்தல், பாட்டு பாடி மகிழ்ச்சி அடைய செய்தல், படுக்க வைத்தல், அமர வைத்தல், உணவு உண்ண வைத்தல் இவ்வாறு பலவிதமாக பகவானை மகனாக கருதி செய்யப்பட்ட வாத்ஸல்ய பக்தியினால் உங்களுடைய மனம் தூய்மையாக்கப்பட்டுவிட்டது. உணர்வு பூர்வமாக மனம் சம நிலையில் இருக்கும் நிலையை அடைந்தார்கள்.

நம்முடைய உணர்வுகளை சமப்படுத்த உதவுவதற்கு பக்தி பயன்படுகிறது.  சிசுபாலன், பௌண்ட்ரன், சால்யன் போன்ற சில அரசர்கள் பகைமை உணர்வுடனும், வெறுப்புடனும் இறைவன் மீது பக்தி செலுத்தி கொண்டிருந்தார்கள்.. எல்லா நிலையிலும் அதாவது நடக்கும் போதும், விளையாடும் போதும், ஓய்வாக இருக்கும் போதும், பகவானையே நினைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். மேலும் படுத்து கொண்டிருக்கும் போதும், அமர்ந்து கொண்டிருக்கும்போதும் பகவானையே நினைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களுக்கும் நற்கதியானது கொடுக்கப்பட்டது.  இவர்களுக்கே இந்த நற்கதி கிடைக்கும் போது பகவானிடத்தில் அன்பு செலுத்துபவர்கள் அடையும் கதியை சொல்லவும் வேண்டுமோ!

இந்த ஸர்வாத்மாவான கிருஷ்ண பகவானை தன்னுடைய குழந்தை என்ற அறிவோடு இருந்து விடாதீர்கள். மாயையினால் மனித குழந்தையாக காட்சி அளித்துக் கொண்டு இருக்கிறார். அழியாதிருக்கின்ற எல்லா ஐஸ்வர்யங்களும், சக்தியும் அவரிடம் மறைந்திருக்கிறது.

அவரது நோக்கம் தர்மத்தை நிலைநாட்டுவதற்கும், ஆத்மஞான உபதேசம் செய்வதுதான். அதர்மமான அசுரர்களை அழித்து பூலோக பாரத்தை குறைத்து நல்லவர்களை பாதுகாத்து, மோட்சப்பாதையை காட்டிக் கொடுப்பதற்காக அவதாரம் செய்திருக்கும் பகவான் கிருஷ்ணர் பெருமையானது உலகெங்கும் வியாபித்திருக்கிறது.

இதைக் கேட்டு பேறு பெற்ற வசுதேவர் ஆச்சரியத்தை பூரிப்பை அடைந்தார். மேன்மையுடைய, பேறு பெற்ற தேவகியும் ஆச்சரியத்தை அடைந்து தங்களிடமிருந்த மதிமயக்கம், மோகம் ஆகியவற்றை நீக்கி கொண்டார்கள்.  அறியாமை நீங்கப்பெற்று முக்தியை அடைந்தார்கால்.

இந்த ரகசியமானதும், உத்தமமானதுமான உபதேசத்தை வைராக்கியத்துடனும், மனவொருமுகத்துடனும், சிரத்தையுடனும் யார் மனதில் நிலைப்படுத்திக் கொள்கின்றார்களோ அவர்கள் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் போதே இங்கேயே இப்போதே அறியாமையும், மோகத்தையும் உதறித் தள்ளி விடுவார்கள். பிறகு பிரம்ம ஸ்வருபமாகவே இருக்கும் நிலையை அடைவார்கள்.

----------o--------