கர்மயோகம்-ஸ்வாமி குருபரானந்தா

கர்மயோகம்

ஸ்வாமி குருபரானந்தா

உடல், வாக்கு, மனம் என்ற மூன்று இடங்களிலிருந்து வெளிப்படும் செயலே கர்மமாகும். இது இரண்டு வகையாக வெளிப்படும், ஒன்று இயற்கையாக செய்யப்படுவது, மற்றொன்று தூண்டுதலால் செய்யப்படுவது.

கர்மயோகம் என்பது கர்மத்தை கருவியாக பயன்படுத்துதல், சாதனமாக பயன்படுத்துதல். ஆசையை பூர்த்தி செய்வதற்காக ஏதாவது ஒரு செயலை செய்கின்றோம்.  ஆசையை வளர்ப்பதற்கு காரணமாக அமையும் கர்மமானது விருப்பு வெறுப்புக்களை பதிவு செய்துவிடுகிறது. நாம் வளர வளர நம்மிடையே விருப்பு, வெறுப்புக்களும் வளர்கிறது.  இதன் விளைவாக பாவ, புண்ணியத்தை உற்பத்தி செய்து, நம்மை பந்தப்படுத்திக் கொண்டு இருக்கிறது.

நம் மனமானது இந்த விருப்பு வெறுப்புக்களின் குவியலாக இருக்கிறது. இவ்வாறு கர்மமானது விருப்பு வெறுப்புக்களை வளர்வதற்கு காரணமாக இருக்கிறது, இதே கர்மமானது விருப்பு வெறுப்புக்களை நீக்குவதற்கும் காரணமாக இருக்கிறது.  நாம் அடைய வேண்டிய மனம் எதுவென்றால், நம்மை அமைதியாக வைத்துக் கொள்ளக்கூடிய விருப்பு வெறுப்புக்களற்றதாக இருக்க வேண்டும். எந்தச் செயல்கள் நம்மை பந்தப் படுத்திக் கொண்டு இருக்கிறதோ அதையே நம்மை பந்தப்படுத்தாதவாறு செய்து தூய்மையாக வைத்துக் கொள்ளலாம். இதற்கு ஒரே வழி கர்மயோகம் என்ற சாதனைதான்.

கர்மமானது ஒரு யோகமாக செய்தோமானால் நம் மனதில் உள்ள விருப்பு வெறுப்புக்கள் வெகுவாக குறையும், உண்மை, பொய் இவற்றை மறைத்துக் கொண்டு இருக்கும் மோக மாயை அறியும் சக்தி, அறிவானது உருவாகும்.

கர்மங்கள் பலவகையாக இருக்கிறது, கடமைகளாக சில கர்மங்கள், காம்யமாக சில கர்மங்கள், கஷடங்கள் தீருவதற்கு செய்யப்படும் சில கர்மங்கள் (பிராயசித்த கர்மம்), சாஸ்திரம் மற்றும் சான்றோர்களால் விலக்கப்பட்ட சில கர்மங்கள் என பலவகையாக இருக்கிறது.  செயல்களை செய்பவன் கர்த்தா என்று அழைக்கப்படுகிறான்.  செயல்களின் விளைவை அன்பவிக்கும் போது அவனே போக்தாவாக இருக்கிறான். கர்த்தாவாக இருக்கும் போது எந்த மனநிலையோடு இருக்க வேண்டும், போக்தாவாக் இருக்கும் போது எந்த மனநிலையில் இருக்க வேண்டும் என்ற அறிவை அடைய வேண்டும்.

பகவான் கீதையில் கர்மத்தைப் பற்றி கீழ்கண்டவாறு கூறியிருக்கிறார்.

·         1.செயலை செய்யும் முறையை தேர்ந்தெடுக்கும் உரிமை நமக்கு இருக்கிறது

·         2.செயலை செய்து முடித்துவிட்ட பிறகு அதன் பலனை தீர்மானம் செய்வதற்கு உரிமையில்லை.

·         3.செயலினுடைய பலன் நம்முடைய சங்கல்பத்தின்படி (எந்த பாவனையில் செய்கிறோமோ) அமைகிறது.  பாவ, புண்ணியங்களும் இதன் அடிப்படையில்தான் அமைகிறது.

·         4.செயலின்மையில் பற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.

தர்மம் என்பது சரியான செயலை சரியான பாவனையோடு செய்வது. இது இரண்டு வகையாக இருக்கிறது.  ஒன்று சாமான்ய தர்மம், மற்றொன்று விசேஷ தர்மம்

சாமான்ய தர்மம்: எது எல்லா இடத்திலும், எல்லா காலத்திலும் மாறாமல் இருக்க கூடியது.  உதாரணமாக மற்றவர்க்ளை துன்புறுத்தாமல் இருப்பது, பொய் பேசாமை, உண்மை பேசுவது.  இந்த தர்மத்தை எப்படி அறிந்து கொள்ள முடியும் என்று கேட்டால், உனக்கு எது பிடிக்குமோ அதுதான் மற்றவர்களுக்கும் பிடிக்கும், உனக்கு எதில் விருப்பமில்லையோ அதில் மற்றவர்களுக்கும் விருப்பமிருக்காது. எவை எனக்கு கஷடத்தையோ, துன்பத்தையோ கொடுக்குமோ அதனை மற்றவர்களுக்கு செய்யாதே, எந்த செயல்கள் நன்மையை கொடுக்குமோ அதைத்தான் மற்றவர்களுக்கும் செய்ய வேண்டும்.

விசேஷ தர்மம்: இது மாற்றத்துக்குரியது, காலம், இடம், பொரும், மனிதன் இவைகளுக்கு ஏற்றவாறு மாறும் தன்மையுடையது.  இதை நியத கர்மம் என்றும் கூறுவர்.  அவரவர்களுடைய அன்றாட கலமைகள், கண்டிப்பாக செய்ய வேண்டிய கர்மங்கள், எதை செய்யாமல் இருந்தால் குற்ற உணர்வு வருமோ அதுவே நம்முடைய விசேஷ கடமை என்று தெரிந்து கொள்ளலாம். இப்படி கடமைகளை செய்யும்போது கடைபிடிக்க வேண்டிய பாவனை என்ன என்பதை தெரிந்துக் கொண்டு அதன்படி நடக்க வேண்டும்.

செய்யும் செயலில் இருக்க வேண்டிய பாவனை

1.       ராக, துவேஷம் (விருப்பு, வெறுப்பு) இருக்க கூடாது. அதே சமயம் நம் உழைப்பின்றி வரும் எதையும் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.

2.       நாம் செய்யும் கடமையினால் பலன் அடைந்தவர்களிடம் நமக்கு உரிமை இருக்கிறது.  அது கிடைக்காவிட்டால் அதை கேட்டுப் பார்க்கலாம். அப்படியும் கிடைக்காவிட்டால் இறைவன் நமக்கு கொடுப்பான் என்ற நம்பிக்கையோடு அந்த உரிமையை தியாகம் செய்து விட வேண்டும்.

3.       கடமையை செய்கிறேன், ஆனால் உரிமை மறுக்கபடும் போது யாருக்காக நான் செய்ய வேண்டும் என்றால், ஈஸ்வரார்ப்பனம் என்ற பாவனையோடு செய்ய வேண்டும்.  நான் செய்யும் கடமையையே இறைவழிபாடாக செய்யும் மனப்பாங்கோடு செய்ய வேண்டும். அப்படி செய்வதால் உரிமையை கடவுளிடம் எதிர்பார்க்கலாம்.  கடவுளும் ஏதோ ஒரு வகையில் பலனை கொடுப்பார்.

4.       கிருஷ்ண பகவான் கீதையில், நீ உன்னுடைய கடமையை மட்டும் செய் மற்றவர்களுடைய கடமையை செய்ய முயற்சிக்காதே. அதனால் நம்முடைய கடமையை மட்டும் செய்து கொண்டிய்ருந்தாலே போதும்.

5.       நாம் சரியாக செய்யும் கடமையில் பலன் கிடைக்காவிட்டால் அதற்காக நாம் வருந்த தேவையில்லை, மனதில் குற்ற உணர்வை அடைய கூடாது.

கிருஷண பகவான் கீதையில் சில புதிய கடமைகளை செய்ய வேண்டும் என்று சொல்லியிருக்கிறார். இல்லறத்தி இருப்பவர்களுக்கு மூன்று கடமைகளை கூறியிருக்கிறார். அவைகள் யக்ஞம், தானம், தவம்.

யக்ஞம்: (இறைவழிபாடு) வேதத்தில் கூறப்பட்ட ஐந்து வகையான யக்ஞங்களை கட்டாயம் நாம் கடைபிடிக்க வேண்டும்.

1.       1.தேவ யக்ஞம்: பிரார்த்தனை - இறைவனை வழிபடுதல். தினந்தோறும் ஒரு சில நிமிடங்களாவது இதற்கு நாம் ஒதுக்க வேண்டும்.  பிரார்த்தனை என்பது மானசீகமாக இறைவனிடம் வேண்டுதல் விடுப்பது.

2.       2.ரிஷி யக்ஞம்: உயர்ந்த கருத்துக்களை கூறும் நூல்களை படிப்பது, ஆன்மீக சம்பந்தமான அறிவை அடைய மகான்களின் நூல்களை படிப்பது

3.       3.பித்ரு யக்ஞம்: நம் குடும்பத்தில் வாழ்ந்த பெரியோர்கள் காட்டிய நல்ல நெறிகளையும், எப்படி வாழக் கூடாது என்ற உபதேசத்தையும் நினைவு கூர்தல், வயதான காலத்தில் பெரியோர்கள் எதிர்பார்ப்பது அன்பும், ஆதரவும்தான் அதை நாம் பூர்த்தி செய்ய வேண்டும்.

4.      4. மனுஷ்ய யக்ஞம்: விருந்தினர்கள், உறவினர்களுக்கு செய்யும் உதவிகள்.

5.       5.பூத யக்ஞம்: மற்ற உயிர்களுக்கு உதவி செய்தல்

தானம்:
இல்லறத்தில் இருப்பவர்கள் மற்ற ஆசிரமத்தில் உள்ளவர்களை பராமரிக்க வேண்டும்.  அவர்களுக்கு பொருளுதவி செய்ய வேண்டும்.  மனிதர்களுக்கு லோபம் என்பது பலவீனமான குணம்.  நாம் ஈட்டிய பொருளை மற்றவர்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.  ஈகை இசைபட வாழ்தல் என்ற வள்ளுவரின் வாசகம்படி ஈகை குணத்தை வீட்டிலிருந்து ஆரம்பித்து பின் உற்றார், உறவினர், நண்பர்கள் மற்றும் மற்ற ஆசிரமத்தில் உள்ளவர்களுக்கும் கொடுத்து உதவ வேண்டும்.  பகவான் நமக்கு அதிக செல்வம் கொடுத்தால் நம்மை தானத்தின் மூலம் தூய்மை படுத்துவதற்கு வசதி செய்து கொடுத்திருக்கிறார் என்று எண்ணி தானம் செய்து மனத்தூய்மை அடைந்திட வேண்டும்.

தவம்:

சாஸ்திரம் நமக்கு பொருளை ஈட்ட வேண்டும் என்று கட்டளையிடுகிறது.  அதேமாதிரி உலக இன்பங்களை தர்ம வழிப்படி அனுபவிக்க வேண்டும் என்றும் கட்டளையிடுகிறது.  வயதாகும்போது இந்திரியங்களும் சக்தியையிழந்து கொண்டே போகும்.  ஒரு நிலையில் அனுபவிக்கும் சக்தியை முற்றிலுமாக இழந்து விடும்.  இதுவரை அனுபவித்த இன்பங்கள் இல்லாமல் வாழ்ந்தாக வேண்டும்.  ஆனால் அந்த நிலையை எதிர்கொள்வது மிகவும் கடினமாக இருக்கும்.  எனவே சக்தி இருக்கும்போதே இதைப்பழக்கிக் கொள்ள வேண்டும்.  அதற்குரிய சாதனை தவம் என்றழைக்கப்படுகிறது.  இது பகுதி நேர சாதனை, வானபிரஸ்த ஆசிரமத்தின் முழுநேர சாதனையாகும். இல்லறத்தில் இருக்கும்போதே விரதமிருத்தல், மௌனமாக இருத்தல், தனியாக இருத்தல் போன்றவற்றை பழகிக் கொள்ள வேண்டும்.

வானபிரஸ்தாஸ்ரம கடமைகள்:

உல்க இன்பங்களிலிருந்து முழுவதுமாக விலகி தவமே முழுநேர சதனையாக இருக்க வேண்டும்.  நம்மிடம் உள்ள பொறுப்புக்களை உரியவர்களிடம் கொடுத்து விட்டு, அதனால் கிடைக்கும் நேரத்தை மௌனம், தியானம், ஜபம் செய்தல் போன்றவற்றின் மூலமாக தன்னிடத்திலேயே நிலைத்து நிற்க பழக வேண்டும்.

காம்ய கர்மம்

இவ்வுலக, பரலோக இன்பத்தையடைய செய்யப்படும் செயல்கள் யாவும் காம்ய கர்மம் என்று அழைக்கப்படும்.  இவைகள் கடமைகள் ஆகமாட்டா. இநத செயல்களை தர்மப்படி செய்ய வேண்டும், அளவுடன் இருக்க வேண்டும்.  இதை அனுபவிக்கும் போது போக்தாவாக இருப்பதால், இவைகள் இறைவனின் பிரசாதமாக எண்ணி அனுபவிக்க வேண்டும்.  இந்த இன்பங்களை மற்றவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். இதை கொஞசம் கொஞ்சமாக குறைத்து பின் முற்றிலுமாக விட்டு விட வேண்டும்.  இதை செய்ய வேண்டும் என்ற ஆசையையும் மன்திலிருந்து நீக்கி விட வேண்டும்.

பிராயசித்த கர்மம்:

நமக்கு வரும் அதிக கஷ்டங்களைப் போக்கிக் கொள்ள, பிராயசித்த கர்மத்தை செய்வோம்.  நாம் அனுபவிக்கும் துன்பங்களை எப்படி எடுத்துக்கொள்ள வேண்டுமென்றால் இறைவன் தனக்கு கொடுக்கும் சோதனைகளாக நினைக்க வேண்டும்.  இதை கொஞசம் கொஞ்சமாக குறைத்து பின் முற்றிலுமாக விட்டு விட வேண்டும். 

பலன்கள்

1.       கர்மயோகத்தில் தோல்வி என்பதே கிடையாது

2.       இதில் விபரீத பலன்களே வராது

3.       எவ்வளவு தூரம் செய்கின்றோமோ அந்த அளவுக்கு பலன் வரும்.  இதில் செய்த கர்மம் வீண் போகாது

4.       நமக்கு விருப்பு, வெறுப்புக்கள் புதியதாக உண்டாகாது.  ஏற்கனவே இருப்பவைகளும் தானே நீங்கி விடும்.

5.       நம்முடைய விவேகம் வளர்ச்சியடையும். இதுவே வைராக்யம், முமுக்ஷுத்வம் என்று கூறபடுகிறது.

6.       இது ஒருவனை நன்கு பக்குவபடுத்தி ஞானயோகத்திற்கு எடுத்துச் செல்கிறது, மோட்சம் அடையும் வரை உதவியாக இருக்கும்.

ஒம் தத் ஸத்

பக்தியோகம்-ஸ்வாமி குருபரானந்தா

பக்தியோகம்
Bhakthi Yogam

ஸ்வாமி குருபரானந்தா விளக்கம்

பக்தியை பாதையாக அமைத்து பக்தியை அடைதல். உதாரணமாக நெல்லை விதைத்து நெல்லை அறுவடை செய்வது போல.

இறைவனிடத்தில் வைக்கும் அன்புக்கு பக்தி என்று அழைக்கப்படுகிறது.  அதாவது மேலான ஒன்றில் வைக்கும் அன்புக்கும் பக்தி என்று பெயர். உதாரணமாக குருவின் மீது வைக்கும் அன்புக்கு குருபக்தி, வாழும் தேச்த்தின் மீது வைக்கும் அன்புக்கு தேசபக்தி என்று கூறுகிறோம்.

ஒவ்வொரு உயிரும் அன்பை எதிர்பார்த்து ஏங்குகிறது.  ஆகவே அன்பானது எல்லோருக்கும் அடைய வேண்டிய லட்சியமாகிறது, சாத்தியமாகிறது.  அன்பை அன்பால்தான் அடைய முடியும், வேறேந்த மார்க்கமும் இல்லை.  அன்பை விலை பேச முடியாது. நாரதர் சொல்கிறார், “இறைவனிடத்தில் வைக்கும் அன்புதான் மிக மிக மேலானது”.  ஊமையால் எப்படி தான் சுவைத்த கனியின் சுவையை சொல்ல முதியாதோ அது போல அன்பை வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியாது.

பக்தி வருவதற்கான காரணங்கள்: (பக்தியை எப்படி வளர்த்துக் கொள்வது)

நாரதர் இதற்கு மூன்று காரணங்கள் கூறுகிறார்.

1.       இறைவனைப் பற்றிய அறிவின் அடிப்படையில்தான் அன்பும் வறும் அது பின் பக்தியாக மாறும்.

2.       அன்யோன்ய ஆஸ்ரயம் என்ற நியதிப்படி பக்தியும், அன்பும் ஒன்றையொன்று சார்ந்திருக்கும்.  எண்ணெய் நிற்பதற்கு தொன்னை ஆதாரம், அதே மாதிரி தொன்னை நிற்பதற்கு எண்ணெய் ஆதாரமாக இருப்பது போல.  பணத்தை வைத்துத்தான் பணம் அதிகமாக வியாபாரத்தி சம்பாதிக்க முடியும். அது போல பக்தி வளர்வதற்கு பக்திதான் தேவை.

3.       விஷயத்தியாகம், சங்கத்தியாகம். உலகத்திலுள்ள பொருட்களின் மீதுள்ள பற்றும், நமக்கு நெருங்கியவர்களிடம் வைக்கும் அன்புதான் நம்மை இறைவனிடமிருந்து பிரிக்கிறது.  என்வே இவைகளை விட்டு விலகி, இறைவன் மீது பக்தி செலுத்தி கொண்டேயிருக்க வேண்டும்.

பக்தியானது இரண்டாக பிரிக்கப்படுகிறது. 

அவைகள்,

1.       சாத்திய பக்தி      - பிளவு படாத பக்தி

2.       சாதனை பக்தி     - பிளவு பட்ட பக்தி

நமக்கு இறைவனிடத்தில் எவ்வளவு பக்தி இருக்கிறது என்று அறிந்து கொள்ள வேண்டுமானால், நாம் இறைவனுக்காக எவ்வளவு தியாகம் செய்கிறோமோ அவ்வளவு பக்தி நாம் இறைவனிடத்தில் வைத்திருக்கிறோம் என்று அறிந்து கொள்ளலாம்.

அன்பே சிவம் என்று திருமூலர் கூறியிருப்பதைப் போல, நாம் எவ்வளவுக்கெவ்வளவு இறைவன் மீது அன்பு செலுத்துகிறோமோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு அவரிடம் நெருங்கி விடுவோம்.  இறைவனைப் பற்றிய அறிவை வளர்த்துக் கொள்வதற்கு நாம் சிரத்தையோடு அவரை வழிபடவேண்டும்.

கீழே கொடுக்கப்பட்டிருக்கிற இரண்டு சொற்றொடர்களின் பொருளை பார்ப்போம்.

1.       கடவுளை காட்டினால் பிறகு நான் நம்புவேன்

2.       கடவுளை நம்பினால், கடவுளைக் காண்பாய்.

முதல் சொற்றொடரில் பிழை இருக்கிறது, ஒரு பொருளை நாம் பார்த்தப் பின் நம்பிக்கை தானாகவே உண்டாகும், நம்ப வேண்டிய அவசியம் இல்லை. கடவுளை நேரில் கண்ட பின் பிறகு எப்படி நம்பாமல் இருக்க முடியும். 

ஆனால் இரண்டாவது சொற்றொடரிலிருந்து எதையும் அறிவதற்கு முன் அதை முழுமையாக நம்ப வேண்டும் என்று உணர்த்துகிறது.  எனவே கடவுளை காண வேண்டுமானால், முதலில் அவர் மீது நம்பிக்கை வைக்க வேண்டும்.

ஒரு பொருள் இருக்கிறது அல்லது இல்லை என்பதை ஆதாரமில்லாமல் கூறுவது அந்த பொருளின் இருப்பின் அல்ல்து இல்லாமையின் மீது உள்ள நம்பிக்கையில்தான்.

பிளவுபட்ட பக்தி:

பக்தன் இறைவனிடம் இருந்து இதை பெற வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் செலுத்தும் பக்திக்கு பிளவு பட்ட பக்தியென்று அழைக்கப்படுகிறது.  இங்கே அன்பானது பகவான், நான், அடைய வேண்டிய பொருள் என்று மூன்றாக பிரிந்து இருக்கிறது.  இதில் நம்மைத்தான் முதலில் நேசிக்கிறோம், பிறகு அடைய வேண்டிய லட்சியம் மூன்றாவதாகத்தான் இறைவன்  வேண்டியது கிடைத்த்தும் இறைவனை தற்காலிகமாக மறந்து விடுவோம்.  நம் மீதுள்ள அன்பானது எல்லையற்றது, நிபந்தனை அற்றது.  நமக்கு எது சுகம் கொடுக்கிறதோ அதையும் நேசிப்போம். பிறகு எஞ்சியிருக்கும் அன்புதான் பகவான் மீது செல்கிறது.  இதற்கு சகாம பக்தி என்று அழைக்கப்படுகிறது, இதில் அன்பானது மூன்று இடத்தில் பிரிந்து இருக்கிறது. நான் பக்தன், பகவானிடம் வேண்டுவது அவரையே அடைய வேண்டும், இது நிஷ்காம பக்தி, இதில் அன்பானது இரண்டாக பிரிந்து இருக்கிறது.

பிளவுபடாத பக்தி:

பக்தன் தானே பகவான் என்று நினைக்கும்போது அது பிளவு படாக பக்தியாகிறது.

சகாம பக்தி:

இந்த வகையில் பக்தி செலுத்தும் பக்தன் இரண்டு வகையாக பிரிக்கப்படுகிறான். முதல் வகை ஆர்த்தஹ பக்தன், இரண்டாவது வகை அர்த்தார்த்தி பக்தன்.

ஆர்த்தஹ பக்தன்

துயரத்தில் இருக்கும்போது இறைவனை நினைக்கும் பக்தன் இந்த வகையை சேர்ந்தவன்.  மற்ற நேரத்தில் இறைவனை நினைப்பதில்லை.  இறைவன் நம் மீது அனுக்கிரகம் வைத்திருந்தால் நம் கஷ்டங்களை அப்படியே வைத்திருப்பார், அனுக்கிரகம் வைக்காதிருப்பவருக்கு கஷடத்தை நீக்கி விடுவார்.

அர்த்தார்த்தி பக்தன்

துன்பம் வரும்போது மட்டுமல்லாமல் சுகமாக இருக்கும்போதும் இறைவன் மீது பக்தி செலுத்திக் கொண்டிருப்பவன்.

இந்த பக்தர்களுடைய இலட்சியம் வாழ்க்கையில் வரும் துயரங்கள் யாவும் நீங்க வேண்டும், சுகங்கள் கிடைத்து கொண்டேயிருக்க வேண்டும்.  இறைவனை அடைய வேண்டும் என்ற எண்ணம் இவர்களுக்கு கிடையாது. அதே சமயம் தாங்கள் எந்த நிலையில் இருக்கிறார்களோ அதே நிலையிலேயே இருப்பார்கள்.  துயரம் வரும் போது இறைவனை நாடுவது, கேட்ட வரம் கிடைத்தால் மகிழ்ச்சியடைந்து பின்பு பழைய நிலைக்கே சென்று விடுவார்கள்.  இவர்கள் பக்திக்கு ஆசையும், பயமும்தான் காரணமாகிறது.

இவர்களுக்கு இறைவனைப் பற்றிய முழுமையான அறிவு கிடையாது. தாங்களடையும் வெற்றிக்கு இறைவன்தான் காரணம் என்று நம்புகிறார்கள்.  அவனருள் இன்றி எதுவும் நடக்காது, அவருடைய அனுக்கிரகம் தேவை என்ற அறிவுடையவர்கள்.  மூன்று குணத்தின் அடிப்படையில் இவர்கள் பக்தியை வெளிப்படுத்துவார்கள்.  பக்தியானது ஒரு பாவனைதான் ஆனால் செயலாகும் போது அது வேறுபடுகிறது.

சகாம பக்தன் தர்மவானாக இருக்கும்போது அது அவனை நிஷ்காம பக்திக்கு கொண்டு செல்லும்.

நிஷ்காம பக்தி:

பகவானை சாத்தியம், சாதனை என்று பக்தி செலுத்திக் கொண்டிருப்பவர்கள் [JIGNASU]

இப்படிபட்ட பக்தர்கள் அவர்களிடத்தில் இருக்கும் தீய குணங்களை நீக்குவதுதான் முதல் சாத்தியம், அதற்குப் பிறகுதான் இறைவனை சாத்தியமாக்க முடியும்.  இப்படி நம் குணங்களை மாற்றுவதற்கு நல்ல சூழ்நிலைகள் அமைய வேண்டும்.  நல்ல உடல் நலம் தேவை.  இவையெல்லாம் இறைவனிடம் கேட்கலாம்.  இதுவும் நிஷ்காம பக்தியில்தான் சேரலாம். 

இந்த மாதிரி இறைவனையே அடைய வேண்டும் என்று ஆசைப்படுவதற்கு காரணம் என்ன?

அறிவின் அடிப்படையில்தான் உணர்வு தோன்றுகிறது.  பக்திக்கு செலுத்துவதற்கு காரணம் வெளிவிஷயங்கள் மீது பற்றாக நம் அன்பானது சென்று விட்டால், இறைவனிடத்தில் வைக்க முடியாது.  இந்த பற்றை இறைவனின் மீது செலுத்த பழக வேண்டும்.  இரண்டு விதமான அறிவு இந்த நிஷ்காம பக்திக்கு கொண்டு செல்லும் ஒன்று உலகத்தைப் பற்றிய ஞானம் (த்த்துவ ஞானம் - ஒரு பொருளின் உண்மையான தன்மையை அறிவதாகும்), இரண்டாவது இறைவனைப் பற்றிய உண்மையான அறிவு.

தத்துவ ஞானம்:

உலகத்தின் முதல் தன்மை, இதிலுள்ள பொருட்கள் யாவும் நிலையற்றது, கால வரையறைக்குட்பட்டது.  ஆனாலும் அவற்றிலிருந்து இன்பம் பெறுகிறோம்.  காலம் செல்ல அதே பொருட்கள் துன்பத்தை கொடுக்கும்.  ஆகவே இந்த உலகத்தில் இன்பம் தரும் பொருட்களும் இருக்கின்றது, துன்பம் தரும் பொருட்களும் இருக்கின்றது ஆனால் இவைகள் காலவரையறைக்குட்பட்டது. இதிலிருந்து நாம் பெறும் அறிவு எந்தப்பொருளும், விஷயங்களும் எனக்கு நிலையான் இன்பத்தையும், பாதுகாப்பும் கொடுக்காது, இதுவே வைராக்யம் என்று கூறப்படுகிறது.  இதன் விளைவால் மனதானது உலக விஷயங்களில் இருந்து விலகி, இறைவனிடம் செலுத்தப்படுகிறது.  அப்போதுதான் இறைவனே சாத்தியம், சாதனையாக இருக்கிறார்.

இறைவன் என்பவர் யார்? என்ற கேள்விக்கு விடை யார் இந்த அனைத்து உலகத்திற்கும் காரணமாக இருக்கிறாரோ அந்த ஈஸ்வரன்தான் இறைவன் என்று கூறலாம்.  காரணம் இரண்டு வகையாக உள்ளது.  ஒன்று உபாதான காரணம் மற்றொன்று நிமித்தகாரணம். உதாரணமாக பானை காரியம் என்றால் அது உருவாவதற்கு காரணமாக இருக்கும் மண் உபாதான காரணம், அதை உருவாக்கிய குயவன் நிமித்த காரணம்.  அதே போல் இந்த உலகம் உருவாவதற்கு உபாதான காரணமும், நிமித்த காரணமும் ஈஸ்வரன்தான்.  எப்படி சிலந்தி பூச்சியானது வலையை உண்டாக்குவதற்கு தேவையான பொருளை தன்னிடத்திலிருந்தே எடுத்துக் கொண்டு தானே வலை உருவாவதற்கு இரண்டு காரணமுமாக இருக்கிறத்தோ அதே போல இறைவன் இருக்கிறார்.

இறைவனே எல்லா படைப்புக்கும் நிமித்தக் காரணமாக இருப்பதால் அவரை சர்வக்ஞன் என்று சாஸ்திரம் கூறுகிறது.  அனைத்து சக்திகளும் தன்னிடத்திலே வைத்திருப்பதால் சர்வ சக்திமான் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார். இறைவன் பெயரில்லாதவர், உருவமில்லாதவர், சர்வ சக்திமான் என்ற அறிவுடைய பக்தன்தான் நிஷ்காம பக்தன்.  இதன் அடிப்படையில்தான் இறைவன் மீது அன்பு செலுத்துகிறான்.

பக்தியை வெளிப்படுத்தும் விதம்:

நிஷ்காம பக்தன் வைராக்யத்தோடு ஈஸ்வரனை பற்றிய சிறிது அறிவுடன் பக்தி செலுத்துகிறான்.  நாம் கடமைகளை செய்யும் போது அதை இறை வழிபாடாக செய்யும் நிலையில் இருக்க வேண்டும்.  இவ்வாறு செய்யும்போது கிடைக்கும் வெற்றி, தோல்விகளால் பாதிக்கப்படாமல் ஸமபாவனையோது இருக்க வேண்டும்.

செயலின் விளைவுகளை இறைவனுக்கு சமர்ப்பித்து விட வேண்டும்.  வெற்றி கிடைக்கும் போது இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்த வேண்டும், தோல்வி வந்தால் அதை மன உறுதியோடு ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். தோல்விகளையும் இறைவனின் பிரசாதமாக ஏற்றுக் கொள்ளும் மனப்பக்குவத்தை அடைய வேண்டும்.

வயதாகும் போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கடமைகளிலிருந்து விலகி, பொறுப்புக்களை மற்றவர்களிடம் ஒப்படைத்து விட்டு, தியான நிலைக்கு செல்ல வேண்டும் அதிலிருந்து தியானயோகி நிலைக்கு செல்ல வேண்டும்.  இந்த சமயத்தில் நமக்கு நிறைய நேரம் கிடைக்கும்.  இந்த நேரத்தை விரதம், மௌனம், தியானம், இந்திரிய மனக்கட்டுபாட்டை வளர்த்தல் போன்ற சாதனைகளில் ஈடுபட வேண்டும்.  இந்த நிலையிலுள்ளவரை உபாஸகன் என்றும் அழைப்பர்.

கிருஷ்ண பகவான் தான் அருளிய கீதையில், “இப்படிபட்ட பக்தனாக யார் இருக்கிறார்களோ அவர்களுக்கு தேவையான பொருளை, பாதுகாப்பை நானே கொடுப்பேன், அது என்னுடைய கடமை”, என்று உறுதியளிக்கிறார்.

இப்படிபட்ட பக்தர்கள் பக்தி செலுத்தும் விதத்தில் எந்த நியதியும் கிடையாது.

(யோகஷேமம் வஹாமி - கிருஷ்ண பகவான்)

பக்தி என்பது பாவனையா? அல்லது செயலா?:

     

பக்தியின் உணர்வால் செய்யும் செயலும் பக்திதான்.  பக்தியை வெளிப்படுத்தும் செயலுக்கு எந்த நியதியும் கிடையாது.  நம்மிடத்தில் உள்ள பக்தியை வெளிப்படுத்தாமல் விட்டால் அது நம்மை விட்டு சென்று விடும்.  எனவே பக்தி வெளிப்பட்டால்தான் அது வளரும்.  சில சமயம் இறைவனுக்கு செய்யும் செயல் பக்தியை வளர்க்கும்.

பக்தியின் அவசியம், தரும் பலன்

ஸ்ரேயாம்ஸி பஹூ விதினானி - பல தடைகள்:

வாழ்க்கையில் உயர வேண்டுமானால் பல தடைகள் வரலாம்.  என்வே னாம் உயர வேண்டுமானால்,அதற்கு உதவுபவர்களை நாடிச் செல்லவேண்டும்.  நம்மிடத்தேயுள்ள தீய எண்ணங்களை அகற்றி, நல்லெண்ணங்களை வளர்க்க வேண்டும், நற்பண்புகளை வளர்க்க வேண்டும்.  இது மிக்க்கடினமானதாக இருந்தால் அதிக முயற்சி செய்து அதை அடைந்திட வேண்டும். இதற்கு நிறைய சக்தி தேவை.  எனவே அதிக சக்தியை அடைவதற்கான வழியை யோசித்து பெற வேண்டும்.

நம் இந்திரியங்களை ஒழுங்குபடுத்த வேண்டும்.  நல்ல விஷயங்களில் ஈடுபடுமாறு பழக்க வேண்டும்.  மற்றவர்கள் நம்மை நிந்திக்கும் போது அவர்களை மன்னிப்பதற்கு அதிக பலம் தேவை.  இந்த பலம் எங்கிருந்து கிடைக்கும்? நாம் இறைவனிடத்தில் சரணடைந்து விட்டால், அதிக பலம் பெற்று விடுவோம்.  இறைவன் மூலம் கிடைக்கும் சக்தியை கொண்டு இந்திரியங்களை வென்று விடலாம்.

பிருஹதாரன்ய உபனிஷத்தில், “ஒருவன் அன்பை முழுவதுமாக அனுபவித்திருந்தால் நமக்கு மனோபலம் அதிகரிக்கும்” என்று கூறுகிறது.  எங்கெல்லாம் அன்பு வெற்றிடமாக இருக்கிறதோ அங்கெல்லாம் பக்தியால் நிரப்பலாம்.  மனப்பக்குவத்தை பக்தியினால் அடையலாம்.  பக்தியினால் அன்பை வளர்த்துக் கொள்ளலாம்.

குருவினிடத்தில் இருக்கும் பக்தியானது (சிரத்தையானது) அவருடைய சிஷ்யர்களுக்கு பயன்படும்.  பக்தியில்லாமல் பெறும் எந்த சக்தியும் பயனற்றதாகி விடும்.  வேதம் உரைக்கும் நெறிமுறைகளை கடைப்பிடித்து வாழ்ந்தால்தான் நம்மிடம் உள்ள பக்திக்கு பயனுண்டு.  நம்முடைய மனம் யார் மீது அன்பு செலுத்துகிறதோ அவர் சொல்லுக்கு கட்டுபடுவோம்.  வேதம் கூறும் உபதேசத்தின் மீது சிரத்தை இருந்தால்தான் நம் மனம் தூய்மையடையும்.  இறைவன் மீது செலுத்தும் பக்திதான் நமக்கு இந்த சிரத்தையைக் கொடுக்கும்.  பக்தன் என்றால் தர்மத்தைக் கடைபிடித்து வாழ வேண்டும்.  மனோபலம், மனப்பக்குவம், மனத்தூய்மை துரிய பிராரப்தத்தை மாற்றக்கூடியது.

இறைவன் மீதுள்ள பக்தி பலவிதமான செயல்களில் வெளிப்படும்.  எந்த செயலைச் செய்தாலும் அதற்கென்று நிச்சயமாக பலனுண்டு.  பக்தியினால் செய்யும் செயலால் நமக்கு கிடைக்கும் பலன் புண்ணியம்.

இரண்டு வகையான பிராரப்தம் உள்ளது. ஒன்று பிரபல பிராரப்தம் மற்றொன்று துர்பல பிராரப்தம்.

பிரபல பிராரப்தம்: மாற்ற முடியாத நாம் அனுபவிக்கும் கர்ம பலன்கள்

துர்பல பிராரப்தம்: மாற்றத்தகுந்த நம்மை அடையும் கர்ம பலன்கள்

பக்தியினால் அடையும் புண்ணியம் இந்த துரிய பிராரப்த கர்ம பலனை மாற்றக்கூடிய சக்தி நமக்கு கிடைக்கும்.  ஆனால் மாற்ற முடியாத பிரபல பிராரப்தம் இது நீங்காது, அதை அனுபவித்துதான் தீர்க்க வேண்டும்.  இதை கர்மயோகத்தின் மூலம் அழித்து விடலாம்.  கர்மத்தை யோகமாக செய்பவன் கர்மயோகி என்று அழைக்கப்படுவான்.  இவன் நிஷ்காம பக்தியில் முதல் படியில் இருப்பவன்.  பிறகு உபாஸகனாக இரண்டாவது படிக்கு சென்று பின்பு மேலே உயர்ந்து விஸ்வரூப பக்தனாகிறான்.

விஸ்வரூப பக்தன்:

இறைவனைப் பற்றிய மேலும் பல தத்துவங்களை அறிந்தவன், இந்த உலகத்திற்கு நிமித்த காரணமாகவும், உபாதான காரணமாகவும் இருப்பவர் இறைவனே என்று அறிந்து கொண்டவர்.  இந்த உண்மையை அறிந்து பக்தி செலுத்திக் கொண்டு இருக்கும் பக்தன் விஸ்வரூப பக்தன் அழைக்கப்படுவான்.  எனவே நாம் பார்க்கும் அனைத்துக்கும் ஈஸ்வரன் உபாதான காரணமாக இருப்பதால், எல்லாவற்றையும் ஈஸ்வரனாகவே கருதும் மனப்பக்குவம் வந்து விடும்.  இந்த அறிவை அப்யாஸம் செய்து கொண்டிருப்பார்கள்.  இந்த அறிவில் நின்று பழகுவதுதான் இவர்கள் பக்தி வெளிப்படுத்தும் விதமாக இருக்கும்.

இவர்கள் அடையும் பலன்:

இவர்களிடத்தில் இருக்கும் சக்திகள் எல்லாம் ஈஸ்வரன் உடையதாக எண்ணிக் கொள்கிறார்கள்.  அதே போல உலகத்திலுள்ள எல்லா ஐஸ்வர்யங்களும் ஈஸ்வருனுடையதே என்ற எண்ணம் வரும்போதுதான், அவனிடத்தில் உள்ள பொறாமை போன்ற தீய எண்ணங்கள் நீங்கி விடும்.

இந்த விஸ்வரூப பக்தனின் அடுத்த நிலையான நிர்குண பிரம்ம பக்தனாக உயர்வடைகிறான்.  இந்த நிலையில் இதுவரை ஈஸ்வரனை வேறாக எண்ணிக் கொண்டு பக்தி செலுத்திக் கொண்டு வந்தானோ அந்த ஈஸ்வரன் என்னுடைய ஆத்ம ஸ்வரூபம்தான் என்று உணர்கிறான்.  என்னிடத்தில் உள்ள அகங்காரம்தான் என்னை ஈஸ்வரனை வேறாக நினைக்க வைத்துக் கொண்டிருந்த்து.  அவனுடைய ஆத்ம விசாரத்தினால் ஈஸ்வரனும் என்னுடைய ஆத்ம ஸ்வரூபமும் வேறல்ல என்ற அறிவை அடைகிறான்.  இப்போதுதான் சாத்திய பக்தியை அடைகின்றான்.

பக்தியே பாதை, பக்தியே இலட்சியம், நானே ஈஸ்வரன் என்று உணரும் போது தன்னை எப்படி மற்றவர்கள் நடத்த வேண்டும் என்று நினைக்கிறானோ அதே மாதிரிதான் இவன் மற்றவர்களை நடத்துவான்.  இந்த உலகத்திலுள்ள எதுவும் அவனுக்கு துயரத்தைக் கொடுக்காது.  உடலுக்கு துன்பம் வரலாம், அது அனுபவிக்க வேண்டிய ப்ராரப்தின் காரணமாகும்.  இவன் யாருக்கும் துயரத்தைக் கொடுக்க மாட்டான், அதே மாதிரி இந்த உலகம் அவனுக்கு துயரத்தைக் கொடுக்கும் சக்தி இழந்து விடும்.  இப்படி அன்பே சிவமாக வாழ்வது ஜீவன் முக்தி, இறந்த பின் விதேக முக்தி அடைகிறான்.

--- ஓம் தத் ஸத் ---

அஷ்டாங்கயோகம்

அஷ்டாங்கயோகம் – பதஞ்சலி

ஸ்வாமி குருபரானந்தா விளக்கம்

பதஞ்சலி மகரிஷி மூன்று மிகப்பெரிய நூல்களை எழுதியிருக்கிறார்.  அவைகள் . யோக சூத்திரம், பாணினி சமஸ்க்ருத இலக்கண நூலுக்கு விளக்கவுரை, ஆயுர்வேத சாஸ்திரம் (இது இப்போது வழக்கத்தில் இல்லை)

நம் மனதை பிறர்தான் நன்கு அறிவார்கள்.  நாமே மனமாக இருப்பதால் அதை நம்மால் சரியாக அறிய முடியாது, அதனிடம் உள்ள நிறைகுறைகளை கண்டு பிடிக்கவும் முடியாது.

இவர் எழுதிய யோக சூத்திரம் நான்கு பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது.  அவையாவன என்றால்  சமாதி, சாதனம்,  விபூதி,  கைவல்யம்.  இவர் மனதை அமைதிபடுத்தும் வழியை சில சூத்திரங்களில் அழகாக விளக்கியிருக்கிறார்.

முதல் பகுதியான சமாதியில் முதல் மூன்று சூத்திரங்களும், மூன்றாவது பகுதியில் 37வது சூத்திரம்

1.      அத யோக அனுஸாஸனம்

யோகத்தைப்பற்றிய விளக்கமானது குரு சிஷ்ய பரம்பரையாக (அனுஸாஸனம்) சொல்லப்பட்டு வந்ததை இப்போது விளக்கப்போகிறேன்.

2.      யோகஹ சித்தவிருத்தி நிரோதஹ

யோகம் என்றால் மனதில் எழும் எண்ணஙளை நிரோதம் செய்தல், நெறி படுத்துதல், ஒழுங்குபடுத்துதல், அமைதிப்படுத்துதல்,  ஜீவ-ஈஸ்வர ஐக்கியத்தை விசாரம் செய்வது யோகம். இது சாதனமாகவும், சாத்தியமாகவும் இருக்கிறது.

யோகம் : கரணம் + கருவி [சாதனம்]

நிரோதஹ (சரியான பொருள்) – ஒழுங்குபடுத்துதல், முறைபடுத்துதல், செம்மைபடுத்துதல்

நிரோதஹ (தவறான் பொருள்) – மனதை நாசம் செய்தல், ஒடுக்குதல், அடக்குதல்.

சித்தவிருத்தி – மனதில் எழும் எண்ணங்கள்

இந்த லட்சியமான மனதில் எழும் எண்ணங்களை ஒழுங்குபடுத்துதல் இதில் எட்டு படிகளாக விளக்கப்பட்டிருக்கிறது.

3.      ததா த்ருஷ்டஹ ஸ்வரூப அவஸ்தானம்

இப்படி மனதில் எழும் எண்ணங்களை ஒழுங்குபடுத்துவதில் வெற்றி அடைந்தால் தனி ஸ்வரூபத்தையே அடையலாம்.

1.       மனம் நமக்கு ஒரு கரணமாக (கருவியாக) செயல்படுகிறது

a.        ஐம்புலன்களின் வழியே அடையும் அறிவுக்கு மனம் பொதுவான கரணமாக இருக்கிறது.

b.       ஒருவருடைய செயல் மூலம் அவரது உள்நோக்கம் என்ன என்று கண்டுபிடிப்பது.  மனம் இதை யுக்தி மூலமாக அறிவதற்கு விசேஷ கரணமாக செயல்படுகிறது.

c.        தியானம் செய்வதற்கு மனம் ஒரு முக்கியமான கரணமாக இருக்கிறது.

d.       ஆகவே மனம் சரியாக இல்லையென்றால் விபரீதமான அறிவைத்தான் அடைவோம், தியானமும் சரியாக செய்ய முடியாது.

2.       மனம் கர்த்தாவாகவும் செயல்படுகிறது.

a.        சுதந்திரமாக செயல்படுபவன் கர்த்தா என்று அழைக்கப்படுவான்.

b.       செயலின் தன்மை தெரிய வேண்டும், சரியான பாவனையும் இருக்க வேண்டும்.

3.       மனம் ஒரு போக்தா:

மனம் ஒரு போக்தாவாகவும், செயலின் விளைவை அனுபவிக்கும் தன்மை உடையதாகவும் இருக்கிறது.  நாம் இந்த உலகத்தை மனம் மூலமாகத்தான் பார்த்து அனுபவிக்கிறோம்.  மனம் எப்படி வெளி உலக விஷயங்களை, பொருட்களை புரிந்து கொள்கிறதோ அதன் அடிப்படையில் எழும் உணர்ச்சிகளைத்தான் நாம் அனுபவிக்கிறோம்.

(உ-ம்) ஒரு குரு எப்போதும் தன் சிஷ்யனுடன் ஒரு வீட்டிற்கு உணவருந்த செல்வார், அந்த வீட்டில் உள்ளவர்கள் சிஷ்யனுக்கு வெrrrrrrறுப்புடன் உணவு அளிப்பார்கள். இதைக்கண்டு வருத்தமடைந்த சிஷ்யன் அடுத்த தடவை செல்லும்போது அந்த வீட்டில் எனக்கு வெறுப்புடன் உணவளிக்கிறார்கள் அதனால் தான் வரவில்லை என்றுக் கூறினான்.  குரு சிஷயனிடம், “இதை நீ எப்படி எடுத்து கொள்ளவேண்டும் என்றால் அவர்கள் அறியாமையால்தான் இவ்வாறு செய்கிறார்கள், எனவே நீ அவர்களிடம் கோபம் கொள்வதை தவிர்த்து பரிதாபப்பட வேண்டும் அப்போது உனக்கு வருத்தம் உண்டாகாது மாறாக பரிதாபம்தான் ஏற்படும்” என்று அறிவுரைக்கூறி அழைத்துச் சென்றார்.  இந்த தடவை சிஷ்யனுக்கு வருத்தமேற்படவில்லை, பரிதாபத்துடன் மகிழ்ச்சித்தான் ஏற்பட்டது.  நாம் அனுபவிக்கும் இன்ப துன்பங்களுக்கு மனம்தான் காரணம், எனவே பிறரது செயல்கள் எப்படி இருந்தாலும் அது நம்மை தாக்காது இருக்க வேண்டுமானால் நம் மனதை செம்மைப்படுத்த வேண்டும்.

4.       நம் மனமானது எண்ணங்களையெல்லாம் பதிவு செய்யும் வேலையையும் செய்கிறது.  நல்லதாக இருந்தாலும், கெட்டதாக இருந்தாலும் எல்லாமே பதிவு செய்யப்படுகின்றன. இந்த எண்ணப்பதிவுகளை சம்ஸ்காரங்கள் என்று சமஸ்கிருத்த்தில் கூறப்படுகிறது. மனதில் தீய எண்ணங்கள் அதிகமாக இருந்தால் அது நமக்கு அதிக சுமையை சுமந்து கொண்டிருப்பதுப்போல் இருக்கும்.

5.       நானே மனமாக இருப்பதால், மனது சஞ்சலப்பட்டால் நான் சஞ்சலத்துடன் இருக்கிறேன், மனம் வெறுப்படைந்தால் நான் வெறுப்பாக இருக்கிறேன் என்று கூறுகிறோம்.  சாஸ்திரம், “மனமே பந்தத்திற்கும், மோட்சத்திற்கும் காரணமாக இருக்கிறது.” என்று சொல்கிறது.  எனவே மனதை நெறிப்படுத்த வேண்டியதாக இருக்கிறது.

தமோ, ராஜஸ எண்ணங்களை நீக்கி மனதில் தெய்வீகமான எண்ணங்களை வைத்திருக்க வேண்டும்.

மனதை செம்மைப்படுத்துவதற்கு எட்டு சாதனங்கள், பதஞ்சலி மகரிஷி அவருடைய யோக சூத்திரத்தில் இரண்டாவது பாதம் 29வது சூத்திரத்தில் கூறியிருக்கிறார்.

1.       யமம்             தவிர்க்க வேண்டியவைகள்

2.       நியமம்            செய்ய வேண்டியவைகள்

3.       ஆஸனம்          உடலை ஆரோக்கியமாக வைத்திருத்தல்

4.       பிராணாயாமம்     பிராணனை சமப்படுத்துதல்

5.       பிரத்யாஹாரம்     இந்திரியங்களை கட்டுபடுத்தி வைத்திருத்தல்

6.       தாரணை          விரும்பிய இடத்தில் மனதை பொருத்துதல்

7.       தியானம்          தியானம் செய்து மனதை அமைதியாக வைத்தல்

8.       சமாதி             மனதை தொடர்ந்து அமைதியாக வைத்திருத்தல்

A.    யமம்: (யோக சூத்திரம் - 2/30)

இது ஐந்து வகையாகப் பிரிக்கப்படுகிறது.

1.       அஹிம்சை       மற்றவர்களுக்கு துயரத்தைக் கொடுக்காமலிருத்தல்

2.       சத்யம்           உண்மை பேசுதல், பொய்யை தவிர்த்தல்

3.       அஸ்தேயம்      மற்றவர்கள் பொருளை எடுத்துக் கொள்ளாதிருத்தல்

4.       பிரம்மசர்யம்     ஒழுக்கமாக வாழ்தல்

5.       அபரிகிரஹம்     தேவைக்கு மேல் பொருட்களை சேர்க்காது இருத்தல்.

                    தம்மிடம் இருக்கும் பொருட்கள் அனைத்தும

                    இறைவனுடையது என்ற மனப்பான்மையோடு அனுபவித்தல்

இவை ஐந்தும் மகா விரதங்கள் என்று பதஞ்சலி மகரிஷி கூறியிருக்கிறார்.

அஹிம்சை

உடல், சொல், மனம் இவை மூன்றாலும் யாருக்கும் துன்பம் கொடுக்காமல் இருத்தல்.  மனதாலும் மற்றவர்க்கு தீங்கு வர வேண்டும் என்று எண்ணக்கூடாது.  நமக்கு துயரம் வரக்கூடாது என்று விரும்பினால், நாம் யாருக்கும் துயரத்தை இந்த மூன்று வழிகளிலும் கொடுக்ககூடாது

நாம் துயரம் அடைவதற்கான காரணஙகள் என்னவென்று பார்க்கலாம்:

1.       நம் மனதில் உள்ள வெறுப்பை அறவே நீக்க வேண்டும்.

2.       கோபம் என்னும் கொடிய குணத்தையும் நீக்க வேண்டும். இது மற்றவர்களை மட்டுமல்ல தன்னை சேர்ந்தாரையும் கொல்லும் சக்தி வாய்ந்தது.

3.       மற்றவர்களால் துன்பம் அடையும் போது, நாம் அவர்களுக்கு அன்பைக் கொடுக்க வேண்டும்.

4.       பொறுமையை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

5.       நாம் பேசும் போது ஒருபோதும் கவனக்குறைவாக பேசி அதனால் மற்றவர்கள் மனது துன்பம் அடைவதற்கு காரணமாக இருக்க கூடாது

6.       நமக்கு வேலை நடக்க வேண்டும் என்பதற்காக எந்த உயிரினத்தையும் ஹிம்சை செய்யக் கூடாது.

7.       வரப்போகும் பெரிய துன்பத்தை தடுப்பதற்கு, சிறிய துன்பத்தை பிறருக்கு கொடுக்கலாம்.

சத்யம்

·         நிகழ்ந்ததை கூறுதல் -  எதைப் பார்த்தோமோ, கேட்டோமோ அதை அப்படியே உரைத்தல்

·         நிகழ்ந்ததை கூறாதிருத்தல் - உண்மையை எற்றுக் கொள்ளும் தகுதி இல்லாதவரிடத்தில் உண்மையை மறைத்து விடுதல்

·         பொய் கூறுதல் - உண்மை உரைத்தால் தீங்கு ஏற்படும் என்ற இடத்தில் பொய் சொல்வதில் தவறில்லை.

                

அஸ்தேயம் (திருடாமை)

மற்றவருடைய பொருட்களையோ, உழைப்பையோ, அறிவையோ திருடக்கூடாது.  எந்த பொருளையும் உழைப்பின்றி பெறக்கூடாது.  இது தமோ குணத்தின் விளைவு.  எவ்வித்திலும் பிறருடைய உரிமைகளையோ, உடைமைகளையோ திருடாமல் இருப்பது, பிறருடைய சொத்தை அபகரிக்காமல் இருப்பது.

பிரம்மச்சர்யம்( மாணவப் பருவம்)

பிரம்ம + சர்யம் à வேதத்தை படிக்க எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய சாதனை.  குருவுக்கு சேவை செய்து அறிவை அடைதல். அறிவை அடைய வேண்டுமென்றால் சுகத்தை விட்டு விடவேண்டும். பணிவை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். மனம், வாக்கு, உடலினால் எந்த நிலையிலும் எவ்விதமான சிற்றின்பங்களையும் நுகராமல் இருப்பது.

மாணவர்கள் கடைபிடிக்க வேண்டிய பழக்க வழக்கங்கள்:

·         காக்கையை போன்று குளித்திட வேண்டும்.

·         கொக்குப் போன்று மனதை ஒருமுகப்படுத்தி இருக்க வேண்டும்.

·         நாயைப் போன்று தூங்கிட வேண்டும்.

·         குரு உபதேசித்த சாஸ்திர நூல்களை ப்டித்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.

·         மனதை கட்டுப்பாட்டுடன் வைத்து இருக்க வேண்டும். 

·         பணத்தை சம்பாதிக்க கூடாது.  அதிகம் பணமும் வைத்திருக்க கூடாது.

அபரிகிரஹம்

·         தேவைக்கு மேல் பொருள் வைத்துக் கொள்ளாதிருத்தல். 

·         இல்லறத்தில் இருப்பவர்கள் தாம் அனுபவிக்கும் பொருட்களில் என்னுடையது என்ற பற்றை நீக்கி இருக்க வேண்டும். 

·         அனைத்தும் இறைவனுடயது என்ற மனப்பான்மையோடு இருத்தல்

·         சந்நியாசத்தில் இருப்பவர்கள் தம் பெயரில் எதுவும் வைத்திருக்க் கூடாது.

.

B.    நியமம்: (யோக சூத்திரம் - 2/32)

இதுவும் ஐந்து வகையாகப் பிரிக்கப்படுகிறது.

1.       தூய்மை                 அகத்தூய்மை, புறத்தூய்மை

2.       சந்தோஷம்              கிடைத்ததில் திருப்தி அடைதல்

3.       தவம்                   மன ஒருமுகத்துடன் செயல் செய்தல்

4.       ஸ்வாத்யாயம்           சாஸ்திரம் படித்தல்

5.        ஈஸ்வர ப்ரணிதானம்     இறை வழிபாடு.

தூய்மை

இது அகத்தூய்மையும், புறத்தூய்மையும் சேர்த்து கருதப்படுகிறது.

1.       உள்ளத்தை தூய்மையாக வைத்திருக்க வேண்டும்

2.       உடலைத்தூய்மையாக வைத்திருத்தல்

3.       உடைகளைத் தூய்மையாக வைத்திருத்தல்,

4.       நாம் வசிக்கும் வீடு, சுற்றுப்புறத்தையும் தூய்மையாக வைத்திருத்தல்

5.       நாம் உபயோகிக்கும் எல்லா பொருட்களையும் தூய்மையாக வைத்திருத்தல்

6.       தூய்மையான உணவையே உட்கொள்ள வேண்டும். மாமிசம் அசுத்தமான் உணவு என்று சாஸ்திரம் கூறுகிறது.

7.       மனதில் நல்ல எண்ணங்களையே வைத்திருத்தல்

8.       தீய எண்ணங்கள் சேராமல் பார்த்துக் கொள்ளுதல்.  இதற்கு பிரதிபக்ஷ பாவனா என்ற உபாயத்தை பயன்படுத்தி நம் மனத்திலுள்ள தீய குணங்களை விரட்ட அதற்கெதிரான நல்ல குணங்களை வளர்த்துக் கொள்ளுதல்

   (௨.ம்) விருப்பு, வெறுப்பு - வைராக்யத்தின் மூலம் விலக்குதல்

      கோபம், பொறாமை - அன்பு, கருணை இவைகளை கொண்டு

                           நீக்குதல்

      

சந்தோஷம்

·         சுகம்-துக்கம், பிடித்த்து-பிடிக்காத்து முதலியவற்றை மல்ர்ந்த முகத்துடன் ஏற்றுக் கொள்வது

·         கிடைத்ததில் திருப்தி அடைதல்

·         நம்மிடத்தில் இருக்கும் பொருட்கள், வசதி வாய்ப்புக்கள் அனைத்தும் போதும் என்ற மனப்பக்குவம் இருக்க வேண்டும்.

·         யாரிடத்திலும் எதற்காகவும் பொறாமைப் படக்கூடாது, பொறாமை நீங்க வேண்டுமென்றால், எதிலும் திருப்தியை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

·         எனக்கு கிடைத்ததெல்லாம் இறைவனால் கொடுக்கப்பட்டது என்று நினைக்கும் மனதை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

தவம்

·         தீய குணங்களை நீக்குவதற்கும், இனி சேராதிருக்கவும், நல்ல குணங்களை வளர்த்துக் கொள்ளவும் செய்யும் முயற்சியே தவம் என்று கூறப்படுகிறது.

·         நம்மை வந்து சேரும் துயரத்தை சகித்துக் கொள்ளுதல்,

·         ஏகாதசி போன்ற விரதங்களை, உபவாஸங்கள் மேற்கொள்ளுதல், மௌனவிரதம் இருத்தல் போன்றவை அனைத்தும் தவத்தின் லக்ஷணங்கள்

·         தவம் செய்வதின் பலனாக நம் சக்தி பெருகிட வேண்டுமே தவிர, பலவீனம் அடையக் கூடாது.

·         மூன்று விதமான் தவங்கள் சொல்லப்படுகிறது. உடலளவில் செய்வது, மனதளவில் செய்வது, சொல்லளவில் செய்வது

·         உடலளவில் செய்வது - தூய்மையாக இருத்தல், சொன்னதை செய்தல், பாதயாத்திரை போவது, பூஜை செய்வது, எளிமையாக இருத்தல்

·         சொல்லளவில் செய்வது - உண்மை பேசுதல், சொல்லால் யாரையும் துன்புறுத்தாமல் இருத்தல், நல்லதையே பேசுதல், இதமாக பேசுதல், அன்பாகவும், அளவாகவும் பேசுதல்.

·         மனதளவில் செய்வது - தியானம் செய்தல், மனதை தூய்மையாக வைத்து இருத்தல், மௌனமாக இருத்தல்.

·         சாத்வீக தவம் ; மனத்தூய்மைக்காக செய்வது

·         ராஜஸ தவம் : பிறர் பாரட்டைப் பெற செய்யும் தவம்,

·         தாமஸ தவம் : பிறரை அழிப்பதற்கு, தன்னை வருத்திக்கொண்டு செய்வது

·         சுகம் அடைவதற்கு செய்யும் தவங்களாக, கடின உழைப்பையும், சில விஷயங்களை தியாகம் செய்வது போன்றவற்றைக் கூறலாம்.

ஸ்வாத்யாயம்

·         சாஸ்திரம் படித்தல், நல்ல நூல்களைப் படித்தல்,

·         பகவத் நாமங்களை சொல்லிக்கொண்டிருத்தல், பகவத் குணங்களைப் பாடிக் கொண்டிருத்தல்

·         சப்தகிரகணம் : புத்தகத்தை படித்தல்.

·         அர்த்தகிரகணம் : அர்த்தத்தை புரிந்து கொள்ளுதல்

·         நம்மிடத்தே உள்ள தீய குணங்களை நீக்கி கொள்ளவும், நல்ல எண்ணங்களை வளர்த்துக் கொள்ளவும், மேற்கொள்ள வேண்டிய ஆன்மீக சாதனைகளை அறிந்து கொள்ள சாஸ்திரங்களை படித்தல்,

·         பெரிய மகான்களின் நூல்களை படிப்பது, அவர்களுடன் சத்சங்கம் வைத்துக் கொள்வதற்கு சம்மாகும்

·         வயதான காலத்தில் நாம் நம்மில் இருக்க இந்த சாதனை உதவும்.

ஈஸ்வர பிரணிதானம்

·         இறைவனை வழிபடுதல்

·         தினந்தோறும் காலையின் இரண்டு அல்லது ஐந்து நிமிடங்கள் முதலில் இறைவனிடம் பிரார்த்தனை செய்து விட்டுத்தான் மற்ற வேலைகளை தொடங்க வேண்டும்.

·         இறைவனிடம் நமக்கு என்னென்ன வேண்டும் என்பதை தெரிவிக்க வேண்டும். இப்படி செய்வது நாம் அடைய வேண்டிய லட்சியங்களை நமக்கே நினைவூட்டிக் கொள்வது போலவும் இருக்கும், இறைவனின் உதவியை நாடியது போலவும் இருக்கும்.

·         பிரார்த்தனையில் நம்முடைய அகங்காரம் இறைவனிடம் சரணடைகிறது.  அப்ப்டி சரணடையும் போது இறைவனின் சக்தி நமக்கு கிடைக்கிறது.

·         அனைத்தையும் இறைவனுக்கு அர்ப்பணம் செய்து, அவர் ஆணையை நிறைவேற்றுவது

C.     ஆஸனம்: (யோக சூத்திரம் - 2/46)

·         நாம் ஆஸனம் செய்வதற்கு அமர்கின்ற விதம் உடலுக்கு சுகமாகவும், அமர்வதற்கு உறுதியாகவும் இருக்க வேண்டும்.  இந்த நிலையில் இருந்து தியானம் செய்ய வேண்டும்.

·         அமரும் இடம் சற்று உயர்ந்த்தாகவும் இருக்க வேண்டும்.

·         கடினமாகவோ, மிருதுவாகவோ, மேடு பள்ளமாகவோ இருக்க கூடாது.

·         உடற்பயிற்சிகளை செய்து உடலை ஆரோக்கியமாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

·          

D.    பிராணாயாமம்: (யோக சூத்திரம் - 2/49)

·         மூச்சுக்காற்றை ஒழுங்குபடுத்துதல்.

·         மூச்சுக்காற்றை ஒரே சீராக உள்ளே இழுத்தல், பிறகு ஒரே சீராக வெளியே விட வேண்டும்.

·         தூக்கத்தை கலைக்க வேண்டுமென்றால், இதைச் செய்தால் தூக்கம் கலைந்து விடும்.  மனதில் இருக்கும் சஞ்சலங்களும் நீங்கி விடும், பொறுமையை வளர்க்கும்.

E.     பிரத்யாஹாரம்: (யோக சூத்திரம் - 2/54)

·         இந்திரியங்களை கட்டுப்படுத்துதல், ஒழுங்குபடுத்துதல்.  இதை மூன்று இடங்களில் பயன்படுத்துகிறோம்.

·         விவகாரத்திற்காக - வேலை செய்யும்போது

·         இன்பம் அடைவதற்காக - சினிமா, தொலைக்காட்சி பார்த்தல்

·         நன்மைக்காக - சாஸ்திரம் படிப்பது, கேட்பது

இந்திரியங்கள் வழியாக உள்ளே சென்ற எண்ணங்கள் நல்லவையாக இருந்தாலும் தீயவையாக இருந்தாலும் அதை நீக்குவது மிக கடினம்.  வெளியே இருந்து இந்திரியங்கள் வழியாக உள்ளே செல்லும் வேண்டாத விஷயங்கள் துன்பத்தை தரும், கோபத்தால் மற்றவர் மனம் புண்படும்படி பேசுதல் போன்றவை நிகழும்.

முதல் ஐந்து சாதனங்கள் (யமம்,நியமம், ஆஸனம், பிராணாயாமம்,பிரதியாஹாரம்) பகிரங்க சாதனை என்றும் அடுத்த மூன்று சாதனைகள் (தாரணா, தியானம், சமாதி) அந்தரங்க சாதனையென்றும் பிரிக்கலாம்.

பகிரங்க சாதனம் à அந்தரங்க சாதனம் à சாத்தியம்

எடுத்து  கொண்ட லட்சியத்தை அடைய வேண்டுமென்றால் பகிரங்க சாதனையில் முழு வெற்றி அடைந்த பின்னர் அந்தரங்க சாதனத்தையும் பழக்கபடுத்தி கொண்டால்தான் இது சாத்தியமாகும்.

F.     தாரணா: (யோக சூத்திரம் - 3/1)

மனதை ஒரு இடத்தில் நிலை நிறுத்துதல்.  இறைவனை தியானிக்க வேண்டுமென்றால் அந்த சூட்சுமமான விஷயத்தை அடைவதற்கு ஸ்தூலமான ஒன்றை பயன்படுத்தி அதில் நம் மனதை நிலை நிறுத்தி தியானம் செய்ய வேண்டும்.  எதைத் துணைக் கொண்டு ஒரு தத்துவத்தை அறிய விரும்புகிறோமோ அதற்கு ஆலம்பனம் என்று பெயர்.  அதில் நம் மனதை நிலை நிறுத்தி தியானிக்க வேண்டும்.

G.    தியானம் (யோக சூத்திரம் - 3/2)

மனதை ஆலம்பனத்தில் தொடர்ந்து வைத்திருந்து எதை அடைய விரும்புகிறோமோ அதையையே நினைத்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.  இதில் நாம் தியானிக்க நினைக்கும் விஷயத்தை தவிர மற்ற விஷயங்களும், எண்ணங்களும் மாறி மாறி வந்து அந்த விஷயத்தையே மறக்கடிக்க செய்யும்.  நாம் துவண்டு விடாமல் நம் தியான விஷயத்தை திரும்ப திரும்ப மனதில் கொண்டு வர வேண்டும்.  இந்த முயற்சிதான் தியானம் என்று பதஞ்சலி கூறுகிறார்.  காலை நேரம் தியானத்திற்கு உகந்த நேரம்.  இது நான்கு நிலைகளாக விவரிக்கப்படுகிறது.

1. மனதை அமைதிபடுத்தும் நிலை:

நம் உடலை நன்கு தளர்த்தி வைக்க வேண்டும்.  பிறகு நாம் விடும் மூச்சுக் காற்றையே கவனித்து கொண்டேயிருக்க வேண்டும். ஐம்புலன்களையும் அமைதி படுத்த வேண்டும் பிறகு மனதை அப்படியே அமைதியாக வைத்திருக்க வேண்டும்.  நாம் ஒரு நதிக்கரையில் அமர்ந்திருக்கிற மாதிரி கற்பனைச் செய்து கொண்டு, நதி நீரில் மிதந்து செல்லும் விதவிதமான பொருட்களை கவனிக்க வேண்டும்.  அதே மாதிரி நம் மனதில் மாறி மாறி வரும் எண்ணங்களை ஒரு சாட்சிப் போல் பார்த்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.  இந்த முயற்சி நம்மைப் பற்றி நாமே நன்கறிய உதவிச் செய்யும்.  அதே சமயம் அந்த எண்ணங்களுடன் போராடாமல் அதை கவனித்துக் கொண்டிருப்பதால் மனம் அமைதியடையும்.  இதனால் மனப்போராட்டத்திலிருந்து, சஞ்சலமான நிலையிலிருந்து விடுபட்டு அமைதியாக இருக்கலாம்.

புத்தியை அமைதிப் படுத்துதல்:

மேற் சொன்ன நிலையை அடைந்ததும் பின்பு புத்தியை அமைதிபடுத்த வேண்டும், எதையும் சிந்திக்காது இருத்தல், எந்த விஷயத்திலும் முடிவெடுக்கும் திட்டத்தில் புத்தியை உபயோகிக்காமல் நிறுத்தி வைத்திருத்தல்.

2.      ஜபம்

இறைவனுடைய  நாமத்தையோ, பிரார்த்தனை ஸ்லோகத்தையோ எடுத்துக் கொண்டு அதை இடைவிடாமல் உச்சரித்து கொண்டேயிருக்க வேண்டும்.  இதனால் நம் மனதானது ஒருமுகப்படும்.

3.      நற்பண்புகளை தியானித்தல்

என்னென்ன நற்பண்புகள் சாஸ்திரத்தில் சொல்லபட்டு இருக்கிறதோ அதை அடைய வேண்டும் என்று இறைவனை வழிபட வேண்டும்.

4.       அத்வைத ஞானத்தை தியானித்தல்

இதையே நிதித்யாஸனம் என்றும் கூறுவர்.  இங்கு பிரம்ம ஞானமே தியானத்திற்கு பொருளாக இருக்கிறது.

H.    சமாதி (யோக சூத்திரம் - 3/3)

தியானத்தின் முதிர்ச்சி அடைந்த நிலை இது.  இதில் மனதை அமைதியாக தொடர்ந்து வைத்திருத்தல் இதிலும் இரண்டு நிலைகள் சொல்லபடுகிறது.  அவை சவிகல்ப சமாதி, நிர்விகல்ப சமாதி.

சவிகல்ப சமாதி: நான் தியானம் செய்து கொண்டிருக்கிறேன் என்ற நினைப்போடு தியானித்துக் கொண்டிருத்தல்.

நிர்விகல்ப சமாதி: நான் தியானம் செய்து கொண்டிருக்கிறேன் என்ற உணர்வேயில்லாமல் ஆழ்ந்து போய் விடுதல்.

எதையாவது அடைந்தால் இது லாபம், அல்லது நஷ்டம் என்று நினைப்பது போல் மனதை அடைவது லாபம் மற்றதெல்லாம் நஷ்டம்.

நம் மனதை அடைவதுதான் நம் லட்சியம், அதுவே நம்மில் இருத்தலுக்கு சம்மாகும்.